708 Ср. толкование блж. Феодорита: «…плотию назвал он плотское мудрование, то есть наклонность души к худшему, а духом называет данную благодать. Посему-то плодом духовным нарек и любовь, и радость и прочее. Ибо при содействии Духа преуспевает душа в каждом из сих дел» (Творения блаженного Феодорита. Ч. VII. C. 405). 709 Ср. учение св. Григория Богослова , для которого «благодать составляет необходимое условие в деле спасения человека. Но, при этих благодарованных средствах, спасение людей, как существ свободных, не может совершаться и без их свободной воли. Со стороны людей для спасения требуется вера и добрые дела, как свидетельство о добровольном усвоении ими совершенного Иисусом Христом спасения. И благодать нисколько не стесняет свободной воли человека; он может веровать и не веровать, творить и не творить добрых дел, повиноваться и противиться внушениям благодати» (Дмнорядое Н. Догматическое учение святого Григория Богослова . Казань, 1887. С. 474). 710 Ср. у Николая Кавасилы , который, подводя итоги предшествующей святоотеческой традиции, подчеркивает, что в человеколюбии ( φλανθρωπα) наиболее полно проявляется сущность Божия; оно тесно связано с благостью ( γαθτης) Божией и часто обозначается как Божественная Любовь ( θεον φλτρον, ερως, γπη). С этим человеколюбием неразрывно сопряжено дело Божиего Домостроительства, благодаря которому человек причаствует «всей полноте Божества», становясь общником блаженства ( τ% μακαρτ τος χονωνα). Ответом человека на бесчисленные и великие дары Божественного человеколюбия может быть, согласно Николаю Кавасиле , лишь благодарение и восхваление Бога (см.: Vo/er W. Die Sakramentsmystik des Nikolaus Kabasilas. Wiesbaden, 1977. S. 26–30). Св. Григорий в конкретном случае подчеркивает лишь один аспект этого человеколюбия: благие плоды духовного преуспеяния и подвижничества следует вменять Ему, а не считать собственной заслугой. 711 Это выражение ( τν μετπτωτον ειρνην), как и предшествующие ( τ ν δολον χα τρεπτον αγπην, τν χνη– τον πστιν), указывает на сопричастие человека сфере Божественного Бытия. Определение μετπτωτος («непоколебимый, незыблемый, неизменный») в святоотеческой лексике довольно часто соотносится с Богом. Так, в «Ареопагитиках» оно применяется к Божеству наряду с другими аналогичными определениями: «неизменный» ( μετβλητον), «не подверженный изменениям» ( ναλλοωτον), «беспримесный» ( μιγς) и др. (см.: Corpus Dionysiacum. Bd. I. S. 209). Однако Ориген в сочинении «О молитве» применяет это определение и к людям как «сынам Божиим», говоря о «прочном и незыблемом сынов-стве» ( το ββαιν γε χα το μετπτωτον τς υτητος), дарованном воплощением Бога Слова. См.: Origewes. Werke. Bd. II. Leipzig. 1899. S. 347.

http://azbyka.ru/otechnik/Aleksej_Sidoro...

