| Πειραις Σεραφεμ: «Ο Σεβασμιτατος Αρχιεπσκοπος Αμερικς κ. Ελπιδοφρος και το “νον ευαγγλιον” » Πειραις, 13 Ιουλου 2022 Α Ν Α Κ Ο Ι Ν Ω Θ Ε Ν ΠΕΙΡΑΙΩΣ ΣΕΡΑΦΕΙΜ: « Ο Σεβασμιτατος Αρχιεπσκοπος Αμερικς κ. Ελπιδοφρος και το “νον ευαγγλιον ” » χομεν τονσει σε πμπολλες παρεμβσεις μας τι η Εκκλησα, το Σμα του Χριστο κατ τν ουρανοβμονα Απστολο Παλο (Εφεσ.1,23) εναι η χρα των μεταποιουμνων αμαρτωλν και ο αποκαλυφθες Θες Λγος διεκρυξε «οκ λθον καλσαι δικαους λλ μαρτωλος ες μετνοιαν» ( Μαρκ.2,17). Εναι δε πολυσμαντος η διακρυξις του ιδου Αποστλου των Εθνν (ΑΤιμ.1,15-16) που διεξεδκησε να και μνον πρωτεον, αυτ του πρτου των αμαρτωλν. Δι αυτ και η Εκκλησα του Χριστο περιβαλε πντοτε με πειρη αγπη τον πεπτωκτα νθρωπο, διτι δεν υπρχει αμαρτα και κακοργημα που να μην θεραπεεται και αποκαθσταται απ την απερινητη μακροθυμα και στοργ του Παναγου Δημιουργο της ζως και του ανθρπου. Η αντθεσις του Ευαγγελικο μηνματος, του κηργματος των Θεοφρων Αποστλων και των Θεων και Ιερν Καννων των Αγων Θεοφρων Πατρων, δεν αφορ εις τα πρσωπα των ατυχν θυμτων του αρχεκκου φεως, αλλ εις την δυσνυμον αμαρταν, που χωρζει απ του Παναγου Θεο και που χωματοποιε τον νθρωπον και τον αποστερε απ την προοπτικν της αλληλοπεριχωρσεως μετ του Παναχρντου Προσπου Του Κυρου της δξης και της εγχρστωσης και ενθωσης. Κατ τατα, η αγπη και η επιεκεια προς τον αμαρτωλ εναι η μπονος πρξις και εντολ του Σωτρος, που εκφρζεται δι’ λης της επ γης παρουσας Του και με συγκινητικν τρπον με τις παραβολς του απολωλτος προβτου και της απολεσθεσης δραχμς (Λουκ.15,3-10) και η καταδκη της αμαρτας ως γενεσιουργο αιτας της ασθενεας και του θαντου (Ιω.5,14). λα τα ανωτρω τα αναφρομεν δια την απαρδεκτον, και ως προκπτει εκ της εγγρφου και πεπαρρησιασμνης αναφορς προς την Ιερν Σνοδον, του Σεβ. Μητροπολ. Γλυφδος, κ. Αντωνου, ενργειαν του Σεβασμιωττου Αρχιεπισκπου Αμερικς, κ. Ελπιδοφρου, να τελσει μετ πομπς και ιδιαιττης δημοσιτητος το μυστριο της βαπτσεως δο παδων, που χουν «τεκνοθετηθε» απ να «ζεγος» ομοφυλοφλων. Ασφαλς η βπτισις και η δι’ αυτς πολιτογρφησις εις την Βασιλεα του Θεο κθε ανθρωπνου προσπου εναι ργον χριτος και ευλογας και υπακοει εις την εντολν του ενανθρωπσαντος Κυρου «πορεθεντες μαθητεσατε πντα τ θνη βαπτζοντες ατος» (Ματθ. 28,19-20). |
| Ο Προκαθμενος της Ουκρανικς Ορθοδξου Εκκλησας εξγησε, γιατ ο Θες χρειζεται την ευγνωμοσνη μας και ταυτοχρνως δδαξε μια απλ ευχαριστρια προσευχ Στο κρυγμ του την Κυριακ ο Μακαριτατος Μητροπολτης Ονοφριος σχολασε στο εκκλησασμα την ευαγγελικ περικοπ της θεραπεας των δκα λεπρν, εκ των οποων μνο νας επανλθε για να ευχαριστσει τον Χριστ. Ο Ιερρχης εξγησε, διατ ο Κριος θλει να Του εμαστε ευγνμονες και δδαξε μια απλ ευχαριστρια προσευχ. Αυτ μετδωσε το Ενημερωτικ-Μορφωτικ Τμμα της Ουκρανικς Ορθοδξου Εκκλησας. «Λγει ο Κριος: “ οχ ο δκα καθαρσθησαν; ο δ ννα πο; οχ ερθησαν ποστρψαντες δοναι δξαν τ Θε ε μ λλογενς οτος;” Και στρεφμενος στον θεραπευθντα επε: “ ναστς πορεου πστις σου σσωκ σε”. ( Λουκ . 17.12-19). Αυτ η ιστορα μας διδσκει τι πρπει να εμαστε ευγνμονες στον Θε για σα λαμβνομε στη ζω μας», ανφερε ο Προκαθμενος της Ουκρανικς Ορθοδξου Εκκλησας. Ο κ. Ονοφριος διευκρνισε τι δεν συνειδητοποιομε συχν τι σα χουμε στη ζω μας, ακμη και την δια τη ζω, τα λαμβνουμε ως δρο απ τον Θε. «Αρχζοντας απ τις σωματικς ανγκες, το διο το σμα μας, και καταλγοντας στη σωτηρα μας, λα αυτ τα λαμβνουμε απ τον Θε. Εναι δρα του Θεο, για τα οποα πρπει να Τον ευχαριστομε. Ο Θες θλει να Τον ευχαριστομε για τις ευεργεσες Του προς εμς», επεσμανε. Απαντντας στο ερτημα μερικν: «Εναι ραγε τσο απαιτητικς ο Θες, στε χωρς την ευχαριστα δεν μπορε να κνει τποτε;», ο Μακαριτατος υπογρμμισε: «Ο Θες δεν χρειζεται την ευχαριστα μας, αλλ εμες οι διοι την χρειαζμαστε». «Εν ο νθρωπος εναι ευγνμων στον ευεργτη του, καθσταται ικανς να δεχθε πολ περισστερες ευεργεσες», επε ο Μακαριτατος και συνχισε: «Η ευχαριστα χρειζεται για να χωρσουμε περισστερς δωρες του Θεο, να γνουμε δεκτικο της θεας ευσπλαχνας». Ο Μητροπολτης Ονοφριος δδαξε μια απλ ευχαριστρια προσευχ: «Μπορομε απλς να πομε: ‘Κριε, Σε ευχαριστ που με πλασες απ το στερωμα της γης, που με καλλπισες με το κατεικνα, φσηξες πνο ζως. Σευχαριστ, Θε μου, για τις ευεργεσες γνωστς τε και γνωστες, φανερς και αφανες, που δχομαι απ την πρτη ημρα μχρι την ρα τατη, με τις οποες κινομαι. Σε ευχαριστ, Κριε, για τις θλψεις και τις χαρς, για τη σημεριν ημρα, κατ την οποα μου δωσες τη δυναττητα για λλη μια φορ να απολασω την ομορφι Σου’». Ευχαριστντας τον Θε, κατ τον Ιερρχη, «θα εμαστε ικανο να δεχμαστε λες εκενες τις δωρες του Θεο, εκενη τη χρη του Θεο, η οποα θα μας οδηγσει στη σωτηρα στον Ουραν εν τω Χριστ Ιησο Κυρω ημν». Μετφραση του Βασλειος Μεταφρστοβ news.church.ua 12/23/2020 Βαθμολογα: 10 Ψφοι: 3 Βαθμολογα: 1 2 3 4 5 6 7 8 9 10 Βλπε επσης Σχλια ΤΕΛΕΥΤΑΙΕΣ ΠΡΟΣΘΗΚΕΣ ΤΑ ΚΟΙΝΩΝΙΚΑ ΜΑΣ ΔΙΚΤΥΑ |
| Αρχεο Пн Μνυμα π τ ορτ τν Χριστουγννων το Πατριρχου Μσχας κα Πασν τν ωσσιν κ.κ. Κυρλλου 6 Ιανουαρου 2024 τος 08:00 Μνυμα π τ ορτ τν Χριστουγννων το Πατριρχου Μσχας κα Πασν τν ωσσιν κ.κ. Κυρλλου πρς τος ρχιερες, ποιμνας, διακνους, μονζοντας κα πντα τ πιστ τκνα τς ωσσικς ρθοδξου κκλησας. Πεφιλημνοι ν Κυρ ρχιερες, πανντιμοι πρεσβτεροι κα δικονοι, θεοφιλες μοναχο κα μονζουσαι, δελφο κα δελφα μου γαπητο, φατος το Θεο γπη συνγαγεν μς σμερον, να ορτσωμεν ν ντητι το πνεματος κα ν τ συνδσμ τς ερνης (φ. 4, 3) μαν κ τν πλον πανηγυρικν κα συνμα μυστηριωδν ορτν τς κκλησας· τν Γννησιν το Κυρου μν ησο Χριστο. Γεραροντες τν λευσιν το Σωτρος ες τν κσμον, λοθμως συγχαρω πντας μς, γαπητο μου, π τ χαροποι γεγοντι τοτ, τ γκαινσαντι μαν ναν ποχν ες τς σχσεις μεταξ το Θεο κα τν νθρπων. κστη φορ τενζοντες τ πρ δο χιλιετιν γενμενα προσπαθομεν να κατανοσωμεν τ μεγαλεον το θαματος τς Θεας νσαρκσεως κα δν