Cf. Is. 40: 10; 62: 11; Ps. 61: 13; Rev. 22: 12; Rom. 22: 12.    Cf. Mt. 5: 48.    Cf. Mt. 6: 2—4.    Cf. Mt. 6: 16—17.    I Thess. 5: 6—8.    Heraclites, fr. 48 Marc. (26 DK). Пассаж непонятен, поэтому подвергался различным исправлениям: a)nqrwpoj e)n eu)fronh? [Ms.: eu)frosunhi] faoj a(ptetai e(autw?­ a)poqanwn, [a)posbesqeiij o)yeij — St]: zw­n dei a(ptetai teqnew­toj eu(dwn, a)posbesqeiij o)yeij: e)grhgorwij a(ptetai eu)dontoj. Человек — свет в ночи: вспыхи­вает утром, угаснув вечером. Он вспыхивает к жизни, умерев, слов­но как вспыхивает к бодрствованию, уснув (пер. А.В. Лебедева).    Preger, Inscr. Graec. Metr., p. 164, n. 207; Cf. Strom. V 13, 3. Стих эпиграммы из Эпидавра.    Odyssea, V 750; II 261.    Вероятно, гном или изречение оракула.    Этимологическое объяснение слова metanoew.    Epicurus, fr. 582 Usener.    Plato, Phaedo 67 c.    Plato, Rep. I 330 e.    Heraclites, fr. 74 Marc. (27 DK).    Вероятно, фрагмент какого-то поэтического сочинения.    au)tair e)gwin e)mei lusomai. Homer., Ilias, X 378.    Democrites, fr. 33 DK.    Empedocles, fr. 146 DK.    Та же метафора, только относительно причала, а не якоря, используется у Псевдо-Дионисия: Dionysius Areopagita, De div. nom. III 1, 680 c.    Cf. Ps. 1: 4; Is. 40: 15.    Фрагмент из трагедии, возможно Еврипида: Euripides, fr. inc. 910.    «Бог бестелесным идеям является бестелесным местом» (Philo, De Cherubim, 49); Cf. Strom. V 73, 3.    Plato, Sophist, 216 a-b.    Plato, Theaetetus, 173 c.    Odyssea, X 495.    Cf. Ier. 33: 5.    Cf. Plotinus, Enn. V 1, 7.    Lev. 21: 1; Num. 6: 9—10; Iez. 44: 25.    Iob 1: 21.    Iob 21: 17.    Cf. Gen. 24: 16.    Cf. Philo, Leges Alleg. III 79.    Euripides, Bacchae, 470—472.474.476 (пер. И. Анненского).    Is. 40: 6—8; Ier. 13: 24—27.    Cf. Gn. 23: 4; Ps. 38: 13.    «Блага бывают троякого вида: душевные, телесные и внешние» (Aristoteles, Ethica Nicom. I 8 1098 b 12); Cf. Strom. II 34, 1.    II Cor. 5: 1—3.7.    II Cor. 5: 8.    II Cor. 5: 9.    Epicharmus, fr. 265 Kaibel.

http://lib.pravmir.ru/library/readbook/3...

