Ergo g-hupostasis iure deo datur, iure g-logYi, id est patri et filio. Id autem Latini substantiam dicunt, quia diximus et substantiam dici posse, scilicet id quod esse est, magis formatum esse. Quae cum ita sint, lecta est g-hupostasis, haec autem est g-ousia, sicut probavimus. 5. Nunc videamus utrum ibi, ubi legimus, aliud significet g-hupostasis quam g-ousian. Multi enim aestimant copias atque fortunas significari hoc verbo, g-hupostasei scilicet. Sed sic dixit: si stetissent in g-hupostasei domini, vidissent verbum eius. Quid hic intellegimus g-hupostasin domini, nisi id quod est deus? Est autem deus, spiritus, lumen, potentia omnipotens et huius modi talia. Hic qui stat, et intellegit: non autem errat qui intellegit; stat ergo. Intellegens autem deum, intellegit et videt g-logon, dei filium. Manifestum ergo hanc dei esse g-hupostasin, qua intellecta et verbum intellegitur: simul enim sunt et hoc est g-homoousion. Hoc et iterum dicit: quia si stetissent in mea g-hupostasei et verbum meum audissent. Supra videre, hic audire posuit, utrumque hoc est quod intellegere. Is enim rem intellegit qui in rei substantia stat, id est in primo fonte rei, ut omnia quae sunt eius intellegat. Quid deinde? Cum alibi vel in Davide vel in evangelio posita est et lecta g-hupostasis, numquid aliud quam g-ousia intellegitur? g-hupostasis mea, inquit David, de deo utique, g-hupostasis mea in inferioribus terrae. Dicit enim: occultum se nemo credat, quia ubique sum et omne quod sum et substantia mea et inferioribus terrae; ubique est enim deus vel spiritus dei quae dei substantia est. 6. Volo nunc et illud videre in evangelio per parabolam exemplum positum. Dixit enim: paterfamilias quidam duobus filiis g-hupostasin suam divisit. Hic utique fortunas et patrimonium intellegimus. Sed si hoc referri ad deum oportet, erit g-hupostasis, et hic, potentia omnis et virtus. Hanc consumit unus filius qui a deo recedit. Etenim qui peregrinatur a deo, nec spiritum dei habet nec lumen nec Christum: hic apud se consumit substantiam dei.

http://azbyka.ru/otechnik/Marij-Viktorin...

С. 347–372). Несмотря на это, вышеупомянутому изданию Б. Коттера отдано предпочтение, поскольку, обладая академической достоверностью, оно предлагает наиболее полный анализ всех рукописей, содержащих подлинный текст “Слова”. Аналогичные академические издания использованы при всех остальных ссылках на святоотеческие и исторические первоисточники . 207 У Платона демиург — не “Творец” вселенной, а “Архитектор”, который придает форму уже предсущество­вавшему материалу-материи ( Armstrong A. H. An Introduction to Ancient Philosophy. London, 1972. P . 47). 208 Ñð. Плотин. Эннеады (= Enn ades / Ed. E. Br hier . Paris, 1924 – 1938 ). 1 . 8 . 4; см. Armstrong. A. H. Указ. соч. P . 193. 211 Преподобный Иоанн Дамаскин. Точное изложение православной веры (=Expositio fidei//Die Schriften des Johannes von Damaskos. Vol. II/Ed. B. Kotter //PTS 12. Berlin, 1973). Гл. 2, 2 . S . 45. 212 Святитель Григорий Нисский. О том, когда же все покорит Ему, тогда и Сам Сын покорится Покорившему все Ему ( =In illud, quando sibi subjecerit omnia, tunc ipse quoque filius subjecietur ei qui sibi subjecit omnia // PG 44 , 1304A – 1325D ) //PG 44, 1312A; ср. Преподобный Иоанн Дамаскин. Точное изложение православной веры. Гл. 2, 2 . S . 45; Гл. 2, 6 . S . 50. 215 Святитель Григорий Нисский . О Шестодневе, слово защитительное ( = In hexaemeron explicatio apologetica // PG 44 , 62A–124C ) //PG 44 , 69A. 218 Преподобный Максим Исповедник. Мистагогия ( =Mystagogia // PG 91 , 657C – 771D ) . Гл. 1 // PG 91 , 665B. 219 Преподобный Максим Исповедник. Амбигва ( =Ambiguorum liber sive de variis difficilibus locis SS. Dionisii Areopagitae et Gregorii Theologi // PG 91 , 1032A – 1417C ) . Гл. 7 // PG 91 , 1088C. 220 Преподобный Иоанн Дамаскин. Слово на Преображение Спасителя нашего Иисуса Христа ( =Homilia in Transfigurationem Salvatoris nostri Jesu Christi//Die Schriften des Johannes von Damaskos. Vol. V. / Ed. B. Kotter //PTS 29. Berlin, 1988 ) . Гл. 13. S . 452. 225 Преподобный Максим Исповедник. Краткие богословские и полемические творения к Марину.

