Детвейлер добавляет, что различные реакции на фильм с большой наглядностью свидетельствуют о трещине, пролегающей между американскими католиками и протестантами. Обвинение Иисуса в том, что он был женат, звучит для многих евангелистов как нонсенс. Этот аспект сюжета не затрагивает глубин их веры. Для тех же, кто придерживается целибата, это фундаментальный вызов. В связи с этим легко понять, почему этот фильм обнажил трещину, отделяющую одних членов христианской общины от других " . Барбара Николози, являясь католичкой, полагает, что обнаружившееся разделение между различными группами христиан – это аргумент в ее пользу, свидетельствующий против книги Дэна Брауна и фильма студии Sony. " В это дело вмешался дьявол, – говорит она. – Я наблюдала много случаев, когда люди, бывшие друзьями пять месяцев назад, теперь готовы перегрызть друг другу глотки " . Возможно, Николози еще не сказала своего последнего слова: она написала сценарий о жизни основателя ордена Opus Dei Хосемарии Эскрива, и не исключено, что успех " Кода Да Винчи " поможет ей увидеть свой сценарий воплощенным на экране. Если блокбастер, снятый студией Sony, не оправдает надежд своих создателей, в этом не будет вины Джонатана Бока, который блестяще провел соответствующую маркетинговую кампанию. Студии удалось смикшировать критику фильма или направить ее по ложному пути; такая тактика вполне отвечает глубинному смыслу книги Дэна Брауна. Католическая лига потеряет лицо, а Opus Dei уже не отмоется от одиозной репутации. Для того чтобы понять, насколько успешно была проведена маркетинговая кампания, достаточно осознать тот факт, что на прошлой неделе посвященный фильму телевизионный рекламный ролик вышел под такой " шапкой " : " Самый спорный триллер нашего времени " . Кажется, " Код Да Винчи " научил кое-чему и Opus Dei – в смысле искусства маркетинга. Сперва прелатура намеревалась затеять судебный процесс против Sony и Брауна, но, поразмыслив, святые отцы решили извлечь выгоду из " раскрутки бренда " их организации.

http://religare.ru/2_29834.html

113. Denique ad substantiam diuinam deriuandum esse intellectum sequentibus declarauit dicens: Inoperatum meum uiderunt oculi tui, eo quod non operis factura sit filius, sed uerbum genitum potestatis aeternae. κατργαστον enim dixit, hoc est inoperatum atque increatum, uerbum sine alicuius creaturae testimonio ex patre natum. Et tamen abundamus aliis substantiae testimoniis. Sit ista hoc loco substantia corporalis, dummodo non opus dei filium, sed inoperatam eius diuinitatem et ipse fatearis. Псалмопевец объяснил, что необходимо видеть указание на божественную сущность, в следующих словах: Несоделанное Моё видели очи Твои ( Пс.138:16 ), потому, что Сын – не творение рук, но рождённое Слово вечной Власти. Он сказал: κατργαστον, что означает «несоделанное» и «несотворённое», Слово рождено от Отца, и никакое творение не было этому свидетелем 396 . У нас великое множество и других указаний Писания на Его сущность. Пусть в этом месте говорится о телесной сущности Христа, только бы ты признал, что Сын Божий не творение, Его божество – нетварное. 114. Scio autem aliquos dicere inoperatum etiam incarnationis esse mysterium, quod non sit uirilis copulae usus operatus, quia partus est uirginis. Si ergo plerique hoc loco nec Mariae partum opus esse dixerunt, tu, Arriane, opus putas esse dei uerbum? Я знаю, некоторые говорят, что тайна воплощения также несотворённая, потому что не было плотского соединения с мужем и Христос родился от Девы. Что же, хотя многие благодаря этому пришли к выводу, что Родившийся от Марии не творение, ты, арианин, полагаешь, что Слово Божие – творение? 115. At hic tantum substantiam legimus? Nonne et alibi dixit: Portae ciuitatum fractae sunt, monies ceciderunt et reuelata est substantial Numquid hic quoque creatura signatur? Solent enim aliqui dicere pecuniariam esse substantiam. Ergo si ad sensum refers, ideo ceciderunt montes, ut pecuniarium patrimonium cerneretur? Но разве только здесь мы находим упоминание о сущности? 397 Не сказано ли в другом месте: Ворота городов были сокрушены, горы упали, и открылась сущность ( Наум.2:7–8 ). Не о творении ли здесь речь? Некоторые считают, что здесь говорится о денежном имуществе. Если ты соединишь по смыслу, то получается, что горы упали для того, чтобы стало видно денежное наследие?!

http://azbyka.ru/otechnik/Amvrosij_Medio...

