| Στο διβα των αινων αυτ την κατανηση υπερασπσθηκαν και οι διοι οι Πατριρχες Κωνσταντινουπλεως, ειδικτερα δε αμφισβητντας τις αξισεις του Ππα της Ρμης επ της οικουμενικς δικαιοδοσας. Σμερα, μως, νας απ τους κορυφαους θεολγους του Πατριαρχεου Κωνσταντινουπλεως ισχυρζεται: «Το φαινμενο του αντιπαπισμο, το οποο κατανοεται ως ρνηση του πρτου στην Οικουμενικ Εκκλησα… εναι στην πραγματικτητα αιρετικ… Το γεγονς τι οι Ορθδοξες Εκκλησες σμερα αρνονται να αναγνωρσουν μεταξ τους οποιοδποτε πρωτεο πως εκενο του Ρμης, αποτελε το κεντρικ πρβλημ τους στον διλογο με τη Ρμη» . Σμερα, στο Πατριαρχεο Κωνσταντινουπλεως χει γνει η επεξεργασα και εφαρμζεται στην πραγματικτητα μια να θερηση του πρωτεου στο εππεδο της Οικουμενικς Εκκλησας. Ο Πατριρχης Κωνσταντινουπλεως παρουσιζεται χι ως «πρτος μεταξ σων», αλλ ως «πρτος νευ σων» . Το πρωτεο του στην Οικουμενικ Εκκλησα παρομοιζεται με το πρωτεο του Θεο Πατρα μσα στην Αγα Τριδα . Δθεν «ο Οικουμενικς Πατριρχης εναι πνευματικς πατρας για λους τους ανθρπους, ετε το αντιλαμβνονται ετε χι» . Οι λλες κατ τπους Εκκλησες αντιμετωπζονται ως τελοσες στους κλπους της μιας Εκκλησας χρη στην κοινωνα με την Κωνσταντινοπολη . Οι ιδιατερες αρμοδιτητες του Πατριρχη Κωνσταντινουπλεως ορζονται ως προερχμενες απ κποια μχρι σμερα γνωστα προνμια, τα οποα δθεν εχε λβει απ τους διους τους Αποστλους . Το δικαωμα να ομιλε εκ μρους λου του ορθοδξου Πληρματος χορηγεται ως προερχμενο αυτομτως απ το αξωμα του Πατριρχη Κωνσταντινουπλεως, το οποο κατχει, και χι ως αποδιδμενο σε αυτν απ τις κατ τπους Εκκλησες δυνμει της πανορθοδξου συναινσεως . Στις επσημες ομιλες του σημερινο Προκαθημνου του Πατριαρχεου Κωνσταντινουπλεως αυτ η τοπικ Εκκλησα ταυτσθηκε στην πρξη με την Οικουμενικ Ορθοδοξα. Ομιλντας στο Βλνιους στις 22 Μαρτου 2023 ο Πατριρχης Βαρθολομαος δλωσε: «Η Ορθοδοξα θα συνεχσει να καθοδηγεται πνευματικ απ την πηγ και υπερασπιστ της, το παραδοσιακ και ιστορικ της κντρο, το Οικουμενικ Πατριαρχεο Κωνσταντινουπλεως; Αυτ εναι να ουσιαστικ ερτημα για τον χαρακτρα, την ταυττητα και την παρξη της Ορθοδοξας» . |
| Ξεχωριστ ενδιαφρον χει η παρατεθεσα στη διακρυξη γνμη του Ππα Φραγκσκου σχετικ με τα κνητρα εκενων, οι οποοι αιτονται την ευλογα: «ταν ο νθρωπος αιτεται την ευλογα, στρφεται στον Θε για βοθεια, εναι δηση για να ζσει καλτερα, εναι εμπιστοσνη στον Πατρα, ο Οποος μπορε να μας βοηθσει να ζσουμε καλτερα» . Σχετικ με την περπτωση της ευλογας ενς ζευγαριο, που τελε σε αμαρτωλ νωση, δεν επιτρπεται να αποδεχθομε τι λοι, σοι ρχονται για ευλογα χουν ως αφετηρα ακριβς αυτ τα κνητρα. Για τους ανθρπους, οι οποοι συνειδητοποιον τον πνευματικ κνδυνο της καταστσες τους και επιθυμον να στραφον στον Θε για βοθεια, θα ταν πολ πιο φυσικ και ορθ να στραφον για ευλογα και πνευματικ βοθεια χι ως ζευγρι, αλλ ο καθνας ξεχωριστ, με σκοπ την ενσχυση της αποφασιστικτητας να διακψουν τον αμαρτωλ τρπο ζως. Εναι πολ πιθαν τι το ζευγρι που αιτεται την ευλογα, χωρς να χει την επιθυμα να απορρψει τον αμαρτωλ τρπο ζως, θα θελε να νομιμοποισει τις σχσεις του, που δεν συνδουν με τους καννες της χριστιανικς ζως προς καθησυχασμ της συνειδσεως. 