| εματα τς πτης, στησας Δωρθεε τ εματι, τς πανσφου σου γλττης, κα πιστν διανοας κατρδευσας. Θεοτοκον. μβρισν μοι Παρθνε, δομαι σταγνα κατανξεως, τν νντα μοι πον, ποπλνουσα πως δοξζω σε. δ γ´. Σ ε τ στερωμα. Νκτα πεδωξας, τς ματαιτητος πασαν, τας στραπας, Πτερ ερρχα, το πανσφου κηργματος. Θαμασιν στριξας, κα ερος Σοφ δγμασι, τς τν Πιστν, πντων διανοας, ς ποιμν ερτατος. χρισ σε Κριος, τ ερ σοφ χρσματι, κα τς ατο, θεας κκλησας, ποιμενρχην κατστησε. Θεοτοκον. λην τν καρδαν μου, τ θεκ φωτ λμπρυνον, πλη φωτς, τν τς μαρτας, σκοτασμν κδικουσα. Ερμς. «Σ ε τ στερωμα, τν προστρεχντων σοι Κριε, σ ε τ φς, τν σκοτισμνων, κα μνε σε τ πνεμ μου». Κθισμα. χος γ´. Θεας πστεως. Θεοις δγμασιν ε κλμπων, δρον γιον σαυτν προσξας, τ θαντ Βασιλε δι θλσεως, κα κατοικες νν ε εφραινμενος, τν πρωτοτκων τν νω μητρπολιν. Πτερ σιε, Χριστν τν Θεν κτευε, δωρσασθαι μν τ μγα λεος. Θεοτοκον. Θεας φσεως οκ χωρσθη, σρξ γενμενος ν τ γαστρ σου, λλ Θες νανθρωπσας μεμνηκεν, μετ τκον Μητρα Παρθνον σε, ς πρ το τκου φυλξας πανμωμον, μνος Κριος. Ατν κτενς κτευε, δωρσασθαι μν τ μγα λεος. Σταυροθεοτοκον. μαντος μνς το Λγου, κρατος Παρθενομτωρ, ν τ Σταυρ θεασαμνη κρεμμενον, τν ξ ατς νωδνως βλαστσαντα, μητροπρεπς θρηνωδοσα κραγαζεν· Ομοι! τκνον μου, πς πσχεις θλων σασθαι, παθν τς τιμας τν νθρωπον. δ δ´. Εσακκοα κριε. ψουμνου κατπτυσας, σιε χειμνος τς θετητος, κα τ θρμ θεου Πνεματος, βλαβες καρδας συνετρησας. Συνετρβη Δωρθεε, μκαρ πρ προσπου σου ρη βαια, τν δαιμνων κα τκησαν, δυσμενν νθρπων τ φρονματα. καρτρεις θλιβμενος, πλεως ες πλιν κδιωκμενος, μακαρας θεν τυχες, τν Μαρτρων δξης κα λαμπρτητος. Θεοτοκον. Πειρασμν με δισωσον, κα το ψυχοφθρου τν παθν κλδωνος, πως πστει μακαρζω σε, παναγα Κρη Μητροπρθενε. |
| Ες τν Στχον Στιχηρ Προσμοια χος πλ. α» Χαροις σκητικν Χαροις λογικς ορανς, δξαν Θεο διαπαντς διηγομενος, πρτος Χριστ καλοντι, καθυπακοσας θερμς, κα μσως τοτ συγγενμενος, φ» ο πυρσευμενος, καθωρθης φς δετερον, κα τος ν σκτει, στραπας σου φτισας, γαθτητα, τν ατο κμιμομενος. θεν τν παναγαν σου, τελομεν πανγυριν, κα τν λειψνων τν θκην, περιχαρς σπαζμεθα, ξ ς ναβλζεις, σωτηραν τος ατοσι, κα μγα λεος. Στχ. Ες πσαν τν γν ξλθεν φθγγος ατν κα ες τ πρατα τς οκουμνης τ ματα ατν. Πρτον