| Κθισμα χος πλ. δ " Τ προσταχθν Τν σωμτων τος χορος φιμενοι, νευφημεν ο π γς μιμησμεθα, ς φικτν τοτων τν γιτητα, νεκροντες πντα τ μλη τ τς σαρκς, ατοντες, ς περμχους τε κα φρουρος, πσης πλνης λυτρσασθαι, το ορτου χθρο, μς τος νυμνοντας ατος, πως ερωμεν λεος. Δξα... Κα νν... Θεοτοκον Εχαριστομν σοι ε Θεοτκε, κα μεγαλνομεν γν κα προσκυνομεν, νυμνοντες τν τκον σου κεχαριτωμνη, βοντες καταπαστως, σσον μς, Παρθνε Παντελεμον ς γαθ, κα δαιμνων ξρπασον, λογοθεσου φοβερο, ν ρ τς τσεως, μ ασχυνθμεν ο δολο σου. Κανν α», δ δ», τς Θεοτκου χος πλ. δ " Ερμς «Εσακκοα Κριε, τς οκονομας σου τ μυστριον, κατενησα τ ργα σου, κα δξασ σου τν Θετητα». Τν παθν μου τν τραχον, τν κυβερντην τεκοσα Κριον, κα τν κλδωνα κατενασον, τν μν πταισμτων Θεονμφευτε. Εσπλαγχνας τν βυσσον, πικαλουμν τς σς παρσχου μοι, τν εσπλαγχνον κυσασα, κα Σωτρα πντων τν μνοντων σε. Ο λπδα κα στριγμα, κα τς σωτηρας τεχος κρδαντον, κεκτημνοι σε Πανμωμε, δυσχερεας πσης κλυτρομεθα. πολαοντες Πναγνε, τν σν δωρημτων σο χαριστρια, ναμλπομεν φμνια, ο γινσκοντς σε Θεομτορα. π κλνης δνης μου, κα τς ρρωστας κατακειμν μοι, ς φιλγαθος βοθησον, Θετοκε μνη ειπρθενε. Κανν β», δ δ», το Μιχαλ χος πλ. δ " Ερμς «πβης φ» ππους, τος ποστλους σου Κριε, κα δξω χερσ σου νας ατν, κα σωτηρα γγονεν ππασα σου, τος πιστς μελδοσι· Δξα τ δυνμει σου Κριε». πβης γγλοις, σπερ φ» πποις Φιλνθρωπε, κα δξω χερσ σου νας ατν, κα σωτηρα γγονεν ππασα σου, τος παστως βοσι· Δξα τ δυνμει σου Κριε. Καλπτει γγλους, ρετ σου Φιλνθρωπε, κα τς γς πληρθη τ πρατα, τς σς νδξου ναρχε θεας ανσεως, σν ατος σοι βοσης· Δξα τ δυνμει σου Κριε. ξλθες οκτρμον, ες σωτηραν λαο σου Χριστ· συγκαλες δ τς φλας Δυνμεις σου, κα εφροσνη γγονεν παρουσα σου, τος πιστς σοι βοσι· Δξα τ δυνμει σου Κριε. Θεοτοκον Παρθνος κα Μτηρ, περφυς φθης Πναγνε, ς Θεν τν ατν τε κα νθρωπον, Χριστν τεκοσα, μετ δους κραυγζουσι, τν γγλων α τξεις· Δξα τ δυνμει σου Κριε. |
| Κθισμα το Προφτου χος πλ. δ " Τ προσταχθν μυστικς ς ν ταμε θησαυρς ναπθετος, το Προδρμου κεφαλ φυλττετο, ν δρ κρυβεσα, φων το Λγου, ς στος καταχωσθεσα ες βθος γς, νκε καρποφοροσα θεαν ζων. Τατης πντες τιμσωμεν, τν ερεσιν, τν Χριστν, δοξζοντες τν δντα ατ, χριν βρειν ματα. Δξα... μοιον Το βαπτιστο κεφαλ κατεκρπτετο, ς μαργαρτης π γν ν τ δρ, κα ς λχνος θεφωτος γλαζομνη, κλμπει θαυματουργοσα κσμ παντ, ς ρθρος ξανατλλων πανευπρεπς, το λου Πρδρομος, κα νεσπρ φωτ, μηνων πλιν μν, δε κραυγζει μνς το Θεο. Κα νν... Θεοτοκον Τ προσταχθν μυστικς λαβν ν γνσει, ν τ σκην το ωσφ σπουδ πστη, σματος λγων τ πειρογμ κλνας τ καταβσει τος ορανος, χωρεται ναλλοιτως λως ν σο, ν κα βλπων