| «Ουκρανικ» ενς κακο, μρια πονται. Αρχιμανδρτης Χριστδουλος Αγγελγλου «Τις Σου τον χιτνα, Στερ, διελεν;…» (γιος Πτρος, Πατριρχης Αλεξανδρεας, 286-305 μ.Χ.) Το θμα της Ουκρανας εναι κατ’αρχς πολυπαραγοντικ· οφελεται οπωσδποτε σε γεωπολιτικς ανακατατξεις που προωθον οι ισχυρο της γης (πως εναι γνωστ, την αυτοκεφαλα τη μεθδευσε και τη ζτησε προεκλογικ ο ουντης πρ. Πρεδρος της Ουκρανας, κ. Ποροσνκο, με τις ευλογες των Η.Π.Α. και με μια μικρ ομδα καθαιρεμνων και αυτοχειροτνητων «Επισκπων», οι οποοι ζτησαν τη συνεργασα των ουνιτν). Επσης εναι θμα «κανονικ», διτι αφορ Συνοδικος καννες· διτι α) ο Αρχιεπσκοπος Επιφνιος χειροτονθηκε απ τον πρην Πατριρχη Κιβου, Φιλρετο, ο οποος λγω πρκλησης σχσματος καθαιρθηκε το 1992 και αναθεματστηκε απ το Πατριαρχεο Ρωσας. Μλιστα, η καθαρεσ του και ο αναθεματισμς του ενεκρθησαν και υπ του Οικουμενικο Πατριρχου Βαρθολομαου και υπ των λλων Πατριαρχεων. β) Αποτελε παρνομη και αντικανονικ παρμβαση στα εσωτερικ της Εκκλησας και του Πατριαρχεου Ρωσας, στο οποο απ το 1686 χει περιλθει η Ουκρανικ Εκκλησα με τη σμφωνη γνμη και γκριση και του Οικουμενικο Πατριαρχεου και των λλων Πατριαρχεων. γ) Αγνοθηκε παντελς η μνη κανονικ Εκκλησα της Ουκρανας, η υπ τον Αρχιεπσκοπο Ονοφριο, τον οποο λα τα Πατριαρχεα και οι Αυτοκφαλες Εκκλησες αναγνριζαν και μνημνευαν στα δπτυχ τους. δ) Αποτελε παρνομη και αντικανονικ πρξη, η -με μια δλωση του Φαναρου- αποκατσταση του καθαιρεμνου και αφορισμνου (υπ του Πατριαρχεου Ρωσας) για πρκληση σχσματος Αρχιερως Φιλαρτου (Πατριρχου Κιβου), δεδομνου τι οι Ιερο Καννες σαφς ορζουν τι δεν υφσταται το «κκλητο», τι δηλαδ δεν μπορε να αποκαταστσει τον αφορισμνο οποιαδποτε λλη Πατριαρχικ Σνοδος, παρ μνον μια Οικουμενικ πλον συνελθοσα Σνοδος. Το θμα της Ουκρανας εναι μως και πνευματικ θμα, με οδυνηρς κοινωνικς συνπειες, αφο προκαλεται σχσμα στην Ορθδοξη Εκκλησα (πργμα που θεωρεται ως η μεγαλτερη αμαρτα), και στην τοπικ κανονικ Ορθδοξη Εκκλησα της Ουκρανας κηρσσεται πλον κανονικς διωγμς απ τις ουκρανικς κρατικς αρχς, απ την ουκρανικ αστυνομα, με την σμπραξη των θεων και φανατικν Ουκρανν εθνικιστν· και φυσικ, με πρωτοσττες τους σχισματικος της νας δομς, στην οποα εχαρσθη η Αυτοκεφαλα. |
| К несомненным достоинствам рассматриваемого труда относится идентификация как библейских цитат (набранных для удобства читателя жирным шрифтом, но только в греческой части), так и 51 цитаты из произведений двенадцати святых отцов. Указаны разночтения между обеими рукописями. Впрочем, идентифицированы были преимущественно те цитаты из святоотеческих произведений, авторы которых были указаны