| 787 ( «...ς ταν, πργμα διηγομενος προφτης, τς φανερς τν λξεων τρπ ες ξησιν το λεγομνου, σαφηνιζομνης τς τροπολογας κ τς κολουθας τν λεγομνων» (Ed. L. Maries//RSR 9 (1919), 92).) 789 ( «[στορα] στ πργματος γεγοντος καθαρ διγησις» εδοκιμοσα, ταν μ πινοαις το λγοντος μτε πεισοδοις τισν θοποιαις προσωποποιαις ναμμικται, ο στιν κατ τν β στορα. Σαφς γρ οσα κα δλη κα σντομος, τας πινοαις το συγγεγραμμνου κα τας θοποιαις τας μακρας ο παρχει τος ναγινσκουσι κπον» (Ibid. Ρ. 94–96).) 790 ( «...ς επον ο προφται τν το Χριστο παρουσαν κα ο πστολοι τν τν θνν περ τν πστην πακον κα τν τν ουδαων ποβολν» (Ed. J.-M. Olivier. 6).) 791 ( «...ρμοσαν τος λγους κα τος μετ τυτα, κα ηρσκοντο τ λεγμενα, ς μν πρς τος παρντας καιρος καθ περβολν ερημνα, ς δ πρς τς κβσεις τν προφητειν ερμοστα κα κλουθα» (Ibid. Ρ. 96).) 793 ( «Κα εναι μν τ ατ ητ ς μν πρς τν στοραν καθ περβολν ερημνα, ς δ πρς τν προφητεαν κατ λθειαν γεγενημνα» (Maries L. Etudes preliminaires a 1’edition de Diodore de Tarse sur les Psaumes. P. 136).) 795 ( «...παντ καιρ προσαρμοσθναι δυνμενα, χρι τς τν νθρπων τελειτητος» (Ed. L. Maries//RSR9 (1919), 98).) 796 ( «Πολλ πλον ρμσει κα τ ναστσει, τε, τς θνηττητος παλλαγντες, ληθστερον πντων πολυθμεν τν μαρτημτων» (Ibid.).) 807 ( См.: Theodoretus. Quaestiones et responsiones ad orthodoxos 88:8–9; 91:12– 14. См. также: Schweitzer E. Diodor von Tarsus als Exeget. S. 49 etc.) 808 ( Многочисленные примеры из Комментария на Псалмы см.: Maries L. Etudes preliminaires a 1’edition de Diodore de Tarse sur les Psaumes. P. 106–108.) 812 ( C переводом Пешито Диодора мог познакомить его учитель, еп. Евсевий Эмесский. См.: Lehmann H. J. The Syriae Translation of the Old Testament, as Evidenced around the Middle of the Fourth Century (in Eusebius of Emesa)//Scandin. Journ. of Old Testament 1 (1987), 66–86.) |
| 798 Всего яснее это видно из того, что человеческой природе во Христе приписывается « κρα μετοχ το Ατολγου». c. Cels. 5, 39 ρ. 608; 1244. Ibid. 6, 47 ρ. 669; 1372. 799 Sei. in Ps. 135, 2 ρ. 833; 1656. φησ δε κα απστολος Επερ εσ θεο πολλο... ( 1Cor. 8, 5 ) λλα τος λεγομνους μετ την Τριδα θεος μετουσςι θετητας εναι τοιοτους· δ Σωτρ ο κατ μετουσαν, λλα κατ’ οσαν στ Θες. Это место – ex catena Corderii (ср. стр. 168). Томазиус (S. 127, nn.) приводит его как подлинное, Редепеннинг, очевидно, (II, 313. стр. 161 пр. 2) считает его сомнительным (слово Τρις). 801 Plotin. 6. 3. 9; 2, 258. τδε τ πρ κα πρ, λλως μν χειν διαφορν, δτι τ μν καθκαστον, τ δ καθλου, ο μντοι οσας διαφορν. 803 Cfr. Plot. 6. 3. 5; 2, 253. δταν γρ τν νθρωπον κατηγορ το Σωκρτους, οτως λγω, οχ ς τ ξλον λευκν, λλ’ ςτ λευκν λευκν. 