Любовь 16. Taken from Faber, ibid., No. 2 «Stimuli ad diligendum Deum», Thema: «Seneca epist. 9. Si vis amare [for »amari«], ama, inquit.» Любовь 17. Taken from Faber, ibid., sect. 1 «Quia Deus, seu omne bonum: 1 Omnis sapientia: «Quemadmodum ergo in Oceanum omnia orbis flumina maximo conatu tendunt, quia, ut Salomon ait Eccles. inde etiam exeunt, ita etiam nos maximo amoris conatu tendere debemus in bonorum omnium oceanum, Deum; praesertim quia etiam ab eo exivimus, uti flumina a mari.» Любовь 18. Taken from Faber, ibid., Thema: «Denique convenientia et similitudo aliqua inter amantem et obiectum amoris. Sic enim Eccl. decimo tertio [Ecclus. 13.15] dicitur: Omne animal diligit sibi simile.« Любовь 19. This is a Christian commonplace, but the location of the poem in A suggests it might derive from Faber, ibid., No. 4 «Quomodo sit diligendus Deus», sect. 5 «Diligendus efficaciter»: «Quintum, facere quae sunt ei placita adeoque mandata eius custodire. ... Ita Christus quia patrem dilexit, mandata eius servavit. Ut in telligat mundus, ait, quia diligo patrem, et sicut mandatum dedit mihi pater, sic facio, loan. Et paullo ante [v. 21]: Qui habet mandata mea et servat ea, ille est, qui diligit me.» Любовь 20. Taken from Faber, ibid., No. 5 «Incitamenta ad diligendum proximum», sect. 1 «Quia lex naturae praecipit». 11. 1–8 cf Faber: «Quia, ut ait Ecclesiasticus cap. Omne animal diligit sibi simile, sic et omnis homo proximus sibi. Videmus hoc in primis in ovibus, quae propter ea simul pascuntur, neque gregem temere deserunt, ideoque minus periclitantur ab insidiis luporum. Ergo si oves Christi esse volumus ad dexteram eius locandae, mutuo nos amemus et ab invicem ne separemur.» 11. 9–10 cf Faber: «Primo communem omnes Patrem habemus Deum.» 11. 11–12 cf Faber: «Deinde eodem Christi sanguine redempti sumus.» 11. 13–20 cf Faber: «Adhaec eodem baptismo abluti sumus, eodem Eucharistico pane vescimur. Is quemadmodum ex multis granis unus sit: sic voluit etiam Christus omnes nos unum in charitate essemus.» 11. 21–24 cf Faber: «Rursum nonne eamdem Christi professionem gerimus? «Quae autem amicitia, inquit Chrys. ho. 14. in Ioa. quae familiaritas tantam contrahere unionem posset, quantam fidei cognatio?»»

http://azbyka.ru/otechnik/Simeon_Polocki...