2. Περ της ευλογας των «ομοφυλοφιλικν ζευγαριν» Οι συντκτες της διακηρξεως δηλνουν τι η Ρωμαιοκαθολικ Εκκλησα αφορμται απ την κατανηση του γμου ως «αποκλειστικς, σταθερς και αδιρρηκτης ενσεως μεταξ ανδρς και γυναικς, που εναι φυσικ ανοικτς για την τεκνογονα» . Αυτ η προσγγιση του γμου αντιστοιχε στην ορθδοξη διδασκαλα, που διατυπθηκε ειδικτερα στο κεμενο της Ρωσικς Ορθοδξου Εκκλησας «Περ κανονικν πτυχν του εκκλησιαστικο γμου»: «Η Εκκλησα δεν αναγνωρζει κατηγορηματικ, οτε θα αναγνωρσει ομοφυλοφιλικς ενσεις ως γμο ανεξαρττως αναγνωρσεως αυτν μη απ την αστικ νομοθεσα, καθς και λλες μορφς συμβισεως ως μη συνδουσες προς τον παλαιτερα δοθν ορισμ του γμου ως ενσεως ανδρς και γυναικς» . Εν τοτοις, παραλλλως με την επιβεβαωση του αμεταβλτου της κατανοσεως του γμου ως ευλογημνης απ την Εκκλησα ενσεως ανδρς και γυναικς, στο κεμενο «Fiducia supplicans» διακηρσσεται η δυναττητα ευλογας των «ομοφυλοφιλικν ζευγαριν». λη η εντητα, που εναι αφιερωμνη σε αυτς τις ευλογες, ρχεται σε ριζικ αντθεση με τη χριστιανικ ηθικ διδασκαλα. |
| Θρνος κα κλαυθμς κα δυρμς πολς! ξηπατθη λκληρος ρθοδοξα τι δθεν Πατριρχης π. Βαρθολομαος, δι ν δικαιολγ τν χοργησιν τς ατοκεφαλας ες τος καθηρημνους, ναθεματισμνους, σχισματικος κα ατοχειροτοντους τς Οκρανας, ποκατστησεν ατος νομμως, κανονικς κα κκλησιολογικς. Πρκειται περ κραυγαλας ψευδοαποκαταστσεως. Πατριρχης δν χει κανονικν ρμοδιτητα ν σκ τ δικαωμα το κκλτου, ατοβολως κα αθαιρτως, νευ συναινσεως, κτς τς δικς του κκλησιαστικς δικαιοδοσας. ν προκειμν διπραξε προκλητικν αθαιρεσαν εσπηδσεως ες τν δικαιοδοσαν το Πατριαρχεου Μσχας, δι ν ποκαταστσ τος καταδικασθντας π το Πατριαρχεου τοτου, ς ν εναι Ππας τς νατολς. Κατ τν σαφ κανονικν τξιν, τ κκλησιαστικν ργανον, τ ποον πιβλλει ποινς ες κληρικος, εναι κα τ ρμδιον ργανον ν τροποποισ ν ρ τς ποινς ατς. πειδ ποθετικς λγος φαρμζεται κα ες τ μαθηματικ, ς ποθσωμεν τι Πατριρχης δνατο ες τν ν λγ περπτωσιν ν σκσ τ δικαωμα το κκλτου. Πς μως νργησεν, ν προκειμν; Τ κκλητον κκλητος εναι τελικ κκλησιαστικ δικαστικ κρσις. πομνως, σχετικ Πατριαρχικ νργεια εναι καθαρς δικαστικ. ς γνωρζω, ξ λων τν ατοκεφλων κκλησιν μνον ες τν σχοντα Καταστατικν Χρτην τς ν λλδι κκλησας (ρθρον 44, παρ. 2) χει νομοθετηθ συναινετικς τ δικαωμα προσφυγς τν Μητροπολιτν ες τ κκλητον το Πατριρχου. Τ σχετικν ατημα τν νδιαφερομνων διαβιβζει ες τ Οκουμενικν Πατριαρχεον κστοτε Πρεδρος τς Διαρκος ερς Συνδου «μετ τς δικογραφας». ρωτται Πατριρχης: Κατ ποον τρπον