| Первый из этих отрывков сопровождается схолией, по смыслу которой можно с полной вероятностью заключать, что вся статья составлена ещё до эпохи иконоборцев. Именно в схолии говорится, что Иллирийские епископы состоят под юрисдикцией папского престола; а между тем известно, что уже первый император – иконоборец (Лев Исаврянин) присоединил Иллирик к Константинопольскому патриархату 714 . Сравнительно с описанным составом греческого подлинника статьи о преимуществах Константинопольского патриаршего престола славянский перевод её представляет две в высшей степени замечательные материальные особенности, состоящие в двух дополнительных, т. е. не находящихся в подлиннике, схолиях к 28 правилу Халкидонского собора. В этих схолиях, вопреки соборному правилу и сопровождающей его старшей схолии, доказывается независимость иерархического достоинства епископских кафедр от политической важности городов, в которых они находятся, и Константинопольский патриарх принижается пред Римским папой, как носителем такой духовной власти, которая утверждается не на мирском величии Рима, а на богодарованных преимуществах основателя Римской церкви апостола Петра, унаследованных и его преемниками. Хотя с первого взгляда видно, что и эти схолии не оригинально славянские, а переводные с греческого, тем не менее невозможно допустить, чтобы их оригинал находился уже в первоначальном (впоследствии сокращённом) тексте статьи περ προνομιν το γιωττου ϑρνου Κωνσταντινιουπλεως, потому что нельзя допустить, чтобы один и тот же писатель в одном и том же сочинении и доказывал что-нибудь, и опровергал свои собственные доказательства. Итак, обе схолии необходимо должны быть признаны позднейшими вставками в текст означенной статьи. Когда же сделаны эти вставки, и как объяснить их появление в области греческой и славянской канонической литературы? Глубокая древность славянского языка статьи «о строении пресвятого престола Константина града» и факт её нахождения в Кормчих, содержащих в себе первоначальный перевод канонического кодекса греческой церкви, невольно заставляют относить её происхождение к той же эпохе, когда произошёл и прототип таких Кормчих, т. |
| Η αδελφτητα της Λαρας των Σπηλαων του Κιβου απηθυνε μνυμα στους πιστος της Ουκρανικς Ορθδοξης Εκκλησας «μασταν, εμαστε και θα εμαστε εν τη Αληθεα και πιστο στη κανονικ μας Εκκλησα και τον Προκαθμεν της». Αυτ αναφρονταν στο μνυμα που απηθυνε η ιεραρχα και η αδελφτητα της Λαρας της Κοιμσεως της Θεοτκου των Σπηλαων του Κιβου προς λα τα πιστ τκνα της Ουκρανικς Ορθδοξης Εκκλησας. Το μνυμα δημοσιετηκε στην ιστοσελδα της Μονς στις 26 Ιανουαρου του 2023. Αυτ αναφρει το Τμμα Ενημρωσης και Διαφωτισμο της Ουκρανικς Ορθδοξης Εκκλησας (ΟΟΕ). Στο μνυμα τονζεται τι «παρλο που, σμφωνα με την ουκρανικ νομοθεσα, “λες οι θρησκεες, οι ομολογες και οι θρησκευτικς οργανσεις εναι σες μπροστ στο νμο, δεν επιτρπεται η