| 116) πστιν πισφραγσηται, τς ναστσεως ξεταστς δυσπητος, λαμπροτραν τν κατ θαντου νκην περγασμενος, πστεως πισταν χρησιμωτραν πρσκαιρον νδειξμενος, τν μετ Δεσπτου θνατον παξιμενος, τν το πθου γμουσαν φωνν πρς τν δεσπτην φες· «γωμεν κα μες να ποθνωμεν μετ ατο» (Joh.11:16). 4 . τε γρ Λζαρον κ νεκρν σωτρ ναστσων πεγετο, τε δ ατς πουσας νδωκε τ θαντ κρατσαι τς φσεως, τε δεξαι τν τφον πνου χωρον βολετο, τε δεσμτην νεκρν θελεν δεξαι τν ζντων τ κλσει ξτερον, ττε προσελθντες ο μαθητα τ Δεσπτ τν τν ουδαων νεκρυττον φβον, ποτροπν τς παρουσας τος τς σεβεας προβαλλμενοι λθους· «Διδσκαλε, λγοντες, νν ζτουν σε ο ουδαοι ποκτεναι κα πλιν πγεις κε;» (cf.: Joh.5:18, 7:1, 11:8). ς δ λγοντες πεθειν οκ εχον, ο γρ χρν τν νηπιδη τν ποστλων (f. 116 v) λογισμν σνεργον τ θαντ κατ Λαζρου γενσθαι, οδ κλυμα τς κ τν τφων λευθερας τν τν μαθητν δειλαν πρξαι. ττε φβ κα πθ κυματομενοι πρς θυμαν τρποντο. λλ Θωμς λων τος ποστλοις κ προοιμων τν λπην, «γωμεν, φησ, κα μες να ποθνωμεν μετ ατο, ζως γρ πσης μενων μετ το Δεσπτου σφαγ. μ φγωμεν τελευτν εκλε, μ δ δραπετεσωμεν θνατον τ Δεσπτ συνπτοντα. γ μν κα μες, πθου τν φβον νικσαντος, ο πεθομεν συμβουλεοντες, εδοκιμσωμεν συνκινδυνεοντες». 5 . λλ πειδ σταυρς ππηκτο κα ιδης αχμλωτος ελκετο κα τφου νμος λλττετο κα θνατος Χριστο θαντου τρπαιον ηρηται, ναστς σωτρ μετ τ ν δου κατ θαντου τρπαια τος μαθητας συνετγχανεν, ν τοτ τν νκην πιστομενος κα τν κτω θαυμτων θεατς ποστλους (f. 117)μενος οδ ατν τς συντυχας τν τρπον θαυμτων ρημον ποιησμενος. ν οκσκ γρ ατος τν ουδαων στενοχρησε φβος, νταθα προορμενοι τας λπσι τν κνδυνον μενον, φσταται μσος τος κρυπτομνοις Χριστς ο φωνν πρ τς θας φες, ο τ τν θυρν πληγ τν τν κρυπτομνων ψυχν καταπλξας, κα τος το ιδου πλας ναπετσας τς τν μαθητν οκ κνησε θρας, λλ ο τν θλασσαν βαδσαντες πδες κα θρας οκ νεγμνας βδιζον, ρνετο γρ τος αυτς νμους φσις π το Δεσπτου κελευομνη. φσεως γρ κτσις τος το κτσαντος πεται νεμασιν. γρ τ πντα πεποιηκς τν αυτο ναν κεκλεισμνων παρεισγει θυρν, δι ξλου συντρψας τν θνατον, νν ατν το ξλου τν φσιν βιζεται. σματος γρ προδον π θεο φορομενον μικρ τις σανς κωλειν οκ σχυσεν, πστη (f. 117 v) τονυν μσος ατος Χριστς, ν τ τς εσδου θαματι τ τς ναστσεως θαμα πιστομενος, λλ οτω μν ο μαθητα τος μμασι τν πθον τρυγσαντες χαιρον. |
| 1994. T. 22. P. 96-97; Mount Athos and Byzantine Monasticism: Papers from the 28th Symp. of Byzant. Studies. Birmingham, 1994; Salakides G. Sultansurkunden des Athos-Klosters Vatopedi aus der Zeit Bayezid II und Selim I. Thessal., 1995; Οκονομδης Ν. Βυζαντιν Βατοπαδι: μα μον τς ψηλς ριστοκρατας//Ιερ Μεγστη Μον Βατοπαιδου. Παρδοση, στορα, τχνη. λδβλθυοτεΑγιον ρδβλθυοτεΟρος, 1996. T. 1. Σ. 44-53; Χρυσοχοδης Κ. Απ τν Οθωμανικ κατκτηση ς τν 20 ανα//Ibid. Τ. 1. Σ. 54-71; Παπγγελος Ι. Α. Τ μετχια στν Ελλδα, Μικρ Ασα, Βουλγαρα κα Σερβα//Ibid. T. 1. Σ. 82-96; Μαρτζλος Γ. Ο λδβλθυοτεΑγιοι