| 340 + μο κα τοτο συμφορς πιϑκη, δσποτ μου κα δελφ, τι κα ατϑι παρν τς δστης πεστερομην σου ξυναυλας, κα παρ τ βασιλδι τν πλεων γεγονς οχ ττον τατην πιποϑ, πσης λλης μοιρν παρακλσεως. τς γρ κα πϑεν, ταν ο πρεστι μν καλς Θεσσαλονκης, πεστι δ κα ϑεσπσιος ϑηνν, ς ε γε μηδ’ ς οον κ μηχανς 341 σοφς μν πατριρχης δωρϑη παρ ϑεο, τ κοινν γαϑν, πντων παραψυχ, ατκα ν ξελπομεν κα λπαις κα φροντσι συμμεριζμενοι. οτος γρ μς κα λγοις ναψχει κα τος ργοις παρακαλε, κα πογνσεως πντ βεβυϑισμνοις, ς οτως επεν, χερ τε βοηϑν παρχει κα νανχεσϑαι δδωσι. τοτ μν ον χρις π ϑεο, πολλς κα παντοας μν πιχορηγοντι τς χριτας. ε δ σ, παναγιτατε δσποτα, τ τς ϑας στερημα δι γραμμτων ναπληρν τ τς σς γλττης μλιτι τν περ μς ψινϑαν ϑαμιντερον πιχρεις, τχ’ ν κραιον μν σεται τ γαϑν κα τχιον π τν προτραν εϑυμαν ναδραμομεϑα, ς γωγε τς ϑνας νν επερ ποτ κα μακαρζω δι σ κα φιλ, δο τος μηττος νϑ’ νς πλουτοσας κα διπλς τς χρυσας ζνας, φ’ ν ατας διπλασιζεται τ μακριον. ς ρα σϑα τς ν πλεσι χρυσωνυμουμνης ϑτης πξιος κα χρου μελισταγος κληρονμος ϑαγενς, χρυσος ν νϑρποις, τν γλσσαν μελρρυτος, σχε σε κα Καλλιρρη δικαως· ο τ εματα τς σοφας κα πολκρουνα κα καλλρροα. μ τονυν φϑονσς μν, μ τν παρ σο το χρυσο ψηγμτων, μ τς γλυκαζοσης φωνς, μ το πλημμροντος εματος· ε δ κα τας εχας πιστηρζοις, τν νωϑεν μν πισκοπν φελκμενος, τοτ’ ν εη σοι φιλας τε κραιφνος λεγχος κα τς κατ ϑεν δελφτητος οκ γενς χαρακτρ. 7. Τ ατ ϑηνν κυρ Μιχαλ τ Χωνειτ + Γγονς μοι πρεργον κα σ, σοφτατε δσποτα, τς λωπεκς το παμμκαρος· κν γρ επεν τν προφανν μπαιγμν, ος ο πρς νϑρπους παντας μνον λλ κα πρς ατν τν ϑεν πιδεκνυται. πτησαι παρ το λαοπλνου κα σ, κα να γυμνν τ το λγου δεξω σοι πρσωπον, τν πικαλυμμτων φμενος, το τν ϑλων Εριπιωτν πισκπου παιδαγωγς κα διδσκαλος, κυβερντης, ϑυντρ, πσης ατ κακας νδον φηγητς κα παντοας κρυξ ξωϑεν ρετς, οτος κενος παρπεισε μετ τν λλων κα σ, δι’ ν εωϑε ποιεν λαοσυναξιν τε κα συσκευν, ς ο μνον οχ πεϑυνς στιν ϑαυμαστς οτος πσκοπος φ’ οδτινι μαρτματι, λλ κα πντων παξαπλς πισκπων σιπερς τε κα ϑαυμασιτερος. |
