| 1122 г. (Hieros. S. Crucis. 43) порядок служб Страстной седмицы соответствует ранней иерусалимской традиции, но основан на послеиконоборческой к-польской лекционарной системе и включает развитую гимнографию (впрочем, не известно, использовался ли этот Типикон в действительности, т. к. во время его написания храм Воскресения Христова принадлежал лат. клиру, пришедшему в Иерусалим вместе с крестоносцами). Вечером в Великую пятницу за кувуклией служилась вечерня, совершавшаяся монахами-спудеями в скорбной обстановке, «сдержанно и с великим страхом». Эта вечерня специально открывала собой бдение в ночь с пятницы на субботу и была скромным повторением основной вечерни Великой пятницы, к этому часу уже совершенной Патриархом и всем клиром. В конце к вечерне прибавлялось великое чтение , прекращавшееся при прибытии Патриарха. Утреня В. с. начиналась с каждения и пения шестопсалмия «при молчании и великой тишине». На «Бог Господь» - «седальны» (тропари) «Ο εσχμων Ιωσφ», «λδβλθυοτεΟτε κατλθες πρς τν θνατον», «Υπερδεδοξασμνη πρχεις» ( (полностью, как в воскресной службе 2-го гласа), , ), затем слово свт. Григория Нисского (в др. памятниках - Антиохийского; нач.: «Επαινετς κα οτος νμος τς κκλησας» - Похвалы достоин и сей обычай Церкви//PG. 88. Col. 1847-1866) и непорочны, в конце к-рых тропари «Τν γγλων δμος» ( ). Далее следовало чтение слова свт. Епифания Кипрского (нач.: «Τ τοτο; σμερον σιγ πολλ ν τ γ» - Что сие? Днесь безмолвие великое на земле//PG. 43. Col. 439-464; слово отнесено к разряду spuria; рус. пер.: Сборник церковно-учительных чтений. С. 219-232), Пс 50 и тропарь «Ο συνχων πασαν τν οκουμνην» ( ) с богородичном. Затем пели канон утрени, состоящий из 2 четверопеснцев,- тот же, что указан и во всех редакциях Студийского и Иерусалимского уставов; в Святогробском Типиконе канон имеет дополнительные богородичны во всех песнях, а 1-й ирмос канона (тот же, что и в позднейших книгах) никому не атрибутирован и имеет 2 дополнительных тропаря. По 3-й песни канона кондак «Εν σινδνι καθαρ» ( ) с икосом и чтение (не указано), по 6-й - кондак «Τν βυσσον κλεσας νεκρς ρται» ( ) с икосом, по 9-й - «Свят Господь» и эксапостиларий «Εν μνματι κατπαυσεν» ( ). |
| Диакон возглашал Exsultet, текст к-рого отличался от принятого в Риме. Далее следовали 6 чтений (Быт 1. 1 - 2. 3 и 22. 1-19; Исх 12. 1-12; песнь Моисея (Исх 15; по др. источникам - Исх 13. 18 - 14. 8 и песнь вавилонских отроков); Ис 54. 17 - 55. 11 и 1. 