Исх. 3, 14. 88 Ср. Ratschow C.H. Werden und Wirken. Eine Untersuchung des Wortes HAJAH als Beitrag zur Wirklichkeitserfassung des Alten Testamerits. Berlin, 1941; Imamichi Т. Die Notizen von der Metamorphose der klassischen Ethik bei den griechischen Kirchenvatern//SP V (TU 80). Berlin, 1962. S. 506–507. 89 Ср.: Albright W.F. From the Stone Age to Christianity. Monotheismand the Historical Process. Baltimore, 1940. P. 198. 90 Ioannis Damasceni De fide orthodoxa I, 9//PG 94. Col. 836 B. 91 Ioannis Damasceni De recta sententia I//PG 94. Col. 1424 B. 92 Gregorii Nazianzeni oratio XXXVIII, 7//PG 36. Col. 317 B. 93 Например, Pseudo-Cyrilli De Trinitate 11//PG 77. Col. 1145 B. 94 Thomae Aquinatis Summa Theologica I, qu. 13, a. 11.9 95 Gregorii Nysseni Dialogus de anima et resurrectione//PG 46. Col.85 A; cp. Procopii de Gaza Catena in Genesim I, 27//PG 87. Col. 128 D. 96 Augustini Confessiones I, 2, 3. 97 Thomae Aquinatis Summa Theologica I, qu. 8, a. 1. 98 Athanasii Alexandrini Oratio contra gentes, 3. 99 Gregorii Nysseni Catechesis magna, 32//PG 45. Col. 80 D. 100 Pseudo-Dionysii Areopagitae De divinis nominibus IV, 23//PG 3.Col. 724—725 101 Plotini Enneades I, 6, 31. 102 Anaximandri fragm. 9 Diels. 103 Pseudo-Dionysii Areopagitae De divinis nominibus V, 4//PG 3.Col. 817. 104 Thaletis fragm. 22 A Diels. 105 Targum Esther 1; Midras Tehilla 40; Beresith Rabba 68. 106 Pseudo-Dionysii Areopagitae Theologia Mystica IV//PG 3. Col.1040 D. 107 Пс. 103, 29–30. 108 II Пар. 6, 18. 109 Пс. 8, 5. 110 Об этом понятии см.: Лосев А.Ф. Античный космос и современная наука. М., 1927. С. 463–528. Обычно «чтойность» относится кобщим понятиям, но иногда Аристотель отождествляет ее с «наличным что». Поздней схоластике пришлось изобрести для конкретно-единичного термин «этость» («haecceitas»). 111 Ср. Лосев А.Ф. Античный космос… С. 450, прим. Rd " hrJ.Der okkulte Kraftbegriff im Altertum. (Philologus. Supplementband XVII,Hft 1). Leipzig, 1923. 112 Творения Василия Великого. Т. 1. СПб., 1911. С. 7. 113

http://pravbiblioteka.ru/reader/?bid=767...

Отсюда неудивительно, что германские студенты очень це- —284— нят лекции и упражнения и стараются извлечь из них всю возможную пользу. Нам лично пришлось убедиться, что состав аудитории никогда в течение семестра не меняет своей физиономии и что отсутствие студентов очень редкое и случайное явление. В частности на богословском факультете нами были прослушаны следующие предметы: a) Einleitung in das Neue Testament (проф. Гарнак). b) Geschichte der Kirche in Alterthum (ч. I) – курс проф. Мюллера. c) Geschichte der Reformation und Gegenreformation (ч. III) – курс проф. Дейча. d) Religionsphilosophie mit vergleichender Religionsgeschichte – курс проф. Пфлейдерера. Из церковно-исторических семинарий мы посещали: а) древние церковно-исторические упражнения (руководитель проф. Гарнак); b) упражнения для новой церковной истории (руководитель проф. Holl); с) церковно-исторические упражнения из времен реформации (руковод. проф. Мюллер). Наконец, чтобы дополнить церковно-историческое образование, нами были прослушаны еще два специальных курса, до сих пор неизвестных нам. Во-первых, курс эпиграфики, куда вошла как история этой науки и непосредственное знакомство с наиболее ценными сборниками различных христианских и языческих надписей и рукописей, напр. Rafaelis Fabretti Casparis – Inscriptionum antiquarum expositio, Thomae Reinesii – Syntagma inscriptionum antiquarum, Iani Gruteri – Corpus inscriptionum, Giovani Severani – Roma Sotterranea, Pauli Aringui – Roma Subterranea, Antonii Francisci Gori – Iuscriptiones antiquae graecae et romanae и т. п., так и изучение начертания алфавита в разные времена, при чем было обращено особенное внимание на алфавит времени императоров. Во-вторых, объяснительный курс избранных памятников из времен христианской древности и средних веков. В течение летнего семестра студенты знакомились с различными формами саркофагов и древними барельефами. Вся задача сводилась к тому, чтобы объяснить исторический смысл различных изображений и определить исторический возраст памятника.

