| σας δειξς μοι θλψεις πολλς κα κακς, κα πιστρψας ζωοποησς με, κα κ τν βσσων τς γς πλιν νγαγς με. πλενασας π μ τν μεγαλωσνην σου κα πιστρψας παρεκλεσς με κα κ τν βσσων τς γς πλιν νγαγς με. κα γρ γ ξομολογσομα σοι ν σκεει ψαλμο τν λθειν σου, Θες· ψαλ σοι ν κιθρ, γιος το Ισραλ. γαλλισονται τ χελη μου, ταν ψλω σοι, κα ψυχ μου, ν λυτρσω. τι δ κα γλσσ μου λην τν μραν μελετσει τν δικαιοσνην σου, ταν ασχυνθσι κα ντραπσιν ο ζητοντες τ κακ μοι. ΨΑΛΜΟΣ 71ος Θες, τ κρμα σου τ βασιλε δς κα τν δικαιοσνην σου τ υ το βασιλως κρνειν τν λαν σου ν δικαιοσν κα τος πτωχος σου ν κρσει. ναλαβτω τ ρη ερνην τ λα σου κα ο βουνο δικαιοσνην. κρινε τος πτωχος το λαο κα σσει τος υος τν πεντων κα ταπεινσει συκοφντην κα συμπαραμενε τ λ κα πρ τς σελνης γενες γενεν. καταβσεται ς ετς π πκον κα σε σταγν στζουσα π τν γν. νατελε ν τας μραις ατο δικαιοσνη κα πλθος ερνης, ως ο νταναιρεθ σελνη. κα κατακυριεσει π θαλσσης ως θαλσσης κα π ποταμν ως περτων τς οκουμνης. νπιον ατο προπεσονται Αθοπες, κα ο χθρο ατο χον λεξουσι. βασιλες Θαρσς κα νσοι δρα προσοσουσι, βασιλες Αρβων κα Σαβ δρα προσξουσι. κα προσκυνσουσιν ατ πντες ο βασιλες τς γς, πντα τ θνη δουλεσουσιν ατ. τι ρρσατο πτωχν κ δυνστου κα πνητα, οχ πρχε βοηθς. φεσεται πτωχο κα πνητος κα ψυχς πεντων σσει. κ τκου κα ξ δικας λυτρσεται τς ψυχς ατν, κα ντιμον τ νομα ατο νπιον ατν. κα ζσεται, κα δοθσεται ατ κ το χρυσου τς Αραβας, κα προσεξονται περ ατο διαπαντς, λην τν μραν ελογσουσιν ατν. σται στριγμα ν τ γ π κρων τν ρων· περαρθσεται πρ τν Λβανον καρπς ατο, κα ξανθσουσιν κ πλεως σε χρτος τς γς. σται τ νομα ατο ελογημνον ες τος ανας, πρ το λου διαμνει τ νομα ατο· κα νευλογηθσονται ν ατ πσαι α φυλα τς γς, πντα τ θνη μακαριοσιν ατν. |
| Σε αυτ γκειται και η εργασα: η κθοδος προς την ταπενωση σε βοηθει να συνειδητοποισεις την ευθνη σου για την ψυχ σου και για τους μοιος σου ανθρπους. Βεβαως, τσο μεγλοι γιοι, πως ταν ο γιος Σιλουανς, εχαν “προσευχ για λο τον κσμο”. Αλλ εμες δεν το συνειδητοποιομε, πια. Εμαστε τσο επιφανειακο! Σε αυτ συμβλλουν και τα ΜΜΕ, και λη η δαιμονικ κοινωνα, η οποα χι μνο δε μας βοηθει να προοδεουμε πνευματικ, αλλ ακμα περισστερο, δε μας δνει τη δυναττητα να κρατμε την δια κατεθυνση, να την πομε τσι, ηθικ, για να μην μιλσουμε και για πνευματικ, η οποα εναι πολ πιο πνω. Να εμαστε χριστιανο 24 ρες το εικοσιτετρωρο – Ζομε σε