16-19). В конце чтений клирики переоблачались для служения мессы и с горящими свечами шли в баптистерий, где архиепископ освящал воду для Крещения и выливал в нее елей. Младшие священник и диакон сходили в купель и крестили младенцев. Архиепископ верхом на лошади отправлялся в ц. Сант-Амброджо и служил там мессу (в память свт. Амвросия, скончавшегося в В. с.), затем возвращался и заканчивал чин Крещения. После этого все шли в ц. Санта-Мария и один из священников служил мессу для новокрещеных. Вслед за прочтением Евангелия архиепископ с клириками отправлялся в ц. Санта-Текла, где провозглашал «Христос Господь воскрес» и совершал пасхальную мессу (Hebdomadae Sanctae Celebratio. 1997. P. 202-201). В Новое время амвросианский обряд испытал сильное влияние рим. В наст. время в Милане в В. с. совершается крещальная литургия с 9 чтениями из ВЗ и НЗ по рим. реформированному чину с нек-рыми особенностями. Византийская гимнография Большинство песнопений В. с. известно со времен действия Студийского устава. К важнейшим относятся: 3 тропаря, заимствованные из воскресной службы 2-го гласа (тропарь «λδβλθυοτεΟτε κατλθες πρς τν θνατον» ( ) и седальны «Ο εσχμων Ιωσφ» ( ) и «Τας μυροφροις γυναιξ» ( ); последние 2 тропаря (седальны) в ранних памятниках, как правило, приводятся полностью, а в поздних Триодях сокращены - опущена последняя строка); кондак 2-го плагального (6-го) гласа «Τν βυσσον κλεσας νεκρς ρται» ( ); 10 самогласнов (в принятые ныне печатные издания литургических книг не вошли и нек-рые др. самогласны и подобны В. с., встречающиеся в рукописях - см.: Bertonière. P. 184; Карабинов. С. 286-287); канон, состоящий из 2 четверопеснцев. 2-й четверопеснец (песни 6-9) написан прп. Космой Маюмским, выдающимся визант. |
| Все памятники студийской традиции используют одни и те же библейские чтения (паремии, Апостол и Евангелие на утрене; 15 паремий на вечерне, Апостол и Евангелие на литургии), заимствованные из Типикона Великой ц. Примерно одно и то же время указывается в студийских текстах для начала вечерни - 11-й час (считая от рассвета, что позднее обычного времени начала вечерни), иногда даже 12-й час дня или 1-й час ночи. Литургия, согласно всем студийским текстам, начинается с мирной ектении (после паремий; чтение мирной ектении перед Трисвятым или текстом, его заменяющим,- нормальная практика для IX-XII вв.), за к-рой следуют «Елицы во Христа» и чтения. В целом совпадают в различных памятниках и основные гимнографические тексты - тропарь на «Бог Господь» («Ο εσχμων Ιωσφ» - ; в ряде памятников к тропарю прибавлен богородичен «Υπερδεδοξασμνη πρχεις» ( ) или др. тропарь), канон (тот же, что и в Святогробском Типиконе,- четверопеснцы Марка Отрантского (как правило, ирмосы и тропари предписано повторять дважды) и Космы Маюмского (тропари и ирмосы четырежды)), кондак («Τν βυσσον κλεσας νεκρς ρται» - ) с икосом, стихиры на «Господи, воззвах» (чаще всего это поющиеся на 8 (с повторениями) 3 или 4 стихиры 4-го плагального (т. е. 8-го) гласа, нач. 1-й: «Σμερον