DOP – Dumbarton Oaks Papers. Washington. GCS – Die griechischen christlichen Schriftsteller der ersten drei Jahrhunderte. – Berlin. JOB – Jahrbuch der Osterreichischen Byzantinistik. Wien. JTS – The Journal of Theological Studies Brightman F. E. LEW – Liturgies Eastern and Western. Oxf., 1896. ММВ – Monumenta Musicae Byzantinae. Kobenhavn. ОС – Oriens Christianus. Miinchen. ОСА – Orientalia Christiana Analecta. Roma. OCP – Orientalia Christiana Periodica. Roma. ODB – The Oxford Dictionary of Byzantium. Ed. А. Kazhdan. N. Y., – Oxf., 1991. Vol. 1–3. PG – Migne J. – P. Patrologiae cursus completus. Seriei graeca. Parisiis. SA – Studia Anselmiana. Roma. TU – Texte und Untersuchungen… Berlin. Послесловие редактора русского перевода Понять место богослужения в жизни средневекового христианского общества современному человеку почти так же сложно, как и человеку дореволюционной России. Между тем донимать это – одинаково важно и тем, кому желательно знать, что такое христианское богослужение, и тем, кто стремится представить себе, в каких занятиях преимущественно проходила жизнь средневекового христианского общества, в частности византийского. В так называемых христианских государствах Нового времени, – а Россия Синодального периода была в их числе – богослужение еще сохраняло общественную значимость, но разрыв со средневековым пониманием уже произошел. В Новое время христианскому общественному богослужению была уготована роль официального церемониала для государственного или национального праздника; это ничем не отличалось от роли современных безрелигиозных церемоний или от государственных культов времен язычества. Такое переосмысление христианских обрядов потребовало их существенного пересмотра: прежде всего, радикального сокращения по времени и ограничения в пространстве. Так, многочасовые и иногда продолжавшиеся сутками бдения и религиозные процессии были сведены к нескольким часам церковной службы и минимуму «крестных ходов», едва заметных на фоне городской сутолоки. Богослужение утратило роль структурообразующего фактора общественной жизни, особенно городской, превратившись лишь в один из элементов ее «декоративной отделки».

http://azbyka.ru/otechnik/Pravoslavnoe_B...

25  Перевод И.А. Кукоты (Кукота И.А. Русский перевод критического текста восточно-сирийской анафоры апп. Аддая и Мари//Вестник ПСТГУ. М., 2005. Вып. I: 14. С. 178–182). 27  Перевод А.В. Волкова (по изд.: Le Liber Mozarabicus Sacramentorum et les manuscripts mozarabes/M. Férotin, ed. Paris, 1912; Farnborough, 1969 r . (Monumenta Ecclesiae Liturgica; 6)). 28  В западных евхаристических молитвах отдельные части (в том числе – начальная) являются изменяемыми текстами, выбираемыми из Сакраментария или Миссала в зависимости от праздника или посвящения службы. 29  См.: Taft R.F. The Interpolation of the Sanctus into the Anaphora: When and Where? A Review of the Dossier//Orientalia Christiana Periodica. Roma, 1991. Vol. 57. P. 83–121 (репринт, с ценными дополнениями, см. в книге: Taft R.F. Divine Liturgies – Human Problems in Byzantium, Armenia, Syria and Palestine. Aldershot (Hampshire), 2001. (Variorum Collected Studies Series; 716)). 30  См., например: Fenwick J. Fourth Century Anaphoral Construction Techniques. Bramcote (Nottinghamshire), 1986. (Grove Liturgical Study; 45) и др. 31  См., например: Cuming G. Four Very Early Anaphoras//Worship. Collegeville (Minnesota), 1984. Vol. 58. P. 168–172. 33  См. обзор литературы, посвящённой Страсбургскому папирусу, в статье: Ray W. The Strasbourg Papyrus//Essays on Early Eastern Eucharistic Prayers/P. F. Bradshaw, ed. Collegeville (Minnesota), 1997. P. 39–56. 34  См.: Желтов М.С. Греческая литургия IV b. в папирусе Barcelon. Papyr. 154b–157b//Богословский Сборник. Москва, 2002. С. 240–256. 35  См., в первую очередь, монографию: Giraudo C. La struttura letteraria della preghiera eucaristica: Saggia sulla genesi letteraria di una forma. Roma, 1981. (Analecta Biblica; 92). 36  См., в первую очередь, монографию: Winkler G. Das Sanctus: Über den Ursprung und die Anfänge des Sanctus und sein Fortwirken. Roma, 2002. (Orientalia Christiana Analecta; 267). 37  См.: Scheldt H. Die Taufwasserweihegebete im sinne vergleichender liturgieforschung untersucht. Munster, 1935. (Liturgiegeschichtliche Quellen und Forschungen; 29); Желтов Михаил, диак. Водоосвящение//Православная Энциклопедия. Москва, 2005. Т. 9. С. 140–148.