| Εσοδος. Τ Προκεμενον τς μρας, κα τ ναγνσματα. Γενσεως τ νγνωσμα. (Κεφ. 17,15–17,19 & 18,11–14 & 21,1–2,4–8). Επε Κριος Θες τ βραμ. Σρα γυν σου, ο κληθσεται τ νομα ατς Σρα, λλ Σρρα σται τ νομα ατς. Ελογσω δ ατν, κα δσω σοι ξ ατς τκνον· κα ελογσω ατ, κα σται ες θνη, κα βασιλες θνν ξ ατο ξελεσονται. Κα πεσεν βραμ π πρσωπον ατο, κα γλασε, κα επεν ν τ διανο ατο, λγων· Ε τ κατονταετε γεννσεται υς; κα ε Σα ννενκοντα τν οσα τξεται; Επε δ Θες τ βραμ· Να· δο Σρρα γυν σου τξετα σοι υν, κα καλσεις τ νομα ατο σακ, κα στσω τν διαθκην μου πρς ατν ες διαθκην ανιον. βραμ δ κα Σρρα πρεσβτεροι προβεβηκτες μερν. γλασε δ Σρρα ν αυτ λγουσα· Οπω μν μοι γγονεν ως το νν· δ Κρις μου πρεσβτερος. Κα επε Κριος Θες τ βραμ· Τ τι γλασε Σρρα ν αυτ λγουσα· ρ γε ληθς τξομαι; γ δ γεγρακα. Μ δυνατση παρ τ Θε πν μα; Κα Κριος πεσκψατο τν Σρραν, καθ λλησε, κα συλλαβοσα, τεκε τ βραμ υν ες τ γρας, ες τν καιρν, καθ λλησεν ατ Κριος. Περιτεμε δ ατν τ μρ τ γδ, καθ νετελατο ατ Κριος Θες. Κα βραμ ν τν κατν, νκα γνετο ατ σακ υς ατο. Επε δ Σρρα· Γλωτ μοι ποησε Κριος· ς γρ ν κοσ συγχαρετα μοι. Κα επε· Τς ναγγελε τ βραμ, τι θηλζει παιδον Σρρα, τι τεκον υν ν τ γρ μου; Κα ηξθη τ παιδον, κα πεγαλακτσθη, κα ποησεν βραμ δοχν μεγλην, μρ πεγαλακτσθη σακ υς ατο. Κριτν τ νγνωσμα. (Κεφ. 13, 2–8, 13–14, 17–18, 21). ν τας μραις κεναις, γνετο νρ κ τς φυλς το Δν, κα νομα ατ Μανω· κα γυν ατο στερα, κα οκ τικτε. Κα φθη γγελος Κυρου πρς τν γυνακα κα επε πρς ατν· δο σ στερα, κα ο ττοκας, κα συλλψ υν. Κα νν φλαξαι δ, κα μ πς ονον κα σκερα, κα μ φγς πν κθαρτον. τι δο σ ν γαστρ ξεις, κα τξ υν· κα σδηρος οκ ναβσεται π τν κεφαλν ατο, τι Ναζηραον τ Θε σται τ παιδριον π τς γαστρς. |
| λλ γρ οχ μνον ες τατα παρανομεν ξηνχθησαν, λλ κα, ε τις κακν στι κορωνς, ες τατην νδραμον. Πρς γρ τοι τος ερημνοις τοπμασιν κα τ ερν κα γιον Σμβολον, πσι τος συνοδικος κα οκουμενικος ψηφσμασιν μαχον χει τν σχν, νθοις λογισμος κα παρεγγρπτοις λγοις κα θρσους περβολ κιβδηλεειν πεχερησαν, τν το πονηρο μηχανημτων, τ Πνεμα τ γιον οκ κ το Πατρς μνον, λλ γε κα κ το Υο κπορεεσθαι καινολογσαντες. Τς ποτε τοιατην παρ τν πποτε σεβησντων φωνν κουσε αγεσαν; Ποος σκολις φις ες τς κενων καρδας τοτο ρεξατο; Τς λως νσχοιτο τν ν χριστιανος τελοντων π τς γας Τριδος δο εσγειν ατια, Υο μν κα Πνεματος τν Πατρα, το Πνεματος δ πλιν τν Υν, κα ες διθεαν τν μοναρχαν λειν κα μηδν ττον τς λληνικς μυθολογας τν τν χριστιανν σπαρττειν θεολογαν, κα τς περουσου κα μοναρχικς Τριδος ξυβρζειν τ ξωμα; Δι τ δ κα κπορευθεη το Υο τ Πνεμα; Ε γρ κ το Πατρς κπρευσις τελεα, τελεα δ τι θες τλειος κ Θεο τελεου, τς κ το Υο κπρευσις, κα δι τ; Περιττν γρ ν εη τοτο κα μταιον. τι δ, ε κπορεεται το Υο τ Πνεμα, σπερ κ Πατρς, τ μ κα Υς κ το Πνεματος γεννται, σπερ κ Πατρς, να εη πντα τος σεβοσιν σεβ, κα α γνμαι κα τ ματα, κα μηδν ατος τλμητον πολεποιτο; Σκπει δ κκενο. Ε γρ ν το Πατρς κπορεεται τ Πνεμα διτης πιγινσκεται ατο, σατως δ κα ν γεννται Υς το Υο· κπορεεται δ, ς κενων λρος, κα τ Πνεμα κ το Υο, πλεοσιν ρα διτησι διαστλλεται τ Πνεμα το Πατρς περ Υς. Κοινν μν γρ Πατρ κα Υ ξ ατν το Πνεματος προδος, δα δ το Πνεματος τε κ το Πατρς κπρευσις κα μν κα κ το Υο. Ε δ πλεοσιν διαφορας διαστλλεται τ Πνεμα περ Υς, γγυτρω ν εη τς πατρικς οσας Υς περ τ Πνεμα. Κα οτως Μακεδονου πλιν κατ το Πνεματος παρακψει τλμα, τ κενων ποδυομνη δρμα κα τν σκηνν. λλως τε δ, ε πντα τ κοιν Πατρς κα Υο, κα το Πνεματος πντως πρχει κοιν, ς τ θες, τ βασιλες, τ κριος, τ δημιουργς, τ παντοκρτωρ, τ περοσιον, τ πλον, τ σχημτιστον, τ σματον, τ ρατον, πλς τ λλα πντα· κοινν δ Πατρς κα Υο το Πνεματος ξ ατν προδος, κα ξ αυτο ρα κπορευθσεται τ Πνεμα, κα ρχ σται ατ αυτο κα ατιον μα κα ατιατν· περ οδ ο τν λλνων μθοι νεπλσαντο. |
| τ λοιπν, δελφο, σα στν ληϑ, σα σεμν, σα δκαια, σα γν, σα προσφιλ, σα εφημα, ε τις ρετ κα ε τις παινος, τατα λογζεσϑε· κα μϑετε κα παρελβετε κα κοσατε κα εδετε ν μο, τατα πρσσετε κα ϑες τς ερνης σται μεϑ’ μν» 176 . κα σ δ, πτερ 177 πνευματικ τς ερς τατης πομνης κα δηγ, μτριος σο τος δελφος, κηδεμονικς κα τ λον πνευματικν ατος ποσζων τν ενοιαν. να, παρακαλ, πντων κδου, πντων φρντιζε, νχου πντων, ντχου νουϑετν, παρακαλν, διδσκων, παραινν, νοσοντας γιζων, σϑενοντας ποστηρζων, λιγοψυχοντας παραμυϑομενος, μαρτνοντας πιστρφων, βδομηκοντκις πτ συγχωρν κατ τν το κυρου φωνν 178 · συμφρει γρ ατν μιμομενους τν κριον συγκαταβατικος μς κριϑναι κα τν δεντων τι, ε ποτε τχ, παραλιμπνοντας, τν κραν φυλττοντας δικαιοσνην ς συμπαϑες κα μισαδλφους κατακριϑναι. κα να τλλα παρ, φησν μγας Βασλειος 179 · «Κα ατς δ καϑηγομενος ς πατρ παδων γνησων πιμελομενος, πισκψεται τν καϑ’ νς κστου χρεαν κα τν ρμζουσαν κατ τ δυνατν εσξει ϑεραπεαν κα πιμλειαν, κα τ κατ λϑην σϑενον μλος ετε σωματικς ετε ψυχικς μετ γπης κα τς πατρικς ενοας διαβαστσει» 180 . κα τοτο δ σοι, πτερ πνευματικ, ντλλομαι, τ καϑ’ κστην εσρχεσϑαι ες τν τρπεζαν κα νπιν σου παρατιϑναι τν κελλριον τν δελφν τ βρματα κα πιτηρεν τ παρατιϑμενα τος δελφος κα ϑεραπεειν τος σϑενοντας τν δελφν, ς μλος οκεον ντας δυσϑερπευτον. τε δ τοτο ποιες, γνσ κα τν αταν τς τοιατης ντολς· ναγκαα γρ στι κατ πολ κα φλιμος. οτως δ πντως μν χντων, οκ στιν τ γουμενεειν τ οκονομεν ναξως πιπηδν, χρνους τυχν προβαλλμενος, νργειαν, εγνειαν, ξωμα, προσαγωγν κτημτων τινν χρημτων, λλ’ κενος σται προτιμητος ν τοτοις, παρ πντων μν τν ες βουλν κα δισκεψιν τ γουμν προκεκριμνων κα ατο δ το προεσττος κλελεγμνος, κν κ νου τχ ποκαρες, κν διτης κα τος ξω πργμασιν φελς· οδεμα γρ βλβη παρ τοτου τ μον προσγενσεται· δναται γρ ϑες κα π λϑων γεραι τκνα τ βραμ 181 κα τυφλος διδναι σοφαν 182 κα λγον λγοις πιχορηγεν, ς γε κα πλον ν τοτοις πευδοκε τος γκαυχωμνοις τ αυτν σοφ κα δυνμει κα πλοτ κα εγενε. |
| τοιγαρον ϑετν οκ νϑρωπον ϑετε, λλ τν ϑεν, τν δντα τ πνεμα ατο τ γιον ες μς. στι μν ον τατα, σα γε μν βουλητ κα τ τιμ προδρμ κα βαπτιστ ωνν κα τ ϑε εαπδεκτα, κα τ μν δ φελε οκ λγα λυσιτελοντα. νϑ´. νακεφαλαωσις ν πιτμ τν προρρηϑντιαν πντων μν δ τ ξς μελσει φυλξαι ταυτ παρϑρευστ τε κα παραποητα χρι παντς, λγω δ. α´. Τ παραλεπτως τν παραδοϑεσαν μν κολουϑαν κτελεν ν πσαις τας συνξεσι, β´. Τ φυλττειν τς παραδεδομνας μν νηστεας, καϑς παρ τν γων πατρων παρελβομεν κα νταυϑο νατττονται, μετ προϑυμας πολλς κα ζεοσης καρδας, κα γ´. Τ φυλττειν πστιν κα τιμν τν ρμζουσαν τος προεστσιν μν. δ´. Τ λλλους γαπν κα σπουδζειν καστον κστου προχειν ν ταπεινοφροσν, συμπονεν τε λλλοις ν πσιν ς νς μλη σματος κα τ λλλων ναπληρον στερματα. ε´. Μ πρς ρεις ρμν πρς φιλας πρεπες, παρασυνξεις κα σχσματα. ς´. πχεσϑαι προκαϑεδρας κα τν κοσμικν προτιμσεων, συνεστισεν τε κα συγκαϑισμτων κα συνελεσεων κα συντυχιν, πρς ν δ μνον ρν, τ ναρτως ζν δηλοντι κα πολιτεεσϑαι κα μηδν λλο ε δυνατν ναπνεν, λγον σωτριον κα πν τ ες οκοδομν ψυχς τυγχνον κα φλειαν. ζ´. Πρς τοτοις ξορζειν φ’ μν πντων τν κακν τν πηγν, τν φιλοχρηματαν λγω κα τ παρακερδανειν π τν τς μονς τρου το οουδτινος τρπου κα ποτεϑναι κα ϑησαυρζειν χρι κα το τυχντος, ν μ εδκησεν προεστς, οτε δοϑες μν κανν συνεχρησεν· ο μν λλ’ οδ ξ μελεας τινος τρας καταφρονσεως ν τι τς μονς παραπλλυσϑαι· σον γρ κα τοτο το προτρου, κν τι διαφρειν δοκε, κα τς σης νοχς παρ το ϑεο πρξενον. η´. μοως κα τν παρρησαν ση δνιαμις κκοπτον, κα να συνελν επω, πν τι μ εη πρς σωτηραν δηγον κδιωκτον. ν δικσϑε παρ τινος, ες δικαστριον ποτ μ πλϑητε, λλ φεγετε κ τοτο, ς φεγει τις π φεος, φυλττοντες κν τοτ τν δεσποτικν ντολν τν λγουσαν· «ν τις σ απσ ες τν δεξιν σιαγνα, στρψον ατ κα τν λλην· κα τ ϑλοντ σοι κριϑναι κα τν χιτνα σου λαβεν, φες ατ κα τ μτιον· κα στις σε γγαρεσει μλιον ν, παγε μετ’ ατο δο» 294 . |