λδβλθυοτεΑδης στνων βο» ( ); на «Слава, и ныне» - «Τν σμερον μυστικς» ( ); впрочем, могут использоваться и др. стихиры (см.: Bertoni è re. P. 184), но никогда (за исключением одного Типикона) не воскресные стихиры Октоиха); песнопения на «Слава» и «И ныне» на хвалитех (но не сами хвалитные стихиры) - стихира Великой пятницы «Σ τν ναβαλλμενον τ φς» ( ) и воскресный хвалитный богородичен «Υπερευλογημνη πρχεις Θεοτκε Παρθνε» ( ). Наконец, ни в одном из памятников не говорится о пении за литургией тропаря «Да молчит» вместо херувимской, напротив: когда этот момент службы бывает включен в описание, всегда предписывается петь обычное «Иже херувимы» (южноитал. памятники упоминают и древний обычай троекратного повторения этого песнопения). В то же время в нек-рых деталях памятники различаются между собой. |
| Μεγλυνον ψυχ μου, τν τιμιωτραν, τν νω στρατευμτων « τν πρ λου φωστρα, τν Θεν ξανατελαντα, σωματικς μν πιδημσαντα, κ λαγνων παρθενικν, φρστως σωματσασα, ελογημνη Πναγνε, σ Θεοτκε μεγαλνομεν». Μεγλυνον ψυχ μου, τν κατ τν Νμον, σαρκ περιτμηθντα. « τν πρ λου φωστρα, τν Θεν ξανατελαντα, σωματικς μν πιδημσαντα, κ λαγνων παρθενικν, φρστως σωματσασα, ελογημνη Πναγνε, σ Θεοτκε μεγαλνομεν». Μεγλυνον ψυχ μου, τν ν τ γδ, περιτομν λαβντα. περβς τος ρους Χριστς, τς νθρωπνης λης, φσεως, περφυς κ Παρθνου ποτκτεται, κα τ γρμμα τ νομικν, καθς διακελεεται, τν σρκα περιτμνεται, κα πληρωτς το Νμου δεκνυται. Σμερον Δεσπτης, σαρκ περιετμθη, κα ησος κλθη. Δετε το Δεσπτου τ νδοξα, Χριστο νομαστρια, ν γιτητι πανηγυρσωμεν• ησος γρ θεοπρεπς, νηγρευται σμερον, σν τοτοις κα τν μνμην δ, το ερρχου μεγαλνωμεν. Μεγλυνον ψυχ μου, τν ν ερρχαις, Βασλειον τν Μγαν. Το γου, ατς Το ρχιπομενος ς πρβατον, πιστν Χριστο Βασλειε, τος ζωηφροις χνεσιν πηκολοθησας• τ τυρνν γρ τν σαυτο ψυχν Πτερ προδδωκας, προκινδυνεων ριστα, τς κκλησας παμμακριστε. Μεγλυνον ψυχ μου, τν κ Καισαρεας, Βασλειον τν Μγαν. Τ τς κκλησας πανερον, Χριστο κατιδν σστημα, π τς σς κοσμομενον εραρχας σοφ, πανλης μβροντηθες, καταππτωκε τραννος· τν γρ ν σο το Πνεματος, αγλην οκ νεγκε Βασλειε. Δξα... Μεγλυνον ψυχ μου, τς τρισυποσττου, κα διαιρτου, θετητος τ κρτος. Τς τν ποστλων καθδρας, τς χορεας τε τν θλοφρων, Χριστο Πατριαρχν σκηνς, κα τν Δικαων τρυφς, τς χορεας τε τν Προφητν, ξιθης Βασλειε· τς Θεοτκου μστης γρ, κα τς Τριδος λτρις γγονας. Κα νν... Μεγλυνον ψυχ μου, τν λυτρωσαμνην, μς κ τς κατρας. τ περα ν δασι, στεγζων μνος Κριος, ναχαιτζων θλασσαν, βσσους τε ξηρανων, κ σο γν τν σρκα προσλαβμενος, κ Βηθλεμ πεγεται, πρς ορδνην βαπτισθναι σαρκ. Καταβασαε Μεγλυνον ψυχ μου, τν τιμιωτραν, τν νω στρατευμτων. «πορε πσα γλσσα, εφημεν πρς ξαν· λιγγι δ νος κα περκσμιος, μνεν σε Θεοτκε• μως γαθ πρχουσα, τν πστιν δχου· κα γρ τν πθον οδας, τν νθεον μν· σ γρ Χριστιανν ε προσττις, σ μεγαλνομεν». τρα Μεγλυνον ψυχ μου, τν λυτρωσαμνην, μς κ τς κατρας. « τν πρ νον, το τκου σου θαυμτων! Νμφη πναγνε, Μτερ ελογημνη, Δι» ς τυχντες παντελος σωτηρας, πξιον κροτομεν ς εεργτ, Δρον φροντες μνον εχαριστας». |
| Ατ κριβς ποσιωπ Μητρ. ερθεος κα τσι, συνειδητς μ, μνηστεει τν κυραρχο ρλο κα τν πρωτεουσα εθνη το Οκουμενικο Πατριαρχεου κα το Πατριρχου Βαρθολομαου σ ατ. Γι’ ατ κα δν τολμ κα μλλον δν διανοεται ν θσει “τν δκτυλον π τν τπον τν λων“, οτε ν ρθρσει λγον κα ν μολογσει τν λθεια. ντιθτως μλιστα, χωρς καμμα συστολ νδοιασμ μολογε, μμσως πλν σαφς, τν αθαιρεσα το Πατριαρχεου Κωνσταντινουπλεως, τν ποα μλιστα ξακολουθε ν συνδει δικαιολογητικς μ τν, δθεν κατανοητ κα νεκτ κα πιβεβλημνη, ντιμετπιση δι’ ατο το τρπου τν τακτικισμν το Πατριαρχεου Μσχας. π παραδεγματι εναι χαρακτηριστικ παραδοχ το Μητροπολτου ναφροντος τι “ Οκουμενικς Πατριρχης χοργησε τν ατοκεφαλα στν ρθδοξη κκλησα τς Οκρανας…. ποα ατοκφαλη κκλησα ποτελσθηκε π τν σχισματικ μδα το καθαιρεθντος Φιλαρτου κα τν σχισματικ μδα το Μακαρου, γι τν ποα μφισβητονται τσο ερωσνη σο κα ποστολικ διαδοχ.(!)…τ Οκουμενικ Πατριαρχεο….κυρως, φο κατλαβε πλρως τν τακτικ το Πατριαρχεου Μσχας σ βρος το Οκουμενικο Θρνου, χοργησε τν ατοκεφαλα….”! Εδικτερον, λοιπν, Μητροπολτης Ναυπκτου προτενει: α) Συνντηση ντιπροσπων τν Πατριαρχεων Κωνσταντινουπλεως κα Μσχας γι συνχιση το διαλγου γι τ πς χορηγεται τ ατοκφαλο σ μα κκλησα, καθς κα γι καθορισμ νς προσχεδου πιλσεως το Οκρανικο ζητματος, β) ρση κ μρους τς κκλησας τς Ρωσας τς διακοπς μνημονεσεως το Πατριρχου Βαρθολομαου, γ) Ν ληφθον ς βση το διαλγου τ προετοιμασθντα πρς γκριση π τ Σνοδο τς Κρτης κεμενα περ Ατοκεφλου κα Διπτχων, στε πιλυομνης τς διαφωνας κα ντιμετωπιζομνης τς νστσεως τς κκλησας τς Ρωσας π’ ατν ν πικυρωθον, δ) τοιμασα τν τελικν κειμνων π προπαρασκευαστικ πιτροπ κα σγκληση Συνδου τν Προκαθημνων μετ τν συνοδειν των πρς πικρωσ των, ε) Προσυνεννηση το τρπου πιλσεως κα φαρμογς το νου κκλησιαστικο καθεσττος τς Οκρανας, περ το ποου θεωρε τι θ πρπει “χρι καιρο” ν λυθε μ κκλησιαστικ οκονομα. πιπλον, περ ατο προτενει δυνατς κδοχς “μορφν” λσεως κα συγκεκριμνα, ετε τν συνπαρξη λων τν φισταμνων σμερον “κκλησιαστικν δικαιοδοσιν” π τν μα Ατοκφαλη κκλησα, κατ’ πομμηση τς συνυπρξεως τν ρχιερων τς ατοκεφλου κκλησας τς λλδος κα κενων τν λεγομνων “Νων Χωρν”, ετε τν φαρμογ το συστματος τν πισκοπικν Συνελεσεων τς Διασπορς (συνεργασα μεταξ πισκπων διαφορετικν θνικν κκλησιαστικν δικαιοδοσιν στν διο τπο), σστημα τ ποο (κατοι ντικανονικ) γκρθηκε π τ Σνοδο στν Κρτη τ 2016, κα στ) Συνεργασα κα μ τν πολιτικ γεσα τς Οκρανας γι τν κ συμφνου ποδοχ κα φαρμογ τς λσεως πο τελικς θ γκριθε. |
