Lesquivit C. – Grelot C., Monde, VTB, cc. 784–792. McKenzie J. L., God and nature in the Old Testament, in Catholic Biblical Quarterly 14 (1952) 18–39. Vögtle A., Das Neue Testament und die Zukunft des Kosmos, Düsseldorf 1971. Красота мира Balthasar H. Urs von, Herrlichkeit. Eine theologische Aesthetik, 3 voll., Einsiedeln 1965. Evdokimov C., L’art de l " icône. Théologie de la beauté, Paris 1972. La sophiologie de S. Basile, cc. 227 слл. Софиология Arseniew N. von, FHrst Eugen N. Trubetzkoy. Die religiöse Weltanschauung der altrussischen Ikonenemalerei, Paderborn 1927. Bulgakov S., The Wisdom of God. A brief summary of sophiology, New York – London 1937. La sophiologie de S. Basile, ОСА 162 (1961). Lialine C., Le débat sophiologique, in ïrénikon 13 (1936) 168–205. Litva A., La “sophia” dans la création selon la doctrine de Serge Boulgakof, OCP 16 (1950) 39–74. Obolenskij S., La sophiologie et la mariologie de Paul Florensky, in Unitas 3 (1946) 63–70; 4 (1946) 31–49. Schultze B., Der gegenwärtige Streit um die Sophia, die göttliche Weisheit, in der Orthodoxie, in Stimmen der Zeit 70 (1940) 318–324. Schultze B., Ein Beitrag zur Sophiafrage, OCP 5 (1939) 223–229. Schultze B., La mariologie sophianique russe, Paris 1961. Schultze B., Maria und Kirche in der russischen Sophia in Maria et Ecclesia, Acta congr. Mar. – Lourdes 1958, vol. X, Roma 1960, cc. 51–141. Schultze B., Zur Sophiafrage, OCP 3 (1937) 655–661. Zander L. A., Die Weisheit Gottes im russischen Glauben und Denken, in Kerygma und Dogma 2 (1956) 29–53. Зандер Л. А., Бог и мир, миросозерцание отца Сергия Булгакова , 2 тома, Париж, 1948. Серафим (Соболев) , архиепископ, Новое учение о Софии Премудрости Божией, София, 1935. Флоровский Г. В., О почитании Софии Премудрости Божией, в Византии и на Руси, in Travaux du V е congrès des organisations accadémiques russes И l’étranger, vol. I, cc. 489–490, 492. Божий Промысел Amand D., Fatalisme et liberté dans l’antiquité grecque, Bruxelles 1945. Beck H., Vorsehung und Vorherbestimmung in der theologischen Literatur der Byzantiner, OCA 114 (1937).

http://azbyka.ru/otechnik/konfessii/duho...