| κα τις τν πιμελς σκεπτομνων κα φιλοσοφοντων περ το πϑους δδιμον προσγεν κεν τς νσου φρμακον, δ’ ννευσε· πραε δ μλλον κα σχ προσλαλι ς μλι τς γλττης κχεομν εμα λαου κα γλακτος (κατ τν σματογρφον 644 ) σχως κα μεϑ’ δονς σταλασσομν 645 , «δο καιρς» επε «τν γιασμτων φσταται κα μ μοι τοιοτν τι πρσαγε φρμακον, ε μ πρτερον μετσχω τν δωρεν». επε τατα, κα κμνων κειτο τ νσ κατατρυχμενος κα μεστν ν ϑρνων κα στεναγμτων τ ϑατρον. 19. πε δ’ καιρς φεστκει, καϑ’ ν τ ϑε τε κα φριχτ μυστρια τετελεωτο (τν νδρα δ’ οκ λαϑεν καιρς τν σοφν κενον κα συνετν, κν αχ τις ξ πντων κρτει κα ϑρυβος, κν ομωγα τε κα στοναχα δακροις σμμικτο τε κα σγκρατοι· λλ’ οδ γε κα ϑες ομαι λϑετ’ κενου το μκαρος, να τι μικρν παρδσας κα τ μηρικ 646 κεν τατα προσεφαρμσωμα· τς ελαβος κα ϑεας κενης ψυχς, το καϑαρωττου κα ψηλοττου νος. το τας ϑεαις κεναις φωνας προσανχοντος, τς νσου κα τς παντελος σϑενεας χενος οον πιλαϑμενος, 647 τνον εχε τς στρωμνς κα τς κλνς νσταται κα τν γκαλν πολαμβανμενος πρσεισι τ ϑυσιαστηρ τος σφετροις κενος ποσ μετ χρηστν γαν λπδων κα κραιφνεσττης τς πστεως. ετα τ; μιμεται κνταϑα τν Μωσν· τς χερας αρει πρς κριον σν τρπτ μλα κα κλινε κα τ νο κα τ βλμματι, οχ να καταβαλται 648 τν μαλκ 649 , λλ’ ς φαν δαιμνων ασχυνϑσι στρατεματα τ τος βροτος ρχϑεν πολμια. κλνας τε γνυ καρδας ν συντετριμμν ψυχ κα πνεματι ταπεινσεως 650 , κα δακρων λος γενμενος κα πλουσοις οτω κατατεγγμενος δκρυσι, κα περ λεημοσυνν δ ρχαων πομνσας ϑεν, οος χενος σοφς κ ββλων παλαιν ναλξασϑαι ρχαα κυρου λη 651 κα ϑαυμσια ϑεο διηγσασϑαι 652 , κα τς σφετρας ψυχς πρ τν σως κενης λισϑημτων περευξμενος (οδες γρ στιν ξ πντων ανων ναμρτητος, ε μ μνος κριος ϑες), ετα τν χρντων μετασχν μυστηρων τς κλνης γνεται πλιν κα τς στρωμνς κα τοτο τος παρντας ξπληξε. |
| ο μντοι γε χϑυοφαγσομεν οκοϑεν· ν δ τις εη παρκλησις, μεταληπτον εχαριστοντας· ν γρ τας δυσ ταταις ττοσι τεσσαρακοστας τοτο κωλειν ο δκαιον. λ´. Περ τς τεσσαραχοστς τν Χριστουγννων Κα τν γων δ Χριστουγννων τεσσαρακοστ μοα σται τ τν γων ποστλων ν τε βρσεσι κα πσεσι, μετ τ πληρωϑναι δηλαδ πσαν κολουϑαν, κατ τ Συναξριον, δο τοτοις μνοις παραλλττουσα, στε μ καϑ’ κστην ερουργεν, πτε κα νηστεα γοτο, ο γρ ρκε μρα, μικρ τις οσα, κα τ παξ στισϑαι· νατη γρ ρα τν στασιν μν παραϑσει, νηστεας