ποκατστησε δικαστικς τος καταδικασθντας π το Πατριαρχεου Μσχας, φο δν εχε τος σχετικος δικαστικος φακλους, δι ν πραγματοποισ δικαστικν ρευναν; ς προεγρφ, ν λλδι κκλησα διαβιβζει ες τ Οκουμενικν Πατριαρχεον τν κκλητον προσφυγν τν νδιαφερομνων «μετ τς δικογραφας». Ατ δθεν δικαστικ ψευδοαποκατστασις γνετο, καριαως, κατ’ λευθραν κα λθητον, ς νομζει, κρσιν το Πατριρχου π. Βαρθολομαου. λεεινς μπαιγμς παντς νομονος νθρπου κα πραγματικ πανορθδοξος ξαπτησις. Πατριρχης ν δημοσιοποισ λην τν διαδικασαν ατς τς ψευδοαποκαταστσεως. πσης κα ερ Σνοδος ποχρεοται ν δημοσιεσ τν σχετικν μ τ Οκρανικν ζτημα γνωμοδτησιν τν δο Συνοδικν πιτροπν, δι ν ποστ δημοσαν κριτικν, θετικν ρνητικν. ποχρεοται ν πρξ τοτο, φο ζητεται. Ες τος καταδικασθντας πρχουν κα παραπτματα κωλυτικ τς ερωσνης. |
| Για την Ιστορα να λεχθε τι απ τους εννα Μητροπολτες, που σαν αρνητικο στην αναγνριση και μλησαν γραψαν σχετικ, οι οκτ εναι της Αυτοκεφλου Εκκλησας. Απ τις «Νες Χρες» μνον νας εκφρστηκε εναντον της αρχιεπισκοπικς πρτασης, ο Δρυινουπλεως και Κοντσης Ανδρας. Οι περισστεροι Μητροπολτες ΔΕΝ ΜΙΛΗΣΑΝ στην Ιεραρχα. Τρησαν αιδμονα σιγ. Ως Πντιοι Πιλτοι φησαν να αποφανθε το Σμα χωρς τη συμμετοχ τους. Πιο συγκεκριμνα απ τους Μητροπολτες της Αυτοκεφλου Εκκλησας της Ελλδος μλησαν μνον οι ντεκα υπρ .. Αυτο που δεν μλησαν σαν 22, οι Μητροπολτες Σπρτης, Μαντινεας, Νικαας, Σρου (Σημ. Δεν μλησε εντς της Ιεραρχας. Ως εκπρσωπος Τπου συνθηματολγησε τι η Εκκλησα της Ελλδος «οτε δχεται εντολς, οτε χειραγωγεται, οτε απειλεται. Εννοοσε απ το Πατριαρχεο της Μσχας. λλο εναι το Πατριαρχεο της Κωνσταντινοπολης...), Χαλκδος, Θρας, Τριφυλας, Λευκδος, Θηβν, Φωκδος, ρτης, Ιλου, Ζακνθου, Κηφισας, Αργολδος, Θεσσαλιτιδος, Μεγρων, Τρκκης, Καρπενησου, Σταγν, Μνης και Γλυφδας. Μλησαν θετικ για την αναγνριση οι εξς ντεκα Μητροπολτες: Ναυπκτου, Δημητριδος, δρας, Πατρν, Γρτυνος, Κορνθου, Μεσσηνας, Νας Ιωνας, Κεφαλληνας, Λαρσης και Περιστερου. Απ τις «Νες Χρες» και απ τους 33 παρντες Μητροπολτες μλησαν θετικ οι ακλουθοι δκα τρεις: Γουμενσσης, Βεροας, Διδυμοτεχου, Ξνθης, Καστορας, Σερρν, Δρμας, Λαγκαδ, Ιερισσο, Μαρωνεας, Ιωανννων, Νας Κρνης και Φιλππων. ΔΕΝ ΜΙΛΗΣΑΝ οι εξς δκα επτ Μητροπολτες: Παραμυθας, Μυτιλνης, Σμου, Φλωρνης, Κασσανδρεας, Σιδηροκστρου, Εδσσης, Ζιχνν, Ελευθερουπλεως, Κοζνης, Αλεξανδρουπλεως, Νεαπλεως, Κιλκισου, Χου, Νικοπλεως, Κτρους και Ελασσνος. Απντες σαν οι Μητροπολτες Θεσσαλονκης, Μηθμνης και απ την Αυτοκφαλη Εκκλησα ο Παροναξας. Οι εργασες της Ιεραρχας, τσο ως προς τα θματα, σο και ως προς τις αρχιερατικς εκλογς και ως προς την κτακτη συνεδρα της για το Ουκρανικ αποτελον συμπτματα ελλεψεως εκκλησιαστικς και συνοδικς συνειδσεως, καθς και οποιασδποτε δεοντολογας. Θματα προς συζτηση τπου εκθσεως ιδεν, εκλογς που ο διος ο Αρχιεπσκοπος, ως Μητροπολτης Θηβν, χει καταγγελει τον τρπο διεξαγωγς τους ως παρακμιακ και μα κτακτη σγκληση για το Ουκρανικ με ενημρωση μιας δο ημερν για να θμα, που αφορ στην εντητα της Ορθοδοξας και εναι απ τα πιο κρσιμα των τελευταων δεκαετιν. |