Eusebius. De laudibus Constantini//I. A. Heikel (ed.). Eusebius Werke. Vol. 1 [Die griechischen christlichen Schriftsteller 7. Leipzig: Hinrichs, 1902]: 195–259 (TLG). Eusebius. Fragmenta in Lucam//PG 24: 529–605 (TLG). Eusebius. Historia ecclesiastica//G. Bardy (ed.). Eusèbe de Césarée. Histoire ecclésiastique. 3 vols. [Sources chrétiennes 31, 41, 55. Paris: Éditions du Cerf, 1: 1952; 2: 1955; 3: 1958 (repr. 3: 1967)]: 1: 3–215; 2: 4–231; 3: 3–120 (TLG). S. Eusebius Caesariensis. Praeparatio evangelica//K. Mras (ed.). Eusebius Werke, Band 8: Die Praeparatio evangelica [Die griechischen christlichen Schriftsteller 43. 1 & 43. 2. Berlin: Akademie Verlag, 43. 1: 1954; 43. 2: 1956]: 43. 1: 3–613; 43. 2: 3–426 (TLG). S. Eutychius Cp. Patriarcha. Sermo de Paschate et de sacrosanct Eucharistia//PG 86 b: 2391–2400. Flavius Justinianus Imperator. Edictum contra Origenem//M. Amelotti, L. M. Zingale (eds.). Scritti teologici ed ecclesiastici di Giustiniano. Milan: Giuffre, 1977: 68–118 (TLG). Gennadius Patriarcha I Constantinopolitanus. Fragmenta in epistulam ad Romanos (in catenis)//K. Staab (ed.). Pauluskommentar aus der griechischen Kirche aus Katenenhandschriften gesammelt. Münster: Aschendorff, 1933: 352–418 (TLG). S. Gregorius Nazianzenus. Comparatio vitarum (=carmen morale 8)//H. M. Werhahn (ed.). Gregorii Nazianzeni Σγκρισις βων [Klassisch–philologische Studien 15. Wiesbaden: Harrassowitz, 1953]: 22–29 (TLG). S. Gregorius Nyssenus. Ad Graecos ex communibus notionibus//F. Mueller (ed.). Gregorii Nysseni opera. Vol. 3. 1. Leiden: Brill, 1958: 19–33 (TLG). S. Gregorius Nyssenus. De fide ad Simplicium//PG 45: 135–146. S. Gregorius Nyssenus. Ad Theophilum adversus Apollinaristas//F. Mueller (ed.). Gregorii Nysseni opera. Vol. 3. 1. Leiden: Brill, 1958: 119–128 (TLG). S. Gregorius Nyssenus. Antirrheticus adversus Apollinarium//Ibidem: 131–233 (TLG). S. Gregorius Nyssenus. Apologia in hexaemeron//PG 44: 61–124 (TLG). S. Gregorius Nyssenus. Contra Eunomium//W. Jaeger (ed.). Gregorii Nysseni opera. Vols. 1. 1 & 2. 2. Leiden: Brill, 1960: 1. 1: 3–409; 2. 2: 3–311 (TLG).

http://azbyka.ru/otechnik/Kirill_I_Mefod...

-. Homilia adversus eos qui irascuntur. PG 31.353–372. -. Homilia exhortatoria ad sanctum baptisma. PG 31.424–444. -. Homilia in principium proverbiorum. PG 31.385–424. -. “Homiliae in Hexaemeron”, 86–522 in S. Giet, ed. 1968. Basile de Césarée. Homélies sur l’hexaéméron, 2 nd edn. Sources chrétiennes 26 bis. Paris: Éditions du Cerf. -. Homiliae in Psalmos. PG 29.206–494. -. Homiliae super Psalmos. PG 31.385–424. -. Oratio I. PG 85:27–38. -. Quod Deus non est auctor malorum. PG 31.329–353. -. Quod rebus mundanis adhaerendum non sit. PG 31.1857–1866: 540–564. -. Sermones de moribus a Symeone Metaphrasta collecti. PG 32.1116–1381. Vasilii Velikii, svt. 2008. Tvoreniia (Work’s). 2 vols. Vol. 1, 2. Moscow: Sibirskaia Blagozvonnitsa. -. 2012. O Kreschenii (About Baptism). Moscow: Sibirskaia Blagozvonnitsa. Basilius Seleuciensis, Scr. Eccl. Sermones XLI. PG 85.28–474. Chrysippus, Phil. “Fragmenta logica et physica”, 1–348 in J. von Arnim, ed. 1903. Stoicorum veterum fragmenta. 3 vols. Vol. 2. Leipzig: Teubner. Clemens Alexandrinus, Theol. “Protrepticus”, 52–193 in C. Mondésert, ed. 1949. Clément d’Alexandrie. Le protreptique. 2 nd edn. Sources chrétiennes 2. Paris: Éditions du Cerf. Flavius Justinianus, Imperator, Theol. “Edictum contra Origenem”, 68–118 in M. Amelotti, L. M. Zingale, eds. 1977. Scritti teologici ed ecclesiastici di Giustiniano. Milan: Giuffre. Gregorius Nazianzenus, Theol. Ad Gregorium Nyssenum (orat. 11). PG 35. 832–841. -. Ad patrem (orat. 12). PG 35.844–849. -. Apologetica (orat. 2). PG 35.408–513. -. Carmina de se ipso. PG 37.969–1029, 1166–1452. -. Carmina dogmatica. PG 37.397–522. -. Carmina moralia. PG 37.521–968. -. Contra Julianum imperatorem 1 (orat. 4). PG 35.532–664. -. “De Filio (orat. 30)”, 22–29 in H. M. Werhahn, ed. 1953. Gregorii Nazianzeni. Singrizis bion (A comparison of the lives of). Klassisch-philologische Studien 15. Wiesbaden: Harrassowitz. -. “Epistulae theologicae”, 36–94 in P. Gallay, ed. 1974. Grégoire de Nazianze. Lettres théologiques. Sources chrétiennes 208. Paris: Éditions du Cerf.