15 Popov 2005, 287–288; Louth 2007, 148, 149; Aug. De Trin. XII. 22. Distat tamen ab aeternorum contemplatione actio qua bene utimur temporalibus rebus, et illa sapientiae, haec scientiae deputatur. 18 Aug. De civ. Dei. XIX. 1: homines possunt... aut otiosam diligant vitam, sicut hi, qui tantummodo studiis doctrinae vacare voluerunt atque valuerunt, aut negotiosam, sicut hi, qui. administratione rei publicae regendisque rebus humanis occupatissimi fuerunt, aut ex utroque genere temperatam. 19 Aug. De civ. Dei. XIX. 2: In tribus quoque illis vitae generibus, uno scilicet. in contemplatione vel inquisitione veritatis otioso, altero in gerendis rebus humanis negotioso, tertio ex utroque genere temperato. in otio autem litterato, vel in negotio publico, vel quando utrumque vicibus agitur, non continuo quisque beatus est. Multi quippe in quolibet horum trium possunt vivere, et in appetendo boni fine, quo fit homo beatus, errare. Alia. sunt quaestiones. de tribus vitae generibus, otioso, actuoso, ex utroque modificato. 20 Aug. De civ. Dei. XIX. 19: Ex tribus vero illis vitae generibus, otioso, actuoso et ex utroque composito. quisque possit in quolibet eorum vitam ducere et ad sempiterna praemia pervenire, interest tamen quid amore teneat veritatis, quid officio caritatis inpendat. 21 Aug. De civ. Dei. XIX. 19: In actione vero non amandus est honor in hac vita sive potentia. sed opus ipsum, quod per eundem honorem vel potentiam fit. ad eam salutem subditorum, quae secundum Deum est. 22 Aug. De civ. Dei. XIX. 19: Exponere voluit quid sit episcopatus, quia nomen est operis, non honoris. non se esse episcopum, qui praeesse dilexerit, non prodesse. otium sanctum quaerit caritas veritatis; negotium iustum suscipit necessitas caritatis. Quam sarcinam si nullus inponit, percipiendae atque intuendae vacandum est veritati; si autem inponitur, suscipienda est propter caritatis necessitatem; sed nec sic omni modo veritatis delectatio deserenda est. 24 Trout 1999, 618–619. Во второй половине V в. negotium все больше и больше становилось сферой действия церкви; см. Mamina 1984, 74.

http://azbyka.ru/otechnik/Isidor_Sevilsk...

458 siquidem transgressio, quae perditionis humanae causa est, tam animae instinctu ex concupiscentia, quam et carnis actu ex degustatione commissa. 460 Libertas enim arbitrii non ei culpam suam respuet, a quo data est, sed a quo non ut debuit administrata est. Quod denique malum adscribes Creatori? Si delictum hominis, non erit Dei, quod est hominis: nec idem habendus est delicti auctor qui invenitur interdictor, imo et condemnator (9). probans suam, non Dei culpam (10). 461 Si et malum in eo apparuit transgressionis admissum, nec hoc naturale deputandum est, quod instinctu serpentis operatus est, tam non naturale, quam nec materiale; quia et materiae fidem jam exclusimus. 462 Кроме слова judicium Тертуллиан использует похожие термины: elogium «обвинение», «осуждение» (редкий термин, см. De resurr., 34), reatus «обвинение», «вина» (De bapt., 5; De cultu fem., I.1), damnatio «осуждение» (De test, anim.,3), condemnatum «осуждение» (De paenit., 2), sententia Dei «Божий приговор» (Decultu fem., I.1). Последний термин тесно связан с Быт 2:16–17; 3:19 . 463 Hinc prima judicii, unde delicti origo: hinc Deus irasci exorsus, unde offendere homo inductus. 464 Transgressio... totum hominem elogio transgressionis inscripsit, atque exinde merito perditionis implevit. 466 Igitur, sicut Deus homini vitae statum induxit, ita homo sibi mortis statum adtraxit: et hoc non per infirmitatem, sicuti nec per ignorantiam, ne quid auctori imputaretur. 468 Opus autem mortis in medio est, discretio corporis animaeque (51)... Hoc igitur opus mortis, separationem carnis atque animae (52). 469 Qui autem primordia hominis novimus, audenter determinamus, mortem non ex natura secutam hominem, sed ex culpa, ne ipsa quidem naturali... Nam si homo in mortem directo institutus fuisset, tunc demum mors naturae adseriberetur. Porro, non in mortem institutum eum, probat ipsa lex, conditionali comminatione suspendens, et arbitrio hominis addicens mortis eventum. Denique, si non deliquisset, nequaquam obiisset. Ita non erit natura, quod ex oblationis potestate accidit per voluntatem, non ex instituti auctoritate per necessitatem.

