СКОРЕЕ: скоро И38 17 в соот. с θερμτερον сравн. «горячее». На И243 5 глосса, с помощью которой переводчик показывает, что для него «горячий» означает «скорый». Так и на И352 26 , И368 25 . В Лет замены «горячий» на «скорый» нет: ЛМ6об. 4 . Материал Врем освещает глубины семантических процессов вокруг «горячего» и «скорого» в славянской лексике, которым посвящены исследования Ж.Ж.Варбот. Автор приводит редкие примеры на развитие значения «скорый» из исходного «горячий» (как внутреннего качества человека) из рус. говоров и из польского языка [Варбот I, 47; Варбот III, 37]. ЧЕРЕЗ ЖРЕЦА: δι το μιερως Б19 13 . В Тр. кровни миремъ И38 19 – непонятное кровни (порча из скверни ?) и транслитерация существительного; может быть, из кровним иремъ . Ниже иерею придан эпитет отрицательной оценки: скверьномоу И38 20 и повторено на И38 22 (в греч. третьего упоминания нет). В Лет оба раза транслитерация: т мирева праз д на, меривъ ЛМ6об 6 . БЛАГОМУ КИРУ: бломоу коуроу И38 26 . У Амартола (Б19 23 ) и в Ис. 45:1 по Септ «помазаннику»: τ χριστ, в Острож помаза н ном . Ср. омофоны χριστς (χρω «помазывать») и χρηστς «хороший» и т. п. (χρομαι в т. ч. «быть полезным») . Так в той же цитате на И271 18 . Cm. также И210 17 . «Благой» во Врем частый заменитель для «помазанный» из-за омофоничности и взаимозаменимости в греч. текстах конкретного χρηστς на обобщенно-оценочное χριστς. И39 ОН – отсутствует в Тр., есть в сп2 в соот. с ατς Б20,. ДЕРЖАВШЕЕСЯ. В соот. с διαρκσασα «довлевшее» Б20 20 в пер. владвъши И39 16 – может быть, порча исходного довълвъши . АРТАКСЕРКС ПАМЯТЛИВЫЙ – после Камбиза был Дарий I (522–486), потом другие правители. Артаксеркс II по прозвищу Мнемон был гораздо позже (404–359). Место из Малала VI. 160, где, впрочем, нет слов по прозвищу Памятливый. ОБНОВИЛИ И РАСШИРИЛИ: νενωσαν κα προσκοδομησαν Б21 8 ; в Тр разоумвъша и призвавъша И39 21 . Аор. νενωσαν был связан, по-видимому, с гл. νοω «понимать, думать, рассуждать, решать», отсюда разоумвъша . Второе – результат редакторской подгонки под разоумвъша : призъдавъша → призвавъша . Отмечено в [Истр II, 158]. В Лет адекватное лексически (но не грамматически) бновише и призидаше ЛМ7 17 .

http://azbyka.ru/otechnik/Istorija_Tserk...

