| κατ το δεσπτου τραχηλισας αχν ξεκπτετο, σπαϑζοντο δ κα πδες, ο τς εϑεας κα βασιλικς κτραπντες δο πρς τ τς βασιλεας ψος λισϑηρς πανδραμον· κα ν δεν κρσην μν ναχενα, αχνα δ’ κρσωτον, τατα δ τ μπεδκλεια 464 τρατα, κεφαλν ο μνον εδεχϑ τε κα μυσαρν ποστρφειν τε τ πρσωπον κα ταχ τ βλφαρα μειν τος ες ατν τενζοντας ναπεϑουσαν, λλ κα φοβερν τος παντιζουσι κα οαν ντικρυς τν τς Γοργνης μυϑεουσι· τν δ γε λοιπν λκν το σματος ν τε μγαν τε 465 κεμενον, κατερραγμνον π’ δφους σε πχος 466 , κατ τν ψαλμογρφον, τς γς κα περ τς τς πλεως διεξδους προκεμενον τος πετεινος ες κατβρωμα 467 , επεν ν τις πισκπτων 468 τ πτματι βον εναι τοτον, οον ο κ μακλλης φυσσιν 469 , πν ατν ποκτενωσιν, λεεινν ϑαμα, πτμα παγχλεπον, μροις φϑαλμος ποτρπαιον, παρ μν τν λξ παιμενν τε κα βριζμενον, παρ δ τν οκτιζμενον. 14. δυσϑνατε κα βαρποτμε κα τς κεϑεν δι’ πισταν κολσεως ξιε, ς ταχ γε τς φαντασϑεσης σοι βασιλεας στρησαι· βραχς γρ καιρς, μλλον δ μα τις οπ κα ϑνατος οκτιστος ατν διεδξατο. τος κ κερμων χρτοις ν εμαραντωτρα, πνος ν βραχυτρα, λαλαπος ξυτρα· νερων ν πατηλοτρα, σκις σϑενεστρα, τχος στραπς ξυτρα, κυμτων στατωτρα, φρν ταχ λυομνων εϑρυπτοτρα. που κα τς ποϑκας, φρον, μελτας ερναι, τν ψυχν οκ ν τατ τ νυκτ 470 , κατ τν εαγγελικν νουϑεσαν, λλ κα πρν δναι τν λιον παιτηϑησμενος, τχα μικρν ατν ναμεναντα, να κα ατς τν φρονευσαμνην σου κεφαλν ποτεμνομνην νδκως δ κα σφαιριζομνην ες τρταρον, κα τν κεφαλν πντων εναι ϑελσαντα μνον δ τν πντων κεφαλς δχα ϑεσηται κα τοτων πντων γγελος κα τος νεωτροις γενσηται 471 . διελογσω βουλν πονηρν, ς δν βαδσεις τν π τν βασιλεαν νγουσαν, κν λαϑες βαδσαι τν π ϑνατον· κενο δ πς οκ ννενηκας, ς τ τν ορανν βασιλε κα ατη παρεκασται κα ς οκ ν κενης στιν λλως πιτυχεν, ε μ δι στενς κα τεϑλιμμνης βαδσει τις τς δο 472 , ν ν δν τ ϑεα κα ερ διδσκουσι γρμματα, οτω δ κα ατς. |
| ν τας μραις κεναις, ν τας Αθναις κδεχομνου ατος το Παλου, παρωξνετο τ πνεμα ατο ν ατ θεωροντι κατεδωλον οσαν τν πλιν. Διελγετο μν ον ν τ συναγωγ τος Ιουδαοις κα τος σεβομνοις κα ν τ γορ κατ πσαν μραν πρς τος παρατυγχνοντας. Τινς δ τν Επικουρεων κα τν Στοκν φιλοσφων συνβαλλον ατ, κα τινες λεγον· Τ ν θλοι σπερμολγος οτος λγειν; Ο δ· Ξνων δαιμονων δοκε καταγγελες εναι· τι τν Ιησον κα τν νστασιν εηγγελζετο ατος. πιλαβμενο τε ατο π τν Αρειον πγον γαγον λγοντες· Δυνμεθα γνναι τς καιν ατη π σο λαλουμνη διδαχ; Ξενζοντα γρ τινα εσφρεις ες τς κος μν· βουλμεθα