http://azbyka.ru/otechnik/Mihail_Zheltov...

Черняевой 21 июня 2004 г. Рейтинг: 6.8 Голосов: 5 Оценка: 1 2 3 4 5 6 7 8 9 10 Перевод выполнен с английского языка по изд. S.H. Griffith " A treatise on the veneration of the holy icons written in arabic by Theodore Abu Qurrah, bishop of Harran (C. 755-C. 830 A.D.). Peeters, 1997.   О биографии А. Курры см.: Ignace Dick " Un continuateur arabe de saint Jean Damascene: Theodore Abuqurra, eveque melkite de Harran "http://Proche-Orient Chretien 12 (1961); J. Nasrallah " Histroire du mouvement litteraire dans l’eglise melchite " , t. 2. Louvain, 1988; S.H. Griffith " Reflections on the Biography of Th. Abu Qurrah " , Parole de l’Orient 18 (1993), p. 143-170. John Wansbrough, Quranic Studies " Sources and methods of Scriptural Interpretation " , London Oriental Series, 31. Oxford, 1977. N. Lossky " Nicee II, 787-1987; douze siecles d’images religieuses " . Paris, 1987; S.H. Griffith " Images, Islam and Christian Icons " , in: P.Caniret&J-P.Rey-Coquals, Damas, 1992, p.121-138. R. Schick " Christian Communities of Palestine from Byzantine to Islamic Rule " . Princeton, 1996.   J.-B. Chabot " Chronique de Michel le Syrien, patriarche jacobite, d’Antioche " . Paris, 1890, p.32-34.   PG, vol.97, col.1504-1521. J.-B. Chabot " Anonymi Auctoris Chronicon ad A.C. 1234 Pertinens " . CSCO v. 109. Louvain 1937, p.22-23 S.H. Griffith " Michael the Martyr and Monk of the Mar Sabas Monastery, at the court of the Caliph Abd al-Malik " ; J.Blanchard " The Georgian version of the Martyrdom of Saint Michael, Monk of mar Sabas Monastery " . ARAM (1997). A. Vasiliev " The Life of St. Theodore of Edessa " . Byzantion 16 (1944), p.165-225. R. Walzer " New light on the Arabic Translation of Aristotle " Oriental Studies I. Oxford, 1962, p.68. Перевод выполнен с английского языка по изд. S.H. Griffith " A treatise on the veneration of the holy icons written in arabic by Theodore Abu Qurrah, bishop of Harran (C. 755-C. 830 A.D.). Peeters, 1997. скрыть способы оплаты Смотри также Комментарии Подпишитесь на рассылку Православие.Ru Рассылка выходит два раза в неделю: Новые материалы Выбор читателей Мы в соцсетях Подпишитесь на нашу рассылку