805 Ib. οδ τ τ προτιθναι ατο, δηλον δ ο δυνμενοι, ε τις αυτ παντπασιν φλοι, να μ κ. τ. λ. 807 Cfr. Plotin. 5. 7. 1; 145. ε μν ε Σωκρτης κα ψυχ Σωκρτους, σται ατοσωκρτης καθ’ δ ψυχ καθκαστα... ε Ö οκ ε, λλα λλοτε λλη γνεται πρτερον Σωκρτης οον Πυθαγρας, οκτι καθκαστα οτος. 811 Стр. 187 пр. 2. Ср. с. Cels. 1, 24 р. 342; 705... μποτε δμοιον πθη τος το Θες νομα σφαλμνως φρουσιν π λην ψυχον την το γαθο προσηγοραν κατασπσιν π το πρτου αιτου, π της ρετης κα το καλο, π τον τυφλν πλοτον. 812 Τ με λγεις γαθν; οδες γαθς, ε μ εις Θες Πατρ (Marc. 10, 18). Так Ориген цитует это место в de orat. 15 р. 223; 468, exhort, ad mart. 7 p. 279; 573, c. Cels. 5, 11 p. 586; 1197, in Joh. t. 1, 40 p. 41; 93 и de princ. 1,2, 13 p. 59; 144. О происхождении этого чтения – Epiphan. haer. 42, 11 p. 315; 717 ( Μαρκων) προσθηκε το, τι Πατρ. 813 Cp. Georg. Bull, Def. fid. nic. с. 9 n. 13 (Migne, s. gr. t. 17 col. 1311). Sed supra etiam Adamantium audivimus dicentem, Filium Dei esse τν ατολγον, κα την aìrrooo(píav...Quidni igitur Filius dicatur ipsa sivé absolutissima bonitas?... Scilicet omnium attributorum divinorum par est ratio. |
| 7) Τν πιτφιον Μρκου το φεσου π Σχολαρου. Καθ’ ν δ στιγμν περτουν τ κπνημα τοτο, ητχησα, να δω τν λεγχον τν χειρογρφων τς βιβλιοθκης τς γας Συνδου ν Μσχ. Χαριν δ νερον ν ατ δω τν δε κφαινομνων πονηματων, τοι τ πρτον κα τ κτον. Κριτικωτρα δ τν σπουδιων τοτων τεμαχων κδοσις δναται ν βραχε γενσθαι. Ο δναμαι δ καταλξαι τν προδιθεσιν τατην, μ προσφρων τς ζωηρς εχαριστας μου τος Κυροις Χνστεν, Πλ κα τλος τ Κυρ Τιμολοντι Φιλμονι, παρασχοσιν μο, ν τ πρδ τς ργασας μου τατης, τν συνδρομν τς λληνικς πολυμαθεας ατν. ΤΟΙΣ ΑΠΑΝΤΑΧΟΥ ΤΗΣ ΓΗΣ ΚΑΙ ΤΩΝ ΝΗΣΩΝ ΟΡΘΟΔΟΞΟΙΣ ΧΡΙΣΤΙΑΝΟΙΣ, ΜΑΡΚΟΣ ΕΠΙΣΚΟΠΟΣ ΤΗΣ ΕΦΕΣΙΩΝ ΜΗΤΡΟΠΟΛΕΩΣ, ΕΝ ΚΥΡΙΩ ΧΑΙΡΕΙΝ. Марк, Епископ Митрополии Ефесской, Православным Христианам, живущим на твердой земле и островах, о Господе радоваться! ΤΟΙΣ ΑΠΑΝΤΑΧΟΥ ΤΗΣ ΓΗΣ ΚΑΙ ΤΩΝ ΝΗΣΩΝ ΟΡΘΟΔΟΞΟΙΣ ΧΡΙΣΤΙΑΝΟΙΣ, ΜΑΡΚΟΣ ΕΠΙΣΚΟΠΟΣ ΤΗΣ ΕΦΕΣΙΩΝ ΜΗΤΡΟΠΟΛΕΩΣ, ΕΝ ΚΥΡΙΩ ΧΑΙΡΕΙΝ. Ο τν κακν μς αχμαλωσαν αχμαλωτεσαντες, κα πρς τν Βαβυλνα τν λατινικν θν κα δογντων θελσαντες κατασραι, τοτο μν οκ δυνθησαν γαγεν ες πρας· ατθοι τε πεμφανον ρντες, κα λλως δνατος, ν μς δ που τς δο καταμεναντες ατο τε κα σοι τοτοις πηκολοθησαν, οτ’ κενο λοιπν μεμενκασιν, υτε τοτο γεγνασιν, εροσλυμα μν πολιπντες, τν ς ληθς ρσαιν τς ερνης, κα τ Σιν ρος, τν βεβααν πστιν κα σειστον· Βαβυλνοι δ γενσθαι τε κα κληθναι μτε βουλμενοι μτε δυνμενοι, κα δι τοτ· ν δικαως κληντες γραικολατνοι, καλομενοι π τν πολλν λατινφρονες. Οτοι τονυν ο μεξθηρες νθρωποι, κατ τος ν μθοις πποκενταρους, μετ τν Λατνων μν, μολογοσι τ κ το Υο τ Πνεμα τ γιον κπορεεσθαι, κα τν Υν ατιον χειν τς αυτο πρξεως· οτω γρ κα ατν ρος διαλαμβνει· μεθ’ μν δ, τ κ το Πατρς κπορεεσθαι λγουσι. Κα μετ’ κενων μν θεμιτς κα ελγως τν προσθκην ν τ συμβλ γεγονναι φασ· μεθ’ μν δ λγειν ταυην ο καταδχονται. |