τν ρεκτν ερηκς, δι» εσπλαγχναν τν μν περικεμενον, νδρα θεφρον φσιν, συνανεκρθης ατ, διαπρ πθ τ συναμονι, βον· ν κρυξαν, ο Προφται, ν Πνεματι, ερομεν δερο, τας ατο ραιτησι, καταθλξωμεν, κα ψυχν κα δινοιαν, πως φωταγωγομενοι, ατο τας λαμπρτησι, νκτα τς πλνης κα σκτος, τς γνωσας διξωμεν, Χριστν ελογοντες, τν παρχοντα τ κσμ, τ μγα λεος. Στχ. Ο ορανο διηγονται δξαν Θεο ποησιν δ χειρν ατο ναγγλλει τ στερωμα. θνη τ μ εδτα Θεν, ς κ βυθο τς γνωσας ζγρησας, σαγν τν σν λογων, κα συνταρσσεις σαφς, λμυρς θαλσσας, ππος ριστος, φθες το Δεσπζοντος, τς θαλσσης οδιμε, κα σηπεδνα, θεας ξρανας, λας τμιον, μβαλν τν σοφαν σου, ν περ κα κατεπλγησαν, πστολε νδοξε, τς μωρανθεσης σοφας, ο ναιδς ντεχμενοι, Χριστν μ εδτες, τν παρχοντα τ κσμ, τ μγα λεος. Δοξαστικν χος γ« Γερμανο Τν συναμονα Πτρου, κα Χριστο μαθητν, τν χθων γρευτν, κα λια τν νθρπων, ν μνοις τιμσωμεν, νδραν τν πστολον· το γρ, ησο τ διδγματα, πντας ξεπαδευσε τος δγμασι, κα ς δλεαρ χθσι, τς σρκας τος νμοις παρδωκε, κα τοτους σαγνευσεν. Ατο τας κεσαις Χριστ, παρσχου τ λα σου ερνην, κα τ μγα λεος. Θεοτοκον χος γ» Γερμανο ωσφ, επ μν, πς κ τν γων, ν παρλαβες Κρην, γκυον φρεις ν Βηθλεμ; γ, φησ, τος Προφτας ρευνσας, κα χρηματισθες π γγλου, ππεισμαι, τι Θεν γεννσει, Μαρα νερμηνετως· ο ες προσκνησιν, Μγοι ξ νατολν ξουσι, σν δροις τιμοις λατρεοντες. σαρκωθες δι» μς, Κριε δξα σοι. |
| Ες τος Α ν ο υ ς Στιχηρ χος α ναστσιμον Σταυρν πομενας, κα τν θνατον καταργσας, κα ναστς κ τν νεκρν, ερνευσον μν τν ζων Κριε, ς μνος παντοδναμος. χος α Σταυρν πομενας, κα τν θνατον καταργσας, κα ναστς κ τν νεκρν, ερνευσον μν τν ζων Κριε, ς μνος παντοδναμος. χος α Κατανυκτικν Μ ποδοκιμσς με Σωτρ μου, τ αθυμ τς μαρτας συνεχμενον, διγειρν μου τν λογισμν πρς μετνοιαν, κα το σο μπελνος ργτην δκιμον νδειξν με, δωρομενς μοι τς νδεκτης ρας τν μισθν, κα τ μγα λεος. χος α Μαρτυρικν Οτοι ο στρατιται το Βασιλως το μεγλου, ντστησαν τος δγμασι τν τυρννων, γενναως κατεφρνησαν τν βασνων κα τν πλνην πσαν πατσαντες, ξως στεφανωθντες, ατονται παρ το Σωτρος, ερνην κα τ μγα λεος. Δξα... Κα νν... χος β Τν θυρν κεκλεισμνων, πιστς ησος τος Μαθητας, φοβαν κα ερνην δδου, ετα λγει τ Θωμ· Τ μοι πιστες, τι νστην κ νεκρν; φρε δε τν χερ σου, κα