παομεν κπληττμενοι τν γαθτητα κα τ λεος το Δημιουργο μν. Κατ τν διρκειαν πολλν ανων νθρωπτης νμενεν γωνιοσα τν ποσχεθντα π το Κυρου Συμφιλιωτν (πρβλ. Γεν. 49, 10), Βασιλα δκαιον κα σζοντα (Ζαχ. 9, 9), π τ νματι οτινος θνη λπιοσιν (σ. 42, 4). Κα δο π τλους, λθντος το πληρματος το χρνου, Παιδον γενθη μν (σ. 9, 6), να πς πιστεων ες ατν μ πληται, λλ " χ ζων ανιον (ω. 3, 16). γπη το Θεο, περβλλουσα τς γνσεως (φ. 3, 19), πστειλεν ες τν κσμον ο πρσβυν οδ γγελον, οδ δυνατν κα σχυρν ρχοντα, ς νμιζον νθρωποι, νηνθρπησεν διος Θες, να λευθερσ τν νθρωπον π τς ξουσας τς μαρτας κα το κακο. ξιοθαμαστον εναι τι τ μγιστον ες τν στοραν γεγονς, δι τ ποον προανγγειλαν ο προφται τς Παλαις Διαθκης κα τ ποον προαισθνονταν κμη κα ο σπουδαιτεροι στοχαστα τς ρχαιτητος, συνβη τσον σεμνς κα παρατηρτως ξωθεν. κοιμτο Βηθλεμ. κοιμτο ερουσαλμ. κοιμτο πσα ουδαα. Κριος Παντοκρτωρ – Βασιλες τν βασιλευντων κα Κριος το Σμπαντος – πεφανρωται ες τν κσμον οχ ν χ σλπιγγος (Ψαλ. 150, 3) πανηγυρικς κα πανδμου γαλλισεως, λλ ν ταπειντητι κα πρατητι, ν μσ τς νυκτερινς γαλνης το πτωχο σπηλαου, μνομενος π τς χορεας γγλων κα λγων ποιμνων, τν λθντων δεν τ μα τοτο τ γεγονς (Λουκ. 2, 15). |
| Να αποδεχθε Ο ισττοπος χρησιμοποιε cookie για να σας δεξει τις πιο ενημερωμνες πληροφορες. Συνεχζοντας να χρησιμοποιετε τον ισττοπο, συναινετε στη χρση των Μεταδεδομνων και των cookie σας. Διαχεριση cookie Μνυμα π τ ορτ τν Χριστουγννων το Πατριρχου Μσχας κα Πασν τν ωσσιν κ.κ. Κυρλλου Μνυμα π τ ορτ τν Χριστουγννων το Πατριρχου Μσχας κα Πασν τν ωσσιν κ.κ. Κυρλλου πρς τος ρχιερες, ποιμνας, διακνους, μονζοντας κα πντα τ πιστ τκνα τς ωσσικς ρθοδξου κκλησας Πεφιλημνοι ν Κυρ ρχιερες, πανντιμοι πρεσβτεροι κα δικονοι, θεοφιλες μοναχο κα μονζουσαι, δελφο κα δελφα μου γαπητο, φατος το Θεο γπη συνγαγεν μς σμερον, να ορτσωμεν ν ντητι το πνεματος κα ν τ συνδσμ τς ερνης (φ. 4, 3) μαν κ τν πλον πανηγυρικν κα συνμα μυστηριωδν ορτν τς κκλησας· τν Γννησιν το Κυρου μν ησο Χριστο. Γεραροντες τν λευσιν το Σωτρος ες τν κσμον, λοθμως συγχαρω πντας μς, γαπητο μου, π τ χαροποι γεγοντι τοτ, τ γκαινσαντι μαν ναν ποχν ες τς σχσεις μεταξ το Θεο κα τν νθρπων. κστη φορ τενζοντες τ πρ δο χιλιετιν γενμενα προσπαθομεν να κατανοσωμεν τ μεγαλεον το θαματος τς Θεας νσαρκσεως κα δν παομεν κπληττμενοι τν γαθτητα κα τ λεος το Δημιουργο μν. Κατ τν διρκειαν πολλν ανων νθρωπτης νμενεν γωνιοσα τν ποσχεθντα π το Κυρου Συμφιλιωτν (πρβλ. Γεν. 49, 10), Βασιλα δκαιον κα σζοντα (Ζαχ. 9, 9), π τ νματι οτινος θνη λπιοσιν (σ. 42, 4). Κα δο π τλους, λθντος το πληρματος το χρνου, Παιδον γενθη μν (σ. 9, 6), να πς πιστεων ες ατν μ πληται, λλ " χ ζων ανιον (ω. 3, 16). γπη το Θεο, περβλλουσα τς γνσεως (φ. 3, 19), πστειλεν ες τν κσμον ο πρσβυν οδ γγελον, οδ δυνατν κα σχυρν ρχοντα, ς νμιζον νθρωποι, νηνθρπησεν διος Θες, να λευθερσ τν νθρωπον π τς ξουσας τς μαρτας κα το κακο. ξιοθαμαστον εναι