τς Μονς//Ibid. T. 1. Σ. 98-117; Παζαρς Θ. Ν. Ο τφος τν κτητρων//Ibid. T. 1. Σ. 180-182; Μαρινσκου Θ. Τ μετχια στν Ρουμανα//Ibid. T. 1. Σ. 89-96; Καδς Σ. Τ λδβλθυοτεΑγιον ρδβλθυοτεΟρος. Τ μοναστρια κα ο θησαυρο τους. Αθνα, 1997. Σ. 43-48; А. Света Гора и Хиландар у Османском царству XV-XVII вв. Београд, 2000; М. Везе српских монаха и Ватопеда у време српског манастира о Cbemoj Гори. Београд, 2000. С. 15-25; Српска власт и Света Гора према ватопедским Стефана Душана//Там же. С. 74-83; Р. Манастир Ватопед и Cpбuja у XV веку//Там же. С. 84-99; Фонкич Б. Л. Чудотворные иконы и священные реликвии христ. Востока в Москве в сер. XVII в.//Очерки феодальной России. М., 2001. Вып. 5. С. 89-97; Provatakis Th. Mount Athos: History, Monuments, Tradition. Thessal., 2001. P. 53-59; Pavlikianov C. The Medieval Aristocracy on Mount Athos. Sofia, 2001; Παυλικινωφ Κ. Σλβοι μοναχο στ λδβλθυοτεΑγιον ρδβλθυοτεΟρος π τν ι ς τν ιζ ανα. Θεσσαλονκη, 2002; Херувим (Карамбелас), архим. Современные старцы Горы Афон: Пер. с греч. М., 2002; Талалай М. Г. Русский Афон: Путев. в ист. очерках. М., 2003. Чудотворные иконы и мощи святых В В. находятся чудотворные иконы Божией Матери Виматарисса, Парамифия, Эсфагмени, Антифонитрия, Элеовритисса, Пироволифиса и Пантанасса. Икона Божией Матери Виматарисса Икона Божией Матери Виматарисса Икона Божией Матери Виматарисса (Βηματρισσα, Κτητρισσα, т. |
| 2223 Не чит. же ОА. Мар. Мир. Ал. согл. больш. греч., но др. чит. О. поведающи – не точно. виде – все, соотв. Сир. пеш. гер, кроме Гал. Мст. (?) Карп. видех соотв. вост. и сир. иер. и син. и Вг. У Кир. πγ. вм. γ. 2224 Оп. же О. согл. мн. греч. Слав. одни сущу (ю) др. сущи – день он АМир. Ал. точно вм. тъ(ой) день др. К. первый день недели см. к ст. Ин.20:1 . Ал. кде – глет. Оп. его после ученицы Г. Ал. согл. лучш. чт. собрани не чит. лучш. и Ал. Слав. за страх иуд. Ал. страха ради и. Г. Мар. Мир. посреде, др. приб. их согл. др. чт. Карп. посреде ученик, Ас. приб. еще своих. Древн. се и си. 2227 Non potest Scriptura intelligi theologice, nisi ante intellecta sit grammatice (Ernesti, Institutio interpretis Novi Testamenti. Ed. III, pag. 13). 2228 Theologiam veram et summam nihil aliud esse, quam grammaticam putabat (Ernesti. Opuscula phil. crit., pag. 199). 2231 К числу таких фигур речи принадлежит между прочим и антитеза, – противопоставление противоположных понятий, напр. «сего ради стяжал еси смирением высокая, нищетою богатая». Об этой фигуре блаж. Августин (De civ. Dei XI, 18) говорит так: antitheta in ornamentis elocutionis sunt decentissima «противоположения суть наиболее изящные украшения речи». 2232 По той же причине Филон в своих цитатах из перевода LXX делает изменения, – чтоб исправить язык LXX на более литературный (см. Прав. Бог. Энц. IX, 637). 