γμνης, ς ερηται. νηστεα δ εη πντως Δευτρα κα Τετρς κα Παρασκευ, ν ας κα λληλοια ψλλομεν 155 . λα´. Περ τς νηστεας τς Κοιμσως τς περαγας Θεοτκου μοως κα περ τς νηστεας τς Κοιμσεως τς περαγας Θεοτκου δε μς επεν, τι παρελβομεν τατην νηστεειν π’ ρχς Αγοστου χρι τς ατς μρας τς γας Θεοτκου, μτε τυρν μτε ν μτε ψριον σϑοντες, κ το Συνοδικο τς νσεως 156 ν τ πιτιμ τν τργαμων· μοως κα π λγου ωννου μητροπολτου Νικαας κατ ρμενων· ριϑμε γρ πσας τς νηστεας κα γκειται κα ατη μετ τν λοιπν νηστειν τν παρ τν γων πατρων παραδοϑεισν. μες δ καταλσατε ν τατ τ νηστε τ Σββατα κα τας Κυριακας ν χϑσι κα μνοις δι τν σϑνειαν μν. οτω ον κα τατα χτω. λβ´. τι χρ πβας μν τς το γιον Προδρμου ορτς λαμπρς ορτζεσϑα, λαμπρτερον δ τν ποτομν Πσαι μν ον α ϑεα τε κα δεσποτικα ορτα το δεσπτου μν, το τμιου προδρμου κα βαπτιστο ωννου, ορταζεσϑωσαν μν τν λλων παρεκβατικτερον, ν τε φωταψαις φημ κα ψαλμωδαις κα ατας δ τας μν στισεσιν· δ γε τς ατο μεταστσεως ορτ, ν δ κα ποτομν καλομεν, λαμπρς μν ορταζσϑω κα πολυτελς· ορτ γρ ορτν κα πανγυρις πανηγρεων σται· ν κα διδοσιν ν τ πυλνι γνεσϑαι ντελλμεϑα, καϑσον ρα δυνμεϑα κα χερ μν εποροη 157 . ο μνον δ τοτο ντλλομαι τος γαπημνοις μου δελφος, λλ κα τ σκεπστους ψλλειν πσαν τν δελφτητα ν τ τοιατ ορτ τν μωμον, κρατοντας κα κηρος πτομνους μετ φβου ϑεο κα προσοχς πολλς, πως κα ατς νδοξος πρδρομος κα βαπτιστς το σωτρος μν. |
| 25. Σο δ ττε τ πρς τος Πρσας σαν ερηνικ κα γ’ μιμϑης 907 τν ποταμν λφειν γαλην τ οϑ κα διειδε κα γλυκζοντι δι τν λμυρν ξ πιστας ϑνν π τν φλην ων πηγν, τν καϑ’ μς λγω πλιν, ν κα πηγν 908 τν γαϑν ϑαρροντως καλ. ε γρ κα τος βαρβροις τ πρτα πρς συμφορν τελετησεν, τι τς σφν μπλους κομσας κα κπριζοσας δη τος βτρυσι κα τς χρας λευκανϑιζοσας κα τος καρπος διδοσας τας λωσιν πολλ σου τν στρατευμτων ππος συνεπτησε κα κατενεμσατο, (ς) 909 λιμν τος ταλαιπροις σχεδιασϑναι δχα χαλζης κα βροχου 910 κα τν λοιπν φοβερωτρων ϑεο. λλ τ μν τς νγκης ν· ο γρ Βελερεφντας εχες τος στρατιτας, να πρ γν πτερωτος τος πποις λαφριζμενοι φρωνται, κα δον γν πατεν τ λοιπ τ ππων δοτον πλϑει, κα ατ μεγλ κατ σ βασιλε πντως κλουϑον· κα γρ οδ’ πρ τν χρεαν σαν τν ππων. καπερ πολλ τν Περσν ντα γεργια ν’ ξ τν τς τρυφς βριν τατα κατακενσωμεν, λλ τοσαταις μυρισι τν ππων μλις πρς χρεαν ξρκεσαν. σο δ’ ξν κα πομνας καταϑοινσϑαι 911 κα γλας λανειν κα τ λοιπ προστιϑναι, κα γν παριντες οκεαν ο στρατιται νεανιεονται, λλ μικρο κα πεινντας ξγεις τος στρατιτας κα σοι διαγογγζοντας, οχ τι κατ τος σραηλτας τν ναγκαων λεποντο, λλ’ τι γε πολλν κα πρ τ ναγκαα παρντων ατο κατατρυφν κωλοντο. οτως κδου τν Βαρβρων, οτως ψοφητ τοτους ϑελες ( δη λγεται) παρελϑεν. 