http://pravmir.ru/o-prichinah-ikonoborch...

Quomodo autem fuerit is qui petit et accipit, et is qui mutuatur, si nullus sit qui habeat etdet mutuo? Quid vero? Quando dicit Dominus: Esurivi, et me pavistis; sitii, et potum mihi dedistis; hospes cram, et me collegistis; nudus, et me vestiistis; Matthew 25:35–36 deinde subjungit: Quatenus fecistis uni horum minimorum, mihi fecistis. Matthew 25:40 Nunquid easdem quoque tulit leges in Veteri Testamento? Qui dat mendico, fœneratur Deo. Proverbs 19:17 Et: Ne abstinueris a benefaciendo egeno, Proverbs 3:27 inquit. Et rursus: Eleemosynæ et fides ne te deficiant, Proverbs 3:3 inquit. Paupertas autem virum humiliat, ditant autem manus virorum. Proverbs 10:4 Subjungit autem: Qui pecuniam suam non dedit ad usuram, fit acceptus. Et: Pretium redemptionis anima, propriæ judicantur divitiæ. Proverbs 13:8 Annon aperte indicat, quod sicut mundus componitur ex contrariis, nempe ex calido et frigido, humido et sicco, ita etiam ex iis qui dant, et ex iis qui accipiunt? Et rursus cum dixit: Si vis perfectus esse, vende quæ habes, et da pauperibus, refellit eum qui gloriabatur quod omnia a juventute præcepta servaverat; non enim impleverat illud: Diliges proximum tuum sicut teipsum: tunc autem cum a Domino perficeretur, docebatur communicare et impertiri per charitatem. Honeste ergo non prohibuit esse divitem, sed esse divitem injuste et inexplebiliter. Possessio (enim,) quæ cure iniquitate acceleratur, minor redditur. Proverbs 13:11 Sunt (enim,) qui seminantes multiplicant, et qui colligentes minus habent. Proverbs 11:23 De quibus scripture est: Dispersit, dedit pauperibus, justitia ejus manet in sæculum sæculi. Qui enim seminal et plura colligit, is est, qui per terrenam et temporalem communicationem ac distributionem, cœlestia acquirit et æterna. Est autem alius, qui nemini impertit, let incassum thesauros in terra colligit, ubi ærugo et tinea destruunt. Matthew 6:19 De quo scriptum est: Qui colligit mercedes, colligit in saccum perforatum. Haggai 1:6 Hujus agrum Dominus in Evangelio dicet fuisse fertilem: Luke 12:16–20 deinde cum vellet fructus reponere, et esset majora horrea ædificaturus, sibi dixisse per prosopopœiam: Habes bona multa reposita tibi in multos annos, ede, bibe, lætare: Stulte ergo, inquit, hac nocte animam tuam ate repetunt; quæ ergo parasti, cujus erunt? Caput VII.– Qua in Re Christianorum Continentia Eam Quam Sibi Vindicant Philosophi Antecellat.

http://azbyka.ru/otechnik/Kliment_Aleksa...