ον γνναι τ ν θλοι τατα εναι. Αθηναοι δ πντες κα ο πιδημοντες ξνοι ες οδν τερον εκαρουν λγειν τι κα κοειν καιντερον. Σταθες δ Παλος ν μσ το Αρεου πγου φη· νδρες Αθηναοι, κατ πντα ς δεισιδαιμονεστρους μς θεωρ. Διερχμενος γρ κα ναθεωρν τ σεβσματα μν ερον κα βωμν ν πεγγραπτο, γνστ Θε. ν ον γνοοντες εσεβετε, τοτον γ καταγγλλω μν. Θες ποισας τν κσμον κα πντα τ ν ατ, οτος ορανο κα γς Κριος πρχων οκ ν χειροποιτοις ναος κατοικε, οδ π χειρν νθρπων θεραπεεται προσδεμενς τινος, ατς διδος πσι ζων κα πνον κατ πντα· ποησ τε ξ νς αματος πν θνος νθρπων κατοικεν π πν τ πρσωπον τς γς, ρσας προστεταγμνους καιρος κα τς ροθεσας τς κατοικας ατν, ζητεν τν Κριον, ε ρα γε ψηλαφσειαν ατν κα εροιεν, κα γε ο μακρν π νς κστου μν πρχοντα. ν ατ γρ ζμεν κα κινομεθα κα σμν, ς κα τινες τν καθ μς ποιητν ερκασι· Το γρ κα γνος σμν. Γνος ον πρχοντες το Θεο οκ φελομεν νομζειν χρυσ ργρ λθ, χαργματι τχνης κα νθυμσεως νθρπου, τ θεον εναι μοιον. Τος μν ον χρνους τς γνοας περιδν Θες τ νν παραγγλλει τος νθρποις πσι πανταχο μετανοεν, διτι στησεν μραν ν μλλει κρνειν τν οκουμνην ν δικαιοσν, ν νδρ ρισε, πστιν παρασχν πσιν ναστσας ατν κ νεκρν. κοσαντες δ νστασιν νεκρν ο μν χλεαζον, ο δ επον· κουσμεθ σου πλιν περ τοτου. Κα οτως Παλος ξλθεν κ μσου ατν. Τινς δ νδρες κολληθντες ατ πστευσαν, ν ος κα Διονσιος Αρεοπαγτης κα γυν νματι Δμαρις κα τεροι σν ατος. |
| ν ατ γον, ς ερηται, προσεκτον αυτος κριβς, δελφο, κα πντα λογισμν ζιζανιδη κα κϑαρτον κα νξιον τς φρικτς κενης τελεσιουργας φ’ μν κδιωκτον κα παντ τρπ αυτος καϑαρτον, οτω τε τν ϑεων γιασμτων μεταληπτον τος σοις ρα κα μεταλαμβνειν παρ το προεσττος ·συγκεχρηται· οδ γρ ξεστ τινι μν δες οτως κα κρτως καϑ’ κστην μεταλαμβνειν. βουλμεϑα μν δ τοτο· τ γρ πολλαχς τν ϑεων μετχειν γιασμτων πολλχς στι μετχειν κα τς ζως, καϑς φησι κα ατς Χριστς· « τργων μου τν σρκα κα πνων μου τ αμα ν μο μνει κγ ν ατ» 59 . κα πλιν· «ν μ φγητ μου τν σρκα κα πητ μου τ αμα, οκ χετε ζων ν αυτος» 60 · κα ϑεος πστολος· « προσκολλμενος τ κυρ ν σμ στιν» 61 . σπερ κα τ ναντον· «ο μακρνοντες αυτος π σο πολονται» 62 , Δαυδ φησν πρατατος· – βουλμεϑα μν ον, ς ερηται, τοτο, λλ δι τν νϑρωπνην σϑνειαν κα τ το πργματος δυσχερς οκ πιτρπομεν· « γρ ναξως σϑων κα πνων τ σμα κα τ αμα το κυρου νοχς στι το σματος ατο κα το αματος», φησν ϑεος πνευματορρτωρ κα πρτος τν ποστλων Παλος 63 . φοβερν, δελφο μου, τ μα κα τρμειν τν μετληψιν ο μνον τος κατ’ μ μαρτωλος, λλ κα τος λαν αυτος ϑαρροντας πεϑει. κενους τογαρον μνους τρς τς βδομδος μεταληπτον, σοι περ αυτος σασι καϑαρεοντας τν ασχρν λογισμν κα τς τοτων συγκαταϑσεως, ργς τε μν κα γογγυσμο 64 , λπης τε κα καταλαλις, ψεδους κα γλωτος τκτου, τι τε μνησικακας κα ϑυμο, ασχρολογας τε κα τν μοων. τος δ γε τος ερημνοις περιππτοντας πϑεσι, δι’ ξαγορεσεως δ κα μτανοας πρς τν τοτων σπεδοντας ποχν παξ τς βδομδος μεταληπτον οδ’ λως, κατ τν το προεσττος δηλοντι δικρισιν· χεν γρ φροντιστον περ τν τοιοτων· κοιννητον δ τινα αυτν γεσϑαι νευ τς κενου εδσεως οκ παινετν· γρ οτω ποιν ς διον κπληρν ϑλημα κατακριϑσεται. τος μντοι μεταλαμβνειν φελοντας νδεχμενν στι τν τετυπωμνην ν τ γ μεταλψει ψλλειν κολουϑαν, κοινν τε κοινς γονυκλισαν λλλοις ποιοντας διδναι συγχρησιν κα οτω τν ζωοποιν εχαρστως μεταλαμβνειν γιασμτων·οτω δ οτω κα τατα χντων. |
| 29 . Τοιγαρον εκτως ο μν τν διαφορν τατην θετοντες νν τς κενων κακοδοξας λσκονται μετεσχηκτες, ο δ στργειν τε κα σπζεσθαι προθμως μολογοντες, τς τν γων τοτων εσεβεας τε κα θεολογας, μλλον δ τς το Χριστο μερδος διατελοσιν ντες, νωμνως κατ’ ατος τ θεα διακρνοντες κα διακεκριμνως τατα νοντες. ν μν δ κα πρτον κα κυρως ν τις φαη τς τε θεας οσας κα νεργεας διακρσεως εδος. Διενηνχασι δ’ λλλων κα τ τν μν θεαν νργειαν μετχεσθαι κα μερζεσθαι μερστως κα νομζεσθαι κα νοεσθα πως, ε κα μυδρς, κ τν ατς ποτελεσμτων, τν γε μν οσαν μθεκτον κα μριστον κα ννυμον εναι, ς περνυμον δηλοντι κα περινητον παντελς. 30 . Μετ τοτο ζητσαμεν ποδειχθναι παρ τν γων, ε στιν κτιστος χριστος μν, διαφρουσα δ τς θεας φσεως ατη νργεια, περ ο ντιλγοντες τ κκλησ κιστα δχοντο. Κα πεδεχθη κα τοτο π τν γων ναργς κηρυττμενον· ν κεφλαιον γα κα οκουμενικ κτη Σνοδος, καθς νωτρω δι τν κατ μρος προτεθντων ατς ητν μλιστα κανς ποδδεκται. Συναπεδεχθη δ κα τοτο, τι ο μ δεχμενοι κτιστον τν χριστον μν κα φυσικν τς θεας οσας νργειαν, διαφρουσαν δ ατς, σπερ ερηται, κτσμα τε ποιοσι κα ατν τν οσαν το Θεο. Κατ γρ τν γιον Μξιμον, «π τς νεργεας κστου φσις χαρακτηρζεται», τς μν κτστου νεργεας κτιστον δεικνσης φσιν, κτιστν δ τς κτιστς. τι τε κατ τν Δαμασκηνν θεον ωννην φσκοντα: κτιστ νργεια κτιστν δηλσει κα φσιν, δ κτιστος κτιστον χαρακτηρζει οσαν. Ο ον λγοντες κτιστν τν θεαν νργειαν, φ’ ς θεα φσις χαρακτηρζεται, κτιστν ξ νγκης παριστσι κα τν θεαν φσιν. 31 . Ο μν λλ κα Μονοθελτα εσι, τν πποτε κενων χερους κα τοπτεροι, κα προαινια δοξζουσιν εναι κτισματα. πε γρ δο φσεις μολογομεν π το Κυρου μν ησο Χριστο, τν μν κτιστον, τν δ κτιστν, ο μ λγοντες χειν τν θεαν φσιν κα θλημα κα νργειαν κτιστον, ν θλημα κα μαν νργειαν δοξζουσιν π Χριστο, περ κτη Σνοδος πεκρυξε κα νεθεμτισε. |