либо непосредственно в тексте Филофея Коккина, либо в схолиях. Российский специалист по паламизму Дмитрий Макаров в своей рецензии указал на неопознанную цитату De Domini luce II, 112.4-7 из «Богословского правила» св. Нила Кавасилы (в этой же цитате Макаров указывает на неотождествленный пассаж 1 Тим. 3:16), а также на аллюзию на письмо Димитрия Кидониса (предположительно). Мне также удалось установить происхождение нескольких цитат, отмеченных издателем как неидентифицированные: 1) De Domini luce I, 31.19-22 – 1-й тропарь 9-й песни второго канона утрени на праздник Преображения Господня преп. Иоанна Дамаскина. 2) De Domini luce I, 37.6-14 – пассаж из Слова на Преображение Андрея Критского (PG 97, 932C-933A). Отметим тождественные пропуски в первой части текста Филофея и постановлении Синода, принятого в июле IX индикта (1341 г.), об осуждении учения монаха Варлаама. Андрей Критский Синод 1341 г. Филофей Коккин π τ ρος νγει τ ψηλν. Τ ποισων, τ διδξων; Τν περαστρπτουσαν ποδεξων τς οκεας θετητος δξαν τε κα λαμπρτητα, ες ν μικρ πρσθεν μυστικτερον, κα νν μφανστερον δι τς μεταμορφσεως ατο, μετεστοιχεωσε τν κοσασαν φσιν, «Γ ε, κα ες γν πελεσ». Τοτο τονυν ορτζομεν σμερον, τν τς φσεως θωσιν, τν ες τ κρεττον λλοωσιν, τν π τ πρ φσιν τν κατ φσιν κστασιν κα νβασιν. Πς κα πθεν τς οτω μεγλης κα περφυος χριτος ες μς προοσης; περνικσης τ λγ δηλαδ τ νθρπινον τς πντα νον κα λγον συγκρτως περαναβεβηκυας θετητος. δ Κρτης θεοπσιος νδρας «π τ ρος, φησν, νγει τ ψηλν τος μαθητς σωτρ, τ ποισων τ διδξων; τν περαστρπτουσαν παραδεξων τς οκεας θετητος δξαν τε κα λαμπρτητα. Τοτο τονυν ορτζομεν σμερον, τν τς φσεως θωσιν, τν ες τ κρεττον λλοωσιν, τν π τ πρ φσιν τν κατ φσιν κστασιν κα νβασιν, καθ’ ν κα το κρεττονος κνκησις, το γε κοριτερον επεν, νεκλλητος θετητος. |
| 4. τσι, Οκουμενικς Πατριρχης στν περπτωση τς Οκρανας δν νργησε ς κφραστς τς πανορθδοξης συμφωνας κα ποδοχς, λλ ντελς ντθετα πρς ατ. Δυστυχς, μ θλψη διαπιστνουμε τι τ Οκουμενικ Πατριαρχεο περιφρνησε τν κραυγ τς Κανονικς κκλησας κα το Οκρανικο λαο, περιφρνησε τ γνμη τς μητρς κκλησας, περιφρνησε τν μφωνη ρνηση λων τν ρθοδξων κκλησιν, κα πκουσε σ ποιος; Σ δο μδες Οκρανν: α) Στν πολιτικ γεσα π τν τως πρεδρο (το 17%!) Ποροσνκο, κα τν πρεδρο τς Βουλς, πο κα ο δο εναι Οντες κα β) σ δυ μδες καθηρημνων, φορισμνων κα ατοχειροτνητων ψευδοκληρικν. Ο ψευδοκληρικο ατο, εχαν συστσει σχισματικς μδες, λλ, παρ τν κρατικ κα παρακρατικ συμπαρσταση κα βοθεια, εχαν μικρ πχηση στ λα. Εναι προφανς περιφρνηση τς κκλησιαστικς παραδσεως κα τξεως γι τν πδοση τς Οκρανικς ατοκεφαλας. Εναι δυνατν μι ατοκεφαλα οποα στηρχθηκε σ ττοιες βσεις, ν χει πνευματικος καρπος κα ν προκψει; Συνεχς, μνο προβλματα θ δημιουργε. Γ Σ ποιος δθηκε ατοκεφαλα; ν στς προηγομενες δο ντητες χουμε περιφρνηση τς κκλησιαστικς παραδσεως κα τξεως, κα σοβαρς κανονικς παραβσεις, κατσταση εναι πολ πι σοβαρ ν ξετσουμε σ ποιος ποδθηκε ατοκεφαλα! δ χουμε περιφρνηση ατο το στατου πυρνα τς Χριστιανικς ερωσνης, το διου το μυστηρου τς μεταδσεως τς Θ. Χριτος μσ τς δικοπης ποστολικς Διαδοχς τς ρθοδξου ρχιερωσνης. Οσιαστικ χουμε προσβολ χι κποιου κκλησιαστικο καννα, λλ τς περ ερωσνης δογματικς διδασκαλας τς κκλησας μας ς δικοπης συνχειας π τος ποστλους μχρι σμερα. Μ μα πρωτοφαν κα πρωτκουστη πρξη τ Οκουμενικ Πατριαρχεο ναγνρισε κα ποκατστησε στν ρχιερωσνη, 1) Τν Φιλρετο Ντενισνκο, καθηρημνο κα ναθεματισμνο πρην πσκοπο τς κκλησας τς Ρωσας. καθαρεση κα ναθεματισμς το Φιλαρτου ναγνωρστηκε κα γινε ποδεκτς χωρς ντρρηση π 26 χρνια π τν πανορθδοξη κκλησιαστικ συνεδηση κα π τ Πατριαρχεο Κωνσταντινουπλεως. Μλιστα, Φιλρετος μσως μλις καθαιρθηκε, τν ονιο 1992, προσφυγε στ Οκουμενικ Πατριαρχεο κνοντας χρση το κκλτου, τ Πατριαρχεο στειλε ντιπροσωπεα στ Μσχα γι ν ξετσει τ δεδομνα τς καθαιρσεως, πρριψε τν κκλητο προσφυγ κα Πατριρχης Βαρθολομαος τν Αγουστο 1992 σ πιστολ του στν Πατριρχη Μσχας ποδχθηκε ς κανονικ τν καθαρεση το Φιλαρτου. |
| Bent 1966 –– Bent J.Th. Aegean Islands. Cyclades, or life among the insular Greeks. Chicago, 1966. Mango C. The Legend of Leo the Wise//Zbornik Radova Vizantoloskog Instituta 6. 1960. P. 59–93. Mango 1990 –– Mango C. Βυζντιο. ατοκρατορα τς Νας Ρμης. θνα, 1990. Βρυνης 1996 –– Βρυνης Σ. παρακμ το μεσαιωνικο λληνισμο στη Μικρ σα κα διαδικασα ξισλαμισμο (11–15 ανας). θνα, 1996. Καριωτγλου 2000 –– Καριωτγλου . Ισλμ και χριστιανικ χρησμολογα. π τν μθο στν πραγματικτητα. θνα, 2000. Kυpιακo 1995 –– Kυpιακo. Οι ιστορημνοι χρησμο του Λοντος ς´ του Σοφο. Χειργραφη παρδοση και εκδσεις κατ τους ΙΕ´ ΙΘ´ αινες. Αθναι, 1995. Λμπρος 1908α –– Λμπρος Σ. Μονωδαι κα θρνοι π τ λσει τς Κωνσταντινουπλεως Νον λληνομνμω. 1908. Σ. 190 и дал. Σεργς 1996 –– Σεργ Μ. Γ. Γεργιος Σχολριος Γεννδιος Β´ πρτος μετ τν λωση οκουμενικς πατριρχης. θνοιστορικ μελτη. θνα, 1996. 1 Беседа переведена по магнитофонной записи. Первый том бесед старца издан был совсем недавно (Γροντος φραμ Φιλοθετου. τχνη τς σωτηρας. μιλαι. Τ. А. κδ. . Μ. Φιλοθου. γιον ρος, 2005). Поскольку он недоступен, его точное содержание неизвестно. 5 См.: Mango C. The Legend of Leo the Wise//Zbornik Radova Vizantoloskog Instituta 6. 1960. P. 59–93; Mango 1990. P. 238–257 (Глава «Будущее человечества»). 