http://pravoslavie.ru/1736.html

  Des heiligen Ephraem des Syrers Hymnen de Nativitate (Epiphania)/Ed. E. Beck. CSCO 186-187, Syr. 82-83. Louvain: Secrétariat du CSCO, 1959.   Des heiligen Ephraem des Syrers Paschahymnen: De azymnis, de crucifixione, de resurrectione/Ed. E. Beck. CSCO 248-249, Syr. 108-109. Louvain: Secrétariat du CSCO, 1964.   Des heiligen Ephraem des Syrers Hymnen de Paradiso und contra Julianum/Ed. E. Beck. CSCO 174-175, Syr. 78-79. Louvain: Peeters, 1957.   Des heiligen Ephraem des Syrers Hymnen de Ieiunio/Ed. E. Beck. CSCO 246-247, Syr. 106-107. Louvain: Secrétariat du CSCO, 1964.   Ephräm des Syrers 51 Madrasche in armenischer Übersetzung/Ed. N. Akinian.Texte und Untersuchungen der altarmenischenLiteratur 1.3. Vienna: Mechitharisten-Buchdruckerei, 1957.   Des heiligen Ephraem des Syrers Sermo de Domino Nostro/Ed. E. Beck . CSCO 270-271, Syr. 116-117. Louvain: Secrétariat du CSCO, 1966.   Beck E. “Der syrische Diatessaronkommentar zu Jo. 1,1-5”, Oriens Christianus 67 (1983): 1-31.  См. Brock S. The Luminous Eye. The Spiritual World Vision of St Ephrem the Syrian. Kalamazoo, Michigan, 1985. P. 10–11.   Селезнев Н.Н., Брок С. ЕфремСирин. Богословие//Православная энциклопедия. Т. 19. М., 2009. С. 104.  О богословии имени в творениях прп. Ефрема Сирина см.: Hausherr I. Noms du Christ et voies d’oraison. Orientalia Christiana Analecta 157. Roma: Pontificium Institutum Orientalium Studiorum, 1960; Koonammakkal Th. “The Theology of Divine Names in the Genuine Works of Ephraem”. Ph.D. dissertation, University of Oxford, 1991; idem, " " Divine Names and Theological Language in Ephrem " " , Studia Patristica 25 (1993): 318-323; idem. “Ephrem on the Name of Jesus”, Studia Patristica 33 (1997): 548-552; idem. The Theology of Divine Names in the Genuine Works of Ephrem. Mrn ’Eth’ 40. Kottayam, India: St. Ephrem Ecumenical Research Institute, 2015; Brock S. The Luminous Eye. P. 53-66; Molenberg C. “An Invincible Weapon: Names in the Christological Passages in Ephrem’s “Hymns on Faith” XLIV-LXV”, Pages 135-142 in V Symposium Syriacum, 1988: Katholieke Universiteit, Leuven, 29-31 août 1988. Edited by Lavenant, René. Orientalia Christiana Analecta 236. Roma: Pontificium Institutum Studiorum Orientalium, 1990; Иларион (Алфеев), митрополит.  Священная тайна Церкви. Т. 1. СПб., 2002. С. 108–112;  Hansbury M.T. “ ‘Calling on the Name’ in St. Ephrem: Roots and Influence”, Pages 161-176 in Malphono w-Rabo d-Malphone: Studies in Honor of Sebastian P. Brock. Edited by G. A. Kiraz. Gorgias Eastern Christian Studies 3. Piscataway, NJ: Gorgias Press, 2008; Possekel U.“Ephrem’s Doctrine Of God”, Pages 195-238 in God in Early Christian Thought. Edited by A. McGowan, B. Daley, and T. Gaden. Leiden: Brill, 2009; Wickes J. Th. “Mapping the Literary Landscape of Ephrem’s Theology of Divine Names”, Dumbarton Oaks Papers 69 (2015): 1-13.

