| Σε τ μως αρκονται οι καημνοι ηγτες του σχσματος; Ως κανονικς Μητροπολτης Κιβου ο Φιλρετος Ντενισνκο χαρακτρισε ευστοχτατα την ττε Ουκρανικ Αυτοκφαλη Ορθδοξη Εκκλησα (ΟΑΟΕ), μνη εκενη την εποχ, σχισματικ οργνωση. Ονμασε την ονττητα εκενη «αποχτευση, που χνονται λες οι ακαθαρσες» . Οι ηγτες του σχσματος αναγκσθηκαν να παρασρουν στη δομ τους ιερες απ την κανονικ Εκκλησα, οι οποοι διπραξαν κποιο κανονικ παρπτωμα και τθηκαν απ τους οικεους επισκπους σε αργα απ κθε ιεροπραξα. Ετε να «χειροτονσουν» σους δηλσουν τη σχετικ επιθυμα παρ τα κνητρα, τη μρφωση και την ηθικ τους. ποιοι και να εναι αυτο. Πολ πρσφατα ο «μητροπολτης» της ΟΕΟ Δανιλ Κοβαλτσοκ κυριολεκτικ ικτευε σους επιθυμσουν να γνουν «ιερες» τους. «Ικετεουμε να αναζηττε νδρες στα χωρι, οι οποοι να εναι ξιοι να υπηρετον τον Θε στην Αγα Εκκλησα. νδρες, σοι μπορο ν να αρουν το βρος της ιεροσνης, να το αρετε για χρη του μλλοντος των παιδιν Σας, της Εκκλησας και της Πολιτεας μας» , γραφε σχετικ στην ιστοσελδα «Pravoslavnye Bukoviny» στο Facebook. Να επαναλβουμε, σοι, πως γρφει ο Κοβαλτσοκ, « εναι ξιοι να υπηρετον τον Θε στην Αγα Εκκλησα », δεν προσχωρον κατ καννα στο σχσμα, αλλ στην αυθεντικ κανονικ Εκκλησα. Οι σχισματικο αναγκζονται να «μαζεουν» τα υπλοιπα και να εθελοτυφλον στη χαμηλ ηθικ ττοιων «ιερων» και ενοτε την θλια θεολογικ τους κατρτιση. Μελετντας κανες τις αποφσεις της «Ιερς Συνδου» της ΟΕΟ, μπορε μνον να θαυμσει πως οι αντατοι «ιερρχες» της αγνοον απολτως τους καννες της Εκκλησας, γρφοντας κθε λογς αερολογες, τπου αποκλεισμο απ την «ιεραρχα» των ενχων «ιεραρχν», αντ να τους θσουν σε αργα απ «κθε ιεροπραξα» να τους «καθαιρσουν», πως προβλπουν οι καννες. Εν ττοιο εππεδο «μρφωσης» δεχνουν τα ηγετικ στελχη της ΟΕΟ, τ να πομε για τους αρχομνους τους; Επσης, δεν χρειζεται να πει κανες μακρι για να παραθσει παραδεγματα χαμηλς ηθικς. |
| σοι γναμε μτοχοι της αγας γνσεως, πντως θα δσομε λγο και για τους αθλητους μετεωρισμος μας, πως λει και ο θεος Ιβ: «Επεσμανες και κθε τυχν ακοσιο παρπτωμ μου»(Ιβ 14, 17). Και αυτ εναι δκαιο- γιατ αν δε σταματσει κανες την παντοτιν μνμη του Θεο, και δεν παραμελσει τις γιες εντολς Του, δε θα πσει οτε σε εκοσιο, οτε σε ακοσιο παρπτωμα. Πρπει λοιπν αμσως και για τα ακοσια παραπτματα να προσφρομε θερμ εξομολγηση στον Κριο, δηλαδ για τις παραβσεις του μοναχικο καννα (γιατ δεν εναι δυνατν ο νθρωπος να μην κνει ανθρπινα