2233 Ο μν γρ τ μικρ τν παθν κμνοντες, ατο παρ τος ατρος ρχονται· ο δ π μειζνων καταληφθντες ρρωστημτων, φ αυτος καλοσι τος θεραπεσοντας· 2234 Сошлюсь в этом на самого св. Василия Вел.: в творении своем «О Св. Духе», гл. 1, он рассуждает о том, что исследования необходимы и относительно наименее важных частей богословия. Тут он между прочим говорит след.: τ γρ μ παρργως κοειν τν θεολογικν φωνν, λλ πειρσθαι τν ν κστ λξει κα κστ συλλαβ κεκρυμμνον τν νον ξιχνεειν, σκ ργν ες εσβειαν, λλ γνωριζντων τν σκοπν τς κλοεως μν «ибо не мимоходом выслушивать богословские слова, но прилагать старание исследовать смысл, скрытый в каждом слове и в каждом слоге, – есть дело не нерадивых в благочестии, а напротив понимающих цель нашего призвания». Некоторые главы этого сочинения имеют прямо филологический характер, напр. IV и V. |
| 2 . Σμερον Ποιμνες θεολογοσι σν σωμτοις τν μνον... 3 . Δξα ν ψστοις χορο γγλων ν Βηθλεμ τος ποιμσιν 566 ... ς κοιν δημιουργα θεωρε τν καννα Σ. Εστρατιδης, ποιος παρατηρε πσης τι ο ερμο εναι το Γερμανο 567 . ντιπαρατηρομε τ ξς: π τος ερμος μνο ο α´, δ´, ε´, η´ εναι το Γερμανο. γ´ εναι το Δαμασκηνο 568 , ζ´ το Κοσμ 569 κα ο ς´ κα θ´ εναι ννυμοι 570 . χουμε λοιπν ερμος τουλχιστο τεσσρων μελωδν, πργμα χι συνηθισμνο στν μνογραφα κα μοναδικ στν Κοσμ, ν πργματι νκει ς´ ατν καννας. ποψη πντως τι εναι προν συνεργασας Κοσμ κα Δαμασκηνο δ μο φανεται πιθαν. Δν πρχει λλη βεβαιωμνη πληροφορα συνεργασας στν διο μνο. πρχουν περιπτσεις πο ο δο ποιητς γραψαν στν δια ορτ καννες νεξρτητους κα πρασαν μαζ στ λειτουργικ χρση, λλ παρλληλα κα χι σ συμφυρμ (πως π.χ. εναι ο καννες τν Χριστουγννων, τν Θεοφανεων, τς Μεταμορφσεως κλπ.). Δ βλπω γιατ ν συνεργαστον εδικ σ´ ατν τν καννα. Προσωπικ ποκλνω πρ το Κοσμ, γι τος κλουθους λγους: α. Γιατ χουμε τ ρητ μαρτυρα το βιογρφου το ωννου Μερκουροπλου, τι Κοσμς μνησε κα «τος δι τν μνστορα ωσφ συγγενες ατο (το Χριστο), κωβν φημι κα οδαν κα Συμεν» 571 . β. Γιατ καννας χει στοιχεα τς γνριμης τεχνικς το Κοσμ μικρ τροπρια, φμνιο σ μερικς δς (γ´, η´, θ´), πουσα θεοτοκων στς δο πρτες δς. γ. Τ φος εναι νας πρσθετος λγος. Πντως ναγνωρζω τι τ πρβλημα δν χει λυθε κα κατατσσω τν καννα στ μφβολα ργα το Κοσμ. 6 . Καννας στ Θεοφνεια (ανουριου 6). κροστιχδα: «Βπτισμα ψις γηγενν μαρτδος». χος β·. Βυθο νεκλυψε πυθμνα. ρχ. (δ α´): δμ τν φθαρντα ναπλττει. κδσεις ντυπα Μηναα ανουριου (6). Christ – Paranikas, Anthologia, 169–173. PG 98, 465–472. νθολγων, (κδ. Ρμης 1738), σ. 76. Τρεμπλα, κλογ, σσ. 188–189. ρμηνεες α. Θεοδρου Προδρμου. Stevenson, Comment., 76. β. Νικοδμου γιορετου, ρτοδρμιον, σσ. 127–156. |