| 916 ep. ad ep. Aeg. n. 12. ατς δ ο τος Κριος κατ’ πνοιαν λγεται Λγος δι τ λογικ, κα κατ’ πνοιαν λγεται Σοφα δι τ σοφιζμενα. Alex, ad cathol. καταχρηστικς δ Λγος κα Σοφα, de syn. n. 15. с. ar. or. 1, 5. ex Thal, σοφς δ στιν Θε ς, τι τς σοφας διδσκαλος ατ ς... Σοφα γρ τ σοφα πρξε σοφο Θεο θελσει... τοτου ( τς δας σοφας) μετχοντα νομσθαι μνον Σοφαν κα Λγον. 917 c. ar. or. 1, 5. πολλα δυνμεις εσ κα μν μα το Θεο στιν δα φσει κα διος δ Χριστς πλιν οκ στιν ληθιν δναμις το Θεο, λλ μα τν λεγομνων δυνμεν στι κα ατ ς, ν μα κα κρς κα κμπη ο δναμις μνον, λλ κα μεγλη προσαγορεεται ( Joel. 2:2 ) α δ’ λλαι πολλα [de syn. n. 18. verba Asteriï α καθ’ καστον π’ ατο ( το Θεο) κτισθεσαι, ν πρωττοκος κα μονογενς Χριστς] κα μοια εσι τ Y, περ ν κα Δαυδ ψλλει ( Ps. 23:10 ). Cfr. ep. ad. ep. Aeg. n. 12. Cfr. Origen. in Joh. t. 1, 42 (сноска Это место в кодексе Барберини имеет следующую заметку: φλυαρες, μταιε αρετικ, Θες γρ κα ν ε, κα ατ ς στιν σοφα, οκ λλη σοφα κα ατς ν ατ ο τε μν σγκρισιν πρς τς λογικς δυνμεις πιδχεται, λλ’ ο τως λλην πρχεις. 918 c. ar. or. 1, 9. ex Thal, οκ στιν ληθινς Θες Χριστς, λλ μετοχ κα ατς θεοποιθη. ib. n. 6. μετοχ χριτος, σπερ κα ο λλοι πντες, ο τω κα ατς λγεται νματι μνον Θε ς. 919 de syn. n. 15. ex Thal, διον οδν χει το Θεο καθ’ πστασιν διτητος ο δ γρ στιν σος, λλ’ οδ μοοσιος ατ. c. ar. or. 1, 6. μτοχον κατ πντα το Πατρς τν Yν. 920 с. ar. ог. 1, 9 ex Thal, οκ στιν τρεπτος ς Πατ ρ, λλ τρεπτς στι φσει ς τ χτσματα, n. 5. κα τ μν φσει, σπερ πντες, ο τω κα ατς Λγος στ τρεπτς, τ δ δ ατεξουσ, ως βολεται, μνει καλς τε μντοι θλει, δναται τρπεσθαι κα ατς σπερ κα μες, τρεπτς ν φσεως. Alex, ad cath. ρτησε γον τις ατος, ε δναται το Θεο Λγος τραπναι ς διβολος τρπη κα οκ φοβθησαν επεν να δναται τρεπτς γρ φσες στι, γεννητς κα τρεπτς πρχων. Есть две попытки согласить это мнение Ария с его собственным учением о неизменяемости Сына: а) Он неизменяем по Своему довременному бытию, но изменяем по Своему временному бытию по воплощении (Kuhn, II, 362. unveränderlich nach seinem vorzeitlichen Sein... und veränderlich nach seinem zeitlichen Sein inwiefern er als Geschöpf (was er als Gott nicht konnte) Mensch geworden ist); б) Он неизменяем в нравственном смысле и изменяем в физическом (Schaff, S. 944. Dieser Widerspruch lasst sich indes allenfalls lösen durch die Unterscheidung zwischen moralischer und physischer Unveränderlichkeit). Буква текста не подтверждает первого объяснения и опровергает второе: Арий (сноска говорил не о том, что Сын стал неизменяемым, но что Бог создал ( ποστσαντα) Его таким. |