| Κριε ησο Χριστ, Θες μν, θαυμαστς ν τος γοις Σου, εσακοων τς δεσεις τν εσεβν κα κπληρν τ πρς τ συμφρον ατματα ατν, ελγησον τνν κα τν ρτον -πλακοντα-γκρυφαν τοτον τν π το δολου Σου (δενος τν δολων σου τοτων) παρασκευασθντα κα ρτι προσφερμενν Σοι ες εχαρισταν κα δοξολογαν νθ ν παρ Σο τ μεσιτε κα πρεσβεαις το γου νδξου κα Νεοφανος Μρτυρος Φανουρου το θαυματουργο πλαυσαν κα ες μνημσυνον τν εσεβς τελειωθντων. Κα τοτους μν νπαυσον ν ερν ν τ Βασιλε Σου, μς δ πντας ν γε κα πσ Χριτι διατρησον, ποιοντας τ περγιον κα προσκυνητν θλημ Σου, τν δ εχαρισταν π πσι τος δωρμασ Σου Σο ναφροντας. Ερνευσον τν ζων, μν, Κριε, ελγησον εσδους κα ξδους μν. Παρσχου μν πντα τ πρς σωτηραν ατματα, πρεσβεαις τς περαγας Δεσπονης μν Θεοτκου κα ειπαρθνου Μαρας κα το γου κα νδξου Μρτυρος Φανουρου κα πντων τν γων σου. μν. γκλπιον Εχολγιον πισκπου Τιμοθου Ματθαικη Μητροπολτου Νας ωνας κα Φιλαδελφας (+), κδοσις Β´, θναι 1985, σελς 64 μικρ διασκευ, π π.Θ.Α. Κριε ησο Χριστ, Θες μν, ορνιος ρτος, τς βρσεως τς μενοσης πλουσιοπροχος χορηγς, δι λιο το πυρνου Προφτου τροφν γεργητον πηγσας, λπς τν πηλπισμενων, βοθεια τν βοηθτων κα σωτηρα τν ψυχν μν, ελγησον τ δρα τατα κα τος τατα Σο προσκομσαντας (δενας) ες δξαν Σν, τιμν δ κα μνμην το γου νδξου Μεγαλομρτυρος Φανουρου κα τς μητρς ατο. Παρσχου δ γαθ τος τε ετρεπσασι τν πλακοντα τοτον κα τος παρισταμνοις πσιν δελφος μν πντα τ γκσμια κα περκσμια γαθ Σου κα ζων τν ανιον. Εφρανον ατος ν χαρ μετ το Προσπου Σου, δεξον ατος δος πρς σωτηραν. Τ ατματα τν καρδιν ατν κα πσαν τν βουλν ατν ταχως πλρωσον, δηγν ατος πρς ργασαν τν ντολν Σου, να διαπαντς ν εφροσν κα γαλλισει μνσι κα δοξζωσι τ πντιμον κα μεγαλοπρεπς νομ Σου, πρεσβεαις τς περευλογημνης Θεοτκου, το γου νδξου μεγαλομρτυρος Φανουρου, το νεοφανος κα θαυματουργο, κα πντων τν γων Σου. μν. π π.Θ.Α. (27 Αγοστου 2006) |