ν μτρ σου, λαβντα δολου μορφν, ξσταμαι κραυγζειν σοι· Χαρε Νμφη νμφευτε. δ δ», τς Θεοτκου χος πλ. δ " Ερμς «Εσακκοα Κριε, τς οκονομας σου τ μυστριον, κατενησα τ ργα σου, κα δξασ σου τν Θετητα». Τν παθν μου τν τραχον, τν κυβερντην τεκοσα Κριον, κα τν κλδωνα κατενασον, τν μν πταισμτων Θεονμφευτε. Εσπλαγχνας τν βυσσον, πικαλουμν τς σς παρσχου μοι, τν εσπλαγχνον κυσασα, κα Σωτρα πντων τν μνοντων σε. Ο λπδα κα στριγμα, κα τς σωτηρας τεχος κρδαντον, κεκτημνοι σε Πανμωμε, δυσχερεας πσης κλυτρομεθα. πολαοντες Πναγνε, τν σν δωρημτων σο χαριστρια, ναμλπομεν φμνια, ο γινσκοντς σε Θεομτορα. π κλνης δνης μου, κα τς ρρωστας κατακειμν μοι, ς φιλγαθος βοθησον, Θετοκε μνη ειπρθενε. δ δ», το Προφτου χος πλ. β " Ερμς «Χριστς μου δναμις, Θες κα Κριος, σεπτ κκλησα θεοπρεπς, μλπει νακρζουσα, κ διανοας καθαρς, ν Κυρ ορτζουσα». Τς πλαι γγονας, σφραγς πανλβιε, μφανς Διαθκης κα Προφητν, πρας χρημτισας, κα νυμφοστλος δ σεπτς, τς καινς δεχθης Πρδρομε. Τριχνοις κεσι, συνθως Πρδρομε, τν τιμαν νσχου κα εκλε, Κραν σου καλπτεσθαι, βασιλικς λουργδος, ς σθτι γαλλμενος. Τ αγλ Πρδρομε, το θεου Πνεματος, τν τιμσν σε πλιν διηνεκς, πρσβευε φαιδρνεσθαι, κα ν τ σ σοφ μνμ, σν γγλοις παγλλεσθαι. Θεοτοκον Νεκρν με δειξε, φυτο πγευσις, τς ζως δ τ ξλον κ σο φανν, Πναγνε νστησε, κα Παραδεσου τς τρυφς, κληρονμον με κατστησε. |
| Μαρτυρικ Στχ. γιοι Μρτυρες πρεσβεσατε υπρ ημν. ραντες επ μων, Σταυρν οι αθλοφροι, τ σταυρωθντι, ακολουθσαι ελοντο Χριστ, τοτου συμμορφομενοι, τος θεοις πθεσιν. Στχ. γιοι Μρτυρες πρεσβεσατε υπρ ημν. μνησαν τν Αγγλων, δυνμεις κατιδοσαι υμν τος θλους, εθρνησε δαιμνων δ πληθς, νικηφροι Μρτυρες, θοειδστατοι. Σταυροθεοτοκον Στχ. Υπεραγα Θεοτκε, σσον ημς. Ρσις σεπτο Προφτου, πεπλρωται, ρομφαα γρ τν καρδαν τν σν διλθεν, τε εν Σταυρ λογχευθντα Δσποινα, τν σν Υιν βλεψας. Κανν τς Υπεραγας Θεοτκου, ο η Ακροστιχς. Τος προστρχοντας εις σ σζε, Παρθνε. Ο Ειρμς Δετε λαο σωμεν Τν ευσεβς, σ Θεοτκον κυρως αγν, ομολογοντα χραντε, ψυχ κα στματι, χαλεπν εκ κινδνων, κα νσων κα πταισμτων, νν με δισωσον. Στχ. Υπεραγα Θεοτκε, σσον ημς. λην εν σο, τν χαρισμτων τν βυσσον, αποκειμνην γνωμεν, δι προσφεγοντες, Θεοτκε προθμως, τ σκπη σου τ θεα διασωζμεθα. Στχ. Υπεραγα Θεοτκε, σσον ημς. Υπρ ημν, τν σ υμνοντων δυσπησον, τν σαρκωθντα Πναγνε, εκ τν αχρντων σου, κα τιμων αιμτων, ρυσθναι εκ πταισμτων, κα χαλεπν πειρασμν. Στχ. Υπεραγα Θεοτκε, σσον ημς. Σ οι πιστο, καχημα πντες κεκτμεθα, καταφυγν κα στριγμα, κα αγαλλαμα, κα ψυχν σωτηραν, ελπδα τε κα τεχος, θεοχαρτωτε. Ωδ γ " Ο Ειρμς Εν πτρα με τς πστεως στερεσας, επλτυνας τ στμα μου επ " εχθρος