3 Hieromonk Vladimir (Blagorazumov), St. Athanasius of Alexandria, his Life, Scholarly and Literary, Polemical and Dogmatic Activities (Kishinev, 1895), 368. 5 S. Athanasius Alexandrinus. Oratio II contra Arianos, 75.1.3, TLG; S. Athanasius Alexandrinus. Against the Arians. Discourse II, 75 in Athanasius. Select Works and Letters. A Selected Library of the Nicene and Post-Nicene Fathers of the Christian Church. ed. Philip Schaff, in 7 volumes, vol. IV. (Grand Rapids, Michigan 1999). This formula, apparently, conveys the core idea of St Athanasius’ theology. URL: http://www.ccel.org/ccel/schaff/npnf204.toc.html (accessed 03. 09. 2013). 6 Jh. Roldanus. Le Christ et l’homme dans la théologie d’Athanase d’Alexandrie: Étude de la conjonction de sa conception de l’homme avec sa christologie (Leiden, 1968). 11 K.D.F. Walker, The theological and doxological understanding of resurrection: an examination of its centrality within the 4 th century Christian orthodox understanding of Easter with particular reference to the festal letters of St. Athanasius of Alexandria. Master’s thesis Durham University (Durham E-Theses, 2001), URL: http://etheses.dur.ac.uk/4201/1/4201_1720.pdf (accessed 03. 09. 2013). 12 ‘λλ’ προσληφθεσα παρ’ ατο σρξ στιν, ν ατ κα παρ’ ατο χριομνη’, Oratio I contra Arianos 47.6.4, (Thesaurus Linguae Graecae. University of California, Irvine – Irvine, CA. URL: http://www.tlg.uci.edu/(TLG). 18 Christ’s ascending to heaven is portrayed in a fleshly way, namely ‘ascending as man, and carrying up to heaven the flesh which He bore’ (ες τν ορανν ν φρει σρκα), ibid. 48.3.3, TLG. 20 Clemens Alexandrinus, Stromata 5.6.39.2–3: ‘κατ σρκα… οκονομαν’; S. Athanasius Alexandrinus, De decretis Nicaenae synodi 25. 3. 2; In illud: Omnia mihi tradita sunt 25. 209. 38; Tomus ad Antiochenos, 26.804.12; Oratio II contra Arianos 75.1.3; Expositiones in Psalmos 27.245.14; 27.373.1; 27.377.10; Tomus ad Antiochenos 7.1.1, TLG. 23 ‘πασαν δ τν νθρπου φσιν ες φθαρσαν νακαινζουσα’, Expositiones in Psalmos 27.584.9–10, TLG.

http://azbyka.ru/otechnik/Kirill_I_Mefod...