http://bogoslov.ru/article/5350926

125 В отношении вторых могут возникать вопросы об их богословской адекватности, но историческая литургика в состоянии дать на них ответы. 127 Что, подчеркну, само по себе заслуживает всяческого уважения, а для священнослужителей и вовсе необходимо. 129 Кому мы обязаны целым рядом принятых ныне в Русской и других славянских Церквах переводов богослужебных текстов, а также такими сочинениями, как «Учительное известие» при славянском Служебнике. См. о нем: Исаченко-Лисовая Т.А. Евфимий, келарь Чудова монастыря//Словарь книжников и книжности Древней Руси. СПб., 1992. Вып. 3. Ч. 1. С. 287–296; Strakhov[a] O.B. The Reception of Byzantine and Post-Byzantine Culture and Literature in Muscovite Rus’: The Case of Evfimii Chudovskii (1620s[?]–1705). Diss.: Brown University, 1996. 132 Дмитриевский А.А. Евхологион IV в. Сарапиона, епископа Тмуитского. К., 1894. [Отдельный оттиск из журнала «Труды Киевской Духовной Академии», 2 за 1894 г.] См. также новейшую работу: Johnson M. The Prayers of Sarapion of Thmuis: A Literary, Liturgical, and Theological Analysis. R., 1995. (Orientalia Christiana Analecta; 249). 134 Прекрасные обобщения (равно как и исследования) соответствующей проблематики можно найти в работах Пола Брэдшоу. 135 См. обзор и подробную библиографию в статье: Ткаченко А.А. «Дидахе»//Православная энциклопедия. Москва, 2007. Т. 14. С. 666–675. 136 Обзор этих памятников и введение в представленную в них проблематику см. в кн.: Steimer B. Vertex traditionis: Die Gattung der altchristlichen Kirchenordnungen. B.; N-Y., 1992. 137 Metzger M. Tradition orale et tradition écrite dans la pratique liturgique antique: Les recueils de traditions apostoliques//Comparative Liturgy fifty Years after Anton Baumstark (1872–1948)/Ed. R. F. Taft, G. Winkler. R., 2001 (Orientalia Christiana Analecta; 265). P. 599–611. 139 Изд.: Botte B. La Tradition apostolique de Saint Hippolyte: Essai de reconstitution/5e éd. revue et augmentée par A. Gerhards. Münster i. W., 1989 (Liturgiewissenschaftliche Quellen und Forschungen; 39).

http://azbyka.ru/otechnik/bogoslovie/pra...

патристике - «Ключ по греческим отцам» (Clavis Patrum Graecorum. Turnhout, 1974-1987. 5 vol.=CPG; Clavis Patrum Graecorum Supplementum. Turnhout, 1998=CPGS). Затем стали выходить тома 3 основных патристических серий: лат. серия, целью к-рой было предоставить совр. читателю «нового Миня», охватывает авторов первых 8 веков (Corpus Christianorum: Series Latina=CCSL; издается с 1953, более 175 т.); «Средневековое продолжение» включает авторов от Карла Великого до конца средневековья, в т. ч. не изданных Минем (Corpus Christianorum: Continuatio Mediaevalis=CCCM; издается с 1966, более 300 т.); греч. серия задумана отчасти как продолжение «берлинского корпуса» (Corpus Christianorum: Series Graeca=CCSG; издается с 1977, 84 т.). Два серийных издания выходят в свет в Греции: «Библиотека греческих святых отцов и церковных писателей» (Βιβλιοθκη Ελλνων Πατρων κα Εκκλησιαστικν Συγγραφων; издается с 1955); «Все творения святых отцов» (Απαντα τν Αγων Πατρων; издается с 1971). Существуют также серии, посвященные отдельным древним богословам - свт. Григорию Нисскому ( Gregorii Nysseni Opera/Hrsg. W. Jaeger, H. Langerbeck. Leiden, Bd. свт. Григорию Паламе ( Γρηγορου το Παλαμ συγγρματα/Εκδ. Π. Κ. Χρστου. Θεσ., 1962-2015. Τ. 1-11), патриарху К-польскому Геннадию II Схоларию (Œuvres complètes de Georges (Gennadios) Scholarios/Ed. L. Petit e. a. P., 1928-1936. 8 vol.) и др. С кон. XIX в. предпринимаются значительные усилия по изданию и изучению патристического наследия, сохранившегося на древних вост. языках. С 1903 г. выходят в свет издания древних памятников в сериях «Восточная патрология» (Patrologia orientalis=PO, ок. 250 т.) и «Корпус восточных христианских писателей» (Corpus Scriptorum Christianorum Orientalium=CSCO; ок. 600 т.). Важную роль в совр. П. играют электронные базы данных, в первую очередь «Сокровищница греческого языка» (Thesaurus Linguae Graecae=TLG; http://stephanus.tlg.uci.edu), воспроизводящая в т. ч. критические издания греч. патристической лит-ры (без научного аппарата), и «Библиотека латинских текстов» (Library of Latin Texts - Series A=LLT-A; http://clt.brepolis.net/llta/public/About.aspx), в состав к-рой включено большинство лат.