210 Advers. Магс. lib. IV, 2, (Migne, col. 472)... «siec promissio Spiritus Sancti aliunde probetur exhibita, quam de instrumento Actorum». 211 De pudicitia, cap. XII (Migue, col. 1001): «age mine, vel de apostolico instrumento maculas doceant carnis post baptisma respersae, poenitentia dilui posse». 213 De fuga in persecutione, cap. IX (Migne col. 111): «omnia apostoli secundum Deum utique docuerum... Ubi illos ostendis praeceptum fugiendi de civitate in civitatem restavrasse?» 214 De resurrectione carnis, cap. XXXVIII (Migne, col. 848 et sqq.); cf. cap. XXXIX (Migne, col. 849–850). 216 De resurrectione carnis, cap, 40–62; De pudicitia, cap. 13–18; De fuga in persecutione, cap. IX; Advers. Marc. lib. V, cap. 2–21. 219 De pudicitia, cap. XIX (Migne, col. 1017): «Sed quonam usque de Pavlo, quando etiam Iohanues nescio quid diversse parti suppiaudere videatur». 220 Ibid. (Migne col. 1018): «Denique ea Apocalipsis in posterioribus propudiosos et fornicatores... in stagnum ignis sire illa conditionali damuatione decrevit». 222 Ibid. (Migne col. 1020); «luxta est igitur ut excidisse sibi dicamus Ioannem in prima quidem epistola (I, 8) negantem nos sine delicto esse, nune vero praescribentem non deliqure omnino»... 223 Cf. De fuga in persecutione, cap. IX; De resurrectione carnis, cap. XXXVIII. Advers. Prax. cap. XV, XXV. Advers. Gnosticos Scorp. c. II. 224 Advers. Prax, cap. XV. (Migne, tom. II, col. 172; cf. cap. XX, col. 179; Advers. Marc., lib. IV, c. I. Migne, col. 361). 225 О послании к евреям см. De pudicitia, cap. XX. – Migne, col. 1021; ο 1-м послании ап. Петра. Adver. Gnosticos Scorpiace, cap. XII Migne, col. 146; ο послании Иуды, – De cultu foeminarum, lib. I, cap. 3. Migne, col. 1308; ο книге Эрмы «Пастырь» – De pudicitia, cap. XX. Migne, col. 1021. 226 De pudicitia, c. XX (Migne, col. 1021):«Volo ИашеИИ ex redundantia alicajus etiani comitis apostolorum teatimoninm superduccre, idoneuni coofirmandi de proximo jure disctpUnam magistrorum». В подобном же смысле цитуется у Тертуллиана также послание Иуды. – см. De cultu foeminarum, lib. I, cap. III, Migne, col. 1308.

http://azbyka.ru/otechnik/Vasilij_Rozhde...

484 Admonitio paterna Pauli III. Romani Pontificis ad invictissimum Caesarem Carolum V, cum scholiis. Opp. Calv. Vol. VII, p. 253288 ed. B. 490 Лютер предал проклятию Цвингли за нежелание принять его учение об евхаристии, равно как и всех швейцарских протестантов. За несколько дней до смерти Лютер, говорят, писал извращенными словами 1 псалма: блажен, кто не идет на совет сакраментариев, кто не стоит на пути цвинглиан и не седит на седалищах цюрихцев. Audin. р. 353. 492 См. биографию Цвингли в издании Väter und Begründer R. К. Abschnitt 7. cap. 5 и Zeller’s Das Theologische System Zwingli’s S. 126137. Tübingen. 1853. 493 См. биографии Буллингера, Буцера, Микония и Эколампадия в издании Гагенбаха Väter und Begründer R. К. 495 Traicmé de la Cene de Christ. Opp. Vol. V p. 43334. 43539. 44560 cf. Institutio 1. IV cap. XVII. Opp. Vol. II p. 1002 и дал. cf. Consensio in re Sacramentaria. Opp. Vol. VII p. 74144. 510 Кальвин говорит: Si quid nos movet veteris ecclesiae autoritas, meminerimus quingentis circiter annis, quibus magis adhuc fiorebat religio, et sincerior doctrina vigebat, christiana templa fuisse communiter ab imaginibus vacua. Ergo tunc primum in ornamentum templorum ascitae sunt, quum ministerii sinceritas nonnihil degenerasset. Non dispu tabo, ecquid rationis habuerint, qui primi fuerunt ejus rei autores: verum si aetatem cum aetate conferas, videbis illos multum declinasse ab eorum integritate, qui imaginibus caruerant. Quid? an passuros fuisse putamus sanctos illos patres ecclesiam tamdiu ea re carere, quam utilem ac salutarem esse judicarent? At certe quia videbant in ea aut nihil aut minimum utilitatis, p’urimum autem subesse periculi, repudiarunt magia consilio et ratione, quam ignoratione aut negligentia praetermiscrunt. Quod etiam Augustinus claris verbis testatur (Epist. 49. 102 quaest. 3), Ioannes (I Ioann. 5:21) non tantum a simulacrorum cultu, sed ab ipsis quoque simulacris cavere nos voluerit. Et nos horribili insania, quae ad totius fere pietatis interitum orbem antehuc occupavit, plus nimio sumus experti, simul atque in templis collocantur imagines, quasi signum idololatriae erigi; quia sibi temperare non potest hominum stultitia, quin protinus ad supestitiosos cultus delabatur. Institut. L. 1, с. XI, S. 13, Vol. II, p. 84. Cf. Vol. VII, p. 26. 27 и Acta Synodi Tridentinae. Cum Antidoto. Opp. Cal. Vol. VII, p. 393.

http://azbyka.ru/otechnik/konfessii/ioan...