| Θεοτοκον χος πλ. α " Γερμανο Πατριρχου Σαλπσωμεν ν σλπιγγι σμτων· προκψασα γρ νωθεν, παντνασσα Μητροπρθενος, τας ελογαις καταστφει τος εφημοντας ατν, Βασιλες κα ρχοντες συντρεχτωσαν, κα τν Βασιλδα κροτετωσαν ν μνοις, Βασιλα τξασαν, τος θαντ κρατουμνους πρν, πολσαι φιλανθρπως εδοκσαντα, Ποιμνες κα Διδσκαλοι, τν το καλο Ποιμνος πραγνον Μητρα, συνελθντες εφημσωμεν, τν λυχναν τν χρυσαυγ, τν φωτοφρον νεφλην, τν τν Χερουβμ περτραν, τν μψυχν τε κιβωτν, τν πυρμορφον το Δεσπτου θρνον, τν μανναδχον χρυσαν στμνον, τν ζωηφρον το Λγου πλκα πντων Χριστιανν τ καταφγιον, σμασι θεηγροις, γκωμιζοντες, οτως επωμεν Παλτιον το Λγου, ξωσον τος ταπεινος μς, τς ορανν βασιλεας· οδν γρ δνατον τ μεσιτε σου. πολυτκιον χος α« Τος τρες μεγστους φωστρας τς τρισηλου Θετητος, τος τν οκουμνην κτσι δογμτων θεων πυρσεσαντας τος μελιρρτους ποταμος τς σοφας, τος τν κτσιν πσαν θεογνωσας νμασι καταρδεσαντας Βασλειον τν μγαν, κα τν Θεολγον Γρηγριον, σν τ κλειν ωνν, τ τν γλτταν χρυσορρμονι πντες ο τν λγων ατν ραστα, συνελθντες μνοις τιμσωμεν ατο γρ τ Τριδι, πρ μν ε πρεσβεουσιν. χος δ» ς τν ποστλων μτροποι, κα τς οκουμνης Διδσκαλοι, τ Δεσπτ τν λων πρεσβεσατε, ερνην τ οκουμν δωρσασθαι, κα τας ψυχας μν τ μγα λεος. κολουθα τοτου ψλλεται ν τος ποδεπνοις. Ες δ τν σπερινν κα τν ρθρον ψλλομεν τν κολουθαν τν γων τριν εραρχν, Βασιλεου το Μεγλου, Γρηγορου το Θεολγου κα ωννου το Χρυσοστμου. Ες τ πδειπνον κολουθα το γου ππολτου. Κανν, ωννου Μοναχο. δ α« χος δ» Ερμς «ρματα Φαρα, κα τν δναμιν ατο, ρριψεν ες θλασσαν, κραταις ν πολμοις, σωμεν ατ σμα καινν, τι νδξως δεδξασται». Δετε μαρτυρικας, εφημσωμεν δας, τν ερομρτυρα, θεοφεγγε καθορντες, χριτι φαιδρς κλμποντα, Χριστν δοξζοντες πντοτε. Σ Πομνην λογικν, πρς Χριστο γχειρισθες, τοτον κμιμομενος, προκινδυνεων ρστως Πτερ, τν ψυχν προτθεικας, κα διπλ στεφν κεκσμησαι. Τ ερατικ, κ προστγματος Θεο, τς γαλλισεως, προκεχρισμνος λα, τ μαρτυρικ ππλυτε, πεσφραγσθης δι αματος. Θεοτοκον φλεκτον Μωσς, ν τ ρει Σιν, βτον θεσατο, σ ζωγραφοσαν Παρθνε, αγλ μ φλεχθεσαν θεου πυρς κα γρ Θεν κησας. |
| πειδ πολλο τν κκλησιαστικν εταξαν συγχεν κα νατρπειν βουλμενοι, φιλχθρως κα συκοφαντικς ατας τινς κατ τν οκονομοντων τς κκλησας ρθοδξων πισκπων συμπλσσουσιν, οδν τερον, χρανειν τς τν ερων πολψεις, κα ταραχς τν ερηνευντων λαν κατασκευζειν πιχειροντες· τοτου νεκεν ρεσε τ γ συνδ τν ν Κωνσταντινουπλει συνδραμντων πισκπων, μ νεξετστως προσεσθαι τος κατηγρους, μηδ πσιν πιτρπειν τς κατηγορας ποιεσθαι κατ τν οκονομοντων τς κκλησας, μηδ μν πντας ποκλεειν. λλ ε μν τις οκεαν τιν μμψιν, τουτστιν διωτικν, παγγοι τ πισκπ ς πλεονεκτηθες, λλο τι παρ τ δκαιον παρ ατο πεπονθς, π τν τοιοτων κατηγοριν μ ξετζεσθαι, μτε πρσωπον το κατηγρου, μτε τν θρησκεαν. Χρ γρ παντ τρπ, τ τε συνειδς το πισκπου λεθερον εναι, κα τν δικεσθαι λγοντα, οας ν θρησκεας, τν δικαων τυγχνειν. Ε δ κκλησιαστικν εη τ πιφερμενον γκλημα τ πισκπ, ττε