http://azbyka.ru/otechnik/Aleksej-Fokin/...

1265 Quae igitur in Deo potest esse beatitudo, si semper quietus et immobilis torpet? si precantibus surdus, si colentibus caecus? Quid tam dignum, tam proprium Deo, quam providentia?.. Deus igitur non est, si nec movetur, quod est proprium viventis: nec facit aliquid impossibile homini, quod est proprium Dei, si omnino nullam habet voluntatem, nullum actum, nullam denique administrationem, quae Deo digna sit. Et quae major, quae dignior administratio Deo assignari potest, quam mundi gubernatio, maximeque generis humani, cui omnia terrena subjecta sunt. 1266 Cum esset Deus ad excogitandum providentissimus, ad faciendum solertissimus, antequam ordiretur hoc opus mundi (quoniam pleni et consummati boni fons in ipso erat, sicut est semper), ut ab eo bonum tamquam rivus oriretur, longeque proflueret, produxit similem sui Spiritum, qui esset virtutibus Dei Patris praeditus... Exorsus igitur Deus fabricam mundi, illum primum et maximum Filium praefecit operi universo, eoque simul et consiliatore usus est, et artifice in excogitandis, ornandis, perficiendisque rebus, quoniam is et providentia, et ratione, et potestate perfectus est. 1267 Deus igitur machinator constitutorque rerum... antequam praeclarum hoc opus mundi adoriretur, sanctum et incorruptibilem Spiritum genuit, quem Filium nuncuparet. Et quamvis alios postea innumerabiles per ipsum creavisset, quos angelos dicimus, hunc tamen solum Primogenitum divini nominis appellatione dignatus est, patria scilicet virtute ac majestate pollentem. Esse autem summi Dei Filium, qui sit potestate maxima praeditus. 1268 Лактанций подчеркивает «инструментальную» роль Сына в творении, используя образ «рук Божиих»: «Сын наделен Богом Отцом столь великой мудростью и силой, что Отец в творении мира пользовался Его советом и руками» (tanta sapientia et virtute sit instructus a Deo Patre, ut et consilio ejus, et manibus uteretur in fabricatione mundi, ibid., IV.6; 8). 1270 В некоторых рукописях Divinae Institutiones, IV.14, встречается название Сына princeps angelorum «князь (начальник) ангелов», что издатели PL предлагают понимать как позднейшую арианскую интерполяцию (PL 6, 490С); однакоэто чтение оставлено в новом критическом издании текста (CSEL 19:328), и оно вполне согласуется с изложенным выше учением Лактанция о происхождении Сына Божия и ангелов как «духов Божиих». См. Studer B. La Sotériologiede Lactance//Lactance et son temps. Recherches actuelles. Actes du IV Colloque d’Études Historiques et Patristiques. Paris, 1978. P. 259.

http://azbyka.ru/otechnik/Aleksej-Fokin/...