λθη), μχρις του πληροφορηθε η συνεδησ μας μσα σε δκρυα αγπης για τη συγχρησ τους. «Γιατ αν ομολογομε τις αμαρτες μας –λει η Γραφ– εναι αξιπιστος και δκαιος και θα συγχωρσει τις αμαρτες μας και θα μας καθαρσει απ κθε αδικα»(Α Ιω. 1, 9). Πρπει λοιπν να προσχομε αδικοπα το εδος της εξομολογσεως, μπως η συνεδησ μας ξεγελ τον εαυτ της, με το να νομζει τι αρκετ εξομολογθηκε στο Θε. Γιατ η κρση του Θεο εναι πολ αντερη απ τη συνεδησ μας, ακμη και αν κανες, με κθε εσωτερικ πληροφορα, τποτε δεν αισθνεται για το οποο να τον κατηγορε η συνεδηση, καθς ο σοφτατος Παλος μς διδσκει λγοντας: «Αλλ οτε τον εαυτ μου δεν ανακρνω· για τποτα δε βρσκω να με κατηγορε η συνεδησ μου, αλλ η δικαωσ μου δε βρσκεται εδ. Αυτς που με κρνει εναι ο Κριος»(Α Κορ. 4, 3–4). Γιατ αν δεν εξομολογηθομε και γι’ αυτ πως πρπει, θα δοκιμσομε κποιαν γνωστη δειλα στην ρα του θαντου μας. Θα πρεπε εμες που αγαπομε τον Κριο, να προσευχμαστε να βρεθομε ττε χωρς καννα φβο. Γιατ εκενος που δοκιμζει ττε φβο, δε θα περσει ελεθερα απ τους ρχοντες του ταρτρου· γιατ αυτο θα χουν σαν συνγορο της κακας τους τη δειλα της ψυχς. Η ψυχ μως που αισθνεται αγαλλαση με την αγπη του Θεο κατ την ρα του θαντου, πηγανει πνω απ λες τις σκοτεινς παρατξεις μαζ με τους αγγλους, πετντας με τα φτερ της πνευματικς αγπης, αφο χει χωρς καννα κεν το πλρωμα του νμου, την αγπη(Ρωμ. 13, 10). Γι’ αυτ και κατ την παρουσα του Κυρου, θα αρπαγον μαζ με λους τους αγους εκενοι που θα τελεινουν τον βο με ττοια παρρησα, εν εκενοι που και λγο δειλιζουν την ρα του θαντου, θα αφεθον μαζ με το πλθος των λλων ανθρπων, σαν υπδικοι, για να δοκιμαστον απ τη φωτι της κρσεως, και τσι να δεχτον την κληρονομι που τους οφελεται κατ τα ργα τους απ τον αγαθ Θε μας και βασιλι Ιησο Χριστ. Γιατ Αυτς εναι ο Θες της δικαιοσνης και δικς Του εναι ο πλοτος της αγαθτητας της βασιλεας Του που δνει σ’ εμς που τον αγαπομε, σε λους τους αινες. Αμν. |
| Στχ. Δξα τ αγα Σταυρσει σου Κριε. Πολυδυνα πθη παυσας Λγε, τος πθεσι τς τιμας σαρκς σου, κα βροτος σωσας, ος ετραυμτισε, πλαι ο αντπαλος, τος ευσεβς προσκυνοντας, τν απερινητον οικονομαν σου. Στχ. Δξα τ αγα Σταυρσει σου Κριε. Ο δεσμεσας απτη εν Παραδεσω, τν νθρωπον εντολς παραβσει, σος δεσμος δδεται αλτοις Κριε, ος περ σωματομενος, εθελουσως εδθης, λων το παρπτωμα ημν φιλνθρωπε. Μαρτυρικ Στχ. γιοι Μρτυρες πρεσβεσατε υπρ ημν. Ναυαγοσαν Ορντες οι Αθλοφροι, τν κτσιν