| 37 . χερουβικς μνος δι τς τν διακνων προοδοποισεως κα τς τν ρυπδων σεραφικν πεικονισμτων στορας, τν εσοδον τν γων κα δικαων πντων συνεισερχομνων μπροσθεν τν χερουβικν δυνμεων, κα γγελικν στρατιν ορτως προτρεχουσν το μαγλου βασιλως Χριστο προσερχομνου ες μυστικν θυσαν κα π χειρν νλων βασταζομνου, μεθ’ ν τ Πνεμα τ γιον εσπορεεται μπροσθεν ν τ ναιμκτ κα λογικ θυσ νοερς θεωρομενον, πυρ κα θυμιματι κα τμδι κα πνεματι εδους· το μν πυρς δεικνοντος τν θετητα, το δ εδους καπνο τν παρουσαν ατο πελθντος ορτως κα εωδισαντος μς δι τς μυστικς κα ζωοθτου κα ναιμκτου λατρεας κα λοκαρπσεως. λλ κα α νοερα δυνμεις κα α χοροστασαι τν γγλων ρσαι τν δι σταυρο κα θαντου το Χριστο τελεσιουργουμνην ατο οκονομαν κα τν κατ το θαντου νκην γενομνην κα τν ν τ δ κθοδον κα τριμερον νστασιν σν μν βοσιν τ λληλοια. στι κα κατ μμησιν το νταφιασμο το Χριστο, καθ’ ν ωσφ καθελν τ σμα π το σταυρο νελισσε σινδνι καθαρ κα ρμασι κα μροις ατ λεψας, βστασε σν Νικοδμ κα κδευσεν ν τ μνημε τ καιν τ λελατομημν κ πτρας. στι δ νττυπον το γου μνματος τ θυσιαστριον κα τ καταθσιον, δηλαδ ν τθη τ 115 χραντον κα πανγιον σμα, θεα τρπεζα. 38 . Δσκος στν ντ τν χειρν ωσφ κα Νικοδμου τν κηδευσντων τν Χριστν. ρμηνεεται δ δσκος κα περ πιφρεται Χριστς κκλον ορανο, μφανων μν ν μικρ περιγραφ τν νοητν λιον Χριστν χωρν ν τ ρτ κα ρμενος. 39 . Τ δ ποτριν στι ντ το σκεους ο δξατο τ κβλσαν τς αμαχθεσης χρντου πλευρς κα χειρν κα ποδν το Χριστο πομρισμα. Τ ποτριον δ πλιν στν κατ τν κρατρα ν γρφει Κριος, τοι σοφα, τι Υς το Θεο κρασε τ αμα ατο ντ το ονου κενου, κα προθηκεν ν τ γ τραπζ ατο λγων τος πσι· Πετε τ αμ μου κεκερασμνον μν ες φεσιν μαρτιν κα ες ζων ανιον. 40 . |
| 424; Nicephorus Gregoras. Historia Byzantina. Т. I. Lib. VI. P. 90 ff. 554 Сырку П. А. Монаха Григория Житие преподобного Ромила//Памятники древней письменности и искусства. СПб., 1900. CXXXVI. С. IX. 557 Nicephorus Gregoras. Historia. Т. I. P. 160; Du Cange. Historia byzantina. Pars IÏ Constantinopolis christiana. Т. IV. P. 93. 560 Житие Феодосия Терновского. См. в книге Сырку П. А. К истории исправления книг... С. 108–109. 567 Помяловский И. В., проф. Житие. Предисловие. С. I; Архиепископ Сергий. Полный Месяцеслов Востока. 2 издание Владимир, 1901. Т. II. Ч. 2 (Заметки). С. 316. – К 1346 г. кончину св. Григория относит архиепископ Филарет (Святые южных славян. 1. Февраль. С. 23, примечание 46), архимандрит Леонид (Из истории юго-славянского монашества XIV столетия//Душеполезное Чтение. 1871. Ч. I. C. 358) и П. А. Сырку (К истории исправления книг... С. 156). 577 Παπα η γ πουλος. στορα το λληνικο θνους. Т. III. θναι, 1896. Σ. 426 κτλ.; Lombard A. Études Byzantines. Constantin V, empereur des romains (740–775). Paris, 1902. P. 82 etc., 113 etc; Brehier L. La querelle des images. Paris, 1904. P. 3 etc; Schenk K. Kaiser Leons III Walten im Innern//Byzantinische Zeitschrift. Bd. V. 1896. H. 2. S. 257–301. 579 Μικρ Κατχησις. Parisiis, 1891 (ed. Auvray). Σ. 457,469 κτλ.; Μεγαλ Κατχησις, Α, XII. 580 Βος κα πολιτεα, Α– Β. Col. 121 Α: κα πλαι δη φιλοσοφεν κα παρ’ αυτο λμενον Col. 240D. Ср.: Shneider G. A. Der hl. Theodor von Studion. Sein Leben und Wirken. Münster i. W., 1900. S. 17; Gardner A. Theodore of Studium, his life and times. London, 1905. P. 31–32; Thomas К. Theodor von Studion und sein Zeitalter. Leipzig, 1892. S. 44 etc.; Гроссу H. С., проф.