| Ανκαθεν οι γιοι πατρες και οι εκκλησιαστικο συγγραφες αποκαλοσαν την Εκκλησα «μητρα». λες οι θεολογικς ννοιες αυτο του επιθτου-συγκρσεως συσχετζονται με την καθολικ αντληψη για μα Οικουμενικ Εκκλησα, η οποα εναι κυραρχη και καθοριστικ. Η μητρτητα της Εκκλησας σχετζεται με τη Θεα πατρτητα και εναι μια υπροχη εικνα, που τονζει την πρνοια και τη φροντδα της Εκκλησας για τον κσμο και τους πιστος. Τκνα της Μητρς Εκκλησας εναι οι γιοι και σοι επιδικουν την αγιτητα. Η φρασεολογα «κοιν μτηρ» ναντι της Εκκλησας, που πρτος εισγαγε ο Ιερς Χρυσστομος, υπογραμμζει τον ιδιατερο διακονικ ρλο της Εκκλησας ως «κκλησας πντων τν πιστν». Η σπανιτητα αναφορν της Μητρς Εκκλησας ως συγκεκριμνης Τοπικς Εκκλησας (σε αυτ το λλο εππεδο διοικητικς-εκκλησιαστικς εξουσας) ξεχωρζει ακμη περισστερο την αμετβλητη και διαχρονικ θεολογικ σημασα της ννοιας της «Μητρς Εκκλησας». Απ τον 14 ο αι. αρχζει να χρησιμοποιεται η κφραση «νατολικ κκλησα» παραπμποντας στη Μεγλη Εκκλησα της Αγας Σοφας, δηλαδ το Πατριαρχεο Κωνσταντινουπλεως ως «μητρς». Η «νατολικ κκλησα» εναι λα εκενα τα ανατολικ Πατριαρχεα, που συγκροτον τη Μητρα Εκκλησα σε απλυτη σημασα. Η δια η Μεγλη Εκκλησα Κωνσταντινουπλεως απεκαλετο μητρα με τη σχετικ ννοια, ναντι των μελν της δικαιοδοσας της. Ωστσο, μετ την λωση το 1453 κατ τη διρκεια των μεταγενστερων αινων η Ανατολικ Εκκλησα ρχισε να εκλαμβνεται χι τσο ως νωση των ομοταγν Πατριαρχεων, σο η μια Εκκλησα υπ την ηγεσα του Πατριρχη-εθνρχη Κωνσταντινουπλεως. Ο ιδιατερος ηγετικς ρλος του διαφανεται στις Πρξεις του Πατριαρχεου Κωνσταντινουπλεως του 18 ου – 19 ου αι. Το επθετο «μτηρ», που καθιερθηκε στο Πατριαρχεο Κωνσταντινουπλεως, ρχισε να εκλαμβνεται ως κυριαρχικ επθετο, που υπογραμμζει την πανεξουσα του και τον ιδιατερο ρλο του μεταξ των λλων κατ τπους Εκκλησιν. Κατ τη διρκεια των μετεξελξεων της πραγματικτητας και των εννοιν η Εκκλησα Κωνσταντινουπλεως ρχισε να χρησιμοποιε το επθετο «Μεγλη Μτηρ Εκκλησα» ως μια εκ των εκδηλσεων της επιδιξες της για πρωτεο κατ’ αναλογα με την Εκκλησα της Ρμης. Αν και οι θεολγοι της Εκκλησας της Κωνσταντινουπλεως αρνονταν να αναγνωρσουν την ιδιατερη μητρτητα ως πρωτεο της Εκκλησας της Ρμης, αργτερα στην ουσα συμφνησαν με το πρωτεο του Πατριαρχεου Κωνσταντινουπλεως, το οποο εξαρχς και κατοχυρθηκε απ τα προνμια, που αποκτθηκαν απ τους Τορκους ρχοντες και στη συνχεια κατστη απολτως «μετωρο». |
