Чтобы установить абсолютно неделимый характер Единого, чуждый всему, что есть число, Экхарт цитирует: 1) Боэций, De Trinitate [«О Троице»], I, c. 2: PL 64, col. 1250c; 2) Proclus, Elements de theologie [Прокл, «Элементы богословия»], 1–е полож., изд. Dodds, p. 2; и 3) Макробий, Comment. in Somn. Scip. [«Комментарий на сон Сципиона»], I, 1, c. 6, изд. F. Eyssenhardt (Teubner, 1893), p. 496–497. 1) … manent in uno, in quo nullus numerus est, ut ait boetius [… пребывают в Едином, в котором нет никакого числа, как говорит Боэций] (Cus., f. 26va, ll. 32–33);. 2) … sic enim et unum sive unitas non dividitur in numeris, sed numeros in se unit, secundum illud procli principium: omnis multitudo participat aliqualiter uno. Omnis enim numerus unus numerus est, non minus mille quam octo [… так и единое, или единство, не разделяется на числа, но объединяет в себе числа, согласно следующему принципу Прокла: всякое множество некоторым образом причастно единому. Ведь всякое число есть «одно число» — тысяча не в меньшей степени, чем восемь] (f. 26va, l. 57 — 26vb, l. 1);. 3) Macrobius etiam sic ait: Unum, quod unitas dicitur, idem mas et femina, idem par atque impar, non numerus sed fons omnium numerorum. Cumque non sit ipsa numerus nec numer-abilis, innumerabiles tamen species numerorum de se creat et intra se continet. Nullum init tamen cum sua unitate divortium. Vult dicere quod unum sive unitas non dividitur, nec numera-tur in numeris sive numeratis, sed numeros et numerata in se colligit et unit. Et hoc est quod hic dicitur in singulari deus [Макробий также говорит следующее: «Единое, которое именуется единством, равно мужеский пол и женский, равно чёт и нечет, есть не число, но источник всех чисел. И поскольку само оно не есть число и неисчислимо, оно создает и содержит в себе бесчисленные виды чисел. Но оно не вступает ни в какое разногласие со своим единством». Он хочет сказать, что единое, или единство, не разделяется, не исчисляется числами или вещами исчисляемыми, но собирает и объединяет в себе числа и вещи исчисляемые. Это и есть то, что здесь сказано о пребывании Бога в отдельных ] (f. 26vb, ll. 2–11). — Ср. Exp. in Sap., в Archives… IV, 252–253, где Мейстер Экхарт комментирует текст: Et cum sit una, omnia potest [Она — одна, но может все] (Прем. 7, 27). 144

http://pravbiblioteka.ru/reader/?bid=836...

1381 Augustinus Hipponensis. De diversis queastionibus, 30, PL 40, 19. Cp.: Ibid. 9, PL 40, 13. Ut enim nos et omnes animae rationales, secundum veritatem de inferioribus recte judicamus; sic de nobis, quando eidem cohaeremus, sola ipsa Veritas judicat. De ipsa vero пес Pater judicat, non enim minor est quam ipse [Как мы и все разумные души сообразно с истиной верно судим о вещах низших, так и о нас, связанных с этими вещами, судит только сама Истина. О самой же Истине не судит даже Отец, поскольку эта Истина не меньше Отца] (Idem. De vera religione, 58, PL 34, 147). 1382 Sic etiam in illo genere intellectualium visorum alia sunt, quae in ipsa anima videntur, velut virtutes quibus vitia sunt contraria… Aliud autem est ipsum lumen, quo illustrator anima, ut omnia vel in se vel in illo veraciter intellecta conspiciat: nam illud jam ipse Deus est, haec autem creatura, quamvis rationalis et intellectuals ad ejus imaginem facta, quae cum conatur lumen illud intueri, palpitat infirmitate, et minus valet [В этом роде умопостигаемых видений есть предметы, которые различаются в самой душе; они называются добродетелями, и им противоположны пороки… Иное дело – Сам Свет, которым просвещается душа, чтобы истинно созерцать в нем ли или в самой себе все верно понятое. Свет есть Сам Бог, а душа – тварь, которая, хотя и создана по подобию Божьему разумной и способной к мышлению, однако, пытаясь посмотреть на Сам Свет, трепещет в своей немощи и ослабевает] (Augustinus Hipponensis. De Genesi ad litteram XII, 59, PL 34, 479). 1383 Quoniam Deus est, utique lumen est: et quoniam lumen est, utique sapientia est... Quid est autem sapientia, nisi lumen spirituale et incommutabile? Est enim et sol iste lumen, sed corporate est; et spiritualis creatura lumen, sed non incommutabile. Lumen ergo Pater, lumen Filius, lumen Spiritus sanctus [… Поскольку Он Бог, то конечно, и Свет, а поскольку Свет, то, конечно, и мудрость… Что же такое мудрость, как не свет духовный и неизменяемый? Ведь светом является и солнце, но оно телесно, и светом является также духовное творение, но оно изменяемо. Таким образом, Свет есть Отец, Свет есть Сын и Свет есть Дух Святой…] (Augustinus Hipponensis. De Trinitate VII, 6, PL 42, 938).