μου, ευφρνθη γρ τ πνεμα μου εν τ ψλλειν, ουκ στιν γιος, ως ο Θες ημν, κα ουκ στι δκαιος, πλν σου Κριε. Στχ. Δξα τ αγα Σταυρσει σου Κριε. Ο βτρυς επ ξλου τς αφθαρσας, κρεμμενος, απσταξε θεον γλεκος, καρδας κατευφρανον τς τν ανθρπων, κακας παον δ, τν μθην πντοτε, Ιησος η λτρωσις τν ψυχν ημν. Στχ. Δξα τ αγα Σταυρσει σου Κριε. Υψθης επ ξλου εθελουσως, κα πσαν διαβλου κακοπραγαν, κατρραξας, πεσντας δ τος ανθρπους, εις τν απλειαν, γνμης στρεβλτητι, Ιησο ανψωσας, πολυλεε. Μαρτυρικ Στχ. γιοι Μρτυρες πρεσβεσατε υπρ ημν. Πυρ το θεου πθου προσαναφθντες, τ πρ ουκ εδειλασαν οι γενναοι, ουκ πτηξαν τν θνατον αθαντους, αποσκοπομενοι δωρες λψεσθαι, κα χαρν μ λγουσαν, κα φς δυτον. |
| πολυτκιον χος πλ. α υτμελον Τν συνναρχον Λγον Πατρ κα Πνεματι, τν κ Παρθνου τεχθντα ες σωτηραν μν, νυμνσωμεν πιστο κα προσκυνσωμεν, τι ηδκησε σαρκ, νελθεν ν τ σταυρ, κα θνατον πομεναι, κα γεραι τος τεθνετας, ν τ νδξ ναστσει ατο. ΕΙΣ ΤΟΝ ΟΡΘΡΟΝ Μετ τν α Στιχολογαν, Καθσματα τς κτωχου χος πλ. α ναστσιμα, Τν Συνναρχον Λγον Τν Σταυρν το Κυρου γκωμισωμεν, τν Ταφν τν γαν μνοις τιμσωμεν, κα τν νστασιν ατο περδοξσωμεν· τι συνγειρε νεκρος, κ τν μνημτων ς Θες, σκυλεσας κρτος θαντου, κα σχν Διαβλου, κα τος ν δ φς ντειλε. Κατανυκτικν Πντες γρυπνσωμεν, κα Χριστν παντσωμεν πιστο, μετ πλθους λαου κα λαμπδων φαεινν, πως το νυμφνος νδον ξιωθμεν· γρ τς θρας ξω φθανμενος, πρακτα τ Θε κκραγεν· λησν με. Μαρτυρικν Κριε, τ ποτριον το πθους σου ο θλοφροι σου ζηλσαντες, κατλιπον τν το βου τερπντητα, κα γεγνασι τν γγλων συμμτοχοι, ατν τας παρακλσεσι, παρσχου τας ψυχας μν ερνην, Χριστ Θες, κα τ μγα λεος. Θεοτοκον Μετ γγλων τ ορνια, μετα νθρπων τ πγεια, ν φων γαλλισεως Θεοτκε βομν σοι· Χαρε πλη τν ορανν πλατυτρα, χαρε μνη τν γηγενν σωτηρα, χαρε σεμν, χαρε κεχαριτωμνη, τεκοσα Θεν σεσωματωμνον. Μετ τν β Στιχολογαν, Κθισμα της ορτς χος πλ. α Τν συνναρχον Λγον Πρ το Σταυρο σου οκτρμον κα τς γρσεως, παριντι σοι πηρς π γεννσεως, νεβα σοι θερμς· Υ Δαυδ λησον, δς μοι τ φς φθαλμν, να βλψω σε κγ, ο τς κρας πιχρσας, πηλν κ πτσματος Λγε, ατ τ φς λαμπρς χοργησας. (Δς) Κανν γ, δ α, το Τυφλο χος πλ. α Ερμς «Γν φ ν οκ λαμψεν, οκ εδεν λιος ποτ, βυσσον, ν οχ ρακε γυμνν, τ κτος ορανο, σραλ διδευσεν βρχως, Κριε, κα εσγαγες ατν ες ρος γισματς σου, δοντα, ψλλοντα, πινκιον δν». Σταρωσιν κοσιον, καταδεξμενος σαρκ, πγασας ελογαν, κα ζων τ κσμ Δσποτα, μνε παντευλγητε, κα το παντς δημιουργ· θεν ελογομν σε, μνομεν κα δοξζομεν, δοντες, ψλλοντες, πινκιον δν. |