καθιρωση κποιων προνομων περιορισμν της μας θρησκεας, ομολογας θρησκευτικς οργνωσης εις βρος των λλων”, βινουμε καταπεση τσο στη λειτουργα σο και στη θρησκευτικ μας ζω». «Στους μεγαλτερους ναος της Λαρας των Σπηλαων του Κιβου δεν χουμε, πλον, το δικαωμα να τελομε τις ιερς ακολουθες, συγκεκριμνα στους ναος: στον Ιερ Να των Αγων Αντωνου και Θεοδοσου των Σπηλαων, τον οποον ανακαινσαμε πλρως εμες, και στον Ιερ Να της Κοιμσεως της Θεοτκου που κυριολεκτικ τον ανεγεραμε απ τα ερεπια και που αποτελε το μεγαλτερο διεθνς Ορθδοξο ιερ μνημεο», – επισημανεται στο μνυμα. Η αδελφτητα της Μονς σχολασε τις τελευταες δηλσεις του επικεφαλς της «ΟΕΟ» Επιφανου Ντουμνκο, σμφωνα με τις οποες εχε εκφρσει την πεποθησ του τι εμες, η αδελφτητα της Λαρας των Σπηλαων του Κιβου, θα μεταβομε δθεν επιθυμομε να μεταβομε στην «ΟΕΟ»: «…σας διαβεβαινουμε τι μασταν, εμαστε και θα εμαστε εν τη Αληθεα και πιστο στην κανονικ μας Εκκλησα και στον Προκαθμεν της, τον Μακαριτατο Μητροπολτη Ονοφριο», – τνισαν στη Λαρα. Οι μοναχο διαβεβαωσαν τους πιστος της ΟΟΕ τι καταβλλουν κθε προσπθεια, στε να υπερασπιστον τσο τη Μον σο και την ανεκτμητη εμπειρα του μοναχικο σχολεου, μια εμπειρα που αποκτθηκε στη διρκεια της μακραωνης πορεας της. «Γι αυτ, αν ακοσετε κποιον (ποιος και να εναι αυτς) να σας μιλει για αλλαγ της στσης μας, μην το πιστεετε. Δεν αρνομαστε, προς ικανοποηση των συνεχς μεταβαλλμενων πολιτικν διεργασιν, οτε συνολικ οτε εν μρει, τη διδασκαλα της πστης μας που περιβλλεται με την αγιτητα των περασμνων αινων», – λγεται στο μνυμα. Η αδελφτητα κνει κκληση για προσευχητικ υποστριξη: «Εθε η ευλογα του Κυρου ημν Ιησο Χριστο και οι πρεσβεες της Θεομτορος και λων των Οσων των Σπηλαων να εναι μαζ μας». Μετφραση για την πλη gr.pravoslavie.ru: Αναστασα Νταβντοβα news.church.ua 1/31/2023 Βαθμολογα: 10 Ψφοι: 3 Βαθμολογα: 1 2 3 4 5 6 7 8 9 10 ΤΕΛΕΥΤΑΙΕΣ ΠΡΟΣΘΗΚΕΣ ΤΑ ΚΟΙΝΩΝΙΚΑ ΜΑΣ ΔΙΚΤΥΑ |
| «…πατριρχην χειροτνησε Μοσκοβου τν κριον β, τ πικλσει κα χριτι το παναγου πνεματος, κα γρμμα ατ δδωκε χρυσβουλλον πατριαχικν, κα δι’ατο το χρυσοβολλου ρισε κα πεφνατο, να ατς ρχιεπσκοπος Μοσκοβου κρ β πρχ πμπτος πατριρχης, κα χ τν πατριαρχικν ξαν τ κα τιμν, κα συναριθμται κα μετρται μετ τν λοιπν πατριαρχν, ες τν μετ τατα ανα τν παντα». Η υπ εξταση κεμενο, το οποο εναι αμφισβητομενο τσο κατ την προλευση του, σο και κατ το περιεχμεν το, μεταδδει την πρξη της εποχς αυτο, δηλαδ της Οθωμανικς, επ της οποας οι Πατριρχες της Ανατολς, πως προαναφρθηκε δη, τελοσαν de facto σε κατσταση υποταγς στον Κωνσταντινουπλεως. Κατοι και τοτο το κεμενο, σε περπτωση επισταμνης μελτης, στην πραγματικτητα δεν υποστηρζει τις σημερινς αξισεις του Κωνσταντινουπλεως. Παρ τον ισχυρισμ του Πατριρχη Βαρθολομαου, δεν αποτελε ο Τμος του 1663 απντηση στα κεφλαια ζητημτων, τα «προβληθντα π το κλρου τς Ρωσσικς κκλησας». Γρμματα, τα οποα απεστλησαν στους τσσερις Πατριρχες της Ανατολς, δια των οποων προσκαλοντο να