| Περ τо γιου βαφτσματος. Τ γιον βπτισμα γννησς ςι ϑεα κα ψυχς νακανησις. ςις ον βαπτισϑ ν νματι το πατρς κα το υο κα το γου πνεματος, ες τρες καταδσεις, ς ο ϑειõι πτλοι διδσκεσιν, ποδυσμενος παντα κτω τ σαρκικ φρονματα, κα ναβανων π το δατος, εϑς παραλαμβνεται π νς νϑρπε πιτο πως διδσκηται παρ ατο τν εσεβεαν ς κα μρτυς ς το βαπτσματος, γον τοιοτος νδοχος λγεται, κα πατρ πνευματικς το βαπτισϑντος, κα μεζων το γεννσαντος υτν σαρκικς πειδ μεν ες τ τε σαρκς πηρτησεν, δ τερος τ το πνεματος, τ μεσιτε λοιπν το γε πνεματος, γνεται πνευματικς πατρ το βαπτισϑντος, δελφς το σαρκικο πατρς υτο κα ςν πρς υτν μεν, δευτρε βαϑμο, πρς δε τν ιν, ν νεδξατο, πρτε κα σοι μν π’ ατο νεδχϑησαν, πρτε πρχεσι βαϑμο πρς υτν. σοι δ π’ ατο οκ νεδχϑησαν, τρτε πρχεσι βαϑμο πρς υτν, ς δελ- φπαιδες κα ο παδες το ναδχε, μετ τν ναδεχϑντων π’ υτο, δευτρε πρχεσι πρς λλλες βαϑμο· τι ατς πατρ τος μν γννησε σαρκικς, τος δ πνευματικς σοι δ π» υτο οκ νεδεχϑησαν, τετρτου εσ βαϑμο πρς κενες, ς δο δελφν παδες τυγχνοντες. Κατερχμενοι ον οι τοιοτοι μποδζονται χρι το βδμε βαϑμο, κα λονται ις τν γδοον, το δ νμε λγοντος κα το καννος, ς μεζων πνευματικ συγγνεια τς σαρκικς, κα δι τοτο, ο δνατα τις λαβεν ν κ το γε βαπτσμοτος νεδξατο, οτε τν τατης μητρα ϑυγατρα λλ’ οδ υς υτο, κα μχρι τοτε ςαμνε. Κα τινν μν ν τοτοις κα μνοις τν πνευποτικν συγγνειαν ναποκρνονται. ‘Ετρων δ αντικειμνων υτος κα λγονται, ς χρ παραφυλττεσϑαι πντα συγγενικ πρσωπα, σα κα ις τν καϑ’ αμα συγγνειαν πρχεσιν· δελφος δηλαδ κα καϑεξς χρι το βδμε βαϑμο. μες κα μφοτρων τν δξαν, ς σφαλερν, ποβαλλμεϑα λγομεν τονυν, ς καλς μεν νομοϑτης περ τοτων γγρφως διετυπσατο, κα ητ τινα πρσωπα διεσμανεν ν γρ δξα ν τος πολλος, τι κα κ πλαγε συγγενες τν σντεκνων, μετχοι πρχεσι τς χριτος το παναγε πατρς τς ν τ γφ βαπτσματι πιχωρηγηϑεσης κα δι τοτο χρ π πντων παραφυλττεσϑαι. |
| λλ’ οικεν ς ετυχστεροι ο λλριοι τν σν ϑρμην ες αυτος μεϑελκσαντες, ϑεν κα π τς ατς ψυχρας πλιν μες πρς τ δυτικτερα μεταβντος σου. τ γον κελεεις; μνειν μς νταυϑο κα τν σν πλαμψιν καρτερεν συρναι πρς τν ξ ϑους μετραν κατδυσιν, ως ν νακμψς κκεσε πιλμπων πιλμψς κα πρς ρς; χϑσομαι γρ τ κελεσματ σου κα μεν ν ωανννοις κα ρτ ψυχραινμενος πλον δι τ τν τπων τοτων δυσχεμερον τν μν εσδσω κατδυσιν πρεπωδεστραν οσαν ς ϑερμοτραν τος γρουσι. 12. 1510 Πρς τν κραταιν Κομνηνν, τε τν Πλαταμνα παρλαβεν κα πστρεψεν πανκες, ς μαϑον, μεγαλουργ Κομνην, κα ο κενας τας χερσν οδ τν κστρατεαν ποιησμενος πρακτον, λλ κα μεγλα πλιν κατ ωρϑωκς κα νκας αϑις ναδησμενος. δ’ ατς νν μν πγεις κα 1511 πλλεις (τ τς Γραφς 1512 ) τος σοι μλλον τος ταλος σοι δουλεειν γνκασι, νν δ πν ρσεν αρεις ατν, π το κσμου δηλοντι κα τς ζως, σον οπλομχον κα σον ντξουν σοι, κα τ κλα