| Климент не мог не сознавать, что таким способом легче всего было выбить энкратитов с поля сражения 332 . Впрочем, отнюдь не может быть сомнения, что александриец не приравнивал апокрифические евангелия четырём каноническим. Известно, что против одной цитаты из евангелия к египтянам он с решительностью возражал так: „Это изречение мы имеем не в четырёх переданных нам евангелиях, а в евангелии к египтянам” 333 . Подобно Егезиппу, Климент пользуется евангелием к евреям ( τ καθ’ βραους εαγγελον), именно два раза. Однажды он ссылается на этот апокриф, наряду со свидетельствами из Платонова Теэтета и „Преданий” Матфея в доказательство, что удивление вещам есть начало любви 334 . Что это за евангелие, каковы были его содержание, область распространения, круг читателей? На все эти вопросы можно отвечать только в духе предположений. Весьма вероятно предположение, что Климент извлёк свои цитаты из одного иудео-христианского источника, предварительно переводя их с еврейского арамейского языка 335 . Знание этих языков не может казаться странным в Клименте, потому что прежде чем поселиться в Александрии, он жил некоторое время в Палестине и здесь брал уроки у одного христианина из евреев 336 . Отношение александрийца к вышеназванному апокрифическому евангелию, однако, весьма отлично от такового же отношения к четырём каноническим евангелиям. В последних он, можно сказать, всецело живёт и движется. Из первого же случайно берёт несколько изречений. Цитаты из „евангелия к евреям” ставятся рядом с суждениями философа Платона и на одной с ними линии. В одном случае цитатой из этого евангелия доказывается не какая-либо из христианских истин, а просто философское положение о том, что удивление есть начало любви. Наконец, даже самый образ цитации, т. е. формула её, например: „также и в евангелии к евреям написано” 337 достаточно говорит, насколько этот апокриф имел мало весу в глазах Климента. В связи с евангелием к евреям Климент ссылается на „Предания Матфея” ( α Παρδοσεις Ματθ ας) 338 Подробный разбор цитат из этого источника, а также исследование апокрифического варианта к рассказу евангелиста Луки ( Лк. 19:1–10 ), где мытарь Закхей нарочито заменяется Матфеем, делает очень правдоподобным мнение, что Климент имел под руками особое евангелие Матфея, вероятно, подложное 339 . |
| Αρχεο Ολοκληρθηκε η επσκεψη εργασας του μητροπολτη Βολοκολμσκ Ιλαρωνα στην Ουγγαρα 6 Ιουνου 2022 τος 13:45 Στις 5 Μαου 2022 ο πρεδρος του Τμματος Εξωτερικν Εκκλησιαστικν Σχσεων (ΤΕΕΣ) του Πατριαρχεου Μσχας μητροπολτης Βολοκολμσκ Ιλαρωνας, ο οποος επισκφθηκε την Ουγγαρα με την ευλογα του Αγιωττου Πατριρχη Μσχας και Πασν των Ρωσσιν Κυρλλου, μετβη στην πλη Σεντντρε, που συναντθηκε με τον επικεφαλς της επιτοπου επαρχας της Σερβικς Ορθοδξου Εκκλησας επσκοπο Μπουντμ Λουκιαν. Στην εσοδο του ναο της Κοιμσεως της Θεοτκου υποδχθηκαν τον μητροπολτη Ιλαρωνα ο επσκοπος Λουκιανς και εκπρσωποι του