| Να αποδεχθε Ο ισττοπος χρησιμοποιε cookie για να σας δεξει τις πιο ενημερωμνες πληροφορες. Συνεχζοντας να χρησιμοποιετε τον ισττοπο, συναινετε στη χρση των Μεταδεδομνων και των cookie σας. Διαχεριση cookie Ο μορφος λιος της Γης των Ρως Του Αρκαδου Ταρσοφ, Δρ. Ιστορας, υφηγητ της δρας Ιστορας της Ρωσας προ του 19ου αι. της Ιστορικς Σχολς του Κρατικο Πανεπιστημου «Λομονσοφ» Μσχας Η Βπτιση των Ρως εναι, πως αντιλαμβνομαι, να απ τα τρα φαινμενα, που εχαν συνπειες «πυρηνικς εκρξεως» στην πορεα της ρωσικς ιστορας. Εν πση περιπτσει, για την ιστορα του πολιτισμο. Τα λλα δο ταν οι μεταρρυθμσεις του Μεγλου Πτρου και οι μπολσεβκικη επανσταση. Το «ωστικ κμα» που προκλεσε κθε να απ τα φαινμενα αυτ, οδηγοσε σε στροφ της ιστορας προς να κατεθυνση. Η Βπτιση, αναμφισβτητα, δεν πρπει να νοεται ως να στιγμιαο γεγονς, που συνβη το 988 μ.Χ. Πολ περισστερο εναι αδνατο να υποθσουμε τι οι ως πρσφατα ειδωλολτρες εν ριπ οφθαλμο γιναν χριστιανο, εν η χρα των ανατολικν Σλβων κατ τρπον θαυματουργ μετατρπηκε σ εκενη την ουδποτε υφιστμενη «Αγα Γη των Ρως», τα ιδανικ της οποας ονειρεονται ορισμνοι εκ των συγχρνων μας. Επ μακρν και με πειστικ τρπο οι μελετητς εκλαμβνουν τη Βπτιση ως να σνολο γεγοντων, αποτλεσμα των οποων κατστη η μεταλαμπδευση της ορθοδοξας αρχικς ως επσημης θρησκεας του κρτους, υποστηριζμενης απ την πολιτικ ελτ και μνον κατπιν ως πστεως της πλειοντητας του πληθυσμο της Ρωσας. Υπ τη δετερη ευρεα ννοια η Βπτιση δεν μπορε βεβαως να περιορισθε σε να μεμονωμνο γεγονς και εναι πολ ακριβστερο να μιλμε για τον εκχριστιανισμ ως μια μακρ διαδικασα. Εναι την δια στιγμ αναμφβολο, τι για τον ρωσικ εκχριστιανισμ κατστη κομβικ η δραστηριτητα του πργκιπα του Κιβου Βλαδιμρου του Σβιατοσλφ, ο οποος αγιοκατατχθηκε ως ισαπστολος και στους μθους απκτησε το νομα «Κρσνο Σλνισκο» («μορφος λιος»). Ο ασπασμς του ανατολικο χριστιανισμο απ τον πργκιπα Βλαδμηρο και της νοπλης συνοδεας του στα τλη της δεκαετας του 980 μετεξελχθηκε σε εκδηλσεις εκχριστιανισμο του παλαιο ρωσικο κρτους και οδγησε στη δημιουργα μιας νας εκκλησιαστικς οργανσεως, δηλαδ της Μητροπλεως Πσης Ρωσας, που υπαγταν στον Πατριρχη Κωνσταντινουπλεως. |
| Σμερα, τλος, που η υποχρεωτικτητα της νας, ψηφιακς ταυττητας, χει δημιουργσει ττοια και τση νταση, αντδραση και αγωνα στην κοινωνα; Ως αιτα αλλαγς της ταυττητας δηλνεται τι πρκειται περ «οδηγας της Ευρωπακς νωσης». Εν αληθεει μως τι η οδηγα αυτ αφορ την χρση ταυτοττων ως μσων μετακνησης (κοινς ως ταξιδιωτικν εγγρφων), και δεν επιβλει τη χρση τους εντς Χωρν, δδοντας, παρλληλα, και την δυναττητα χρσης διαβατηρου. Εν αληθεει πως σε πλθος Χωρν εντς της Ευρωπακς νωσης πως: Αυστρα, Δανα, Φινλανδα, Γαλλα, Ισλανδα, δεν εναι υποχρεωτικς οι ταυττητες, στην Ιρλανδα δεν υπρχουν καν ταυττητες, και σε λλες Ευρωπακς χρες πως: Γερμανα, Ουγγαρα, Ιταλα, Λιθουανα, Σλοβενα, Σουηδα και Ελβετα υπρχει η υποχρωση του πολτη να αποδεξει την ταυτοπροσωπα του ετε με ταυττητα, ετε με διαβατριο ετε με δπλωμα οδγησης. Εν αληθεει, επσης, τι στο Ηνωμνο Βασλειο οι ταυττητες χουν παντελς καταργηθε, (δεν υπρχει καν δυναττητα κδοσης δελτου ταυττητας), ως και σε λλες Χρες του Δυτικο πολιτισμο πως: Βατικαν, Καναδς, Αυστραλα, Να Ζηλανδα, Η.