| 953 ep. ad ер. Aeg. n. 12. ατς δ οτος Κριος κατ’ πνοιαν λγεται Λγος δι τ λογικ, κα κατ’ πνοιαν λγεται Σοφα δι τ σοφιξμενα. Alex, ad cathol. καταχρηστικως δ Λγος κα Σοφα, de syn. n. 15. c. ar. or. 1, 5. ex Thal, σοφς δ στιν Θες, δτι της σοφας διδσκαλος ατς... Σοφα γρ τη σοφα υπρξε σοφο Θεο θελσει... τοτου (τς ιδας σοφας) μετχοντα νομσθαι μνον Σοφαν κα Λγον. 954 c. ar. or. 1, 5. πολλα δυνμεις εσ· κα μν μα το Θεο στιν Ιδα φσει κα διος· δ Χριστς πλιν οκ στιν ληθιν δναμις το Θεο, λλ μα των λεγομνων δυνμεν στι κα ατς, ν μα κα κρις κα κμπη ο δναμις μνον, λλ κα μεγλη προσαγορεεται ( Joel. 2, 2 )· α δ’ λλαι πολλα [de syn. n. 18. verba Asterii: α καθ’ καστον π’ ατο (το Θεο) κτισθεσαι, ν πρωττοκος κα μονογενς Χριστς] κα δμοια εσι τφ Υφ, περ ν κα Δαυδ ψλλει ( Ps. 23, 10 ). Cfr. ер. ad. ер. Aeg. n. 12. Cfr. Origen, in Joh. t. 1, 42 (стр. 236 пр. 2). Это место в кодексе Барберини имеет следующую заметку: φλυαρες, μταιε αιρετικ. Θες γρ κα ν ε, κα ατς στιν σοφα, οκ λλη σοφα κα ατς ν ατ· οτε μν σγκρισιν πρς τς λογικς δυνμεις πιδχεται, λλ’ οτως λλην πρχεις. 955 с. ar. or. 1, 9. ex Thal, οκ στιν ληθινς Θες Χριστς, λλ μετοχ κα ατς θεοποιθη. ib. n. 6. μετοχ χριτος, σπερ κα ο λλοι πντες, οτω κα ατς λγεται νματι μνον Θες. 956 de syn. n. 15. ex Thal, ’διον οδν χει το Θεο καθ’ πστασιν διτητος- ο δ γρ στιν σος, λλ’ οδ μοοσιος ατω. c. ar. or. 1, 6. μτοχον κατ πντα το Πατρς τν Υιν. 957 с. ar. ог. 1,9 ex Thal, οκ στιν τρεπτος ς Πατρ, λλα τρεπτς στι φσει ς τ χτσματα, η. 5. κα τ μν φσει, σπερ πντες, οτω κα ατς Λγος στ τρεπτς, τφ δ δω ατεξουσφ, ως βολεται, μνει καλς· δτε μντοι θλει, δναται τρπεσθαι κα αυτς σπερ κα μες, τρεπτης ν φσεως. Alex, ad cath. ρτησε γον τις ατος, ε δναται το Θεο Λγος τραπναι ς διβολος τρπη· κα οκ φοβθησαν επεν- ναι δναται- τρεπτης γρ φσες στι, γεννητς κα τρεπτς παρχων. Есть две попытки согласить это мнение Ария с его собственным учением о неизменяемости Сына: а) Он неизменяем по Своему довременному бытию, но изменяем по Своему временному бытию по воплощении (Kuhn, II, 362. unveränderlich nach seinem vorzeitlichen Sein... und veränderlich nach seinem zeitlichen Sein inwiefern er als Geschöpf (was er als Gott nicht konnte) Mensch geworden ist); 6) Он неизменяем в нравственном смысле и изменяем в физическом (Schaff, S. 944. Dieser Widerspruch lässt sich indess allenfalls lösen durch die Unterscheidung zwischen moralischer und physischer Unveränderlichkeit). Буква текста не подтверждает первого объяснения и опровергает второе: Арий (стр. 377 пр. 2) говорил не о том, что Сын стал неизменяемым, но что Бог создал (ποστσαντα) Его таким. |