ναν κσμο γεμτο απ διαφημσεις διαφρων βδελυγμτων και πορνογραφας. Πς να παραμνεις ξω απ αυτν εν εσαι την δια ρα μσα σε αυτν; Πς να κρατς την ψυχ σου σε επικοινωνα με τον Θε; – Ο σημερινς νος δε θα κριθε πως ο νος που ζοσε 50 χρνια πριν. πως λεγε ο γροντας Πασιος, ττε ταν μνο νας τρελς και τον κλενανε σε πργο. Και τρα φτσαμε σε ττοιο σημεο που χει μενει μνο νας σφρων, και αυτν οι τρελο τον κλενουν σε πργο. Τσο πολ λλαξε η νοοτροπα και η πνευματικτητα του ανθρπου. Αλλ, παρλη την δαιμονικ κατσταση του κσμου, ο σημερινς χριστιανς πρπει να εκπληρσει το καθκον του: να μενει κοντ στην Εκκλησα. Και εκε αρχζει να μπανει σε δρση το καθκον του ιερα. Ο Πατρ Μωσς ο Αθωντης, αναφερμενος στα λγια του ψαλμωδο: “ες πσαν τν γν ξλθεν φθγγος ατν κα ες τ πρατα τς οκουμνης τ ματα ατν” (Ψαλ.18,5), μιλοσε για τη σπουδαιτητα και τη σημασα του ιερα στην ενορα. Στις μρες μας, ο Θες δε στλνει τους ιερες στα πρατα της γης, αλλ μνο στην ενορα, αν και πολλο δεν την κνουν οτε αυτ την εργασα. Φυσικ, λλο εναι να εσαι ιερας μσα στον κσμο και λλο να εσαι ιερομναχος σε μοναστρι. Ο κοσμικς ιερας χει κληθε και χει σταλε στον κσμο να κηρττει το Ευαγγλιο “στον κατλληλο και στον ακατλληλο καιρ” (παρβ.Β " Τιμ 4,2). Και ο καθνας θα ανταμειφθε ανλογα με τις πρξεις του. |
| Σε υμνομε, Σοι ευχαριστομε Αγωνιστς της ευσβειας Αγωνιστς της ευσβειας του 20 ου αινα μιλον για την ευχαριστα στον Θε. Ο σιος Σεραφεμ της Μονς Γκλνσκαγια (Ρομαντσβ) σιος Σεραφεμ της Μονς Γλνσκαγια (Ρομαντσβ) Πρπει να υπομνουμε τα πντα με παιδικ καταδεκτικτητα, τσο τα ευχριστα σο και τα δυσρεστα, και για λα πρπει να δοξζουμε τον καλ Θε. Αν ρθει κποια θλψη αρρστια, να λμε: «Δξα Σοι, Κριε». Αν οι λπες και οι αρρστιες χουν πολλαπλασιαστε, ας πομε ξαν: «Δξα Σοι, Κριε». χουν αυξηθε οι θλψεις και οι αρρστιες και οδηγον στον τφο; Να λμε και πλι: «Δξα Σοι, Κριε». Διτι μετ θνατον θα ζομε και θα χαιρμαστε για πντα «ν τας λαμπρτησι τν γων» (Ψαλ.109:3). Και γι " αυτ, , τι κι αν μας συμβε, να ευχαριστομε για λα τον Θε και να λμε: «Δξα Σοι, Κριε». Με τις αρρστιες και τις θλψεις ο Κριος ιατρεει τις αμαρτωλς πληγς της ψυχς μας. Να υπομνεις λες τις δυσκολες με ευγνωμοσνη προς τον Κριο. Ο Κριος ποτ δε δνει στον νθρωπο σταυρ που δεν μπορε να σηκσει. Με τη χρη Του μας ενδυναμνει στε να ξεπερνμε τις δυσκολες. μως, με το γογγυσμ και την απγνωση, απομακρνουμε