Π.Α., Ιαπωνα, κ.α. Εν αληθεει τι με πρσφατο ΦΕΚ (Β 824/17.02.2023), υπρξε αλλαγ της υπ’ αρ. 8200/0-297647/10.4.2018 κοινς Υπουργικς απφασης «κδοση νου τπου Δελτου Ταυττητας Ελλνων πολιτν», προσθτοντας το εξς: «Το τελευταο εδφιο της παρ. 4 του ρθρου 3 της διας ως νω απφασης, αντικαθσταται ως εξς: «Επιπλον, στο ως νω ηλεκτρονικ μσο αποθηκεονται το επνυμο πατρα, επνυμο μητρας, ο Δμος εγγραφς, ο αριθμς δημοτολογου και ο τπος κδοσης του δελτου, εν θα δναται να αποθηκευτον τα στοιχεα που απαιτονται για τις υπηρεσες ηλεκτρονικς διακυβρνησης, εν αποφασισθε να συμπεριληφθον στο εν λγω μσο». Εν αληθεουν τα σα δλωσε πρσφατα ο κ.Κωνσταντνος Μαντζς, Ηλεκτρολγος Μηχανικς, Μηχανικς Υπολογιστν, Μηχανικς Πληροφορικν Συστημτων και εξειδικευμνος στο Ηλεκτρονικ γκλημα, στον τηλεοπτικ Σταθμ «ΣΚΑΙ», εκπομπ «Οι Δεκατιανο» (αναγρφεται ο Σταθμς δια λγους δεοντολογικος)· «νας πολ μπειρος», πως τον παρουσασαν οι δημοσιογρφοι, ο οποος υπερασπιζμενος τις νες-ηλεκτρονικς ταυττητες και παρουσιζοντας τις, δλωσε: «Η καρδι της νας ταυττητας θα χει 2 τσιπκια. Το Ευρωπακ τσιπκι και το Ελληνικ τσιπκι, συν την «κεραα» την ταυττητας, το RFID, (αναγνριση μσω ραδιοσυχνοττων). Τα τσιπκια που υπρχουν μσα χουν αποθηκευμνη την πληροφορα. Υπρχει επσης και η «μαρη ταινα». Εναι να μαγνητικ πεδο το οποο κποιοι καρτο-αναγνστες ταν δεν μπορον να χρησιμοποισουν την τεχνολογα αναγνρισης RFID, χρησιμοποιον αυτ την μαγνητικ ταινα, που και εκε υπρχουν αποθηκευμνα τα στοιχεα τα οποα χρειζονται και νας ειδικς καρτο-αναγνστης, θα μπανει σε μα θυρδα και θα διαβζει τα στοιχεα που χει μσα η ταινα». «…. Δνουμε ηλεκτρονικ την πρσβαση τσι στε να βρει κποιος τα στοιχεα που χρειζεται», κατληξε. |
| Τουλχιστον δο απ τους τσσερις υπογρφοντες – ο Ιωννης και ο Βασλειος Μποντναρτσοκ – γνριζαν για την πλαστογρφηση της υπογραφς στο «χειροτονητριο» του Βασιλεου, ενδιαφερμενοι για την απκρυψη της αλθειας. Ο πρεσβτερος και ο νετερος Σας-Ζουρακφσκι, ο πατρας και ο υις, ως μλη της ΟΑΟΕ, δεν μπορον να θεωρονται αντικειμενικο μρτυρες. Βιντεοσκπηση της «χειροτονας», στην οποα αναφρονται, πργματι γινε. μως στην περπτωση που ανακαλυφθε κποτε, θα δομε αυτος τους διους κατ σρκα αδελφος Μποντναρτσοκ και τον Βικντιο Τσεκλιν, και χι τον αοδιμο Αρχιεπσκοπο Βαρλαμ Ιλγιοσενκο, ο οποος παρλο που συκοφαντθηκε, μεινε πιστς στην κανονικ Ουκρανικ Ορθδοξη Εκκλησα. Φανεται τι εν προκειμνω στους δημοσιογρφους των συγκεκριμνων ιστοσελδων, παραμνει μνον νας τρπος να περισσουν την αξιοπρπει τους. Θα πρπει δημοσως να δεχθον ως πλαστ το αναρτηθν απ αυτος «Χειροτονητριο» και