http://azbyka.ru/otechnik/Ioann_Popov/tr...

Qui vero sedulo utuntur, ita crescunt et proficiunt, ut tandem per se ipsos ambulare queant, se ipsos in angustiis, morbis; adversitatibus consolari, imo et alios, ita ut et ipsi praeceptores et ductores aliorum fiant. Vêtus et Novum testamentum duo quasi ubera sunt, e quibus lac illud hauritur.» 11. 25–8 cf Faber: «Ibidem pani comparatur... Ratio, quia instar panis, cor hominis confirm ât et sustentât.» 11. 29–32 cf Faber: «Vocatur ibidem [i.e. Isa. 55.10–11] imber... Itaque primo ob foecunditatem, quam affert orbi verbum Dei imbri comparatur, ubi etiam testatur Chrysost. in cap. 7. Matth. Sicut pluvia irrigat terram, inquit, ut fructum proférât: sic doctrina hominem irrigat, ut iustitiam operetur..» 11. 33–8 cf Faber: «Et certe sicuti terra languet et arescit, cum pluvia destituitur (uti Eliae tempore) sic anima sine verbo Dei.» 11. 39–40 cf Faber: «Rursum sicut imber vermes e terra proserpere facit: ita verbum Dei peccata e cordibus extrahit per poentitentiam.» Слово Божие 8 . Taken from Faber, ibid., sect. 2 «Secundum Ieremiam: 1. lgni, 2. Malleo».11. 1–6 cf Faber: «Apud Ieremiam igni comparatur [Verbum Dei] et malleo cap. Numquid non verba mea sunt quasiignis, inquit Dominus, et quasi malleus conterens petram? » 11. 7–18 cf Faber: «Igni primo quia ut ignis non patitur se includi aut retineri vel abscondi, sed erumpit et omnia obstacula perrumpens emicat; sic verbum Dei non est alligatum, ut ait Apost. 2. Tim. sed in ipsis etiam vinculis et tormentis se manifestât.» 11. 19–28 cf Faber: «Secundo quia ut ignis pénétrât ferrum, ita ut non iam ferrum, sed totum ignis videatur: sic etiam verbum Dei quern occupavit, totum alium a se facit, ita ut dicere cum Apostolo possit: Vivo ego, iam non ego , vivit vero in me Christus [ Gal. 2.20 ].» 11. 29–40 cf Faber: «Malleus vero vocatur (puta grandior et qui petra conterere possit) quia omnia domat et vincit... Quot durissima corda domuit hie malleus? Saulum. Cyprianum, Philosophum unum et alterum magum ... Alios tamen, indurat, ut malleus incudem.

http://azbyka.ru/otechnik/Simeon_Polocki...

