| Взаим даяние Published in L.N. Majkov, Oerki iz istorii russkoj literatury XVII i XVIII stoletij, StP., 1889, p. 110. Видение Taken from Faber, In Festo Sancti Nicolai, No. 2 «Cur instituendum aliquando Iudicium universale», sect. 3 «Ex parte iudicandorum: 1. ut unusquisque perfectam accipiat mercedem». The poem seems to have been inspired by the reference to the prophet Nathan " s denunciation of David " s adultery ( 2Sam. 12.12 ): «Quemadmodum per Nathan exprobratur David, quod occultare ab hominibus maximopere studebat, non item coram Deo, Tu enim fecisti abscon dite, inquit, ego autem faciam verbum istud in conspectu omnis Israel, et in conspectu solis 2. Reg. 12. " Видение Бога Taken from Meffreth, Dominica 7 Post Trinitatis, No. 2. 11. 1–6 cf Meffreth: «B. Augustinus in libro de videndo Deum, mouet quaestiones breues dicens: Si quaeris, vtrum Deus possit videri? Respondeo, potest.» 11. 7–8 cf Meffreth: «Si quaeris, vnde sciam? Respondeo, quod legitur: Beati mundo corde, quoniam Deum videbunt.» 11. 9–12 cf Meffreth: «Si quaeris, quomodo Deus, si sit inuisibilis, potest videri? Respondeo, esse inuisibilem natura, videri cum vult, & sicut vult potest, & sub quali specie placuit, alicui apparere.» 11. 13–20 cf Meffreth: «Si quaeris, quomodo eum vidit Cain sceleratus, quando de suo scelere reprehensus & induratus est, si beati & mundo corde Deum vident? Respondeo, non quidem esse consequens, vt etiam videant Deum, qui voces aliquando ab eo audiunt; nec viderunt illi, cum audierunt vocem: Clarificaui, & iterum clarificabo. Nec mirum si non viderunt in tali specie, cum mundi ipsum subiecta creatura viderunt» 11.21–4 cf Meffreth: «Si quaeris, vtrum etiam sicuti est possit aliquando videri? Respondeo , filijs hoc promissum esse scimus, cum apparuerit similes ei erimus.» 11. 25–8 cf Meffreth: «Si quaeris, vnde eum videbimus? Respondeo, vnde eum angeli vident, quibus tunc erimus similes & aequales.» 11. 29–36 cf Meffreth: «Si quaeris, quomodo est inuisibilis, cum inhabitet lucem inacessibilem? Respondeo, quia est natura inuisibilis, potest tarnen videri quando vult: nunquam videtur, vt totus comprehendatur, sed vt videatur omnia mala sunt toleranda» (Pars aestiv., p. 304). |
| С неменьшей полнотой Иустин воспроизводит и изречения Христа, записанные в этом Евангелии; мы отметим только те главы и стихи, которые находят себе место в цитатах Иустина: Мф.5,16 (Ap.I,16); 5,20 (Dial.105); 5,22 (Ap.1,16); 5,28–29,32 (Ap.I,15); 5,34,37,41 (Ap.I,16); 5,46 (Ap.I,16); 6,1,19,21,32 (Ap.I,15); 7,1 (Dial.115); 7,15, cf.19,21–23 (Ap.I,16); 8,11 ff. (Dial.C.76); 9,13 (Ap.I,15); 10,22 (Dial.82); 11,12–15 (Dial.C.51); 11,5 (Dial.12); 11,27(Ap.I,63; Dial.100); 13,42 ff. (Ap.I,16); 16,1,4 (Dial.107); 16,15 (Dial.76); 16,26 (Ap.I,15); 17,11–13 (Dial.43); 19,12 (Ap.I,15); 19,16 (Ap.I,16); 22,37, cf.40 (Ap.I,16 cf. Dial.93); 23,6, cf. 15,23, cf. 27 (Dial.C.17,112); 24,11,24 (Dial.35,82); 25,41 (Dial.76); 28,19 (Ap.I,61). При таком тесном сродстве цитат Иустина преимущественно с Евангелием Матфея естественно ожидать, что в самом языке Иустина будут сохранены и особенности языка Евангелия Матфея. По результатам изысканий, сделанных Земишем 370 ? Иустин, действительно, разделяет многие филологические особенности с