7 О традиции «блуждающих монахов» см., в частности: Caner D. Wandering, Begging Monks. Spiritual Authority and the Promotion of Monasticism in Late Antiquity. Berkeley ; Los Angeles ; London: University of California Press, 2002. (Transformation of the Classical Heritage; pt. 33). Рец.: Козлов А. С. Новая книга о ранневизантийском монашестве//Известия Уральского государственного университета. Серия 2: Гуманитарные науки. 2010. 3 (79). С. 266–270. 13 Apophthegmata patrum (collectio alphabetica). De abbate Carione. 2 (p. 249.46); Vita Lazari in monte Galesio (sub auctore Gregorio monacho) (p. 510, col. 2). 19 Pseudo-Macarius. Sermones 64 (collectio B). Hom. 54.1.1.3; Theodorus Studites. Με­γλη κατχησις. Cat. 25 (p. 174.7–8). 22 Isidorus Pelusiota. Epistulae de interpretatione divinae scripturae. Lib. 1. Ep. 1.2–7; cf. Nicolaus Catascepenus. Vita sancti Cyrilli Phileotae (e codice Athonensi Caracalli 42). 21.1.15–17. 25 Ephraem Syrus. Ad imitationem proverbiorum (p. 215.8–9); Macarius Macres. Encomium in Gabrielem archiepiscopum Thessalonicae. 609. 28 Historia monachorum in Aegypto. Proem. 20–21; Neophytus Inclusus. Το Βιβλον τς Θεοσημεας (p. 358.91–92). 33 Philotheus Coccinus. De expugnatione Heracleae. 31, 692; Vita Sabae iunioris. 32.14; Vita Isidori patriarchae. 25.30; Encomium Gregorii Palamae. 15.78; 24.41; 37.45; 41.3. 36 Sancti Pachomii vita quarta (e codicibus Monacensi gr. 3 et Athoo Lavrensi E 182). 8 (p. 413. 2). 42 Иногда оно может означать смерть. Synaxarium Ecclesiae Constantinopoleos. Synaxarium mensis Decembris. Dies16.7.91. 44 Idem. Asceticon magnum sive Quaestiones (regulae fusius tractatae) (PG 31 col. 920); cf. Joannes Chrysostomus. Ep. ad monachos [Sp.]. 142–145. 50 Theodorus Studites. Μεγλη κατχησις. Cat. 61 (p. 432.17); Cat. 95 (p. 685.9); Sermo­nes Catecheseos Magnae. Cat. 48 (p. 132.34–35); Cat. 60 (p. 167.3); Cat. 92 (p. 65.11); Parva Catechesis. Cat. 37.8. 54 Joannes Climacus. Scala Paradisi. Or. 1 (col. 633); cf.: Joannes Damascenus. Vita Barlaam et Joasaph [Sp.] (p. 178.23).

http://azbyka.ru/otechnik/Dionisij_Shlen...