ως ψευδς τη «μαρτυρα των αυτπτων μαρτρων», ζητντας συγνμη απ το Ορθδοξο κοιν για την ακοσια παραπληροφρηση. Διτι αναμφισβτητο γεγονς παραμνει η λλειψη στω και τυπικν, εξωτερικν χαρακτηριστικν της αποστολικς διαδοχς απ τουλχιστον μα μερδα της «ιεραρχας» της οτως λεγμενης «Ορθοδξου Εκκλησας της Ουκρανας». Οι «επσκοποι» της πρην «Ουκρανικς Αυτοκεφλου Ορθοδξου Εκκλησας», η οποα εντχθηκε στην «ΟΕΟ», προρχονται απ τον πρην επσκοπο, ο οποος καθαιρθηκε νμιμα και δεχταν γραπτς τι αποχρησε « της Εκκλησας, ευρισκμενος εκτς του χρου αυτς», με σμπραξη ενς πιθανς επ " αμοιβ συμμετσχοντος πρην διακνου, απατενα και κομπιναδρου, προαγωγο ανηλκων αγοριν, του αυτοπαρουσιαζμενου ανλογα με περιστσεις ετε ως «επσκοπος της γνησας ορθοδξου εκκλησας», ετε ως «καθολικς επσκοπος», ετε ως «μυστικς αγγλικανς επσκοπος», ετε ως ψυχατρος με πτυχο της «σχολς της KGB». Και με αυτος τους «επισκπους» προτενεται τρα να «συλλειτουργσουν» αδελφικ οι Αρχιερες των Αγων του Θεο Εκκλησιν; Θα ερωτται κανες και λλο μετ απ αυτ, γιατ η Ιερ Σνοδος της Ορθοδξου Εκκλησας της Ρωσας, κρινε αδνατο να συνεχσει τα συλλειτουργε με σους με μα μονοκονδυλι δχθηκαν στην «κανονικ κοινωνα» ττοιους «ιερρχες»; |
| Αυτ η ωσν τυχαα σγχυση στα χειργραφα και τις εκδοχς της εξηγσεως υποχρενει να σκεφθε κανες την ουσα. Εναι δυνατ να διακριθε απ λους τους αγους νας, ο οποος θα ταν ο αγιτερος πντων και θα εδνατο να ονομζεται κατ’ εξοχν μιμητς του Σωτρα Χριστο; Με αρνητικ απντηση στο εν λγω ερτημα θα μποροσαμε αντιστοχως να αναρωτηθομε και σχετικ με την ιεραρχα. Ναι μεν, η ιεραρχα γι’ αυτ εναι ιεραρχα, προκειμνου να υποδεικνει την υποταγ των καττερων τξεων στις αντερες, μως το αυθεντικ της κντρο, σμφωνα με την κοινς αποδεκτ θεολογα του Αρεοπαγιτικο σματος, εναι ο Σωτρ Χριστς, ο οποο εμφανζεται σμφωνα με την ερμηνεα του επιστμονα René Roques με τον ρλο του διπλο Μεστη της Κεφαλς τσο της εκκλησιαστικς ιεραρχας (Μεστη μεταξ της εκκλησιαστικς και επουρανου ιεραρχας), σο και της επουρανου (Μεστης μεταξ της επουρανου ιεραρχας και του Θεο Πατρα). Μπορε να υπρχει ο σπουδαιτερος πλησον Εκενου, ο Οποος εναι η πραγματικ δς κα λθεια κα ζω (Ιω. 14. 6) και το Φως; 6. Ιστορικς γενικεσεις 1. Ο ττλος «κεφαλ» με την ννοια του απλυτου καθοδηγητ και πνευματικο δεσπτη αναφρεται κατ’ εξοχν στον Σωτρα Χριστ ως «Κεφαλ της Εκκλησας» σμφωνα με τη θεολογα του Αποστλου Παλου (βλ.: Εφ. 1. 22, 5. 23, Κολ. 1. 18). 2. Στην ορθδοξη παρδοση η Εκκλησα ως Σμα Χριστο με Κεφαλ τον Ιησο Χριστ ταν φορας του θεου αλθητου, πργμα που ακμη περισστερο ενσχυε τον ττλο «Κεφαλ» ως πνευματικ αποκορφωμα αυτο του αλθητου. 3. Η αναφορ στον επσκοπο ως «κεφαλ» απ τον 34 ο Αποστολικ καννα (4 ος αι. μ.