τη θεα βοθεια απ κοντ μας, και ντας ανκανοι να σηκσουμε το βρος των αμαρτιν μας, απομακρυνμαστε λο και περισστερο απ τον Θε. Πρωτοπρεσβτερος Βαλεντνος Αμφιτετροβ: Ακοσαμε το «Σε υμνομε, Σοι ευχαριστομε». Αυτς ο μνος πρπει να κατοικε συνεχς στις καρδις μας. Ο Πρωτοπρεσβτερος Βαλεντνος Αμφιτετροβ Η αχαριστα προκαλε εσωτερικ ταραχ. Συμβανει τα παιδι να μην αισθνονται ευγνωμοσνη προς τους γονες τους, που τα μεγλωσαν, τα αγαποσαν και τα προσττευαν, οι σζυγοι να μην τηρον τον ρκο αμοιβαας αφοσωσης. Αυτ προκαλον χθρες και διαφωνες. μως, πρπει πντα να μην ξεχνμε Ποιος μας σωσε απ τα δειν στη δσκολη και θλιβερ στιγμ. Πρπει πντα να νιθουμε ευγνωμοσνη προς Αυτν. Μερικο νθρωποι πετυχανουν τα πντα: εναι και μορφοι και πλοσιοι και ευγενες, εν λλοι δεν χουν τποτα. Τι πρπει να κνουν οι τελευταοι; Να γογγζουν εναντον του Θεο, να γογγζουν εναντον της μορας; Αυτο λνε: «Δουλεαμε λη μας τη ζω και δεν καταφραμε τποτα» και πικρανονται, πφτουν στην ακολασα, στη μθη, εξαγρινονται, γνονται αχριστοι. Προσξτε μως: καννας κπος δεν μνει καρπος, πολλ πργματα στη ζω φανονται περιττ, και στερα αυτ το περιττ αποδεικνεται χρσιμο. Ας ευχαριστε ο καθνας τον Κριο και ας παρηγορεται με αυτ που του λαχε. |
| Σκμνοι ωρυμενοι το αρπσαι, κα ζητσαι παρ τ Θε βρσιν αυτος. Αντειλεν ο λιος, κα συνχθησαν, κα εις τς μνδρας αυτν κοιτασθσονται. Εξελεσεται νθρωπος επ τ ργον αυτο, κα επ τν εργασαν αυτο ως εσπρας. Ως εμεγαλνθη τ ργα σου, Κριε· πντα εν σοφα εποησας· επληρθη η γ τς κτσες σου. Ατη η θλασσα η μεγλη κα ευρχωρος· εκε ερπετ ν ουκ στιν αριθμς, ζα μικρ μετ μεγλων. Εκε πλοα διαπορεονται· δρκων οτος, ν πλασας εμπαζειν αυτ. Πντα πρς σ προσδοκσι, δοναι τν τροφν αυτν εις εκαιρον· δντος σου αυτος συλλξουσιν. Ανοξαντς σου τν χερα, τ σμπαντα πλησθσονται χρησττητος· αποστρψαντος δ σου τ πρσωπον, ταραχθσονται. Αντανελες τ πνεμα αυτν, κα εκλεψουσι, και εις τν χον αυτν επιστρψουσιν. Εξαποστελες τ πνεμα σου, κα κτισθσονται, κα ανακαινιες τ πρσωπον τς γς. τω η δξα Κυρου εις τος αινας· ευφρανθσεται Κριος επ τος ργοις αυτο. Ο επιβλπων επ τν γν, κα ποιν αυτν τρμειν· ο απτμενος τν ορων, και καπνζονται. σω τ Κυρω εν τ ζω μου, ψαλ τ Θε μου ως υπρχω. Ηδυνθεη αυτ η διαλογ μου, εγ δ ευφρανθσομαι επ τ Κυρω. Εκλεποιεν αμαρτωλο απ τς γς, κα νομοι, στε μη υπρχειν αυτος. Ευλγει, η ψυχ μου, τον Κριον. Κα πλιν Ο λιος