Матфеем; так, он 11 раз употребляет выражение βασιλεα τν ορανν, встречающееся среди всех новозаветных писателей только у Матфея, – πατς ορνοις 3 раза, βρχειν в значении «дождить», и особенно торжественную формулу: να πληρωθ τ ηθν δι τν προφητν, – θεραπεειν πσαν νσον κα πσαν μαλακαν, – выражение, несомненно заимствованное из Матфея, так как слово μαλακα нигде, Кроме Матфея, не встречается в Новом Завете, а прилагательное μαλακς, хотя и имеется у Лк.7,25 и 1Кор.6,9, но в совершенно ином значении, чем у Матфея и Иустина (Мф.4,23; 9,35; 10,1 cf. Ap.I.C.31) 371 . Рельефным и решительным знаком этого близкого знакомства Иустина с Евангелием Матфея служит, наконец, их поразительное совпадение в приведении ветхозаветных цитат, простирающихся до полной тождественности Не только в существенных чертах, но и в самых мелких уклонениях от ветхозаветного текста. Как известно, евангелист Матфей, цитируя ветхозаветные пророчества, изменяет принятый текст LXX-mu и более или менее примыкает к еврейскому тексту, хотя иногда уклоняется и от обоих; те же особенности и в тех же самых цитатах мы встречаем и у Иустина, притом так, что как самый текст приводимого пророчества, так и историческая связь его буквально тождественна с Матфеем 372 . |
| Козли, иже зли. Taken from Faber, Dominica 2 Post Pascha, No. 7 «Signa Reprobationis». In No. 6 «Signa ovium Christi seu praedestinatorum» Faber had listed the properties of sheep (i.e. God " s elect); No. 7, in which he explains the characteristics of goats, representing unrepentant sinners, forms the basis for Simeon " s poem. 11. 13–16 cf sect. 1 «Facilitas peccandi lethaliter»: «Hoedi seu capri (hoc enim distinguit ab ovibus Christus) proni sunt ad nocendum hortis et arboribus; facile enim transiliunt septa et vastant quidquid occurrit tenellorum arbustorum; sic qui facile lethaliter delinquunt sine doloris sensu aut conscientiae remorsu, adeoque proni sunt ad transgrediendum Dei leges absque timoré, ostendunt se esse hoedos.» 11. 17–18 cf sect. 2 «Dilatio continua poenitentiae»: «Hoedi semper faetent; ita qui peccatis obnoxii poentitentiam semper differunt, nec properant ad lavacrum, neque postea se emendant, hoedos se ostendunt.» 11. 19–20 cf sect. 3 «Fastidium verbi Dei»: «Uti ovium est manere in iisdem pascuis, ita hircorum et caprarum non manere, sed discurrere hue illuc. Item uti ovium est, herbas ad radicem usque decerpere, ita hircorum et caprarum, extremitates tantum frondium carpere. Similiter qui verbum Dei obiter et carptim audiunt, vel omnino audire fastidiunt, quique ad verba tantum, non ad rem attendunt, discummt de uno concionatore ad alium mera ex curiositate, ad hoedos pertinere dignoscuntur.» Here Simeon has not only curtailed Faber " s argument, but also altered the analogy by saying that the goat " s tendency to move from one pasture to another is like the sinner falling into one sin after another, whereas for Faber it symbolises the man who only listens superficially to the Word of God or who runs from one preacher to another out of curiosity. 11. 21–22 cf sect. 4 «Taedium orationis»: «Ut oves crebro et multum balant, ita raras edunt voces hoedi. Similiter qui exosum habent orandi studium et a se ablegant, (tametsi forte in solemnitatibus aliquid eiaculantur precatiunculae, et unam alteramve vocem edunt) de hoedorum numéro videntur esse.» 11. 