μεταβον στη Μσχα προς συμμετοχ στη Σνοδο, η οποα συνεκλθη για να ασχοληθε με την υπθεση του Πατριρχη Νκωνος, υπογρφησαν μνο απ τον Τσρο Αλξιο Μιχαλβιτς, τον πρωτοσττη δηλαδ της δκης του Πατριρχη Μσχας. Αλλ οτε οι εκκλησιαστικς αρχς, οτε ο απλς κλρος της Ρωσικς Εκκλησας ζτησαν απαντσεις απ τους Πατριρχες της Ανατολς. Ο Τμος του 1663 δεν χει χαρακτρα συνοδικς αποφσεως. Οι Προκαθμενοι των Εκκλησιν Αλεξανδρεας και Αντιοχεας, στους οποους κομσθηκε αντγραφο του Τμου, υπγραψαν αυτ πολ αργτερα. Επσης γνωστ εναι τι ο Ιεροσολμων Νεκτριος δεν υπγραψε το διο το γγραφο, αλλ επισναψε την ιδικ αυτο γνμη, που δηλοποιε το ενδεχμενο εκπτσεως οποιουδποτε Πατριρχη, του Κωνσταντινουπλεως μηδ εξαιρουμνου, απ το δικαστριο των μητροπολιτν και επισκπων της σειρς, με την οποα τη γνμη διψευσε ουσιαστικ τις θσεις του κειμνου περ ειδικν προνομων του Αμφισβητσεις επιδχεται και το κρος, τουλχιστον, ορισμνων συντακτν του κειμνου. νας εκ των οποων ο Αντιοχεας Μακριος, ακμη το 1662 απστειλε εμπιστευτικ επιστολ στον Ππα Ρμης, που δλωσε την υποταγ του. Το μνο γεγονς αυτ θτει ερτημα, το κατ πσο το ν λγ κεμενο δναται να θεωρεται κφραση της αυθεντικς και αλωβτου εκκλησιαστικς παραδσεως. |
| 34 Guillelmus (Willb), Tyrensis archiep. Histona rerum m partibus transmarims gestarum, lib XXII, cap. 12–13 (Migne. PL. T. 201, pp. 859–861). 35 Guillelmus Tyr. Histona, lib. II, cap. 10. Ibid., p. 260; cf. Pichler. Geschichte der Kirchlich Trennung. В. I, S. 282. 38 Innocentii epistola episcopis, abbatibus in exercitu crucesignatorum apud Constantinopolim existentibus. Migne. PL. T. 215, p. 456. 40 Epistola Balduini imperatoris ad papam. Помещено между письмами Иннокентия. Migne. Ibid. Т. 215, pp. 447, 452. 42 Анна Комнина. Сказание о делах царя Алексея Комнина. Кн. I, гл. 13, с. 60. Перевод. Том I (Спб., 1859). Содержание же 2–го тома мы будем цитировать по изданию Миня. 43 Окончательно система пяти патриаршеств была установлена на Халкидонском Вселенском соборе в 451 г. 46 Βαλσαμν Μελετη χαριν των πατριαρχικν προνομων. Rahlly et Potly. Syntagma canonum. Т. IV, pp. 543–544, 547. Athenae, 1854. 49 Фрагмент находится в Синопсисе Алексея Аристина (ок. 1150 г.). Pichler, S. 274–275. Точный рассказ об отношении Аврелиана к папе см. в Церковной Истории Евсевия, VII, 30 ad fin. 51 Allatii De libris ecclesiasticis graecis, p. 182 (Игумена Арсения об отношениях церквей Латинской и Греческой в период крестовых походов: ЖМНП, 1867. Т. 133, с· 520. 54 Правила с толкованиями (изд. Общ. Любит. Дух. Просвещ.), с. 368 (толкование та 14–е пр. Халкидонского собора); Quaest. 35 ad Marc. Alexandr.: Rhally. Synt. I V, p. 476. 59 Germani patriarchae epistola missa in insulam Cyprum: Coteleru Monumenta ecclesiae Graecae. Т. II, pp. 462–472. 