| πολυτκιον, Προερτιον χος δ« Κατεπλγη ωσφ τοιμζου Βηθλεμ, νοικται πσιν δμ. Ετρεπζου φραθ, τι τ ξλον τς ζως, ν τ Σπηλα ξνθησεν κ τς Παρθνου· Παρδεισος κα γρ, κενης γαστρ, δεχθη νοητς, ν τ θεον φυτν, ξ ο φαγντες ζσομεν, οχ δ ς δμ τεθνηξμεθα· Χριστς γεννται, τν πρν πεσοσαν, ναστσων εκνα. πολυτκιον, Τν γων χος γ» Τν ραιτητα Τν πολυθαμαστον Κρτην τιμσωμεν, τν ξανθσασαν νθη τ τμια, τος μαργαρτας το Χριστο, Μαρτρων τος κρμονας. Δκα γρ πρχοντες, ριθμ ο μακριοι, δναμιν μυροπλον τν δαιμνων κατσχυναν· δι κα τος στεφνους δξαντο, Μρτυρες Χριστο ο καρτερψυχοι. πολυτκιον, Τ Προερτιον πλιν χος δ« Κατεπλγη ωσφ τοιμζου Βηθλεμ, νοικται πσιν δμ. Ετρεπζου φραθ, τι τ ξλον τς ζως, ν τ Σπηλα ξνθησεν κ τς Παρθνου· Παρδεισος κα γρ, κενης γαστρ, δεχθη νοητς, ν τ θεον φυτν, ξ ο φαγντες ζσομεν, οχ δ ς δμ τεθνηξμεθα· Χριστς γεννται, τν πρν πεσοσαν, ναστσων εκνα. ν δ τος ποδεπνοις ψλλομεν τ Τριδιον, ο κροστιχς. Προσββατν τε δ ε» χος πλ. β " Ερμς «Πρς σ ρθρζω, τν δι» εσπλαγχναν, σεαυτν τ πεσντι, κενσαντα τρπτως, κα δολου μορφν, κ Παρθνου φορσαντα. Λγε Θεο, τν ερνην παρσχου μοι φιλνθρωπε». υφθντες φρνας, κα προκαθαρθντες, μυστηρου μεθξει, φρικτς οκονομας, σμα κα ψυχν, Βηθλεμ πρς τν πλιν νλθωμεν, τν Δεσπτην τικτμενον ψμενοι. ρτε φλοι, μτην μ θροεσθε· γρ φρων ρδης, θρασνεται τν Κτστην, κτεναι τεχθντα· λλ» ατς ς ζως κα θαντου κρατν, ζ κα σζει, τν κσμον ς φιλνθρωπος. δ η« χος πλ. β» Ερμς «Στλην κακας ντιθου, Παδες θεοι παρεδειγμτισαν· κατ Χριστο δ φρυαττμενος, ρδης θρασνεται, βουλεεται κεν, κτεναι μελετ, τν ζως κρατοντα παλμ· ν πσα Κτσις ελογε, δοξζουσα ες τος ανας». π βλεφρων αθυμας, πνον πντα πιστο τινξωμεν· ν προσευχ δ γρηγορμεν, πειρασμος ποτρποντες τος κ το πονηρο, κα σν Ποιμσι, θεατα τς δξης δειχθμεν, Χριστο τεχθντος· ν μνε δοξζουσα πσα κτσις. Ββηλον πος κ χειλων, προναι πιστο κωλσωμεν, λγους εφμους μελετσαντες·Χριστ δ προσξωμεν, τ λσαντι μς τς λογας, ν λγοις κειμν φτν· ν πσα κτσις ελογε, δοξζουσα ες τος ανας. Βθος σοφας, κα τς γνσεως το Κτστου, τς ρευνσει βροτν; Θεο κριμτων τς τν βυσσον, σοφς καταλψεται; δι» ν τος ορανος κλνας, τος βροτος σαρκοφρος συνανεστρφη· ν πσα κτσις ελογε, δοξζουσα ες τος ανας. παγορεειν σαρκικν παθν, κα κσμου τερπνν σπουδσωμεν, πνευματικν δ ντισχμεθα, φροντδων θεφρονες, ξους αυτος τ τικτομν, παριστντες ξ ργων Δεσπτ· ν πσα κτσις ελογε, δοξζουσα ες τος ανας. |