Θεοτοκον σταμνων, βεβαωσις πρχεις, κα πεσντων, νρθωσις Παρθνε· δι καταπτωθντα με νστησον, να σε δοξζω, τν Κεχαριτωμνην, ες πντας τος ανας. Κανν τν σωμτων, δ η χος πλ. δ Ερμς Τν Βασιλα τν ορανν ν μνοσι, στρατια τν γγλων μνετε, κα περυψοτε ες πντας τος ανας. Τος παρασττας κα μνδος, τς φρστου, κα ρρτου σου δξης προσδχου, σ νν δυσωποντας, Χριστ ες τος ανας. πρ μν μνε γαθ, δυσωποσας, στρατις τν γγλων προσδχου, σ τν νυμνοντων, Χριστ ες τος ανας. Θεοτοκον Φαεινοτταις σου στραπας, Θεομτορ, τος πιστς μελδοντας φαιδρνοις, κα σ νυμνοντας, ες πντας τος ανας. Κανν Κατανυκτικς, δ θ χος πλ. δ Ερμς φριξε πσα κο, τν πρρητον Θεο συγκατβασιν, πως ψιστος, κν κατλθεν μχρι κα σματος, Παρθενικς π γαστρς, γενμενος νθρωπος· δι τν χραντον, Θεοτκον ο πιστο μεγαλνομεν. ς πλαι Πρνην ν κλαυθμ, προσπεσοσν σοι Χριστ καθρισας, ς δικαωσας, Τελνην Λγε, μνον στενξαντα, ς προσεδξω Μανασσν, ς Δαυδ λησας, μετανοσαντα, οτω δξαι με, κα σσον φιλνθρωπε. Στναξον δκρυσον ψυχ, τν προτρων σου σφαλμτων πστηθι, κα τ γινσκοντι, τ κρφι σου φανερς πρσπεσον, κα ναβησον θερμς· μαρτν σοι Κριε, σσν με οκτειρον, χων σπλγχνα οκτιρμν Πολυλεε. Μαρτυρικ θλησαν ο θεοειδες, θλοφροι π γς καρτερτατα, κα τν σλευτον, νν Βασιλεαν, κλρον ελφασι, κα Παραδεσου τς τρυφς, μετχουσι χαροντες. Ατν πρεσβεαις Χριστ, σο τς δξης κοινωνος μς ποησον. Φωστρες τν νατολν, τν νσπερον φωτσαντες φθητε, κα τν σπραν σοφο, τς θεας πεμεισατε κα δδουχαις ερας, πντας καταυγζετε, τος τν φωσφρον μν, θλοφροι ορτν μεγαλνοντας. Θεοτοκον Φτισον πλη το φωτς, τς καρδας μου τ μματα δομαι, περ μαρωσε, τς μαρτας σκτος βαθτατον, κα μετανοας μοι αγν, κατπεμψον Δσποινα, κα αωνου πυρς, μεσιτεαις σου ε λευθρωσον. Κανν τν σωμτων, δ θ χος πλ. δ Ερμς Κυρως Θεοτκον, σ μολογομεν, ο δι σο σεσωσμνοι Παρθνε γν, σν σωμτοις χορεαις, σ μεγαλνοντες. Χορεαις σωμτων, νν τν κκλησαν, δι ρετς μιμουμνην νδειξον, περιτειχζων γγλοις, Χριστ τν πομνην σου. Ψυχν τν σωτηραν, γγελοι προστται, παρ Θεο δυσωποντες δωρσασθε, τος προσιοσι τ σκπ, μν παννδοξοι. Θεοτοκον ς ρθρος τος ν σκτει, κα πεπλανημνοις, δικαιοσνης Παρθνε τν λιον, ν τας γκλαις κρατοσα, Χριστν ντειλας.

http://azbyka.ru/otechnik/greek/oktoih-n...