Теперь нечто о форме, которая была употреблена при посвящении Паркера, или по крайней мере на которую указывают церковные документы. Форма эта взята была из Чиновника времен Эдуарда VI. Чиновник же составлен был по приказанию Эдуарда, с утверждения парламента, в духе, разумеется, новой реформы. Когда акт, которым, утвержден был новый Чиновник, «прошел палатой лордов, то епископы Дургамский, Карляйльский, Ворчестерский, Вестминстерский и Чичестерский протестовали против него. Heath, один из епископов назначенных по сему делу королем, за свое противление изменению прежней формы, был заключен в тюрьму». Форма эта гласит так: «Приими Святаго Духа; и воспоминай себе возгревать дар Божий, данный тебе сим возложением рук: не бо даде нам Бог духа страха, но силы и любви и целомудрия»; или на латинском : «Accipe spiritum sanctum; et memento ut resuscitis gratiam Dei, quae tibi datur per hanc impositionem manuum nostrarum: non enim dedit nobis Deus spiritum timoris, sed virtutis, et dilectionis, et sobrietatis». Отсутствие в сей форме слов, которыми ясно указывалось и определялось бы «Consecratio Episcopi» а не «presbyteri или diaconi ordinatio», и именно «in officium et opus Episcopi in Ecclesia Dei», англиканские богословы в продолжении ста трех лет пытались объяснять и оправдывать; но наконец неполнота эта была сознана всеми, и, после реставрации Карла в 1662, на конвокации прибавили к ней следующие слова: «Accipe spiritum sanctum in officium et opus Episcopi in Ecclesia Dei, per impositionem manuum nostrarum jam tibi commissum: in Nomine Patris, et Filii, et Spiritus sancti. Amen. Et memento etc». В сем виде форма и доныне остается. Но с восстановлением формы восстановился ли древнейший её смысл в англиканской церкви? Ожил ли тот дух, о котором и с которым она должна быть совершаема и принимаема? Вот где собственно начинается «Vexata quaestio». Итак, в заключение, скажем нечто о «Consecrationes et ordinationes Ecclesiae Anglicanae». Таинство священства не принадлежит в английской церкви к числу таинств: согласно с 25 Articulus Fidei она признает только два таинства – «Крещение и Господню Вечерю – Lords supper». «В Holy orders, говорит архиепископ Secker, нет никакого таинства. Ибо возложение рук in ordinatione требуется и употребляется не для тогочтобы преподать какой-либо духовный дар (grace), но для того, чтобы преподать право (right) совершать такое-то служение (office) в церкви Христовой» 5 . «Ибо мы, продолжает он, из 23 Art. Fid. знаем, что тех должно считать законно призванными и посланными, которые призваны и – избраны (в Ministry) лицами, имеющими в конгрегации общественный (public) авторитет призывать и посылать ministros. Владетель сих королевств есть источник (fountain) сего авторитета в английской церкви; и он может усвоять (delegate) его, – кому угодно ему будет. Архиепископы и епископы не имеют никакой церковной юрисдикции, или имеют ее только by, under и from королевского величества».

http://azbyka.ru/otechnik/Evgenij_I_Popo...

1172 Cfr. Веск. 251 s. Anm. 9. Рассматривая те изречения Илария, на которые ссылается Веск в подтверждение своего взгляда, мы находили., что в них речь идет собственно не об ипостаси св. Духа, а о божественном духе, как общей (родовой) основе божественной жизни, и что они вообще имеют в виду выяснить не специалные функции Третьей Ипостаси, как quo божественной жизни, а общее (родовое) единство божественных Лиц. Таково, напр. цитованное у Веск’а место De Trin. 8, 39: cum Spiritus Dei idem sit et Spiritus Christi; vel cum in ministerio Domini et in operatione Dei Spiritus unus operetur et dividet, non possunt non unum esse, quorum propria unius sunt; cum in eodem Domino Filio et in eodem Deo Patre, unus atque idem Spiritus in eodem Spiritu sancto dividens, universa perficiat. Беглое замечание: in eodem Spiritu sancto dividens, является в данном случае простой перефразировкой известного, апостольского изречения (1Кор. 12:8–9), и не дает еще оснований судить о каком-либо богословском умозрении самого Иларии . Еще менее говорят об онтологическом raison d’ etre св. Духа цитованные Веск’ом места in Matth. 12, 15, 17: ex Spiritu Dei Christus operatur... Blasphemiam in Spiritum Sanctum non remittendam. Quid enim tam extra veniam est, quam in Christo negare quod Deus sit, et consistentem in eo paterni spiritus substantiam adimere: cum in Spiritu Dei opus omne consumet... et in eo Deus sit mundus reconcilians sibi. В приведенных словах Иларий очевидно имеет в виду показать лишь субстанциальное единство Христа с Отцем и для этой цели намеренно сближает понятие: Spiritus sanctus, хула на которого не отпустится, с понятием Spiritus Dei вообще (paterni Spiritus substantia). Термин: Spiritus sanctus у Илария вообще не имеет еще технического значения, строго-выдержанного употребления для обозначения именно Третьей Ипостаси, а обозначая вообще божественную сущность, иногда применяется и по отношению к Сыну. Недостаточное внимание Веск’а к этой особенности богословия Илария, кажется, является главною причиною, почему он находит у Илария сближение ипостаси св.

http://azbyka.ru/otechnik/Ilarij_Piktavi...