βλε ες τν πλευρν μου κα δε· σο γρ πιστοντος, ο πντες μαθον, τ πθη κα τν νστασν μου, κρζειν μετ σο· Κρις μου κα Θες μου, δξα σοι. Ες τν Στχον, Στιχηρ Προσμοια χος β Οκος το φραθ μνσωμεν πιστο, παστως σν γγλοις, Χριστν τν ναστντα, τριμερον κ τφου, κα κσμον συνεγεραντα. Στχ. πανει ερουσαλμ τν Κριον, ανει τν Θεν σου Σιν. χος β Θωμς σου τν πλευρν εσπλαγχνε ψηλαφσας, πρς πστιν πανλθε, κα μες δι ατο σε, Θεν λοιπν πγνωμεν. Στχ. τι νσχυσε τος μοχλος τν πυλν σου, ελγησε τος Υος σου ν σο. χος β Νμεις λυτρωτ, ερνην τ λα σου, ξαναστς το τφου, κα κσμον συνεγερας, ξ δου Παντοδναμε. Δξα... Κα νν... χος πλ. β Τν θυρν κεκλεισμνων, πστης Χριστ πρς τος Μαθητς. Ττε Θωμς οκονομικς οχ ερθη μετ ατν· λεγε γρ, ο μ πιστεσω, ν μ δω κγ τν Δεσπτην, δω τν πλευρν· θεν ξλθε τ αμα, τ δωρ, τ βπτισμα, δω τν πληγν, ξ ς θη τ μγα τραμα νθρωπος, δω, πς οκ ν ς πνεμα, λλ σρξ κα στα, τν θνατον πατσας, κα Θωμν πληροφορσας, Κριε, δξα σοι. |
| Εσφραγσθη σου τος λγοις κα τος δγμασι, κα τος συγγρμμασιν, η Πστις τν ευσεβν κα θρσος αιρσεως στη Γρηγριε κα αναρεσις Ορθοδοξας ππαυται, κα ισχς τν κακοδξων. Θεοτοκον Ιαμτων σε πηγν οι ξηραινμενοι, παθν νοσμασι γινσκοντες αληθς αντλομεν σωτρια, κα θεα νματα, κα κραυγζομεν, Ευλογημνος, Πναγνε ο καρπς τς σς κοιλας. Καταβασα Ουκ ελτρευσαν τ κτσει οι θεφρονες, παρ τν Κτσαντα, αλλ πυρς απειλν; ανδρεως πατσαντες, χαροντες ψαλλον. Υπερμνητε, ο τν Πατρων Κριος, κα Θες ευλογητς ε. Ωδ η " Παδας ευαγες εν τ καμνω Παρστασαι νν τος θεολγοις τ θρνω το Πανοικτρμονος ως μοιος τοτοις κα ομτροπος πνσοφε Γρηγριε Θεσσαλονκης πρεδρε, Ιεραρχν καλλον, λαμπρς ηγλασμνος τ δξη, τς Ιεραρχας Θε κα νν λατρεων. Ειδς σου τ καθαρν τς διανοας Θες κα πρ τς γαστρς κα πρ συλλψεως τ πιστ λελληκε θεω Βασιλε τρανς, τς Εκκλησας μαχον, ενα σε πρμαχον, δι κανονικ ασφαλεα, μρω εσφραγσθης, τς Αρχιερωσνης. Ηττται τρανς κα κινδυνεει, τ θροισμα το Πολυκινδνου τ παλμη σου κα σοφος σου ρμασιν νδοξε Γρηγριε, Θεσσαλονκης Πρεδρε κα ως εκλεπει καπνς εξλιπε σαθρ συμμορα σο τ βροντοφνω, κα θεολγω γλσση. Θεοτοκον Λγος Θεο εν σοι Παρθνε, βροτν τν συγκεχωσμνην τος παθμασι, φσιν ανεμρφωσεν κρα αγαθτητι κα λην ανεκανισε κα καθηγασε, δι οι δι σο σεσωσμνοι, σ δοξολογομεν εις πντας τος