http://azbyka.ru/otechnik/pravoslavnye-z...

Ср. Ferdinand von Steenberghen, Die Philosophie im 13. Jahrhundert, (Paris 1966), Paderborn 1977, 482. В новейшей литературе богословское и философское наследие Каетана зачастую сталкивается с прямо противоположными оценками. Так, Пьер Мандоннет (Pierre Mandonnet) (Dictionnaire de Théologie catholique) называет Каетана «величайшим богословом своего времени», в то время как Этьен Жильсон придерживается иного мнения, называя Комментарий Каетана «искажением Суммы Фомы Аквинского» (лат. «corruptorium Sancti Thomae»), «самым действенным из всех когда-либо произведенных на свет искажений». Pierre Mandonnet, Статья Cajétan: DThC 2, 1313-1328; здесь: 1325. Etienne Gilson, Cajétan et l " humanisme théologique: AHDL 22 (1955) 113-136; здесь: 136. Помимо знания произведений самого автора, изучение Каетана предполагает глубокое знание исторического и интеллектуального контекста эпохи, и, конечно же, богословия Фомы Аквинского. Сохранилась поговорка римских семинаристов по поводу наследия великого томиста: «Если хочешь знать Каетана, читай Фому!» Bernhard Braun, Ontische Metaphysik. Zur Aktualität der Thomasdeutung Cajetans, Würzburg 1995, 15f. Ср. Groner, Kardinal Cajetan, 36. Groner, Kardinal Cajetan, 46. Ludwig von Pastor, Geschichte der Päpste seit dem Ausgang des Mittelalters, Т. IV/1, Freiburg 10-121928, 255. „quasi factus in virum alterum ... In manu enim dextera et forti rexit ordinem " ; цит. по: Laurent, a.a.O., 495. Комментарии завершены: I - 1507 год; I-II - 1511; II-II - 1517; III - 1522; Первое издание: Венеция, I - 1508; I-II - 1514; II-II - 1518; III - 1523.      Пролог к Комментарию на Сумму Теологии I-II. Комментарий на Сумму Теологии III,1,1,VII; ср. там же III,1,3,VI: si perspicacius tres qui de facto in universo inveniuntur ordines consideravimus, videlicet ordinem naturae, ordinem gratiae et ordinem Dei et creaturae simul, videbimus quod secundus praesupponit primum, et tertius supponit utrumque. Комментарий на Сумму Теологии III,1,1,VII. Ср. Комментарий на Сумму Теологии III,4,6,II: Longe enim dignior sum quod, Dei filiationem per adoptionem cum sprevissem peccando, factus sum Dei Filius in persona, factus sum Deus in persona. Multum enim mihi dignitatis collatum fateor quod ex inimico factus sum amicus Dei; quod qui offendi, satisfeci; qui demerui, merui; qui victus sum, vici etiam diabolum et triumphavi de ipso; qui eram in regione longinquo, et vulneratus a latronibus, etc., factus sum Dominus angelorum. Sed omnes superat dignitates quod factus sum Deus personaliter: quod mei generis, tam infimi tamque corrupti, ac Deo inimici; mei, inquam, generis unus ego verus est Deus, non participative, sed substantialiter. Ad maximam ergo peccatoris hominis dignitatem spectat quod de stirpe peccatrice carnem as¬sumpsit Deus.