23–24 cf sect. 5 «Terrenarum rerum appetitus et sitis»: «Hoedorum seu caprorum pili omnes pendent deorsum, nulli eriguntur sursum: quod nequaquam cernitur in ovibus. Ita illi, quorum cogitationes et desideria ad saecularia propendent, ad caelestia non eriguntur, ostendunt se pertinere ad hircos.» 11. 25–26 cf sect. 7 «Odia et inimicitiae tenaces»: «Hoedi durissima habent cornua, et proni sunt ad pugnandum et arietandum. Sic qui odium et inimicitias in corde gerunt et cornua, id est, vindictae appetitum non deponunt, hirci comprobantur.» Published in PLDR and Рапепко. |
| Веселие духовное Taken from Faber, Dominica 3 Post Pascha, No. 4 «Quam modicum sit gaudium malorum in saeculo», sect. 2 «Comparatione solidorum gaudiorum». 11. 1–4 cf Faber: «Existimat quidem mundus nullum esse servis Dei gaudium, sed perpétua eos melancholia, taedio et tristitia laborare.» 11. 5–16 cf Faber: «Habent enim servi Dei gaudium internum, quod nascitur ex bona conscientia et expectation beatitudinis, respectu cuius nihil sunt omnia externa gaudia: caepe tantum et allia sunt quibus assueti Israelitae, manna contempserunt, Num. 11 11. 21–4 cf Faber «Gaudium internum capacissimo ore bibitur, ipsa nimirum intelligentia, quae est tantae capacitatis ut ipso mundo impleri nequeat, et ex ipso fonte imo oceano gaudiorum omnium, Deo, hauriat.» 11.29–36 cf Faber: «Convivium Balthasaris perturbavit manus Dei scribens illi iudicium ad parietem. Convivium Herodis, et festum Natalitium, perturbavit mors, et caput Ioannis, quia contristatus est propter iusiurandum. " Веселие есть истинное, еже о Бозе Taken from Faber, ibid., No. 6 «Solidum ac iuge piorum gaudium in quo consistât», Thema. 11. 9–16 cf Faber: «Sed obiiciet mihi aliquis, quod senior ille et coecus Tobias obiecit Angelo Raphaeli. Hie enim cum ad eum ingressus dixisset: Gaudium tibi sit semper, respondit: Quale gaudium mihi erit, qui in ten ebris sedeo, et lumen ca eli non video? Tob. 5[. 11–12 (Vulgate)]». Веселие есть истинное Христос Taken from Faber, ibid., sect. 2 «In Christo Iesu». 11. 13–32 cf Faber: «Gaudere autem in Christo Iesu possumus ac debemus, quia in hoc nomine continetur negotium et oeconomia totius nostrae salutis, quae consistit in redemptione, iustificatione, glorificatione. Per redemptionem liberati sumus a potestate diaboli, a peccato quae est mors animae, et a morte aetema seu inferno. Per iustificationem constituimur ex inimicis Dei amici, ex filiis gehennae filii et haeredes Dei ac caelestis gloriae, denique a morte excitati incipimus vivere vita, et spiritu Christi, sicut palmites in vite, ex qua vitam succum et fructum sumunt. Per glorificationem, quam expectamus, constituemur reges caeli, et ita ab omnibus vitae huius miseriis absoluti et exuti replebimur omnibus bonis.» |