Κανν Κατανυκτικς, δ δ χος δ Ερμς καθμενος ν δξ, π θρνου Θετητος, ν νεφλ κοφ, λθεν ησος πρθεος, τ ­κη­ρ­τ Παρ­θ­ν, κα δι­σω­σε, τος κραυγζοντας· δξα Χριστ τ δυνμει σου. ς Κριτ δικαιοττ, νν προσππτω σοι Κριε· κατακεκριμνον, κα κατεγνωσμνον με οκτειρον, κα τς δικαας σου σαι ποφσεως, κα τς στσεως, τν κλεκτν καταξωσον. Τν λστας περιπεσντα, νημροις φιλνθρωπε, τν τραυματισθντα, ασαι Χριστ, πιχων μοι, τς μετανοας τν ονον κα τ λαιον, κα νδων με, καταστολν τν σωτριον. Μαρτυρικ νεδσασθε ξ ψους, σωτηρου μτιον, ν τ πεκδσει, σματος πανεφημοι Μρτυρες, κα τν κδσαντα πρην τους προπτορας, γυμνσατε, πνουν νεκρν ργασμενοι. ητορεοντες νμων, κατενπιον Μρτυρες, το Θεο τν λγον, γνσει εσεβεας κοσμομενοι, σοφος κα τορας πντας, κατσχνατε, σεβοντας, κα τν δυσμεν θανατσαντες. Θεοτοκον π σ καθπερ μβρος, τς σοφας βυσσος, ησος κατλθε, μνην καθαρν σε ερμενος, Θεογενντορ Παρθνε, κα κατκαυσεν, μαρτας, χειμρρους δεινος θε χριτι. Κανν τν σωμτων, δ δ χος δ καθμενος ν δξ καταλπτ δυνμει, κ μ ντων παργαγες, ορανους Νας, Λγε το Θεο περοσιε, κα τ ρρτ σου δξ κατεκλλυνας, τος κραυγζοντας· Δξα Χριστ τ δυνμει σου. υθμιζμεναι τν νω, α Δυνμεις το Πνεματος, τας ναις τοτου, κα θεαις αγας πυρσευμεναι, μεταπττους τς τξεις κληρσαντο, μαν σβουσαι, πντων ρχν κα Θετητα. Το προσπου σου τ κλλος, τ ραον θεσασθαι, καταξιωθεσαι, α λειτουργικα σου λαμπρτητες, κα τς κεθεν μφσεις εσδεχμεναι, σο κραυγζουσι· Δξα Χριστ τ δυνμει σου. Θεοτοκον Βασλισσα Παρθνος, διαχρσ στολσματι, ραζομνη, Υ Βασιλε νν παρσταται, συγκρτως γγλους περχουσα, τος κραυγζοντας· Δξα Χριστ τ δυνμει σου. Κανν Κατανυκτικς, δ ε χος δ Ερμς Νν ναστσομαι, προφητικς φη Θες, νν ψωθσομαι, νν δοξασθσομαι, τν πεσντα προσλαβν κ τς Παρθνου, κα πρς φς τ θαυμαστν, νυψν τς μς Θετητος. πς κατκριτος, σο τ Κριτ, πντων κα Θε, μλλω παρστασθαι, κα διελγχεσθαι, περ πντων τν δεινν, ν περ φρνως πλημμλησα κν, κα μαυτν λως κατηχρεωσα! Σσν με Κριε, τι κακν, ππλησμαι πολλν, ασαι Δσποτα, τς μαρτας μου, κα τ λκη τ δειν, κα μ σς πολσθαι με, τν μνον ησο μου, πολλ σοι πτασαντα. Μαρτυρικ Τλος μακριον, ο θλητα, εραντο σαφς, δξης πτυχον, Χριστν δοξσαντες, τος οκεοις μλεσι, τν θλοθτην, ακισμος κα σπαραγμος, μιλεν νδρικς αρομενοι. λβον ορνιον, πανευκλες, θεοι θλητα, στφος μραντον, κα φς νσπερον, κα οκαν μηδαμς παλαιουμνην, χειρτευκτον κληροσθε, Μρτυρες το Χριστο πανεφημοι. Θεοτοκον Σο τ θαυμσια, προφητικα, φησαν φωνα, ρος καλοσα σε, κα πλην χραντε, κα λυχναν φαεινν, ξ ς τ φγγος, ληθς τ θαυμαστν, φρυκτωρε, γν κσμον παντα.

http://azbyka.ru/otechnik/greek/oktoih-n...