http://pravenc.ru/text/2579786.html

745 См. ст. «König» в Theologisches Wörterbuch zum Alten Testament (Hg. von G. Botterweck u. a. Stuttgart, 1984. Bd. 4. S. 944). 746 Об этом традиционном эпитете византийского императора см.: Mateos J. La célébration de la parole dans la liturgie Byzantine: Étude historique. R., 1971. (Orientalia Christiana Analecta; 191). P. 122–123; Taft R. F. The Diptychs. (A History of the Liturgy of St. John Chrysostom. Vol. IV). R., 1991. (Orientalia Christiana Analecta; 238). P. 2–5. 747 По этому вопросу см.: Dagron G. Empereur et prêtre: Étude sur le «césaropapisme» byzantin. P., 1966. (Collection Bibliothèque des histoires), где приведена подробная библиография по теме. 749 Словарь Лямпе дает для этого слова следующие значения: «Organized body, society; ...membership of society, citizenship of a state, of Christian’s heavenly citizenship» (Lampe G. W. H. A Patristic Greek Lexicon. Oxford, 1961. P. 1114). 752 О происхождении и древнейших источниках ектении см.: Mateos. Celebration. P. 148–156; Parenti S. L’ Ektenê della liturgia di Crisostomo nell’Eucologio St. Peterburg Гр. 226 (X secolo)//E. Carr et alii (eds.) Ελγημα: Studies in Honor of Robert Taft. R., 1993. P. 295–317. 754 XIII в.: ГИМ. Син. 604 («Служебник Варлаама Хутынского»; мирная ектения: л. 11 об., сугубая не выписана); РНБ. Соф. 519 (мирная ектения не выписана; сугубая ектения: л. 11); РНБ. Солов. 1017/1126 (мирная ектения: л. 21; сугубая ектения: л. 24); XIII–XIV вв.: РНБ. Соф. 518 (мирная ектения: л. 19 об.; сугубая ектения: л. 23 об.); XIV в.: ЯМЗ. 15472 (мирная ектения: л. 12 об.; сугубая ектения: л. 19 об.); РНБ. Соф. 520 (мирная ектения: л. 41 об.; сугубая ектения: л. 6–6 об.), 521 (мирная ектения: л. 3; сугубая ектения: л. 6 об.), 522 (мирная ектения: л. 14 об.; сугубая ектения: л. 20) и 523 (мирная ектения: л. 15; сугубая ектения: л. 21 об.); РГБ. Рум. 399 (мирная ектения: л. 9; сугубая ектения: л. 13) и 398 (мирная ектения: л. 12; сугубая ектения: л. 18); ГИМ Син. 892 (мирная ектения: л. 10 об.; сугубая ектения: л.

http://azbyka.ru/otechnik/bogoslovie/pra...