| John 20.19–31 ] manifestum est Christum retinuisse vestigia quinque vulnerum, quandoquidem in ea iussit Thomam mittere manum... Aliae igitur causae sunt, cur Christus voluerit resurgere, retentis vulnerum cicatricibus. Quinque illae afferuntur a D. Thoma 3. p. q. 54. art. 4. quas his excutiemus.» 11. 15–20 cf sect. 1 «Ad sui corporis gloriam»: «Retinuit eas tanquam victoriae trophaea ad sui corporis gloriam promeritam.» 11. 21–6 cf sect. 2 «Ad confirm andam fidem nostram»: «Primo ut agnoscatur in Christo proprietas divinae, humanaeque naturae individua permanere. Ut ait S. Leo ser. 1. de Resurr... Secundo, ut essent argumentum Dominicae resurrectionis, quo nimirum ilium ipsum, et non alium resurrexisse intelligeremus.» 11. 27–30 cf sect. 3 «Ut haberet nostri memoriale»: «Primo ut meminisset, ea caelesti Patri commonstrare, iramque eius in nos, iustissimam licet, exarmare, iuxta id 1. loan. Sed et si quis peccaverit, advocatum habemus apud Patrem, lesum Christum iustum. Quod facit repraesentando Patri naturam humanam cicatricibus signatam.» 11. 31–4 cf sect. 4 «Ut adm oneret nos am oris sui»: «Ut commonefaceret nos amoris nobis exhibiti, et vicissim debiti nostri.» 11. 35–8 cf sect. 5 «Ut ea in diem iudicii servaret»: «Ut ea in diem iudicii conspicienda servaret, iustis ad solatium, malis ad terrorem.» 11. 39–44 cf sect. 6 «Ad beatorum gaudium»: «Ad extremum, servata, ait Hugo Card, in Ioannem, ut beati ea videntes, indesinenter ei gratias agant.» Яма . Published in Berkov and Bylinin. Яма 2 . Taken from Faber, Dominica 4 Post Pentecosten, No. 3 «Quam frustra laborent sectatores mundi», sect. 6 «Favorum sectatores»: «Deinde favor iste saepe ducit hominem in praecipitium, ut eum graviore casu deiiciat, uti expertus fuit Aman qui in malum suum exaltatus fuit ab Assuero; unde quidem is primo mire gratulabatur et applaudebat. Verum brevi se delusum vidit, nec ad tantum honorum culmen fuit exaltatus, quin postea ad altius patibulum fuerit suspensus; Esth. Язык . Taken from Faber, Dominica 13 Post Pentecosten, No. |
| Смирения степени 6 . Taken from Meffreth, Dominica Infra Octavam Nativitatis. II. 1–12 cf Meffreth: «In terra stat vna scala, per quam oportet hominem ascendere. Ista scala est vera hum ilitas, per quam coelum ascenditur... Haec scala plana habet sex gradus. Primus est subdere se maiori.» 11. 13–16 cf Meffreth: «Secundus gradus hum ilitatis est, non praeferre se aequali.» 11. 17–20 cf Meffreth: «Tertius gradus humilitatis est minorent non spernere, sed ei conform are.» 11. 21–4 cf Meffreth: «Quartus gradus humilitatis est se coram alijs vilem reputare.» 11. 25–8 cf Meffreth: «Quintus gradus hum ilitatis est se exilem in scientia aestimare.» 11. 29–32 cf Meffreth: «Sextus gradus humilitatis est infim a libentius operari» (Pars hyem ., pp. 80–1). Смиренномудрие . Taken from Faber, Dominica 10 Post Pentecosten, No. 7 «Quae sint partes viri humilis», sect. 3 «Senti de te humiliter. 1. Considéra lapsus tuos»: «Sic tu primo, considéra diligenter lapsus et relapsus tuos quotidianos, ineptias, inconstantiam, vanitatem, im becillitatem; sic enim pudebit te tui, sicut Iunoniam avem pudet deform itatis pedum suorum cum eam intuetur, et deprimit, quas prius am bitiose explicabat, plumas superbiae.» Published in Anthony Hippisley, «The Emblem in the Writings of Simeon Polockij,» The Slavic and East European Journal, XV (1971), p.177 and L.I. Sazonova, «Ot basni barokko к basne klassicizma,» in Razvitie barokko i zarodenie klassicizma v Rossii XVII–naala XVIII v., ed. A.N. Robinson, Moscow, 1989, p. 140. Смиряяйся воснесется . Taken from Faber, In Festo Ascensionis Domini, No. 4 «Circumstantiae Ascensionis Christi», sect. 4 «Quorsum ascendit: 1. Super omnes caelos»: «Notum enim est tam alte ascendere aquam, quam profunde prius descendit, dixit aliquando Christus ipse exaltandum fore eum,qui in mensa novissimum occupât locum; auditurumque: Amice ascende superius [Luke 14.10].