207 У Платона демиург – не “Творец” вселенной, а “Архитектор”, который придает форму уже предсуществовавшему материалу-материи (Armstrong A. H. An Introductionto Ancient Philosophy. London, 1972. P. 47). 208 N?. Плотин. Эннеады E. Br hier. Paris, 1924–1938). 1. 8. 4; см. Armstrong. A. H. Указ. соч. P. 193. 212 Святитель Григорий Нисский . О том, когда же все покорит Ему, тогда и Сам Сын покорится Покорившему все Ему (­ In illud,quando sibi subjecerit omnia, tunc ipse quoque filius subjecietur ei qui sibi subjecit omnia//PG 44, 1304A-1325D)//PG44, 1312A; ср. Преподобный Иоанн Дамаскин . Точное изложение православной веры. Гл. 2, 2.S. 45; Гл. 2, 6.S. 50. 220 Преподобный Иоанн Дамаскин . Слово на Преображение Спасителя нашего Иисуса Христа (­ Homilia in Transfigurationem Salvatoris nostri Jesu Christi//Die Schriften des Johannes von Damaskos.Vol. V./Ed. B. Kotter//PTS 29. Berlin, 1988). Гл. 13. S. 452. 225 Преподобный Максим Исповедник . Краткие богословские и полемические творения к Марину. Гл. 1//PG 91, 36AD; Х. Урс фон Бальтазар считает, что у преподобного Максима pericurhsij духовного и вещественного миров основан на принципе боговоплощения (U rs von Balthasar H. Kosmische Liturgie. Das Weltbild Maximus des Bekenners. Einsiedeln, 1961. S. 169–171). Ср. Преподобный Максим Исповедник . Различные богословские и домостроительные главы (­ Diversa capita ad theologiam et oeconomiam spectantia deque virtute ac vitio//PG 90, 1177A-1392A). Гл. 1, 12//PG 90, 1184: Шperous…wj oЩsuuqh ‘превещественно Он сделался веществом’. Боговоплощение как абсолютное событие положило начало постепенному преодолению разграничения между Богом и человеком (U rs von Balthasar H. Указ. соч. S. 176–177). 226 О Слове-Премудрости как образе в платонизме и у Оригена см. Crouzel H. Origen/Пер.А. S. Worrall .Edinburgh, 1989. P. 189–191; об исхождении Второй Ипостаси как образа Первой см. Rist J. M. Plotinus: The Road to Reality. Cambridge, 1967. P. 68 след.; об Уме как образе Единого у Плотина см. Эннеады 5. 1. 7 (см. комментарий на этот текст у Rist J. M. Plotinus…P. 72–73); Эннеады 5. 8. 12.

http://azbyka.ru/otechnik/Ioann_Damaskin...

13 .Adhortatio ad pænitentiam, 351–70. 14 .In prinripium jejuniorum, 369–90. 15–9. In psalraum 5, hom. 15: 389–404; 16: 403–18; 17: 417–28; 18: 427–34; 19:433–44. 20 .In psalmum 6, 443–60. 21 .In psaimum 7, 459–78. Pholius de Asteriis, 477–80. Combefis præfatio, 159–62. Notitia PH., 155–60. ASTERIUS URBANUS, s. Ill, 10. Fg. Contra Montanistas, 145–56. Notitia G., 141–44. ATHANASII ALEXANDRINI ep., 373, 25–28. Ex editione Benedictinorum cum supplementis. I.. Apologetica. Oratio contra gentes, 25, 3–96. Oratio de incarnatione Verbi, 95–198, II. POLEMICA et DOGMATICA. Expositio fidë, 199–208. In illud Omnia mihi tradita (Matt., XI, 27), 207–20. Epistola encyclica, 221–40. Apologia contra Arianos, 239–410. De decretis nicænæ synodi, 415–76. De sententia Dionysii, 479–522. Epistola ad Dracontium episc, 523–34. Epistola ad episc Ægypti et Lybiæ, 537–94. Apologia ad Constantium imperat, 595–642. – de fuga sua, 643–80. Epistola ad Serapionem de morte Arii, 685–90. Historia Arianorum ad monachos, 691–796. Orationes 1–4 adversus Arianos, 26, 11–526. (Orat. 4: 467–526). Epistolæ 1–4, ad Serapionem, 529–676. De Synodis, 681–794. Tomus ad Antiochenos, 795–810. Epistola ad Jovianum, 813–824. De incarnatione et contra Arianos, 983–1028. Epistola ad Afros episcopos, 1029–48. –     ad Epictetum, 1049–70. –     ad Adelphium, 1071–84. –     ad Maximum, philosophum, 1085–90. Contra Apollinarium, lib. 1–2, 1093–1166. Epistola ad Joannem et Antiochum, 1165–68. –     ad Palladium presbyterum, 1167–70. –     ad Rufinianum, 1179–82. Epistolæ 1–2, ad Luciferum, latine, 1181–3, 1183–6. Epistola ad monachos, 1185–86, 1189–90. De Trinitate et Spiritu Sancto, 1191–1218. Epistolæ 1–3 (Vetera monumenta, 26, 1331–38, It. Interpretatio in symbolum, 1231–2 et 28, 1637–44. Sermo major de fide, 1263–94; 1237–4(1 et fg. gelasiana, 1247–50 et 1249–50, adversus hereticos). De azymis, 26, 1327–32. III . Exegetica. Epistola ad Marcellinum, ex ed. Veneta, 27, 11–46. Expositio in Psalmos, 1–146, cum supplementis. ex Ambrosiana, 59–546; fg. 547–90.