Χ.) κατστη απ τη μια κατευθεαν υπδειξη στον ιδιατερο χριστομμητο χαρακτρα της επισκοπικς εξουσας κατ παρδειγμα της αποστολικς, απ την λλη – τνισε τον ηγετικ ρλο του στην τοπικ εκκλησα μεταξ των υποταγμνων σε αυτν επισκπων και κληρικν – στον οργανικ συνδυασμ με τη συνοδικ τους γνμη. 4. Η καθιρωση του μητροπολιτικο και πατριαρχικο συστματος διοικσεως της Εκκλησας οδγησε στην εξακρβωση και πολυμερ χρση του ττλου «κεφαλ» ναντι του επιπδου της επισκοπικς, της μητροπολιτικς και της πατριαρχικς διοικσεως στην Ανατολ. Στη Δση στους Ππες της Ρμης ως μονοπρσωπους κυβερντες της Δυτικς Εκκλησας ταν ευκολτερο να ονομζονται κεφαλς, μλλον κεφαλ σε κθε συγκεκριμνη περπτωση. |
| Κατοχυρνοντας για το μλλον αυτς τις προφανς ανιστιμες σχσεις των δο «αυτοκεφλων» Εκκλησιν, εκ των οποων αυτοκφαλη στην πραγματικτητα αναδεικνεται μνον μια, το Πατριαρχεο Κωνσταντινουπλεως ειδικς αναφρει «το Καταστατικο Χρτου ατς, συμφωνοντος παραιττως ν πσι πρς τς διατξεις το παρντος Πατριαρχικο κα Συνοδικο Τμου», εν στον Καταστατικ Χρτη καταγρφεται η διταξη τι: «το ποου (του Καταστατικο Χρτη – σ.τ.μ.) κα αθεντικς ρμηνευτς τυγχνει μνον Οκουμενικς Πατριρχης». Η ανιστητα, ακμη και η απευθεας υποταγ καταγρφονται και σε ορισμνες λλες διατξεις του Τμου και του Καταστατικο Χρτη. Λγου χριν «προκειμνου δ περ μειζνων ζητημτων κκλησιαστικς, δογματικς κα κανονικς φσεως» ο Προκαθμενος της ΟΕΟ «δον πως πευθνηται πρς τν καθ’ μς γιτατον Πατριαρχικν κα Οκουμενικν Θρνον, κζητν τν γκυρον γνμην κα βεβααν συναντληψιν ατο» (Τμος), και σε αυτν την περπτωση ο Πατριρχης Κωνσταντινουπλεως «παρχει προθμως τν αυτο σμπραξιν νακοινν τ δοντα πρς τν ερν Σνοδον τς εραρχας τς ν Οκραν κκλησας» (Κατ. Χαρ. Δ, γ). Το γιο Μρο η ΟΕΟ πρπει να το λαμβνει απ το Πατριαρχεο Κωνσταντινουπλεως. Τοιουτοτρπως, ο Τμος και ο Καταστατικς Χρτης, ακολουθντας τις βασικς κατευθυντριες γραμμς του καινοφανος εκκλησιολογικο δγματος του Πατριαρχεου Κωνσταντινουπλεως, δημιουργον το νομικ προηγομενο κατοχυρσεως της ανιστητας μεταξ των αυτοκεφλων κατ τπους Ορθοδξων Εκκλησιν και της υποταγς αυτν στη διοικητικ εξουσα του Πατριαρχεου Κωνσταντινουπλεως. Ττοια ανιστητα δικαως αποτιμται απ πολλος στην Ορθδοξη Εκκλησα ως προσγγιση του παπικο προτπου εκκλησιαστικς εξουσας , το οποο ουδποτε υπρχε στην Ορθοδοξα. Η Ρωσικ Ορθδοξη Εκκλησα, πιστ στη μακραωνη κανονικ παρδοση, υπερασπιζταν και εξακολουθε να υπερασπζεται την ιστητα των κατ τπους Ορθοδξων Εκκλησιν και την ανεξαρτησα της κθε τοπικς Εκκλησας απ τις λλες τοπικς Εκκλησες ως προς την εσωτερικ διοκησ της. Η «κακοποηση το ερο θεσμο το Ατοκεφλου» , η οποα εκφρσθηκε στη χοργηση του αυτοκεφλου σε ομδα Ουκρανν σχισματικν, αποτλεσε μια εκ των θλιβερν συνεπειν της αλλοισεως της Ιερς Παραδσεως, επ της οποας επ αινες ερεδετο η ζω της Ορθοδξου Εκκλησας ως οικογνειας των τοπικν Εκκλησιν, των μη εξαρτημνων η μια απ την λλη ως προς τις υποθσεις εσωτερικς διοκησης. |
|
|