64 Сочинение: Graecorum malae consuetudmes напечатано среди текста другого анонимного сочинения под заглавием: Tractatus contra Graecos – в виде приложения этому последнему Maxima Bibliotheca veterum patrura et antiquorum scnptorura cclesiasticarum, a Bigne edita. T 27, pp. 609–611. Lugdum, 1677. Очевидно, сочинение Tract contra Gr. есть компиляция. 66 М Челъцов. Полемика между греками и латинянами по вопросу об опресноках, с 86 СПб., 1879 Сочинение, из которого взято автором это замечание Николая, до последнего времени известно было лишь в рукописи; но в настоящее время оно отпечатано в оригинале с переводом неутомимым ученым, епископом Арсением (Иващенко), под заглавием Два неизданных произведения Николая епископа Me тонского (второе озаглавливается Слово к латинянам об опресноках) Цитируемое место см на с 115 (Новгород, 1897). |
| Τη διαμχη προκλεσε η ακλουθη φρση: «[μετ τη διακοπ τον 11 ο αι.] αμφτερες οι Εκκλησες συνχισαν να συγκαλον «κοινς» Συνδους, στις οποες συμμετεχαν επσκοποι των κατ τπους Εκκλησιν, των ευρισκομνων σε κοινωνα με τον θρνο της Ρμης και των κατ τπους Εκκλησιν, των ευρισκομνων σε κοινωνα με τον θρνο της Κωνσταντινουπλεως». Η Ρωσικ Εκκλησα, εκπροσωπομενη απ τον αντιπρσωπ της, επσκοπο Βιννης και Αυστρας Ιλαρωνα Αλφγεφ, τχθηκε κατ της διατυπσεως αυτς, επισημανοντας τι «η κοινωνα με τον θρνο Κωνσταντινουπλεως ουδποτε εκλαμβανταν τσο υποχρεωτικς ρος καθολικτητας, σο για τις δυτικς εκκλησες κατστη η κοινωνα με τον θρνο της Ρμης». Μολοντοτο και ελλεψει ομοφωνας ο συμπρεδρος της Επιτροπς καρδινλιος Βλτερ Κσπερ θεσε σε ψηφοφορα τη φρση αυτ σε λγο μεταλλαγμνη, αλλ στην ουσα, σε αναλλοωτη μορφ. Το Πατριαρχεο Μσχας αναγκσθηκε να καταθσει διαμαρτυρα κατ παρμοιων μεθδων διεξαγωγς του διαλγου, υποδεικνοντας «το απαρδεκτο της επιλσεως ζητημτων δογματικς και εκκλησιαστικς φσεως δι ψηφοφορας» Η συζτηση αυτο του ζητματος θα πρεπε να επαναληφθε το 2007 στη συνεδρα της Ραβνας. μως, εξαιτας της προβοκτσιας του Πατριαρχεου Κωνσταντινουπλεως, το οποο ενταξε στην αντιπροσωπεα του εκπροσπους της αντικανονικς «Αποστολικς Εκκλησας της Εσθονας», η οποα ιδρθηκε απ το Φανρι στο κανονικ δαφος του Πατριαρχεου Μσχας, η Ρωσικ Ορθδοξη Εκκλησα αναγκσθηκε να αποσυρθε απ τη συνεδρα και δεν συμμετεχε στις εργασες της. Το «Κεμενο της Ραβνας», που κυκλοφρησε μετ τις εργασες της και εμπεριεχε την παροσα επμαχη διατπωση, προκλεσε τη διαφωνα της Ρωσικς Εκκλησας, η οποα το 2013 ετομασε το δικ της γγραφο «Θση του Πατριαρχεου Μσχας επ του ζητματος του πρωτεου στην αν την οικουμνη Εκκλησας». Το κεμενο δεχταν το «πρωτεο τιμς» της Εκκλησας της Κωνσταντινουπλεως, το περιεχμενο του οποου μως καθοριζταν απ τη «συνανεση των Ορθοδξων Επομνως, εν το Φανρι (ακολουθομενο εμμσως και απ τη Ρμη) επμεινε στο τι κατχει κποιες καθαυτς εξουσιαστικς αρμοδιτητες σε οικουμενικ πανορθδοξο εππεδο, η Ρωσικ Εκκλησα υποστριζε τι πηγ ενδεχμενων προνομιν μιας προεδρευοσης Εκκλησας δναται να εναι μνον η συμφωνα λων των υπλοιπων κατ τπους Εκκλησιν σε κθε συγκεκριμνη περπτωση. |