τοτων καταστρωννεις ες γν, καϑ που κα ϑες ν ρμ ποτ τ το γνμονος σραλ 1513 . πλεις δ, σας ατο πολσαντο πρς τν σφετραν σφλειαν τϑεις ες χμα κα ναμοχλεεις ατν τ ϑεμλια· α δ οδ τν φοδον κα μνην πενεγκεν σου δυνμεναι ζυγν δουλεας πρχονται κα τ δεσπσυνν 1514 σου παυχενζονται. λλοι δ τν ϑεομισν ταλν ν τοτ μρει μιμονται τος ρνιϑας· τν γρ οκεων φωλεν γινμενοι κπετσιμοι πονητ πρς τος πνους ατν εσρχεσϑα σε πρεσβεουσιν, ς ν ατος τος π τν σν δραστριον χερα οκεν κα καϑπερ στρουϑος τ κ ϑελματος σαρκς κα γεννν κα τρφειν κα αξειν μετ τν πολισμτν τοτων καϑαρεσιν τ το γρο στρουϑα τοτοις χειν ννοσσιεεσϑαι. τ δ γε νν τελεσϑν κατορϑωϑν πραχϑν πρς αυτ τν γλσσαν μετγει μου, περνεφς δηλαδ Πλαταμν κα τ κατ κκλον τοτο περιγεγραμμνον πολχνιον, πως κα κυκλωϑν κα πολεμηϑν λω κα τοτο κα γγονεν ποχεριον, ς λγειν κα τοτο μετ το ϑεου Δαυδ 1515 · «κυκλσαντες κκλωσν με», κν οκ μναντο τος κυκλσαντας· οδ γρ «ν τ νματι κυρου» κετο τ πλισμα, σ ϑαρρν κα νματι στρατηγομενος μνω μλλον τος κυκλουμνους τοτους λστορας. |
| Τς γρ ρρωστας οσης πολλκις κατ θερμο πικρτησιν, πειδ τος κατ πλεονασμν το ψυχρο κεκακωμνοις, χρσιμον τ θερμανν τε κα ναθλπον στ τ τοτοις κατ λγον συνενεγκν, περισκπτως τ ατ ν μετρ θερμτητος κκαιομνοις παγαγντες, δυσατον τ πθος ποησαν. σπερ τονυν ναγκαιοττη τος ατρος νομσθη κατανησις τς τν στοιχεων διτητος, πως ν κστου τν ε κακς διακειμνων γνοιτο το παρ φσιν διατεθντος πανρθωσις, οτω κα μες π τατην ναδραμντες τν διαρεσιν τν ν τ ψυχ θεωρουμνων, ρχν κα πθεσιν τς καταλλλου τν παθν θεραπεας ποιησμεθα τν γενικν θεωραν. Οκον, τριχ, καθς φημεν, διρημνης τς διτητος τν τς ψυχς κινημτων ες τ λογικν τε κα πιθυμητικν κα θυμοειδς, κατρθωμα μν το λογιστικο μρους τς ψυχς στιν εσεβς περ τ θεον πληψις κα το καλο τε κα κακο διακριτικ πιστμη κα τρανν γε κα σγχυτον χουσα περ τς φσεως τν ποκειμνων τν δξαν, τ μν στι αρετν ν τος οσι, τ δ βδελυκτν κα πβλητον. Κα πλιν κ το ναντου πντως ν τ μρει τοτ κακα θεωρηθσεται, ταν σβεια μν περ τ θεον, κρισα δ περ τ ντως καλν, νηλλαγμνη δ κα σφαλμνη περ τν τν πραγμτων φσιν πληψις, στε τιθναι τ φς σκτος κα τ σκτος φς, καθς φησιν Γραφ. Το δ πιθυμητικο μρους μν νρετς στι κνησις, τ πρς τ ντως πιθυμητν κα ληθς καλν νγεσθαι τν πθον, κα ε τις ν μν ρατικ δναμς τε κα διθεσις, κε κατασχολεσθαι πσαν, ν τ πεπεσθαι μηδν ρεκτν εναι τ αυτο φσει λλο, πλν τς ρετς κα τς τν ρετν πηγαζοσης φσεως. Παρατροπ δ κα μαρτα το τοιοτου