ευαγος κλρου της επαρχας Μπουντμ. Τελσθηκε δοξολογα στη σερβικ γλσσα και εψλη το καθιερωμνο πολυχρνιο. Καλωσορζοντας τον προσκεκλημνο απ τη Ρωσικ Ορθδοξη Εκκλησα ο επσκοπος Λουκιανς ειδικτερα ανφερε: «Κθε φορ ταν μας επισκπτεσθε Σεβασμιτατε, αισθανμαστε τη χρη και την ευλογα των Οσων Σεργου του Ραντονζ, Σεραφεμ του Σαρφ και πντων των εν τη ρωσικ γη διαλαμψντων Αγων. Επομνως, χαιρμεθα για κθε συνντηση μαζ Σας. Σε λο τον κσμο Σς γνωρζουν ως ειρηνοποι, διτι εκπληρσατε την εντολ του Θεο: «Μακριοι ο ερηνοποιο» (Ματθ. 5.9). Συνεπς προσευχμαστε στον Κριο, στε κθε βμα Σας σε αυτ την πορεα να εναι ευλογημνο. Και λμε πντοτε: «Ελογημνος ρχμενος ν νματι Κυρου» (Λουκ. 13.35). Και επσης: «Κριος σχν τ λα ατο δσει, Κριος ελογσει τν λαν ατο ν ερν» (Ψαλ. 28.11)». Ανταπαντντας ο μητροπολτης Ιλαρωνας τνισε ειδικτερα: «Σμερα εναι ιδιατερη ημρα για τη Σερβικ Ορθδοξη Εκκλησα. Σμερα ο Αγιτατος Πατριρχης Πορφριος ενεχερισε στον επικεφαλς της Μακεδονικς Ορθοδξου Εκκλησας τον Τμο Αυτοκεφαλας, με τον οποο υπερκερσθηκε τελικ το σχσμα, που υπρξε στους κλπους της Σερβικς Ορθοδξου Εκκλησας επ πολλς δεκαετες. Χαιρμαστε μαζ με λο το πλρωμα της Σερβικς Ορθοδξου Εκκλησας και συγχαρουμε τον Αγιτατο Πατριρχη Πορφριο και λους τους ιερρχες, ιερες, μονζοντες και λακος, οι οποοι ευρσκονται στη Σερβα, τη Βρειο Μακεδονα καθς και στη διασπορ, για αυτ το εκπληκτικ γεγονς της αποκαταστσεως της ενσεως και της χορηγας απ την Εκκλησα-Μητρα, τη Σερβικ Ορθδοξη Εκκλησα, της αυτοκεφαλας στη Εκκλησα θυγατρα της». Μετ το πρας της Θεας Μυσταγωγας στην ενοριακ οικα παρατθηκε γεμα, στο οποο παρακθησαν κληρικο της επαρχας Μπουντμ της Σερβικς Ορθοδξου Εκκλησας και ο πρωτοσγκελος της επαρχας Βουδαπστης και Ουγγαρας του Πατριαρχεου Μσχας ιερας Σβιατοσλφ Μπουλχ. Την δια ημρα ο μητροπολτης Ιλαρωνας μετβη στο ρωμαιοκαθολικ αββαεο Τιχν, που εχε συνντηση με τον αββ Ριχρδο Κορζνσκι, ο οποος ταν επικεφαλς της μονς κατ το διστημα 1994-2018. Календарь ← 23 Ιανουαρου 2024 τος © Patriarchia.ru , 2005 – 2024 Με την επιφλαξη παντς νομμου δικαιματος © Сделано в Κατασκευ απ Stack Group |
| Αρχεο Συνντηση του Μητροπολτη Ιλαρωνα με τον Προκαθμενο της Ορθοδξου Εκκλησας Ιεροσολμων 7 Ιουνου 2019 τος 16:44 Στους Αγου Τπους, κατπιν ευλογας του Αγιωττου Πατριρχη Μσχας και Πασν των Ρωσσιν κ.κ. Κυρλλου, αφχθη στις 6 Ιουνου 2019 ο Μητροπολτης Βολοκολμσκ Ιλαρωνας, ο Πρεδρος του Τμματος Εξωτερικν Εκκλησιαστικν Σχσεων του Πατριαρχεου Μσχας. Στο αεροδρμιο τον υψηλ επισκπτη υποδχθηκαν ο Αρχιμανδρτης Αλξανδρος Αλισοφ, ο Αρχηγς της Ρωσικς Εκκλησιαστικς Αποστολς στην Ιερουσαλμ και ο Αναπληρωτς του, Ιερομναχος Δομετιανς Μαρκαριν. Στο Καθολικ Πντων των ν Ρωσσ διαλαμψντων Αγων της Ιερς Μονς Ορεινς ο Σεβασμιτατος τλεσε της Θεα Λειτουργα, συλλειτουργησντων του Αρχιμανδρτη Αλεξνδρου Αλισοφ και κληρικν της Ιεραποστολς και της Ιερς Μονς Ορεινς. Απευθυνμενος στις αδελφς της Μονς, μετ τη λξη της Θεας Μυσταγωγας, ο Μητροπολτης Ιλαρωνας διαββασε