491 Euripides, fr. inc. 895. 492 Cf. Rep. V 457 d. Такое толкование является полностью превратным. Платон допускает «коммунизм» только для правящего класса, где все имеют равный статус и вступают в связь только во время особых праздников, распределяя партнеров по жребию. Однако представители этого класса должны особенно строго воздерживаться от сексуальных излишеств. Впрочем, Климент не уникален в своей интерпретации, нечто подобное можно найти и у Эпиктета (II 4, 8—10). 493 Epist. Iudae 8—16. 494 Cf. Strom. V 88. 495 Heracleitos, fr. 99 (Marcovich), 20 DK. 496 Фрагменты из поэмы Эмпедокла «Очищения» (fr. 118, 125, 14 DK). 497 Oracles Sibyll., fr. 1, 1. 498 Odyssea, XIII 130. 499 Theognidea, 425—427. 500 Euripides, Cresphontes, fr. 449. 501 Euripides, Polyidos, fr. 638. 502 Неточная цитата из Геродота (I 31). 503 Herodotus, I 31. В этой известной истории Солон называет Клеобида и Битона счастливейшими из людей, поскольку в ответ на молитву матери даровать ее сыновьям наивысшее благо, доступное людям, богиня послала им смерть во сне. 504 Iliad., VI 146. 505 Plato, Clatylus, 400 b-c. Цитата не вполне точна. 506 Philolaus, fr. 14 DK, cf. Plato, Gorgius, 493 a. 507 Pindar., fr. 137 a Schroeder. 508 Те, кому мы обязаны учреждением мистерий, не иначе как еще в древности поняли намек о том, что непосвященный в Аиде будет валяться в грязи. Посвященный же поселится среди богов (Федон, 69 с). 509 Phaedo, 66 b. 510 Phaedo, 64 a. 511 Phaedo, 65 c-d. 512 Rep. I 328 d, 329 c. 513 Phaedo, 62 b. 514 Cf. Phaedo, 114 b-c (текст у Климента несколько изменен). 515 Phaedo, 62 b. 516 Politicus, 273 b-c (с небольшими изменениями). 517 Politicus, 273 b. (Этот пассаж у Платона непосредственно предшествует предыдущему.) 518 Leg. II 653 c-d. 519 Epinomis, 973 d. 520 Heracleitos, fr. 49 (Marcovich), 21 DK; cf. Plato, Gorgias, 492 e. 521 Намек на Истинного Бога, которого Маркион называл Странником или Инородцем. 522 Euripides, fr. inc. 908. 523 TGF, adesp. fr. 111. Я переставил вторую и третью строки местами.

http://lib.pravmir.ru/library/ebook/3549...

34 Euripides, Antiopa, fr. 206 35 Plato, Crito 46 b 36 Реминисценция известного положения платоновского Протагора «никто не творит зла по своей воле». 37 Имеется в виду usucapio — институт римского права. 38 Homerus, Odyssea I, 3. 39 Эпитет Одиссея у Гомера. Cf. Ilias I, 31, etc. 40 Cf. Plato, Gorgias 486 d. 41 Текст испорчен. Перевод передает общий смысл. 42 Ct. Prov. 22: 20—21 43 Cf. Plato, Rep. VII 534 e. 44 Plato, Politicus 261 e. Однако у Платона нет никаких указаний на то, что чужеземец из диалога Политик был пифагорейцем. Скорее всего, он был софистом. 45 Plato, Theaetetus 184 c. 46 Pindarus, fr. 170 b (отрывок 180 Гаспаров). 47 Источник неизвестен 48 Gorgias, fr. 8 DK. 49 Это высказывание Климента является элементом его полемики с гностиками, которую он ведет на протяжении всех Стромат 50 Cf. Plato, Rep. X 613 a-b; Theaetetus 176 b. 51 Cf. Euripides, Bacchae. 52 В тексте послания: «поэт». Возможно, ошибка или сознательная коррекция самого Климента или позднейшего редактора. 53 Tit. 1: 12—13; Epimenides, fr. B 1 DK 54 Plato, Protagoras 343 a. 55 Plato, Protagoras 343 b. 56 Aristoteles, fr. 3 Rose; Chamaeleon, fr. 36 Koepke. 57 Odyssea, VIII 351. 58 То есть, не мудрецом, но только любителем мудрости. Пифагор едва ли был учеником Ферекида. 59 В действительности, Зенон основатель стоической школы был учеником Зенона Киника. 60 Протагор софист, также как и Демокрит, происходил из Абдер, но был вероятно старше последнего. Метродор же действительно был учеником Демокрита 61 О предсказании Фалесом солнечного затмения говорят многие античные писатели. Полагают, что это могло быть затмение, состоявшееся 28 мая 585 года до н. э. (48-я Олимпиада). 62 Это суждение очень странное. Хотя происхождение Гомера и не раз обсуждалось в эллинской литературе, среди наиболее приемлемых мест назывались обычно различные города малоазийского побережья. Вероятно, Климент опирается на местную Александрийскую традицию или же допускает искажение сознательно. 63 Epicurus, fr. 226. 64 Plato, Symp. 209 d-e. Текст в этом месте несколько неясен и цитата неточна. В диалоге Платона Диотима рассуждает о законах и законодателях, детьми называя добродетели.

http://lib.pravmir.ru/library/ebook/3549...