| IV, p. 93. Venetiis 1729. . ΙΙασπτης, Βυζαντινο μελται, 398. К. 1877; академик H. П. Кондаков, Византийские церкви и памятники Константинополя, стр. 7–12, 42, 207–208. Одесса 1887; X. М. Липарев, Вязантийский поэт Мануил Фил, стр. 17–18. П. 1891. 38 Ibid., 145 12–14: " ες τν οινν αθντην α δεσπτην, τν οουμενικν πατριρχην, τν μψυχον ενα Χριστο, το ατρο τν ψυχν α τν σωμτων (речь идет ο патриархе Пахомии). 39 Ibid., 144 2–5: πατριρχης, ατ τ πατριαρχικν ξωμα, ς πατρ τν πτρων α ς ποιμν τν ποιμνων, μητροπολιτν, ρχιεπισπων α πισκπων α παντς ερωμνου α οσμικο λης τς οουμνης. 40 Ibid., 101 7, 113 3, 129 16, 134 20, 138 15, 139 5, 150 22, 152 3, 154 3, 158 3, 159 8. 163 13, 171 6, 31, 172 2, 174 5, 175 4, 191 18. 45 Ibid., 83 8 169 2, – В частности, в скевофилакии хранился тот «кодекс великой церкви ( διξ τς μεγλης λησας»), в котором записывались протоколы избрания новых патриархов и вообще архиереев и акты их отречения от кафедр, соборные томы, синодальные определения и прочие церковные грамоты (ibid., 190 5–6. 196 20). 52 Ibid., 198–199. – Κα τν να τ μεγαλειτερον (говорится о втором доме) αμε τ ατγαιον ατο χορη δι τ λογα (– 199 8–9). 55 План, принадлежит Стефану Герлаху и относится к 7-му марту 1578 г. По описанию Герлаха, патриархия представляла довольно обширный, окруженный стенами, монастырь, недалеко от берега Золотого Рога и Влахерн, с храмом на северо-западной части; к храму примыкала (на севере) келлия патриарха; келлии для архиереев, архонтов u патриарших чинов были расположены на западной и южной сторонах: вход был с угла восточной стороны. В общем, патриархия имела, – если судить по описанию Герлаха, – очень скромный вид (М. Crusius, Turcograecia, p. 189–190. Basileae 1584). 58 На византийских храмах водружались железные кресты. Никифор Григора, сообщая о страшной буре в царствование Андроника Младшего, пишет: «Τηνιατα μντοι πεπτασι α πολλο τν π τος νες δρυμνων σιδρου σταυρν, πενεγεν ο δυνμενοι τν το πνεματος βαν» Historia byzantina, I, 461 18–21 Bonnae). |