την ευλογα του Αγιωττου Πατριρχη Κυρλλου, ο οποος, πως σημεωσε ο Ιερρχης, «πντοτε νοερς παρσταται στους Αγους Τπους και στην Ιερ Μον τατη». Επσης ο κ. Ιλαρωνας συνεχρη το εκκλησασμα για την εορταζμενη εκενη την ημρα Γ’ ανερεση της κεφαλς του Αγου Προδρμου, υπογραμμζοντας: «Ο γιος Προφτης, Πρδρομος και Βαπτιστς του Κυρου Ιωννης, του οποου το σπτι ευρσκετο ακριβς σε τοτο το μρος, μς διδσκει την νευ ρων αφοσωση στο ργο του Θεο. λη του τη ζω προσφερε στην υπηρεσα, που τον εγκατστησε ο Θες, λγοντας τι ταν να ετοιμσει την οδ για κποιο λλο, για την Σωτρα του κσμου, τον επαγγειλμενο, για τον Αμν του Θεο. Την οδ αυτ, ο γιος Ιωννης την ετομασε με τη ζω, το κρυγμα και την διακονα του. Η διακονα του ταν θυσιαστικ και ολοκληρθηκε με το μαρτυρικ τλος. πως επε ο Κριος, «οκ γγερται ν γεννητος γυναικν μεζων Ιωννου το βαπτιστο» (Ματθ. 11. 11)». Ακολοθως, αυθημερν στο Πατριαρχεο Ιεροσολμων πραγματοποιθηκε η συνντηση του Προδρου του Τμματος Εξωτερικν Εκκλησιαστικν Σχσεων του Πατριαρχεου Μσχας με τον Προκαθμενο της Εκκλησας Ιεροσολμων, τον Μακαριτατο Πατριρχη της Αγας Πλεως Ιερουσαλμ και πσης Παλαιστνης κ.κ. Θεφιλο. Ο Σεβασμιτατος διαββασε στον Μακαριτατο τους χαιρετισμος και τις ευχς του Αγιωττου Πατριρχη Μσχας και Πασν των Ρωσσιν Κυρλλου και αμσως μετ υπρξε ανταλλαγ απψεων επ ζητημτων των διεκκλησιαστικν σχσεων του διμερος ενδιαφροντος. Ακμη ο κ. Ιλαρωνας μετβη στον Ιερ Να Αναστσεως του Χριστο, που προσκνησε τον Πανγιο Τφο, τον Γολγοθ και την Αγα Αποκαθλωση. Αυθημερν, συνοδε του Αρχιμανδρτη Αλεξδνρου και του Ιερομονχου Δομετιανο, ο Πρεδρος του ΤΕΕΣ επισκφθηκε τον Ι. Να Αγου Γεωργου Λδδας και τον Ι. Να Αγας Ταβιθς Ιππης. Календарь ← 23 Ιανουαρου 2024 τος © Patriarchia.ru , 2005 – 2024 Με την επιφλαξη παντς νομμου δικαιματος © Сделано в Κατασκευ απ Stack Group |
| Идентификацией является отождествление себя с другим человеком или группой людей. Она приводит к подражанию действий и переживаниям другого человека. Εις Ψαλμ. 4, PG 55, 52. Εις τους Ανδριντας 7, 3, PG 49, 95. Λγος ταις Καλνδαις 1, PG 48, 953. Отрицание — защитная реакция психики, с помощью которой человек бессознательно отрицает существование какой-либо негативной для него информации. Благодаря факту отрицания каких-либо вещей или событий, становится возможно узнать о истинных причинах беспокойства конкретного человека. Человек часто бессознательно отрицает не то чего не существует в действительности, но отрицает нечто для него важное, но что по некоторым, известным только ему причинам, никоим образом неприемлемо. Таким образом, человек часто отрицает то, что старается скрыть. Εις Ιω. 49, 1, PG 59, 273. Εις Ματθ. 68, PG 58, 640. См.: Κ. Στεφαν, Μαθματα Ψυχιατρικς με στοιχεα Ψυχολογας, τευχ. Α, Αθνα 1973, σ.278-279. Εις Πραξ. 41, 1, PG 60, 287. Περ μετανοας 6, 3, PG 49б 317. Εις τα κατ τον Δαυδ και τον Σαολ 2, 5, PG 54, 693. Εις Πραξ. 41, 5, PG 60, 294. Εις Ολυμπ. Επιστ. 