63. p. 983 А.), т. е. этот великий подвижник при изгнании демона произнёс призывание имени Спасителя в такой форме: Κριε ησο Χριστ. Здесь уже обозначена половина речений молитвы Иисусовой. У ближайших учеников Антония и современных ему египетских подвижников молитва Иисусова также ещё не имела определённой, неизменяемой формы. Павел Простой (ученик св. Антония) творил призывание имени Иисуса так: ησο Χριστ, а затем следовало изложение просимого у Христа (Палладий, Historia Lausiaca, с 28. Μ. XXXIV, 1083 В.). Иларион Великий (также ученик Антония) взывал ко Иисусу (Hieronim. Vita S. Hilarion. Eremit M. ser. lat. XXII, 31 D.: inclamasset Iesum). В чём заключалось взывание Илариона к Иисусу, бл. Иероним, биограф названного подвижника, не говорит; оно, может быть, выражалось в такой форме, в какой выражал его Антоний. Авва Илия (современник Арсения Великого ) произносил молитву Иисусову так: ησο, βοϑι μοι (ποϑγμ. с. 7. Coteler. Τ. I, 4 49,1. Авва Исаия даёт нам пример распространения той части молитвы Иисусовой, которая следовала за именами Иисуса и обозначалась потом словами λησν με. Этот Авва предлагал подвижнику молиться Богу «о всяком прошении своём» (περ παντς ατματς σου) во время брани таким образом: «не говори: возьми от меня то-то; или: дай мне то-то. Но молись, говоря так: Владыко, Иисусе Христе! Помоги мне (βοϑησν μοι) и не попусти мне согрешить против Тебя, потому что я заблудился и проч. (Слово 4, с. 61). В приведённом отрывке слова – Δσποτα ησο Χριστ образуют призывание (πκλησις) имени Спасителя; выражение – βοϑησν μοι представляет собой заключение молитвы, соответствующее λησν με, а следующие за ним слова заключают в себе развитие прошения о помощи, обозначенного в словах: βοϑησν μοι. Следовательно, молитва Иисусова у аввы Исаии имела без распространения такую форму: δσποτα ησο Χριστ, βοβησν μοι. Это – та самая форма молитвы Иисусовой, в которой произносил её (молитву) авва Илия, как сказано выше. Евагрий Понтийский также знает молитву Иисусову и даже учит о необходимости непрестанного занятия ею.

http://azbyka.ru/otechnik/Konstantin_Pop...

Κανν Κατανυκτικς, δ δ χος πλ. δ Ερμς κκοα Κριε τν κον σου κα φοβθην, τι ρρτ βουλ, Θες ν διος, κ τς Παρθνου προλθες σαρκωθες. Δξα τ δξ σου Χριστ, δξα τ δυνμει σου. πλνησε γεσει με, τς μαρτας χθρς πλνος, κα π σο γαθ πρρω πεμκρυνε, κα τος δοσι κατβρωμα ατο, εργσατο μνε Σωτρ, σπεσον ξελσθαι με. Τ δηλα Κριε, κα κρφι μου ατς γινσκεις, μαρτηκτα πολλ τος πολλος σου οκτειρον, ς συμπαθς οκτιρμος μνε Σωτρ, κα μετανοας μοι καιρν, δδου καθαρτριον. Μαρτυρικ ς κμασι Μρτυρες, περικυκλομενοι τας βασνοις, τ κυβερνσει Χριστο, πρς λιμνας χθητε, τς ορανν Βασιλεας, παρ ατο, νκης στεφνοις ληθς, κατακλεζμενοι. Νεσαντες Μρτυρες, τ εσεβε γν τς καρδας, μολογας ατ σπρον κατεβλετε, κα μαρτυρου δρψασθε σαφς, κατοστεοντα κ Θεο, σταχυν Πανεφημοι. Θεοτοκον Πανμνητε Δσποινα, μεγαλοφνως ναβο σοι· πλρωσον πσης χαρς, τν μν δινοιαν, παρεχομνη μοι πνθος γαθν, κα μετανοας φορμς, κα γνσιν σωτριον. Κανν το Προδρμου, δ δ χος πλ. δ Ερμς Εσακκοα Κριε, τς οκονομας σου τ μυστριον, κατενησα τ ργα σου, κα δξασ σου τν Θετητα. μαυτν ποκλαομαι, βον διρθωτον χων γιε, σσον, οκτειρν με δομαι, τν ν μαρταις, πολλμενον. ν εχας κα δεσεσιν, εροιμι συλλπτορ σε Μακριε, τν ψυχν μου νισχοντα, κα τν λογισμν μου, καταυγζοντα. Βαπτιζμενον κλδωνι, τν μαρτημτων κα κινδυνεοντα, Βαπτιστ Θεο κυβρνησον, πρς γαλνην θεας, πιγνσεως. Θεοτοκον Ταπεινσασα σσν με, τν ψηλοφρνως πολιτευμενον, τεκοσα τν ψσαντα, τν ταπεινωθεσαν, φσιν Πναγνε. Κανν Κατανυκτικς, δ ε χος πλ. δ Ερμς Τν ζφον τς ψυχς μου διασκδασον, φωτοδτα Χριστ Θες, τ ρχγονον σκτος διξας τς βσσου, κα δρησα μοι τ φς τν προσταγμτων σου Λγε, να ρθρζων δοξζω σε. Πρνην καθαρσας, τ προστξει σου Δημιουργ, τν μν ψυχν, τς εδεχθος μαρτας, ς μνος λεμων, καθρισον, κα στολας ξαστραπτοσαις ρααν, πργασαι δομαι. Δεσμν με πολσας, τν πολλν μου, μαρτημτων Χριστ Θες, νεμποδστως βαδζειν, εθυνον τς δος σου, πως λυθες τς σαρκς, ες καταπασεις γας, σκηνσας δοξζω σε. Μαρτυρικ φναντες κ πνων, αυτος μτιον δξης ο Μρτυρες, κα στολισθντες κοσμως, τ νω κατοικοσι, βασλεια ν χαρ, νκης στεφνοις ραοις, γκαλλωπιζμενοι. εντων τ σττα, ντηλλξασθε, θεοφρνως Πανεφημοι· στενοχωρ γρ πνων, ποικλων συσχεθντες, πρς πλατυσμν ληθ, τς ορανου Βασιλεας, σοφο κατηντσατε. Θεοτοκον γα Θεοτκε, τν γιον Λγον ποτεκοσα σαρκ, ναπαυμενον μνον, ν πσι τος γοις, γασν μου τν νον, τας πονηρας ργασαις, ε πιμνοντα.