6 Кариотоглу защитил в 1984 г. на Богословском факультете в Афинском университете диссертацию на тему «Ислам и христианская прорицательная литература (хрисмология)». См.: Καριωτγλου 2000. 7 См.: Κυριακο 1995. Σ. … В святоотеческой литературе термин «хрисми» часто означал пророчества. См., напр., у св. Иоанна Златоуста : νϑαεχρησµοì νωϑεν συνεχsς φρντο, νϑα προφται νϑεοι γνοντο Ad populum Antiochenum, hom. 17, PG 49, 177:27–28. 9 Иоанн Зонара объясняет, как Лев не отличаясь благочестием и безупречной жизнью получал знание о будущем. … Joannes Zonaras. Epitome historiarum (lib. 13–18), 330:12–331:1. TLG 3135/2. 17 Упоминаемые в сочинении «Против иудеев» турки – это хазары, в государстве которых сосуществовали иудеи, мусульмане и христиане. Христу. Т. 5. С. 212. |
| Κα ταν τ βρδυ βγανω ξω, γι ν πρω τ σημειματα π τ κουτ, δν ξρουν πς ν κδηλσουν τν εγνωμοσνη τους· ρχονται κα χαδεονται στ πδια μου, τρχουν μπροστ π μνα, σκαρφαλνουν πνω στ κυπαρσσι, ξανακατεβανουν, κνουν τομπες, ξαναρχονται στ πδια μου. Τ να κνει ατ, τ λλο κενο. Μπως χω γ νγκη π ατς τς κδηλσεις; χι, λλ εναι κτι πο ξεπηδει π μσα τους, κι ς εναι ζα. Θλω ν π τι τ κυριτερο π’ λα εναι ν χη μσα του εγνωμοσνη νθρωπος· μετ τν κδηλνει μ ποιον τρπο ασθνεται. ταν κινηθ κανες στν χρο τς εγνωμοσνης, κνει τς μετνοιες π φιλτιμο, π φτερογισμα, π γπη γι τν Χριστ. Ττε δν ασθνεται κπο, πως δν κουρζονται τ παιδκια π τ τρελλ ξεσπσματα τς καρδις τους, ταν χοροπηδον, μλις δον τν πατρα τους. Ο μικρς κα ο μεγλες μετνοιες – Γροντα, ταν κνω κομποσχονι γι κποιον, πρπει ν τ κνω μ σταυρ κα μικρ μετνοια; – νλογα μ τ τ θλεις ν προσφρης. ,τι χει περισστερο κπο, χει μεγαλτερη ξα. – ταν, Γροντα, κνουμε κομποσχονι μ μικρ μετνοια, πρπει τ χρι ν κουμπη στ δαφος; – χι, ταν κνουμε κομποσχονι μ μικρ μετνοια, τ χρι φθνει μχρι τ γνατο κα μετ σηκωνμαστε ρθιοι. λλο εναι ο μικρς μετνοιες πο κνουμε, ταν προσκυνομε τς εκνες στν «Τιμιωτραν» κ.λπ. Ττε, ν μπορ κανες, καλ εναι τ χρι ν φθνη στ δαφος. – Γροντα, ταν κνω τ κομποσχονια μ σταυρ κα μικρ μετνοια, δν μπορ ν συγκεντρωθ. – γ περισστερο συγκεντρνομαι, ταν κνω τ κομποσχονια μ σταυρ κα μικρ μετνοια. Ξεχνιμαι τσο, πο στερα, ταν τελεισω τ κομποσχονια, μο πονει τ χρι. – Γροντα, πς πρπει ν κνω τς μεγλες μετνοιες; – Καλ εναι τς μεγλες μετνοιες ν τς κνης λκληρες· δηλαδ, στερα π κθε μετνοια ν σηκνεσαι ρθια. τσι, κα μεγαλτερη πκλιση κνεις στν Θε, λλ κα πι ξεκοραστο εναι ατ γι τ σμα. πσης, ν μν κουμπς τ χρια κτω μ νοιχτ τν παλμη, γιατ μπορε ν πθουν ζημι ο τνοντες, λλ κλειστ, μ τ ξωτερικ μρος. Κα, γι ν μ γνωνται ρζοι στ χρια, ν τς κνης πνω