10, 13. Источник: Spyridon Tsitsigkos. Ο «εμφυλιοσ» πολεμοσ τησ ψυχησ [ ] Комментарии ( 0): Написать комментарий: Правила о комментариях Все комментарии премодерируются. Не допускаются комментарии бессодержательные, оскорбительного тона, не имеющие своей целью плодотворное развитие дискуссии. Обьём комментария не должен превышать 2000 знаков. Републикация материалов в комментариях не допускается. Просим читателей обратить внимание на то, что редакция, будучи ограничена по составу, не имеет возможности сканировать и рассылать статьи, библиограммы которых размещены в росписи статей. Более того, большинство этих статей защищены авторским правом. На просьбу выслать ту или иную статью редакция отвечать не будет. Вместе с тем мы готовы рассмотреть вопрос о взаимном сотрудничестве, если таковые предложения поступят. Прим.: Адрес электронной почты опубликован не будет и будет виден лишь модераторам. Зарегистрированным пользователям Отправить Другие публикации на портале: © 2007-2024 Портал Богослов.Ru. Издатель: БОГОСЛОВ.RU Адрес издателя: 141300 Московская область, город Сергиев Посад, территория Троице-Сергиевой Лавры. Все права защищены. Свидетельство о регистрации СМИ Эл ФС77-46659 от 22.09.2011 При копировании материалов с сайта ссылка обязательна в формате: Источник: Портал Богослов.Ru . Мнение редакции может не совпадать с мнением авторов публикаций. Редакция открыта к сотрудничеству и готова обсудить предложения. |
| «Церковная история», HI, 24: Ματθαος μν γρ πρτερον βραοις κηρξας, ς μελλε και φ " τερους ναι, πατρω γλττη γραφ παραδος τ κατ " αυτν εαγγλιον, τ λεπον τ αυτο παρουσα τοτοις, φ " ων στλλετο, δι τς γραφς πεπλρου. «Матфей первоначально проповедовал евреям; собравшись же и к другим народам, вручил им свое евангелие, написанное на родном языке. Отзываемый от них, он оставил им взамен себя свое Писание». 931 «Огласительное поучение четырнадцатое»: Ματθ. γρψας τ εαγγλιον βραδι γλσση. 932 «Панарион», XXX, 3; ср. LI, 5. 933 Praef. in Matth.; Толкования Евангелия от Матфея 12:13; «Диалог против Пелагия», III, гл. 2; «О знаменитых мужах», гл. 2 и 3. Свидетельство Иеронима несколько противоречиво. Он получил экземпляр еврейского Евангелия от Матфея от назореев в Верии Сирийской для того, чтобы снять с него копию (392). Но впоследствии (415) он, по–видимому, узнал, что пресловутое еврейское Евангелие от Матфея из библиотеки Памфилия в Кесарии на самом деле было «Евангелием евреев» (Evangelium juxta, или secundum Hebrceos), которое он и перевел на греческий язык и латынь («О знаменитых мужах», гл. 2). Эта история не имела бы никакого смысла, если бы еврейское евангелие было попросту оригиналом канонического Евангелия от Матфея. См. Вайсе, указ. соч., с. 7 sqq. 934 Фрагменты этого евангелия («Quo utuntur Nazareni et Ebionitae», Иероним) были собраны Креднером (Beitrage, I, 380 sqq.), Гильгенфельдом (Nov. Test, extra can. rec, IV) и в особенности Николсоном в процитированной