| Jud. 4, 6. 5. μν τοιατα πεθεαξεν, οκ ν αυτ, τ δ θε πνεματι πρς ατ κεκινημνος. 239 Euseb. Histor. eccl. V. 17, op. Migne XX, 473. A. В. Περ το μ δεν προφτην ν κστσει λαλεν. 240 Василия В. in Isaiam, praem. n. 3. Patr. XXX. col. 121, 124. 125. Епифаний, Advers. haer. Lib. II, t. 1, haer. 48. n. 3. Иероним, Comment. in Isaiam proem: «пророки не возвещали своих речей, как с безумными женщинами бредил Монтан, в состоянии изступления, так чтобы не знали того, что говорили и уча других не знали, чему учили». 241 Клим. александр. говорит: «Иеремия, или лучше Свят. Дух в нем, показывает» и т. д. (Mign. 3. t. VIII, col. 188: Cohort. ad gent. c. 8) или: «Дух Святый говорит чрез пророка Осию» (ibid.). У Киприана встречаем такие выражения: «Дух Святый возвещает или обозначает в псалмах», «Дух Св. предвозвещает чрез апостола (De unitate eccl. n. 4, 8. 10), Дух Святый говорит в божеств. писании, Дух Святый в псалмах подтверждает» (De орег. Elecm. 2, 5. 9). 243 См. Тертулл. Adv. Marc. IV. 22: in causa novae profetiae gratiae ecstasin i. e. amentiam convenire. 244 См. Suppl. X. (10. D): «наши слова подтверждает и Дух пророческий, говоря: Господь созда меня, как начало путей своих в дела свои». 245 Suppl. 4. (5. В.): μν δ, διαιροσιν π τς λς τν θεν κα τ δι μσου πολ... μ τι οκ λγως τ τς θρτητος πικαλοσιν νομα. 246 Suppl. 15 (14. C.): Ο πολλο, διακρναι ο δυνμενο τι μεν λη τι δ θες, πσον δ τ δι μσου ατν προσασι τος π τς λης εδλοις. 248 Suppl. 19. (18. D): γαρ γνητν τι κα στιν διον, γνητον κα φθαρτν στιν. Ср. с. 30 (р. 34 c.): οκ εδς, τι μνος διος γνητος θες. В подтверждение верности этого положения Афинагор ссылается на Платона, который говорит в Тим. р. 27 D: τι τ ν ε, γνεσν τε οκ χον, τι τ γενμενον μεν, ν δ οδτποτε, т. е. Платон различает сущее – не имеющее происхождения, и имеющее происхождение – не сущее. Сравн. Supp. с. 23. (26. В). πομνων τος γενоμνοις τελν. 249 Suppl. |
| V. (=Вн. IV). δ βασιλες κλευσεν χϑναι ατν ξω κα πιτεϑναι ατν πνω κλνης χοντα ννα τροχος κα πιβαλεν πνω ατο πρ σβεστον κα κλευσεν κυλσαι ατν π ξ κατφορον, πως διασκορπισϑσιν τ μλη ατο, δ μακριας ναστενξας σφργισεν τν κλνην τ σημε το σταυρο κα εϑως διελϑησαν ο τροχο κα νεβλστησεν χρτος κα κοιμηϑες πνω ατν νεπασατο, ψλλων τν ψαλμν τστον –8 «ϑες κριας κα πφανε μν, ελογημνος ρχμενος ν νματι κυραν, ελογημνος 66 9– ρχμενος Μιχαλ ρχιστρτηγος τν δυνμενον κυρον» κα κελεει βασιλες πεντακισχιλους στρατιτας συναγαγεν τ σκσρπισμνα ατο μλη, πως τατα τ πυρ παραδσ –9 . λϑντες 67 δ ο στρατιται κα 68 1– ερντες ατν ναπαυμενον προσεκνησαν ατν λγοντες· «γιε το ϑεο Νικτα, δς μν τν ν Χριστ σφραγδα κα –1 πιστεομεν ες τν ϑεν σου κα 69 2– Μιχαλ τν ρχιστρτηγον». κα ναστς γιος το ϑεο κα –2 σφραγσας ατος βπτισεν ες τ νομα το πατρς κα το υο κα το γου πνεματος κα 70 3– Μιχαλ το ρχιστρατγου –3 . VI. Κα 71 4– πελϑν πρς τν βασιλα λγει ατ· «ϑεωρες, σπλαγχνε, δυνμεις το ϑεο μου»; –4 δ βασιλες ϑυμωϑες 72 κλευσεν χϑναι ατν ξω 73 κα βαλεν ες τ χελη