σ να μαλακ πατκι. « γωνιστς τρπους μηχανεεται» – Γροντα, βλπω τι, καθς τ χρνια περνον, τ κουργιο λιγοστεει κα δν μπορ ν κνω πολλς μετνοιες. – Εναι φυσικ, σο περνει λικα, ο σωματικς δυνμεις ν λαττνωνται σιγ-σιγ. Συνχισε φιλτιμα τν γνα σου κα, ταν δν μπορς ν κνης πολλς μεγλες μετνοιες, ν τς ντικαταστσης μ μικρς μ τν εχ. Μπορες μως κα τς μεγλες μετνοιες ν μν τς κνης λες μαζ. Κνε στν ρχ να κατοστρι κομποσχονι κα στερα κνε πντε μετνοιες. Μετ π δκα κομποσχονια θ χης κνει πενντα μετνοιες. τρπος ατς μ τς ναλλαγς εναι ξεκοραστος λλ κα φλιμος. ν πς στν λλον ν κνη πενντα μετνοιες, θ σο π: «, πς θ κνω τσες πολλς μετνοιες;». Λγες-λγες μως γνονται εκολα. |
| χος γ ΚΥΡΙΑΚΗ Γ ΗΧΟΣ Τ ΣΑΒΒΑΤ ΕΣΠΕΡΑΣ ΕΝ Τ ΜΙΚΡ ΕΣΠΕΡΙΝ Στιχηρ ναστσιμα τς κτωχου χος γ Τ σ σταυρ Χριστ Σωτρ, θαντου κρτος λλυται, κα διαβλου πλνη κατργηται, γνος δ νθρπων πστει σζμενον, μνον σοι καθ κστην προσφρει. χος γ Πεφτισται τ σμπαντα, τ ναστσει σου Κριε, κα Παρδεισος πλιν νκται, πσα δ κτσις νευφημοσ σε, μνον σοι καθ κστην προσφρει. χος γ Δοξζω το Πατρς, κα το Υο τν δναμιν, κα Πνεματος γου, μν τν ξουσαν, διαρετον, κτιστον Θετητα, Τριδα μοοσιον, τν βασιλεουσαν ες ανα ανος. Δογματικν. χος γ Μγιστον θαμα! παρθνος τεκοσα, κα τ τεχθν Θες πρ ανων, προφανς τκος, κα τ τελομενον πρ φσιν. Μυστηρου φρικδους! κα νοομενον, φραστον μνει, κα θεωρομενον, ο καταλαμβνεται. Μακαρα σ ε χραντε Κρη, δμ το γηγενος θυγτηρ, κα Θεο το ψστου φανεσα μτηρ. Ατν κτευε, σωθναι τς ψυχς μν. Ες τν Στχον, τ ναστσιμον Στιχηρν. χος γ υτμελον Τν Σταυρν σου προσκυν, Χριστ τν τμιον, τν φλακα το κσμου, τν σωτηραν μν τν μαρτωλν, τ μγα λαστριον, το βασιλως τ νκος, τ καχημα πσης τς οκουμνης Στχ. Μνησθσομαι το νματς σου ν πσ γενε κα γενε. Κα Στιχηρ τς Θεοτκου. χος γ Κιβωτν σε νοητν γν γινσκομεν, ο φρουσαν τς Πλκας τς θεογρφους, τν δ νμου ποιητν, κα χριτος τ δγματα, τν ορανο κα γς κτστην, πρσβευε σωθναι τς ψυχς μν. Στχ. κουσον, θγατερ, κα δε, κα κλνον τ ος σου, κα πιλθου το λαο σου κα το οκου το Πατρς σου. χος γ π γς σε ορανν γν νδειξεν, ν μτρ τ σ, κατασκηνσας Θες Λγος, σρκα προσλαβν, φσει θερητος, κα πομβρζεις τος πσιν, θνατον δρσον πειργαμε. Στχ. Τ πρσωπν σου λιτανεσουσιν ο πλοσιοι το λαο. χος γ Σωτηραν τας πρεσβεαις σου κεκτμεθα, τι δι ατν Παρθνε, κ τν κινδνων ε κα τν πειρασμν, τν ζλην πεκφεγομεν, κα δι τοτο ατομεν, μ πασ πρ μν το πρεσβεειν, σωθναι τς ψυχς μν. |
