| Λουκ Ζ ΚΔ Εφ β 14–22 δελφο, Χριστς στιν ερνη μν, ποισας τ μφτερα ν κα τ μεστοιχον το φραγμο λσας, τν χθραν, ν τ σαρκ ατο τν νμον τν ντολν ν δγμασι καταργσας, να τος δο κτσ ν αυτ ες να καινν νθρωπον ποιν ερνην, κα ποκαταλλξ τος μφοτρους ν ν σματι τ Θε δι το σταυρο, ποκτενας τν χθραν ν ατ. Κα λθν εηγγελσατο ερνην μν τος μακρν κα τος γγς, τι δι ατο χομεν τν προσαγωγν ο μφτεροι ν ν Πνεματι πρς τν πατρα. ρα ον οκτι στ ξνοι κα προικοι, λλ συμπολται τν γων κα οκεοι το Θεο, ποικοδομηθντες π τ θεμελ τν ποστλων κα προφητν, ντος κρογωνιαου ατο ησο Χριστο, ν πσα οκοδομ συναρμολογουμνη αξει ες ναν γιον ν Κυρ· ν κα μες συνοικοδομεσθε ες κατοικητριον το Θεο ν Πνεματι. Λκ η 41–56 Τ καιρ κεν, νθρωπς τις προσλθε τ ησο, νομα ειρος, κα ατς ρχων τς συναγωγς πρχε· κα πεσν παρ τος πδας το ησο παρεκλει ατν εσελθεν ες τν οκον ατο, τι θυγτηρ μονογενς ν ατ ς τν δδεκα, κα ατη πθνησκεν. ν δ τ πγειν ατν ο χλοι συνπνιγον ατν. Κα γυν οσα ν σει αματος π τν δδεκα, τις ατρος προσαναλσασα λον τν βον οκ σχυσεν π οδενς θεραπευθναι, προσελθοσα πισθεν ψατο το κρασπδου το ματου ατο, κα παραχρμα στη σις το αματος ατς. Κα επεν ησος· τς ψμενς μου; ρνουμνων δ πντων επεν Πτρος κα ο σν ατ· πισττα, ο χλοι συνχουσ σε κα ποθλβουσι. Κα λγεις τς ψμενς μου; δ ησος επεν· ψατ μο τις· γ γρ γνων δναμιν ξελθοσαν π μο. δοσα δ γυν τι οκ λαθε, τρμουσα λθε κα προσπεσοσα ατ δι ν αταν ψατο ατο πγγειλεν ατ νπιον παντς το λαο, κα ς θη παραχρμα. δ επεν ατ· θρσει, θγατερ, πστις σου σσωκ σε· πορεου ες ερνην. τι δ ατο λαλοντος ρχετα τις παρ το ρχισυναγγου λγων ατ τι τθνηκεν θυγτηρ σου· μ σκλλε τν διδσκαλον. δ ησος κοσας πεκρθη ατ λγων· μ φοβο· μνον πστευε, κα σωθσεται. λθν δ ες τν οκαν οκ φκεν εσελθεν οδνα ε μ Πτρον κα ωννην κα κωβον κα τν πατρα τς παιδς κα τν μητρα. κλαιον δ πντες κα κπτοντο ατν. δ επε· μ κλαετε· οκ πθανεν, λλ καθεδει. Κα κατεγλων ατο, εδτες τι πθανεν. Ατς δ κβαλν ξω πντας κα κρατσας τς χειρς ατς φνησε λγων· πας, γερου. Κα πστρεψε τ πνεμα ατς, κα νστη παραχρμα, κα διταξεν ατ δοθναι φαγεν. Κα ξστησαν ο γονες ατς. δ παργγειλεν ατος μηδεν επεν τ γεγονς. |