Любовь 30. Taken from Meffreth, ibid.: «Secundo, dilectio assimilatur calci propter vnitatem, quia lapis lapidi non bene coniungitur, nisi ei calce media vniatur.... Moraliter homo homini non vere sociatur; nisi ei dilectione mediante vniatur» (ibid.). Любовь 31 Taken from Faber, Dominica 14 Post Pentecosten, No. 2 «Nimia solicitudo pro rebus fluxis ableganda», sect. 1 «Quia nemo potest duobus dominis servire»: «S. Cyprian. 1. de duod. abusionibus saeculi, locum ilium Matthaei [i.e. Matt. 6.24] explicans ait: Quemadmodum iidem oculi caelum et terram pariter nequaquam aspiciunt: ita mundi amor et Dei pariter in uno corde habitare non possunt. " Любовь Божия к нам. Taken from Faber, Feria 2 Pentecostes, No. 9 «Mysteria et documenta [on the Gospel for the day, viz. John 3.16–21 ]», sect. 1 «Cur dedit Deus Filium suum pro hominis redemptione». 11. 3–8 cf Faber: «Primo, ut ostenderet divitias bonitatis et misericordiae suae. Iustitiae suae rigorem ostenderat in Lucifero et Angelis eius. Misericordiam ostendere voluit in hominibus.» 11. 9–12 cf Faber: «Secundo, quia mors Filii Dei temporalis futura erat: mors vero generis humani aetema.» 11. 13–16 cf Faber: «Tertio, ut hoc pacto nos provocaret ad mutuam charitatem et se redamandum, qui prior nos sic dilexit, quamvis inimicos.» Любовь Бога. Loosely based on Faber, In Dominica Pentecostes, No. 4 «Signa inhabitants Spiritus Sancti, seu gratae in homine», sect. 3 «Fuga illecebrarum peccat et Timor Dei». cfJohn 14.21. Любовь к подданым. Published in Eremin and PLDR. Любодейство. Taken from Meffreth, Dominica 4 Post Laetare, No. 2: «Secundum Greg. 21. moral. Coecitas mentis est filia luxuriae. Et metrice dicitur: Mens excoecatur, quae luxuriae famulatur. Haec autem figuratur per coecitatem Samsonis, Iudicum 16. quem Dalila decepit, & Philisthyni tradidit ad excoecandum. ... Moraliter. Dalila interpretatur paupercula, & significat luxuriam, quae ideo dicitur paupercula, eo quod pauperes facit» (Pars hyem., p. 303). Любочестие. Taken from Faber, Dominica 4 Post Pentecosten, No. 3 «Quam frustra laborent sectatores mundi», sect. 1 «Ambitiosi dignitatum cupidi»: «Quare similes sunt hi venatoribus onagrorum: onagri enim homine conspecto in iisdem stant vestigiis, etiam accedente illo; mox rudentes, immotis anterioribus pedibus, posterioribus calcitrant. Ubi tarnen prius accesserit Venator ut fere manu possit eos tangere, fuga se subtrahunt nec capi se patiuntur. Ad eumdem modum honores et dignitates monstrant se ambitiosis, quasi facile acquiri possint: sed ubi proxime accesseris, quasi iam capturus praedam, ea saepe elabitur e manibus.»

http://azbyka.ru/otechnik/Simeon_Polocki...

Сон . Taken from Faber, Dominica 4 Post Pascha, No. 3 «Itinera aliquot bene praecogitanda», sect. 2 «Iter ad somnum». 11. 1–4 cf Faber: «Quo vadis, cum is vespere cubitum? Nonne ad fratrem mortis, ut dicebat Diogenes? Et quid si forte frater fratrem amplectatur, et tu mane non resurgas? Quam multis id evenit?» 11. 5–10 cf Faber: «Nonne in somno occisus Isboseth. 2. Reg. 4.[ 2Sam. 4.7 ] Holofernes, lud. с. 13 [Judith 13.10]? Sisara. lud. 4.[Judges 4.21]?» 11. 11–12 cf Faber: «In somno attonsus fuit Samson a Daliia et fortitudine spoliatus, Iud. 16.[Judges 16.19].» Сосуд . Taken from Faber, In Festo Matthiae Apostoli, N o. 8 «Documenta Evangelii [viz. Matt. 11.25–30]», sect. 3 «Sectari humilitatem»: «Humiles vasa vacua sunt, superbi vasa repleta. Scimus autem Elisaeum petiisse vacua vasa Kings 4.3], quae impleret oleo. Sic Dydimus Alexandra Magno dixisse fertur: paratus est Deus ad dandam tibi sapientiam, sed non habes, ubi eam recipias.» Союз . Taken from Faber, Dominica 9 Post Pentecosten, No. 6 «Quamobrem erepta nobis sit terra sancta», sect. 1 «Ob ducum defectum et dissidia»: «Nimirum uti Tyrrheus lapis quamvis grandis innatat, comminutus subsidit, Plinio teste 1. 36. cap. 17. Ita concordia retenta fuit terra sancta, discordia pessum iit.» Спаси Бог . Taken from Faber, Dominica 13 Post Pentecosten, No. 3 «Incitamenta ad gratitudinem», sect. 2 «Nihil ea facilius»: «Cum enim quidam S. Antonio Archiepiscopo Florentino donasset fiscellam pomis refertam, spe maioris remunerationis, suscepit blande Archiepiscopus, sed Deo gratias solum dicens, nihil aliud rependit. Abiens ergo qui donaverat, Archiepiscopo detrahere et ingratitudinem eius proclamare coepit. Accersitum eum iubet Episcopus, schedam cui inscriptum erat, Deogratias, ponere in trutinam, ex una parte et in alteram lancem poni fiscellam cum pomis. Mirum, schedula ilia ponderosior fuit et in imum delata est: fiscella in sublime rapta. Vinc. Magnard. in vita eius apud Sur. tom. 3.» Сребреник . Taken from Faber, Dominica 12 Post Pentecosten, No. 10 «Mysteria [on the Gospel for the day, viz. Luke 10. 23–37, the parable of the Good Samaritan]», sect. 2 «Quis sensus parabulae allegoricus»: «Samaritanus quidem iter faciens venit secus eum. Iste est Christus Dominus, Samaritanus, quia custos... Duos denarios dedit stabulario, cum Petro eiusque successoribus dédit potestatem ligandi et solvendi: vel intelligentiam novi et veteris testamenti: vel Dei verbum et Sacramentum: vel duo ilia praecepta, dilectionis Dei et proximi.» Simeon does not mention the Apostolic succession.