| Στχ. Α ψυχα αυτν εν αγαθος αυλισθσονται. χων το ελους βυσσον, υπερνικσαν τ τν δολων σου πτασματα, προσδεξμενος, ος εξελξω ανπαυσον, Αβραμ εν τος κλποις φιλνθρωπε, κα μετ το Λαζρου, εν τ φωτ σου κατασκνωσον. Στχ. Μακριοι ος εξελξω κα προσλβω Κριε. Ρστης κα Σωτρ γενμενος, το τν ανθρπων γνους δι σταυρσεως, ος νν εξ ημν, ως ευεργτης μετστησας, απολασεως θεας αξωσον, κα ζως ακηρτου, κα ευφροσνης κα λαμπρτητος. Θεοτοκον Στχ. Υπεραγα Θεοτκε, σσον ημς. τν υπρ νον θαυμτων σου! σ γρ Παρθνε μνη, υπρ τν λιον, πσι δδωκας, κατανοεν τ και ντατον, θαμα Πναγνε, τς σς γεννσεως, τ τς ακαταλπτου, δι σε πντες μεγαλνομεν. Στιχηρ τν Ανων, Μαρτυρικ χος α " Στχ. Αινετε αυτν επ τας δυναστεαις αυτο, αινετε αυτν κατ τ πλθος τς μεγαλωσνης αυτο. Τος αθλοφρους το Χριστο, δετε λαο παντες τιμσωμεν, μνοις κα ωδας πνευματικας, τος φωστρας το κσμου, κα κρυκας τς πστεως, τν πηγν τν αναον, εξ ς αναβλζει τος πιστος τ ιματα. Αυτν τας ικεσαις, Χριστ ο Θες ημν, τν ειρνην δρησαι τ κσμω σου, κα τας ψυχας ημν τ μγα λεος. Στχ. Αινετε αυτν εν χω σλπιγγος, αινετε αυτν εν ψαλτηρω κα κιθρα. Οτοι οι Στρατιται το Βασιλως το μεγλου, αντστησαν τος δγμασι τν τυρννων, γενναως κατεφρνησαν τν βασνων, κα τν πλνην πσαν πατσαντες, αξως στεφανωθντες, αιτονται παρ το Σωτρος ειρνην, κα τας ψυχας ημν τ μγα λεος. Στχ. Αινετε αυτν εν τυμπνω κα χορ, αινετε αυτν εν χορδας κα οργνω. Υμς πανεφημοι Μρτυρες, ου θλψις, ου στενοχωρα, ου λιμς, ου διωγμς, ουδ μστιγες, ου θυμς θηρν, ου ξφος, ουδ πρ απειλον, χωρσαι Θεο δεδνηνται, πθω δ μλλον τ πρς αυτν, ως εν αλλοτροις αγωνισμενοι σμασι, τν φσιν ελθετε, θαντου καταφρονσαντες, θεν κα επαξως τν πνων υμν, μισθν εκομσασθε, ουρανν βασιλεας κληρονμοι γεγνατε, απαστως πρεσβεσατε υπρ τν ψυχν ημν. Στχ. Αινετε αυτν εν κυμβλοις ευχοις, αινετε αυτν εν κυμβλοις αλαλαγμο. Πσα πνο αινεστω τν Κριον. |
| Δξα... Κα νν... Θεοτοκον Τν ωραιτητα Θεομακριστε, Μτηρ ανμφευτε, τν ασθενοσαν μου, ψυχν θερπευσον, τι συνχομαι δεινς, τος πτασμασιν ο θλιος, θεν κα κραυγζω σοι, στεναγμ τς καρδας μου. Δξαι με Πανμωμε, τν πολλ πλημμελσαντα, να εν παρρησα βο σοι. Χαρε η Κεχαριτωμνη. Μετ τν γ " Στιχολογαν Καθσματα Θεας πστεως Εν τη σκπη σου, προσπεφευγτες, πστει κρζομεν, ψυχς εκ βθους, θεομακριστε Προφτα κα Πρδρομε, τν πειρασμν κα κινδνων τν τραχον, κα νοσημτων τν σλον κατενασον, κα ματαωσον εχθρν δυσμενν βουλεματα, αιτομενος ημν τ μγα λεος. Μαρτυρικν Τν ωραιτητα Τν αθλοφρων σου, τν μνμην Κριε, υπερεφαδρυνας, ως παντοδναμος, τι ενσχυσας αυτος, τ πθη σου μιμσασθαι, ενκησαν ανδρεα δ, το Βελαρ τν δναμιν, θεν κα απλαβον, ιαμτων χαρσματα. Αυτν τας ικεσαις οικτρμον, ειρνην παρσχου τ λα σου. Δξα... Κα νν... Θεοτοκον καστος που σζεται, εκε δικαως κα προστρχει, κα ποα λλη τοιατη καταφυγ, ως σ Θεοτκε, σκπουσα τς ψυχς ημν. Κανν κατανυκτικς, φρων ακροστιχδα, νευ τν Θεοτοκων. Εμος στεναγμος πρσχες, Θεο Λγε. Ιωσφ. Ωδ α " χος γ " Ο Ειρμς Θαυμαστς ενδξως ποιν τρατα, σ ε ο Θες, ο βυσσον γεσας, κα ρματα καλψας, κα