δοκιμζεσθαι χρ τν κατηγοροντων τ πρσωπα· να, πρτον μν αρετικος μ ξ κατηγορας κατ τν ρθοδξων πισκπων πρ κκλησιαστικν πραγμτων ποιεσθαι. Αρετικος δ λγομεν, τος τε πλαι τς κκλησας ποκηρυχθντας, κα τος μετ τατα φ μν ναθεματισθντας· πρς δ τοτοις, κα τος τν πστιν μν τν γι προσποιουμνους μολογεν, ποσχσαντας δ, κα ντισυνγοντας τος κανονικος μν πισκποις. πειτα δ, κα ε τινες τν π τς κκλησας π αταις τισ προκατεγνωσμνοι εεν κα ποβεβλημνοι, κοιννητοι, ετε π κλρου, ετε π λακο τγματος, μηδ τοτοις ξεναι κατηγορεν πισκπου, πρν ν τ οκεον γκλημα πρτερον ποδσωνται. μοως δ κα τος π κατηγοραν προλαβοσαν ντας, μ πρτερον εναι δεκτος ες πισκπου κατηγοραν, τρων κληρικν, πρν ν θους αυτος τν παχθντων ατος ποδεξωσιν γκλημτων. Ε μντοι τινς μτε αρετικο, μτε κοιννητοι εεν, μτε κατεγνωσμνοι, προκατηγορημνοι π τισι πλημμελμασι, λγοιεν δ χειν τιν κκλησιαστικν κατ το πισκπου κατηγοραν, τοτους κελεει γα σνοδος, πρτον μν π τν τς παρχας πντων πισκπων νστασθαι τς κατηγορας, κα π ατν λγχειν τ γκλματα το ν αταις τισν πισκπου· ε δ συμβαη δυνατσαι τος παρχιτας πρς διρθωσιν τν πιφερομνων γκλημτων τ πισκπ, ττε ατος προσιναι μεζονι συνδ, τν τς διοικσεως κενης πισκπων πρ τς ατας τατης συγκαλουμνων· κα μ πρτερον νστασθαι τν κατηγοραν, πρν γγρφως ατος τν σον ατος πιτιμσασθαι κνδυνον, επερ ν τ τν πραγμτων ξετσει συκοφαντοντες τν κατηγορομενον πσκοπον λεγχθεεν. Ε δ τις καταφρονσας τν κατ τ προδηλωθντα δεδογμνων, τολμσειεν βασιλικς νοχλεν κος, κοσμικν ρχντων δικαστρια, οκουμενικν σνοδον ταρσσειν, πντας τιμσας τος τς διοικσεως πισκπους, τν τοιοτον τ παρπαν ες κατηγοραν μ εναι δεκτν, ς καθυβρσαντα τος καννας, κα τν κκλησιαστικν λυμηνμενον εταξαν. Κανν Ζ´ |
| Σημειωτον τι λαι νεξαιρτως α ατοκφαλοι κκλησαι διαλεπτως κα διακπως μχρι σμερον θεωρον τν κκλησαν τς Οκρανας ς μρος τς κκλησας τς Ρωσας κα ς μητροπολτην Κιβου ναγνωρζουν τν συνετν κα μετριφρονα πσκοπον νοφριον. Συνεπς, ποκατστασις τν σχισματικν τς Οκρανας π ξνον κα εσπηδσαντα Πατριρχην, κα πδοσις ες ατος π το δου αθαιρτως κκλησιαστικς ατοκεφαλας, τν ποαν δν ζτησεν κανονικ τοπικ κκλησα10, παρ τν ντθετον γνμην τς οκεας κκλησιαστικς ρχς κα νευ Πανορθοδξου συναινσεως -μλλον δ, μετ Πανορθοδξου ντιδρσεως-, δι τς νυποσττου κα ντικανονικς πικλσεως τς κκλτου κα, κατπιν, δι τς στεας διεκδικσεως δικαιοδοσας μετ π τρες κα πλον ανας μ παρερμηνεαν τν σχετικν γγρφων, καθιστον προβληματικν τ νον καθεστς το ατοκεφλου. Ο σχισματικο παραμνουν σχισματικο κα μνη κανονικ κκλησα ες τν Οκραναν εναι π τν μητροπολτην νοφριον. Δι τοτο οδεμα μχρι τρα ατοκφαλος κκλησα -πλν τς Κων/πλεως- ναγνωρζει τν νον «μητροπολτην» τς ψευδο-ατοκεφλου «κκλησας», τν σχισματικν πιφνιον. Θεωρομεν δ χι μνον δικον, λλ κα στερουμνην στοιχειδους λογικς, τν σκπιμον μυωπαν τινν πρς τν βασικν τατην Κανονικν θερησιν το ν λγ προβλματος, κα τν μονομερ πικντρωσν των ες σχετα μ ατν ζητματα· πως λ.