« Соблазн . Taken from Faber, in Festo S. Nicolai, No. 4 «Quid debeant parentes Liberis», sect. 5 «Exempla bona»: «Imagines, id est, exempla bona, bonorum ut ea imitentur, malorum, ut ea fugiant. Ita faciebat Sara, quae Ismaelem eiecit e domo, quia ut advertit S. Hieronym us in tradit. Hebr. in Genes, effingendo luteas im agines Isaaco scandalum praebebat et occasionem idololatrandi, Gen. 21 Jerome, followed by Simeon, interprets a single word meaning »to play» as proof, that Ishmael was teaching Isaac to make idols out of clay. |
| Печаль 2. Taken from Meffreth, Dominica 3 Post Pascha, No. 2. 11. 1–12 cf Meffreth: «Multa sunt genera tristium personarum, quae ducunt communiter in tristitia dies suos.» 11. 13–20 cf Meffreth: «Primi sunt inuidi, mordaces, qui communiter sunt tristes. ... Domus inuidiae est situata in vallibus pro tanto, quia personae humiles semper inuident superioribus. ... Quanta sunt felicium hominum gaudia, tanti sunt gemitus inuidorum.» 11. 21–30 cf Meffreth: «Secundum genus tristium sunt perfidi & fallaces. Videmus enim, quod omnes perfidi & fallaces sunt communiter male tristes. Nam hypocritae, vt decipiant alios, exteriorem tristitiam simulant, & sanctitatem. Contra quos dicit Dominus Matth. 6. Cum ieiunatis nolite fieri sicut Hypocritae tristes, tales enim sunt iucundissimi in lasciuijs in occulto, & tristissimi ad apparentiam in publico.» 11. 31–46 cf Meffreth: «Tertium genus male tristium sunt cupidi & tenaces, qui semper sunt in timoré, tristitia & dolore, quomodo bona acquirant & acquisita retineant; Nam loquens de quolibet cupido Sapiens Eccles. 2. dicit. Cuncti dies eius doloribus pleni sunt & aerumnis, nec per noctem mente requiescit. ... Illi autem si rogantur a pauperibus pro eleemosynis, tristantur. ... Horum etiam tristitia vertetur in tristitiam sempiternam.» 11. 47–60 cf Meffreth: «Quartum genus tristium sunt in praesenti, stupidi & pertinaces, qui de Dei misericordia, pietate & dementia diffidunt, quorum aliqui de proprijs peccatis irremediabiliter sic tristantur, vt dicant, Sacramentum paenitentiae eis non prodesse ad salutem, vel quia iustitia Dei non permittet paenitentibus misereri.» 11. 61–92 cf Meffreth: «Quintum genus tristium in praesenti sunt Christiani veraces, qui hic aduersa & tristitias passi sunt, cum reprobi gaudia habuerunt. Vnde Hugo super Ecclesiasten dicit. Reprobi qui diligunt vitam temporalem, & eius iucunditatem gaudio vitae perpetuae anteponunt. Ista praesentia toto desiderio amplectuntur, atque in eis omnem felicitatem constituunt. Electi vero temporales tristitias, & dolores patientes sustinent, vt ad ea, quae promissa sunt, gaudia aetemitatis possint peruenire, & in eorum respectu, quicquid transitorium non metuunt, & si dulce non concupiscunt, vnde accidit, vt temporalis vitae amatores prius habeant bona, deinde mala accipiant. Spirituales vero aduersis exerceantur, deinde per bona attingant, illis primo bona, vltimo mala; istis primo mala, vltimo bona» (Pars aestiv., pp. 89–90). |