αινας. Καταβασα Παδας ευαγες εν τ καμνω, ο τκος τς Θεοτκου διεσσατο, ττε μν τυπομενος, νν δ ενεργομενος, τν οικουμνην πασαν, αγερει ψλλουσαν. Τν Κριον υμνετε τ ργα, κα υπερυψοτε, εις πντας τος αινας. Ωδ θ " πας γηγενς σοπτρον Θεο, εγνου Γρηγριε, τ κατ εικνα γρ σπιλον ετρησας νον δηγεμνα, κατ παθν σαρκικν ανδρικς ενστησμενος, τ καθομοωσιν, ανελβου, θεν οκος γγονας τς αγας Τριδος λαμπρτατος. ναξ ευσεβς, υππτερον δεκνυσιν αεροβτην σε, τοτω συμιμαχσαντα, ως λον μπλεων, θεου Πνεματος, κατ το ματαιφρονος κα μανικο Βαρλαμ το λαλοντος εις τ ψος δικα, το Θεο ν ενδκως ενκησας. |
| Ε γον κ τοτου δξασεν σως, τι μες δυνμεθ τι κατορθον, ατ παρλκον νμισεν, περ δνανται τεροι πρττειν, κα ατς μεταχειρσασθαι. λλ νν, τε γ μν δη ντεθεν παλλττω, λλον τιν οχ ρ κατ τ εκς τ κκλησ κα τ πστει κα τος δγμασι τς ρθοδοξας δυνμενον κπληρσαι ντ’ μο· δι τοτο ξι ατν, να, καλοντος νν το καιρο, μλλον δ κατεπεγοντος, τν ν ατ κεκρυμμνον τς εσεβεας σπινθρα νακαλψαι κα συμμαχσαι τ κκλησ κα τος γιανουσι δγμασιν, να, περ οκ δυνθην ατς κτελσαι, κατορθσ ατς τ κ Θεο συμμαχα. Δναται δ τοτο τ χριτι το Θεο κ τε τς φυσικς ατο φρονσεως κα τς ν λγοις δυνμεως, ε θελσει μνον τοτοις ν δοντι χρσασθαι. Κα σως μν φελει τοτο κα Θε κα τ πστει κα τ κκλησ γωνσασθαι πιστς κα καθαρς πρ τς πστεως· νατθημι δ μως κα ατς τν τοιοτον ατο γνα, να ντ’ μο πρμαχος τς κκλησας κα τς γιος διδασκαλας φηγητς κ τν ρθν δογμτων, κα τς ληθεας πρμαχος, πεποιθς τ συμμαχ το Θεο, κα τ ληθε ατ, περ ν ο γνες, ς κοινωνν τος γοις διδασκλοις κα θεοφροις πατρσι τος μεγλοις θεολγοις, κα τος μισθος κδεχμενος παρ το δικαου κριτο, το κα πντας τος πρ εσεβεας γωνισαμνους νακηρξαντος. σπερ δ κα ατς φελει, σον ον τε σπουδσαι πρ συστσεως τν ρθν τς κκλησας δογμτων, ς λγον φελων πρ τοτου ν ρ κρσεως, κα μο τ τατα ναθεμν ατ τεθαηκτι σως καρποφορσειν τος γνς μου τοτους πρ τ κατν, ς ες γαθν γν καταβαλλομνους. Περ ο κα ποκριθτω μοι, να λβω τελεαν πληροφοραν, τς παροσης ζως ξερχμενος, κα μ ηδς ποβισω, ς πεγνωκς τν τς κκλησας διρθωσιν. Марк Эфесский Схоларию Свидетельствую и торжественно объявляю касательно владыки Схолария, что я его знаю с самого нежного возраста его, что я привязан к нему дружбой, что я люблю его как моего сына, как моего друга, – хотя некоторые изменения в наших взаимных дружественных отношениях могут быть припомянуты. |