http://azbyka.ru/otechnik/Kirill_I_Mefod...

PselAutob Michele Psello, Autobiografia. Encomio per la madre, ed. U.Criscuolo. Napoli 1989 (Index 337–348). [s.XI] PselAux P.-P.Joannou, Démonologie populaire – démonologie critique au XIe siècle. La Vie inédite de S. Auxence par M. Psellos. Wiesbaden 1971. [s.XI] PselBas P.Gautier, Basilikoi logoi inédits de Michel Psellos, in: Studi di filologia bizantina II. Catania 1980,103–157. [s.XI] PselBois Michael Psellus, De operatione daemonum, cur. I.Fr.Boissonade. Accedunt inedita opuscula Pselli. Nürnberg 1838. [s.XI] [z.T. ersetzt durch PsPselDaem] PselCerul Michele Psello, Epistola a Michele Cerulario, ed. U.Criscuolo. Napoli 21990 (Index 47–49). [s.XI] PselChald Textes de Psellus relatifs aux „Oracles chaldaïques“, in: Oracles chaldaïques avec un choix de commentaires anciens. Texte établi et traduit par E.des Places. Paris 1971,153–224. [s.XI] PselChron Michele Psello, Imperatori di Bisanzi (Cronografia). ... Testo critico a cura di S.Impellizzeri. o.O., Fondazione Lorenzo Valla – A. Mondadori 1984. [s.XI] PselChrys J.Bidez, Michel Psellus, Epître sur la Chrysopée etc. (Catalogue des manuscrits alchimiques grecs VI). Bruxelles 1928. [s.XI] PselChrysob P.Gautier, Un chrysobulle de confirmation rédigé par Michel Psellos. REB 34 (1976) 79–99. [s.XI] PselCol P.Gautier, Collections inconnues ou peu connues de textes pselliens. Riv. Stud. Biz. Slav. 1 (1981) 39–69. [s.XI] PselCruc P.Gautier, Un discours inédit de Michel Psellos sur la Crucifixion. REB 49 (1991) 5–66. [s.XI] PselDoct Michael Psellos, De omnifaria doctrina, ed. L.G.Westerink. Nijmegen 1948. [s.XI] PselEnd A.R.Littlewood, Michael Psellos and the witch of Endor. JÖB 40 (1990) 225–231. [s.XI] PselEpist A.Karpozelos, Δο νκδοτες πιστολς το Μιχαλ Ψελλο. Δωδνη 9 (1980) 299–310. [s.XI] PselEss Michael Psellus, The Essays on Euripides and George of Pisidia and on Heliodorus and Achilles Tatius, ed. by A.R.Dyck. Wien 1986. [s.XI] PselFor Michaelis Pselli orationes forenses et acta, ed. G.T.Dennis. Stuttgart–Leipzig 1994. [s.XI]

http://azbyka.ru/otechnik/Spravochniki/l...