| 2065 Это было, по свидет. Златоуста, до удаления Апостола на остров Cf. Tillemont. Op. Cit. I, p. 362. 2067 Euseb. Hist. Eccles. III, 13 cf. S. Iren. Adv. haer III, 3, § 4. Св. Епифаний вместо Керинфа называет Евиона. Haer XXX, 24 (по р. пер. т. I стр. 252). 2068 Cassian. Collat. XXIV, 21. 24. Collationes Кассиана присоединены к творениям Иоанна Дамаскина . См. Zahn. Op. cit. p. 170.-Подлинный текст м. видеть в сочинении Hingelfeld " a. Op. cit. S. 405. 442–443. Cf. Stichart. Op cit. S. 119. 2069 S. Epiphanius. Haer. XXX, 24 и др. Tillemont. Op. cit. t. I. p. 375. Яцкевич. Цит. соч. стр 75 ср. Апокрифы. 2072 Hieron. In Galat. VI, 10: Beatus Johannes Evangelista cum Ephesi moraretur usque ad extremam senectutem, et vix inter discipulorum manuad ecclesiam deferretur, nec posset in plura voce verba contexere, nihil aliud per singulas solebat proferri collectas, nisi hoc „Filioli, diligite Alterutrum“. Tandem discipuli et fratres, qui aderant, taedio affecti quod eaden semper audirent, dixerunt: „Magister, quare semper hoc loqueris?“ Qui respondit dignam Joanne sententiam: „Quia praeceptum Domini est, et solum fiat, sufficit“. 2075 S. Irenaeus. Advers. haeres. III. 3, § 4: Polycarpus non solum ab Apostolis edoctus et conversatus cum multis ex iis, qui Dominum nostrum viderant. sed ab Apostolis in Asia in ea, quae Smyrnae est Ecclesia, Episcopus constitutus. В письме ко Флорину, сохраненном Евсевием (Hist. Eccl. V, 20 ) он вспоминает об обращении ( συναστροφς) Поликарпа св. Ап. Иоанном. 2076 Tertullian. De praescript. с. 32: Hoc enim modo Ecclesiae Apostolicae census suos deferunt, sicut Smyrnaeorum Ecclesia habens Polycarpum ab Ioanne collocatum refert. Cf. Contra Marcion. c. 5. 2077 Hieronymus. De viribus illustr. c. 17: Polycarpus Ioannis Apostoli discipulus ab eo Smyrnae Episcopus ordinatus, totius Asiae princeps fuit. Cf, Chron. ad. A. C. 101. 2078 Eusebius. Hist. Eceles. III, 36: Διπρεπε γε μν κατ τοτους π τς σας τν ποστλων ομιλητς Πολκαρπος τς κατ Σμρναν κκλησας πρς τν ατοπτν κα πηρετν το Κριου τν πισκοπν γκεχειρισμνος. Cf. Lib. IV, 14; V, 20. |
| Отпадение в грех . Taken from Faber, In Festo S. Georgii, No. 2 «Quam sit periculosum relabi in peccatum», sect. 2 «Propter ingratitudinem». 11. 1–6 cf Faber: «David ob adulterium punitus fuit morte unius filii. Relapsus deinde, quamvis ad minus peccatum, superbiae scilicet in numeratione populi commissae, peste multorum mallium, 2. Reg. 12.[ 2Sam. 12.19 ] et 11. 7–12 cf Faber: «Sic Achab ob iniuriam Naboth illatam, veniam consecutus est, sed ubi deinde Michaeam incarceravit, occisus in bello est, 3. Reg. Kings 21.13] et Отпадение в грех 2 . Taken from Faber, ibid., sect. 3 «Propter insipientiam»: «Audi S. Chrysostomum. Homilia 15. ad populum Antiochenum: Avicula , inquit, semel capta laqueo mox elapsa, et cervus in rete decidens et effugiens, iisdem iterum difficile capientur. Nam cuique fit experientia cautelae magistra. Nos saepius iisdem capti in eadem cadimus. Sic ille. " Отпадение в грех 3 . Taken from Faber, ibid., sect. 5 «Propter offensionem Dei»: «Facile relabi et saepius, est aliquod reprobationis: sicut saepe relabi in morbum, signum vicinae mortis.» Отпадение в грех 4 . Taken from Faber, ibid., No. 3 «Quae damna consequantur relapsos seu recidivos», sect. 3 «Colligentur». 