http://bogoslov.ru/article/414464

Против обличений [Нила] Кавасилы глав блаж. Фомы об исхождении Св. Духа Defensio sancti Thomae adversus Nilum Cabasilam. Греч. ориг. не издан. Нем. пер. (частичный?) 1802 . Rackl M. Der hl. Thomas von Aquin und das trinitarische Grundgesetz in byz. Beleuchtung//Xenia Thomistica. 1925. 3. 363–389. 1803 . Rackl M. Die ungedruckte Verteidigungsschrift des Demetrios Kydones Thomas von Aquin gegen Neilos Kabasilas//Divus Thomas. 1920. 2:7. 303–317. [Анализ соч.]. Слова и монодии 1804 . Монодия павшим в Фессалонике/Изд. Combefis. Р. 1685 же: PG 109. 640–652. пер.: Поляковская М. А. Портреты 6 .485). 1998. 270–282. 1805 . Barker J. W. The Monody of Demetrios Kydones on the Zealot rising of 1345 in Thessaloniki// Μελετματα στν μνμη Βασιλεου Λαορδα. Θεσσαλονκη 1975. 285–300. [Анализ соч.]. 1806 . Ρωμαοις συμβουλευτικς. Изд.: Combefis 1684=PG 154. 961–1008. 1807 . Συμβουλευτικς τερος περ καλλιπλεως ατσαντος Μουρτου. Изд.: Combefis 1684=PG 154. 1009–1035. Два слова к Иоанну VI Кантакузину и одно слово к Иоанну V Палеологу. Изд.: 1808 . Cammelli G. Demetrii Cydonii orationes tres, adhunc ineditae//Byzantinisch-Neugriechische Jahrbücher. 1922. 3. 68–76; 1923. 4. 78–83. Гомилии Слово в день памяти Лаврентия, Ксиста и Ипполита, муч. при Декии (неизд.) BHG 978. Слово на Благовещение (неизд.) BHG 1121р. Слово на Вознесение (неизд.). Слово в Пятидесятницу (неизд.). Апологии 1–3 1 апология . Изд.: Mercati G. Notizie 6 .1864). 1931. 359–403. (StT 56). нем. пер.: 1809 . Beck H.-G. Die «Apologia pro vita sua» des Demetrios Kydones//OS 1952. 1. 208–225; 264–282. Guilland R. Beck H.-G. Theodoras Metochites. 1952. Die Apologia pro vita sua des Demetrios Kydones (extr. 1952)//REG 1953. 66. 534. 1810 . Поляковская М. А. «Апология I» Димитрия Кидониса как памятник византийской общественной мысли XIV в.//Общественное сознание на Балканах в средние века. Межвуз. темат. сб-к. Калинин 1982. 20–37. 1811 . Kianka F. The Apology of Demetrios Cydones: a fourteenth century autobiographical source//Byzantine Studies. 1980. 7. 57–71.

http://azbyka.ru/otechnik/molitva/isihaz...