ατο δο λαβρρια κα νϑρακα πυρς 74 βαλεν ες τ στμα ατο κα κελεει 75 8– λϑεν σιδηρον –8 σουβλον 76 9– πυρωμνον –9 δδεκα 77 10– πηχν κπτοντα π τσσαρα μρη, κα κελεει βαλεν ες τ τον ατο τ δεξιν ως ο βγη ες τ ριστερν, κα καρβονους αστηρος βαλεν ες τ ποδματα ατο –10 . κα τατα πομενας 78 11– το Χριστο ϑλητς –11 λεγεν· «εχαριστ σοι, κριε ησο Χριστ υ το ϑεο, εχαριστ 79 12– σε, Μιχαλ ρχιστρτηγε τν νω δυνμεων, τι κλευσας λϑεν π μ τν π γς γενμενον νϑρωπον. –12 γ γρ οκ λεσω 80 13– τ σμ μου δι σ κολαζμενον. π γς γρ γνετο κα πλιν ες γν ρχεται. –13 μνον στεφνωσν μου τν ψυχν ες πλν δικαιοσνης». VII. Κα 81 πλιν κελεει βασιλες λας 82 15– πεπυρακτωμνας μπρησϑναι τς δο μασχλας ατο κα κελεει μετ ξονυχιστρας ξονυχσασϑαι ατν, εϑ’ οτως κρεμασϑναι ατν ποκφαλα κα καπνισϑναι π φρυγνων πικρν. –15 δ μρτυς το Χριστο Νικτας γενναως πομενας κα τατην τν τιμωραν λεγεν 83 «κριε ησο Χριστ, 84 να τ μ γκατλιπες; οχ 85 3– μαρτον ς ατο, πκουσον τς δεσες μου κα πστειλον τν ρχγγελν σου Μιχαλ, να δροσσ τ στμα μου, τι οχ ποφρω τ κασωμα.» κα τατα ατο εχομνου κατλϑε δρσος κ το ορανο κα δρσισεν ατν, σπερ π το πκου Γεδεν κατλϑεν δρσος π τν πκον μνον, π πσαν δ τν γν ξηρασα, κα τατα ϑεωρν μακριος Νικτας λεγεν· «εχαριστ σοι, κριε ϑες μου, τι οκ πλαϑες τς ταπεινσες μου. εχαριστ σοι, Μιχαλ ρχιστρτηγε τν νω δυνμεων, τι τχυνας τν βοϑειν σου π’ μ τν δολν σου. λλ κα π το νν μ γκαταλπς με –3 . |
| Αλλ αυτ δεν εναι ακμη η τελειτητα της ειρνης. Εκενος που παζει τον αυλ την κιθρα, δεν εναι δυνατ να συνεχζει να παζει αδικοπα· αναγκαστικ θα κουραστον τα χρια του, αλλ θα παρουσιαστε και κποια αφορμ απ ασθνεια να οποιοδποτε πθημα στε ο αυλητς να μην παζει τον αυλ ο κιθαριστς την κιθρα. τσι και στην ψυχ, η οποα ρυθμζει τις ουσιδεις αρμονες των δυνμεν της, δε μνει διαρκς η ατρεψα, αλλ χαλαρνεται κπως, ετε το θλει ετε χι, απ κτι που της τυχε απ το ευμετβλητ της απ ακηδα, αφο και η ψυχ εναι να απ τα κτσματα κι εναι ενωμνη με σμα υλικ και τραχ, κατ τρπο παρδοξο. ταν μως με τη χρη δεχτε μσα της την παρουσα του Ακτστου που κτισε τα πντα και κοινωνσει το αμετβλητο και ζωοποι Πνεμα, γνεται θαυμαστ, παρνει λλη ζω και αφο ζωοποιηθε κατ τη φση του ζωοποιο Πνεματος, απολαμβνει την υπερφυσικ ζω, την πραγματικ αμετβλητη. Και αληθιν, πως ζει με τη ζωοποι δναμη, τσι και βλπει, γιατ εναι και φως αυτ η ζωοποις δναμη· και χαρεται ββαια βλποντας σα υπερφυσικ της δεχνει το Υπερφυσικ, και ειρηνεει με την ειρνη που ξεπερν κθε νηση(Φιλιπ. 