τι τ μγιστον ες τν στοραν γεγονς, δι τ ποον προανγγειλαν ο προφται τς Παλαις Διαθκης κα τ ποον προαισθνονταν κμη κα ο σπουδαιτεροι στοχαστα τς ρχαιτητος, συνβη τσον σεμνς κα παρατηρτως ξωθεν. κοιμτο Βηθλεμ. κοιμτο ερουσαλμ. κοιμτο πσα ουδαα. Κριος Παντοκρτωρ – Βασιλες τν βασιλευντων κα Κριος το Σμπαντος – πεφανρωται ες τν κσμον οχ ν χ σλπιγγος (Ψαλ. 150, 3) πανηγυρικς κα πανδμου γαλλισεως, λλ ν ταπειντητι κα πρατητι, ν μσ τς νυκτερινς γαλνης το πτωχο σπηλαου, μνομενος π τς χορεας γγλων κα λγων ποιμνων, τν λθντων δεν τ μα τοτο τ γεγονς (Λουκ. 2, 15). |
| Στις 10 Ιανουαρου εκοιμθη ο μοναχς Λουκς της Ιερς Μονς Φιλοθου. Ο γροντας Λουκς υπρξε προστμενος και επτροπος της Μονς, καθς και Αντιπρσωπος και Επισττης της Ιερς Κοιντητος. ταν μλος διφορων Επιτροπν της Ιερς Κοιντητος που επιλαμβνονταν θεμτων του Αγου ρους. Εχε συμμετσχει ως κεντρικς ομιλητς σε πολλς εκδηλσεις, κνοντας γνωστ την αγιορετικη παρδοση. Απ τις μαγνητοφωνημνες ομιλες του χουμε επιλξει τρα αποσπσματα με διαφορετικ θεματικ περιεχμενο. Η απομαγνητοφνηση και η επιμλεια που κναμε χει σεβαστε σε μεγλο βαθμ το αυθεντικ πατερικ φος του προφορικο λγου του γροντα Λουκ. Τα δημοσιεουμε ως ελχιστο φρο τιμς, αγπης και σεβασμο στη μνμη του. Για το κπνισμα «Πας ο ποιν την αμαρταν δολος στι της αμαρτας» (Ιω. 8:34). Δολος. Και «ω τις ττηται, τοτω και δεδολωται» (Β Πτρου 2:19). Σε αυτ που εναι κανες νικημνος, εναι και υποδουλωμνος. Το αναγνωρζουμε αυτ, στη μεγαλειτητ του, τι εναι; Αν το αναγνωρζουμε, αλλ με την προκταση τι «ο δολος ου μνει εν τη οικα εις τον αινα ο Υις μνει εις τον αινα» (Ιω. 8:35). λοι εμεθα δολοι των παθν, των αμαρτιν, των αδυναμιν μας και ρθε ο Χριστς να μας ελευθερσει. Και μας δδει τη δυναττητα στον καθνα να απαρνηθομε τον εαυτ μας. Αυτ θλει να πει η εντολ του Κυρου: θλεις να Με ακολουθσεις; Θα απαρνηθες αυτ που σε χωρζει απ μνα. Γιατ τα πθη χουν σχση με τις αδυναμες μας. Αλλ οι αδυναμες αυτς λειτουργον σαν δναμη επνω μας. Αδυναμες τα λμε. Σαν δναμη, μως, λειτουργον. Εναι δεν εναι τσι; Τι θα πει αδυναμες; Αδυνατσαμε εμες και πρε ο πονηρς δναμη απ τη δικ μας την αδυναμα. Αυτ που χσαμε εμες, το χει ο πονηρς. Και το ασκε εις βρος μας. Και αν μενει αυτ η σχση μας μχρι τλους, θα εμαστε δεμνοι με τον πονηρ και θα μας τραβξει τελικ αυτς μσω των αδυναμιν μας. Οπτε, ως δολοι θα πμε σε εκενον που εμεθα δολοι. Δεν μπορε να μας τραβξει ο Χριστς. Ο Χριστς ρθε να ελευθερσει τους δολους, να τους κνει υιος και κληρονμους. ποιος δχεται τον Χριστν, κβοντας τα πθη, απ δολος γνεται υις. Παρνει το Σμα και το Αμα του Χριστο. Γνεται καλλιλεος απ αγριλεος που ταν. Τα πθη καλλιεργον την αγριτητα, την αγριδα. Ο νθρωπος που δε θλει να ρθει στο φως δεν εναι γριος; |