http://azbyka.ru/otechnik/Simeon_Polocki...

   Eumelos, fr. 16 Kinkel.    Solon, fr. 1, 1 Diehl (13, 1 West).    Od. XIV, 187.    Euripides, Aigeus fr. 1.    Theognis, 509—10.    Panyassis, Heracleia fr. 14,1.5 Kinkel, 19, 1.5 Bernabe (cf. V. J. Matthews. Panyassis of Halikarnassos: Text and Commentary. Leiden, 1974, p. 76).    Opera et dies 57—8.    Hippol. fr. 429.    Od. XVII 286—7.    Euripides, fr. inc. 915.    Callias, fr. 20 CAF.    Menander, Pwloumenoi, fr. 345 Koerte.    Antimachos, fr. 1 Kinkel.    Cf. Agias Troezenius, Nostoi, fr. 8 Kinkel (8 Bernabe).    Hesiodus, Opera et dies, 702—3 (пер. Вересаева).    Semonides, fr. 6 Diehl.    Epicharm., fr 24 DK.    Euripides, Antiope, fr. 196,4—5.    Diphilos, fr.118 CAF (II).    Poseidippos, fr. 30 CAF (III).    Cf. Epist. XIII, 360 d.    Euripides, fr. inc. 916.    Diphilos, fr. 88 CAF (II).    Euripides, Alc. 1159—60 (пер. И.Анненского).    Theodectos, fr. inc. 16, 3 TGF.    Bacchylides, fr.25 Snell.    Moschion, fr. inc. 10 TGF.    Aristophanes, fr. 600 CAF.    Anacreon, fr. 28 Diehl.    Euripides, Hippol. pr., fr. 431 (Cf. Stob. Flor., 63, 25, где этот фрагмент приписывается Софоклу).    Hippas, fr. 6 DK.    Alcmaion, fr.5 DK.    Ant. 651.    Xenophon, Cyroped. V 3, 9.    Euripides, Thelephos fr. 719.    Thrasymachos, fr. 2 DK.    Orpheus, fr. 230 Abel; 226 Kern (фр. 111 Лебедев).    Heraclitus, fr. 36 DK (66 Marcovich).    Athamas, cf. Thesleff, Introduction p. 11. Это единственный сохранившийся фрагмент из произведений неопифагорейца из Посейдонии.    Empedocles, fr. 6, 1; 17, 8; 21, 9 DK (150, 31, 124 Bollack).    [Plato] Antioch., 367 b-c.    Menander, Dij e)xapatw@n, fr. 111 Koerte.    Euripides, Oinomaos, fr. 574; Phoenix, fr. 811.    Hypereides, fr.195 Blass-Jensen.    Isocrates, Panegyricus, 141.    Andocides, De pace (III), 2.    Theognis, 119—124 (пер. В.Вересаева).    Medea, 516—519 (пер. И.Анненского).    Hypereides, fr.196 Blass-Jensen.    Cypria, fr.22 Kinkel.    Это высказывание из Геродота I, 155.    Ant. 911—912 (пер. Ф.Зелинского).    Herodotes, III, 119.

http://lib.pravmir.ru/library/readbook/3...