http://azbyka.ru/otechnik/greek/oktoih-n...

Вероятно, антиохийцы-греки прозвали „учеников» христианами в смысле религиозно-философской секты, как το ς μφ . Χριστ ν, предположив, что „Христос», имя которого часто слышалось в устах „учеников», и есть их „учитель». Cf. Sueton ., Claud. 25: impulsore Chresto. Конечно, верующие ничего не имели против того, чтобы „внешние» называли их христианами. Но это название не выражало точно существа их отличии от иудеев. „Христианами» sui generis (Матф. 24:5. 23; Марк. 13:21; Иоанн. 1, 19. 20) были ведь и сами иудеи: и они ожидали пришествия Христа; иудей, отрекшийся от этой „надежды израилевой» (Деян. 23:6; 26, 6. 7; 28, 20), перестал бы быть иудеем. Апостолы „свидетельствовали εναι τ ν Χριστ ν ησο ν (Деян. 18:5.28); иудеи этого не допускали: имя „Ιησο ς», не имя „о Χριστ ς», отличало христиан от иудеев. Последователи Эдварда Ирвинга называют свое общество „The Catholic and Apostolic Church»: мы не можем предоставить им такого названия, потому что нашу православную церковь признаем „кафолическою и апостольскою церковью», — и потому их общество называем „ирвингианами». По тем же самым побуждениям убежденные иудеи никак не могли согласиться называть „учеников» „христианами»: τ ν ναζωρα ων α ρεσις — вот единственно корректное название, которым может обозначить христиан представитель синедриона (Деян. 24:5), и лишь иудей такой сомнительной воды, как царь Марк Юлий Агриппа II, способен священное и для иудея имя „христианин» приложить к христианину. По всему этому невероятно, чтобы римские иудеи motu proprio просветили римский vulgus, что мнимых иудеев следует звать христианами. 16 В С.-Петербурге немцы составляют заметную часть населения; но многие ли из русских в состоянии с уверенностью ответить, евангелик, реформат или римско-католик — тот или другой лично знакомый им немец? Не странно ли предполагать, что римский vulgus вероисповедными различиями римских иудеев интересовался более, чем русские в С.-Петербурге — вероисповеданием проживающих в столице иностранцев? Не следует забывать, что послание ап.

http://lib.pravmir.ru/library/ebook/4054...