http://azbyka.ru/otechnik/Patrologija/pa...

24.3. Omnia possunt a simplicibus uitia perpetrari, simulatio uero et hypocrisis non committitur nisi a male astutis per calliditatem ualentibus uitia sub specie uirtutum celare et non ueram sanctitatem obicere. 24.4. Sancti non solum gloriam supra modum suum omnino non appetunt, sed etiam hoc ipsud uideri refugiunt quod esse meruerunt. Hypocritae autem, malitiae suae occulta tegentes ante oculos hominum, quadam innocentiae sanctitate se uestiunt, ut uenerentur. Quibus bene diuina uoce dicitur: Vae uobis, hypocritae, quia similes facti estis sepulchris dealbatis, quae foris quidem apparent hominibus speciosa, intus uero plena sunt ossibus mortuorum! Ita et uos foris quidem apparetis hominibus iusti, intus uero pleni estis auaritia et iniquitate! 24.5. Dupliciter damnantur hypocritae, siue pro occulta iniquitate, siue pro aperta simulatione. Ex illud enim condemnantur quia iniqui sunt; ex istud quia ostendunt quod non sunt. 24.6. Non semper latent hypocritae; nam etsi in principio sui quidam non pateant, prius tamen quam uita eorum finiatur, quam simulate uixerint deteguntur. Omne enim sincerum permanet, nam quae simulata sunt diuturna esse non possunt. 24.7. Non eorum desperanda est salus qui adhuc aliquid terrenum sapiunt, dum possint et in occultis agere unde iustificentur. Hii enim meliores sunt hypocritis, eo quodmalisint in aperto, et in occulto boni; hypocritae uero in occultomalisunt, et boni se palam ostendunt. 24.8. Hypocritam iustus arguere prohibetur, ne deterior castigatus existat, dicente Salomone: Noli arguere derisorem, ne oderit te. XXV. De invidia. 25.1. Liuor alieni boni suum punit auctorem. Namunde bonus proficit, inde inuidus contabescit. 25.2. Homines praue uiuentes, sicut de bonorum lapsibus gratulantur, ita de eorum recte facta bonique persuerantia confunduntur. 25.3. Inuidus membrum est diaboli, cuius inuidia mors introiuit in orbem terrarum, sicut et superbus membrum est diaboli, de quo scriptum est: Omne sublime uidet, et ipse est rex super omnes filios superbiae.

http://azbyka.ru/otechnik/Isidor_Sevilsk...