| - «η εκκλησιολογικ και κανονικ αρχ του θεσμο του αυτοκεφλου εγγυται την ισοτιμα των αυτοκεφλων λων των κατ τπους Αυτοκεφλων Ορθοδξων Εκκλησιν». πειτα απ συζτηση οι κατ τπους Εκκλησες (απ τη Δισκεψη απουσαζαν μνον τα Πατριαρχεα Ιεροσολμων και Γεωργας) συμφνησαν σχεδν εξ ολοκλρου επ του κειμνου «Το Αυτοκφαλο και ο τρπος ανακηρξεως αυτο», βσει του οποου η χοργηση του αυτοκεφλου εφεξς εναι δυνατ μνον κατπιν συγκαταθσεως λων των κατ τπους Εκκλησιν, εν « νακηρυχθεσα Ατοκφαλος τοπικ κκλησα ντσσεται ς στιμος ες τν κοινωναν τν ατοκεφλων ρθοδξων κκλησιν κα πολαει πντων τν πανορθοδξως καθιερωμνων κανονικν προνομων (Δπτυχα, Μνημσυνον, Διορθδοξοι σχσεις κ.λπ.)». Ειδικτερα, δε, ως απαρατητες προποθσεις χορηγσεως του αυτοκεφλου η παρ. 3 του εν λγω κειμνου ανακηρσσει «τν συγκατθεσιν τς κκλησας-μητρς κα τν πανορθδοξον συνανεσιν». Αφο εφαρμοσθον οι ως νω προποθσεις στη διαδικασα εντασσταν ο Οικουμενικς Πατριρχης. « κκλησα-μτηρ, δεχομνη τ ατημα παγομνης ες ατν κκλησιαστικς περιοχς ξιολογε τς φισταμνας κκλησιολογικς, κανονικς κα ποιμαντικς προποθσεις, πρς παροχν το ατοκεφλου. Ες περπτωσιν καθ ν τοπικ σνοδος, ς ντατον κκλησιαστικν ργανον, παρσχει τν συγκατθεσιν ατς, ποβλλει σχετικν πρτασιν πρς τ Οκουμενικν Πατριαρχεον δι τν ναζτησιν τς πανορθοδξου συναινσεως, νημερνει δ σχετικς τς λοιπς κατ τπους ατοκεφλους κκλησας». Και στη συνχεια, στο σημ. β σημεινεται: « πανορθδοξος συνανεσις κφρζεται δι τς μοφωνας τν συνδων τν ατοκεφλων κκλησιν». μεινε μνον να συμφωνηθε το πς ακριβς ανακηρσσεται το αυτοκφαλο, το οποο χορηγεται κατπιν κοινς συμφωνας λων των κατ τπους Εκκλησιν: ποιος και πς υπογρφει το σχετικ γγραφο. Ωστσο, δεν στθηκε δυνατ να συνεχισθε η σημειωθεσα επιτυχα. Επ ξι χρνια το Πατριαρχεο Κωνσταντινουπλεως, το οποο προδρευε της Διορθοδξου Προπαρασκευαστικς Επιτροπς, δεν συγκαλοσε τις συνεδρες της. Το 1999 κατβαλε ττοια προσπθεια, αλλ πεσε στο κεν εξαιτας της προ τριετας εκκλησιαστικς κρσεως στην Εσθονα, που εχε προκψει. Το Πατριαρχεο Κωνσταντινουπλεως απατησε την ιστιμη με τις κοινς αναγνωρισμνες τοπικς Εκκλησες συμμετοχ στις συνεδρισεις της λεγμενης Αποστολικς Ορθοδξου Εκκλησας της Εσθονας, η οποα ιδρθηκε ως αυτνομη δομ του Πατριαρχεου Κωνσταντινουπλεως στο κανονικ δαφος της Ρωσικς Ορθοδξου Εκκλησας. Η Ρωσικ Ορθδοξη Εκκλησα, πως ταν φυσικ, δεν μποροσε να συμφωνσει με ττοιου εδους προσγγιση. |
| «Ακριβς βσει αυτν των προτπων γνεται η προετοιμασα της γνμης των κατοκων εδαφικν κοινοττων, εξτρεμιστικν οργανσεων, οι οποες αντλον απ τις δηλσεις των δημοσων λειτουργν, βουλευτν και ΜΜΕ στοιχεα για το ενδεχμενο, ακμη και την ενθρρυνση της διαπρξεως παραβισεων κατ των πιστν της ΟΟΕ», διαπιστνει το Γραφεο, υποδεικνοντας τη διαμορφωθεσα στη χρα σταθερ τση πολιτικο χρωματισμο των θρησκευομνων της κανονικς Εκκλησας και περιφρονσεως του γεγοντος τι η Ουκρανικ Ορθδοξη Εκκλησα ασχολεται αποκλειστικ με τη διαπομανση του ποιμνου της «με σκοπ τη σωτηρα και την νωση λων