Со мною будет мир в день, как я родился, в день, когда умру, и в день, когда буду воскрешен» (гл. 19, ст. 26–32). Об этих укорах Марии Ее родными ничего не говорится в апокрифах, а напротив друзья Марии говорят Ее опечаленному мужу: «Quotidie cum ea angelus domini loquitur, quotidie escam de manu angeli accipit. Quomodo fieri potest, ut si aliquod peccatum in ea? Nam si suspicionem nostram tibi vis ut pandamus, istam gravidam non fecit nisi angelus Dei». Иосиф отвечал: «Utquid seducitis me, ut credam vobis, quia angelus domini impraegnasset eam? Potest enim fieri, ut quisquam finxerit se esse angelum domini, ut deciperet eam». Historia de Nativitate Mariae et de infantia Salvatoris, cap. 10. 87 Ср. гл. 3, ст. 46; 19, ст. 27; 5, ст. 119 со следующим: Invenimus in libro Iosephi pontificis, qui vixit tempore Christi, Iesum locutum esse, et quidem cum in cunis jaceret dixisseque matri suae Mariae: Ego, quem peperisti, sum Iesus, Filius Dei, verbum, quemadmodum annunciavit tibi angelus Gabriel, misitque me pater meus ad salutem mundi». Arab. Evang. infant., cap. 1. 88 Гл. 3, ст. 48. Последняя часть этого места также может относиться к детству Иисуса, потому что апокрифические евангелия рассказывают о многих подобных чудесах, совершенных Спасителем в детстве. Еще: «Я научил тебя Писанию, мудрости, Пятокнижию и Евангелию: ты, по Моему повелению, образовал из грязи фигуру птицы; твое дуновение одушевило ее по Моему повелению; ты исцелил слепого от рождения и прокаженного по Моему повелению; ты повелел выйти мертвецам из гробов по Моему повелению; Я удержал сынов Иудейских от убиения тебя. Посреди чудес, которым ты повелел произойти перед их глазами, неверные между ними восклицали: все это ничто иное, как очевидная магия» (гл. 5, ст. 119, 120.). Касательно этих чудес см. Thomae Evang. Infant., cap. 2 и Evang. Infant. Arab., cap. 36, 46. 89 Evang. Infant., p, 3 etc. Апокрифические книги, равно как и Новый Завет , ничего не говорят о жизни Иисуса между 12 и 30 годом. Даже Arab. Evang. Infantiae прямо говорит (cap. 4), что Иисус с 12 лет до начала Своего общественного служения не совершал ни одного чуда. И Коран также не дает нам сведений об этих 18 годах. 90 Гл. 36, ст. 13–26. Апостолы, называются они , что значит белые, чистые, candidi; затем друзья, помощники, анзары. В переносном смысле это слово значит lotor, dealbator vestium; отсюда некоторые толкователи учили, что Апостолы торговали белением; другие же учили, что они носили белое платье candidatil. 91 Гл. 5, ст. 111–115. Маракчий Refut. p. 241 утверждает, что Мухаммед смешал здесь насыщение 5000 человек и брак в Кане; но мы не можем принять здесь τρπζα κυρου или δειπνον κυριακον христианской Церкви. Самая глава называется «стол». И невероятно, чтобы Мухаммед пропустил между глаз такое существенное учреждение, которое сохранилось у христиан даже в самые плохие времена Церкви.

http://azbyka.ru/otechnik/religiovedenie...

148 Этот фрагмент принадлежит некоему анониму, опиравшемуся на Пелагия, и в сочинениях, приписываемых Кассиодору, отсутствует (см.: PL. LXVIII. 415–506). См.: The Letter Collection of Peter Abelard and Heloise... P. 299. Note 146. 150 Собственно, здесь и далее в письме Абеляр использует термины «диаконисса» и «аббатисса» как синонимы. 152 См. выше, с. 223: фрагмент принадлежит некоему анониму, опиравшемуся на Пелагия, и в сочинениях, приписываемых Кассиодору, отсутствует (PL. LXVIII. 415–506). См.: The Letter Collection of Peter Abelard and Heloise... P. 299. Note 146. 154 Абеляр мог весьма приблизительно цитировать Псевдо-Иеронима (Пелагия), так как у св. Иеронима этих слов не встречается, см. выше: Pseudo-Hieronymus (Pelagius). Commentaria in Ер. 1 ad Tim. 5. 155 Электронный ресурс: Corpus Thomisticum. Sancti Thomae de Aquino Scriptum super Sententiis liber IV a distinctione XXIV ad distinctionem XXV Textum Parmae 1858 editum ac automato translatum a Roberto Busa SJ in taenias magneticas denuo recognovit Enrique Alarcôn atque instruxit http://www.corpusthomisticum.org/snp4024.html, последнее обращение: 04.05.2015). 156 Об этой проблеме более подробно см.: Lett D. Hommes et femmes au Moyen Âge: Histoire du genre – XV-e siècle. P.: Armand Colin, 2013. P. 95–110. 157 См. более подробно: Королев А. А. Карфагенские соборы//Православная энциклопедия. М., 2013. Т. 31. С. 450–455. 158 Судя по контексту собора в Туре (см. ниже: с. 250), имеется в виду 26-е постановление Мелевитского Собора (402), хотя речь идет об одном из канонов Карфагенского Собора 1 мая 418 г, совпадающим с 126-м в решениях Карфагенского Собора 30 мая 419 г. (см.: Concilium Carthaginense [а. 30. 05. 419], 126 can.). 159 О том, как карфагенские каноны соотносятся с галльскими, см.: Barcellona R. Lo spazio declinato al femminile nei concili gallici fra IV e VI secolo//Munera amicitiae: studi di storia e cultura sulla tarda antichità offerti a Salvatore Pricoco/Ed. R. Barcellona, T. Sardella. Catania: Rubbettino, 2003. P. 35.

http://azbyka.ru/otechnik/Istorija_Tserk...