-священник. Преподобный Феодор Студит . Киев, 1907. С. 20. 586 Το σ ου πατρς μν κα μολογητο Θεοδρου πιτφιος ες Πλτωνα τν αυτο πνευματικν πατρα/Migne. PG. Τ. XCIX. Col. 828B. 594 Περ Ταρασου κα Νικηφρου τν ν γοις πατριρχν/Migne. Т. XCIX. Col. 1852D, 1853 Α; Βος κα πολιτεα, Á. |
| 8 Οκτωβρου 2019. Ακμη δεν στγνωσε η πνα της εντξεως των ενοριν των ρσων εμιγκρδων στο Πατριαρχεο της Μσχας και ρχισαν τα επεισδια μεταξ των δο παρατξεων, που δημιουργθηκαν μετ την απφαση του Πατριρχου κ. Βαρθολομαου να διαλσει την Εξαρχα τους. Κατ την Ανακονωση της Ελληνορθδοξης Μητροπλεως Γαλλας στον Ι. Να του Αγου Σεργου, στο Παρσι, ο προστμενος του Ναο π. Βλαντισλβ Τρεμποβλσκι ζτησε απ τον ευρισκμενο στον Να Αρχιεπσκοπο Ιωννη να αποχωρσει, επειδ εκενος επλεξε να μην τον ακολουθσει και να ενταχθε στην Ελληνορθδοξη Μητρπολη Γαλλας. Ο Αρχιεπσκοπος του επε τι εφσον δεν θλει να ακολουθσει την απφαση της πλειοψηφας της Γ.Σ. της Αρχιεπισκοπς και τη δικ του ως ποιμενρχου του, εκενος να απλθει του Ναο και ο διος θα τελσει τη Θεα Λειτουργα. Εκε υπρξε νταση μεταξ του ιερα και του Μητροπολτου και των κληρικν και λακν που τον συνδευαν. Παρν και ο κοσμτωρ της Θεολογικς Σχολς του Αγου Σεργου, ο οποος πρε το μρος του Μητροπολτου. Τελικ ο ιερες που ακολοθησε την ελληνορθδοξη Μητρπολη απεχρησε και η Θεα Λειτουργα τελστηκε κανονικ απ τον Αρχιεπσκοπο κ. Ιωννη. Σημεινεται τι κατ τη Μητρπολη Γαλλας η Θεολογικ σχολ του Αγου Σεργου «δεν σχετζεται με τον ομνυμο Να εδ και δο χρνια και δεν αποτελε παρεκκλσι της». Με την ποψη του κ. Εμμανουλ διαφωνε η Θεολογικ Σχολ του Αγου Σεργου, η οποα ακολοθησε τον Αρχιεπσκοπο Ιωννη στην απφασ του. 11 Οκτωβρου 2019. Στο ανακοινωθν του το Γραφεο της Αρχιεπισκοπς των Ορθοδξων ρωσικς παρδοσης στη Δυτικ Ευρπη σημεινει πως η Ανακονωση για το συμβν στον Ι. Να του Αγου Σεργου της Μητροπλεως Γαλλας «μπορε να χαρακτηριστε δυσφημιστικ για το πρσωπ του Αρχιεπισκπου ». πως εξηγε «τποτε απ σα γρφονται στην Ανακονωση δεν εναι αληθς: να βντεο ευτυχς τραβχτηκε, που αποδεικνει πως ο προστμενος της ενορας του Αγου Στεργου θλησε να εμποδσει την εσοδο του Αρχιεπισκπου στον Να» . Και προστθεται: «Ο Σεβασμιτατος Ιωννης σβεται βαθι την επιλογ μιας μειοψηφας μελν της Αρχιεπισκοπς να προσκολληθον στις ελληνικς ρουμανικς μητροπλεις. |