Богатии неудобь входят в небо Taken from Faber, Dominica 14 Post Pentecosten, No. 5 «Quam difficile sit divitem Deo servire». The sections of the sermon correspond to the poem as follows: «1. Quia divites difficulter audiunt Dei verbum 2. Quia divites suspecti de iniquo mammonae 3. Quia opes difficile est tractare sine peccato 6. Quia se difficile continent a vidis 39–42]. The discourse in 11. 15–38 does not appear to derive from Faber. The poem contains the following Biblical references: 11. 5–6 cf Matt. 13.22,1. 10 cf Matt. 10.14, 11. 35–8 cf Mark 19.17–22 . Богатство Taken from Faber, Dominica 15 Post Pentecosten, No. 2 «Mors cur in mundo relicta», sect. 5 «In solatium miserorum, pauperum, et Electorum»: «Videbis enim multo divites, qui tota vita sua nihil egenis tribuant, sua saltern opulentia dignum: at cum ipsorum aedes mors pulsare incipit, turn iubent fieri eleemosynas, nullo accipientium habito respectu. Hinc non male fabulae Plutum sive Ditem, divitiarum Deum in adventu claudum, in recessu alatum esse fingunt: quia divitiae lente velut claudis pedibus adveniunt in vita, in morte vero avolant alis aquilinis.» Published in I.P. Eremin, «Poétieskij stil» Simeona Polockogo,» TODRL, VI (1948), p. 140, and in Berkov, Panenko and PLDR. Богатство 2 Taken from Faber, Dominica 14 Post Pentecosten, No. 2 «Nimia solicitudo pro rebus fluxis ableganda», sect. 1 «Quia nemo potest duobus dominis servire»: «Tria potissimum insunt divitiis, cum dominantur homini, quae a Dei obsequio magnopere dissident. Primo enim conservari, augeri et magnifieri volunt: at Deus praecepit, ut fideliter administrentur, in egenos erogentur, et spemantur. Secundo amantium corda ad se trahunt: Ubi enim est thesaurus tuus, ibi est et cor tuum, ait Dominus [Matt. 6.21]; at vero idem praecipit: Divitiae si affluant, nolite cor apponere [ Ps. 62.10 ]. Et rursum. Fili, praebe cor tuum mihi [ Prov. 23.26 ]. Denique solicitudinem, timorem et diffidentiam secum advehunt: Deus autem haec a nobis longe vult abesse, dicens: Nolite soliciti esse [ Phil. 4.6 ].» Published in Bylinin.

http://azbyka.ru/otechnik/Simeon_Polocki...