Погибель 2. Published in PLDR. Погребение . Published in I.P. Eremin, «Potieskij stil» Simeona Polockogo,» TODRL, VI (1948), pp. 140–1, and in Eremin and PLDR. Подражание . Taken from Faber, In Festo S. Thomae Apostoli, No. 3 " Tncredulitas S. Thomae quamobrem in Ecclesia proponatur», sect. 3 «Ad nostram instructionem»: «Ut Rupertus explicat: Non debemus aspicere, quid aliquando fuerit Apostoli (vel alii Sancti) sed quid per Dei gratiam effecti sint. Non attendendus Petrus negans sed flens; non Saulus persequens, sed Paulus obsequens; non Matthaeus telonarius, sed omnia relinquens; non Thomas dubitans, sed confitens.» Подражание 2. Taken from Faber, In Festo S. Andreae, No. 5 «Qua ratione omnes christiani sequi possint ас debeant Christum», sect. 3 «Moribus et conversatione». 11. 1–8 cf Faber: «Tertia ratio, quia, qui dominis suis placere volunt, eorum gestus et mores imitantur; uti Clisohpus Philippi Macedonis assentator, qui claudum se fingebat, quod Philippus fractum crus haberet; os et oculos eodem modo contorquebat, quo dominus.» 11. 9–16 cf Faber: «Paulo ante citatus Clisohpus cum Philippo exoculato prodiit, eodem oculo fascis obligato, quasi et ipse simili malo effectus esset. Si quem cibum acrem ori Philippus admoveret, vultum Clisophus contrahebat, quasi et ipse sentiret acrimoniam.» 11. 17–20 cf Faber: «Dionysius cum coecutiret, assentatores alii ut eodem se vitio laborare fingerent, pocula patinasque in mensa velut coeci subvertebant.» 11. 21–24 cf Faber: «Charisophus Dionysium Tyrannum cum cemeret ridere fabulantem cum amicis, risit et ipse de procul; rogatus cur rideret: quod, inquit, ea putem risu digna quae dicitis.» 11. 25–30 cf Faber: «Haec igitur fecerint vanissimae istae simiae mensae et nummorum gratia mortalibus sui simililbus: Deo haec non faciamus?» Подражание 3. Taken from Faber, In Festo SS. Innocentium, No. 5 «De parentum in Liberos crudelitate», sect. 5 «Alii venenum eis propinant»: «[S. Hieron.] epist. ad Gaudentium pat. educat. ait: «Ut aqua in adereola digitum sequitur praecedentem: ita aetas mollis et tenera in utramque partem flexibilis est, et quocumque duxeris, trahitur.»» Simeon transfers the analogy from children to subordinates.

http://azbyka.ru/otechnik/Simeon_Polocki...