| Joannes Chrysostomus. Ad illuminandos catecheses 1–2 (series prima et secunda)//PG. T. 49. Col. 223–240. Joannes Chrysostomus. De baptismo Christi//PG. T. 49. Col. 363–372. Joannes Chrysostomus. De sancto hieromartyre Phoca//PG. T. 50. Col. 699–706. Joannes Chrysostomus. Non esse desperandum//PG. T. 51. Col. 363–372. Joannes Chrysostomus. Expositiones in Psalmos//PG. T. 55. Col. 39–498. Joannes Chrysostomus. In Matthaeum (homiliae 1–90)//PG. T. 57. Col. 13–472. Joannes Eugenicus. Antirrheticus adversus decretum Concilii Florentini//Rossidou-Koutsou E. John Eugenikos’ Antirrhetic of the Decree of the Council of Ferrara-Florence. Nicosia, Research Centre of Kykkos Monastery, 2006. P. 3–153. Joannes Macrygiannes. Acta et epistulae//ρχεον το στρατηγο ωννου Μακρυγιννη, κδ. J. Vlachogiannis, Vol. I. Athens, S. K. Vlastos, 1907 (ρχεα τς Νεωτρας λληνικς στορας 2), σ. 1–469. Josephus Bryennius. Epistulae 30. Διταξις ωσφ μοναχο Βρυεννου (1421)//Τομαδκης Ν., κ τς βυζαντινς πιστολογραφας. ωσφ μοναχο το Βρυεννου πιστολα Λ κα πρς ατν Γ, πετηρς ταιρεας Βυζαντινν Σπουδν 1983–1986, Τ. 46, σ. 283–362. Leo I. De haeresi et historia Eutychiana//PL. T. 55. 1095C–1324B. Maximus Confessor. Ambigua ad Joannem 10//On Difficulties in the Church Fathers: The Ambigua/ed. N. Constas. Vol. 1. Cambridge (Mass.): Harvard University Press, 2014. (Dumbarton Oaks Medieval Library). P. 150–344. Meletius Pegas. Epistula 137. Τος ν Μικρ ωσ//Methodios. Letters of Meletius Pegas, Pope and Patriarch of Alexandria. [S. l.], r 1976. (Ekklesiastikos Pharos; 52–57). P. 167–178. Meletius Pegas. Epistula 175. Τ εσεβεσττ κα ρθοδοξοττ ρχοντι Κνζ δμ Βασιλεου Βισκοβτσικ, κα τ εσεβεσττ Κνζ Κυριακ ουζνσκ μετ τν λοιπν ρχντων, κα παντς το λαο τν ρθοδξων, τς ερς τξεως, κα τς κοσμικς καταστσεως· υος ν Κυρ περιποθτοις, χριν...//Methodios. Letters of Meletius Pegas, Pope and Patriarch of Alexandria. [S. l.], r 1976. (Ekklesiastikos Pharos; 52–57). P. 207–208. |
| Joannes Eugenicus . Antirrheticus adversus decretum Concilii Florentini// Rossidou-Koutsou E . John Eugenikos’ Antirrhetic of the Decree of the Council of Ferrara-Florence. Nicosia: Research Centre of Kykkos Monastery, 2006. P. 3–153. Joannes Macrygiannes . Acta et epistulae//ρχεον το στρατηγο ωννου Μακρυγιννη/κδ. J. Vlachogiannis. Vol. I. Athens: S. K. Vlastos, 1907. (ρχεα τς Νεωτρας λληνικς στορας, τ. 2). Σ. 1–469. Josephus Bryennius . Epistulae 30. Διταξις ωσφ μοναχο Βρυεννου (1421)// Τομαδκης Ν . κ τς βυζαντινς πιστολογραφας. ωσφ μοναχο το Βρυεννου πιστολα Λ κα πρς ατν Γ//πετηρς ταιρεας Βυζαντινν Σπουδν. 1983–1986. Τ. 46. Σ. 283–362. Leo I . De haeresi et historia Eutychiana//PL. T. 55. 1095C–1324B. Maximus Confessor . Ambigua ad Joannem 10//On Difficulties in the Church Fathers: The Ambigua/ed. N. Constas. Vol. 1. Cambridge (Mass.): Harvard University Press, 2014. (Dumbarton Oaks Medieval Library). P. 150–344. Meletius Pegas . Epistula 137. Τος ν Μικρ ωσ// Methodios . Letters of Meletius Pegas, Pope and Patriarch of Alexandria. [S. l.]: [S. n.], r 1976. (Ekklesiastikos Pharos; t. 52–57). P. 167–178. Meletius Pegas . Epistula 175. Τ εσεβεσττ κα ρθοδοξοττ ρχοντι Κνζ δμ Βασιλεου Βισκοβτσικ, κα τ εσεβεσττ Κνζ Κυριακ ουζνσκ μετ τν λοιπν ρχντων, κα παντς το λαο τν ρθοδξων, τς ερς τξεως, κα τς κοσμικς καταστσεως· υος ν Κυρ περιποθτοις, χριν...