| Ο εχθρς διβολος γνωρζει τι η προσευχ εναι για μας υπερασπιστς, εν γι’ αυτν εχθρς και επβουλος. Θλοντας να μας αποσπσει απ αυτν, βζει μσα μας την επιθυμα της μελτης των συγγραφν των αρχαων Ελλνων, απ τους οποους και απομακρυνθκαμε, και μας προτρπει να ασχολομαστε μ’ αυτς. Αλλ ας μη πεισθομε σ’ αυτν, μην τυχν και πει στραβ η καλλιργει μας και αντ να συνξομε σκα και σταφλια, συνξομε αγκθια και τριβλια. Γιατ η σοφα του κσμου αυτο εναι μωρα ενπιον του Θεο(Α Κορ. 3,19). Λει η Γραφ: «Ευαγγελζομαι χαρ μεγλη σ’ εσς, που αφορ λο το λα»(Λουκ. 2,10), χι να μρος μνον του λαο. Και «λοι οι κτοικοι της γης θα σε προσκυνσουν και θα ψλλουν σε Σνα»(Ψαλμ. 65,4), χι να μρος μνον της γης. Η ψαλμωδα δεν εναι γνρισμα αυτν που δονται με δκρυα, αλλ εκενων που εναι εθυμοι. Αφο λοιπν τσι εναι, ας μην απελπιστομε διλου, αλλ ας περσομε τον παρντα βο εθυμοι, χοντας στο νου μας την μλλουσα εκενη χαρ και ευθυμα. Αλλ μως να την ανακατψομε την ευφροσνη με το φβο του Θεο, πως λει Γραφ: «Να νιθετε αγαλλαση για τον Κριο μαζ με τρμο»(Ψαλμ.2,11). Οι γυνακες που ταν μαζ με τη Μαρα, φυγαν απ τον Τφο με φβο και χαρ(Ματθ. 28,8). σως κι εμες κποτε με φβο και χαρ βγομε απ τον νοητ τφο. Απορ πς μπορομε να μην χομε φβο, γιατ κανες δεν εναι αναμρτητος, και αν ακμη εναι Μωυσς Απστολος Πτρος. Πλν μως σ’ αυτος, αφο νικσει η θεα αγπη, αποδιχνει το φβο(Α Ιω. 4,18) κατ την ρα του θαντου. Για το τι ο εμπαθς, αφο πιστψει με λη του την καρδι και με ταπενωση, λαμβνει χρισμα απθειας, χεις μρτυρα τη Γραφ. «Σμερα, λει, θα εσαι μαζ μου στον Παρδεισο»(Λουκ. 23,43)· και, «η πστη σου σ’ σωσε· πγαινε στην ειρνη»(Λουκ.7,50) της τρισμακριας απθειας· και λλα μοια με αυτ, πως: «το σταφλι θα ωριμσει τον καιρ της σπορς»(Αμς 9,13), και: «Ας γνει σε σας σμφωνα με την πστη σας»(Ματθ. 9,29). ταν, εν αντιμετωπζομε με αγανκτηση τα πθη, μας πολεμον δυναττερα οι δαμονες με αισχρς ενθυμσεις, ττε περισστερο στηριζμαστε στην πστη του Κυρου και κνομε βεβαιτερη την ελπδα μας προς τα αγαθ που μας χει υποσχεθε ο Θες, απ τα οποα οι εχθρο σπεδουν απ φθνο να μας αποξενσουν. Γιατ αν δεν ταν πολ μεγλα τα μλλοντα αγαθ, δεν θα καναν πυκνς επιθσεις οι δαμονες με τσο φθνο εναντον μας με ακθαρτους λογισμος, νομζοντας τι τσι ικανοποιον τη μανα τους και τι μας οδηγον στην απελπισα, με τη μεγλη και αβσταχτη ενχλησ τους. |
| 10. Εν λοιπν δεν δδης στον πτωχ απ τα δικ σου, και μλιστα τα περισσεματα, τουλχιστον να μη τ " αποκτς σε βρος του πτωχο· αν και ο δεσπτης των λων Χριστς αποπμποντς τους της αριστερς μερδος στο πυρ και καταρμενος αυτος, δεν τους καταδικζει σαν ρπαγες, αλλ ως μη μεταδδοντας στους ενδεες. Επομνως οι ρπαγες και οι δικοι οτε θ " αναστον για παρουσασι και κρσι, αλλ αμσως για μεγαλτερη καταδκη και κατκρισι, αφο κι " εδ, πως φανεται, αυτο ποτ δεν παρουσισθηκαν στον Θε εντελς απ ψυχ· «διτι», λγει, «σοι τργουν τον λα μου σαν ρτο δεν επεκαλσθηκαν τον Θε» (Ψαλμ. 13, 5). Ο πλοσιος του οποου οι αγρο εκαρποφρησαν αφθνως (Λουκ 12, 16) και ο ενδεδυμνος με πορφρα και βσσο (Λουκ 16, 19) δικαως καταδικζονται, χι διτι αδκησαν