ce. 114–138; T. Spidlik, Spiritualität des östlichen Christentums, in Handbuch der Ostkirchenkunde, cc. 483–502. 116 С. van der Aalst, Contemplation et Hellénisme, in Proche-Orient Chrétien 14 (1964), cc. 151–168; Grégoire de Nazianze, cc. 9 слл. 119 . R. Leys, L " image de Dieu chez saint Grégoire dy Nysse, Bruxelles 1951, cc. 28 слл.; см. с слл. 120 См. J. Mouroux, L " expérience chrétienne, серия Théologie 26, Paris 1952, гл. 5–6; A. Léonard, Expérience spirituelle, DS 4,2 (1961), coll. 2004–2006. 122 . Id., Vie de Syméon le Nouveau Théologien, in Orient Christ. 12 (1928), с LXXIV; см. Hieronymus Graecus, PG 40, 860–865. 123 I. Hausherr, L " erreur fondamentale et la logique du Messalianisme. OCP I (1935), ce. 238–260; ОСА 183 (1969), ce. 64–96. 125 . См. É. des Places, Diadoque de Photicé,OS 3 (1957), coll. 825; F. Dörr, Diadochus von Photike und die Messalianer, Ein Kampf zwischen wahrer und falschen Mystik im fünften Jahrhundert, серия Freiburger theologische Studien 46, Freiburg im Breisgau 1937, с 50. 126 См. A. Guillaumont, Le «coeur» chez les spirituelles grecs à l " époque ancienne, DS 2, 2 (1953), coll. 2281–2288; см. с. слл. 142 См. Grégoire de Nazianze, с. 139, прим. 1 (библиогр.); G. Bardy, " Philosophie» et «philosoph» dans le vocabulaire chrétien des premiers siècles, RAM 25 (1949), ce. 97–108; A. M. Malingrey, « Philo sophia». Étude d " un groupe de mots dans la littérature greque des Présocratiques au IVe siècle après J.C., Paris 1961. 144 . См. напр. работу русского исследователя С. M. Зарина Акскетизм по пра- вославно-христианскому учению, СПб., 1907. 149 См. G. Verbeke, UOvolution de la doctrine du Pneuma, du stoïcisme à Saint Augustin, Paris-Louvain 1945; I. Hausherr, Direction spirituelle en Orient autrefois, OCA 144, Roma 1955, в частности, на ce. 45–55 излагается история слова pneumatikos; DS 3, coll. 1015 слл., 1025, 1049 слл.; DS 2, 1833. 152 CM. J. Gribomont, L " Esprit sanctificateur dans la spiritualité dßs Pères grecs, DS 4, 2 (1961), coll. 1257–1272; см. с.

http://azbyka.ru/otechnik/konfessii/duho...

Špidlik T., La preghiera presso i popoli slavi, in R. Boccassino (ed.), La Preghiera, vol. II, Milano-Roma 1967, cc. 787–817. Tarchnisvili M., Die byzantinische Liturgie als Verwirklichung der Einheit und Gemeinschaft im Dogma, in Das Oestliche Christentum 9, Würzburg 1939. Tyciak J., Die Liturgie als Quelle östlicher Frömmigkeit, in Ecclesia Orans 20 (1937). Бобринский Б.,· Молитва и богослужение в жизни православной Церкви, в кн.: С. Верховской , Православие в жизни, Нью-Йорк 1953, сс. 241–273. Гоголь Н.В., Размышления о Божественной литургии, Санкт-Петербург 1902; нем. пер.: Betrachtungen über die göttliche Liturgie, Freiburg Br. 1938; франц. пер. Th. Belpaire, Méditations sur la divine liturgie, Amy-sur-Messe 1934; существует также другой перевод с предисл. П.Паскаля, Bruges 1952. Иконы Alpatov M., Le icône russe. Problemi di storia e d’interpretazione artistica, Torino 1976. Bulgakov S., The Orthodox Church, London 1935, cc. 161–167. Evdokimov C., L’art de l’icône. Théologie de la beauté, Bruges-Paris 1970; итал. пер. La teologia délia bellezza, Roma 1971. Nyssen W., Zur Theologie des Bildes, in Handbuch der Ostkirchenkunde, cc. 473–482; библиогр., cc. 803 слл. Scazzoso C., Il problema delle sacre icône, in Aevum 43 (1969) 304–323. Schoenborn C. von, L’icône du Christ. Fondaments théologiques Olaborés entre le 1er et lier Concile de Nicée (325–787), in Paradosis 14 (1976). Skrobucha H., Le message des Icônes, Freiburg im Br. 1966. Skrobucha H., Von Geist und Gestalt der Ikonen, Recklinghausen 1961. Špidlik T. – Miquel C., Icône, DS 7,2 (1971) 1224–1239 (библиогр.). Špidlik T., L’icône, manifestation du monde spirituel, in Gregorianum 61,3 (1980) 539–554. Špidlik T.„ Teologia dell’iconografia mariana, in Parola spirito e vita 6.(1982) 243–254. Trubetskoi E., Die religiöse Weltanschauung der altrussischen Ikonenmalerei, Paderborn 1927. Uspenskij L. – Lossky W., Der Sinn der Ikonen, Bern-Olten 1952. Uspenskij L., Essai sur la théologie de l’icône dans l’Êglise orthodoxe, Paris 1960.

http://azbyka.ru/otechnik/konfessii/duho...