quomodo ergo dixerat: omnia, quae audiui a patre meo, nota uobis feci, nisi quia illud, quod per spiritum sanctum certissime facturus erat, quasi iam fecisset, loculus est? sic ergo cum audimus: qui credit in christum, non ueniet in iudicium, intellegamus, quia non ueniet ad damnationem. dicitur enim iudicium pro damnatione, sicut dicit apostolus: qui non manducat. manducantem non iudicet, id est, non de illo mala cxistimet. el dominus dicit: nolite iudicare, ne iudicetur de uobis. non enim tollit nobis intellegentiam iudicandi. cum et propheta dicat: si uere iustitiam diligitis, recta iudicate, filii hominum, et ipse dominus dicat: nolite iudicare personaliter, sed iustum iudicium iudicate. sed illo loco, ubi uetat iudicare, illud admonet, ne damnemus aliquem, cuius uel cogitatio nobis non aperta est uel nescimus, qualis postea sit futurus. sic ergo cum dixit: ad iudicium non ueniet, hoc dixit, quia non ueniet ad damnationem; qui autem non credit, iam iudicatus est. hoc dixit, quia iam damnatus est praescientia dei, qui nouit, quid inmineat non credentibus.     29. Да не послушаем и тех, кто отрицает грядущий Судный День, упоминая, что в Евангелии написано: «Верующий в Него не судится, а не верующий уже осужден» (Ин.3:18). Они говорят: «Если и тот, кто верует, не приходит на Суд, и тот, кто не верует, уже осужден, где же те, кто будут судимы в Судный День?». Они не разумеют того, что, говоря так, Св. Писания употребляют прошедшее время вместо будущего. Например, как нами уже было сказано выше, апостол говорит о нас, что Бог посадил нас со Христом на небесах (ср.: Еф.2:6). Хотя это еще не совершилось, но без сомнения свершится в будущем, но сказано так, как будто бы это уже совершилось. Так же и Сам Господь говорит ученикам: «Я сказал вам все, что слышал от Отца Моего» (Ин.15:15), а немного далее продолжает: «Еще многое имею сказать вам, но вы теперь не можете вместить» (Ин.16:12). Итак, почему же Он говорил: «Я сказал вам все, что слышал от Отца Моего» (Ин.15:15), если не обозначая то, что, несомненно, намеревался совершить Духом Святым, как бы уже совершившимся? Итак, когда мы слышим: «Кто верит во Христа, не придет на Суд» (ср.: Ин.3:18), то должно понимать это в том смысле, что верующий не будет осужден.

http://lib.pravmir.ru/library/ebook/2775...

Канон 6-ой гласит: De primatu honoris urbium. Antiquae vigeant consuetudiues quae sunt in Aegypto, Libya et Pentapoli, nt episcopo Alexandrino super omnes istas (regiones) sit auctoritas; quia penes etiam episcopum Romae consuetudo haec est, et pariter etiam Antiochiae; imo et in aliis provinciis observetur in ecclesiis prioritas (в одном et sanctitas). Omnino enim quod fuit prius notum est. Quod si quispiam absque consensu metropolitae, factus fuerit episcopus, decrevit magna synodus talem non esse episcopum. Quod si, electione ab omnibus facta, ut decet et secundum canonum ecclesiaeticum, duo aut tres, propter causas sibi proprias, fuerint oppositi, yaieat sententia eorum qui sunt plurimi 1345 . Столь же древним является перевод никейских канонов на коптский язык 1346 . Знакомством своим с этим переводом мы обязаны тому же кардиналу Питре, издавшему их в латинском переводе в своем Spicilegium solesmense. Канон 6 читается так: Mores antiqui stabiles permaneant, nempe qui in Aegypto, et Libya et Pentapoli, ita ut episcopus Alexandriae haec omnia habeat in potestate sua, quoniam hie est mos episcoporum Romanoram, pariter etiam de Antiocheno et aliis provinciis, servari primatus prerogatives in ecclesia. Illud vero manifestnm sit, si quis episcopus factus sit sine maximo provineiae episcopo, qui archiepiscopus est... Исходя из этих древних переводов, сделанных частью участниками никейского собора, частью его современниками, мы постараемся разъяснить истинный смысл греческого текста 6-го Никейского канона. Прежде всего мы остановимся на положении римского епископа и исследуем, какая именно сторона власти последнего послужила сравнением для власти александрийского иерарха. Ключ к этому дает Цецилианова версия. Из нее ясно, что александрийский епископ над Египтом, Ливией и Пентаполем имел такую же власть, какая принадлежала римскому епископу «in suburbicaria loca» в отношении так назыв. suburbicarium ecllesiarum 1347 . Что такое suburbicaria loca – об этом долгое время шел спор между учеными.

http://azbyka.ru/otechnik/Pavel_Gidulyan...