τας τν δαιμνων απταις, τν πιστν φθησαν λιμνες εδιοι, πσαν το αλστορος, χσει οικεων αιμτων, δναμιν βυθζοντες οι μεγαλνυμοι. Στχ. γιοι Μρτυρες πρεσβεσατε υπρ ημν. Ο χορς τν μαρτρων χοροστασαις, τας νω περιφανς συνημμνος, αστραπας πντοτε, περιαυγζεται ακτστου θετητος, κα τος εν γ καταυγζει, τοτου τ τερστια πστει δοξζοντας. Σταυροθεοτοκον Στχ. Υπεραγα Θεοτκε, σσον ημς. Υπερτρα τν νω φθης Ταγμτων, τεκοσα επ τς γς Θεν Λγον, τν ημς χραντε πρς τ ουρνια, τος αυτο παθμασι, κα τ Σταυρ τ τιμω, επαναβιβσαντα δι " αγαθτητα. Κανν τς Υπεραγας Θεοτκου, ο η Ακροστιχς: Τρτον μλισμα τ Θεοτκω φρω. Ο Ειρμς Τ κατσκιον ρος, σ προεδεν εν Πνεματι Αββακομ ο Προφτης, δυσωπ χραντε, επισκισαι με πθει κεντομενον, κα εν σκι το Θαντου, τν παρενοχλοντων με, παθν λυτρσασθαι. Στχ. Υπεραγα Θεοτκε, σσον ημς. Ραντισμ θεου ρεθρου, το κενωθντος εκ θεας αγν, πλευρς το Υιο σου, τος εμος κπλυνον, καρδας μλωπας, πως μεγαλνω σε, κα καταχρως δοξζω, τν Αειμακριστον κα Παναμμητον. Στχ. Υπεραγα Θεοτκε, σσον ημς. Ισουργν τ τεκντι, τεκες Λγον, Θεσαντα, τν βροτν τν ουσαν, αλλ " αυτν ατησαι, ηπορημνον με, κα εξασθενσαντα, τας το εχθρο μεθοδεαις, θεας παρακλσεως καταξισαι αγν. Ωδ γ " Ο Ειρμς Ο εκ μ ντων τ πντα παραγαγν, τ Λγω κτιζμενα, τελειομενα Πνεματι, παντοκρτορ Δσποτα, ν τ αγπη τ σ στερωσν με. Στχ. Δξα τ αγα Σταυρσει σου Κριε. |
| Τν δικ μας πιχειρηματολογα νσχυσε μ καταμχητο τρπο εδικς κανονολγος πρωτοπρεσβτερος π. ναστσιος Γκοτσπουλος, ποος δειξε τι διαχρονικ δια Κωνσταντινοπολη, μ βση γνμες δικν της στορικν κα κανονολγων, ναγνωρζει τν δικαιοδοσα τς Ρωσας στν Οκρανα. Κα τ πι σχυρ κα προσπλαστο ρευνητικ στοιχεο βρκε τι στ «Συνταγμτια» τς κκλησας Κωνσταντινουπλεως, τ ποα καταγρφουν μ εραρχικ τξη τς μητροπλεις, ρχιεπισκοπς κα πισκοπς πο πγονται στν Πατριαρχικ Θρνο π τν 17ο ανα μχρι σμερα δν περιλαμβνεται μητρπολη Κιβου . Τ τι χρεαν χομεν μαρτρων; ποδεικνεται περτρανα τι Οκρανα π τν 17ο ανα μχρι σμερα δν πγεται στν Κωνσταντινοπολη, ποα πεμβανουσα σ ξνη δικαιοδοσα διαπρττει σοβαρ κανονικ παρπτωμα, εσβλλει πολεμικ, πιθετικ κα κατακτητικ, σ λλτριο κκλησιαστικ δαφος κα δημιουργε σχσματα κα διαιρσεις. Εναι γι ατ παραπλανητικς ο ποφσεις κα τς Διαρκος ερς Συνδου τς κκλησας τς λλδος τν παρελθντα Αγουστο κα τς Συνδου τς εραρχας τν κτβριο, μ τς ποες ναγνωρζεται τ δικαωμα το Οκουμενικο Πατριαρχεου ν χορηγε ατοκφαλο. σφαλς τ Οκουμενικ Πατριαρχεο χει