χ. ες τν θνικισμν τν Οκουμενισμν κορυφαων κπροσπων (παλαιοτρων κα νεωτρων) τς Ρωσικς κκλησας -χι, μως, κα τς Κανονικς Οκρανικς τοιατης-, τ ποα μλιστα προβλλουν μ μεγεθυντικος φακος, πρς δικαωσιν τς ντικανονικτητος. Ο πλεστοι γιορεται Πατρες χρημεν χαρν μεγλην, ταν ερ Κοιντης μ σχυρν πλειοψηφαν πεφασσατε ν μ στελετε κπροσπους -οτε κν εχετριον πιστολν- ες τν νθρνισιν το σχισματικο πιφανου. λυπθημεν σφδρα δι τς Μονς πο μειοψφησαν κα δι τος λαχστους πο πκυψαν ες πισεις, γνησαν τν πφασν σας κα λαβον μρος ες τν νθρνισιν! Τ δια ασθματα χαρς πλρωσαν τς καρδας μας κα δι τν π πολλν Μονν παρεμπδισιν τς πισκψεως «πισκπων» κα «κληρικν» τς νας ψευδοεκκλησας, πικρα δ κα παθς ργ δι’ σους, ετυχς λγους, φιλοφρνως τος δχθησαν κα συνελειτοργησαν!!! Πανοσιολογιτατοι σεβαστο Πατρες, – λγ τς σοβαρτητος το θματος, – δι τ κρος κα τν πχησιν, τν ποαν κκτηται γιορειτικ μαρτυρα ν τν Οκουμενικν ρθοδοξαν, λλ κα – δι τν διασφλισιν τς νδοαγιορειτικς ντητος, ΣΑΣ ΠΑΡΑΚΑΛΟΥΜΕΝ πως χρι Πανορθοδξου ποφνσεως παγορεσητε τν εσοδον τν ν λγ σχισματικν ν τ ερ μν Τπ -τουλχιστον- τ «νεργσαι τι ατος ς κληρικος». |
| Ο νθελληνικς ρζες νγονται στος βαρβρους Τετονες κα Φργκους, (8-9ο μ. Χ. ανα), στος δημιουργος το Παπισμο. Ν διευκρινσουμε πς ο σχσεις Ρωμαων κα λλνων ταν σχετικ ρμονικς κα νας πολιτισμς συμπλρωνε τν λλο, κνοντας λγο γι λληνορωμακ πολιτισμ, ποος ποτελε κα τ βθρο το ερωπακο πολιτισμο. Ρωμαοι κα λληνες συνυπρξαν γι περισστερο π χλια χρνια. Μλιστα ο πρτοι κτιμοσαν τν λληνισμ κα τν θεωροσαν ντερο πολιτισμικ π τν δικ τους κα μλιστα θεωροσαν τιμ τους ν ποκαλονται λληνες! κκλησα τς Ρμης πολμβανε, τν πρτη χιλιετα, τιμητικ θση, ποκαλομενη «προκαθημνη τς γπης» κα ο Ρωμαοι πσκοποι ταν λοι σχεδν λληνομαθες κα φιλλληνες. Σ ντθεση μ’ ατος ο βρβαροι Φργκοι τρεφαν ξ’ ρχς χθρτητα πρς τος Ρωμαους, νατολικος κα Δυτικος. Υοθτησαν ναν αρετικ Χριστιανισμ κα καλλιργησαν μα μφαν ποστροφ κα μσος πρς τν ρθοδοξα, ποα κυριαρχοσε σ νατολ κα Δση. Τν αρετικ κδοχ τν υοθτησαν ς διαφοροποηση μ τν Ρωμηοσνη, γι ν πιτχουν τν βρβαρο πεκτατισμ τους, ν καταλβουν τν ρωμακ ατοκρατορα κα ν γκαταστσουν τ δικ τους ξουσα, βασισμνη στ φεουδαρχικ σστημα κα τν δουλοπαροικα. θεμελιωτς το φραγκισμο Καρλομγνος (747-814), ποδεικνεται ς νας π τος χειρτερους νθλληνες, κατηγορντας τος ρθοδξους ς …αρετικος! Γι ν μεισουν τν ξα τν ρθοδξων Ρωμαων τς νατολς, τος προσδωσαν τν νομασα «Γραικο», δηλαδ γροκοι! Δν εναι λλωστε τυχαα ατ συμπεριφορ, διτι εναι ποχ πο τ νατολικ Ρωμακ Κρτος μεταλλσσεται σ λληνικ. Δν εναι πσης τυχαο τι μγας νθλληνας Καρλομγνος εναι κορυφαος «γιος» του Παπισμο! χθρτητα κατ τν ρθοδξων Ρωμαων κα κρια τν Ρωμαων της νατολς, ντθηκε μ τν κδωξη το τελευταου ρθοδξου Ππα τ 993 μΧ κα