286 Несомненно коптское имя (cf. Parthey, Aegyptische PersonennamenbeidenKlassikern, in Papyrusrollen, aufInschriften, Berlin, 1864, S. 175; компетентность ученого издателя «ItinerariumAntoniniet hierosolymitanum» и «HieroclisSznecdemus» и в этой сфере доказывается тем, что он издал и коптский лексикон) епископа паральского позволяет думать, что он говорил по-коптски. 289 Socr., h.e., 6, 21. – Как известно, память св. Златоуста совершается 13 ноября, – почему не 14 сентября, понятно (Сергий, П. Мес. В., II, II, 358), но непонятно (так как объяснение Метафраста, что 13 ноября святитель возвратился в Константинополь из первого изгнания, неправдоподобно), почему не 14 октября и не 14 ноября, а 13-го. Копты и аббисинцы (Wüst., 120; Ludolf, 416. 398) почему-то память перенесения мощей совершают 7 мая (12 пахон), но память перставления св. Златоуста совершают вместе с нами 13 ноября (17 атирь) и, к удивлению, по их календарю это понятнее, чем по нашему: Златоуст скончался 14 сентября, в праздник воздвижения креста, по египетскому календарю 17 тот, и копты просто переложили память святителя на тоже 17-е число через два месяца. 290 Chron. pasch. – По Phot., cod. 72, Евдоксия умерла в преждевременных родах, напуганная бывшим дня за четыре до ее смерти ужасным градом. Современники (Socr., h. e., 6, 19, Pagi. annot.) видели в ее смерти Божье наказание за изгнание Златоуста. Cf. Cedren. p. 585 col. 636, который смерть ее полагает чрез три месяца по кончине Златоуста и представляет ужасно мучительной ( ρξαμ νης δ νειν, τ θνηκε τ βρ φος ν τ γαστρ α τ ς... το του το νυν σαπ ντος, π στη κα γαστ ρ). Следовательно encomion представляет лишь египтскую формацию легенды, ходившей и между греками. 291 Д. вс. с., III, 189. 237. 243, M., VI, 633 (περ γ ρ α τ τ θε ον τ ν νο ν τεταμ νον χω) 684 ( γ συν σταμα το ς τ ν πατ ρων δ γμασιν, ο παραβα νω ν τινι). 692. 295 Severi λ γος φιλαλ θης, l. c. ap. Gieseler, Commentatio, qua monophysitarum opinions illustrantur (Gottingae, 1835), 16. Rustici contra acephalos disiputatio (Migne, s. lat. 67, 1248).

http://azbyka.ru/otechnik/Vasilij_Boloto...

   Cf. Porphyrius, De antro nympharum, 6; Cf. Stahlin, арр. crit., ad loc.    Вероятно, имеется в виду пифагореец Эврит, живший в четвертом веке до н.э., однако пассаж, который цитирует Климент, взят им из другого (псевдо-пифагорейского) трактата «О царстве», который принадлежит некому Экфанту (Thesleff, Introd., р. 69; 69 п.4).    Платон, Законы, VII 792d3.    CAF III, р. 483, adesp. 395. Мф. 18: 3.    Порфирий (Vita Pythagorae, 42) так комментирует это изречение: «...не лихоимствуй».    О равенстве уделов, которые не может переступить ни человек, ни бог говорит Гомер (Илиада, XV, 209).    Еврипид, Финикиянки 536—540 (пер. И. Анненского).    Платон, Федр, 247 а.    Гомер, Илиада, VI, 200.    Мф. 7: 13 сл.    Prodikus, fr. 2 DK ­­ Xenophon, Memorabilia П, 1, 21—34. Имеется в виду известная история о Доблести и Пороке, препирающихся между собой из-за души Геракла.    Jamblichus, De vita Pythagorica, 83: «...ибо не известно чисты ли те, кто посещает эти места».    Историк эпохи эллинизма. См.: Aristocritos, fr. 4 FHG, IV 336 (fr. 6 FGrH 493).    Эвфорион Халкидский, поэт конца третьего века до н.э., fr. 66 Powell. Cf. Стром. V 50, 3.    Климент следует в этом разделе Филону Александрийскому; De vita Mosis II, 87—88.101.102—103.104.122.124. Точную последовательность цитат и парафразов см. Индекс. Анализ этого текста см.: А. van den Hoek, Clement of Alexandria and his Use of Philo (Leiden, 1988), р. 116—147.    Платон, Теэтет, 155e.    Гал. 5: 25; II Кор. 5: 7.    [Euripides] Peritoos, fr. 594 ­­ Critias fr.18 DK.    a]-tlav — не страдающий.    ajeroto> mov — рубящая воздух.    I Кор. 11: 3; II Кор. 11: 31.    Или «гностическому слову» (tw  gnwstikw  lo> gw  ).    Ср. Аристотель, Никомахова этика IV, 13, 1127a24.    I Кор. 2: 9.    Cf. Plutarch., De Is. et Os., 34.    Cf. Plutarch., De Is. et Os., 32.    Kwmasi> aiv. Так назывались шествия в честь Вакха.    Cf. Платон, Федр, 274c.    Pherekydes, fr. 113 FHG, p. 98; FGrH 3 F 174.    Androcydes, fr. 2 Holk (De acusm. sive symb. Pyth., р. 47).

http://lib.pravmir.ru/library/readbook/3...

   001    002    003    004   005     006    007    008    009    010