11. 1–10 cf Faber: «Fur in carcere primo parum sedulo custoditur: ubi tamen elapsus est, et denuo in carcerem reductus, pluribus catenis ligatur et omnes viae evadendi ei praecluduntur.» 11. 11–26 cf Faber: «Similiter si tu semel e Daemonis captivitate fugeris, ridere eum poteris: sed si iterum redeas, ipse te ridebit, et si primo te negligenter custodivit, postea diligentius custodiet, si prius una catena te vinxit, postea duas vel très addet, omnes quoque occasiones evadendi auferet.» 11. 27–32 cf Faber: «Si confiteri volueris, varie te impediet, si conciones audire, alio mentem tuam avertet: si piorum societate et consiliis uti, alia tibi negotia facesset.» The remaining impediments to godly living (11. 33–42) are Simeon " s own addition. The first part of this passage in Faber is the source of Измена 3 . |
| Покаяние 7. Taken from Faber, In Festo S. Georgii, No. 3 «Quae damna consequantur relapsos seu recidivos», sect. 5 «Ardent»: «Ut S. Gregorius horn. 34. in Evangelia ait: Poenitentiam agere, est perpetrata mala plangere, plagenda non perpetrare. Tacite igitur saltern vindictam Dei in nos vocamus, si fidem fallamus, et ad dimissa peccata redeamus.» Покаяние 8. Taken from Meffreth, Dominica 7 Post Trinitatis, No. 4: «In peccato mortali tria sunt; Primum est culpa; secundum, macula; tertium, reatus obligans ad poenam. Ideo poenitentia solet habere très partes. Prima est contritio cordis contra culpam. Secunda est confessionis contra maculam. Tertia satisfactio operis contra reatum» (Pars aestiv., p. 311). Покаяние 9. Taken from Meffreth, Feria 5 in Coena Domini. 11. 1–6 cf Meffreth: «Quicunque vult agnum paschalem Christum comedere, debet primo & principaliter amaritudinem de peccatis commissis habere. ... Quia amaritudo poenitentiae quatuor facit.» 11. 9–12 cf Meffreth: «Primum est, quod Christum reconciliam.» 11. 13–20 cf Meffreth: «Secundum est, quod angelos laetificat. ... Et dicit Robertus Holkot super illud Sap. lect. 149. Gaudent angeli de poenitentia peccatoris propter tria. Primo, quia vident suae animae custodem commissum, tarn gloriosum fructum. ... Secundo, quia vident ex peccatoribus conuersis suum adimpleri numerum & ruinam. Tertio, quia vident se ad laudandum Deum tale habere consortium.» 11. 21–24 cf Meffreth: «Tertium est, quod amara poenitentia velut agrestis lactuca nosmetipsos reformat. Dicit enim Boetius lib. 4. prosa. 3. Homo secundum varia vitia quibus indulget, ad naturam bestiarum transformatur.» 11. 25–30 cf Meffreth: «Quartum est, quod daemones confutat. Vehementer enim confunduntur, quando eorum praeuidemus consilium, & eorum euadimus laqueum, vel carcerem, quod a suis principibus grauius affliguntur, sicut custos carceris pro euasione latronum punitur» (Pars hyem., p. 356). Покаяние 10. Taken from Meffreth, Dominica 1 in Quadragesima, No. 2: «Poenitentia est praeterita mala plangere, & plangendo iterum alia non committere; Vt dicit Ambrosius in quodam sermone Quadragesimali. Et ponitur de poen. dist. 1.§.1. Cui consonat Gregorius quem allegat Magister lib. 4. dist. 14. Poenitere, est acta peccata deflere, & deflenda non committere» (Pars hyem., p. 209). |
|
|