γνω τν δσιν αυτο· θου σκτος, κα εγνετο νξ. Ως εμεγαλνθη τ ργα σου, Κριε· πντα εν σοφα εποησας. Δξα... Κα νν ... Αλληλοα, Αλληλοα, Αλληλοα. Δξα σοι ο Θες (εκ γ»). Η ελπς ημν, Κριε, δξα σοι. Εν ειρνη του Κυρου δεηθμεν. Υπρ της νωθεν ειρνης, και της σωτηρας των ψυχν ημν, του Κυρου δεηθμεν. Υπρ της ειρνης του σμπαντος κσμου, ευσταθεας των αγων του Θεο Εκκλησιν, και της των πντων ενσεως, του Κυρου δεηθμεν. Υπρ του αγου οκου τοτου, και των μετ πστεως, ευλαβεας, και φβου Θεο εισιντων εν αυτ, του Κυρου δεηθμεν. Υπρ των ευσεβν και ορθοδξων χριστιανν, του Κυρου δεηθμεν. Υπρ του Αρχιεπισκπου ημν,____, του τιμου πρεσβετερου, της εν Χριστ διακονας, παντς του Κλρου και του Λαο, του Κυρου δεηθμεν. |
| Σμερα, ταν οι σγχρονο μας ρχισαν να επανεξετζουν το νημα της ζως τους και να σκπτονται τις πνευματικς αιτες των τεκταινομνων, η φων του Προκαθημνου της Εκκλησας χει ιδιατερη σημασα. Παρακολουθντας Σας, ολονα και περισστεροι νθρωποι επιδικουν να ακολουθον τις παραδοσιακς πνευματικς και ηθικς κατευθνσεις, συνειδητοποιον τη μεγλη σπουδαιτητα των ιδεωδν της καλοσνης και ελους, της δικαιοσνης και της αγπης ναντι της Πατρδας, αντιλαμβνονται τι Θες μν καταφυγ κα δναμις, βοηθς ν θλψεσι τας εροσαις μς σφδρα. Δι τοτο ο φοβηθησμεθα ν τ ταρσσεσθαι τν γν κα μετατθεσθαι ρη ν καρδαις θαλασσν (Ψαλ. 45:2-3). Η ατνιση των κπων Σας χαροποιε τις καρδις των ιεραρχν, των ποιμνων και των τκνων της Εκκλησας και τους εμφυσ ελπδα και ευθυμα. Αγιτατε, αυτ την ερτια ημρα πλιν και πολλκις θα θλαμε να Σας εκφρσουμε τη βαθι ευγνωμοσνη για τη συνετ καθοδγηση, για το πατρικ Σας ενδιαφρον ναντι των ιεραρχν και των ποιμνων, για την φροντδα για τις ανγκες τους και την μπρακτη υποστριξη. Θα θλαμε να Σας διαβεβαισουμε για την ειλικριν ετοιμτητα και εφεξς να εργασθομε υπ τον ωμφορ Σας, να συμβλουμε ταπειν στο κοιν ργο και να διαφυλξουμε τν πομνην το Χριστο κ λκων λυμαινομνων ατν (ωθινν ΙΑ χος πλ. δ). Συγχαροντς Σας για τη σημαντικ για Σας και για λη τη Ρωσικ Ορθδοξη Εκκλησα επτειο, Σας ευχμαστε, Αγιτατε, στε ο Κριος και στο εξς να Σας καταπμπει πλοσια τα ελη και τους οικτιρμος Αυτο, να Σας διαφυλσσει κραται και πρθυμο, να ενδυναμνει στην ρση του χι εκολου πατριαρχικο σταυρο. Με τις πρεσβεες λου του πληρματος της Εκκλησας ο Χριστς να μετατρψει λη τη θλψη και στενοχρια μας σε χαρ και αγαλλαση και τη συμφορ σε μνιμη ειρνη (τελετ ευλογας της σημαας και των στρατιωτν ενπιον της μχης), να διαφυλσσει εις τον αινα τα πιστ τκνα Αυτο, νεκλλητον συχαν μν τασσμενος (Κανν, χος α, Απδειπνον του Σαββτου). Πολλ και αγαθ ημν τη, Αγιτατε! |