507 Так как пророки не составляли какого-либо наследственного сословия, и их миссия не принадлежала к учрежденным законом или постоянным служениям теократии; то многие пророки призывались и посылались непосредственно самым Богом и следов. в помазании не нуждались. 509 Свида говорит: προσλυτοι οι ξ ϑνν προσεληλυϑτες κα κατ τος ϑεους πολιτευμενοι νμους. 510 Сравн. И. Сельден, de jure nat. et gent. Hebr. 1, 10 ; Сол. Дейлинг, observatt, sacr. 11, p. 352 sqq. и Карпсов, apparat, p. 39 sqq. с приведенными там сочинениями. О семи Ноевых заповедях Маймонид в melach. IX, I говорит: sex res sunt primo homini mandatae: ’al ’abodah zarah de cultu extraneo (т. e. запрещение идолослужения по Лев.20:2 ); ’al bircath haschem, de benedictione nominis (т. e. не злословить имени Божия, по Лев.24:16 ); ’al schepikoth damim, de effusione sanguinis (т. e. запрещение человекоубийства, по Быт.9:6 ); legaloth ’ervah, de revelatione turpitudinum (т. e. запрещение прелюбодеяния, кровосмешения и блудодеяния по Лев.18:26 ); ’al gazel de rapina; ’al dinim de iudiciis (i. e. de regimine forensi et obedientia civili). Addita est Noacho basar min hachaj de membro vivi eo quid dicitur Gen. 9, 4 : attamen carnem cum anima ipsius, quae est sanguis ejus, non comedetis. Ita septem praecepta evaserunt. 511 Так Маймонид в Hilcolm Ischure 13, I sqq.: Tribus rebus intrarunt in foedus Israelitae: circumcisione, baptismo et oblatione. Circumcisionis usus erat in Aegypto juxta Exod. 12, 18: nemo incircumcisus de eo comedet. Baptismus autem erat in deserto ante legis dationem, de quo dicitur Exod 19, 10: sanctificabis eos hodie et cras et lavent vestimenta sua. Sacrificium denique нис ex Exod. 24, 5 spectat: et misit (Moses) juvenes de’filiis Israel, qui obtulerunt holocausta etc. Atque simili modo per omnia postmodum secula, quoties Gentilis voluerit intrare in foedus illud atque sub alis majestatis divinae colligi jugumque legis in se suscipere necesse fuit, ut ei adhiberetur circumcisio et baptismus et sparsio sanguinis sacrificii.

http://azbyka.ru/otechnik/Akim_Olesnicki...

с 7. 538 De anima c. 5: Denique Zeno consitum spiritum definiens animam hoc modo instruit. Quo inquit digresso animal emoritur corpus est: consito autem spiritu digresso, animal emoritur; ergo consitus spiritus corpus est consitus autem spiritus anima est; ergo corpus est anima 541 Ibid. с. 6: Ab illa est enim impingi et pedes in incessum, et manus in contactum, et oculos in conspectum, et linguam in effatum, velut sigillario motu superficiem intus agitante. Unde haec vis incorporal animae? unde vacuae rei solida propellere? 542 Ibid. Sicut ergo Soranus ipse rebus ostendit animam corporalibus ali... Sed nemo unquam cunctanti de exitu animae mulsam aquam de eloquio Platonis infudit aut micas de minutiloquio Aristotelis infersit. 543 Adv. Marc. lib. V, с 15: Licet et animae corpus sit aliquod suae qualitatis, sicut et spiritus: cum tamen et corpus et anima distincte nominantur, habet anima suum vocabulum proprium, non egens communi vocabulo corporis; id relinquitur carni, quae non nominata proprio communi utatur necesse est. 546 Ibid... ut illud trifariam distantivum, longitudinem dico, et latitudinem, et sublimitatem, quibus metantur corpora philosophi. 547 Ibid. Inter cetera, inquit (soror), ostensa est mihi anima corporaliter, et spiritus videbatur, sed non inanis et vacuae qualitatis, immo quae ctiam teneri repromittcret, tenera et lucida et aerii coloris, et forma per omnia humana. 550 Ib. 18: Quid erit sensus, nisi ejus rei, quae sentitur, intellectus? Et buid erit intellectus, nisi ejus rei, quae intelligitur, sensus? 566 См. Adv. Marc. V, 8. De resur. carn. с. 6. Quodcunque enim limus exprimebatur, Christus cogitabatur homo futurus, quod et limus et caro sermo quod et terra tunc.– Et fecit hominem Deus, id utique quod finxit, ad imaginem Dei fecit illum, scilicet Christi. – Ita limus ille jam tunc imaginem inducens Christi futuri in carne, non tantum Dei opus erat, sed et pignus. 570 De exhort, cast, с 1: Voluntas Dei est sanctificatio nostra. Vult enim imaginem suam nos etiam similitudinem fieri, ut simus sancti, sicut ipse sanctus est. Читать далее Источник: Тертуллиан, его теория христианского знания и основные начала его богословия/К. Попов. - Киев : тип. Г.Т. Корчак-Новицкого, 1880. - II, 235 с. Поделиться ссылкой на выделенное

http://azbyka.ru/otechnik/Tertullian/ter...