Cod. bibl. civ. Abrinc. 2940. Floss, XXIII. – В изданном Дюммлером письме от А к учителю Е (до 875–877 г.) спрашивается, как следует петь: animo vel animae inreverenti et infrunito, «ut infronito, sive infrodito, antepenultimo acuto secundum doctrinam loh. Scoti (далее делается упоминание о Манноне). Neues Archiv der Gesellsch. ftlr. ält. deutsche Gesch. XIII. 1888.350ff. – В рукописи Хвека, во введении к трактату Августина о диалектике: secundum vero Ioannem Scottum est dyalectica quaedam fuga et insecutio etc. Cousin, Ouvrages inöd. d " Abelard, p.619. Prantl, II, 23, Anm. 97; 42, Anm. 163. 199 Migne. Patroiogiae cursus completus. Series latina. T. 122. Ioannis Scoti opera quae supersunt omnia ad fidem italicorum, germanicorum, belgicorum, francogallicorum, britannicorum codicum partim primus edidit, partim recognovit Henricus Iosephus Floss. Accedunt Adriani papae II espitolae. Paris. 1853. 200 Codd.: Ratisb. (Monac.) 137, sec. XXI, Vindob. 971 (olum salisb. 157) XI, Uindob. 754 (olim theol. 217) XII, Darmstad. (olim Colon) 30 XII, Ftirstenfeld. (Monac.) 9 XV, Vatic. 177 XIV, Vatic. 176 XIV, Lips. 188 XIII, Florent. 89 XIXII etc. (Gandavensis, Parisienses). Floss, § 13. Edd.: Opera Dionysii veteris et nov[a]e translationis, etiam novissim[a]e ipsius Marsilii Ficini, cum commentariis Hugonis, Alberti, Thomae, Ambrosii oratoris, Linconiensis et Vercellensis. Argentinae. 1502–1503. (только Cael. hier., с коммент. Гуго и Альберта, I, f. 1–162, и Eccles. hier., f. 163–178). S. Dionysii Areop. martyris, ep. Athen. et Gallorum apostoli opera, quae quidem extent, omnia, quintuplici translatione versa, et commentariis D. Dionysii a Rikel Carthusiani nunc iterum diligentissime editis elucidata, ab innumeris, quibus antehac scatebat mendis sedulo vindicata. Coloniae. 1556. 201 Cod.: [cf. Mabillon. Act. SS. Ord. S. Bened. sec. IV, pH, p. LXVI]. Floss, §14, Xvil. Christ, reg. 596 X, f.9. Floss, § 12. Edd.: Th. Gale. I. Sc. Erigenae de Divisione Naturae libri quinque diu desiderati. Accedit appendix ex Ambiguis S. Maxi mi Graece et Latine. Oxonii. 1681. App. p. 1–45. – F.öhler. Anccdota graeca. T. I. [ Περ διαφρων υιοριν τν γιου Διονυσου κα Γρηγορου πρς θωμαν töv γιασμνον – заглавие первого помещенного в издании произведения Максима]. Наиае. 1857. p.38–93-Migne, ser. gr. t.91, с. 1061–1115. 202 Prol. versus; I, 2, 4; И, 1, 2; III, 4, 5, 7; IV, 1–4; XVIII, 1; epilog. 3. Cf. Christlieb, 38 Anm. 203 Huber, 59–60: zum Theil sehr geistvolle, zum Theil aber auch wieder verworrene und sich selbst widersprechende Schrift. 205 Codd.: S. German. 1314 (olim 634) bibl. Regiae Paris, по Флоссу X (Floss, § 10), no Quicherat IX века (Plotini Enneades. Ed. Dobner. Paris. 1855. p. 550–551), прежде принадлежал корбейскому монастырю, где может быть был и написан. Edd.: Maugin. Veterum Auctorum, qui IX seculo de Praedestinatione et Gratia scripserunt, opera et fragmenta. Paris. 1650. 4°. Т. I. p. 109 sqq.

http://azbyka.ru/otechnik/Aleksandr_Bril...