| · Αντιλαβο, σσον, ελησον και διαφλαξον ημς, ο Θες, τη ση χριτι. · Της Παναγας, αχρντου, υπερευλογημνης, ενδξου, Δεσπονης ημν Θεοτκου και αειπαρθνου Μαρας, μετ πντων των Αγων μνημονεσαντες, εαυτος και αλλλους και πσαν την ζων ημν, Χριστ τω Θε παραθμεθα. Εκφνησις παρ το Ιερως τι πρπει σοι, πσα δξα, τιμ και προσκνησις, τω Πατρ και τω Υι και τω Αγω Πνεματι, νυν και αε και εις τους αινας των αινων. Αμν. Εις τ, Κριε εκκραξα... ιστμεν Στχ. ς " κα ψλλομεν τ παρντα Στιχηρ Ιδιμελα γ " , δευτεροντες αυτ. χος δ " Παρδοξα σμερον, εδον τ θνη πντα εν πλει Δαυδ, τε τ Πνεμα κατλθε τ γιον εν πυρναις γλσσαις, καθς ο θεηγρος Λουκς απεφθγξατο. Φησ γρ, Συνηγμνων τν Μαθητν το Χριστο, εγνετο χος, καθπερ φερομνης βιαας πνος, κα επλρωσε τν οκον, ο σαν καθμενοι, κα πντες ρξαντο φθγγεσθαι, ξνοις ρμασι, ξνοις δγμασι, ξνοις διδγμασι, τς αγας Τριδος. (Δς) Τ Πνεμα τ γιον, ν μν αε, κα στι, κα σται, οτε αρξμενον, οτε παυσμενον, αλλ " αε Πατρ κα Υι συντεταγμνον, κα συναριθμομενον, ζω, κα ζωοποιον, φς, κα φωτς χορηγν, αυτγαθον, κα πηγ αγαθτητος, δι " ο Πατρ γνωρζεται, κα Υις δοξζεται, κα παρ πντων γινσκεται, μα δναμις, μα σνταξις, μα προσκνησις, τς αγας Τριδος. (Δς) Τ Πνεμα τ γιον, φς, κα ζω, κα ζσα πηγ νοερ, Πνεμα σοφας, Πνεμα συνσεως, αγαθν, ευθς, νοερν, ηγεμονεον, καθαρρν τ πτασματα, Θες, κα θεοποιον, πρ, εκ πυρς προν, λαλον, ενεργον, διαιρον τ χαρσματα, δι " ο Προφται παντες, κα Θεο Απστολοι, μετ Μαρτρων εστφθησαν, Ξνον κουσμα, ξνον θαμα, πρ διαιρομενον, εις νομς χαρισμτων. (Δς) Δξα... Κα νν... χος πλ. β " Βασιλε ουρνιε, Παρκλητε, τ Πνεμα τς αληθεας, ο πανταχο παρν, κα τ πντα πληρν, ο θησαυρς τν αγαθν, κα ζως χορηγς, ελθ, κα σκνωσον εν ημν, κα καθρισον ημς απ πσης κηλδος, κα σσον αγαθ τς ψυχς ημν. Ιερες Σοφα Ορθο ! Χρος Φς ιλαρν αγας δξης, αθαντου Πατρς, ουρανου, αγου, μρκαρος, Ιησο Χριστ, ελθντες επ τν ηλου δσιν, ιδντες φς εσπερινν, υμνομεν Πατρα, Υιν, κα γιον Πνεμα Θεν. ξιν σε εν πσι καιρος, υμνεσθαι φωνας αισας, Υι Θεο, ζων ο διδος, Δι ο κσμος σ δοξζει. |
| · παν γρ ευδνητον ελαλον στμα, · Ρητρεον, ου σθνει σε μλπειν αξως. · Ιλιγγι δ νος πας σου τν τκον · Νοεν, θεν σε συμφνως δοξζομεν. Εξαποστειλριον χος γ " Ο ουρανν τος στροις Τ πανγιον Πνεμα, τ προν εκ το Πατρς, κα δι " Υιο ενδημσαν, τος αγραμμτοις Μαθητας, τος σ Θεν επιγνντας, σσον, αγασον πντας. (Δς) τερον χος ο αυτς Φς ο Πατρ, φς ο Λγος, φς κα τ γιον Πνεμα, περ εν γλσσαις πυρναις, τος Αποστλοις επμφθη, κα δι " αυτο πς ο κσμος φωταγωγεται, Τριδα σβειν αγαν. (παξ) Εις τος Α ν ο υ ς Ιστμεν Στχους ς " , κα