| – χι, γιατ, ταν αγαπς τον Θε, δεν εναι δυνατν να μην αγαπς την εικνα του Θεο, τον νθρωπο. Η αγπη μας προς τον Θε φρνει την αγπη προς τον πλησον, διτι ποιος πλησιζει στον Θε εναι πλησον λων των ανθρπων, πως και οι γιοι. Αλλ και στην αγπη μας προς τον πλησον κρβεται η μεγλη αγπη μας προς τον Θε. ταν δση κανες την καρδι του στον Θε, λα τα αγαπει· χι μνον λους τους ανθρπους, αλλ και τα πουλι και τα δνδρα, ακμη και τα φδια. Ττε προσκυνει με ευλβεια χι μνον τον Θε και τους Αγους αλλ και τις εικνες του Θεο, τους ανθρπους. Κι λα τα δημιουργματα, μεγλα μικρ, πολτιμα ασμαντα πετραδκια και ξυλκια, τα παρνει με ευλβεια και τα ασπζεται, σαν ευλογα απ τον Δημιουργ του, πως ασπζεται κανες να μικρ μεγλο αντικεμενο που παρνει ευλογα απ κποιο σεβαστ του πρσωπο. Η νοδος στους Ουρανος – Γροντα, πς φθνει ο νθρωπος στον Θε; – Δο περιπτσεις υπρχουν για να μπορση να ανεβ κανες εκε ψηλ στον Θε και να Τον «κμψη» να κατεβ και να μνη μαζ του. Η πρτη περπτωση εναι η ειλικρινς μετνοια και αφορ τους πολ αμαρτωλος. ταν συναισθνωνται τις μεγλες τους πτσεις και ταπειννωνται πολ, ο Θες για την μεγλη τους αυτ ταπενωση τους αγαπει πολ και τους υψνει μχρι τους Ουρανος. «Μεγλη χαρ γνεται στους Ουρανος για ναν νθρωπο που μετανοε» 143 , λει το Ευαγγλιο. Ττε φυσικ και οι αμαρτωλο αγαπον τον Θε πολ, διτι πολ χρος τους χρισε. Η δετερη περπτωση εναι η εξς: ταν ο νθρωπος φυλαχθ καθαρς απ θανσιμες αμαρτες, πρπει να ευχαριστ τον Καλ Θε που τον φλαξε απ μικρ παιδκι και δεν λερθηκε το νδυμα της ψυχς του. Κι εσ, αν δεν σε εφλαγε απ μικρ ο Χριστς σαν το κλωσσοπολι κτω απ τα φτερ Του, σως να σουν σμερα η πιο αμαρτωλ του κσμου. Γι αυτ να δοξολογς μρα-νχτα τον Καλ Θε για την μεγλη Του αυτ δωρε και να ξεσπς σε δκρυα χαρς και ευγνωμοσνης προς Αυτν. Αυτ τα δκρυα χουν την δια δναμη – και μεγαλτερη – με τα δκρυα της μετανοας και ττε υψνεται ο νθρωπος στους Ουρανος, φθνει στον Θε και Τον δοξολογε συνχεια πως οι γγελοι. Κι εν ζη στην γ, εναι σαν να ζη στον Ουραν. λη η ζω του ττε εναι μα δοξολογα και τον θνατο τον περιμνει με δοξολογα, γιατ σκφτεται τι θα πη πια κοντ στον Θε μονμως, που εναι ο προορισμς του. Ττε ξεσπει στην πιο μεγλη δοξολογα «Δξα σοι τω δεξαντι το φς...». Να δσουμε την αγπη μας στον Χριστ |
| Χριστς ανστη... γ " Αναστς ο Ιησος απ το τφου καθς προεπεν, δωκεν ημν τν αινιον ζων κα μγα λεος. Ετα, Συναπτ μικρ μεθ " ν Εκφνησις τι αγαθς κα φιλνθρωπος... Ωδ ε " Ο ειρμς Ορθρσωμεν ρθρου βαθος, κα αντ μυρου τν μνον προσοσομεν τ Δεσπτη, κα Χριστν οψμεθα, δικαιοσνης λιον, πσι ζων ανατλλοντα. Τν μετρν σου ευσπλαγχναν, οι τας το δου σειρας, συνεχμενοι δεδορκτες, πρς τ φς ηπεγοντο Χριστ, αγαλλομνω ποδ, Πσχα κροτοντες αινιον. Προσλθωμεν λαμπαδηφροι, τ προντι Χριστ εκ το μνματος, ως νυμφω, κα συνεορτσωμεν τας φιλερτοις τξεσι, Πσχα Θεο τ σωτριον. Καταβασα Ορθρσωμεν ρθρου βαθος, κα αντ μυρου τν