выше работе. Это евангелие намного превосходит прочие апокрифические евангелия и настолько похоже на еврейское Евангелие от Матфея, что многие путали эти тексты друг с другом, как отмечает Иероним в Толковании Евангелия от Матфея 12:13 («quod vocatur a plerisque Matthœi authenticum») и в «Диалоге против Пелагия», III, 2. Тюбингенская школа (Баур, Швеглер, Гильгенфельд) придерживается прямо противоположной точки зрения и считает это еретическое евангелие Urmatthœus (протоевангелием от Матфея), а наше греческое Евангелие от Матфея — его ортодоксальной редакцией, сделанной только в 130 г. Но Кейм (I, pp. 29 sqq.), Майер (р. 19) и Вайсс (pp. 8–9) довольно успешно опровергли эту гипотезу. Николсон видоизменяет тюбингенскую теорию, полагая, что Матфей в разное время написал и каноническое евангелие, и аналогичные ему отрывки из Евангелия евреев. 935 |
| 3.Προς το παρν, στις περισστερες Ορθδοξες Εκκλησες επικρατε μα ανησυχητικ σιωπ. Oι διαφαινμενες εκατρωθεν πολιτικς πισεις τραυματζουν το πνευματικ κρος της Ορθοδξου Εκκλησας. Εν η κινητοποηση ανεθυνων προσπων, για να λοιδορον εκενους που διατυπνουν διαφορετικς εκτιμσεις, κολακεοντας συγχρνως σους υποστηρζουν, ευτελζει τον διορθδοξο διλογο σε μα κρσιμη για την Ορθοδοξα εποχ. Ορισμνοι εκκλησιαστικο κκλοι εκφρζουν την προσδοκα τι σιγ-σιγ λες οι Ορθδοξες Εκκλησες θα αναγνωρσουν τον παραλαβντα τον Τμο. μως, κι αν ακμη ορισμνες Αυτοκφαλες Εκκλησες τoν αναγνωρσουν, αρκετς λλες, πως δηλνουν στις μχρι τοδε δημσιες τοποθετσεις τους, θα παραμενουν στην ρνηση. Με αποτλεσμα μια εθνοφυλετικ δισπαση (σε λληνες, Σλβους και σους επιθυμον αρμονικς σχσεις με λους), η οποα ακυρνει τον πολυεθνικ και πολυπολιτισμικ χαρακτρα της Ορθοδοξας και την οικουμενικτητ της. Τα εκκλησιαστικ σχσματα δεν τα διορθνει αυτομτως ο χρνος οτε τα επουλνει αντιθτως τα παγινει και τα βαθανει. 4.Επεγει πλον να αναζητηθον δρμοι υπερβσεως της εκκλησιαστικς πολσεως. Για την αντιμετπιση των ποικλων συγκροσεων στον κσμο το πρτο στδιο ενεργειν εναι η αποκλιμκωση. Εναι ευρτατα αποδεκτ και συχν επαναλαμβνεται διεθνς τι μνον με σοβαρ διλογο εναι δυνατν να αντιμετωπιστον οι εντσεις. Ας επιδιωχθε το συντομτερο εκ νου επικοινωνα και ανταλλαγ δημιουργικν προτσεων μεταξ των βασικν παραγντων της κρσεως. Υπρχουν στην Ορθδοξη Εκκλησα πρσωπα που μπορον να συμβλουν στην μεση ναρξη διαβουλεσεων. 5. Καιρς να τεθον ως βσεις των νων προσπαθειν αλθειες της Ορθοδξου Παραδσεως, οι οποες στηρζονται στην Αγα Γραφ. Πχ: «Τ δ με καλετε, Κριε Κριε, κα ο ποιετε λγω;» (Λουκ. 6:46, πρβλ. Ματθ.7:21) «γ δ λγω μν, γαπτε τος χθρος μν, ελογετε τος καταρωμνους μς, καλς ποιετε τος μισοσιν μς…» (Ματθ. 5:44) «φες μν τ φειλματα μν, ς κα μες φεμεν τος φειλταις μν…» (Ματθ. 6:12) «…σπουδζοντες τηρεν τν ντητα το Πνεματος ν τ συνδσμ τς ερνης» (Εφεσ.4:3, βλπε και Γαλ.5:15). Ακολουθντας πιστ τις εντολς του Κυρου θα διακρνουμε νους δρμους για την υπρβαση της κρσεως. |