103 De ulit. cred. 2. Confes. III. 21; IV, 1. 7. Рус. п. I. 65, 67, 73–74. De morib. I, 34, II, 68. Contr. ep. Fund. 11. 119 См. E. Brehier, Les idees philosophiques et religieuses de Philon d’Alexandrie. Pares 1908. P. 168–170. 147 Confes. V, 19. Рус. пер. I, 116.V, 25. Рус. п. I, 123. VI, 1. Рус. п. I, 125. VI, 2. Рус. п. I, 128. De utilit. cred. 20. 152 Iustinus, Apol. Г, 44. Apol. II, 10. 13. Tatianus, Orat. ad Graec. cc. 3. 25–26. Athenag. Supplic. pro Christ. c. 7. Theophilus, Ad Autolic. II, 8; III, 3. 7. Hermias, Irriser gentio. Philos. cc. I – 10, Ps. Iustinus, Cohort. ad. Gentil. cc. 5. 35. 164 Таковы: Exameron, De Paradiso, De Cain et Abel, De Noe et arca, De Abraham, De Iacob, De Ioseph. De patriarchis, Apologia prophetae David. 165 Confes. VI, 6. Рус. п. I, 131–132. Об экзегетических приемах св. Амвросия см. И. Адамов, Св. Амвросий Медиоланский . Сергиев Посад 1915. стр. 180–225. J. Kellner, Der hl. Ambrosius, Bischof von ЬMailand, als Erklärer des alten Testamentes. Regensburg, 1893. О. Лосев, Св. Амвросий Медиоланский , как толкователь Св. Писания Ветхого Завета. Киев, 1897. 167 P. Heinisch. Der Einfluss Philos auf die älteste christliche Exegese. Müster i. М. 1908, S. 187–194. 201. 205. Об источниках св. Амвросия см. Адамов, Цит. соч стр. 114–149. Г. Прохоров, Нравственное учение Св. Амвросия, Епископа Медиоланского. СПБ. 1912, стр. 52–110. 206 Ibid. VII, 13; VIII. 3. Рус. п. 176, 200. Что под именем платоников Августин разумеет главным образом Плотина, см. подробнее Fr. Wörter, Die Geistesentwicklung des hl. A. Augustinus. S. 38–50. Необходимые поправки к исследованию Wörter’a. см. у W. Thimme, Augustins geistins Entwicklung. S. 14–16. 304 Таково было отношение Августина ко Христу в момент обращения и в следующие годы до посвящения, в пресвитера, как это показывает анализ сочинений, относящихся к этому периоду его жизни. См. О. Scheel. Op. cit. S. 20–71. W. Thimme, Augustins geistige Entwickelung in den ersten Jahren nach seiner Bekebrung 386–391. Berlin 1908. S. 152–159.

http://azbyka.ru/otechnik/Ioann_Popov/zh...

Gorce D., Corps (spiritualité et hygiène du), DS 2 (1953) 2338–2378. Marrou H. I., Histoire de l’éducation dans l’antiquité, Paris 1948. Metz J. B., Corporalité, EF 1 (1967) 273–280. Schweizer E. et al., Sarx, in Kittel 11 (1977) 1265–1398. Stählin W., Vom Sinn des Leibes, Stuttgart 1953. Пол Bailey D. S., The Man-Woman Relation in Christian Thought, London 1959. Cantalamessa R., Etica sessuale e matrimonio nel cristianesimo delle origini, in Studia Patristica Mediolanensia 5 (1976). D’Ouince R., La vocation chrétienne de la femme, DS 5 (1964), 139–151 (библиогр.). Evdokimov C., La femme et le salut du monde. Etude d’anthropologie chrétienne sur les charismes de la femme, Tournai-Paris 1958. Leclercq J., Femminile, monachesimo, DIP 3 (1976) 1445–1451. Stelzenberger J., Die Beziehung der frühchristlichen Sittenlehre zur Ethik der Stoa, München 1932, гл. 12: La morale sexuelle, c. 403–447. Tamisier R., La femme dans l’Écriture, DS 5 (1964) 132–139 (библиогр.). Thunberg L., Microcosm and Mediator, op. cit., cc. 396 слл. Смерть Berdiaeff N., Dialectique existentielle du divin et de l’humain, Paris 1947 (на русск. яз.: Бердяев H., Экзистенциальная диалектика божественного и человеческого, Париж, 1952). Bultmann R., Thanatos, in Kittel 4 (1968) 159–198. Cumont F. V. M., Lux perpétua, Paris 1949. Cumont F. V. M., Recherches sur le symbolisme funéraire des Romains, Paris 1942. Daniélou J., L’Être et le temps chez Grégoire de Nysse, Leiden 1970, cc. 154–185. Daniélou J., La doctrine de la mort chez les Pères de l’Eglise, in Le mystère de la mort et sa célébration, Paris 1949. Fischer J. A., Studien zum Todesgedanken in der alten Kirche. Die Beurteilung des natürlichen Todes in der kirchlichen Literatur der ersten drei Jahrhunderte, München 1954. . Kannengiesser Ch., Le mystère pascal du Christ mort et ressuscité selon Jean Chrysostome, in Id. (ed.), Jean Chrysostome et Augustin.., Paris 1975, cc. 221–246. Kirchmeyer J., Grecque (Église), DS 6 (1967) 831ss (библиогр.). Mossay J., La mort et l’au-delà dans saint Grégoire de Nazianze, Louvain 1966.

http://azbyka.ru/otechnik/konfessii/duho...

Arhiva Preafericitului Patriarh Chiril i s-a conferit titlul de profesor honoris causa al Centrului tiinific de chirurgie „Academicianul B.V. Petrovski” al AMR 21 iunie 2013 14:17 La 21 iunie 2013 Preafericitul Patriarh al Moscovei i al întregii Rusii Chiril a vizitat solemnitatea, dedicat aniversrii a 50 de ani de la fondarea instituiei bugetare de stat „Centrul tiinific de chirurgie „Academicianul B.V. Petrovski”” al Academiei de tiine Medicale a Rusiei, care s-a desfurat în Casa central a savantului în or. Moscova. La intrarea central a Casei savantului Preafericitul Patriarh a fost întâmpinat de preedintele AMR, membrul corespondent al AR I.I. Dedov i de directorul CC „Academicianul B.V. Petrovski” S.L. Dzemekevici. În sala de festiviti a Casei savantului s-au întrunit membrii Consiliului Federaiei i ai Dumei de Stat a AF a FR, reprezentanii Ministerului ocrotirii sntii al FR, conducerea i colaboratorii CC „Academicianul B.V. Petrovski” i ai altor instituii medicale. Adunarea jubiliar a început cu un scurt discurs al profesorului S.L. Dzemekevici i cu demonstrarea filmului „Centrul tiinific de chirurgie „Academicianul B.V. Petrovski” al Academiei de tiine Medicale a Rusiei împlinete 50 de ani”. Apoi a avut loc ceremonia conferirii titlului „Profesor honoris cauza al CC „Academicianul B.V. Petrovski””. S.L. Dzemekevici a declarat c în acest an, prin decizia Consiliului tiinific i a comisiei de decernare, titlurile de profesor honoris causa au fost conferite Preafericitului Patriarh Chiril i preedintelui AMR I.I. Dedov. „Preafericitul Patriarh al Moscovei i al întregii Rusii Chiril este decorat cu titlul onorific al Centrul tiinific de chirurgie „Academicianul B.V. Petrovski” al AMR, cu înmânarea mantiei de profesor honoris causa pentru tratamentul duhovnicesc, slujirea jertfelnic i propovduirea moralitii cretine”, a spus S.L. Dzemelkevici. În sunete imnului „Gaudeamus” Întâistttorului Bisericii Ruse i-au fost înmânate mantia i titlul onorific de profesor honoris cauza. Preafericitul Patriarh Chiril s-a adresat ctre cei prezeni cu o predic. Mantia i titlul de doctor honoris causa au fost înmânate, de asemenea, preedintelui AMR I.I. Dedov. „Este foarte important ceea ce facei Dumneavoastr astzi pentru coeziunea noastr, pentru întrirea credinei”, a spus preedintele Academiei de tiine Medicale, adresându-se ctre Sanctitatea Sa. „Noi, medicii, i Biserica Ortodox trebuie s lucreze i mai mult împreun”. Cu medalia de aur „Academicianul B.V. Petrovski” „Celebrului chirurg al lumii” a fost decorat directorul IC de neurochirurghie „N.N. Burdenko” A.N. Konovalov. Serviciul de pres al Patriarhului Moscovei i al întregii Rusii Календарь ← 19 aprilie 2020