| Κανν α», δ γ», το μολογητο χος δ " Ερμς «Τος σος μνολγους, Θεοτκε, ζσα κα φθονος πηγ, θασον συγκροτσαντας πνευματικν, στερωσον· κα ν τ θε δξ σου, στεφνων δξης ξωσον». Υοθετηθες χριτι θε, τν φσει Υν Μονογεν, ες κτσιν ο κατγαγες, τν τ Πατρ συνναρχον, Παλε τος Παλου δγμασι, το θεοφρου πμενος. Στματι κα γλσσ κα καρδ, σοφαν κα δναμιν Θεο, κα Λγον νυπστατον, σ τν Χριστν κρυξας, Παλε θεφρον σιε, τν δυσμεν φαυλσας ρειον. Τς περουσου ξουσας, τ Πνεμα τ γιον Θεο, δι» ο θεοποιομεθα, κρσει δικα Πνσοφε, φσει Θεν δδαξας,κα παντουργν κα παντοδναμον. Θεοτοκον νρχου Γενντορος Λγος, πσης ντερος ρχς, ρχν νν σωματομενος, κ σο γν δξατο, κα π χρνον γγονεν, χρνων πντων πρτερος. Κθισμα χος πλ. δ« Τν Σοφαν ς το σκεους πρχων τς κλογς, κα μνυμος Πτερ κα μιμητς, κινδνους πμεινας, κα διωγμος πρ πστεως, κα ς ατς τν μην, κατλαβες σιε, πανταχο κηρσσων, Τριδος τ μτιμον· θεν κα τν δρμον, ν ρμεν τελσας, ξως πεληφας, κ Κυρου τν στφανον, καταισχνας τν ρειον· Πρσβευε Χριστ τ Θε, τν πταισμτων φεσιν δωρσασθαι, τος ορτζουσι πθ, τν γαν μνμην σου. Δξα... χος γ» Θεας πστεως Δγμα νθεον πικρατνας, μα θεον ξοστρακσας, Παλε θεφρον κατσχυνας ρειον, τ γρ Πατρ τν Υν μοοσιον, νακηρξας πιστος βεβαωσας, Πτερ σιε, Χριστν τν Θεν κτευε, δωρσασθαι μν τ μγα λεος. Κα νν... Θεοτοκον Θεας φσεως οκ χωρσθη, σρξ γενμενος ν τ γαστρ σου, λλ Θες νανθρωπσας μεμνηκεν, μετ τκον Μητρα Παρθνον σε, ς πρ το τκου φυλξας πανμωμον, μνος Κριος. Ατν κτενς κτευε, δωρσασθαι μν τ μγα λεος. Σταυροθεοτοκον μαντος μνς το Λγου, κρατος Παρθενομτωρ, ν τ Σταυρ θεασαμνη κρεμμενον, τν ξ ατς νωδνως βλαστσαντα, μητροπρεπς θρηνδοσα κραγαζεν, Ομοι! Τκνον μου, πς πσχεις θλων σασθαι, παθν τς τιμας τν νθρωπον; Κανν α», δ δ», το μολογητο |
| Κανν α», δ θ», το ποστλου χος πλ. δ " φριξε πσα κο Φλον σε φη Σωτρ, τος ατο καθυπουργοντα προστγμασι, Μκαρ πστολε, κα κληρονμον τς βασιλεας ατο, ν τ μελλοσ φοβερ, μρ συγκθεδρον, Ματθα πνσοφε, δωδεκδος Μαθητν τ συμπλρωμα. στ Μκαρ το Σταυρο, διελθν τν γριανουσαν θλασσαν, το βου φθασας, πρς τος λιμνας τς ναπασεως, κα κροττ φετν, χαρων νν παρστασαι, σν ποστλων χορ, δυσωπν πρ μν τν