Страх Божий 10 . Taken from Faber, ibid., sect. 3 «Praeservat a peccatis». 11. 1– 12 cf Faber: «[Timor Dei] denique est herba ilia, quae continet servos Dei, ut in mediis peccandi periculis illaesi pertranseant, quod quidam Pater Societatis respondit Regi Lusitaniae. Cum enim in eius aula quidam Coenobita sive serio sive ioco sparsisset, Patres Societatis herbam quamdam circum ferre, quae vim haberet perimendi libidines, eaque velut antidoto tuto posse versari inter mulieres gynecaei, eraumque Confessiones excipere: pervenit tandem fama ad aures Regis qui statim im m isit Ioannem de Cuniga ad Patres sciscitatum, quod herbae genus illud esset.» 11. 13–20 cf Faber: ««Fecit imperata Ioannes expositisque Philippi mandatis ab Araosio contendit, ut rem sibi totam, quam mox ad Principem exponeret, declararet. Hesit hie paulisper Araosius, et rem totam indicaturum se esse respondit; modo is earn Principi quemadmodum ab se acciperet, accurate fideliterque referret.»» 11. 21–40 cf Faber: ««Cum ille se reciperet facturum; Verissimum, inquit Araosius, est, quod de huius nostrae herbae potestate narratur, tantarum quippe virium est, ut non modo ad frangendas cupiditates libidinesque sit usui, verum etiam tutum quoddam ad continendam linguam, et conterendam animi elationem, et omnia vitia persananda praesidium: eadem que multas facultates et proprietates complectitur, ut equidem valde velim, et principi et toti Curiae notam ac familiärem. Porro nemo nescit varias a Deo virtutes inditas herbis quarum beneficio solus is potiatur, qui cognitis et inventis utatur.»» 11. 29–30 cf Faber: « " Acuerunt haec cupiditatem Ioannis. qui ut sine mora sibi nomen ederet tarn salutaris herbae, nec se diutius properantem ad Principem cunctaretur, ac suspensum haberet, acrius institit.»» 11. 31–8 cf Faber: ««Cui Araosius: Haec, inquit herba patrio nostro, Castellanae, sermone, Timor Dei nuncupatur: is eas omnes, quas enum eravi, virtutes et multo plures continet; eoque quotquot de Societate sumus frequenter utimur, eius praesidio innoxii in mediis flammis: eo instructis ac bene munitis ubique gentium nobiscum bene agitur.» Daurolt. in Catech. hist. c. 2. t. 4. ex Annal. Soc. anno 1545.» The rest of the story appears to be Simeon " s own invention.

http://azbyka.ru/otechnik/Simeon_Polocki...

6 Бл. Августин говорит: «мы не можем и не должны допускать, еретиков к обвинениям на православных священнослужителей», ер. 10. Гражданские законы и вообще не допускали еретиков к судебным свидетельствам против православных. Cod. Justin. de haereticis. cf. Basilic. lib. 21. tit.1.cap.44. 9 Это также согласно с гражданскими законами. Cod. lib. 4. tit. 20. const. 9. Basilic. lib. 21. tit. 1. cap. 36. 10 О двенадцати епископах говорит собственно карфагенское правило: но оно было принято и в других Церквах. Balsamon. ad can. 12 carthag. 11 Некоторые церковные правила (африканские) давали подсудимым срок, для защищения своего дела, один год, в продолжении которого, однако-ж, они были вне церковного общения; если они не воспользовались этим сроком для очищения своего дела, то уже оправдания от них не принимались (карф. 90). 12 Гражданские законы назначали трехмесячный срок для рассмотрения обвинений; если в продолжении этого времени доноситель скрывался, или не успевал доказать своих обвинений, то подвергался гражданскому наказанию, а обвиненный освобождался от суда. Justin. nov. 123. cap. 2. 17 Ibidem et cod. The od. lib. 10. cap. de calumniatoribus; et Basilic. lib. 60. tit. 26. cap. 6 22 Ориген о церковном покаянии говорит: «у нас никого не извергают из церкви, если грех не очевиден, дабы исторгая плевелы, не исторгнуть вместе с ними и пшеницы». hom. 21. in Jes. Nav. opp. t. 1. pag. 203. Par. 1604. Бл. Августин: «мы никого не можем отлучать от общения, разве кто сам добровольно во грехе сознается, или судом духовным, или мирским обвинен будет». De poenit. 50. opp. t. 10. pag. 207. 24 «Один человек, говорит бл. Августин, кто бы он ни был, не может быть и обвинителем и судиею». cf. cod. lib. 4. tit. 20. Consm. 9. et Basilic. lib. 21. tit. 1. cap. 36: «unius testis testimonium minine est adinittendum in quovis judicio, etiamsi sit senatorii ordinis». cf. Photii Loco cit. cap. 2. 26 Тертулл. de poenit. cap. 9. 11. св. Амвросий: ad Lapsam. cap. 8 et al. cf. Евсеев. ист. 5, 28.Созом. 8, 16.

http://azbyka.ru/otechnik/Ioann_Sokolov/...