http://patriarchia.ru/md/db/text/3061856...

Turcu I., Понятие образа и его связь с учением о спасении (на рум. яз.), in Orthodoxia 3 (1959) 414–429. Vornicescu N., Учения ce. Григория Нисского об «образе и подобии» (на рум. яз.), in Studii teologice 8 (1956) 585–602. Природное житие Festugière A. J., L’enfant d’Agrigente, Paris 1950. Hausherr I., Philautie.., ОСА 137 (1952) 135 слл. Kuhn H. – Otto S., Nature, EF 3 (1967) 189–200. Lubac H. de, Le mystère du surnaturel, Paris 1965. Lubac H. de, Surnaturel, Paris 1946. Stelzenberger J., Die Beziehung der frühchristlichen Sittenlehre zur Ethik der Stoa, München 1932, гл. 4, cc. 158 слл. Théophane le Reclus, ОСА 172 (1965) 156 слл. Thunberg L., Microcosm and Mediator, op. cit., cc. 92 слл. Блаженное житие Bussini F., Joie, DS 8 (1974), 1236–1256. Gauthier R. A., Eudémonisme, DS 2 (1961) 1660–1674. Solignac A., Jubilation, DS 8 (1974) 1471–1478. Terzoli R., Il tema della beatitudine nei Padri siri. Presente e futuro della salvezza, Roma 1972. Turner C. H., Makarios as a Technical Term, JTS 23 (1922) 31–35. Ziegler J., Dulcedo Dei. Ein Beitrag zur Theologie der griechischen und lateinischen Bibel, Münster 1937. Вечная жизнь Bultmann R., Ζω, ζω, in Kittel 3 (1967) 1365–94, 1410–17, 1427–80. Gruber G., ΖΩΗ. Wesen, Stufen und Mitteilung des wahren Lebens bei Origenes, in Münchener Theologische Studien, Systematische Abteilung 23 (1962). Эсхатология Alvares T., Escatologismo, in DESp 1, cc. 696–698. Arseniew N. von, Ostkirche und Mystik, München 1943. Berset C., Incarnation ou Eschatotogie?, Paris 1964. Biedermann H., Der eschatologische Zug in der ostkirchtichen Frömmigkeit, in Das östliche Christentum, 8, Würzburg 1949. Bouyer L., Christianisme et eschatotogie, Paris 1948. Bouyer L., Humain ou chrétien?, Paris 1958; итал. пер. Brescia 1959. Colombas G. M., Paradis et vie angélique, Paris 1961. Leclercq J., Le défi de la contemplation, Paris 1970. Schierse T. J., Eschatologismus, LThK 2 3 (1959) 1098–99. Zankow S., Das orthodoxe Christentum des Ostens, sein Wesen und seine Gestalt, Berlin 1928.

http://azbyka.ru/otechnik/konfessii/duho...