φιλνθρωπον. Λυχνα ντως χρυσαυγς, θρυαλλδι τ το Πνεματος λμπουσα, φθη γλσσ σου, καταπιμπρσα κφυλα δγματα, κατασβεννουσα σοφ, τ πρ τ λλτριον, φς παστρπτουσα, τος ν σκτει γνωσας καθεδουσιν. Θεοτοκον παυσας μνη γυναικν, τν ρν τν πρωτοπλστων Θενυμφε, τν περγραπτον, σαρκ τεκοσα περιγραφμενον, καινοτμησας θεσμος φσεως μλυντε, τ διεσττα πρν, παραδξ μεσιτε σου νωσας. Ερμς «φριξε πσα κο, τν πρρητον Θεο συγκατβασιν, πως ψιστος, κν κατλθεν μχρι κα σματος, Παρθενικς π γαστρς, γενμενος νθρωπος·δι τν χραντον, Θεοτκον ο πιστο μεγαλνομεν». ξαποστειλριον το ποστλου χος β« Τος μαθητας συνλθωμεν οδας παρνομος, αθαιρτ τ γνμ, πορραγες κππτωκε, δωδεκδος τς θεας, τν ερν ποστλων, κλογ δ τ θε, Ματθας πανεφημος, προκριθες ντεισχθη, ς Μαθητς, ς Χριστο πστολος, κα ς πσαν, τν γν λαμπρνας δγμασι, τς γας Τριδος. ξαποστειλριον τς ορτς χος β» Πρ το Σταυρο σου Κριε, Μαθητν τος προκρτους, λαβν μετεμορφθης νν, ν Θαβρ τ γ ν Μωσς κα λας, παρειστκεισαν τρμ, δουλοπρεπς σοι Δσποτα, συλλαλοντες· μεθ» ν σε, Χριστ Σωτρ, σν Πατρ κα Πνεματι προσκυνομεν, τν κ Παρθνου λμψαντα, ες βροτν σωτηραν. Ες τν Στχον τν Ανων, Στιχηρ Προσμοια. χος β» Οκος το φραθν ρει τ Θαβρ, τς Τριδος δξα, ναφανδν γνσθη, σο μεταμορφουμνου, Σωτρ μου περγαθε. Στχ. Σο εσιν ο ορανο, κα σ στιν γ. Νεφλη φωτειν, φαιδρς φαπλωθεσα, ν τ Μεταμορφσει, κατπληττε τος θεους, τν Μαθητν κραμονας. |
| Κανν α», δ ζ« χος πλ. δ» Παδες βραων μνον τ πντων εεργτ, τ παφλζοντι πυρ προσομιλοσα, νεβας τ σν δροσζοντι καρδαν· Ελογητς ε Κριε, Θες ες τος ανας. Μνου Θεο τυχεν ποθοσα, οκ φρντισας μελν φλογιζομνων, οκ ρνσω Χριστν, Παρθνε μελδοσα· Ελογητς ε Κριε, Θες ες τος ανας. μβροις αμτων σου τ εθρα, πεξρανας τς εδωλομανας, πομβρζεις δ νν, σεων πελγη, Παρθενομρτυς παουσα, τν φλογμν τν παθημτων. Θεοτοκον Νμους Παρθνε περβσα, τος τς φσεως τ θε σου συλλψει, πρ φσιν Θεν, κησας βοσα· Ελογητς ε Κριε, Θες ες τος ανας. Κανν α», δ η« χος πλ. δ» πταπλασως κμινον Κυμαινομνην θλασσαν, πειρασμν κα κολσεων, θε κυβερνσει, βλαβς διπλευσας, τν φιν βυθσασα, τν σν γνων Μρτυς βυθ· θεν Παραδεσου, τος κλστους λιμνας, κατλαβες βοσα· ερες ελογετε, λας περυψοτε, Χριστν ες τος ανας. φιν δεινν νκρωσας, ζωτικος γωνσμασι, κα τν προσευχν σου, πδας νμερα, θηρα