| Στχ: Και γαρ εστερεωσεν την οικουμνην, τις ου σαλευθσεται. Τη Κυριακ εσπρας χος πλ. δ» Ιδο δη ευλογετε τον Κριον, πντες οι δολοι Κυρου. Στχ. Οι εσττες εν οκω Κυρου, εν αυλας οκου Θεο ημν. Τη Δευτρα εσπρας χος δ« Κριος εισακοσετα μου εν τω κεκραγναι με προς αυτν. Στχ. Εν τω επικαλεσθαι με εισκουσς μου, ο Θες της δικαιοσνης μου. Τη Τρτη εσπρας χος α» Το λες σου, Κριε, καταδιξει με πσας τας ημρας της ζως μου. Στχ. Κριος ποιμανει με και ουδν με υστερσει. Τη Τετρτη εσπρας χος πλ. α« Ο Θες, εν τω ονματι σου σσον με, και εν τη δυνμει σου κρινες με. Στχ. Ο Θες εισκουσον της προσευχς μου. Τη Πμπτη εσπρας χος πλ. β» Η βοθει μου παρ Κυρου, του ποισαντος τον ουρανν και την γην. Στχ. ρα τους οφθαλμος μου εις τα ρη, θεν ξει η βοθει μου. Τη Παρασκευ εσπρας χος βαρς Ο Θες αντιλπτωρ μου ει, το λεος σου προφθσει με. Στχ. Εξελο με εκ των εχθρν μου, ο Θες . Τ Κυριακ τς Τυρινς, Β» κα Δ» Κυριακ τν Νηστειν χος πλ. δ " Μ αποστρψης τ πρσωπν σου απ το παιδς σου, τι θλβομαι, ταχ επκουσν μου, πρσχες τ ψυχ μου, κα λτρωσαι αυτν. Στχ. Η σωτηρα σου, ο Θες, αντιλβοιτ μου. Μ αποστρψης τ πρσωπν σου απ το παιδς σου... Στχ. Ιδτωσαν πτωχο κα ευφρανθτωσαν, εκζητσατε τν Θεν, κα ζσεται η ψυχ υμν. Μ αποστρψης τ πρσωπν σου απ το παιδς σου... Κα πλιν γεγονωτρα φων Μ αποστρψης τ πρσωπν σου απ το παιδς σου... Τ Α», Γ» κα Ε» Κυριακ τν Νηστειν χος πλ. δ " δωκας κληρονομαν τος φοβουμνοις τ Ονομ σου, Κριε. Στχ. Απ τν περτων τς γς πρς σ εκκραξα, εν τ ακηδισαι τν καρδαν μου, εν πτρα ψωσς με. δωκας κληρονομαν τος φοβουμνοις... Στχ. Σκεπασθσομαι εν τ σκπη τν πτεργων σου. δωκας κληρονομαν τος φοβουμνοις... Στχ. Οτως ψαλ τ ονματ σου εις τος αινας, το αποδονα με τς ευχς μου ημραν εξ ημρας. Κα πλιν γεγονωτρα φων δωκας κληρονομαν τος φοβουμνοις... Επωμεν πντες εξ λης της ψ υχς και εξ λης της διανοας ημν επωμεν. |