| Να αποδεχθε Ο ισττοπος χρησιμοποιε cookie για να σας δεξει τις πιο ενημερωμνες πληροφορες. Συνεχζοντας να χρησιμοποιετε τον ισττοπο, συναινετε στη χρση των Μεταδεδομνων και των cookie σας. Διαχεριση cookie ΑΠΟ ΤΗΝ ΠΕΝΤΑΡΧΙΑ ΣΤΑ ΔΙΠΤΥΧΑ ΠΩΣ ΔΙΑΜΟΡΦΩΘΗΚΕ Η «ΤΙΜΗΤΙΚΗ ΣΕΙΡΑ ΚΑΤΑΤΑΞΕΩΣ» ΤΩΝ ΟΡΘΟΔΟΞΩΝ ΕΚΚΛΗΣΙΩΝ Πβελ Κουζενκφ, Διδκτωρ Ιστορας, υφηγητς Ως μνη αληθιν Κεφαλ στην Ορθδοξη Εκκλησα τιμται ο Κριος Ιησος Χριστς, στον Οποο δθη πσα ξουσα ν οραν κα π γς(Ματθ. 28.18).Και εν στους ρωμαιοκαθολικος ο Ππας της Ρμης διαθτει «πλρη, αντατη και οικουμενικ εξουσα επ της Εκκλησας» ως «τοποτηρητς του Χριστο» (Κατχηση της Ρωμαιοκαθολικς Εκκλησας, σ. 882), στην ορθδοξη παρδοση οι προκαθμενοι των κατ τπους Εκκλησιν θεωρονται ιστιμοι ως προς την αρχιεροσνη τους. Την δια στιγμ υφσταται ανμεσ τους και ορισμνη τιμητικ σειρ κατατξεως, σμφωνα με την οποα μνημονεονται στα Δπτυχα. Πς διαμορφθηκε αυτ η μακραωνη παρδοση; Ο ΧΡΙΣΤΟΣ ΚΑΙ ΟΙ ΠΡΩΤΟΙ ΑΠΟΣΤΟΛΟΙ ΓΙΑ ΤΑ ΠΡΩΤΕΙΑ ΣΤΗΝ ΕΚΚΛΗΣΙΑ Σμφωνα με τα Ευαγγλια, ο Κριος δεν ξεχριζε μεταξ των Αποστλων κποιον «ηγτη», ο οποος διθετε ιδιατερα δικαιματα επ των λλων. Πολ περισστερο, ο Ιησος Χριστς δικοπτε αυστηρ τις προσπθειες των μαθητν Του να διασαφηνσουν, ποιος απ εκενους διαθτει προτεραιτητα. (Λουκ. 22.24–30,Ματθ. 18.1–2), λγοντς τους: « μεζων ν μν γινσθω ς νετερος, κα γομενος ς διακονν» (Λουκ. 22.26,πρβλ.:Ματθ. 23.11–12).Στη συνχεια ο διος δωσε το παρδειγμα αυτς της ασυνθιστης προσεγγσεως της εξουσας, πλνοντας τα πδια των Αποστλων κατ το Μυστικ Δεπνο. Το σστημα, στο οποο σο υψηλτερα τοποθετεται ο προστμενος, τσο μεγαλτερο αριθμ υφισταμνων του υπηρετε, ταν ακατανητο στους εθνικος. Και πργματι, υπ τις συνθκες του «κσμου τοτου» εναι αδιανητο. Αλλ στην Εκκλησα του Χριστο δη επ δο χιλιδες και πλον χρνια πρυτανεει αυτ η αρχ της αγπης, αντθετης τξη της κοσμικς εξουσας, η οποαεδρζεται επ της ισχος και της υπερηφνειας. Το ιδεδες της εκκλησιαστικς Αρχς εναι ο βιβλικς Καλς Ποιμνας, που προσφρει τη ζω του υπρ των προστατευομνων Του (Ιω. 10.11–16,πρβλ.:Ησ. 40.11 κ..). |
| Теологические и метафизические основания христианской культуры предстают нашему взору своеобразной диалектикой христианской религиозной мысли и античного миросозерцания. Ориген жизнью своей живёт по-христиански, по воззрениям же своим на соделанное и Божественное эллинствует 94 . Источники 1 . Ориген. Ωριγνονς τον εις το κατα Ματθ ιον Εναγγλιον εξηγητικων. – Paris: Sources Chretiennes, t. 43,1992. 2 . Ориген. Ωριγνους τν ις τ κατ ωννην Ευαγγλιον ξηγητικν. – Paris: Sources Chretiennes, t. 120,1996. 3 . Ориген . Origenis homilia in Librum Regnorum I. – Paris: Sources Chretiennes, t. 328, 1986. 4 . Ориген . Origenis in Exodum. – Paris: Sources Chretiennes, т.321, 1985. 5 . Ориген . Origenius commentarium in cantico canticorum. – Paris: Sources Chretiennes, t. 375, 1991. 6 . Ориген . Homiliae in Jesu Nave. – Paris: Sources Chretiennes, t. 71, 1960. 7 . Ориген . Homilia in Sancto Luca. – Paris: Sources Chretiennes, t. 87, 1998. 