κποιον, αλλ διτι δεν μετδωσαν απ σα δικαως απκτησαν αυτο· διτι τα θησαυρσματα εναι κοιν απ τα κοιν ταμεα των κτισμτων του Θεο. Πς λοιπν δεν εναι πλεονκτης αυτς που οικειοποιεται τα κοιν, στω και αν δεν εναι σαν εκενο που σφετερζεται φανερ τα ξνα; Επομνως ο μεν πρτος θα υποστ, αλλομονο, την φρικτ διχοτμησι ως κακς δολος, ο δε λλος θα υποστ τα δειντερα και φρικωδστερα, και καννας απ τους δο δεν θα μπορση να τα διαφγη, αν δεν δεξιωθ τους πτωχος, στε ο νας να διαχειρισθ καλς τα εμπιστευμνα σ " αυτν απ τον Θε, ο δε λλος να σκορπση καλς τα κακς συναχθντα. 11. Ο μγας Παλος γρφοντας προς τους Θεσσαλονικες, τους προγνους σας ββαια, περ φιλαδελφας, λγει, «δεν χετε ανγκη να σας γρφω, διτι εσθε θεοδδακτοι στο ν " αγαπτε αλλλους» (Α’ Θεσσ. 4, 9). 12. Αφο λοιπν ο Κριος επε προς μερικος, «αν σαστε τκνα το Αβραμ, θα εκτελοσατε τα ργα του Αβραμ» (Ιω. 8, 39), ας φοβηθομε κι " εμες τον λγο τοτον, που δεν λγεται μεν προς εμς εδ, αλλ θα λεχθ, ο μη γνοιτο, κατ τη φρικτ ημρα, ταν η συγγνεια κρνεται μλλον απ την ομοιτητα των πεπραγμνων ταν λοι σοι χουν αγαπσει την εν Χριστ πτωχεα , αν χι, τουλχιστον τους πτωχος, οι καταφρονητα της δξας, οι εραστα της εγκρατεας, οι χι μνο ακροατα αλλ και ποιητα των ευαγγελικν θεσπισμτων, κατ την ευχ του κοινο κατ χριν Πατρς, θα εναι υπερφυς να· «δσε», λγει, «να εναι λοι αυτο να, πως εμες εμαστε να» (Ιω. |
| Παρμοια διταξη νμου, ολοσχερος απαγρευσης της Θ. Λατρεας, δηλαδ ποινικοποησης της τλεσης της Θ. Λειτουργας, σχυε στην Ευρπη μχρι το 311 μ.Χ. (θνατος Διοκλητιανο) και στην Αλβανα του Ενβρ Χτζα (1967-1990)! Οτε ο Μωμεθ ο Πορθητς οτε ο Λνιν οτε ο Στλιν δεν τλμησαν ττοια ασβεια εναντον του διου του εστατου πυρνα της Εκκλησας, του Μυστηρου της Θ. Ευχαριστας, που τλμησε η Ελληνικ Δημοκρατα! 2. Ως Ορθδοξος κληρικς εμαι υποχρεωμνος να λειτουργ διακονντας το λα που μου χει εμπιστευθε το λεος του Θεο, υπακοοντας στν ιερατικ μου συνεδηση κα κυρως συμμορφομενος με τν προσταγ το «ρχηγο κα τελειωτο τς πστεως Κυρου ησο»: « τοτο ποιετε ες τν μν νμνησιν … χρις ο ν λθ » (Λουκ. 22, 19. 1 Κορ. 11, 26). Σε ποιον, ποιος και αν εναι αυτς, με καλε να παραβ τη ρητ Κυριακ εντολ, να περιφρονσω τη φων της συνειδσες μου και να εγκαταλεψω τη διακονα της ενορας μου επαναλαμβνω το αποστολικ: « πειθαρχεν δε Θε μλλον νθρποις » (Πρξ. 5, 40), αναλαμβνοντας προφανς και το σνολο των συνεπειν. Μνο σοβαρς λγος υγεας τυχν κανονικ ποιν που θα επιβλει ο επσκοπς μου (αργα απ ιεροπραξα) μπορον να με εμποδσουν απ τη τλεση της Θ. Λειτουργας. Με καννα τρπο κρατικ διταξη δεν δικαιοται οτε νομιμοποιεται να ορσει αν και πτε και πως θα λειτουργ! 