| ταν αξχαστες οι στιγμς, ταν εμες νιθαμε την παρουσα του διου του Βαπτιστ της Ρωσας του Κιβου Σμερα, με την ευλογα του Αγιωττου σε λους τους ναος της Ρωσικς Ορθδοξης Εκκλησας, και αυτ δεν συμβανει μνο στη Ρωσα, αλλ και στην Λευκορωσα και στο Καζαχστν, και στην Μολδαβα, πως επσης και στους ναος στις 60 χρες του κσμου, τελεται προσευχ για την Ουκρανα. ταν επισκεπτμασταν ναος στην Ισπανα, Ιταλα, Γερμανα, παντο ακογαμε πως οι ενορτες προσεχονταν για την Ουκρανα. Και ο διος ο Αγιτατος, σε κθε ιερ ακολουθα, γονατιστς προσεχεται για τον ουκρανικ λα, για την ειρνη στην Ουκρανα. Ποιος εναι ο πατρας μας; Ποιος χει την πατρικ φροντδα; Ο πατριρχης απ την Κωνσταντινοπολη ο οποος θλει να μας κνει το δσκαλο, και για αυτ καταφεγει σε ψετικες επινοσεις ιστορας; ο Αγιτατος Πατριρχης Κριλλος, την αγπη του οποου πραγματικ νιθουμε; Ρητορικ το ερτημα… Η ηγουμνη Σεραφεμα παραδδει στον Αγιτατο Πατριρχη Κριλλο το περιστρι της ειρνης, 2009, πλη Λουτσκ Στα τλη του 1990, πρε το μτι μου να ρθρο στο περιοδικ της «Ορθδοξης Εκκλησας της Ουκρανας του Πατριαρχεου Κιβου» με ττλο: «Γιατ πρπει να τιμμε την εικνα της Παναγας Καζνσκαγια;». Σε αυτ κυριαρχοσε η χαζ ιδα: ποια σχση χει αυτ η εικνα με την Ουκρανα, δεν εναι δικ μας εικνα, πρπει λοι να ξεχσουμε «τα κειμλια της Μσχας»!.. Απ το Μηναο αυτν των δομν εξαφανζονται οι τιμμενες εικνες των Αγων της Ρωσας του Κιβου, εκενων που αγωνιζντουσαν και που καναν θαματα στην «καταραμνη γη της Μοσχβιας». ταν οι πολιτικο λνε: «Ακμα και με το σαταν, αρκε χωρς τη Μσχα», πετε μου, σας παρακαλ, που βρσκονται τα ρια αυτο του μσους; Εναι στο χρο του δου… ταν το μσος οδηγε στη λθη ονομτων μεγλων δικαων αγων, ρωτω: χουν αυτο οι νθρωποι σχση με τον ουραν; Αλμονο, αυτ εναι η τραγωδα πλανεμνων ανθρπων. Και μως, θλουμε να πιστεουμε τι, κατ το λγο του Εκκλησιαστ, λα περννε. Θα περσει και αυτ. Ο Κριος μως «ες τν ανα μνει» (Ψαλ.9,8). Αμν. |
| Τας πρεσβεαις τς Θεοτκου, Στερ, σσον ημς. Στχ. β». Το αναγγλλειν τ πρω τ λες σου, κα τν αλθειν σου κατ νκτα. Τας πρεσβεαις τς Θεοτκου... Στχ. γ». τι ευθς Κριος ο Θες ημν, κα ουκ στιν αδικα εν αυτ. Τας πρεσβεαις τς Θεοτκου... Δξα... Κα νν... Τας πρεσβεαις τς Θεοτκου... τι και τι εν ειρνη του Κυρου δεηθμεν. Αντιλαβο, σσον, ελησον και διαφλαξον ημς, ο Θες, τη ση χριτι. Της Παναγας, αχρντου, υπερευλογημνης, ενδξου, Δεσπονης ημν Θεοτκου και αειπαρθνου Μαρας, μετ πντων των Αγων μνημονεσαντες, εαυτος και αλλλους και πσαν την ζων ημν, Χριστ τω Θε παραθμεθα. Κριε, ο Θες ημν, σσον τον λαν σου και ευλγησον την κληρονομαν σου, το πλρωμα της εκκλησας σου φλαξον, αγασον τους αγαπντας την ευπρπειαν του οκου σου. Συ αυτος αντιδξασον τη θεκ σου δυνμει και μη εγκατηλπης ημς τους ελπζοντας επ σε. τι σον το κρτος και σου εστν η βασιλεα και η δναμις και η δξα, του Πατρς και του Υιο και του Αγου Πνεματος, νυν και αε και εις τους αινας των αινων. Αμν. χος β " Στχ. α». Ανει, η ψυχ μου, τν Κριον, αινσω Κριον εν τ ζω μου, ψαλ τ Θε μου, ως υπρχω. Σσον ημς, Υι Θεο, ο εν Αγοις θαυμαστς, ψλλοντς σοι. Αλληλοια. Στχ. β». Μακριος, ο ο Θες Ιακβ βοηθς αυτο, η ελπς αυτο επ Κριον τν Θεν αυτο. Σσον ημς, Υι Θεο, ο εν Αγοις θαυμαστς... Στχ. γ». Βασιλεσει Κριος εις τν αινα, ο Θες σου, Σιν, εις γενεν κα γενεν. Σσον ημς, Υι Θεο, ο εν Αγοις θαυμαστς... Δξα... Κα νν... Ο Μονογενς Υις και Λγος του Θεο, αθνατος υπρχων και καταδεξμενος δι την ημετραν σωτηραν σαρκοθναι εκ της αγας Θεοτκου και αειπαρθνου Μαρας, ατρπτως ενανθρωπσας, σταυρωθες τε, Χριστ ο Θες, θαντω θνατον πατσας, εις ων της Αγας Τριδος, συνδοξαζμενος τω Πατρ και τω Αγω Πνεματι, σσον ημς. Εν ψιλ καθημεριν (νευ εορτς), ψλλομεν. Στχ. α». Δετε αγαλλιασμεθα τ Κυρω, αλαλξωμεν τ Θε τ Σωτρι ημν. Σσον ημς, Υι Θεο, ο εν Αγοις θαυμαστς, ψλλοντς σοι. Αλληλοια. |
| Τιρνων κα πσης λβανας, Πργας κα τν Χωρν Τσεχας κα Σλοβακας τν γιωττων ρθοδξων Πατριαρχν κα ρχιεπισκπων. το 51 Σεβασμιωττου κα θεοπροβλτου Μητροπολτου, τς γιωττης Μητροπλεως... (περτμου κα ξρχου...), το κα προσκομζοντος τ τμια κα για Δρα τατα Κυρ τ Θε μν πρ ερνης κα καταστσεως το σμπαντος κσμου, εσταθεας τν γων το Θεο κκλησιν κα τς τν πντων νσεως, σωτηρας τε κα ντιλψεως το περιεσττος λαο, κα ν καστος κατ δινοιαν χει κα πντων κα πασν. + Π. Ν. 1 Τ τς τελεισεως τς Προσκομιδς π το ρχιερως βλ. ες σελ. 38–39, κατ τν τξιν κατακεχωρισμνα. 2 Διατηρεται διμορφος ατ λξις τς α´ κδσεως (ντ το «μυστικς»), πρς σαφεστραν δλωσιν τι α εχα δον ν ναγινσκωνται, οχ δ ν παρακολουθνται μνον δι τς διανοας δι τς ρσεως. 3 Κατ καννα δον ν προτσσεται Εχ κα ν πισφραγζ τατην οκεα κφνησις. Ες τν παροσαν περπτωσιν χει δραιωθ τ ντθετον, τ ποον δυσχερς περβανεται, λγ τς μσου παρεμβολς το Τρισαγου μνου. θεν συγχωρεται νταθα τ πρωθστερον, φ σον μλιστα πισφραγιστικ δοξολογα «τι γιος ε Θες...» παναλαμβνεται ν τλει τς Εχς. 4 Εθισται, οχ ττον, α δεσεις πρ τν Κατηχουμνων κα α «Εχα τν Πιστν» ν λγωνται σμερον μυστικς. 