Konstantinou E. G., Die Tugendlehre Gregors von Nyssa, Würzburg 1966, cc. 136 слл. Laféteur C., La temperanza, in Iniziazione teologica, Brescia 1955, vol. III, cc. 825–889. Michel A., Tempérance, DThC 15,1 (1946) 94–99; Saint-Jean R., Tempérance, DS 15 (1991) 142–149. Mugnier F., Abstinence, DS 1 (1937) 112–133. Rocco U., Temperanza, DESp 2 (1975) 1840–1841. Sophrony, archim., De la nécessité des trois renoncements chez St. Cassien le Romain et St. Jean Climaque, in Studia Patristica 5 (TU 80) 393–400. Целомудрие Plus R. – Rayez A., Chasteté et perfection, DS 2,1 (1953) 777–797. Stelzenberger J., Die Beziehung der frühchristlichen Sittenlehre zur Ethik der Stoa, Die Sexualethik, München 1932, cc. 403–438. ‘ Брак Adnès C., Mariage et vie chrétienne, DS 10 (1980) 356–388. Adnès C., Mariage spirituel, Там же, 388–408. Broudehoux J. C., Mariage et famille chez Clément d " Alexandrie, Paris 1970. Crouzel H., L " Église primitive face au divorce, Paris 1971. Crouzel H., Virginité et mariage selon Origène, Paris 1962. Durmontier J., Le mariage dans les milieux d’Antioche et de Byzance d " après saint Jean Chrysostome, in Lettres d " humanité 6 (1947) 102–166. Flacelière R., Amour humain, parole divine, in Recueil de textes des Pères de l’Église sur le mariage, Paris 1947. Godefroy L., Le mariage aux temps des Pères, DThC 9,2 (1927) 2077–2113, в частности 2096 слл.: Secondes noces. Gorce D., Mariage et perfection chrétienne chez Jean Chrysostome, in Etudes Carmélitaines 1936. Meyendorff J., Marriage : An orthodox perspective, New York 1971. Moulard A., Saint Jean Chrysostome, le défenseur du mariage et Vapôtre de la virginité, Paris 1923. Preisker H., Christentum und Ehe in den ersten drei Jahrhunderten, Berlin 1927. Rondet H., Introduction à Vétude de la théologie du mariage, Paris 1960. èpidlik T., La concezione cristologica del matrimonio nelle liturgie orientali, in Bessarione 1 (1979) 139–152. Девственность Adnès C., Mariage spirituel, DS 10 (1980) 388–408. Amand de Mendieta D., La virginité chez Eusèbe et Vascétisme familial dans la première moitié du IV e siècle, in Revue d " histoire ecclésiastique 56 (1955) 777–820.

http://azbyka.ru/otechnik/konfessii/duho...

Pegon J., Componction, DS 2 (1953) 1312–1321. Schmémann A., Le grand carême, in Spiritualité orientale 13 (1974) 36ss: La radieuse tristesse. Побег от мира Alszeghy Z., Fuite du monde (Fuga mundi), DS 5 (1964) 1575–1605. Gauthier A., Corrispondcnza, DIP 3 (1976) 166–168. Gribomont J., Le renoncement au monde dans l " idéal ascétique de saint Basile, in Irénikon 31 (1958) 282–307, 460–475. Hausherr I., L’hésychasme. Étude de spiritualité, OCP 22 (1956) 5–40, 247–285; OCA 176 (1966) 163–237; в частности cc. 19–40 (=177–198). Savramis D., Max Webers Beitrag zum besseren Verständnis der ostkirchlichen «aussenweltlichen» Askese, in Kölner Zeitschrift für Soziologie und Sozialpsychologie 15, спец. ном. 7 (1963) 334–358. èpidlik T., Stare nel mondo о fuggire il mondo? in Vita consacrata 13 170–177. Бедность Biedermann H. M., Economia monastica orientale, DIP 3 (1976) 1011–1020. Carpentier R., États de vie, DS 4,2 (1961) 1406–1428. Dmitrewski M. von, Die christliche freiwillige Armut, Berlin 1913. Giet S., Les idées et l " action sociales de saint Basile, Paris 1941. Hardick L., Pauvreté – étude théologique, EF 3 (1966), cc. 376–382. Hausherr I., Vocation chrétienne et vocation monastique selon les Pères, in Laïcs et vie chrétienne parfaite, Roma 1963, cc. 33–115; Etudes de spiritualité orientale, OCA 183 (1969) 403–485. Journet Ch., Propriété chrétienne et pauvreté chrétienne, Fribourg (Suisse) 1951. Melia E., Aspects de la pauvreté, in Le Messager Orthodoxe (Paris), 21–22 (1963) 19–29. Sodano A., I béni terreni nella vita dei giusti secondo san Giovanni Crisostomo, Brescia 1955. Solicn ас A., Pauvreté chrétienne – Pères de l " Église et moines des origines, DS 12,1 (1984) 634–647. Trilling W., Pauvreté – étude biblique, EF 3 (1966) 371–375. Zincone S., Ricchezza e povertà nelle omelie di Giovanni Crisostomo, L’Aquila 1973. Исихазм Adnès C., Hésychasme, DS 7,1 (1969) 381–399. Hausherr I., L’hésychasme. Étude de spiritualité, OCP 22 (1956) 5–40, 247–285; переизд. в сб.: Hésychasme et prière (где помещены и другие статьи на ту же тему), ОСА 176 (1966) 163–237; с некоторыми изменениями в кн.: Solitude et vie contemplative d " après l’hésychasmè, Etiolles 1962 (факсим. изд.).