2985 Denique ista non laudo sine illo; illum autem sine istis perfectum, non indigum, incommutabilem, nullius bonum quaerentem quo augeatur, nullius malum timentem quo minuatur invenio [Наконец, я не хвалю эти блага без того, чтобы не восхвалить То Благо; я нахожу, что Высшее Благо совершенно и без этих благ и не нуждается ни в чем, что Оно неизменяемо, не ищет никакого блага, от которого могло бы увеличиться, и не боится никакого зла, от которого могло бы уменьшиться] (Augustinus Hipponensis. Enarrationes in Psalmos, 134, 4, PL 37, 1740). 2986 Idem. De diversis quaestionibus, 24, PL 40, 17; De moribus Ecclesiae II, 6, PL 32, 1347; Sermones de Scripturis, 29, 1, PL 38, 185. 2987 Deus ergo singulariter bonus est, et hoc amittere non potest; nullius enim boni participatione bonus est, quoniam bonum quo bonus est, ipse sibi est [Бог благ Сам по Себе и не может потерять эту Свою благость; ибо Бог благ не по причастию какому-то благу, а потому что Он Сам для Себя является Благом, благодаря которому благ] (Augustinus Hipponensis. Epistula 153, 12, PL 33, 658). Cp.: De moribus Ecclesiae II, 6, PL 32, 1347. 2988 Bona sunt quae vitiantur; sed ideo vitiantur, quia non summa bona sunt [Существуют блага, подверженные порче; но потому они и не являются Высшим Благом, что подвержены порче] (Augustinus Hipponensis. De vera religione, 37, PL 34, 137). Cp.: Opus imperfectum contra secundam responsionem Juliani VI, 16, PL 45, 1535; De natura boni, 6, PL 42, 553; Contra Secundinum Manichaeum, 19, PL 42, 593; Contra epistulam Manichaei, 40, PL 42, 201. 2989 Merito quippe natura incorrupta laudatur: porro si et incorruptibilis sit, quae corrumpi omnino non possit, multo est procul dubio laudabilior [Неповрежденная природа восхваляется заслуженно, но если это будет неповреждаемая природа, такая, которая совершенно не может быть повреждена, она, вне всякого сомнения, заслуживает еще большую похвалу] (Augustinus Hipponensis. Enchiridion, 12, PL 40, 236). 2990 Omne autem quod est, in quantum est, bonum est. Summe enim est illud bonum, cujus participation sunt bona caetera [Все существующее, поскольку оно существует, благо. Высшим же Благом является то благо, по причастию которому благо все остальное] (Augustinus Hipponensis. De diversis quaestionibus, 24, PL 40, 17). Nemo bonus, nisi unus Deus. Sive quia omnia quae creata sunt, quamvis ea Deus fecerit bona valde, Creatori tamen comparata, nec bona sunt, cui comparata nec sunt: altissime quippe et proprio modo quodam de se ipso dixit: Ego sum qui sum (Exod. III, 14) [Никто не благ, кроме Бога. Потому что хотя Бог и сотворил все весьма благим, однако все сотворенное по сравнению со Своим Творцом не является благом и по сравнению с Ним не существует, ибо Бог сказал о Самом Себе в высшем и собственном смысле «Я еемь Сущий» ( Исх.3:14 )] (Idem. De perfecmione justitiae hominis, 32, PL 44, 308). Cp.: Enarrationes in Psalmos, 134, 3–4, PL 37, 1740.

http://azbyka.ru/otechnik/Ioann_Popov/tr...