των θρησκευομνων με τον Κριο Ιησο Χριστ». Αφο διαπστωσε τι η θση της Ουκρανικς Ορθοδξου Εκκλησας σχετικ με τις ενργειες του Πατριρχη Κωνσταντινουπλεως Βαρθολομαου θεμελινεται επ του κανονικο δικαου, το Γραφεο της Ουκρανικς Ορθοδξου Εκκλησας στους Ευρωπακος Διεθνες Οργανισμος σημεινει: «Παραλλλως, οι ενργειες για τη συγκρτηση στην Ουκρανα της θρησκευτικς ενσεως της “Ορθοδξου Εκκλησας της Ουκρανας” βσει του Τμου, που χορηγθηκε απ τον Πατριρχη Κωνσταντινουπλεως, προφανς επισρουν την επταση των διακρσεων και της πισεως στην ΟΟΕ εξαιτας της χορηγσεως προνομιν στην ονττητα αυτ απ τις Αρχς και της αυξημνης προπαγνδας μσους ναντι της ΟΟΕ. Στην περπτωση, που οι κρατικς Αρχς της Ουκρανας εξασφλιζαν το οικειοθελς της αλλαγς ομολογιακς ταυττητας και δεν χορηγοσαν προνμια στην «ΟΕΟ», η δημιουργα μιας νας θρησκευτικς δομς δεν θα συνεπαγταν τις τραγικς συγκροσεις γρω απ τις κοιντητες της ΟΟΕ, που εξαναγκζονται σε αλλαγ ταυττητας απ διφορες πολιτικς δυνμεις και εξτρεμιστικς οργανσεις». Στη δλωση επσης σημεινεται τι στην Ουκρανα δεν εφαρμζονται οι συστσεις του ΟΗΕ σχετικ με το απαρδεκτο της δημιουργας προνομιοχων εκκλησιν. Κατ αυτν τον τρπο, στη νεοσστατη ονττητα της «ΟΕΟ» παραχωρθηκε προνομιακ το συγκρτημα του ναο της Αγας Σοφας του Κιβου, εν οι επανειλημμνες προσπθειες της κανονικς Ουκρανικς Ορθοδξου Εκκλησας να αποκτσει ανλογο δικαωμα αγνοθηκαν. «Ττοιους περιορισμος των δικαιωμτων τους αντιμετωπζουν οι δομς της ΟΕΟ και σε λλες περιοχς της Ουκρανας, ειδικτερα σε ,τι αφορ στην παραχρηση οικοπδων στις κοιντητες της ΟΕΟ για ανγερση ναν, καθς και στην υλοποηση ετρων νομμων δικαιωμτων, τα οποα σμερα χουν αποκλεισθε εξαιρετικ δυσχερανθε η σκησ τους για πολιτικος λγους», τονζει το Γραφεο, επισημανοντας συνμα τι στη διαδικασα των λεγμενων «μεταπηδσεων» κοινοττων της Ουκρανικς Ορθοδξου Εκκλησας στην «ΟΕΟ» παρχεται ουσιαστικ διοικητικ υποστριξη στο εππεδο των κεντρικν και περιφερειακν Αρχν, εν οι κρατικς δομς στο υψηλτατο εππεδο προβλλουν ανοικτ την προνομιοχα θση της «ΟΕΟ». |
| 121 Zonaras (Epitome historiarum/Ed. Dindorfius. Lipsiae, 1871. T. IV. P. 201) говорит о нем: » ξιος εκρθη του θρνου του πατριαρχικο». 124 ζητετο ξιος του τοιοτου θρνου. – Georgius Acropolites (далее – Acropolites). Historia. Ed. Augustus Heisenberg. Lipsiae, 1903. P. 106 127 Cedrenus. Historiarum compendium. Bonnae, 1839. Т. II. P. 332; Leo Grammaticus. Chronographia. Bonnae, 1842. P. 562. 131 Theophanes Continuatus (далее – Continuatus). Chronographia. Bonnae, 1838. P. 410; Cedrenus. T. II. P. 307. 134 Continuatus. P. 421, 422; Cedrenus. T. II. P. 313–315; Leo Grammaticus. 322; Symeon Magister. Annales. Bonnae, 1838. P. 745. 