REISKE=Constantini Porphyrogeniti imperatoris De Cerimoniis aulae byzantinae/Reiske J. J. (ed.)//CSHB. Bonn 1829–1830. 2 Bdd. RENAUDOT=Renaudot E. Liturgiarum orientalium collectio. 2 vols. Frankfurt/M., 1847. ROUSSEAU=Rousseau O. Historie du mouvement liturgique//Lex orandi. 3. Paris, 1945. RUGGIERI=Ruggieri V. Katêchoumenon: uno spazio sociale//EULOGHMA. Rome, 1993. SCHMEMANN A. INTRODUCTION=Schmemann A. Introduction to Liturgical Theology//Library of Orthodox Theology. Vol. 4. London: Faith Press, 1966. SCHMEMANN А. EUCHARIST=Schmemann А. The Eucharist: Sacrament of the Kingdom. Crestwood: SVSP, 1988. SCHULZ=Schulz H.-J. Die byzantinische Liturgie. Vom Werden ihrer Symbolgestalt//Sophia. Freiburg/B., 1964. 5. SCHWARTZ E. BUßSTUFEN=Schwartz E. Bußstufen und Katechumenatsklassen//Gesammelte Schriften. 5 Bänd. Berlin, 1938–1963. SCHWARTZ E. SABAS=Kyrillos von Skythopolis, Leben des Sabas/Schwartz E. (ed.)//TU. Bd. 49.2 Leipzig, 1939. SHERWOOD=Sherwood P. An Annotated Date-list of the Works of Maximus the Confessor//SA. Rome, 1952. 30. SRAWLEY=Srawley J. H. The Early History of the Liturgy, Cambridge, 1949. STICHEL=Stichel R. Homiletik, Hymnographie und Hagiographie im frübyzantinischen Palästina//ANDRIAS. Herbert Hunger zum 80 Geburtstag=JÖB. 1994. 44 STOREY=Storey W. F. The Liturgy of the Hours: Cathedral Versus Monastic//Worship. 1976. 50. STRITTMATTER A. MISSA TREVERENSIS=Strittmatter A. Missa Treverensis seu Sancti Simeonis Syracusani//Studia Gratiana. 14. 1967. P. 495–518. STRUBE=Strube Ch. Die westliche Eingangsseite der Kirchen von Konstantinopel in justinianischer Zeit. Architektonische und quellenkritische Untersuchungen//Schriften zur Geistesgeschichte des östlichen Europa. Bd. 6. Wiesbaden, 1973. SWAINSON=Swainson C. A. The Greek Liturgies Chiefly from Original Authorities. Cambridge, 1884. TAFT R. F. ANAPHORA=Taft R. F. John Chrysostom and the Byzantine Anaphora that Bears his Name/Bradshaw P. F. (ed.)//Essays on Early Eastern Eucharist Prayers. Collegeville: Liturgical Press, 1997. P. 195– 226.

http://azbyka.ru/otechnik/konfessii/stat...

Златоструй –/Великие Минеи-Четьи: Ноябрь. 13–15. 1899. Стб. 1180–1579. Иаков Мних – Зимин А. А. Память и похвала Иакова Мниха и житие князя Владимира по древнейшему списку/Краткие сообщения Ин-та славяноведения АН СССР. 1963. 37. С. 66–75. Ибн Фадлан – Ковалевский А. П. Книга Ахмеда Ибн Фадла-на о его путешествии на Волгу в 921–922 гг. Харьков, 1956. Иероним Стридонский , блж. – Hieronymus Stridonensis. De viris illustribus. Leipzig, 1924 (Bibliotheca scriptorum graecorum et romanorum Teubneriana). Русский перевод: Иероним Стридонский . Книга о знаменитых мужах/ Иероним Стридонский . Творения. Киев, 1879. Ч. 5 (Б-ка творений святых отцов и учителей Церкви западных, издаваемая при Киевской Духовной Академии). Изборник 1073 г. – Изборник Святослава 1073 г.: Факсимильное издание. М., 1983. Иларион, митр. Киевский – Молдаван А. М. Слово о законе и благодати Илариона. Киев, 1984; Идейно-философское наследие Илариона Киевского . М., 1986. Ч. 1. (Факсимильное воспроизведение и русский перевод Т. И. Сумниковой). Иоакимова летопись – Татищев В. Н. История российская. М.; Л., 1963. Т. 2. Иоанн, экзарх Болгарский. Шестоднев – Шестоднев, составленный Иоанном, экзархом Болгарским/Чтения в Обществе истории и древностей российских. 1879. Кн. 3; Aiizetmuller R. Das Hexaemeron des Exarchen Johannes. Graz, 1957–1975. Bd. 1–7. Иоанн II, митр. Киевский – Церковное правило митр. Uoahha II /Памятники древнерусского канонического права. СПб., 1908. Ч. 1. С. 1–20; То же/Русская историческая б-ка. Т. 6. Иоанн VIII, папа. Буллы св. Мефодию и чешскому кн. Святополку/Magnae Moraviae Fontes Historici. Brno, 1967. Т. 2. Иоанн Дамаскин . Богословие в переводе Иоанна, экзарха Болгарского – Der hi. Johannes von Damaskus in der Ubersetzung des Exarchen Johannes/Hrsg. L. Sadnik, LJ. W. Weiher. Wiesbaden-Freiburg-Br., 1967–1983. Т. 1–4. Иорнанд – lordanis Romana et Getica/Rec. Th. Mommsen/Monumenta Germaniae Historicä Auctores antiquissimi. Berlin, 1882. Т. 5, 1. Русский перевод фрагментов о славянах см. в кн. Свод древнейших письменных известий о славянах. М., 1991. Т. 1. С. 98–160.