3. Δεν υπρξε αλλ οτε μποροσε να υπρξει ο παραμικρς κνδυνος για τη δημσια υγεα με τη διασπορ του κορωνοο απ την τλεση της Θ. Λειτουργας στο Να μας. Η παρλευση δε εξαμνου κατ το οποο ο ις χει διασπαρε στη χρα μας χωρς μως να χει υπρξει οτε μα περπτωση μλυνσης που να οφελεται στη συμμετοχ στη Θ. Λειτουργα επιβεβαινει πλρως τον ισχυρισμ μου και καταρρπτει κθε αντθετο (βλ. συνημ. α,β). Προς επρρωση των ανωτρω αναφρω τι απ την 1 η Αυγοστου 2020 ταν και σημειθηκε να ξαρση των κρουσμτων του κορωνοο στη χρα μας που υπερβανουν τα 370 (10.9.20) και παραμνοντας σταθερ σε τριψφιο αριθμ ημερησως, με αριθμ πολλαπλσιο των κρουσμτων κατ το δμηνο Μαρτου-Απριλου 2020, ταν και ο αντερος αριθμς κρουσμτων ταν 156 (21/4/2020), δεν επιβλθηκε η απαγρευση τλεσης της Θ. Λειτουργας αλλ μνον η χρση μσκας στους χρους λατρεας τηρουμνων των λοιπν μτρων υγιεινς και των σχετικν αποστσεων (βλ. ΚΥΑ 3162/31.7.2020). Δηλαδ μτρα σαφς ηπιτερα των σων επιβλθηκαν κατ το δμηνο Μαρτου-Απριλου 2020 με υποπολλαπλσιο ττε αριθμ κρουσμτων. |
| λες αυτς οι ιερς παρατηρσεις δεν εναι «ακαδημακο» ενδιαφροντος απλ θεωρα. Ο διος ο γιος προσπθησε να ζσει σμφωνα με τον Λγο του Θεο, τσι πως αυτς εναι αποτυπωμνος στο κατ Λουκ, 17,33. Και ασκετο, εργαζταν πνω σε αυτ, για περισστερες απ μα ημρες. Στοχαζταν πνω στην εμπειρα που αποκτθηκε, κανε ανλυση και πιθανς συμβουλευταν λλους. Γι’ αυτ που ταν δυνατ, ευχαριστοσε τον Θε. Γι’ αυτ που δεν «δολευε», επιχειροσε διρθωση μσω της μετανοας. νιωσε πς το Ευαγγλιο, ταν το «εφαρμζουμε» στη ζω, μας θτει ενπιον του Χριστο, μας φρνει πιο κοντ στη σωτηρα. Και λα αυτ τα εξακρβωνε μσα απ προκαταρκτικ προετοιμασα -μελετοσε τα μηνματα του Λγου του Θεο στους πρτους Χριστιανος, αλλ και στα μηνματα προς τους συγχρνους. Αυτς εναι ο λγος, για τον οποο το ακλουθο ταν σαφς στον γιο Θεοφνη τον γκλειστο: Ο Λγος του Θεο, " εκφερμενος εκ στματος Θεο, φωτζει λες τις οδος του θερεστου βου και σοι χουν ζλο να πορευτον σε αυτς τις οδος, βλπουν ξεκθαρα πο να πνε " . Δικονος Ηλας Σερζντοφ Μετφραση για το gr.pravoslavie.ru: Γρηγριος Μμαλης Pravoslavie.ru 7/27/2020 Βαθμολογα: 10 Ψφοι: 7 Βαθμολογα: 1 2 3 4 5 6 7 8 9 10 γιος Θεοφνης ο γκλειστος , Σκψεις για κθε μρα του τους πνω στα Εκκλησιαστικ Αναγνσματα του Λγου του Θεο (ΣτΜ: Στη ρωσικ), 2006. σ. 335–337. Η ερμηνεα απ τον γιο Θεοφνη του κατ Λουκ 17, 20–25 αναφρεται, στο προαναφερμενο βιβλο, την Εβδομδα 26 της Πεντηκοστς, για Δευτρα και Τρτη. Στο θμα του Σταυρο αναφρεται ο γιος και σε λλα ερμηνευτικ του κεμενα. ΣτΜ: Βλ. και Προς Εφεσους 1,16: π πσιν ναλαβντες τν θυρεν τς πστεως, ν δυνσεσθε πντα τ βλη το πονηρο τ πεπυρωμνα σβσαι " Το πνεμα του κσμου με διεστραμμνες διδασκαλες αποτελε πνεμα εχθρικ διακεμενο προς τον Χριστ: Εκπορεεται απ τον Αντχριστο. Η επκτασ του εναι η επκταση των εχθρικν σχσεων στη χριστιανικ ομολογα και στη χριστιανικ τξη των πραγμτων. Κτι ττοιο φανεται να συμβανει τριγρω μας. Μχρι στιγμς, ακογεται παντο μνο νας ισχνς βρυχηθμς. Αλλ τι θαυμσιο εναι, πραγματικ, που σντομα θα γνει πραγματικτητα η προφητεα του Κυρου: «Θα βλουν τα χρια τους επνω σας […] και θα σας καταδιξουν […] θα σας παραδσουν […] και θα σας