   См. выше 4, 1.    Этот пассаж есть изложение того, что можно найти у Филона Александрийского (De Cherubim, 4—7; cf. Philo, De Abrahamo 82, De mutatione nominum, 66), и является ярким примером александрийского экзегетического метода. Подобного рода толкования, независимые и восходящие к Филону, нам уже встречались и еще не раз встретятся в тексте «Стромат».    Empedocles, fr. 114 DK.    Ср. I Кор. 2: 5.    Heraclites, fr. 19—20 Marcovich (28 DK).    Chrysippus, fr. phys. 630 Arnim; cf. Heraclitus, fr 82 Marcovich (66 DK).    Cf. Origen., Contra Celsum V, 20; IV, 68.    Платон. Тимей, 22 с-е.    Эта идея о зависимости эллинов от «варварской философии», то есть иудейских и христианских учений, была очень популярна во времена Климента. Подробнее об этом см. четырнадцатую главу этой книги Стромат, полностью посвященную «плагиату эллинов». Ср. Стром., I, 87.    Cf. Быт. 6: 2; Енох. 16: 3; Тертуллиан, О душе, 2, 3.    Софокл, Царь Эдип, 110—111.    Menander, fr. 164 Koerte.    Ср. Илиада, XVIII, 107.    Тимон из Флиунта был учеником основателя скептицизма Пиррона. Приведенный Климентом отрывок (Timo Phliasius, fr. 795—96 L. Lloyd-Jones-Parsons, Suppl. Hell.) является пародией на Илиаду (V, 518; VI, 440—443).    Подробнее об этих фигурах см. комментарий.    No. 207 Preger (Inscript. Gr. Metr.).    Платон, Критон 48b5—6.    Платон, Федр 248, 249.    Пир, 206с208b.    Платон, Теэтет, 150 b-c.    Ср. Пир, 206с.    I Кор. 4: 15. Ср. I Петр. 1: 3.23.    Empedocles, fr. 17, 21 DK (31, 21 Bollack; пер. А. Лебедева). Ср. Empedocles, fr. 17, 7 (31, 7).    Parmenides, fr. 4 DK.    Платон, Государство, V 475 e.    Возможно, здесь речь идет о Федре, 246а. Однако в этом месте Платон рассуждает о душе, а не об истине.    Федр, 247 c 6—9.    Ср. Мф. 11: 12.    Гесиод, Труды и дни, 287—289; cf. Euripides, fr. 432 Nauck (TGF).    Этот отрывок представляет собой парафраз, приписываемый различным авторам. Cf. Poet. Lyr. Gr., 86 b (959 Page, PMG).    Алкивиад I, 109е.    Платон, Государство, VI 494а3.

http://lib.pravmir.ru/library/readbook/3...