κομισας, κα τς κ τοτων βλβης κτς, μεινας τ Κτστ μελδοσα Χριστνα· Ο Παδες ελογετε, ερες νυμνετε, λας περυψοτε, Χριστν ες τος ανας. ματι ζντι γειρας, τν θανντα τος δγμασι, Μρτυς θληφρε, οβλων φεων· Χριστς γρ τν θνατον, καταπατσας θε ταφ, σο τν προσευχν, καθυπακουει Χριστνα, πρς ν βος παστως· ερες ελογετε, λας περυψοτε, Χριστν ες τος ανας. Θεοτοκον κραται βοθεια, τν πιστν, ειπρθενε, σα με τς πλνης, το δολου δρκοντος, δεινς πολεμοντς με, κα ταπεινσαι σπεδοντος· σ γρ πλανς, τν π σο πεποιθτων, πρχεις δηγα, τν βοντων παστως· Λας περυψοτε, Χριστν ες τος ανας. Ερμς «πταπλασως κμινον, τν Χαλδαων Τραννος, τος θεοσεβσιν μμανς ξκαυσε, δυνμει δ κρεττονι, περισωθντας τοτους δν, τν Δημιουργν κα Λυτρωτν νεβα· ο Παδες ελογετε, ερες νυμνετε, λας περυψοτε, ες πντας τος ανας». Κανν α», δ θ« χος πλ. δ» Κυρως Θεοτκον δεν κατηξιθης, κατηγλασμνη, κα μαρτυρου στολας ξαστρπτουσα, τν σν νυμφον, Χριστνα Μρτυς πολαθλε. |
| Κανν β», δ δ», τερος το σου πισκπου χος πλ. δ " Εσακκοα Κριε λειμν τν δογμτων σου, κα θεολαμπς σου βος Πανεφημε, ς συνθσεως θυμαμα, κατευωδιζει τς ασθσεις μν. ερεον γενμενος, κα ερουργς κα κρπωμα σιε, πρακτικς λοκαυτθης Θε, κα προσχθης θμα τ τραπζ Χριστο. ορνιος Κριος, ν τ στερεματι τ τς Πστεως, ς στρα σε κατπηξε, δ δουχοντα κσμον τος σος δγμασι. Θεοτοκον Μ τραπες τ θετητι, λον αυτν Λγος κνωσε, κα νθρποις προσωμλησεν, κ σο σρκα Κρη προσλαβμενος. Κανν α», δ ε», το σου πισκπου χος δ " Ερμς «Σ Κρι μου φς, ες τν κσμον λλυθας, φς γιον πιστρφον, κ ζοφδους γνοας, τος πστει νυμνοντς σε». Νον λμποντα φωτ, τ λ κτησμενος, πστραψας αμτων, κα θαυμτων κτνας, , μβρσιε μακριε. νγειρας σαυτν, ερν καταγγιον, το Πνεματος καταλσας, τος ναος τν εδλων, μβρσιε θεπνευστε. Μεγστων ρετν, φωταυγε λαμπμενον, δσθησαν βασιλες σε, κα τν ρον τς γλττης, τς σς ο παρεσλευσαν. Θεοτοκον Βουλματι τ πν, σοφς ργαζμενος, βουλμενος ναπλσαι, τος νθρπους Παρθνε, τν σν γαστρα κησεν. Κανν β», δ ε», τερος το σου πισκπου χος πλ. δ " να τ με πσω ν τ θε σου μνμ, ερων θασος Πτερ γλλεται, κα πιστν χορεαι, σν γγλοις λοις εφρανονται, κα τρυφ σκιρτσα, πνευματικς κκλησα, ν τος λγοις σου Πτερ μβρσιε. Γεωργς νεδεχθης, τμνων τν τς πστεως εθεαν ρουραν, κα διδασκαλας, πισπερων θεσοφε δγματα, κα