ψλλομεν τ παρντα Στιχηρ Ιδιμελα δευτεροντες αυτ. χος δ " Παρδοξα σμερον εδον τ θνη πντα εν πλει Δαυδ, τε τ Πνεμα κατλθε τ γιον εν πυρναις γλσσαις, καθς ο θεηγρος Λουκς απεφθγξατο, Φησ γρ, Συνηγμνων τν Μαθητν το Χριστο, εγνετο χος καθπερ φερομνης βιαας πνος, κα επλρωσε τν οκον, ο σαν καθμενοι, κα πντες ρξαντο φθγγεσθαι, ξνοις ρμασι, ξνοις δγμασι, ξνοις διδγμασι, τς αγας Τριδος. (Δς) Τ Πνεμα τ γιον, ν μν αε, κα στι κα σται, ουτε αρξμενον, οτε παυσμενον, αλλ " αε Πατρ κα Υι συντεταγμνον, κα συναριθμομενον, ζω, κα ζωοποιον, φς, κα φωτς χορηγν, αυτγαθον, κα πηγ αγαθτητος, δι " ο Πατρ γνωρζεται, κα Υις δοξζεται, κα παρ πντων γινσκεται, μα δναμις, μα σνταξις, μα προσκνησις, τς αγας Τριδος. (Δς) Τ Πνεμα τ γιον, φς, κα ζω, κα ζσα πηγ νοερ, Πνεμα σοφας, Πνεμα συνσεως, αγαθν, ευθς, νοερν, ηγεμονεον καθαρον τ πτασματα, Θες κα θεοποιον, πρ, εκ πυρς προν, λαλον, ενεργον, διαιρον τ χαρσματα, δι " ο Προφται παντες, κα Θεο Απστολοι, μετ Μαρτρων εστφθησαν, Ξνον κουσμα, ξνον θαμα, πρ διαιρομενον εις νομς χαρισμτων. (Δς) Δξα... Κα νν... χος πλ. β " Βασιλε ουρνιε, Παρκλητε, τ Πνεμα τς αληθεας, ο πανταχο παρν, κα τ πντα πληρν, ο θησαυρς τν αγαθν, κα ζως χορηγς, ελθ, κα σκνωσον εν ημν, κα καθρισον ημς απ πσης κηλδος, κα σσον αγαθ τας ψυχς ημν. |
| Μετ τν α " Στιχολογαν Καθσματα Αποστολικ χος πλ. β " Ως εν μσω τν Μαθητν σου, παρεγνου Σωτρ, τν ειρνην διδος αυτος, ελθ κα μεθ " ημν κα σσον ημς. Ελπς το κσμου αγαθ Ως φς σταλντες επ γς, εφωτσατε πντας, σοφος διδγμασιν υμν, κα εν δγμασι θεοις διξαντες, πολυθεας σκοτασμν, κα λμψαντες τν τς Τριδος φωτισμν, και σσαντες λαος πολλος, εκ πλνης αφεγγος, Απστολοι το Σωτρος. Δξα... κα νν... Θεοτοκον Τς ευσπλαγχνας τν πλην νοιξον ημν, ευλογημνη Θεοτκε, ελπζοντες εις σ, μ αστοχσωμεν, ρυσθεημεν δι σο τν περιστσεων, σ γρ ε η σωτηρα, το γνους τν Χριστιανν. Μετ τν β " Στιχολογαν Καθσματα Αποστολικ Τν Αποστλων σου η μνμη Κριε, ανεδεχθη ως Παρδεισος ο εν Εδμ, εν αυτ γρ αγλλεται η Οικουμνη, δι δδου ημν τας αυτν ικεσαις, ειρνην κα τ μγα λεος. Η δωδεκς τν Αποστλων Κριε, δωδεκπυρσος ως λιος, φθη τ γ, δι " αυτν γρ εμρανας, πλνης τν βλβην, δι " αυτν καταυγζεις ψυχς, τν σν δολων, δι " ν κα ημς, σσον εσπλαγχνε. Δξα... κα νν... Θεοτοκον Ελπς το κσμου αγαθ Αγα Δσποινα Αγν, το Θεο ημν Μτηρ, η τν απντων ποιητν, απορρτως