Молчание 2. Taken from Meffreth, Dominica 3 Post Pascha, No. 1: «Secundo refrenenda est lingua a multiloquio, quia multiloquium hominem odiosum reddit, pauciloquium vero amabilem» (Pars aestiv., p. 110). Молчание 3. Taken from Meffreth, ibid.: «Pythagoras docuit discipulos suos, vt per quinquennium tacerent, & interim sufficienter instructi, tanquam eruditi sapientia, loquerentur» (ibid.). Published in Bylinin. Молчание 4. Taken from Meffreth, ibid., immediately following: «Et idem dixit. Loqui ignorat, qui tacere nescit» (ibid.). Published in Bylinin. Монастырь . Taken from Faber, In Festo S. Andreae, No. 4 «Haeresiarchae nostri temporis eorumque sectatores, cuiusmodi sint piscatores», sect. 5 «Piscati in monasteriis»: «Bene S. Bemardus dixit: Monasteria sunt vinaria, in quae coniicit Christus pisces, quos traxit ex m ari mundi.» cf Инок . Монах. Taken from Faber, In Festo Ascensionis Domini, No. 6 «Quomodo Christum prosequi et comitari in caelum quisque debeat», sect. 7 «Vitae innocentia»: «Si videretis aliquem Monachum saeculariter viventem, frequentantem tabemas, choreas, ludos, etc. illico diceretis: Iste non est Monachus.» Монах 1–8. Published in PLDR. Nos. 1–7 published in Рапепко. No. 8 published in Majkov and Eremin. Mope . Taken from Faber, In Festo S. Andreae, No. 2 «Homines comparantur piscibus», sect. 2 «Maiores devorant minores». The poem summarises the whole section, which opens with the following words: «Pisces maiores iuxta Polybii proverbium lib. 15. histor. glutiunt minores, tametsi eiusdem speciei, quod non faciunt alia animalia, ut S. Basil, homilia septima Hexameron, ait: " Maior pars piscium liguriunt alter alterum, et minor apud illos esca maioris est.... Quid igitur nos homines aliud agimus, cum vim inferimus inferioribus?,M The following poem in A , Друг друга снедает (q.v.) is also taken from this section and is on the same theme. Море преплавается в куколе. Taken from Faber, In Festo S. Ioannis Evangelistae, No. 7 «Documenta [on the Gospel for the day, viz. John 21.19–24 ]», sect. 1 «Discimus a Christo: ... 4 Libere redarguere Principes». 11. 1–20 cf Faber: «Talis cum Iacobo Aragoniae Regi datus esset S. Raimundus: isque regem ob concubinatum perpetuo reprehenderet, rege emendationem quidem promittente, sed non praestante, missionem ab eo petiit.» 11. 21–24 cf Faber: «Negavit Rex, omnibusque nautis prohibuit sub poena capitis, ne quis Raimundum alio transveheret.» 11. 25–37 cf Faber: «Verum Raimundus oratione sua implorans Dei opem accessit ad mare, in eo cappam suam, facto signo crucis, expandit, in eamque velut in navim inscendit, scapulari pro velo utens et baculo pro remo, sicque inspectante Rege eiusque aula secundo vento celerrime sex horarum spatio in conspectum Barcinonis venit Ferd. Castiglius in hist. S. Dom. 1. 2. cap. 17. hue aspicere possunt confessarii Principum.» From the Faber passage it is clear that the monk came to the other shore in the space of six hours, not at six o " clock (1. 33).

http://azbyka.ru/otechnik/Simeon_Polocki...

Мудрость 6. Taken from Faber, Dominica 3 Post Pascha, No. 1 «Omnia in mundo modica, etiam quae videntur magna», sect. 1 «Modicum est sapientia et scientia». 11. 1–12 cf Faber: «Clamat mundus magnam esse et scientiam et sapientiam. Hanc in Salomone suspiciebat Regina Saba, quae visa eius sapientia, non habebat ultra spiritum et dicebat: Maior est sapientia tua, quam rumor quern audivi. 3. Reg. Kings 10.7]. Et tarnen ipse Salomon de se dixit: Stultissimus sum virorum et sapientia hominum non est mecum, Prov. 30 Hominum sapientia, inquit, non Angelorum. Modica est ergo hominum sapientia, et scientia quatuor de causis secundum D. Thomam.» 11. 13–20 cf subsect. 1 «quia fluxa»: «Primo quia fluxa et mutabilis, ut patet in Salomone qui in senecta (ubi maxime sapere debebat) depravatus et infatuatus est velut sal, ut ait S. Hieronymus ep. ad Rus.» At this point Faber relates the anecdote which forms the basis of the poem Забвение (q.v.). 11. 21–24 cf subsect. 2 «quia imperfecta»: «Secundo quia imperfecta scatens multis erroribus et multarum rerum ignorantia.» The image of the surface of the sea (1. 25) seems to be Simeon " s. 11. 29–42 cf subsect. 3 «quia periculosa»: «Tertio, quia periculosa. Nam scientia inflat, ait Apostolus 1. Cor. velut pisa scilicet comedentem. Communiter enim scientia nisi humilitate coerceatur, elevat hominem in superbiam, praesumptionem et contemptum proximorum, et ita eum dat praecipitem in peccatum, et saepe in graves errores atque haeresin. ... Unde S. Greg. 1. 17. mor. c. 6. ait: Humilis ignorantia magis Deo placet, quam elata scientia. Magni vir consilii fuit Achitophel, sed ingenii sagacitas ad suspendium eum adegit, 2. Reg. 17.[ 2Sam. 17.23 ].» Мудрость 7. Taken from Faber, Dominica 8 Post Pentecosten, No. 3 «Bona Dei quinam dissipent», sect. 1 «Bona animi: ... 2 scientia et ingenium»: «Ut enim perdit aurum is, qui in terram id defodit: ita et scientiam, qui earn nemini communicat. Unde Eccl. 20 .[Ecclus. 20.30] dicitur: Sapientia absconsa et thesaurus invisus, quae utilitas in utrisque?»