1172 Epistula ad Maximum 26. 1088. 32–33//TLG: «ατο το Λγου σμα λαμβνοντες, θεοποιομεθα»; в этом же Послании упоминается жертва Христа, воспоминаемая и таинственно осуществляемая в каждой Литургии: «Само Слово принесло за нас собственное Свое тело» (ατς Λγος τ διον σμα προσνεγκεν πρ μν), ibidem. 26. 1088. 47–48. 1174 Марша Байде Мариам, диакон. Идеал христианской жизни по учению св. Антония Великого в связи с учением св. Афанасия об обожении. Курсовое сочинение. Л.: ЛДА, 1975; Brakke D. Athanasius and Asceticism. Baltimore: Johns Hopkins University Press, 1995. 1182 Вознесение Христа на небеса видится именно в человеческой плоти (ες τν ορανν ν φρει σρκα), ibidem. 48. 3. 3. 1185 Clemens Alexandrinus. Stromata 5. 6. 39. 2–3: «κατ σρκα… οκονομαν»; S. Athanasius Alexandrinus. De decretis Nicaenae synodi. 25. 3. 2; In illud: Omnia mihi tradita sunt 25. 209. 38; idem. Oratio II contra Arianos 75. 1. 3; idem. Expositiones in Psalmos 27. 245. 14; 27. 373. 1; 27. 377. 10; idem. Tomus ad Antiochenos 7. 1. 1//TLG. 1189 Здесь мы поправили перевод, заменив выражение «начатком новой твари» на – «началом новой твари» (Творения. Т. 2. С. 354). «Начатком» святитель называет саму плоть Христа (см. ниже). 1191 «πασαν δ τν νθρπου φσιν ες φθαρσαν νακαινζουσα», Expositiones in Psalmos 27. 584. 9–10. 1192 «Для того совершилось таковое соединение, чтобы по естеству Сущему от Божества сочетать с Собою по естеству человека и чтобы чрез это твердыми соделаться спасению и обожению человека», Против ариан 2. 70//Творения. Т. 2. С. 353–354. 1195 Всего в своих сочинениях свт. Афанасий употребляет производные от «животворящий» и «животворить» около 85 раз в томах 25, 26, 27 Патрологии Миня и 75 раз в 28 томе, куда, правда, вошли и сомнительные по авторству сочинения. В качестве примеров можно привести также тексты, где свт. Афанасий говорил о том, что «Божие Слово восприяло на Себя тело и употребило человеческое орудие, чтобы и тело оживотворить (ζωοποισ)», De incarnatione verbi. PG 25. 176 С; «твари в Духе оживотворяются Словом» (παρ το Λγου ζωοποιεται), со ссылкой на Рим 8. 11 , Epistola I Ad Serapionem, PG 26. 584 С.

http://azbyka.ru/otechnik/Kirill_I_Mefod...

1181 Epistula ad Maximum 26. 1088. 32–33: ατο το Λγου σμα λαμβνοντες, θεοποιομεθα. В этом же Послании упоминается жертва Христа, воспоминаемая и таинственно осуществляемая в каждой Литургии: «Само Слово принесло за нас собственное Свое тело» (ατς Λγος τ διον σμα προσνεγκεν πρ μν), см.: Ibid. 26. 1088. 47–48. 1183 Марша Байде Мариам, диакон. Идеал христианской жизни по учению св. Антония Великого в связи с учением св. Афанасия об обожении. Курсовое сочинение. Л.: Ленинградская Духовная академия, 1975; Brakke D. Athanasius and Asceticism. Baltimore: Johns Hopkins University Press, 1995. 1191 Вознесение Христа на небеса видится именно в человеческой плоти (ες τν ορανν ν φρει σρκα), см.: Ibid. 48. 3. 3. 1194 Clemens Alexandrinus. Stromata 5. 6. 39. 2–3: κατ σρκα… οκονομαν; S. Athanasius Alexandrinus. De decretis Nicaenae synodi. 25. 3. 2; In illud: Omnia mihi tradita sunt 25. 209. 38; Idem. Oratio II contra Arianos 75. 1. 3; Idem. Expositiones in Psalmos 27. 245. 14; 27. 373. 1; 27. 377. 10; Idem. Tomus ad Antiochenos 7. 1. 1. 1198 Здесь мы поправили перевод, заменив выражение «начатком новой твари» на – «началом новой твари» (Творения. Т. 2. С. 354). «Начатком» Святитель называет саму плоть Христа (см. ниже). 1200 Expositiones in Psalmos 27. 584. 9–10: πασαν δ τν νθρπου φσιν ες φθαρσαν νακαινζουσα. 1201 Против ариан 2. 70//Творения. Т. 2. С. 353–354: «Для того совершилось таковое соединение, чтобы по естеству, Сущему от Божества, сочетать с Собою по естеству человека, и чтобы чрез это твердыми соделаться спасению и обожению человека». 1204 Всего в своих сочинениях свт. Афанасий употребляет производные от «животворящий» и «животворить» около 85 раз в т. 25–27 Патрологии Миня и 75 раз – в т. 28, куда, правда, вошли и сомнительные по авторству сочинения. В качестве примеров можно привести также тексты, где свт. Афанасий говорил о том, что «Божие Слово восприяло на Себя тело и употребило человеческое орудие, чтобы и тело оживотворить (ζωοποισ)», см.: De incarnatione verbi//PG 25. 176 С; Epistola I Ad Serapionem//PG 26. 584 С: «твари в Духе оживотворяются Словом» (παρ το Λγου ζωοποιεται), со ссылкой на Рим. 8, 11.