8 . Ориген . “О Началах» – Новосибирск, 1993. 9 . Ориген . “О Молитве”, “Увещание к мученичеству” – Сам., 1992. 10 . Ориген . “Против Цельса” – М. 1997 11 . Августин Аврелий . Творения. – М., 1997 12 . Григорий Чудотворец , Мефодий Патарский . Творения. – М., 1997 13 . Деяния вселенских соборов. – СПб., «Воскресение», 1996. 14 . Евсевий Памфил . “Церковная История” – М., 1993. 15 . Иероним. О девственности. – М., 1995. 16 . Ириней Лионский . Творения. – М., 1996. 17 . Иустин Мученик . Творения. – М., 1996. 18 . Платон. Собрание сочинений. – М.. «Мысль», 1993. 19 . Плотин. Эннеады. – М., 1997. 20 . Порфирий. Жизнь Плотина//Диоген Лаэрций. О жизни, учениях и изречениях знаменитых философов. – М., 1978. 21 . Ранние Отцы Церкви. – Брюссель: “Жизнь с Богом”, 1988. 22 . Ранович А. Б. “Первоисточники по истории раннего христианства», “Античные критики христианства” – М., 1976. 23 . Сократ Схоластик . “Церковная История» – М., «РоссПЭн», 1996. 24 . Сочинения древних христианских апологетов. – СПб., «Але- тейя», 1999. 25 . Jacques Loew Fayard. Histoire du I’Eglise par Elle-meme. 1978. |
| Ο Πατριρχης Βαρθολομαος ισχυρζεται τι «για την Ορθοδοξα το Οικουμενικ Πατριαρχεο αποτελε ζμη που “λον τ φραμα ζυμο” (Γαλ. 5.9) της Εκκλησας και της ιστορας», το Πατριαρχεο Κωνσταντινουπλεως «ενσαρκνει το γνσιον εκκλησιαστικν θος της Ορθοδοξας: “ ν ρχ ν Λγος… ν ατ ζω ν, κα ζω ν τ φς τν νθρπων” (Ιω. 1.1,4). Η αρχ της Ορθοδξου Εκκλησας εναι το Οικουμενικ Πατριαρχεο, “σε αυτ ζω και η ζω εναι το φως των Εκκλησιν”» . Παραθτοντας τον αοδιμο Γορτνης και Αρκαδας Κριλλο περ του τι «η Ορθοδοξα δεν δναται να υπρχει χωρς το Οικουμενικ Πατριαρχεο», ο Πατριρχης Βαρθολομαος δηλνει τι «ο καθνας μας οφελει ακμη στεντερα να εναι συνδεδεμνος προς τον Πρτο μεταξ μας, προκειμνου να πνει εκ της πλουσας πηγς, αφετηρα της οποας αποτελε το ευσεβς ημν θνος και η μωμος πστη». Υποστηρζεται τι: «Το Οικουμενικν Πατριαρχεον χει την ευθνην να θση τα πργματα εν εκκλησιαστικ και κανονικ ευταξα, διτι μνον αυτ χει τα κανονικ προνμια και την ευχν και ευλογαν της Εκκλησας και των Οικουμενικν Συνδων να επιτελ το υψηλν και εξαιρετικν τοτο χρος ως φιλστοργος Μτηρ και αρχ των Εκκλησιν. Εν το Οικουμενικν Πατριαρχεον αποποιηθ των ευθυνν του και απομακρυνθ απ την διορθδοξον σκηνν, ττε αι τοπικα Εκκλησαι θα πορεωνται “ως πρβατα μη χοντα ποιμνα” (Ματθ. 9, 36), αναλισκμεναι εις εκκλησιαστικς πρωτοβουλας, αι οποαι συγχουσι την ταπενωσιν της πστεως με την υπεροψαν της εξουσας» . Κατ τη γνμη του Πατριρχη Βαρθολομαου, η περ της ισοτιμας των Ορθοδξων Προκαθημνων διδασκαλα αποτελε αλλοωση της ορθοδξου εκκλησιολογας, για την οποα θεωρε απαρατητο να προειδοποισει τους επισκπους της Εκκλησας Κωνσταντινουπλεως: «Γνριζε, φλτατε γιε Κομνων, κα σ κα ο πντες, τι κκλησιολογα, νευ ναγνωρσεως τς θυσιαστικς, κενωτικς κα ναντικατασττου εθνης το Κωνσταντινουπλεως παρ ρθοδξοις, οδλως εναι γις κα οδλως νταποκρνεται ες τ φρνημα κα τ θος τν προγενομνων πατρων μν τσον νταθα, σον κα λλαχο. Σ, διακνει τν αθεντικν κα νθευτον κκλησιολογαν, μακρν τς θλιβερς λλοισεως, τι λοι εμεθα σοι, μ πρτον, πλς “τιμς νεκεν”, τν Κωνσταντινουπλεως. Να, εμεθα σοι, χομεν τν ατν ρχιερωσνην, πλν, κ τε τν Καννων κα κ τς παραδσεως πολλν ανων, νελβομεν λλας εθνας, κομβικς κα μοναδικς, π τς ποας οδλως προτιθμεθα ν παραιτηθμεν» . |