// Methodios . Letters of Meletius Pegas, Pope and Patriarch of Alexandria. [S. l.]: [S. n.], r 1976. (Ekklesiastikos Pharos; t. 52–57). P. 207–208. Meletius Pegas . Epistula 6. Μαξμ τ Θεοφιλεσττ Κυθρων// Methodios . Letters of Meletius Pegas, Pope and Patriarch of Alexandria. [S. l.]: [S. n.], r 1976. (Ekklesiastikos Pharos; t. 52–57). P. 23–24. Meletius Pegas . Epistula 9. Μαξμ τ Θεοφιλεσττ Κυθρων// Methodios . Letters of Meletius Pegas, Pope and Patriarch of Alexandria. [S. l.]: [S. n.], r 1976. (Ekklesiastikos Pharos; t. 52–57). P. 27–33. |
| Причем, мы видим, что в греческом тексте стоит «Я есмь Бог отца твоего…» Поэтому, услышав эти слова в Храме, иудеи и взяли камни, чтобы бросить на Него. Они поняли, что Господь решительно утверждает, что Он Тот Бог, Который являлся в Ветхом Завете. Более того, правильное понимание Лица действовавшего в Ветхозаветной истории было жизненно важно для спасения израильского народа. «…ибо если не уверуете, что это Я, то умрете во грехах ваших. Тогда сказали Ему: кто же Ты? Иисус сказал им: от начала Сущий, как и говорю вам»… Итак Иисус сказал им: когда вознесете Сына Человеческого, тогда узнаете, что это Я…» ( Ин. 8:24–25,28 ) Мы видим, что только признание Христа Богом отцов – Сущим, могло спасти иудеев от грехов их. Так и произошло. Те, для которых Господь стал Богом, спаслись от грехов в Церкви Его, прочие же, по словам Апостола Павла, «ожесточились» ( Рим. 11:7 ). Пред Своими Крестными страданиями, на Тайной Вечери Иисус Христос снова напоминает о своем Ветхозаветном имени: «Теперь сказываю вам, прежде нежели то сбылось, дабы, когда сбудется, вы поверили, что это Я» (…π ρτι λγω μν πρ το γενσθαι να πιστεσητε ταν γνηται τι γ εμι.) ( Ин. 13:19 ) Причем, Он объясняет при этом смысл одного из Ветхозаветных пророчеств Святаго царя Давида. В Библии часто употребляется это Имя. Бог именует Себя так, обращаясь к Моисею: «Видите ныне, видите, что это Я, Я – и нет Бога, кроме Меня…» (…δετε δετε τι γ εμι κα οκ στιν θες πλν μο γ) ( Втор. 32:39 ). И в пророчестве Исаии мы читаем: «… и до старости вашей Я тот же буду. И до седины вашей Я же буду носить вас; Я создал и буду носить, поддерживать и охранять вас». (…ως γρους γ εμι κα ως ν καταγηρσητε γ εμι γ νχομαι μν γ ποησα κα γ νσω γ ναλμψομαι κα σσω μς.) ( Ис. 46:4 ) Здесь мы видим, что в греческом тексте опять стоит именно «γ εμι», то есть тоже самое Имя Божие. Надо отметить, что по переводу «Нового Мира» указанные выше слова говорят «…Иегова, изрекающий правду…» ( Ис. 45:19 ) То, что «γ εμι» в сознании еврейского народа являлось сакральным именем, подтверждается и реакцией пришедших взять Господа в последнюю ночь. |
|
|