5 παρακλευσις ατη προποθτει, ς πντησιν το προσκομζοντος, τ ψαλμικν «Τ λγ Κυρου ο ορανο στερεθησαν», περ κριβστερον (Ψαλ.32:6). Ερμοστον ν τοτοις κα τ το Εαγγελου «λθν στρ...», λλ προσθκη τς φρσεως «κεμενον μετ Μαρας τς μητρς ατο» δν πρχει ες τ Εαγγλιον (Ματθ. β´ 9). 7 ελογα δδοται νταθα δι τς χειρς, ς κα μετ τν Κυριακν προσευχν. Δι σταυρο δ ελογε ρχιερες ες τ « χρις το Κ. . . Χ.» κα ες τ «Κα σται τ λη...». Δι δ το δικηρου, μετ τ Εαγγλιον το «διπλο τν φσιν» Σωτρος Χριστο, κα δι τρικηρου κατ τν πλυσιν τς θ. Λειτουργας, τε ψλλεται «Τν Δεσπτην κα ρχιερα...». Δι τν δο χειρν εθισται ν ελογ ρχιερες, τε ψλλεται «Φμη» ατο (μ κρατν ρβδον), κα κατ τ «Χερουβικν», τε δδοται συγχρησις. Τατα κατ τν τξιν το Οκουμενικο Πατριαρχεου. (Πρβλ. κα σημεωσιν π ρ. 9). |
| τι ν τ ταπεινσει μν μνσθη μν Κριος, τι ες τν ανα τ λεος ατο, κα λυτρσατο μς κ τν χθρν μν, τι ες τν ανα τ λεος ατο· διδος τροφν πσ σαρκ, τι ες τν ανα τ λεος ατο. ξομολογεσθε τ Θε το ορανο, τι ες τν ανα τ λεος ατο. ΨΑΛΜΟΣ 136ος π τν ποταμν Βαβυλνος κε καθσαμεν κα κλασαμεν ν τ μνησθναι μς τς Σιν. π τας ταις ν μσ ατς κρεμσαμεν τ ργανα μν· τι κε πηρτησαν μς ο αχμαλωτεσαντες μς λγους δν κα ο παγαγντες μς μνον· σατε μν κ τν δν Σιν. πς σωμεν τν δν Κυρου π γς λλοτρας; ν πιλθωμα σου, Ιερουσαλμ, πιλησθεη δεξι μου· κολληθεη γλσσ μου τ λρυγγ μου, ν μ σου μνησθ, ν μ προανατξωμαι τν Ιερουσαλμ ς ν ρχ τς εφροσνης μου. μνσθητι, Κριε, τν υν Εδμ τν μραν Ιερουσαλμ τν λεγντων· κκενοτε, κκενοτε, ως τν θεμελων ατς. θυγτηρ Βαβυλνος ταλαπωρος, μακριος ς νταποδσει σοι τ νταπδομ σου, νταπδωκας μν· μακριος ς κρατσει κα δαφιε τ νπι σου πρς τν πτραν. Δξα... κα νν... λληλοα ΨΑΛΜΟΣ 137ος ξομολογσομα σοι, Κριε, ν λ καρδ μου, κα ναντον γγλων ψαλ σοι, τι κουσας πντα τ ματα το στματς μου. προσκυνσω πρς ναν γιν σου κα ξομολογσομαι τ νματ σου π τ λει σου κα τ ληθε σου, τι μεγλυνας π πν τ νομα τ γιν σου. ν ν μρ πικαλσωμα σε, ταχ πκουσν μου· πολυωρσεις με ν ψυχ μου δυνμει σου. ξομολογησσθωσν σοι, Κριε, πντες ο βασιλες τς γς, τι κουσαν πντα τ ρματα το στματς σου. κα στωσαν ν τας δας Κυρου, τι μεγλη δξα Κυρου, τι ψηλς Κριος κα τ ταπειν φορ κα τ ψηλ π μακρθεν γινσκει. ν πορευθ ν μσ θλψεως, ζσεις με· π ργν χθρν μου ξτεινας χερς σου, κα σωσ με δεξι σου. Κριος νταποδσει πρ μο. Κριε, τ λες σου ες τν ανα, τ ργα τν χειρν σου μ παρδς. ΨΑΛΜΟΣ 138ος Κριε, δοκμασς με, κα γνως με· σ γνως τν καθδραν μου κα τν γερσν μου, σ συνκας τος διαλογισμος μου π μακρθεν· |
|
|