μνον προσοσομεν τ Δεσπτη, κα Χριστν οψμεθα, δικαιοσνης λιον, πσι ζων ανατλλοντα. Χριστς ανστη... γ " Αναστς ο Ιησος απ το τφου καθς προεπεν, δωκεν ημν τν αινιον ζων κα μγα λεος. Ετα, Συναπτ μικρ μεθ " ν Εκφνησις τι ηγασται... Ωδ ς " Ο ειρμς Κατλθες εν τος κατωττοις τς γς, κα συντριψας μοχλος αιωνους, κατχους πεπεδημνων Χριστ, κα τριμερος ως εκ κτους Ιωνς, εξανστης το τφου. Φυλξας τ σμαντρα σα Χριστ, εξηγρθης το τφου, ο τς κλες τς Παρθνου μ λυμηνμενος εν τ τκω σου, κα ανωξας ημν, Παραδεσου τς πλας. Στρ μου τ ζν τε κα θυτον, ιερεον, ως Θες, σεαυτν εκουσως, προσαγαγν τ Πατρ, συνανστησας, παγγεν τν Αδμ, αναστς εκ το τφου. Καταβασα Κατλθες εν τος κατωττοις τς γς, κα συντριψας μοχλος αιωνους, κατχους πεπεδημνων Χριστ, κα τριμερος ως εκ κτους Ιωνς, εξανστης το τφου. Χριστς ανστη... γ " Αναστς ο Ιησος απ το τφου καθς προεπεν, δωκεν ημν τν αινιον ζων κα μγα λεος. Ετα, Συναπτ μικρ μεθ " ν Εκφνησις Σ γρ ε ο βασιλες... Κοντκιον χος πλ. δ " Ει κα εν τφω κατλθες αθνατε, αλλ το δου καθελες τν δναμιν, κα ανστης ως νικητς, Χριστ ο Θες, γυναιξ Μυροφροις φθεγξμενος, Χαρετε, κα τος σος Αποστλοις ειρνην δωρομενος ο τος πεσοσι παρχων ανστασιν. Ο Οκος Τν πρ ηλου λιον, δναντα ποτ εν τφω, προφθασαν πρς ρθρον, εκζητοσαι ως ημραν, Μυροφροι κραι, κα πρς αλλλας εβων, Ω φλαι, δετε τος αρμασιν υπαλεψωμεν, Σμα ζωηφρον κα τεθαμμνον, σρκα ανιστσαν τν παραπεσντα Αδμ κεμενον εν τ μνματι, γωμεν, σπεσωμεν, σπερ οι Μγοι, κα προσκυνσωμεν, κα προσκομσωμεν τ μρα ως δρα τ μ εν σπαργνοις, αλλ " εν σινδνι ενειλημνω, κα κλασωμεν, κα κρξωμεν, Δσποτα εξεγρθητι, ο τος πεσοσι παρχων ανστασιν. |
| Δξα... Χριστς ανστη... Κα νν... τ αυτ Ετα ο Ιερες, γεγονωτρα φων Χριστς ανστη εκ νεκρν, θαντω θνατον πατσας... Ο Χορς Κα τος εν τος μνμασι ζων χαρισμενος. Ο Κανν, ποημα Ιωννου το Δαμασκηνο. Ωδ α " χος α " ειρμς Αναστσεως ημρα λαμπρυνθμεν Λαο, Πσχα Κυρου, Πσχα, εκ γρ θαντου πρς ζων, κα εκ γς πρς ουρανν, Χριστς ο Θες, ημς διεββασεν, επινκιον δοντας. Καθαρθμεν τς αισθσεις, κα οψμεθα, τ απροστω φωτ τς αναστσεως, Χριστν εξαστρπτοντα, κα, Χαρετε, φσκοντα, τρανς ακουσμεθα, επινκιον δοντες. Ουρανο μν επαξως ευφραινσθωσαν, γ δ αγαλλισθω, εορταζτω δ κσμος, ορατς τε πας κα αρατος, Χριστς γρ εγγερται, ευφροσνη αινιος. Καταβασα Αναστσεως ημρα λαμπρυνθμεν Λαο, Πσχα Κυρου, Πσχα, εκ γρ θαντου πρς ζων, κα εκ γς πρς ουρανν, Χριστς ο Θες, ημς διεββασεν, επινκιον δοντας. Χριστς ανστη... γ " Αναστς ο Ιησος απ το τφου καθς προεπεν, δωκεν ημν τν αινιον ζων κα μγα λεος. Ετα, Συναπτ μικρ μεθ " ν Εκφνησις τι σν τ κρτος... Ωδ γ " Ο ειρμς Δετε πμα πωμεν καινν, ουκ εκ πτρας αγνου