http://azbyka.ru/otechnik/Kirill_I_Mefod...

240 Подробно изложены различные описания мытарств у преосвящ. Игнатия – Слово о смерти, СПБ., изд. 1-е 1881 г., стр. 75–100. 242 Meyer. Critisch-exeg. Commentar über d. Evang. des Marcus und Lucas (Göttingen, 1867), S. 433. 244 Беседа 2-я о Лазаре, 3; к антиох. народу, т. 1 (1859), стр. 58, – Блаж. Феофилакт: «Обрати внимание на слово истяжут. Страшные ангелы, как бы жестокие сборщики податей, возьмут у тебя душу твою против воли твоей». Благовестник, ч. 3-я (1874 г.), стр. 192. 249 «Пламя то было таким же, говорит блаж. Августин, какими были глаза, которые богач поднял и увидел Лазаря, каким был язык, прохладить который он желал, и палец Лазаря, при помощи котораго просил это сделать... Как пламя, в котором горел богач, так и капля, которой он просил, были такими же, каковы бываю видения спящих, или в состоянии экстаза видящих вещи безтелесныя, хотя и имеющия подобие тел»... (О гр. Божием, кн. 21, гл. X; твор. ч. 6-я, стр. 294–295). Ср. слова св. Григория Нисского , приведенные на стр. 144. 250 Противоположного мнения держался св. Григорий Великий : «Из евангельскаго сказания мы можем заключать, говорит он, что душа терпит от огня не только видением, но и ощущением... если Сама Истина, утверждает, что грешный богач осужден был на мучение в огне, то кто из умных людей станет отрицать, что души грешников находятся в огне?.. если диавол и его ангелы, будучи безтелесными осуждены на мучения в вещественном огне, что удивительнаго, если и души, еще прежде соединения с телами, могут чувствовать вещественныя мучения?» Собесед. о жизни ит. оо. и м. души, кн. IV, гл. 29; цит. изд., стр. 309–310. 251 «Не просто пропасть, говорит св. Иоанн Златоуст , но великая, потому что действительно велико расстояние и различие между добродетелию и пороком». – Беседа о Лазаре 7-я, 7; к антиох. нар., т. I (1859 г.) стр. 200. 253 В этом смысле изъясняет приведенные слова Апостола Ориген : ex quibus omnibus evidenter ostenditur, quia si haec omnia quae enumeravit Apostolus separare nos non possunt a charitate Dei, cum in illud quis culmen perfectionis ascenderit, multo magis libertas arbitrii nos ab ejus charitate separare non poterit (из всего этого с очевидностью явствует, что, если все исчисленное Апостолом не может отлучить нас от любви Божией, когда кто достиг сей высоты совершенства, то тем более не возможет отлучить нас от Его любви одна свободная воля). – In ер. ad Rom., lib. V, 10; Migne, ser. gr., t. XIV, col. 1053–1054.

http://azbyka.ru/otechnik/Apollonij_Temn...

   001    002    003    004   005     006    007    008    009    010