τεκοσα, ικτευε σν Αποστλοις ιερος, εκστοτε τν αγαθτητα αυτο, παθν ημς λυτρσασθαι, κα φεσιν ημν, δοναι αμαρτημτων. Μετ τν γ " Στιχολογαν Καθσματα τερα Τ σαγνη τς ενθου πστεως, τς διπλας ανατρψαντες οι αλιες, εκ βυθο ματαιτητος ελκυσαν πντας, κα παρσχον αυτος τ Θε ευσεβοντας, κα τοτον αε μεγαλνοντας. Μαρτυρικν Τν Αγων σου η μνμη Κριε, ανεδεχθη ως παρδεισος ο εν Εδμ, εν αυτ γρ αγλλεται πσα η κτσις. Δι παρσχου ημν, τ αυτν παρακλσει, ειρνην κα τ μγα λεος. Δξα... κα νν... Θεοτοκον Εν τ Να εσττες τς δξης σου, εν ουραν εστναι νομζομεν, Θεοτκε, πλη επουρνιε, νοιξον ημν τν θραν το ελους σου. Κανν τν Αγων Αποστλων Ωδ α " χος πλ. β " Ο Ειρμς Ως εν ηπερω πεζεσας ο Ισραλ, εν αβσσω χνεσι, τν δικτην Θε Φαρα, καθορν ποντομενον, επινκιον ωδν, εβα σωμεν. |
| Μετ τοτο ρχιερες ερες χρει δι το γου Μρου τ μτωπον ατο, τ τα, τν πγωνα, τς χερας, τ στθος, κα τ γνατα, λγων· Σφραγς δωρες Πνεματος γου. μν. Μετ τοτο λγει τν Εχν· Το Κυρου δεηθμεν. ναγνστης· Κριε, λησον. ερες· Κριε ησο Χριστ, Θες μν, κλνας ορανος κα τος ν γ δι φατον λεος πιδημσας κα διδξας τος νθρπους μολογεν τν ληθινν κα μεμπτον μολογαν, τν τς μοουσου κα συναδου Τριδος πγνωσιν, κα τ προσκυνητν κα παντοδναμον Πνεμα δι το ψευδος σου στματος ποφνας κπορεεσθαι τοτο κα φστασθαι κ το νρχου σου Πατρς κα Θεο· ατς, Δσποτα, τν δολν σου (τν δενα), τν πιστρφοντα κ τς Λατινικς πλνης πρς τν λθειαν το Εαγγελου σου κα το ψευδος σου στματος, κα τν τν γων σου ποστλων κα Διδασκλων τς εσεβεας κραιφν θεολογαν τε ατν κα παρδοσιν, πρσδεξαι, ς λεμων κα συμπαθς, συνπτων ατν κα νν τος ληθσι δγμασι τς γας σου καθολικς κα ποστολικς κκλησας καταξιν τε ατν τς τελευττου κα δου τν ορανν βασιλεας τ πιγνσει κα νακηρξει τν τς εσεβεας δογμτων. Πριδε ον, ς συμπαθς, κα λεμων, τ ν γνσει τε κα γνο, ν τ β πλημμεληθντα ατ· στερωσον ατν διαμνειν ν τ ρθοδξ πστει κα μολογ σου· πλτυνον δ ατο τ στμα ρεγεσθαι κατ τν αρσεων κα τν λοιπν σεβειν· δινοιξον ατο τος νοερος φθαλμος κατανοεν σου τ θαυμσια· δδαξον ατν πιτελεν γιωσνην ν φβ σου· μ μνησθς τν νομιν ατο· κθαρον ατο τν ψυχν αρετικς χλος κα πσης λλης δυσσεβεας κα σναψον ατν δι μν προστρχοντα τ ρθοδξ σου πομν. τι πρπει σοι πσα δξα, τιμ κα προσκνησις, τ Πατρ κα τ Υ κα τ παναγ Πνεματι, νν κα ε κα ες τος ανας τν ανων. μν. Ετα· λησον μς, Θες, κατ τ μγα λες σου· δεμεθ σου, πκουσον, κα λησον. τι δεμεθα πρ λους, ζως, ερνης, γεας, σωτηρας, πισκψεως, συγχωρσεως κα φσεως τν μαρτιν το δολου σου (το δενος) το πεκδεχομνου τ παρ σο μγα κα πλοσιον λεος. |