μ τν κατληψη π τος Φργκους το πατριαρχικο θρνου τς πρεσβυτρας Ρμης τ 1046, ποα κορυφθηκε μ τ «σχσμα» το 1054, μεταφροντας ταυτχρονα λες τς φραγκικς κακοδοξες, λλοινοντας τν πστη τς κκλησας στν κατακτημνη Ερπη κα ξαφανζοντας δι σκληρν διωγμν, σφαγν, δησεων κα καταστροφν κθε τ τ ρωμακο κα ρθδοξο. πως εχε ποδεξει μ πιστημονικ κρβεια μακαριστς καθηγητς Πρωτοπρ. ωννης Ρωμανδης, βρβαρος φραγκισμς μισοσε τν Ρωμηοσνη (νατολικ κα δυτικ). Στ Δση, μ τος πεκτατικος κα καταστροφικος πολμους, ξαφνισε τ ρωμακη παρδοση κα τν ρθοδοξα κα πβαλε τν φραγκικ παρδοση. Μετ τν κατκτηση τς Ρμης ξαφανζεται ρωμακ παρδοση, κα κυριαρχε φραγκικ, φραγκολατνικη, ποα «βαπτστηκε» ρωμακ, γι ν τν σφετεριστε. |
| Μετ τν β Στιχολογαν, τερα Καθσματα ποστολικ χος β Εσπλαγχνας πρχουσα Εσπλαγχν πτωχεσας Θες, πλουτιστς ξαπστειλεν μς ν τ κσμ, φανοντας πτωχε το κηργματος, πλοτον τν ορνιον τος πρασι, δι ν κα πλουτσαντες, τν πστιν τν νθεον, νυμνομεν εσεβς, τν θεαν μν μνμην πστολοι. Τς σοφας πρχοντες Θεο, Μαθητα κα ατπται, τν σοφν κα ητρων, σοφον σοφαν ξεφαλισαν, τ διωτε το κηργματος, τ θνη σοφσαντες, ο θεοι πστολοι, ρθοδξως νυμνεν, τν Δημιουργν κα μνον Κριον. Δξα... Κα νν... Θεοτοκον Βοηθς τος ν θλψει Θεοκυτορ, κα προσττις πρχεις τος ν νγκαις, πεγνωσμνοις λπδα παρχουσα, κα νιτων τς νσους καθαρουσα, Θεοτκε Πανμνητε· δι πρ μν δυσπει τν Κριον. Μετ τν γ Στιχολογαν, τερα Καθσματα το γου Νικολου χος β Τας τν θαυμτων κτσι Νικλαε, καταφαιδρνεις φλιον πασαν, κα λεις τν ζφον τν θλψεων, κα τν κινδνων λανεις τν φοδον, προσττης πρχων θερμτατος. Μαρτυρικν πστολοι, Μρτυρες, κα Προφται, ερρχαι, σιοι κα Δκαιοι, ο καλς τν γνα τελσαντες, κα τν πστιν τηρσαντες, παρρησαν χοντες πρς τν Σωτρα, πρ μν ατν ς γαθν κετεσατε, σωθναι δεμεθα τς ψυχς μν. Δξα... Κα νν... Θεοτοκον μνη Θεν σπρως κυσασα, κα μετ φρικτν λοχεαν γνεουσα, σο προσππτω χραντε, μετ φβου κρζων κα πστεως· κ παθν κα νσων δεινν, κα πσης νγκης με δισωσον. Κανν τν γων ποστλων, δ α χος β Ερμς ν βυθ κατστρωσ ποτε, τν Φαραωντιδα, πανστρατιν περοπλος δναμις, σαρκωθες Λγος δ, τν παμμχθηρον μαρταν ξλειψεν, δεδοξασμνος Κριος· νδξως γρ δεδξασται. Το φωτς το θεου στραπα, πστει χρηματσαντες, φωτοειδες το Σωτρος πστολοι, λον με φωτσατε, σκοτιζμενον δονν μαυρτησι, κα ν μελε, πντα μου τν βον διανοντα. Μαθητα κα φλοι το Χριστο, φλον με γενμενον, το δυσμενος δι κακν οκεωσιν, τοτου κλυτρσασθε, συγκινοντς μου τν ψυχν ες γπησιν, το πεφιληκτος, γνος τν βροτν δι γαθτητα. Ταπειν ψυχ μου πρ θανς, σπεσον μετανησον, κα σεαυτν νενεκρωμνην πνθησον, πως τν Λζαρον, τετραμερον ναστσας ς εσπλαγχνος, κα σ ναστσ, τας τν ποστλων παρακλσεσιν. Θεοτοκον γαθν κυσασα Θεν, πντας γαθνοντα, τος τ φθορ κεκρατημνους Πναγνε, τοτον καθικτευε, Παναμμητε, σν Προφταις κα Μρτυσι, κα τος ποστλοις, πντας λυτρωθναι παραβσεως. |
|
|