http://azbyka.ru/otechnik/Makarij_Bulgak...

Nietzsche F. Also sprach Zarathustra. Leipzig, 1904. Oehler G. Theologie des Alten Testaments. Tübingen, 1873. Perrone J. Praelectiones Theologiae. Roma, 1840. Pfleiderer O. Die Religion, ihr Wesen und ihre Geschichte. Leipzig, 1869. Его же. Grundriss des Christlichen Glaubens und Sittenlehre. Berlin, 1880. Его же. Religionsphilosophie. Berlin, 1883–1884. Philippi F. Kirchliche Glaubenslehre. I. Grundgedanken oder Prolegomena. Stuttgardt, 1854. Quenstedt J.A. Theologia didactico-polemica, sive systema theologicum in duas sectiones didacticam et polemnicam divisum. Wittenberg, MDCXCI. Reinhard F. Vorlesungen über die Dogmatik. Nürnberg und Sulzbach, 1806. Reimarus H. Die Vornehmsten Wahrheiten der Natürlichen Religion. Hamburg, 1754. Reuter H. Geschichte der religiösen Aufklärung im Mittelalter, bd.1. Berlin, 1875. Ringsnis J. Rede. Verhandlungen der dreizehnten Generalversammlung der Katholischen Vereine Deutschlands. Samtlicher Bericht. München, 1862. Ritschl A. Die Christliche Lehre von der Rechtfertigung und Versöhnung, bd.III. Bonn, 1888. Romanes G. Thoughts on Religion. London, 1908. Rosenkranz K. Encyklopädie der theologischen Wissenschaften. Halle, 1845. Rothe R. Theologische Ethik. Wittenberg, 1845. Его же. Zur Dogmatik. Gotha, 1869. Sabatier A. Esquisse d " une philosophie de la religion d " après la psychologie et l " histoire. Paris, 1897. Sack K. Christliche Apologetik. Hamburg, 1829. Schanz P. Apologie des Christenthums. Freiburg, 1887. Schenkel D. Die Christliche Dogmatik. Wiesbaden, bd.I, 1858. bd.II, 1859. Его же. Die protestantische Freiheit in ihrem gegenwärtigen Kampfe mit der Kirchlichen Reaktion. Wiesbaden, 1865. Schoepfer A. Geschichte des Alten Testaments. 1906. Schott H. Epitome theologiae Christianae dogmaticae. Lipsiae, 1822. Schultz H. Alttestamentliche Theologie. Göttingen, 1855. 1885. Schweizer A. Die Christliche Glaubenslehre. Leipzig, 1863. Sederholm K. Zur grossen Frage der Religionsphilosophie. Leipzig, 1865. Sieffert. Gottlosigkeit. Herzog–Hauck. Real-Encyklopädie für protestantische theologie und kirche, bd.7. Leipzig, 1899.

http://azbyka.ru/otechnik/bogoslovie/chu...