Сокрытие . Taken from Faber, In Festo S. Nicolai, No. 1 «Quinque talenta ad meritum exercenda et in Ecclesia dispensanda, dispensata a S. Nicolao, quinam defodiant», sect. 2 «Scientia»: «Dicitur Prov. 11 Qui abscondit frumema, maledicetur in populis. Hoc vero talentum abscondunt, non solum qui docti cum sint, alios docere nolunt, sed etiam qui verbum Dei auditum, aliis cum possunt ac debent, non communicant.» Солнце . Taken from Faber, Dominica 11 Post Pentecosten, No. 7 «Quomodo omnia in usum et bonum hominis creata sint», sect. 1 «Solis bénéficia. Dierum et noctium altem atio utilis»: «[Sol] terrae diam eter continet non semel, sed centies saxagies [sic] sexies numeratus.» Солнце 2 . Taken from Faber, In Festo Nativitatis Christi, N o. 8 «Variis ostentis nuntiata orbi N ativitas Christi», sect. 4 «Apud Hispanos»: «Etenim tunc (si D. Thomae credim us 3. p. q. 36. art.) vel aliquando ante sub initium Imperii Augusti (si Eusebii C hronico, Plin. lib. 2. c. 28. Orosio et aliis fidem habemus) ad designandum tamen C hristi adventum , très in Hispania so les apparuere, qui paulatim in unum coibant orbem ... Quod certe quid aliud designavit, nisi lucem venisse in terras, eam que triplici de substantia com positam , cam e, anima, divinitate: quae cum inter se distinctae sint, in unum tamen idem que conveniunt Suppositum Christi?» Солнце 3 . Taken from Faber, ibid.: «Vagantur noctu et praedantur ferae altera alteram, ut dicitur Psal. Posuisti tenebras et facta est nox, in ipsa pertransibunt omnes bestiae sylvae: Catuli leonum rugientes ut rapiant et quaerant a Deo escam sibi. Sole vero adventante quasi facta generali pace et trequa in specus suas congregantur, nec iam altera alteri nocet, unde subditur: Ortus est sol et congregati sunt, et in cubilibus suis collocabuntur [v. 22]. Nox praecessit veteris legis, dies autem appropinquavit gratiae: decet igitur ut qui olim alter alterum persequebamur, iam non persequamur, sed congregati in vinculo pacis frateme conversemur.» Солнце 4 . Taken from Faber, In Festo S. Georgii, No. 7 «Documenta Evangelii [viz. John 15.1–11 ]», sect. 2 «In Christo manendum»: «Sicut in aestate Sol nobis vicinus calore suo terram vivificat; et foecundat: in hyeme contra longe positus omnia obrigescere et emori facit: ita Christus gratia sua nobis inhabitans, vitam dat et mérita vitae aetemae.» This passage is also the source of Пребывание в Христе 2 .

http://azbyka.ru/otechnik/Simeon_Polocki...

Трон истинный . Стихотворная композиция из 12 подписей на тему о справедливом и праведном судии, вошло в «Вертоград» из ранее написанного. В писцовых списках читается в рукописях, содержащих сочинения Симеона Полоцкого : ГИМ. Син 731. Л. 9–12 об.; Син 877. Л. 55 об.–58 об.; РГАДА, ф. 381, 389. Л. 124–124 об. (нумерация начинается с цифры 2). В рукописи Син 877 первая из подписей помещена в рукописях «Вертограда» В и С как заключительная. Фома . Based on Faber, In Festo S. Thomae Apostoli, No. 2 «Qui et quando potissim um profitenda», Thema: «Qualis enim petra, quam durum saxum fuit Thomas, cum adhuc in incredulitate persistens dixit: Nisi videro in manibus eius fixuram clavorum, et mittam digitum meum in locum clavorum, et mittam manum meam in latus eius, non credam?» Faber then writes that Thomas» confession is like honey and oil flowing from a stone. Фома 2 . Taken from Faber, ibid., No. 7 «Documenta [on the Gospel for the day, viz. John 20.19–31 ]», sect. 3 «Cedere sensu et voluntate nostra:... 2. De nullo desperare»: «Ecce enim Thomam caute duriorem, tactu vulnerum suorum adeo emollivit Dominus, ut nivis instar ad solis radios colliquescentis, cesserit et Christo se tradiderit. Nimirum vulnus lateris Christi foramen illius petrae est, per quod... nunc Thomas vidit et agnovit Christum Deum ; Caminus ardens, A poc. l.[R ev . 1.15] in quo Thomas quasi ustulatus exclam avit: Dominus meus, et Deus meus [ John 20.28 ]. Quisquis ergo induratus est et vitiis assuetus, saltern in hunc caminum mittat manum suam; videat et tangat, quid pro ispius salute Christus passus sit.» Лишенная в книзе Глас Божий страх . Taken from Meffreth, Dominica 8 Post Trinitatis, No. 2: «Basilius dicit super illud Psalm. 28 . Vox Domini intercidentis flammam ignis. Quod virtute diuina separabitur claritas ignis, ab eius virtute adustiua, ita quod claritas ignis cedet in gaudium sanctorum, & vstiuum ignis tormentum damnatorum: ergo ibi nullum erit» (Pars aestiv.. p. 318). Молния . Taken from Faber, Dominica 13 Post Pentecosten, No. 4 «Lepra peccati quant polluât Universum», sect. 5 «Polluit genus humanum»: «Ut enim fulmen in gladium incidens, vagina illaesa gladium in ea conterit: sic peccatum vastat animae bona interna, licet foris omnia sarta tecta videantur.»