δικαωμα ν χορηγε ατοκφαλο, λλ μνο σ κκλησιαστικς περιοχς πο νκουν στν δικαιοδοσα του. ταν παραχωρθηκαν τ ατοκφαλα στς κκλησες Σερβας, Βουλγαρας, Ρουμανας, λλδος, λβανας, ο περιοχς ατς νκαν στν κκλησα Κωνσταντινουπλεως. Μπορε ν δσει ατοκεφαλα σ περιοχς τν πατριαρχεων λεξανδρεας, ντιοχεας, εροσολμων κα τν νεωτρων ατοκεφλων κκλησιν; Μ τποτε. Ττε πς πεμβανει σ δικαιοδοσα τς κκλησας τς Ρωσας; Δν θ σχοληθομε δ μ τν πικαλομενο πσης θεσμ το τς κκλτου, γι τν ποο σχουν τ δια βσει τς εροκανονικς Παραδσεως. Κωνσταντινουπλεως μπορε κατ φεσιν ν κδικζει ποθσεις κληρικν τς δικς του δικαιοδοσας, χι τελεσδικες ποφσεις λλων πατριαρχν προκαθημνων, πως μ σχυρ εροκανονικ θεμελωση δειξε μητροπολτης Πειραις Σεραφεμ. |
| Τοτοις πιθαρροντες μες κατ δναμιν κα τοτοις πεκοντες, μετ το τατα φσαντος, κατ τν τατα παρανομοντων τν πφασιν πεποιμεθα. Φροντιστω δ κα σ σιτης, τατα δι πσης φυλακς ποιουμνη, δλα καταστσαι δι ντιγρφων, κα τος π σ θεοφιλεσττοις πισκποις κα περιοδευτας, κα τος λλοις πασιν, να ν ν πνεματι κα μι ψυχ πντες μο χριστιανο συμφραξμενοι κατ το κοινο δυσμενος, σχσωμεν σν Θε τν π κενου φυτευθεσαν ν μν τς φιλαργυρας ζαν, μα πσιν ατς τν κακν τος βλαστμασιν κτεμεν. Πσαν τν σν σο ν Χριστ δελφτητα προσαγορεομεν. ρρωμνως ν Κυρ περεχου μν, θεοφιλστατε δελφ. Γεννδιος πσκοπος Κωνσταντινουπλεως, νας Ρμης, πγραψα. ΚΑΝΟΝΕΣ ΕΚ ΤΟΥ ΚΑΝΟΝΙΚΟΥ ΤΟΥ ΑΓΙΟΥ ΙΩΑΝΝΟΥ ΤΟΥ ΝΗΣΤΕΥΤΟΥ Κανν α´ το ωννου το Νηστευτο. πως τος τς μετανοας χρνους Νηστευτς συντεμε; Τ δ οτω συντμνειν μς, φησ, τος τς μετανοας χρνους, οκ ν δξειε μ λγον σζον τς ρθς, ς ομαι, λογιζομνοις. πε γρ, οτε παρ τ μεγλ Πατρ Βασιλε, οτε μν παρ τος ρχαιοτροις τν θεσπεσων μν Πατρων, νηστεα τις γρυπνα γονυκλισιν ριθμς ρσθη τος μαρτνουσι, μνη δ τς ερς ποχ κοινωνας, δεν μες θημεν, τος γνησως μετανοοσι κα τν σρκα σκληρας γωγας κατατρχειν προθυμουμνοις κα βον εγνωμνως μετιναι τς πρην κακας ντρροπον, κατ τ μτρον τς γκρατεας ντιμετρεν ατος κα τν το χρνου τς μετανοας λττωσιν. Οον, ε τις ονου μ πνειν π ητας μραις καταδξαιτο, νιαυτν κα μες κρναμεν φαιρεν να, τς ρισθεσης τ ατο πτασματι πρς τν Πατρων πιτιμας. σατως, ε κρως γκρτειαν παγγλλεται πρς καιρν, τερον μες χρνον κκπτειν δοκιμσαμεν, τυρο κα ν, χθος λαου, κα οτω καθ κστην γκρτειαν νς τν τοιοτων εδν, να χρνον περιαιρεν. Ο μν λλ κα ε συχνας γοντων κλσεσι τ θεον ξευμενζειν αρεται, μοως ποιεν· κα μλιστα, ε φιλτιμον πρς λεημοσνην κα τς δυνμεως οκ ποδουσαν τν προαρεσιν πιδεκνυται. Ε δ κα μετ τ παρπτωμα τν θεοφιλ τις κα μοντροπον βον πλθεν, τι συντομωτραν ατ μνηστεειν φεσιν καλς χειν δοκιμσαμεν, δι βου μλλοντι κακοπθειαν μετιναι, γωγ τοιδε προσκουσαν. Κανν β´ το ωννου το Νηστευτο. δι τν λογισμν π τν καρδαν τς δονς προσβολ, ς μαρτα μπω πηργασμνη κα νεπιτμητος τ παρπαν. Κανν γ´ το ωννου το Νηστευτο. συνδυασμς μετανοαις ποπλνεται δδεκα. Κανν δ´ το ωννου το Νηστευτο. πλη στεφνων τιμωρας ξα. Κανν ε´ το ωννου το Νηστευτο. συγκατθεσις, ατα κα ρχ τν πιτιμων. Κανν ς´ το ωννου το Νηστευτο. μολυνθες καθ πνους τ τς κκρσεως πθει, μραν μαν τς κοινωνας κβλλεται, τν δ πεντηκοστν σας ψαλμν κα τεσσαρκοντα ννα μετανοας ποισας, οτω το που καθαρθναι πιστεεται. Κανν ζ´ το ωννου το Νηστευτο. |
| Ττε που ο πατρ Πασιος συντασσε τις διδαχς του για τους ποιμνες, ακμα δεν υπρχε ο κσμος των ιστολογων. Γι " αυτ εμες μπορομε μνο ευλαβικ να εκπλησσμαστε πσο προφητικ επκαιρα και εξαιρετικ περιζτητα εναι σμερα τα ακλουθα λγια του: «Στα εκκλησιαστικ θματα, λες οι καταστσεις δεν εναι να πρης θση... Εκενοι που ελγχουν με αδιακρισα χουν πνευματικ σκτιση … Αν δον καμμι φορ κπου λγη ακαθαρσα που δεν καθαρζεται, την σκεπζουν με καμμι πλκα, για να μην αηδιση και ο λλος που θα την δ. Εν εκενοι που ξεσκαλζουν σκουπδια μοιζουν με τις κτες… Το « ειπ τη Εκκλησα » δεν χει την ννοια τι πρπει λα να γνωνται γνωστ, γιατ σμερα δεν εναι λοι Εκκλησα. Εκκλησα εναι οι πιστο που ζουν πως θλει ο Χριστς και χι οι λλοι που πολεμον την Εκκλησα. Γιατ, ταν δημοσιοποιομε να ηθικ λ.χ. παρπτωμα, το κοινοποιομε στους πολεμους της Εκκλησας και τους δνουμε αφορμ να αρχσουν τον πλεμο εναντον της, οπτε κλονζεται η πστη των αδυντων ψυχν.» ραγε, υπρχει σμερα αποτελεσματικ συνταγ για το πως μπορε κανες να γνει πραγματικς θεολγος και ποιμνας; Δεν νομζω τι μπορομε να βρομε πιο απλ απντηση σ αυτ το ερτημα, απ τα λγια του διου του Αγου Πασου: «Στην εποχ μας λεπουν τα παραδεγματα … Τρα πλθυναν τα λγια και τα βιβλα και λιγστεψαν τα βιματα. Θαυμζουμε μνον τους Αγους Αθλητς της Εκκλησας μας, χωρς να καταλαβανουμε το πσο κοπασαν, γιατ δεν κοπισαμε, για να μπορσουμε να καταλβουμε τον κπο τους, για να τους αγαπσουμε και να αγωνισθομε απ φιλτιμο να τους μιμηθομε» . Πρωθιερας Τιμθεος Φετσοβ Μετφραση: Αναστασα Νταβντοβα Pravoslavie.ru 11/8/2019 Βαθμολογα: 10 Ψφοι: 5 Βαθμολογα: 1 2 3 4 5 6 7 8 9 10 Λσκι Β.Ν. Η θα του Θεο/Πστη και θεολογα, Μνσκ, 2007 Σελ.275 (ελλ.εκδ.ΡΗΓΟΠΟΥΛΟΣ). Зеньковский В.В. Основы христианской философии. – М.: Канон+, 1997. С. 75. Цит. по Православная энциклопедия. Православная энциклопедия. Под редакцией Патриарха Московского и всея Руси Алексия II. Том V. Церковно-научный центр «Православная энциклопедия». М., 2002. С. 476. |