26. Πλν λλ μγα σοι κνταϑα τς δο τατης τ πρεργον. ρς τ πρβατα τς μνδρας κυρου, ν ο βαρες λκοι 912 κατεκυρευσαν, κα σποδοειδ μν σαν κα αντ κα ποικλα κα λως τν ποιμαντικν ακβ το πατριρχου φιλοτεκναν 913 μφανοντα, τας γε μν το Λβαν μνδραις 914 τως νεσηκζοντο· κα σοι μν πλαι τν τοιοτων προβτων μελεν, να μ τος κακστοις λκοις παναφρωνται· ατ δ σε τν ποιμνα τν μγαν δντα μετ 915 τς ποιμαντικς παροδεοντα βακτηρας, ν σοι ϑες ατς νεχερισε 916 , τως μντοι τν το Δαυδ 917 κενα βοσιν· «πδος τος γετοσιν μν πταπλασως ες τν κλπον ατν· μες λας σου κα πρβατα νομς σου· κα πρσσχες 918 ποιμανων τν σραλ, δηγν τν ωσφ σε πρβατον». |
| Ε ον πστευσας κα θεραπεθης, βδιζε κα μ προσκψς θεραπεθης, μ χωλανς θεραπεθης, δεξον τι συνεστλη σου ρσις το αματος. Κν χς τατα νθρωπε, γγς ε το κοσαι το Σωτρος λγοντος πρς τν καθαρωττην σου ψυχν, κα ραιοττην «λη καλ πλησον μου, κα μμος οκ στιν ν σο». Κα πλιν το ποστλου λγοντος «μ χουσα σπλον ρυτδα, τι τν τοιοτων». νοικται ον μν θρα κα πλωται δς πγουσα ες τν ζων κα τι δι πολλν θλψεων δε μς εσελθεν ες τν βασιλεαν τν ορανν κα καρτερσωμεν ν τ πρακτικ το κπου μν. ληθς γρ οκ ξια τ παθματα το νν καιρο πρς τν μλλουσαν δξαν ποκαλυφθναι ες μς. Κα οκ στιν δικος Θες πιλαθσθαι τοιοτων κπων, ν ως τλους κρατσωμεν πακον. Φησ γρ « πομενας ες τλος οτος σωθσεται», ν Χριστ ησο. μν. ρνγ " ρτησις το ατο πρς τν ατν μγαν Γροντα, ς ν προσευχ περ τν ρυπαρν λογισμν κα τς ναστσεως. ζω κα νστασις πσκεψαι μς, τι σν πλσμα σμν, κα καθρισον μς π το λεγενος το κακο, γιε, τι σπλαγχνσθης ες τ πλσμα σου κα ξβαλες τν λεγενα κα ζτησαν ο δαμονες εσελθεν ες τος χορους. ρ γε ες τος λγους χορους, ες μ τν λογικν, τι πεδεξμην ατος, κα λθον κατ τν κρημνν ες τν θλασσαν κα τπτουσ με τ κματα κα ο γινσκω; Νν δ νσσει μ τις σωθεν διεγεραι τν κυβερντην, πως πιδσ μοι χερα κα νασπσ με το βυθο, ς ποησε τ Πτρ, κα επ πρς μ «ες τ δστασας λιγπιστε»; (σελ. 320) Κα πειδ πηγγελω μοι δι το θερποντς σου Βαρσανουφου ες τς ποκρσεις ατο θεναι μς ες μαν θκην, ρα μο νιστμεθα; Φοβομαι γρ τν επντα «δο σονται ν τ γρ ες παραλαμβνεται κα ες φεται δο σονται ν τ μλωνι, μα παραλαμβνεται