Byzantion BZ Byzantinische Zeitschrift CahArch Cahiers archéologiques CahCM Cahiers de civilisation médiévale, Xe-XIIe siècles ChHist Church History CSHB Corpus scriptorum historiae byzantinae DOP Dumbarton Oaks Papers DOS Dumbarton Oaks Studies DOT Dumbarton Oaks Texts EChQ Eastern Churches Quarterly EChR Eastern Churches Review EHR English Historical Review EO Échos d’Orient GOTR The Greek Orthodox Theological Review . HUkSt Harvard Ukrainian Studies IKZ Internationale Katholische Zeitschrift JEH Journal of Ecclesiastical History JÖB Jahrbuch der Österreichischen Byzantinistik JTS Journal of Theological Studies LACT Library of Anglo-Catholic Theology OCA Orientalia christiana analecta OCP Orientalia christiana periodica OstkSt Ostkirchliche Studien PO Patrologia Orientalis REB Revue des études byzantines REG Revue des études grecques RH Revue historique RHE Revue d’histoire ecclésiastique RHR Revue de l’histoire des religions RSPT Revue des sciences philosophiques et théologiques RSR Revue des sciences religieuses SC Sources chrétiennes SK Seminarium Kondakovianum SOP Service orthodoxe de presse StP Studia Patristica. Papers of the International Conferenceson Patristic Studies SV(S/T)Q St. Vladimir’s (Seminary/Theological) Quarterly ThS Theological Studies TM Travaux et mémoires TU Texte und Untersuchungen zur Geschichteder Altchristlichen Literatur. ZSlavPhil Zeitschrift für slavische Philologie Издания источников ДВС Деяния Вселенских соборов. Репр. изд. М.: Воскресение, 1996.Т. 1– 4 ПСРЛ Полное собрание русских летописей. СПб., 1846–1911. Т. 1–24; М.; Л.; СПб., 1949–1994. Т. 25–39. М., 1995. Т. 41. Репр. изд. – М., 1997– . Т. 1– ACO Acta Conciliorum Oecumenicorum/Hrsg. von E. Schwartz. Berlin; Leipzig, 1922–1974. Bd. 1–4. Th. 1–27 MM Acta et diplomata medii aevi sacra et profana/Collecta editerunt F. Miklosich, J. Müller. Vindobonaë Carolus Gerold, 1860–1890.T. 1–6 PG Patrologiae cursus completus. Series graeca/Accurante J.-P. Migne. Parisiis, 1857–1866. T. 1–161 PL Patrologiae cursus completus. Series latina/Accurante J.-P. Migne. Parisiis, 1844–1864. T. 1–221 Справочные издания DictSpir Dictionnaire de Spiritualité, ascétique et mystique, doctrineet histoire. Paris: Beaushesne, 1932–1995. T. 1–17 DMA Dictionary of the Middle Ages. New York, 1982–1989. Vol. 1–13 DTC Dictionnaire de théologie catholique/Ed. A. Vacant, E. Mangenot, É. Amann. Paris, 1903–1950. T. 1–15 ODB The Oxford Dictionary of Byzantium/Ed. by A. P. Kazhdan, A.-M. Talbot e. a. New York; Oxford: Oxford University Press, 1991.Vol. 1–3.

http://azbyka.ru/otechnik/Ioann_Mejendor...

1402 Khrouchkova L. Pitiunt et le littoral oriental de la mer Noire a Pepoque paleochretienne/Atti del Congresso intemazionale di studi sulle chiese di Roma. T. 3. P. 2657–2686. 1403 15 Congreso intemacional de arqeologia cristiana, Toledo del 8 a 12 septiembre 2008. Libro de Pre–Actas/Eds. J. Lopez Quiroga et al. Toledo, 2008. 1404 Deichmann F.W. Fruhchristliche Kirchen in antiken Heiligtumem/Jahrbuch des Deutsche archaologischen Institute. 1939. Bd. 54. S. 105–136; Caillet J.–P. La transformation en eglise d’edifices publics et de temples a la fin de l’Antiquite/La fin de la cite antique et le debut de la cite medievale de la fin du 3 е siecle a l’avenement de Charlemagne: Actes du colloques tenu a l’Universite de Paris 10 – Nanterre les 1, 2 et 3 avril 1993/Ed. C. Lepelley. Bari, 1996. P. 191–211; Cantino Wataghin G. ...ut haec aedes Christo domino in ecclesiam consecretur: Il riuso cristiano di edifice antichi tra tarda antichita e alto medioevo/Ideologic e pratiche del reimpiego nell’alto medioevo (Settimane di Studio del Centro Italiano di Studi sull’Alto Medioevo 46), Spoleto 16–21 avril 1998. Spoleto, 1999. P. 673–749; De Blaauw S. Kultgebaude (Kirchenbau)/Reallexikon fur Antike und Christentum. 2008. Bd. 22. S. 267–272. 1405 Toynbee J.M.C. Death and Burial in the Roman World. Baltimore; London, 1996 (1–е изд.: 1971). 1406 De Rossi G.B. La Roma sotterranea cristiana descritta ed illustrata. T. 1. Roma, 1864. P. 197. 1407 Johnson M.J. Pagan–Christian Burial Practices of the Fourth Century: Shared Tombs?/Journal of Early Christian Studies. 1997. Vol. 5. 1. P. 37–59. 1409 Laskaris N.G. Monuments fimeraires paleochretiens (et byzantins) de Grece. Athenes, 2000. P. 262–337. 1410 Хайрединова Э.А. Раннесредневековые кресты из Юго–Западного Крыма/Материалы по археологии, истории и этнографии Таврии, 13. 2007. С. 151–182. 1411 Nikolajevic I. Necropoles et tombes en Illyricum oriental/Actes du 10 е Congres International de l’Archeologie Chretienne. Thessalonique, 28 sept. – 4 oct. 1980. Athenes, 1985. P. 349–367; eadem. Grabanlagen und Begrabniskulte in Moesien aus fruhchristlicher Zeit/Jahrbuch der Osterreichischen Byzantinistik. 1980. Bd. 29. S. 303–314.