| Ν κα ψυχ κα τ σαρκ, τ Τριδι λειτουργν, εδλων προσκνησιν, σαφς πεσκορκισας, λ φιλπτωχε, κα ναγκαων τ σπνει, κα γγονας φιλθεος ληθς, φιλργυρος. χθος τς λης εσεβς, ποψας π γς, νπτης πρς λα, πτερος κτημοσνης σου· δι παριστμενος, λως Πτερ Χριστ σν λοις πιστς, ατησαι λασμν, τας ψυχας μν. Θεοτοκον. χθιστοι φθησαν μν, κα πρατοι μο, τς σς ειπρθενε, ο προσκυνεν μ θλοντες, μορφς τ Εκνισμα, κα το Υο σου· διτι ο πεθονται, τος νωθεν πατρικος θεοις δγμασι. δ ς´. Ερμς. «Τν Προφτην ωνν, κμιμομενος βο· Τν ζων μου γαθ, λευθρωσον φθορς, κα σσν με, Σωτρ το κσμου, κρζοντα, Δξα σοι». μ νψεως γνς, κα γσι προσευχς, τ νασθητον παθν, ξεδωξας στες, τς σς ψυχς, κα λος φθης, Πτερ νηφλιος. ν πν προσευχ, τν φιλπνον χθρν, ποτξας νδρικς, φθης γργορος ποιμν, Θεληπτε, Χριστο τς πομνης, κα διδασκλων Φωστρ. Το νος τν φθαλμν, καθαγνσας εσεβς, νυστκτως τ Χριστ, λειτουργν διαπαντς, προβλεψας, τ θεα κλλη, τς μακαρας τρυφς. Θεοτοκον. Ναυτισι σλ νν, πιστας τς Πικρς, Καθορντες ελαβς, ρθοδξων τος χορος, ο νομοι, σπαζομνους, τν σν Παρθνε μορφν. Τ Μαρτυρικν το χου. Κοντκιον το γου. Χορς γγελικς. Καρπος ειθαλες, κ σς ββλου προσφρων, διδγματα Σοφ, καθηδνεις καρδας, τν τοτοις μετ νψεως, προσεχντων μακριε, κλμαξ γρ στι, ψυχς νγουσα γθεν, πρς ορνιον, κα διαμενοσαν δξαν, τν πστει τιμντων σε. Συναξριον. Τ Λ´ το ατο μηνς, μνμη το σου Πατρς μν ωννου, το Συγγραφως τς Κλμακος. Στχοι. π κλμαξι κλμακας πυκνς, Πτερ, Τς σς ρετς θες, φθασας πλου μχρι. Χαρεν ωννης τριακοστ ξαναλων. Τ ατ μρ, Μνμη το γου Προφτου ωδ. Στχοι. Λων πατσσει σε, Προφτα Κυρου, ς παραβντα τν Λγον το Κυρου. Τ ατ μρ, Μνμη το σου Πατρς μν ωννου το ν τ Φρατι. Στχοι. ν φρατι ζν ωννης κτω, νω πνει νν ζντος δατος φραρ. |
| Ωδ δ " Τν ανεξιχναστον θεαν βουλν Ανοξας τ στμα σου Πτερ σοφ το Θεο σοφαν εκρυξας, ν εμελτας εν καρδα σου αε, κα Βαρλαμ τν μταιον φρονα κα νουν απδειξας. δυς ο γλυκτατος επ τν γν λιος τ νμω τς φσεως, ανατελες δ, τ πρω σν τ Χριστ, λιος ο ανσπερος πντας εποπτεων πρεσβεαις σου. δειξεν η χρις σε Μκαρ Θεο καχημα κα στριγμα μγιστον, τν Ορθοδξων κα Ποιμνα αγαθν, Κα θεολγον δετερον, κα τς πομνης γρυπνον φλακα. Θεοτοκον τ μοι δινοιξον τ τς ψυχς, Μτερ το Θεο η γεννσασα τν πρν τ τα, διανοξαντα κωφο, κα θεους ενωτζεσθαι λγους, κα πληρον καταξωσον. Καταβασα Τν ανεξιχναστον θεαν βουλν, τς εκ τς Παρθνου σαρκσεως, σο το Υψστου, ο Προφτης, Αββακομ, κατανον εκραγαζε. Δξα τ δυνμει σου Κριε. Ωδ ε " Εξστη τ σμπαντα Δρεπνη τν λγων σου, κα ιερος συγγρμμασιν τεμες αιρσεις ακανθδεις, κα ζιζανων νθα βλαστματα, τς Ορθοδοξας δευσεβ κατεβλου σπρματα Ιερρχα Γρηγριε. Οι λγοι σου Πνσοφε κα τ σεπτ συγγρμματα, δρσος ουρανα μλι πτρας ρτος Αγγλων τος εντυγχνουσι, νκταρ αμβροσα γλυκασμς, δυσμα Γρηγριε κα πηγ ζντος δατος. Κοινν σε Διδσκαλον, γνωρζει γ κα θλασσα στλην ιερν Ορθοδοξας κα οπλοθκην θεων δογμτων σεπτν σοφν θεολγον ιερν, σσκηνον συμμτοχον Αποστλων ομτροπον. Θεοτοκον Ρεθροις κατανξεως, τος ρπους τς καρδας μου, χραντε αππλυνον Παρθνε κα μετανοας τρπους μοι δρησαι, σας πρς τν οικτρμονα Θεν ιερας δεσεσιν, ν αρρτως εγννησας. Καταβασα Εξστη τ σμπαντα, επ τ θεα δξη σου, σ γρ απειργαμε Παρθνε, σχες εν μτρα, τν επ πντων Θεν, κα ττοκας χρονον Υιν, πσι τος υμνοσ σε, σωτηραν βραβεοντα. Ωδ ς " Τν θεαν τατην κα πντιμον Ερργη μταιον φραγμα κα γλσσα Βαρλαμ το παρφρονος, λγοις κα δγμασι, κα διανοας οξτητι το σοφο Βασιλως κα σο Γρηγριε. Τν θεαν λραν το Πνεματος τν σλπιγγα τρανς τν κηρξασαν, Θεο μυστρια Θεσσαλονκης τν Πρεδρον, τν θεολγον γλσσαν, μνοις τιμσωμεν. |
| Ως μτηρ σε δυσωπε, σν τ χορ τν Μαθητν Κριε, η σ αγνς τξασα, δρησαι ημν τ ελησου. Κανν το Αγου Νικολου Ο Ειρμς Ουκ εν σοφα, κα δυνμει κα πλοτω καυχμεθα, αλλ " εν σο τ το Πατρς, ενυποσττω σοφα Χριστ, ου γρ εστιν γιος, πλν σου φιλνθρωπε. Στχ. γιε Ιερρχα το Χριστο Πρσβευε υπρ ημν. Ρομφαα φθης, πολεμους εχθρος κατασφττουσα, ν συντρησον ημς, τς επηρεας απμονας, πρττοντας Νικλαε, τ θεον βολημα. Στχ. γιε Ιερρχα το Χριστο Πρσβευε υπρ ημν. Τν συντριβν μου, τς ψυχης Ιερρχα θερπευσον, ο συντρψας το εχθρο, τς πανουργας κα νεδρα, πως ως προσττην μου, πστει γεραρω σε. Στχ. γιε Ιερρχα το Χριστο Πρσβευε υπρ ημν. Ο καταλσας, τς Αρτμιδος ψυχα ξανα, το νος μου εμπαθ, ινδλματα εξαφνισον, θεαις μεσιτεαις σου, Πτερ Νικλαε. Θεοτοκον Στχ. Υπεραγα Θεοτκε, σσον ημς. Σ προστασαν, Παναγα Παρθνε κεκτμεθα, μεταποησον ημν, εις χαρμονν τν κατφειαν, κα θλψεως λτρωσαι, γεννσης θνατον. Ωδ δ " Ο Ειρμς Επαρθντα σε ιδοσα η Εκκλησα, επ Σταυρο τν λιον τς δικαιοσνης, στη εν τ τξει αυτς, εικτως κραυγζουσα. Δξα τ δυνμει σου Κριε. Στχ. γιοι Απστολοι το Χριστο, πρεσβεσατε υπρ ημν. Επεββασας εις θλασσαν σο τος ππους, τος εκλεκτος φιλνθρωπε, τς κακοπιστας, δατα ταρσσοντας, κα πσι τν γνσν σου, τν αληθινν καταγγλλοντας. Στχ. γιοι Απστολοι το Χριστο, πρεσβεσατε υπρ ημν. Οι αστρες οι φαιδρναντες ευσεβεα, τ νοητν στερωμα, τ τς Εκκλησας, νδοξοι Απστολοι, νυκτς εξ αγνοας με, κα παραπτωμτων λυτρσατε. Στχ. γιοι Απστολοι το Χριστο, πρεσβεσατε υπρ ημν. Αναδειχθντες ως βλη ηκονημνα, το δυσμενος Απστολοι τ πεπυρωμνα, βλη τς κακας αυτο, νυν κατασβσατε, κα τν λογισμν μου στηρξατε. Θεοτοκον Στχ. Υπεραγα Θεοτκε, σσον ημς. Τν ψυχν μου φαρμαχθεσαν τος ιοβλοις, τν εναντων δγμασι, δραστικ φαρμκω, πρεσβειν θερπευσον, Χριστ τς τεκοσης σε, κα τν ιερν Αποστλων σου. Κανν το Αγου Νικολου Ο Ειρμς |
| Οτος τγχανεν ερισκμενος ν τ κατ τ γιον ρος τν θω ερ κα μεγλ λαρ, κ παδων ν ατ τ μοναχν τελεσθες. Κα δον ν τν ερν ν ατ παιδευθναι παιδεαν, πε κα το τς ερωσνης ν τατ ξιθη βαθμο, τν τε λλην κα μλιστα τν περ τν ρθν κα γι πστιν κα τν εσβειαν, τοιοτον γρ περ τατα τ ερν κενο πφυκε σστημα, δ, κν τοτ τν οδαν μιμομενος, κατ τν διδασκλων μο πντων χωρε, μλλον δ κατ’ ατο το Θεο, κα ες μυρας μππτει δξας κα λλοκτους αρσεις· τε κα το Καλαβρο Βαρλαμ κενου κα το κινδνου κατ τς κκλησας πλεμος κινηθες, ξαν ερε κα τν κατλυσιν, νπερ τ γνσια τς κκλησας τκνα, ερνην κα μνοιαν τς τν Χριστιανν μωμτου πστεως κρναντα, καθαρν νπεμπον τν εχαρισταν τ τοιοτων θηρν κακοργων τν κκλησαν παλλξαντι, σπερ ξ ντιστρφου διεπροντο ο τ ματαιτητι τν λληνικν μαθημτων προσκεμενοι μανικς, κα τς κενων κακοδοξας πλουσως μφορηθντες. ν θεις Πρχορος πρτς τε κα μγιστος ν, σ κατ τν χρνον στερζων, τοσοτον πρτερος φανες κατ τν δυσσβειαν τν τς κακας ρχηγν. Προσθηκε γρ τος κενων τποις τ πολλ χερονα κα τοπτερα. Δι γον τς τοιατας ατο καινοφωνας, κα τ νθον κα λλκοτον κα δυσσεβς φρνημα κα τν προσπθειαν ν δεκνυ πρς τος διωχθντας παρ τς κκλησας, ποπτευμενος παρ τν ν τ σεβασμ λαρ μοναχν συχαν γειν οκ δνατο. θεν κα πολλκις κηκοτες ατο συνηγοροντος τς το Βαρλαμ κα κινδνου, ντιλγοντος τος ρθος τς κκλησας δγμασι, κα πολλ τοτ διενοχλσαντες, γαγον ατν ες τ μσον, ζητοντες μολογαν λαβεν παρ’ ατο, ν’ χωσι παησαν κατακρτως, ν ν στματι δοξζειν τν να τρισυπστατον κα παντοδναμον Θεν. δ, τν πακολουθοσαν