λαν διασσας, δοντ σοι ως λυτρωτ ημν Θε. Στχ. Δξα σοι, ο Θες ημν δξα σοι. Εαυτος θερμς αδελφο κλασωμεν, λη τ ψυχ, εγγζει ο Νυμφος, ανψωμεν τς πρξεις, σπερ φαιδρς λαμπδας, πως θεου νυμφνος τχωμεν εκε. Στχ. Δξα σοι, ο Θες ημν δξα σοι. Μεταγνος εξ λης ψυχς, σσωσται, πλαι Μανασσς, εβησε γρ μσον, δεσμν κατειλημμνος, πρς μνον τν Δεσπτην, τοτον ζλου ψυχ, κα σζη ευχερς. Μαρτυρικ Στχ. γιοι Μρτυρες πρεσβεσατε υπρ ημν. Οφθαλμν πηρσεις, χειρν στρησιν, γλσσης εκκοπν, ποδν τε αφαιρσεις, μηρν κα βραχινων, υπνεγκαν οι θεοι Αθλοφροι, ευχαριστοντες Ιησο Χριστ. Στχ. γιοι Μρτυρες πρεσβεσατε υπρ ημν. Ιατρεον φθη ημν Μρτυρες, πσι τος πιστος, η θκη τν λειψνων, εξ ς αντλομεν ρσιν, ψυχν τε κα σωμτων, κατ χρος υμς γεραροντες αε. |
| Τον επινκιον μνον δοντα, βοντα, κεκραγτα, και λγοντα, победную песнь поюще, вопиюще, взывающе и глаголюще: победную песнь поюще, вопиюще, взывающе и глаголюще: победную песнь поюще, вопиюще, взывающе и глаголюще: γιος, γιος, γιος, Κριος Σαβοθ, Πλρης, ο ουρανς και η γη της δξης σου. Свят, Свят, Свят Господь Саваоф, исполнь небо и земля славы Твоея; Свят, Свят, Свят Господь Саваоф, исполнь небо и земля славы Твоея; Свят, Свят, Свят Господь Саваоф! вся земля полна славы Его! Ωσανν εν τοις υψστοις, ευλογημνος ο ερχμενος εν ονματι Κυρου. Ωσσαν ο εν τοις υψστοις. Осанна в вышних, благословен Грядый во имя Господне, осанна в вышних Осанна в вышних, благословен Грядый во имя Господне, осанна в вышних. Осанна в вышних, благословен Грядущий во имя Господне, осанна в вышних Μετ τοτων τν μακαρων Δυνμεων, Δσποτα φιλνθρωπε, κα ημες οι αμαρτωλο βομεν κα λγομεν, γιος ε, ως αληθς, κα πανγιος, κα οκ εστι μτρον τ μεγαλοπρεπεα τς αγιωσνης σου, κα σιος εν πσι τος ργοις σου, τι εν δικαιοσνη κα κρσει αληθιν πντα επγασες ημν, С сими блаженными силами, Владыко Человеколюбче, и мы грешнии вопием и глаголем: Свят еси яко воистинну и пресвят, и несть меры великолепию святыни Твоея, и преподобен во всех делех Твоих, яко правдою и судом истинным вся навел еси на ны: С сими блаженными силами, Владыко Человеколюбче, и мы грешные вопием и глаголем: Свят еси воистинну и пресвят, и безмерно великолепие святыни Твоей, и преподобен во всех делах Твоих, ибо правдою и судом истинным все навел еси на нас: С этими блаженными силами, Владыко Человеколюбче, и мы, грешные, восклицаем, говоря: Свят воистину и пресвят, и нет меры великолепию святыни Твоей, [Ты] преподобен во всех делах Твоих, так как правдой и судом истинным все навел на нас: πλσας γρ τν νθρωπον, χον λαβν απ τς γς, κα εικνι τ σ, ο Θες, τιμσας, τθεικας αυτν εν τ Παραδεσω τς τρυφς, αθανασαν ζως, κα απλαυσιν αιωνων αγαθν, εν τ τηρσει τν εντολν σου, επαγγειλμενος αυτ, αλλ παρακοσαντα σο το αληθινο Θεο, το κτσαντος αυτν, κα τ απτη το φεως υπαχθντα, νεκρωθντα τε τος οικεοις αυτο παραπτμασιν, εξωρσας αυτν εν τ δικαιοκρισα σου, ο Θες, εκ το Παραδεσου εις τν κσμον τοτον, κα απστρεψας εις τν γν εξ ς ελφθη, οικονομν αυτ τν εκ παλιγγενεσας σωτηραν, τν εν αυτ τ Χριστ σου, |
| Бл. Феод., Никиф., Калм.» (Палладий Сарапульский – Толк, на Пс. Х стр. 51 См. напр. Psalmi Davidis Ben. Ariae Montani 1615, Biblia Hebraica cum analys. et explicat. variantium lection, – Johannis Simonis 1767. и мн. др. 59 Их, кроме 44-го, двенадцать: 32. 42. 44. 52–53. 74. 78. 86. 82.142 – по евр. Библии, по славянской или тексту LXX-mu: 31. 41. 43. 51–54. 73. 77. 87. 88. 141. 65 Доказательство это находится еще у Кальвина: «ideo carmen simul vocatur maschil», говорит он, «ut sciamus non agi de obscoensis, vel minus pudicis amoribus, sed sub. Solomonis figura sanetam et divinam. Christicum ecclesia conjunclionem nobis proponi» 66 Слова добротою нет в евр. подлиннике, так стоит одно только iaphaphiat – pulchruisti, от iaphir. 67 В Русск. псалтири: «Ты прекраснейший из сынов человеческих, благодать изливается из уст Твоих; потому что Бог благословил Тебя во век». 68 Бл. Феодорит: « δ ψαλμς κλλος ατο καλε, ο τ το σματος, λλ τς ρετς κα πσης δικαιοσνης, τ μαρτας ο δεξμενον σπλον, τ πσης κηλδος λεθερον». 71 «Ты любишь правду, и ненавидишь беззаконие; по сему помазал Тебя, Боже, Бог Твой елеем радости, преимущественно пред соучастниками Твоими.» – Русск, текст псалтири. 74 Перевод русский Макария: «но будет судить бедных по правде, и дела страдальцев земли решать по истине; и жезлом уст своих поразит землю; и духом уст своих убиет нечестивого» 75 Бл. Феодорит: «Τν ραν διαγρψας κα τν σοφαν ποδεκ γoς κα τν δναμιν κα τν πανοπλαν, χρησμενος τος ναντους κατλυσε. Κα τ πντων μς παραδοξτατον πργμα διδσκει. Ατν γρ ατο τν ραν, κα πανοπλαν λγει, κα δναμιν. Περζωσαι γρ, φησ, τν ομφααν σου π τν μηρν σου, δυνατ, τ ραιτητ σου κα τ κλλεισου». 76 Русск. перев. псалтири: «И в сем украшении Твоем спеши, возсядь на колесницу для истины и кроткой правды, и десница Твоя покажет чудеса». 77 Русский перевод (Макария) «И будет препоясанием чресл Его правда, и препоясанием бедр Его – истина». 78 Текст Русск. Псалтири: «Остры стрелы Твои, (Сильный); народы падут под власть Твою; пронзят оныя сердце врагов Царевых». |