4, 7) για την υπρλογη πλι ζωοποηση και το φωτισμ και την ραση το πρα απ νου Ζωοποιο και τη χαρ λων εκενων που βλπει μυστικ. Και δε μεταβλλεται διλου, δεν αισθνεται κπο, οτε προσχει στις παγδες και τις επιβουλς του εχθρο. Αλλ αδικοπα βλπει το Θε και τα του Θεο, διλου με δικ της θληση, διλου· αλλ με τη δναμη και την κνηση, μα και με τη θληση, θα λεγα, του θεου και ακματου Πνεματος που υπρχει μσα στην καρδι ενεργητικ και ενυπστατα, χι με τρπο που μπορε κανες να εικσει, αλλ πως αυτ το Πνεμα μνο γνωρζει, το οποο ερευν και γνωρζει ακμη και τα βθη του Θεο(Α Κορ. 2, 10) και μυε τους μετχους Του με ασθηση ψυχς. ως του λοιπν φροντζομε να ανβει μσα μας και να μη σβνει με κνδυν μας η χρη του Πνεματος, με την ησυχαστικ διαγωγ και την αγιοσνη, εμαστε γεμτοι ανκφραστη και υπερφυσικ ειρνη του τριαδικο Θεο και ττε ζομε πραγματικ με ταπεινοφροσνη και αγπη και προσευχ την ειρνη του σματος και του πνεματος και της ψυχς, κοπα, πως επαμε. |
| Ανλαβε λοιπν και πλι αυτν τον αγνα ο Γ. Ι. Κλεμνς και ανασκεασε και αυτ το σγγραμμα, αποδεικνοντας για μια ακμα φορ τον Βολταρο ψετη, συκοφντη, απατενα αλλ και αμαθ. Το βιβλο αυτ του Κλεμνς το μετφρασε απ τα γαλλικ στα ελληνικ ο Αρχιεπσκοπος Νικηφρος Θεοτκης, ο οποος συμπεριλαβε σ " αυτ και πολλς δικς του αξιλογες παρατηρσεις και προσθκες . Ο δολος ενθουσιασμς και ο σεβασμς του Αθανασου για σους υπερασπζονται την Εκκλησα, διαφανεται και απ την πληθρα επανων προς το πρσωπο του Αρχιεπισκπου Νικηφρου Θεοτκη, με τους οποους τον κοσμε ο Πριος. Μεταξ λλων τον αποκαλε «ο ευσεβστατος και σοφτατος Ιερρχης Νικηφρος ο Θεοτκης» . Ως συνεπς δεστς ο Βολταρος, στο νο βιβλο του, αρνιταν παντελς την παρξη θαυμτων, αφο το αντατο ον εναι ξνο, αδιφορο και ανλγητο προς τους ανθρπους, συνεπς δεν παρεμβανει στη ζω τους με θαματα. Συνμα για τον Βολταρο, αλλ και για τους ομοδετες του, το θαμα ταν ννοια απλυτα αντθετη προς τη θεοποιημνη λογικ τους. «Γελσιν οι Βολταιριστα θαματα ακοοντες» , γρφει με παρπονο ο γιος Αθανσιος. Αλλ ας παρακολουθσουμε την καταλυτικ επιχειρηματολογα του, που αναιρε τις δεστικς απψεις περ καταδκης των θαυμτων. Ουσιαστικ ο Βολταρος και οι οπαδο του δεν αρνονται να δο θαματα, αλλ απορρπτουν γενικ την παρξη των θαυμτων. Η θση τους εναι τι θαματα δεν γνονται, και αυτ που εμες οι Χριστιανο ονομζουμε θαματα εναι «ψεματα και πλσματα» . μως παρατηρε τι τα θαματα που θλουν να αρνηθον οι Βολταιριστς εναι αναρθμητα. Εναι τα θαματα που εξιστορονται στην Παλαι Διαθκη, στα Ευαγγλια, στις Πρξεις των Αποστλων, αλλ και αυτ που συνβησαν στους κατοπινος αινες σε λη την Οικουμνη μχρι και την εποχ που γρφει. Θαματα που γιναν μπροστ στους οφθαλμος μας, τονζει ο γιος, διτι και ο διος υπρξε αυτπτης τους. Θαματα που «οτε φσει οτε τχνη γενσθαι δυνμενα» . Δηλαδ οτε με φυσικ τρπο, οτε με τεχνητ μπορον να πραγματοποιηθον. |
|
|