κα μα φεται». Κα πειδ π κτσεως κσμου κοιμνται ο νθρωποι κα ερσκονται πολλκις τ σματα τν γων κα τν μαρτωλν μο ες ν μνμα, ρ γε κα ν τ ναστσει μο ναστσονται, τε ρχονται ο κλεκτο σου γγελοι ναστσαι τος δικαους πντας ο; λλ μνοι ο κλεκτο; Κα δι τοτο φοβομενος γ παρακαλ δι το θερποντς σου, να ς δειξας τι ες μαν θκην κοιμμεθα, οτω δεξεις τι κα μο ναστσεις μς. |
| λλ πρς τν σν ξυπετ κα μεταβατικν κνησιν κινδυνεουσι τν ως κα δερο πτερονομασαν ζημιωϑναι· πο γρ σε κα καταλψονται λγου δεν τ περγραπτον χοντα δι τν ταχινν μεταφορν κα μετβασιν; ο δ γε μο διπλ τ ναρκδες χουσι κα δισκνητον, τι τε κ σαπρο δι τ γρας κα δι τν μικρο μαρασμν κα τι νικνται τ ξυττ μετακινσει σου. πε δ καλς ποιν καιρς γαγν σε πρς τν γγς μν ϑλασσαν, ς μετ τν χερσαων ϑηρν νϑρωποειδν κα τος παρ τατ κατατροπσ μφωλεοντας δρκοντας, ξερπυσα κα ατς το μο φωλεο χελνης δρμον πρς τν σν ρχμενος κροταιτητα κα λϑον μχρι το γου Γεωργου· λλ’ πολς χειμν τσην μοι νεποησε τν το κατρρου βαρτητα, ς γχλεσαι οκοκ κα μηδ τν τοτου ϑραν ν παρελϑεν. λλ δορα σου μετ τς μακρς νοχς κα λγην τραν χαρσασϑα μοι, στε χαυνωϑναι τ πϑος, κα ατκα ες προσκνησν σου κα ϑαν κα μιλαν λεσομαι, ς κατατρυφσαι τς γλυκεας μο ψεως κα λγων ξιωϑναι μεγαλοπρεπν δουκικν. ντληψς σου πολυχρνιος. 10. Πρς τν κραταον Κομνηνν + δει, κρτιστε Κομνην, μ τος νεκρος ρωτσϑαι περ τν ζντων· μικρο γρ ες νκρωσιν μς νσος κατγαγε μηδ τος τ πλεονι μρει τν πνευματικν παρακρουσϑντας νεργημτων περ πισκοπικν καταστσεων. πε δ Χριστς τ πρτα τι τ πισκοπικν μν ποχαρζεται νομα κα σ μεγαλειτης τ ατ φρονε ν μν, πενεμαμεν δι τς κεφαλικς πικλσεως τ προσκον σβας τ σ γγρφ κελεσματι δικα τε ντι κα καριον ατιον γκεμενον χοντι, τν το Κερκυρϑι λαο πισκοπικν κα διεξαγωγν κα κυβρνησιν, λλ κα τς συνελεσεως ρος κα λαν μερος κα φιλνϑρωπος· μν τε γρ τος κατακλτοις νακωχεσει τν νσον τ τεϑν το χρνου μσον διστημα κα τος δελφος μου πντως τν κ μακρϑεν βδον 1488 πρς τν ρισϑντα τπον τς συνενσεως· οτω τ σ κα φιλνϑρωπα κα μετ συνσβως διοικομενα. ε μν ον ϑες λιγσει μοι τν π τοδε κατκλισιν κα τ τς Γραφς 1489 γκαρως επεν λην τν κοτην μου στρψει ν τ ρρωστ μου τατ, κα προποδσω τν δελφν κα δρμον ψεσϑε 1490 χωλν, τ τς παροιμας ε δ σκληρνων σκληρυνε κα παιδεων παιδεσει κα ν λει λγξ με (οτω γρ πεϑομαι παιδεειν ϑεν· μαστιγο γρ πντα, ν παραδχεται), σματι μν ο παρσομαι, γρμματι δ πντως κα γνμ κοινωνσω τος δελφος. |
|
|