τος αρετικος καθαρεσιν δεδοικς, πεκρνετο μν γλττ τν εσβειαν ν τ μσ, κα στργειν δισχυρζετο τ τς κκλησας, δ καρδα ατο πω τγχανε τς εθεας δο. ν γρ μπροσθεν πεκρνετο, τε συνηθροισμνοι ντες τγχανον, κα τς εθνας παιτοντες τν λγων, ν δ πολλκις ατος μιλν φανετο κατ κρτος ναιρν τ μετρα, στργων δ μλλον τς το Βαρλαμ κα κινδνου κα δας δξας, ες τοτους κα αθις ντιλγων φανετο καθεκστην, τοτο μνον περιποιομενος, τ μ γυμν τ κεφαλ κα πεπαησιασμν κπ συνδου κηρττειν τν ατο δξαν δι τ μμρτυρον, το δ δ καθκαστον κα πρς πντας ντελγειν τος μετροις οκ μλει. |
| Παρ Κυρου γνετο ατη κα στη θαυμαστ ν φθαλμος μν» (Ψαλμ. ριζ´, 22). Κα τι δ προφητεα ατη ες Χριστν ναφρεται, παντ που δλον· κα γρ ατς ν τος Εαγγελοις παργει τν προφητεαν λγων: «Οδποτε νγνωτε, λθον ν πεδοκμασαν ο οκοδομοντες, οτος γενθη ες κεφαλν γωνας»; Οκοδομοντας λγει τος ουδαους, τος νομοδιδασκλους, τος Γραμμματες, τος Φαρισαους, τι πεδοκμαζον ατν λγοντες· «Σαμαρετης ε σ, κα δαιμνων χεις». Κα πλιν· «οτος οκ στιν κ το Θεο, λλ πλαν τν χλον». λλ’ μως οτος ποδοκιμασθες οτως φνη δκιμος, ς γενσθαι κεφαλν γωνας. Ο γρ πας λθος ες γωναν πιτδειος, λλ’ δοκιμτατος, κα ξ κατρας πλευρς τος τοχους συνδσαι δυνμενος· τονυν Προφτης λγει, τοτ στιν, τι ποδοκιμασθες παρ τν ουδαων κα ξουθενωθες, οτως φνη θαυμαστς, στε μ μνον οκοδομν φναι (συναρμζειν), λλ κα δο συνδσαι τοχους. Ποους δ τοχους; τος ξ ουδαων κα λλνων (θνικν) πιστεοντας, καθ’ περ κα Παλος λγει· «Ατς γρ στιν ερνη μν ποισας τ’ μφτερα ν, κα τ μεστοιχον το φραγμο λσας, τν χθραν ν τ σαρκ ατο, τν νμον τν ντολν ν δγμασι καταργσας, να τος δο κτσ ες να καινν νθρωπον». Κα πλιν· «ποικοδομηθντες τ θεμελ τν ποστλων κα Προφητν, ντος κρογωνιαου λθου ησο Χριστο» τ δ ερημνον πολλ κατηγορα τν ουδαων, τι οκοδομοντες τν πιτδειον λθον οκ δεισαν, λλ κα ς δκιμον ρριψαν, τοιατην δυνμενον οκοδομν φναι. Ε δ βολει τος δο τοχους μαθεν, κουσον κα ατο το Χριστο λγοντος. «Κα λλα πρβατα χω, οκ στιν κ τς αλς τατης, κκεν με δε γαγεν· κα γενσεται μα πομνη ες ποιμν». Τοτο κα νωθεν ς ν τπ γγονεν. γρ βραμ κατρων γγονε Πατριρχης τν τε ν κροβυστ, τν τε ν περιτομ· λλ’ κενο μν ς ν τπ, τοτο δ ν ληθε. «Οτος γενθη ες κεφαλν γωνας»· τουτστι συνδησεν κτερα τ θνη. «Παρ Κυρου γνετο ατη»; Οκ ν νθρπινον, φησ, τ γενμενον, οκ ν νς τν πολλν, οκ ν γγλων, οκ ν ρχαγγλων τ τοιατην; πλξαι γωναν. |
|
|