μρους στν, ταν τις μεταγγ τν πιθυμαν πρς τν νυπστατον κενοδοξαν πρς τ πικεχρωσμνον τος σμασιν νθος, θεν γνεται φιλοχρηματα κα φιλοδοξα κα φιληδονα κα πντα τ τοιατα, σα το τοιοτου ρτηται τς κακας γνους. Πλιν δ τς θυμδους διαθσεως κατρθωμα μν στιν πρς τ κακν πχθεια κα πρς τ πθη πλεμος κα τ πρς νδρεαν στομσθαι τν ψυχν, ν τ μ καταπτσσειν τ τος πολλος φοβερ νομιζμενα, λλ μχρις αματος τν μαρταν ντικαθστασθαι, καταφρονεν δ θανατικς πειλς κα λγεινν κολαστηρων κα τς τν δστων διαζεξεως κα πντων παξ τν δι τινος συνηθεας κα προλψεως ν δον τος πολλος κατεχντων κρεττονα γενσθαι, τς πστεως κα τς ρετς προμαχμενον. |
| 12. μωρς οτος ντως λας, χλκεα χρυσεων κχληκς τε μαργρων κα φωτς τ σκτος νταλλασσμενος 454 · οον γρ βασιλες μου πλουτε τ κλλος, οαν δ’ κενος εχεν εδχϑειαν. ο κα τς τν μεγλων ρχεων πλας ναμοχλεσαντες νδον π τ βασλεια τοτον κρεωβαροντ τε τ πολλ κα σϑμανοντα κα ς πεφορτισμνον μγαν φρτον ντικρυς ϑεντο κα ( τς νοχς σου, Χριστ βασιλε) τσιον τοτον χϑος 455 π βασιλικν ϑρνον κϑισαν. δ γε ϑκος οκτι ϑκος μεναι πλιν νσχετο· κατεγη γρ ς τ παντελς π το βαρος κενου κα νωϑρο σματος. επεν ν τις στεζμενος φρενν κενον τν ϑκον μετχειν κα μ παρ τν κενου δεσπτην τερον νϑρονισϑναι τοτ καταδεχμενον· λλος δ’ εϑσκοπα βλλων κα τν πραγμτων ς νι μλιστα καταστοχαζμενος σμβολου φοβασεν εναι τοτο τς παντελος ατο μετ βραχ καταπτσεως. ξεγλας δ ρα τοτον ν ορανος κατοικν 456 κα ξεμυκτριζες τοτου τ διαβολια ν παγδι, κρυψε, συλληφϑησομνου μετ μιχρν κα πρ μν λλ κατ τς σφετρας νψαντος κεφαλς κα τξον ντειναμνου, λλ κατ καρδαν ατο· νϑν το κα τν δρνον ατο κατρραξας, μκρυνας τς μρας το χρονου ατο κα κατχεας ατο ασχνην 457 . να μν γρ κα παμφανων ορνιος οτος σφαρος λιακς οπω φϑνει μελετσαι τ δυτικ, κα πστρεψεν πνος ες κεφαλν ατο κα κατβη π τν κορυφν ατο δικα ατο 458 · μα γρ ες τν τς βασιλεας εσλϑεν γκον τν νον κα τς σρκας πεφυσημνος 459 τε κα προγκος κα ς ληϑς νος σρκινος, κα μα τν ζων ς σκς πλρης πνεματος ξεφσησε 460 . βασιλες δστηνος νηγρευται, τς βασιλεας μα κα τς σφετρας ρπαξ ζως, κα παντοοις εϑς νεκυβστα τος ξφεσι κα σδηρος ατκα περ τ μγα σμα τοτου πολς. φαγεν ντως ττε κα μχαιρα κρα κα τος αμασι τοτου πλεκυς βαρβαρικς μεϑσκετο 461 . 13. Οτω γον παντοοις ξφεσι μελιζμενος ατο που κατπεσεν π το δματος το βασιλικο, το κα φϑεγγομνοιο κρη κονσιν μχϑη 462 · ν κστσει γρ τοτου κεφαλ διεκπτετο 463 κα πρς γν ρρπτετο κα πρς δου βραϑρον σφαιρζετο. |
|
|