Дела благая 3 Taken from Faber, ibid.: «Sit Rex opulentissimus, qui ex mera gratia, desponset sibi puellam pauperem, (quemadmodum Assuerus desponsavit sibi pauperem Esther, utroque parente orbatam, ex captivomm numéro, Esth. et gignat ex ea liberos. Hi sane filii regis erunt et de iure regni haeredes, quod tamen non a matre, sed a pâtre obtinent. Anima nostra pauperrima est, quae ex se non nisi paupercula opera gignere potest; desponsata tamen Christo per fidem, et foecundata per ipsius gratiam gignit opera meritoria vitae aetemae, quasi filios caeli haeredes.» Дела благая 4 Taken from Faber, ibid., sect. 2 «[Monemur] non extolli de nostris talentis: 1. Quia ex Dei liberalitate veniunt»: «Securis quidem scindit, sed non nisi per manum hominis elevata: ita homo quidem agit et meretur libero suo arbitrio, sed nonnisi elevatus per Dei gratiam, cui proinde potius, quam homini opus adscribendum: sicut sectio artifici potius, quam securi.» Дела благая 5 Taken from Faber, In Festo S. Thomae Apostoli, No. 1 «Multiplex fides imperfecta», sect. 3 «Fides mortua». This section of the sermon is based on the words of James: «Faith without works is dead» ( James 2.20 ). Дела благая 6 Taken from Faber, Dominica 10 Post Pentecosten, No. 7 «Quae sint partes viri humilis», sect. 1 «Subiice te Deo...4. Noli extolli ob mérita tua». Simeon gives the sense of this subsection without translating any part of it. Дела благая 8 Taken from Faber, Dominica 8 Post Penecosten, No. 4 «Quae ratione oporteat uti donis Dei», sect. 1 «Animi bonis...2. virtutibus»: «Pulchre hoc docuit S. Gregorius homil. 11. super Evang. cum ait: «sic autem sit opus in publico, quatenus intentio maneat in occulto, ut de bono орете proximis praebeamus exemplum, et tamen per intentionem qua soli Deo placere quaerimus semper optemus secretum.»» Дела нощи Taken from Faber, Dominica 4 Post Pentecosten, No. 2 «Piscatio Evangelica quomodo fieri debeat», sect. 3 «Non piscentur noctu»: «Quid prodest araneae de nocte telam texere, quae mane mox cum ipsa deiicitur et conteritur? Sic continget malis pastoribus, qui licet multum laborarint pro salute aliorum, neglexerunt interim propriam.» Faber compares spiders that weave their webs at night to sinful priests who neglect their own salvation, but Simeon broadens the image to symbolise all those who do works of darkness. For the image of death as the servant who comes in the morning to sweep away both spider and web (11. 11–14), cf Faber: «Veniet aliquando ancilla mors cum scopis, et deiiciet hanc araneam una cum textura sua.»

http://azbyka.ru/otechnik/Simeon_Polocki...