схема чина (тропари-чтения-молитвы); до XIV в. порядок следования частей чина мог соответствовать Типикону Великой ц. (с чтениями в конце) или иметь иные особенности ( Петровский. 1902). В нек-рых рукописях Евхология, отражающих не к-польскую, а т. н. периферийную практику (где к к-польской основе прибавлены элементы палестинского и егип. происхождения), молитва Κριε Ιησο Χριστ, μονογενς Υς, ν ες τν κλπον το Πατρς заменена молитвой O τν νωττων στοιχεων τν κτσιν θροσαντες (        - РНБ. Греч. 226, X в.) или молитвой Δοξζομν σε, Δσποτα φιλνθρωπε [/πανγιε] παντοκρτορ (        [/  ]    - Ath. Pantel. 162/1890, X-XI вв.; Sin. Gr. 1036, XII-XIII вв.). 2-я из этих молитв во мн. рукописях имеет прибавление в начале молитвы (со слов Τρις περοσιε [/κτιστε] (     [/  ]) - Vat. Barb. gr. 336 и др.; см.: Goar. Euchologion. P. 369-370). В др. Евхологиях эти молитвы не заменяют собой молитву Κριε Ιησο Χριστ, μονογενς Υς, ν ες τν κλπον το Πατρς, а помещены после нее (молитва O τν νωττων в рукописях Sinait. Gr. 957, X в.; Sinait. Slav. 37, X-XI вв.; молитва Τρις περοσιε... δοξζομν σε в ряде рукописей и печатных изданий, в т. ч. и в старопечатных слав. Служебниках и Требниках, напр. в изданных в 1646 московском Служебнике и киевском Требнике митр. Петра (Могилы)). Как молитва Ο τν νωττων, так и молитва Τρις περοσιε... δοξζομν σε не имеют самостоятельного значения, а служат «вступлением» (греч. πρλογος, προομιον) к длинному ряду возглашений, к-рые начинаются со слова Σμερον (  ) и предваряют молитву Μγας ε, Κριε, κα θαυμαστ τ ργα σου. Этот ряд возглашений, отсутствующий в совр. богослужебных книгах, часто встречается не только в греч. Евхологиях периферийных редакций, но и в слав. Служебниках и Требниках вплоть до сер. XVII в. ( Прилуцкий. С. 137-139); он представляет собой поэтический рассказ о празднике Богоявления; известна арм. версия этих возглашений ( Conybeare. P. 169-175, 184-186). Между «вступлением» Τρις περοσιε и возглашениями Σμερον могут помещаться дополнительные вставки ( Idem. P. 415-436): молитва Δξα σοι Χριστ, Θες μν κατλαβες τ Ιορδνεια νματα (                  ) или стих из песни св. Захарии, отца св. Иоанна Предтечи (Лк 1. 68).