http://azbyka.ru/otechnik/Istorija_Tserk...

276 Этот документ якобы был обнаружен Мортоном Смитом (Morton Smith) в монастыре Мар Савва (близ Иерусалима) в 1958 году, а затем исследован и издан им же. См.: Smith M. Clement of Alexandria and a Secret Gospel of Mark. Cambridge, 1973. 279 Краткий вариант аргументации Толли см. в: The Origin of Lent at Alexandria//Talley T. Worship: Reforming Tradition. Wash., 1990. P. 87–112 (==Johnson M. E., ed. Between Memory and Hope: Readings on the Liturgical Year. Collegeville, 2000. P. 183–206). 280 Ibid. 211–214. Критику этого мнения в том, что касается византийской практики в Константинополе, см. в: Bertoniére G. The Sundays of Lent in the Triodion: The Sundays Without a Commemoration. R., 1997. P. 34 ff. (Orientalia Christiana Analecta; 253). 281 См.: Carlson S. The Gospel Hoax: Morton Smith’s Invention of Secret Mark. Baylor, 2005. См. также: Hurtado L.W. Lord Jesus Christ: Devotion to Jesus in Earliest Christianity. Grand Rapids, 2003. P. 433–434; и совсем недавняя публикация: Jeffrey P. The Secret Gospel of Mark Unveiled: Imagined Rituals of Sex, Death, and Madness in a Biblical Forgery. New Haven, 2007. 282 О египетском христианстве и происхождении Великого поста см.: Renoux C. L’Annonciation du rite arménien et l’Epiphanie//Orientalia Christiana Periodica. 2005. Vol. 71. P. 332–342; Buchinger H. Origenes und die Quadragesima in Jerusalem: Ein Diskussionsbeitrag in Adamantius. Brescia, 2007 (Annuario di Letteratura Cristiana Antica e di Studi Guideoellenistici. Rivista del Gruppo Italiano di Ricerca su Origene e la tradizione alessandrina; 13); Hansjörg Auf der Maur. Feiern im Rhythmus der Zeit. Regensburg, 1983. Bd. 1: Herrenfeste in Woche und Jahr. См. также исследование моего студента: Russo N. A Note on the Role of Secret Mark in the Search for the Origins of Lent//Studia Liturgica. 2007. Vol. 37: 2. P. 181–197; в настоящее время Руссо работает над своей диссертацией о происхождении и развитии традиции Великого поста в ранней Церкви. 283 Brown S.G. The More Spiritual Gospel: Markan Literary Techniques in the Longer Gospel of Mark: Diss. University of Toronto, 1999.

http://azbyka.ru/otechnik/bogoslovie/pra...

   001    002    003    004    005   006     007    008    009    010