2534 Primum meminisse debet hominum institutionem naturis duobus contineri, animae scilicet et corporis, quarum alia spiritalis, alia terrena est; et inferiorem hanc materiam in efficientiam atque operationem naturae illius fuisse potioris aptatam [Во-первых, нужно помнить, что человек состоит из двух природ – из души и тела, из которых одна – духовная, а другая – земная. Низшая материя приспособлена к делам и обыкновению более могущественной природы, то есть души] (Hilarius Pictaviensis. Tractatus super psalmos, 129, 4, PL 9, 720). Homo… totus ex anima et carne formabilis est [Человек… весь состоит из души и тела] (Hilarius Pictaviensis. Tractatus super psalmos, 53, 8, PL 9, 342). 2536 Nam spiritu frequenter significari animam non ambiguum est: et vel ex hoc ipso, quod Jesus moriturus tradidit spiritum [Очевидно, что под именем духа часто подразумевается душа, и это ясно даже из того места, где Иисус, умирая, предал дух Свой] (Hilarius Pictaviensis, De Trinitate X, 61, PL 10, 391). 2538 Primum opus non habet in se assumptae aliunde alterius naturae originem [Первое создание не имеет в себе начала воспринятой откуда-либо иной природы] (Hilarius Pictaviensis. Tractatus super psalmos, 118, 10, 7, PL 9, 566). 2541 Et prius quidem animam divino illo et incomprehensibili nobis virtutis suae opere constituit. Non enim cum ad imaginem Dei hominem fecit, tunc et corpus effecit. Genesis docet longe postea, quam ad imaginem Dei homo erat factus (Gen, II, 7), pulverem sumpturn, formatumque corpus; dehinc rursum in animam viventem per inspirationem Dei factum, naturam hanc scilicet terrenam atque coelestem quodam inspirationis foedere copulatam [И прежде Бог силой Своей создал душу божественным и непостижимым для нас образом. Из этого ясно, что в творении человека по образу Своему Бог не создал одновременно душу и тело. Книга Бытия учит ( Быт. 2:7 ), что намного позднее того момента, когда человек был создан по образу Божиему, был взят прах и сформировано тело. И после этого происходит по дуновению Бога оживление тела, то есть соединение этой земной природы с природой небесной в некий союз] (Hilarius Pictaviensis. Tractatus super psalmos, 129, 5, PL 9, 721). Triplex cognoscitur hominis facti praeformatique perfectiö cum et fit ad imaginem Dei, et formatur e terra, et inspiratione spiritus in viventem animam commovetur [Завершение творения и создания человека, должно понимать, происходило в три акта: сотворение по образу Божиему, формирование из земли и оживление теш дуновением в человека уже существующей души] (Hilarius Pictaviensis. Tractatus super psalmos, 118, 10, 8, PL 9, 567). Подробно о создании человека Иларий говорит в толковании на псалом 118 (Tractatus super psalmos, 118, 10, 6–8, PL 9, 565–566). Кратко: Tractatus super psalmos, 118, 4, 1, PL 9, 527; 67, 22, PL 9, 458; 129, 5, PL 9, 720.

http://azbyka.ru/otechnik/Ioann_Popov/tr...

Parab. Gen., C, f. 28 rb , 11. 42–52): Omnia quaecumque voluit Dominus fecit in coelo et in terra ( Ps. 134, 6 ), quantum ad omnia creata. Unde Hilarius, De Synodis, dicit «omnibus creaturis substantiam Dei voluntas attulit, sed naturam filio dedit perfectam nativitas». Generatio autem est opus naturae, ut ait Damascenus. Ex hiis dicamus quod 7 o dictum est: Spiritus Dei ferebatur super aquas, id est creaturas quae possunt sic et aliter fieri. Item 8 o , dicitur Spiritus Dei ferri super aquas, id est creaturas, quia sunt productae amore, non natura sive naturaliter. Spiritus enim Dei, Spiritus Sanctus, procedit a Patre et Filio per modum voluntatis et amoris [Господь творит все, что хочет, на небесах и на земле ( Пс. 134:6 ), сказано обо всех творениях. Исходя из этого, Иларий в сочинении «О поместных Соборах» говорит, что «воля Божия наделила субстанцией все творения, но совершенную природу им дало рождение через Сына». Но рождение есть дело природы, как утверждает Дамаскин. Поэтому, как мы говорим, в-седьмых, сказано: Дух Божий носился над водою, то есть над творениями, которые могут возникнуть и так, и иначе. Далее, в-восьмых, потому говорится, что Дух Божий носился над водою, то есть над творениями, что они произведены любовью, а не природой, не естественным путем. Ибо Дух Божий, Святой Дух, исходит от Отца и Сына по способу воления и любви]. 540 Вспомним старый смысл слова ex-sistere (=ex aliquo esse habere – «иметь бытие из чего-то»), который был привычен для Ришара Сен-Викторского (De Trinitate, I, IV, c. 12; c. 19. – PL 196, coll. 938 и 942). Ср.: Ethier A.-M. Le De Trinitate de Richard de Saint-Victor (Paris, Vrin, 1939). P. 97–98. – Э. Жильсон замечает, что св. Фома избегает употреблять термин existere для обозначения существования, так как «existere не имело в ту эпоху смысла актуального существования, который приписываем ему мы» (Le Thomisme, 5 e ed., p. 44, note). 541 Так, например, Экхарт говорит, ссылаясь на Авиценну (Exp. in Sap., в Archives.., III. P.

http://azbyka.ru/otechnik/Vladimir_Lossk...

   001    002   003     004    005    006    007    008    009    010