http://pravenc.ru/text/155063.html

Чтобы ни думать о странном insulae quattuor (по Westerburg, 17, автор по невежеству принял insulae за regiones, по моему мнению, между insulae и quattuor пропущено несколько слов или же после quattuor выпало «millia et...»), во всяком случае цифру «132» псевдо-Сенека заимствовал не у Тацита. Нет оснований подозревать, что автор послания, несомненно христианин, поставил ее – что называется – «от ветра главы своея»: он предпочел бы в таком случае сообщить цифру христиан, пострадавших при Нероне. С точки зрения тенденции апокрифической переписки, цифра сгоревших зданий не имеет важности; если же эти «132 domus, insulae...» упомянуты, то – потому, что неизвестный автор нашел эти строки в своем первоисточнике – может быть одном из тех сочинений, из которых черпал и Тацит. В таком случае «et judaei» имеет положительную ценность, как поправка к рассказу Тацита. «Сочинять» такую подробность христиане III – IV вв. едва-ли имели побуждения. Деян.11:26 : γ νετο δ α το ς [Βαρν βα κα Πα λω] – διδ ξαι χλον καν ν, χρηματ σαι τε (vulgatä ita ut cognominarentur) πρ τως ν A­ντιοχε α το ς μαθητ ς χριστιανο ς. Деян. 26, 28 : δ γρ ππας πρ ς τ ν Πα λον ν λ γφ με πε θεις χριστιαν ν ποι σαι. 1Петр. 4, 15 : μ γ ρ τις μ ν πασχ τω ς φονε ς κλ πτης κακοποι ς ς λλοτριεπ σχοπος. 16: ε δ ς χριστιαν ς, μ α σχυν σθω, δοξαζ τω δ τ ν Θε ν ν τ ν ματι το τω. Вероятно, антиохийцы-греки прозвали «учеников» христианами в смысле религиозно-философской секты, как το ς μφ . Χριστ ν, предположив, что «Христос», имя которого часто слышалось в устах «учеников», и есть их «учитель». Cf. Sueton., Claud. 25: impulsore Chresto. Конечно, верующие ничего не имели против того, чтобы «внешние» называли их христианами. Но это название не выражало точно существа их отличии от иудеев. «Христианами» sui generis ( Матф. 24:5 ; Марк.13:21 ) были ведь и сами иудеи: и они ожидали пришествия Христа; иудей, отрекшийся от этой «надежды израилевой» ( Деян.23:6, 26:6, 7, 28:20 ), перестал бы быть иудеем. Апостолы «свидетельствовали εναι τ ν Χριστ ν ησο ν ( Деян.18:5,28 ); иудеи этого не допускали: имя «Ιησο ς», не имя «о Χριστ ς», отличало христиан от иудеев. Последователи Эдварда Ирвинга называют свое общество «The Catholic and Apostolic Church»: мы не можем предоставить им такого названия, потому что нашу православную церковь признаем «кафолическою и апостольскою церковью», – и потому их общество называем «ирвингианами». По тем же самым побуждениям убежденные иудеи никак не могли согласиться называть «учеников» «христианами»: τ ν ναζωρα ων α ρεσις – вот единственно корректное название, которым может обозначить христиан представитель синедриона ( Деян.24:5 ), и лишь иудей такой сомнительной воды, как царь Марк Юлий Агриппа II, способен священное и для иудея имя «христианин» приложить к христианину. По всему этому невероятно, чтобы римские иудеи motu proprio просветили римский vulgus, что мнимых иудеев следует звать христианами.

http://azbyka.ru/otechnik/Vasilij_Boloto...

508  Свой трактат о втором Лице св. Троицы в de princ. 1, 2, 1 p. 53; 130 Ориген начинает такими словами: primo illud nos oportet scire, quod aliud est in Christo deitatis ejus natura, quod est unigenitus Filius Patris: et alia humana natura, quam in novissimis temporibus pro dispensatione suscepit. Propter quod videndum primo est, quid sit unigenitus Filius Dei, qui multis quidem et diversis nominibus pro rebus vel opinionibus appellantium nuncupatur. После этого не всего ли естественнее ожидать, что Ориген будет выбирать названия для второго Лица осторожно, сообразно их внутреннему смыслу, что он будет избегать, по крайней мере, таких выражений, которые не указывают определённо на божескую или человеческую природу во Христе? Не ясно ли и то, что в самом названии «Христос» для Оригена объединяются обе природы – и Сын Божий, и человек, что оно, следовательно, при данной цели неточно? И, однако же, эта самая глава, в которой, несомненно, идёт речь о Христе не как о человеке, а как о Сыне Божием, или лучше втором Лице св. Троицы (так как cap. 1 – de Deo, cap. 3 – de Spiritu s.), надписывается «de Christo». Что это не произвол Руфина, а выражение подлинного текста, об этом ясно говорит Фотий (cod. 8. στι δ μν πρτος ατ μεμυθολογημνος λγος ( περ ρχν) περ Πατρς κα, ς κενς φησι, περ Χριστο κα περ γ ου Πνεματος). То же повторяется и в других местах. Например, in Matth. t. 15, 31 p. 698; 1345 настоящий век противополагается, как нечто кратковременное, вечной жизни начальной Троицы, жизни Отца, и Христа, и Св. Духа (см. сноску in Matth. t. 17, 2 p. 766; 1477 α ν Χριστ κτισθεσαι ξουσαι (Coloss. 1:16); in Joh. t. 1, 40 p. 41. 93. δημιουργν μν κλαβντες τν Χριστ ν. Очевидно, во всех этих случаях имя «Христос» употребляется для обозначения только божеской природы без всякого отношения к человеческой. По-видимому, ещё теснее отношение к воплощению Бога Сына выражается в другом его имени – «Спаситель»; однако же и это название означает нередко только божество Христа вне отношения к человечеству; in Jerem.

http://azbyka.ru/otechnik/Vasilij_Boloto...