http://azbyka.ru/otechnik/Simeon_Polocki...

1047 Zeno, fr. 264 Arnim. Cf. Origen., Contra Celsum I, 5; Epiphanius, Panarion, III 36. 1048 Платон, Законы, XII, 955е-956а. 1049 Платон, Письмо VII, 341 c-d. 1050 Апокрифический Апокалипсис Софонии. 1051 Платон, Тимей, 28 c; Письмо VII, 341 c-d. 1052 Orpheus, fr. 245, 8—10.14—16 Kern. 1053 II Кор. 12: 2—4. 1054 Тимей, 31 а. Далее сказано: «...то, что объемлет все умопостигаемые живые существа ...вернее было бы считать образом космоса». 1055 Климент Римский, Первое послание Коринфянам, 20, 8. 1056 Быт. 18: 6; cf. Philo, De sacrificiis Abelis et Caini 59—62. 1057 I Кор. 2: 6—7. 1058 Мф. 13: 35; Пс. 78: 2. 1059 Мф. 13; 33. 1060 Ср. Климент Алекс., Педагог, III, 1; Plutarchus, Mor, 898 е. 1061 Solon, fr. 16 Diehl; 16 West. 1062 Empedocles, fr 133 DK. 1063 Иоанн. 1: 18. 1064 Buqo> v — термин, используемый гностиками валентинианами. См. комментарий. 1065 Lekte> on — сказуемое, предикат. 1066 Ср. Аристотель, Вторая Аналитика I 2, 71b20. Cf. Платон, Федр, 246с. 1067 Ср. Платон, Федр, 246 с. 1068 Менон, 100 b (пер. С. Ошерова). 1069 Менон, 99 e. 1070 Тимей, 40 d-e (пер. С. Аверинцева). 1071 Софокл, Антигона 450. 1072 Тимей, 40е. 1073 Тимей, 40е1—2. 1074 Иоанн. 8: 24. 1075 Иоанн. 3: 15.16.36; 5: 24. 1076 Empedocles, fr. 17, 14 DK (31, 14 Bollack). 1077 Ср. Аристотель, Никомахова этика VI 2, 1139a20; VI 4, 1140a1; Евдемова этика, II 6; 1222b20; II 8, 1224a28. 1078 Платон, Тимей, 28с3 1079 Именно так говорит Платон (Протагор, 345 d): oujdev eJkw> n kako> v. 1080 Аристотель, Никомахова этика, X 5, 1175b26: «С каждой деятельностью связано свое удовольствие, так с добропорядочной деятельностью связано доброе удовольствие, с дурной же — порочное». 1081 Иоанн. 10: 1—3.7. 1082 Xenocrates, fr. 21 Heinze (См. и новое издание фрагментов: Isnardi-Parente M. Senocrate-Ermodorö Fragmenti. Naples, 1982, ad. loc.). 1083 Democritus, А 79 DK, cf. А 116, 117. Diogenus Laertius, IX, 45; Plutarchus, Quest. Conv. VIII, 10, 2 р. 734 f — 735 b. Ср. так же: «А Демокрит, включавший в число богов то разгулявшиеся кругом образы, то ту природу, которая эти образы из себя испускает... разве не впал в величайшую ошибку?» (Cicero, De natura deorum II 12 р. 29, пер. М.И. Рижского).

http://lib.pravmir.ru/library/ebook/3549...

   001    002    003    004   005     006    007    008    009    010