τερατουργομενον, αλλ " αφθαρσας πηγν, εκ τφου ομβρσαντος Χριστο, εν στερεομεθα. Νν πντα πεπλρωται φωτς, ουρανς τε κα γ, κα τ καταχθνια, εορταζτω γον πσα κτσις, τν γερσιν Χριστο, εν εστερωται. Χθς συνεθαπτμην σοι Χριστ συνεγερομαι σμερον αναστντι σοι, συνεσταυρομην σοι χθς αυτς με συνδξασον Σωτρ, εν τ βασιλεα σου. Καταβασα Δετε πμα πωμεν καινν, ουκ εκ πτρας αγνου τερατουργομενον, αλλ " αφθαρσας πηγν, εκ τφου ομβρσαντος Χριστο, εν στερεομεθα. Χριστς ανστη... γ " Αναστς ο Ιησος απ το τφου καθς προεπεν, δωκεν ημν τν αινιον ζων κα μγα λεος. Ετα, Συναπτ μικρ μεθ " ν Εκφνησις τι σ ε ο Θες ημν... Η Υπακο χος δ " Προλαβοσαι τν ρθρον αι περ Μαριμ, κα ευροσαι τν λθον αποκυλισθντα το μνματος, κουον εκ το Αγγλου, Τν εν φωτ αδω υπρχοντα, μετ νεκρν τ ζητετε ως νθρωπον; βλπετε τ εντφια σπργανα, δρμετε, κα τ κσμω κηρξατε, ως ηγρθη ο Κριος, θανατσας τν θνατον, τι υπρχει Θεο Υις, το σζοντος τ γνος τν ανθρπων. |
| Καταβασα «Δετε πμα πωμεν καινν, οκ κ πτρας γνου τερατουργομενον, λλ φθαρσας πηγν, κ τφου μβρσαντος Χριστο, ν στερεομεθα». Χριστς νστη... γ ναστς ησος π το τφου καθς προεπεν, δωκεν μν τν ανιον ζων κα μγα λεος. Ετα, Συναπτ μικρ μεθ ν κφνησις τι σ ε Θες μν, κα σο τν δξαν ναπμπομεν, τ Πατρ κα τ Υ κα τ γ Πνεματι, νν κα ε κα ες τος ανας τν ανων πακο χος δ Προλαβοσαι τν ρθρον α περ Μαριμ, κα εροσαι τν λθον ποκυλισθντα το μνματος, κουον κ το γγλου· Τν ν φωτ δ πρχοντα, μετ νεκρν τ ζητετε ς νθρωπον; βλπετε τ ντφια σπργανα, δρμετε, κα τ κσμ κηρξατε, ς γρθη Κριος, θανατσας τν θνατον, τι πρχει Θεο Υς, το σζοντος τ γνος τν νθρπων. Κα νγνωσις ες τν Θεολγον δ δ ερμς «π τς θεας φυλακς θεηγρος ββακομ, σττω μεθ μν κα δεικντω, φαεσφρον γγελον, διαπρυσως λγοντα· Σμερον σωτηρα τ κσμ, τι νστη Χριστς ς παντοδναμος». ρσεν μν, ς διανοξαν, τν παρθενεουσαν νηδν, πφηνε Χριστς, ς βροτς δ, μνς προσηγρευται, μωμος δ, ς γευστος κηλδος, τ μτερον Πσχα, κα ς Θες ληθς, τλειος λλεκται. ς νιασιος μνς, ελογομενος μν, στφανος χρηστς κουσως, πρ πντων τθυται, Πσχα τ καθαρτριον, κα αθις κ το τφου ραος, δικαιοσνης μν λαμψεν λιος. θεοπτωρ μν Δαυδ, πρ τς σκιδους κιβωτο λατο σκιρτν, λας δ το Θεο γιος, τν τν συμβλων κβασιν, ρντες, εφρανθμεν νθως, τι νστη Χριστς ς παντοδναμος. Καταβασα «π τς θεας φυλακς θεηγρος ββακομ, σττω μεθ μν κα δεικντω, φαεσφρον γγελον, διαπρυσως λγοντα· Σμερον σωτηρα τ κσμ, τι νστη Χριστς ς παντοδναμος». Χριστς νστη... γ ναστς ησος π το τφου καθς προεπεν, δωκεν μν τν ανιον ζων κα μγα λεος. Ετα, Συναπτ μικρ μεθ ν κφνησις τι γαθς κα φιλνθρωπος Θες πρχεις κα σο τν δξαν ναπμπομεν, τ Πατρ κα τ Υ κα τ γ Πνεματι, νν κα ε κα ες τος ανας τν ανων. |
|
|