| и Иуд. ст. 8, о людях нечестивых, блюдомых на день суда, говорится: δξας ο τρμουσι βλασφημοντες, славы не трепещут хуляще. Здесь под δοξαι разумеются силы ангельские, отражающие в себе славу и величие Господа. Ст. 7. ’Εν (т. е. Χρις) χομεν τν πολτρωσιν δι το ματος ατο, о нем же имамы избавление кровию Его. ’Απολτρωσις не встречается ранее Плутарха ни у кого и означает у него выкуп пленных из рабства посредством денег (Plut. Pompei. 24). У LXX этого слова вовсе нет, а встречается два раза слово: πολυτρω ( Исх. 21:8 . Софон. 3:1 ). Апостол употребляет слово: πολτρσις в общем смысле, когда говорит об избавлении от чего-нибудь неприятного ( Римл. 8:23 . Евр. 11:35 ), и в частном, когда говорит о искуплении рода человеческого от рабства греху и дьаволу, – искуплении, совершаемом ценою крови Господа, Который Сам сказал, что пришел дать душу свою избавление (λτρον) за многих (Мат. 20:28); снес. Римл. 3:24 . Колос. 1:14 . Евр. 9:15 . Τν φεσιν παραπτωμτων – оставление прегрешений. В другом месте тот же Апостол выражает ту же мысль, но вместо παραπτωμτων ставит слово μαρτιν: Кол. 1:14 . ν (т. е. Χρις) χομεν τν πολτρωσιν δι το αματος ατο, τν φεσιν τν μαρτιν, о неможе имамы избавление кровью его и оставление грехов. Это заставляет нас обратить внимание на то, есть ли различие в синонимических понятиях: μαρτα и παρπτωμα. Слово: μαρτα производят (Svidas) от отрицательного а и глагола μρπτω, достигаю, попадаю во что-нибудь, попадаю в цель; другие от а и μερομαι, не получаю своей доли, след. μαρτα значит: недостижение цели, промах, ошибка. У классиков μαρτα и μαρτνειν выражали понятия: не попасть в цель, прошибиться, промахнуться; так у Гомера (Илиад. 4, 491): Антиф бросил копье, но промахнулся (μαρϑ’), не попал в Аякса. " Αμαρτνειν τς δο (Aristoph. Plut. 961) значило: сбиться с пути. В нравственном смысле μαρτνειν значит ошибаться, делать ошибку; так μαρτνειν τς γνμης, τς πρξεως (Thucid. 1, 33. 3. Plat. Evthyd. 287 А.) значит – ошибаться во мнении, или в каком-нибудь деле. |
|
|