135 Cedrenus. Т. И. Р. 434; Zonaras. Т. IV. Р. 110. – Искусственное объяснение этого междупатриаршества представляет Gfrorer. Byzantinische Geschichte. Graz, 1877. Т. II. S. 584–588, 590–592. Ср.: Schlumberger. L " epopee byzantine a la fin du dixieme siecle. Premiere partie. Jean Tzimisces//Les jeunes annees de Basile II. Paris, 1896. P. 448–454. – Следует, впрочем, заметить, что Яхъя Антиохийский относит указанное междупатриаршество к 992–996 гг., а назначение преемника Антонию, патриарха Николая Хрисоверга, приурочивает ко времени между 11 янв. 979 – 11 янв. 980 г. (Розен В. Р. Император Василий Болгаробойца. Извлечения из летописи Яхъи Антиохийского. СПб., 1883. С. 267–270). 149 Θεδωρος Βλσαμων. Μελτη, γουν πκρισις, χριν των πατριαρχικν προνομων/ Ρλλης και Ποτλς. Τ. IV. Σ. 546 153 Vita s. Methodii, patriarchae. Ср.: PG. Т. С. Col. 1253 АВ. Ср.: Vita Ignatii, archiepiscopi. Ср.: auctore Niceta Davido Paphlagone. PG. T. CV. Col. 500 С 157 Ibid. P. 164; ΓεδενΜ. Πατριαρχικο πνακες. Κωνσταντινοπολις, 1884. Σ. 312–313 (отзыв об Антонии современного Хонского епископа). 159 Курц Э. Три Синодальные грамоты митрополита Ефесского Николая Месарита//Византийский Временник. Т. XII. СПб., 1905. С. 105. 160 Acropolites. Р. 32; Ephraemius. De patriarchis Constantinopolitanis. Bonnae, 1840. P. 10. 251–252. 162 Τ παρ των αρχαων πατρων ν συνδοις εν παρχαις δικς και καθολικς πραχθντα και οικονομηθντα τον πατριρχην δεδιαιτν και διακρνειν. См.: Εραηαgoge. P. 68. |
| Στο Συνοδικ Γρμμα του Πατριρχη Ιερεμα (1575) που ορζει το καθεστς της μονς Σιν, αναφρεται: « γρ πτ κα δκατος κανν τς γας κα Οκουμενικς τετρτης Συνδου, πρς τος λλοις κα τατα φησν, «ς δον στι κα τν τν κκλησιαστικν παροικιν κα πραγμτων τξιν τος βασιλικος τποις κολουθεν… ξαστι γρ τ βασιλε περ νοριν κκλησιαστικν διατττεσθαι, κα προνμια τινν φαιρεσθαι, κα πισκοπς αθις ες μητροπλεις τιμν, κα γουμνους προχειρζεσθαι, κα τερ τινα τοιατα ποιεν» . Το 1663 ο Πατριρχης Κωνσταντινουπλεως Διονσιος Γ μαζ με τους αδελφος του Πατριρχες της Ανατολς γραφε στη Μσχα: «Οδες οδεμαν δειαν χει νθστασθαι τ Βασιλικ πιτγματι, νμος γρ στν, οδ κκλησιαστικς προστμενος, κν Πατριρχην εποις, κν λλου βαθμο. Δι κα τ πιτγματι, τ πιστολ το Βασιλως νθιστμενς τις παιδευθσεται, ς παρ νμον διαπραττμενος» . Οι Πατριρχες ονομζουν τον τσρο «κδικον το Θεο» . Γιατ ττε ο σημερινς Πατριρχης Κωνσταντινουπλεως Βαρθολομαος απορρπτει τη νομιμτητα των αυτοκρατορικν διαταγν, εν οι προκτοχο του αναγνριζαν στους «βασιλες» δικαωμα μεταβολς των «ρων» και «προνομων» των επαρχιν, εν τιτλοφοροσαν τον Ρσο αυτοκρτορα “Εσεβστατον κα γαληντατον Ατκρτορα γου Βασιλως πσης Μοσχοβας, Μικρς κα Λευκς ωσσας κα πντων τν Βορεων, νατολικν, Δυτικν κα λλων πολλν μερν κατεξουσιαστν» ; Η σγχρον μας Ουκρανικ Ορθδοξη Εκκλησα με επικεφαλς τον Μακαριτατο μητροπολτη Ονοφριο εναι η κανονικ Ορθδοξη Εκκλησα στο κρτος της Ουκρανας, που συγκροτθηκε και απκτησε τα σγχρονα σνορ του τον 20 αι. Στα συνοδικ γγραφα του 1686 λγος γινταν για την πρην μητρπολη Κιβου – της Τοπικς Εκκλησας του Πολωνο-Λιθουανικο κρτους. Αυτ η εκκλησιαστικ-διοικητικ δομ παυσε να υφσταται τον 18ο αι. Επομνως, τα γγραφα