1. Αρθρο : Γαλλικ αστυνομικ βα κατ νεαρν καθολικν που διαμαρτρονται για το εξαιρετικ βλσφημο θεατρικ ργο (1.11.2011) ΠΑΡΙΣΙ, (LifeSiteNews.com) Μια ομδα Παριζινων καθολικν μαθητν ξυλοκοπθηκε απ τα ΜΑΤ κατ τη διρκεια μιας διαμαρτυρας μπροστ απ το θατρο που ελμβανε χρα η πρεμιρα του προκλητικ βλσφημου “ργου” του Ιταλο θεατρικο συγγραφα Ρομο Καστελτσι, το βρδυ της προηγομενης Πμπτης. Το ‘’ργο’’ με την ονομασα ‘On the Concept of the Face of the Son of God’ (‘Σχετικ με την ννοια του προσπου του Υιο του Θεο’) εναι μα κοπρολογικ αναπαρσταση ενς γρου που ταλαιπωρεται απ διρροια, τον οποο ο γιος σκουπζει και καθαρζει επανειλημμνα στη σκην κτω απ να μεγλο πνακα ενς προσπου του Χριστο, του Aντονλο Ντα Μεσσνα. Περιττματα γεμζουν τη σκην (περιλαμβνονται συνθετικς οσμς), οι δο ηθοποιο αφνουν τη σκην και ττε μια ντουζνα παιδιν που κουβαλνε σχολικς τσντες κνουν την εμφνισ τους και ρχνουν πλαστικς χειρο-βομβδες κατ της εικνας του Χριστο. Η εικνα φανεται εκ των υστρων σπασμνη και να σκορο υγρ που μοιζει με περιττματα εναι απλωμνο στο πρσωπο του Χριστο, το οποο στη συνχεια καλπτεται με τις λξεις, “You are not my shepherd” (‘’Δεν εσαι ο ποιμνας μου’’). 2. Αρθρο : Εβρακ κωμικ τηλεοπτικ σειρ προσβλλει βναυσα το Χριστ και τους χριστιανος (11.6.2012) Σε να πρσφατο επεισδιο της κωμικς σειρς “Curb your enthusiasm” (‘’Περιρισε τον ενθουσιασμ σου’’), που προβλλεται απ το καλωδιακ κανλι HBO, ο βραβευμνος με βραβεο Eμι, Εβραος απ το Μπροκλιν, ηθοποις Λρι Ντιβιντ, χει να “ατχημα στην τουαλτα”, μσα απ το οποο εκφρζεται η περιφρνηση για τον Ιησο Χριστ, τον Χριστιανισμ και τα εκατομμρια των Χριστιανν. Η σκην εναι αχαρακτριστη. Ο Ντιβιντ εναι στο σπτι της χριστιανς βοηθο του “Mαουρν”. Παρνει κποια φαρμακευτικ αγωγ που τον αναγκζει να χνει τον λεγχο κατ την ορηση. τσι, “κατ λθος” του ‘’ξεφεγουν ορα’’ πνω στην εικνα-πορτρτο του Χριστο, στον τοχο του μπνιου. ταν η Μαουρν και η μητρα της παρατηρον μια σταγνα στο πρσωπ του Ιησο, νομζουν τι πρκειται για ‘’δκρυ’’. Νομζουν τι εναι να ‘’θαμα’’ και γονατζουν και προσεχονται. Αργτερα που θα δουν τον Ντιβιντ να ουρε στους θμνους, συνειδητοποιον το λθος τους. “He sprayed Jesus” (‘’Ρντισε τον Ιησο’’), αναφωνον.

http://gr.pravoslavie.ru/137798.html

  001     002    003    004    005    006    007    008    009    010