Ярославские Епарх. Ведомости 1864 года. 25 и 26-й. «Мария Магдалена». Ярославская Епарх. Ведомости 1866 года 20, 21, 22 и 23. «Мироносицы». Тамбовские Епарх. Ведомости за 1865 г., 8. Иностранные пособия: – Commentar über das neue Testament von Heinr. Paulus, 3 Bände Leipzig. 1812 г. – Commentarius in libros Novi Testamenti D. Kvinoel. Lipeiae. 3 Bände. 1825 r. – Biblischer Commentar über Schriften des Neuen Testaments von Olshausen. Königsberg. 1 B – 1830 г., 2 В – 1832 г. – Scholia in Novum Testamentum Rosenmülleri. Norimbergae. 1525 г. – Gnomon Novi Testamenti D. Bengelii Tübingae. C/ L CCLXIII. – Commentar zum Evangelio lohannis von Tboluck. Hamburg. 1833. – Synoptische Erklärung der drei ersten Evangelien von Fr. Bleek. 2 Bände. Leipzig. 1862 r. – Kurze Erklärung der Evangelien des Matthäus von de Wette. Leipzig. 1846 r. – Kurze Erklärung des Evangelium lohannis von de Wette. Leipzig. 1846 г. – Commentar über die Schriften des Evangelisten lohannes von Lücke. 2 B. Bonn. 1820 и 1829 г. – Das lohanneische Evangelium erklärt von Luthardt. Nümberg. 1–2. 1875. – Das Evangelium des heiligen Iohannes eriäuter уоп E. Hengstenberg. 3 B. Berlin. 1875 – Commentar zum Evangelium Iohannes von Fr. Godet. Hannover. 1878 г. – Kritisch exegetischer Commentar über das Neue Testament von Heinr. Meyer. Göttingen. Erste Abtheilung 1832 и zweite Abtheilung. 1834 г. – Die Anferstehungs geschichte unseres Herrn Iesu Christi von A. Nebe. Wiesbaden. 1882. – Commentar uber das Evangelium des Matthäus von Carl Friedrich Keil 1877 r. – Leipzig. Commentar uber die Evangelien des Markus und Lucas von. C. Keil. 1879. – Commentar uber das Evangelium des Iohannes von C. Tr. Keil. Leipzig. 1881 r. Филологические словари: – Вейсман. «Филологический, греческо-русский словарь». С.-Петербург. 1879 г. – Biblisch-theologisches Wörterbuch der Neutestatentlichen Gräcität von D. Hermann Cremer. Gotha. 1893 г. 4 Чтобы примирить это разногласие некоторые (Розенмюллер и другие) полагали, что в этом месте аорист νατεχαντος имеет силу будущего времени; νατελαντος λιυ они переводили не «orto solo» и даже не «oriento», но «orituro solo» (D.

http://azbyka.ru/otechnik/Biblia/voskres...