του 1686 δεν μπορον να θεωρονται «ιδρυτικ» της σγχρονης Ουκρανικς Ορθοδξου Εκκλησας. Η κανονικ διρθρωση και η ζω αυτς καθορζεται απ τον Ορισμ της Ιερς Συνδου της Ιεραρχας της Ρωσικς Ορθοδξου Εκκλησας του 1990 «Περ της Ουκρανικς Ορθοδξου Εκκλησας», το απ το 1990 Γρμμα του Αγιωττου Πατριρχη Μσχας και Πασν των Ρωσιν Αλεξου Β, το ι κεφλαιο του Καταστατικο Χρτη της Ρωσικς Ορθοδξου Εκκλησας, καθς και απ τον Καταστατικ Χρτη της Ουκρανικς Ορθοδξου Εκκλησας. |
| Ακριβς εκενη την εποχ διαμορφνεται πλρως η ιερ μορφ του αυτοκρτορα χι απλς ως Αρχηγο του κρτους, αλλ ως προσττη και υπρμαχου λων των ορθοδξων, που και υπ ποια εξουσα και αν ζοσαν. Εναι πολ σημαντικ να θυμμαστε για αυτ την ιερ μορφ της εξουσας στε να κατανοσουμε ορθς τις περαιτρω αξισεις του Πατριρχη Κωνσταντινουπλεως. Το λο ζτημα εναι τι μετ την λωση της Πλεως οι ιδιτητες του αυτοκρτορα του Βυζαντου, ως προσττη και υπερασπιστ λων των ορθοδξων (Ελλνων) μεταβιβζονται στον Πατριρχη Κωνσταντινουπλεως. Και θα το πομε απερφραστα, σε αυτ την εξλιξη των πραγμτων συνβαλαν ευθως οι Τορκοι σουλτνοι. Εναι γνωστ τι ο Μωμεθ Β μετ την κατκτηση του Βυζαντου καθορζει το καθεστς του Πατριρχη Κωνσταντινουπλεως ως επικεφαλς λων των ορθοδξων χριστιανν, που κατοικον στην Οθωμανικ αυτοκρατορα. Συνεπς, κατπιν προτροπς του σουλτνου ο Πατριρχης Κωνσταντινουπλεως καθσταται ηγτης του ελληνικο γνους. – Τελικ χει ο Πατριρχης Κωνσταντινουπλεως ειδικ δικαιματα και προνμια; – Εκτς του πρωτεου τιμς, χι. Ο Πατριρχης Κωνσταντινουπλεως, ο οποος χει προ πολλο χσει τη θση του πρτου επισκπου της αυτοκρατορας, συνεχζει να διαμορφνει μια διδασκαλα σχετικ με την ειδικ του εξουσα. Ας θυμηθομε για λλη μια φορ τι η Κωνσταντινοπολη δεν υφσταται. Υπρχει η Ιστανμπολ. Οι λληνες μυθοποησαν την Κωνσταντινοπολη, καθιστντας αυτ σαν την πλη Κτεζ α λα ελληνικ. Η Κωνσταντινοπολη εναι μια πλη-μνμη, πλη-μθος, πλη-φντασμα, πλη-νειρο. Το νειρο για το πλαι ποτ καθεστς, την αγλη και μεγαλεο της ορθοδξου αυτοκρατορας. πως λεγε νας συγγραφας: «Οι λληνες ζουν σαν να μην χουν ακοσει για την λωση της Πλεως». Εξαιτας αυτς της αποστασιοποησης απ την πραγματικτητα το Πατριαρχεο Κωνσταντινουπλεως αντιμετωπζει τον εαυτ του εντς ιερο πλαισου, επινοντας κποια ειδικ προνμια και ειδικ εξουσα. Απ πλευρς των επικριτν των αξισεων της Κωνσταντινουπλεως διατυπνονται κατηγορες για τον παπισμ της Ανατολς. Θα επιτρψω την ιστορικ αναλογα με τον παπισμ της Ρμης: η δογματικοποηση της διδασκαλας περ του παπικο αλθητου σε θματα πστεως και ηθικς γινε επ Ππα Που Θ, υπ τις ιστορικς συνθκες της απλειας της κοσμικς εξουσας απ τον Ππα και της ενισχυμνης εκκοσμικεσεως. Η διδασκαλα περ του παπικο αλθητου τρπον τιν προσττευε εκενο τον τομα, που αποτελοσε αποκλειστικ προνμιο της Εκκλησας. Δηλαδ, με την απλεια της πραγματικς επιρρος και της πραγματικς εξουσας πντοτε διαμορφνονται κποιες ακρτητες περ ειδικν δικαιωμτων και προνομιν στον πνευματικ τομα. |
|
|