http://azbyka.ru/otechnik/Simeon_Polocki...

Многоглаголание 2. Taken from Meffreth, Dominica in Palmis, No. 3. The image is being used by Meffreth of an immodest virgin: «Impudica [virgo], vbi non debet, multiplicat verba. Idcirco primo similis est naui sine gubemaculo, quae vadit non quo vult, sed quo ventus ducit, & si intrat aquam, cito submergitur, & obstruetur: Sic qui os suum non restringit a verbis superfluis, cito in peccata cadit» (Pars hyem., p. 345). Многоглаголание 3. Taken from Meffreth, Dominica 5 Post Pascha, No. 1: «Pythagoras ... qui, inquit, multum loquitur, signum est quod parum intelligit» (Pars aestiv., p. 110). Многоглаголание 4. Taken from Meffreth, ibid.: «Prouerb. dicitur. In multiloquio non deerit mendacium vel peccatum , scilicet falsitatis» (ibid.). Published in Berkov. Многоглаголание 5. Taken from Meffreth, ibid.: «Similiter Symonides Philosophus docuit silentium. Tutius est, inquit, tacere quam loqui, neminem tacendo, multos autem loquendo cognouimus circumuentos» (ibid.). Published in Berkov. Молитва. The poem is located in A among a number of poems deriving from Faber, Dominica 5 Post Pascha, No. 5 «Circumstantiae Orationis», but appears to be Simeon’s own thought; Faber " s sermon does not mention praying for others. Молитва 2. Taken from Faber, In Feriis Rogationum, No. 1 «Conditiones bonae orationis». The poem summarises sections 1–4: «1. Status gratiae. 2. Fiducia in Deum. 3. Humilitas. 4. Attentio.» The final section, «Perseverantia», has been omitted by Simeon. Молитва 3. Taken from Faber, ibid., sect. 3 «Humilitas»: «Ita Elias Propheta, qui orans pronus in terram posuit faciem suam inter genua, 3. Reg. Kings 18.42].» Молитва 5. Taken from Faber, In Festo S. Thomae Apostoli, No. 6 «Dispositio requisita ad S. Communionem», sect. 4 «Intentio recta»: «Sicut in vero flore consident apes, in ficto vero muscae, ut alibi diximus ostendisse Salomonem: ita in tali communicante, non requiescit gratia et virtus sacramenti, sed musca vanitatis et diabolus.» Молитва 6. Taken from Faber, Dominica 9 Post Pentecosten, No. 7 «Variae iniuriae Ecclesiis illatae, ut punitae sint», sect. 8 «Iniuriae aliae templis illatae, ... 3 Aditus inutilis»: «Tertio. Aditus templorum nullo fructu, cum videlicet ibi non oratur, sed dormitur: non attenditur ad concionem, sed ad alia externa: cum non participants sacramenta. Qui sic fréquentant templa, similes sunt iis, qui balneum ingrediuntur, sed ibi se non lavant.»

http://azbyka.ru/otechnik/Simeon_Polocki...

   001    002    003    004    005    006    007    008   009     010