αξσας στχυν, καρποφορες τ κκλησ, τν ορνιον ρτον το Πνεματος. βραμ τν θυσαν, κα τν μεμπτον πστιν χαρακτρισας, σακ ς λλον, τν ψυχν θυσισαι προθμενος, τ το Κτστου πθ, κα μ τρωθες τ πιστ, χρημτισας φλος το Κτστου σου. Θεοτοκον Κσμου οσα προσττις Μτερ ειπρθενε, σ με κυβρνησον, κα δγησν με, ες εθεαν δν κα κατεθυνον, πρς δικαιοσνης τρβους, ρθς τν λογισμν μου, τς ψυχς τς πορεας θνουσα. Κανν α», δ ς», το σου πισκπου |
| Κανν τν γων ποστλων, δ γ χος δ Ερμς Εφρανεται π σο, κκλησα σου Χριστ κρζουσα· Σ μου σχς Κριε, κα καταφυγ κα στερωμα. Τν πλιν σου Θες, τν λογικν σου ποταμν εματα, τν μαθητν Δσποτα, γιαστικς κατευφρανουσι. Πολται τν ορανν, συλλειτουργο τν νοερν Τξεων, πανευκλεες πστολοι, πσης μς θλψεως σασθε. στερεσας Χριστ, τος λογικος σου ορανος στριξον, τοτων εχας ν πτρ με, σο τν θελημτων, ς εσπλαγχνος. Θεοτοκον ς μτηρ σε δυσωπε, σν τ χορ τν Μαθητν Κριε, σ γνς τξασα, δρησαι μν τ λη σου. Κανν το γου Νικολου, δ γ χος δ Ερμς Οκ ν σοφ κα δυνμει κα πλοτ καυχμεθα, λλ’ ν σο τ το Πατρς, νυποσττ Σοφ Χριστ· ο γρ στιν γιος, πλν σο φιλνθρωπε. ομφαα φθης, πολεμους χθρος κατασφττουσα, ν συντρησον μς, τς πηρεας πμονας, πρττοντας Νικλαε, τ θεον βολημα. Τν συντριβν μου, τς ψυχς ερρχα θερπευσον, συντρψας το χθρο, τς πανουργας κα νεδρα, πως ς προσττην μου, πστει γεραρω σε. καταλσας, τς ρτμιδος ψυχα ξανα, το νος μου μπαθ, νδλματα ξαφνισον, θεαις μεσιτεαις σου, Πτερ Νικλαε. Θεοτοκον Σ προστασαν, Παναγα Παρθνε κεκτμεθα, μεταποησον μν, ες χαρμονν τν κατφειαν, κα θλψεως λτρωσαι, γεννσης θνατον. Κανν τν γων ποστλων, δ δ χος δ Ερμς παρθντα σε δοσα κκλησα, π Σταυρο τν λιον τς δικαιοσνης, στη ν τ τξει ατς, εκτως κραυγζουσα· Δξα τ δυνμει σου Κριε. πεββασας ες θλασσαν σο τος ππους, τος κλεκτος φιλνθρωπε, τς κακοπιστας, δατα ταρσσοντας, κα πσι τν γνσν σου, τν ληθινν καταγγλλοντας. Ο στρες ο φαιδρναντες εσεβε, τ νοητν στερωμα, τ τς κκλησας, νδοξοι πστολοι, νυκτς ξ γνοας με, κα παραπτωμτων λυτρσατε. ναδειχθντες ς βλη κονημνα, το δυσμενος πστολοι τ πεπυρωμνα, βλη τς κακας ατο, νυν κατασβσατε, κα τν λογισμν μου στηρξατε. Θεοτοκον Τν ψυχν μου φαρμαχθεσαν τος οβλοις, τν ναντων δγμασι, δραστικ φαρμκ, πρεσβειν θερπευσον, Χριστ τς τεκοσης σε, κα τν ερν ποστλων σου. |
|
|