| Αρχεο Ο μητροπολτης Βολοκολμσκ Ιλαρωνας ιεροργησε στα λεψανα του Αγου Νικολου στο Μπρι 20 Δεκεμβρου 2020 τος 14:33 Στις 19 Δεκεμβρου 2020, ημρα μνμης του Αγου Νικολου, αρχιεπισκπου Μρων της Λυκας και Θαυματουργο, στο πλασιο επσκεψης εργασας στην ιταλικ πλη Μπρι, ο πρεδρος του Τμματος Εξωτερικν Εκκλησιαστικν Σχσεων του Πατριαρχεου Μσχας, μητροπολτης Βολοκολμσκ Ιλαρωνας, προστη της Θεας Λειτουργας στη βασιλικ του Αγου Νικολου, ενπιον των ιερν λειψνων Του. Επσης συλλειτοργησαν ο εφημριος του Πατριαρχικο Μετοχου Αγου Νικολου στο Μπρι πρωθιερας Βιατσεσλφ Μπτσιν και ο εφημριος της ενορας του Αγου Αποστλου Ματθαου στο Σαλρνο αρχιμανδρτης Αυγουστνος Μορζοφ. Μετ το πρας της Θεας Μυσταγωγας ο ιερρχης απηθυνε κρυγμα στο εκκλησασμα, το οποο συνεχρη για την εορτ της μνμης του Αγου και μεταξ λλων τνισε: «Πλι, πως και τα προηγομενα χρνια, παρ τις περπλοκες συνθκες, μας συνγαγε εδ ο Κριος, σε αυτν την ιερ βασιλικ, που εδ και πολλος αινες ευρσκονται τεθησαυρισμνα τα ιαματικ λεψανα του Αγου και Θαυματουργο Νικολου. Εναι νας γιος, που τιμται σε λον τον κσμο: στην Ανατολ, στη Δση, στο Βορρ και στον Ντο. Απ λη τη γη νθρωποι καταφεγουν στην προσευχ στον γιο Νικλαο και κατ τρπο θαυμαστ πιστοποιεται τι εισακοει τις προσευχς τους και ανταποκρνεται σε αυτς. Φρον τι στη ζω του καθενς, σοι προσλθαμε εδ, και του καθενς, που σμερα εορτζει τη μνμη του Αγου Νικολου του Θαυματουργο σε λλους τπους, υπρξαν γεγοντα, τα οποα προφανστατα κατδειξαν την παρουσα του Αγου Νικολου στη ζω μας. Εναι μεγλα και μικρ θαματα, εναι και περιπτσεις, που ο γιος ανταποκρνεται στα αιτματ μας για βιοτικς μας ανγκες. Εναι και πρα πολλς ιστορες, τις οποες, εν αρχσουμε να τις περιγρφουμε, ττε κατ το ευαγγελικ «οδ ατν ομαι τν κσμον χωρσαι τ γραφμενα βιβλα» (Ιω. 21.25). Ο Κριος Ιησος Χριστς φερε στον κσμο μια απολτως ξεχωριστ μορφ αγιτητος. γιοι, οι οποοι στο διβα των αινων ακολουθοσαν την οδ των εντολν του Κυρου, ατενζοντας την ιερ Του μορφ και μιμομενοι Αυτν, καθσταντο καννας πστεως και εικνα πρατητος. Κρυξαν ατρμητα την ορθδοξη πστη. Εν αναφονταν αιρσεις, τις καταπολεμοσαν αυτς. Εν δημιουργονταν περιστσεις δσκολες για την Εκκλησα σχσματα, με λες τους τις δυνμεις επιδδονταν στην προστασα της εντητας της Εκκλησας. Αλλ ταυτοχρνως, διατηροσαν την πρατητα και την ταπενωση κατ τη μορφ Εκενου, ο Οποος επε για τον Εαυτ του: «Δετε πρς με πντες ο κοπιντες κα πεφορτισμνοι, κγ ναπασω μς. ρατε τν ζυγν μου φ μς κα μθετε π μο, τι πρς εμι κα ταπεινς τ καρδ, κα ερσετε νπαυσιν τας ψυχας μν» (Ματθ. 11. 28-29) . |
|
|