http://azbyka.ru/otechnik/konfessii/duho...

ëpidlik T., Gesù Cristo «Uomo dei dolori» nell " arte iconografica orientale e occidentale, in Asprenas 25 (1978) 431–436. Подражание Христу Adnès C, Imitation du Christ. Réflexions théologiques, DS 7,2 (1971), 1587–1597. Agouris S., Подражание Христу (на греч. яз.), in Ecclesia 41 (1964) 168–172, 200–204. Cothenet Г., Imitation du Christ. Dans l " Écriture, DS 7,2 (1971) 1536–1562 (библиогр.). Grégoire de Nazianze, cc. 107 слл. Hausherr I., L " imitation de Jésus-Christ dans la spiritualité byzantine, in Mélanges... F. Cavallera, Toulouse 1948, cc. 231–259; OCA 183 (1969) 217–245. Ledeur Г., Imitation du Christ. Tradition spirituelle, DS 7,2 (1971) 1562–1587 (библиогр.). Бог Alfaro J., Dieu – Père, EF 1, cc. 355–363. Festugière A. J., La révélation d " Hermès Trismégiste, vol. II. Le Dieu cosmique, Paris 1949. Maas W., UnverKnderlichkeit Gottes. Zum Verhältnis griechisch-philosophischer und christlicher Gotteslehre, München-Paderborn-Wien 1974. Marchei W. – Ansaldi J., Paternité de Dieu, DS 12,1 (1984) 413–437. Nemeshegui C., La Paternité de Dieu chez Origène, in Bibliothèque de théologie, Histoire de la théologie II, Tournai 1960. Nemeshegui C., Le Dieu d " Origène et le Dieu de l " Ancien Testament, in Nouvelle revue théologique 80 (1958) 495–509. Prestige G. L., God in patristic thought, London 1936; 1952. Schultze B., Das Gottesproblem in der Osttheologie, Münster 1967. Пресвятая Троица Aeby G., Les missions divines de saint Justin à Origène, Fribourg (Suisse) 1958. Chevalier I., La présence de la Trinité par la sanctification, d’après les Pères grecs, in La vie spirituelle 55 (1938) Daniélou J., La Trinité et le mystère de l’existence, Bruxelles 1968. Ferlay Ph., Prêcher la Trinité. Affirmation trinitaire et prédication du salut, Lyon 1973. Galtier C., De SS. Trinitate in se et in nobis, Roma 1953. Galtier C., L’habitation en nous des trois Personnes, Roma 1928. Margerie B. de, La Trinité chrétienne dans l’histoire, in Théologie historique 31 (1975). Rius-Camps J., El dinamismo trinitario en la diuinizaciôn de los seres racionales segun Origenes, OCA 188 (1970).

http://azbyka.ru/otechnik/konfessii/duho...

   001    002    003   004     005    006    007    008    009    010