| Мы же, получив от Господа и чин, и заповедь такую, обязаны убеждать тех, кто заблуждается по неведению. [Еретики] же, видя, что обманутые ими хотят покаяться, захватывают наиболее доверчивых из них тем, что непрестанно говорят: «Если Мелхиседек по природе не Бог, мы не согрешим, делая человека богом, ведь написано: „Я сказал: вы – боги, и сыны Всевышнего – все вы [ Пс.81:6 ]“». Они не ведают, что такая двусмысленность делает явной непрочность их веры во Христа. Они, таким образом, и почитают Господа за равного всем людям, а не за Того, Кто Он есть: Спасителя, Бога и Владыку; и вводят служение твари вместо Творца. Так извиваясь подобно змее, они обвиваются вокруг тех, кто хочет от них убежать. И нам, кто имеет заповедь: «будьте мудры, как змии» [ Мф.10:16 ], необходимо подражать их хитрости и разрушать объятия [еретиков] неожиданными умозаключениями. Скажем подобно [им]: если бы и был Мелхиседек Богом, мы бы не согрешили, называя и считая его только человеком. Ведь написано, что нет другого имени под небом, которым надлежало бы нам спастись, кроме Господа Иисуса Христа [ср. Деян.4:12 ], полноты «Наполняющего всё во всём» [ Еф.1:23 ]. Пусть послушают они апостола, который призывает не принимать тех, кто возвещает другое благовестие: «Ибо если бы кто, придя, начал проповедовать другого Иисуса, которого мы не проповедовали, или если бы вы получили иного Духа, которого не получили, или иное благовестие, которого не принимали, – то вы были бы очень снисходительны к тому» [ 2Кор.11:4 ]. Ведь если этим налагается печать на Благовестие, что остаётся тем, кто вводит ереси и тем, которые им верят? λλ τ φασι πρς μς; Но что они говорят? Πς ον πντες διδσκουσιν ν τας κκλησαις καθπερ κα σ δε σμερον; «Повсюду ли в церквях учат, как и ты здесь сегодня?» Γντωσαν δ τι πντες ο διδσκοντες τ τν ποστλων ς τλεια βεβαιοσιν, οδες δ καινοτομε ς μηδπω κεκηρυγμνα καθπερ κενοι ποιοσιν· ε δ κα ποτ τις πλανηθες κουσως φοραθ, πντως πιτιμηθες πιστρφει, τ ψεδος αρετισμενος, μετ τν ξω λογισθσεται, περ εκς κα ν τοτοις παθεν. Κα ν τοτ δ στι δοκιμσαι τν φροσνην ατν, ς πσης αρσεως πονηρτεροι τυγχνουσιν. φορισθντες γρ π τν γων πισκπων κα ναθεματισθντες, που γνοονται κα κοινωνοσι λθρα κα συνγονται, τουτστιν προειρκαμεν, τι κα τ μυστριον το Χριστο κα τν οκονομαν ετελζουσιν. Ο μνον δ τοτο, λλ’ ε κα ποτε δι τς πιπλστου ελαβεας πιστοποισαι αυτος δυνηθσι παρ’ πισκποις περιοδευτας, εθως τος ντως πιστος κα ρθοδξους διαβλλουσι λαθραως ς κακφρονας κα μισεσθαι δικεσθαι παρασκευζουσιν. λλ’ πιστμενος τος λογισμος τν νθρπων περιτρπει ατν τν πανουργαν· κα φανεροποισας ατος «ες βθρον ν εργσαντο» παραχωρε μπεσεν, κατ τ γεγραμμνον. |
|
|