θανατσουν» (Λουκς 21,12-16; [ΣτΜ: Βλ. πλρες κεμενο πιο κτω]). Το πνεμα του Αντχριστου εναι πντα να. Αυτ που ταν στην αρχ, αυτ θα εναι και τρα, με διαφορετικ, σως, μορφ, αλλ με την δια σημασα. Πς να εσαι; «Κερδστε την αιωνιτητα με την υπομον σας» (Λουκ. 21, 19 [ΣτΜ: Βλ. πιο κτω]). Να εσαι υπομονετικς και με σταθερτητα στην ομολογα, χι μνο λεκτικ αλλ και ψυχικ " . Θεοφνης ο γκλειστος , Σκψεις για κθε μρα του χρνου , σ. 353. Η ερμηνεα του Αγου Θεοφνη στο κατ Λουκ. 21, 12–19 εναι σε αυτ το βιβλο την Εβδομδα 28 της Πεντηκοστς, Τρτη. |
| Эволюция открытой алтарной преграды в высокую сплошную стену иконостаса отразила процесс усиления эсхатологических представлений о ней как о зримом образе Будущего Века. Иконостас, перекрывавший всю ширину наоса и прорезанный, в соответствии с трехчастным делением храма и алтаря, тремя вратами, был уподоблен «высокой стене Небесного Иерусалима», с восточной стороны которой было «трое ворот». Сосредоточение перед ним верующих во время литургии должно было связать его с главной идеей евхаристии, слить в один зримый образ спасения: в иконостасе видели идеальную икону Царствия Небесного, лицезрели присутствие Бога, пребывавшего здесь среди людей. Поэтому ему и были приданы традиционно-узнаваемые черты небесного Храма-Города. 69 Xydis St. The Chancel Barrier. Solea and Ambo of Hagia Sophia//The Art Bulletin. 1947. Vol. 29. P. 1–11. Fig. 232–233. 70 Megaw A. N. S. The Skripou Screen//Annual of the British School at Athens. 1966. Vol. 61. P. 1–32. 71 Chatzidakis M. À propos de la date et du fondateur de Saint-Luc//Cah. Arch. 1969. Vol. 19. P. 127–150. 73 Frantz A. The Athenian Agora. T. 20: The Church of the Holy Apostles. Princeton. 1971. P. 14 ff. 74 Ορλνδος Α. Το παρ Αλιρι μετχιον το ΙΟσ. Λουκ Φοκιδος//Αρχιον τϖν Βυζαντινϖν Μνεμιων της Ελλαδος. Z. 1951, σελ. 132–139, εκ. 1 – 5; Лазарев В.Н. Три фрагмента расписных эпистилиев и византийский темплон//Лазарев В.Н. Византийская живопись. М.. 1971. С. 118. Ил. с. 119. примеч. 46. 75 Epshtein A. The Middle Byzantine Sanctuary Barrier: Templon or Ikonostasis ?//JBAA. 1981. Vol. 84. P. 13. 76 Ορλνδος Α. Νετερα ερηματα ες την Μονν Δαφνου//Αρχιον τϖν Βυζαντινϖν Μνεμιων της Ελλαδος. H». 1955–1956, σελ. 67–99. 77–78, εκ. 11–19. 77 Ορλνδος Α. " H Πισκοπ της Σαντορνης//Αρχιον τϖν Βυζαντινϖν Μνεμιων της Ελλαδος. Ζ». 1951, σελ. 194–198, εκ. 8, 10, 12; Лазарев В.Н. Три фрагмента… С. 118. Ил. с. 122. примеч. 53; Epstein A. The Middle Byzantine Sanctuary Barrier. P. 14. 78 Чукова Т.А. Интерьер в древнерусском храмовом зодчестве конца X – первой трети XIII в.: Основные архитектурные элементы по археологическим данным. СПб.. 1991. Дис… канд. ист. наук; Чукова Т.А. Алтарные преграды в зодчестве домонгольской Руси//Литургия, архитектура и искусство византийского мира/Под ред. К.К. Акентьева. СПб. 1995. С. 273–287. |
|
|