Neque enim quae postea accensa est facula alterum lumen habebit, quam illud quod ante eam fuit. Quapropter et lumina ipsorum composita et unum, in principalem unitionem recurrunt, quum fiat unum lumen quod fuit et a principio. Quod autem juvenius et antiquius est, neque in ipso lumine intelligi potest (unum enim lumen est totum) nec in ipsis quae perceperunt lumen faculis (etenim ipsae secundum substantiam materiae id tempus habent; una enim et eadem est facularum materia), sed tantum secundum accensionem, quoniam altera quidem ante pusillum tempus, altera autem nunc accensa est. 209  Например, adv. h. 2, 28, 5. «Тот, кто приписывает Слову третье место в происхождении от Отца (tertiam prolationem a Patre) – почему и не знает Его величия, – очень далеко отделяет Слово от Бога (porro et longe Logon a Deo separavit). Пророк говорит о нём: „кто поведает рождение Его?” ( Ис. 52:6 )». А в следующем (2. 28. 6) пункте речь идёт о Сыне уже в чисто церковном смысле: св. Ириней говорит о единородном Слове Божием, тогда как, по системе Валентина, из «Глубины» ( Βυθς) рождаются «Ум» (  ος), который и называется «Единородным» ( Μονογενς), и «Истина» ( λθεια), и уже от этой пары ( συζυγα) происходят «Слово» ( Λγος) и " Жизнь» ( Ζω), так что о «Единородном Слове» у валентиниан не могло быть и речи. 211  adv. h. 4, 20, 1. non ergo angeli fecerunt nos... nec alius quis praeter Verbum Domini, nec virtus longe absistens a Patre universorum. Nec enim indigebat horum Deus ad faciendum quae ipse apud se praedefiniebat fieri quasi ipse suas non haberet manus. Adest enim ei semper Verbum et Sapientia, Filius et Spiritus. 2, 2, 5. Proprium est hoc supereminentiae Dei, non indigere aliis organis ad conditionem eorum quae fiunt; et idoneus est et sufficiens ad formationem omnium proprium ejus Vferbum. 2, 30, 9. hie Pater, hie Deus, hie conditor... qui fecit ea (omnia) per semetipsum, hoc est, per Verbum et per Sapientiam suam. 212  4. 8.bene qui dicit, ipsum immensum Patrem mensuratum in Filio; mensura enim Patris Filius, quoniam et capit eum (cfr.

http://azbyka.ru/otechnik/Vasilij_Boloto...

215 Cic. De off. I, 6, 18: Omnes enim trahimur ei ducimur ad cognitionis et scientiae cupiditatem. 216 Cic. De off. I, 6, 18: Ex quattuor autem locis, in quos honesti naturam vimque divisimus, primus ille, qui in veri cognitione consistit… 217 Интересно, что св. Амвросий, отдавая добродетели мудрости предпочтение пред другими добродетелями, все же не проводит между нею и остальными тремя той резкой грани, которая замечается у Цицерона (De off. 1, 5, 17; Cp. Orat. part. 22, 76), – мудрость он склонен до некоторой степени поставить наравне с справедливостью, поскольку же мудрость у него отождествляется с любовью к Богу, а справедливость есть только готовая формула для обозначения отношений к людям, зиждущимся на чувстве любви, постольку, любовь к Богу у св. отца, можно сказать, неотделима от любви к ближним. 218 В русской Библии: «Оправдывающий нечестивого и обвиняющий праведного, оба мерзость пред Господом. К чему сокровище в руках глупца?“ У LXX: » Ος δκαιον χρνει τν δικον, δικον δε τν δκαιον, ακθαρτος κα βδελυκτος παρ Θεω. " Ινατδπρξε ματα φρονι? Акила и Феодотион: Ενατντλλαγμα ν χειρνοητο. Последнее чтение находится в согласии и с еврейским текстом, где слову ντλλαγμα соответствует замен, плата, вознаграждение. Вульгата это слово передает чрез divitias, во всем остальном согласна с еврейским текстом. 219 Cp. Cic. De off. I, 19, 63. Praeclarum igitur illud Platonis. «Non, – inquit, – solum scientia " … 220 Как мудрость, понимаемая в смысле искания Бога и любви к Нему, занимает у св. Амвросия первое место, так эта же любовь к Богу является началом и второй важнейшей обязанности человека, именно его любви к ближним. – Достойно примечания то, что Цицерон, признавши (I, 43, 153) за членов всемирного общества, так сказать, разумных существ, в том месте где он говорит о справедливости, ни словом не обмолвился о богопочтении, хотя у стоиков (Cp. Stob. р. 106) εσβεια составляла часть δικαιοσνη. 221 Cic. De offic. I, 7, 20: De tribus autem reliquis latissime patet ea ratio, qua societas hominum inter ipsos et vitae quasi communitas contin6tur.,. Далее 22: Sed quoniam, ut praeclare scriptum est a Platone, non nobis solum nati sumus ortusque nostri partem patria vindicat, partem amini etc.; I, 17, 57: Sed cum omnia ratione animoque lustraris, omnium societatum nulla est gravior, nulla carior quam ea, quae cum re publica est uni cuique nostrum. Cari sunt parentes, cari liberi, propinqui, familiares, sed omnes omnium caritates patria una complexa est, pro qua quis bonus dubitet mortem oppetere, si ei sit profuturus? Cp. также III, 23, 90: Quid? Si tyrannidem occupare, si patriam prodere conabitur pater, silebitne filius?… Patriae salutem anteponet saluti patris?

http://azbyka.ru/otechnik/Amvrosij_Medio...

   001   002     003    004    005    006    007    008    009    010