Oxford, 1966; Priscillian of Avila. Oxford, 1976; Boethius. Oxford, 1981. Д. Н. Д. Келли является автором двух работ, очень ценных благодаря ясности и четкости изложения:/. N. D. Kelly. Early Christian Creeds. London, 1950 и Early Christian Doctrines. London, 1958. Из работ Стеда следует отметить по крайней мере следующую: Stead С. Divine Substance. London, 1977. 472 Микеле Пеллегрино был исследователем скорее литературы, чем догматов: кроме серии исследований и изданий, касающихся древней христианской биографии, следует отметить важную монографию: Pelegrino М. Le Confessioni di S. Agostino. Roma, 1972. Августином длительное время занимался и Альберто Пинкерле: La formazione teologica di S. Agostino. Roma, 1947; La vita di S. Agostino. Bari; Roma, 1980. 473 О Васцинке см. выше, примеч. 3 на с. 227. Из работ Кристины Морман, ученицы Шрайнена (см. выше, с. 221), бывшей в течение многих лет лидером школы Неймегена, упомянем четыре тома Etudes sur le latin des chretiens (Roma, 1958–1977). 474 Об А. Грильмайере мы скажем в скором времени (см. ниже, с. 237–238). Из трудов X. фон Кампенхаузена следует отметить Campenhausen Я. Von Kirchliches Amt und geistliche Vollmacht in ersten drei Jahrhunderten (Tubingen, 1953); Die Entstehung der christli-chen Bibel (Tubingen, 1968). Образцовыми по убедительности обобщения и элегантности деталей являются очерки Die griechischen Kirchenvater и Die lateinischen Kirchenvater, опубликованные в Штутгарте в 1967 и 1969 гг. 475 См.: Volker W. Vollkommenheitsideal des Origenes. Tubingen, 1931. Впоследствии автор выпустил серию монографий, написанных с изумительным усердием и последовательностью и посвященных изложению особенностей христианской мистики в александрийской традиции в их многовековом развитии: Fortschritt und Vollendung bei Philo von Alexandrien. Leipzig, 1938; Der wahre Gnostiker bei Clemens Alexandrinus. Berlin, 1952; Gregor von Nyssa als Mystiker. Wiesbaden, 1955; Kontemplation und Ekstase bei Pseudo-Dionysius Aeropagita. Wiesbaden, 1958; Maximus Confessor als Meister der geistliche Lebens.

http://azbyka.ru/otechnik/bogoslovie/nas...

Срв.: Sadnik L. Des hi. Johannes von Damaskus κησις κριβς της ροδξου πστεως in der Obersetzung des Exarchen Johannes. Wiesbaden, 1967. 176 Срв.: BusseA. Porphyrii Isagoge et in Aristotelis Categorias commentarium. Supplementum praefationis/Commentaria in Aristotelem Graeca. В., 1887. Vol. 4. Pars 1. P. XLV. 177 Срв.: Jo. Dam. Schriften. I/R. B. Kotter. Einleitung. S. 29. StuderB. Op. cit. S. 19, Anm. 62. Сам Иоанн употребляет его (Jo. Dam. Schriften. I. S. 55, 2.8–9). 178 Особенно ярко — в маленьком трактате «О драконах и привидениях» (PG. Т. 94. Col. 1599–1604); см.: TatakisB. Laphilosophiebvzantine. P., 1949. P. 109. 179 Аргументы в большой мере почерпнуты у Филопона (Philop. De aetern. Mundi. P. 204,3–7). 180 В упомянутом выше трактате «О драконах и привидениях». 181 «Exp. fid. XIII. S. 126. 182 Wolska–Conus W. Introduction/Cosmas lndicopleustes. Topographie Chretienne. P., 1968. P. 15–17; Eadem. La Topographic chre tienne de Cosmas lndicopleustes. Theologie et science en VIe siecle. P., 1962. О земле см.: Jo. Dam. Schriften. II. S. 69. 183 О Фотии см.: Россейкин Φ. Μ. Первое правление Фотия, патриарха Константинопольского. Сергиев Посад, 1915; Hergenrother J. Photius, Patriarch von Konstantinopel: sein Leben, seine Schriften und das griechische Schisma. Regensburg, 1867–1869. Bd. 1–3; Dvomik F. Le Schisme de Photius. Histoire et legende. P., 1950. 184 См.: HollK. Enthusiasmus und Bussgewalt beim griechischen Monchtum. Eine Studie zu Symeon dem Neuen Theologen. Leipzig. 1898; Stathopoulos D. L. Die Gottesliebe (εος ρως) bei Symeon, dem Neuen Theologen. Bonn, 1964; Volker W. Praxis und Theoria bei Symeon dem Neuen Theologen. Ein Beirtrag zur byzantischen Mystik. Wiesbaden, 1974; Kriz " ocheine B. Dans la lumiere du Christ, S. Symeon le Nouveau Theologien. Chevetogne, 1980; Biedemiann 11. M. Symeon der Neue Theologe. Gedanken zu einer Monchkatechese/Unser ganzes Leben Christus unserm Gott iiberantworten. Studien zu ostkirchlichen Spiritualitat. Gottingen, 1982. S. 203–220. 185

http://pravbiblioteka.ru/reader/?bid=697...

   001    002   003     004    005    006    007    008    009    010