| ΕΞΑΠΟΣΤΕΙΛΑΡΙΟΝ ΣΤ " Δεικνων τι νθρωπος, Στερ ε κατ " ουσαν, εν μσω στς εδδασκες, αναστς εκ το τφου, κα βρσεως συμμετσχες, βπτισμα μετανοας, ευθς δ πρς ουρνιον, ανελφθης Πατρα, κα Μαθητας, πμπειν τν Παρκλητον επηγγελω, Υπρθεε Θενθρωπε, δξα τ σ Εγρσει. Θεοτοκον Ο Ποιητς τς κτσεως κα Θες τν απντων, σρκα βροτεαν λαβεν, εξ αχρντων αιμτων, σο παναγα Παρθνε κα γρ φθαρεσαν πσαν, τν φσιν εκαινοργησε, πλιν ς πρ το τκου, καταλιπν, μετ τκον, θεν πιστς σε πντες, ανευφημομεν κρζοντες, Χαρε Δσποινα κσμου. ΕΩΘΙΝΟΝ ΣΤ " χος πλ. β " Η ντως ειρνη σ Χριστ, πρς ανθρπους Θεο, ειρνην τν σν διδος, μετ τν γερσιν Μαθητας, εμφβους δειξας αυτος, δξαντας πνεμα ορν, αλλ κατστειλας τν τραχον αυτν τς ψυχς, δεξας τς χερας κα τος πδας σου, πλν απιστοντων τι, τ τς τροφς μεταλψει, κα διδαχν αναμνσει, δινοιξας αυτν τν νον, το συνιναι τς Γραφς, ος κα τν Πατρικν επαγγελαν καθυποσχμενος, κα ευλογσας αυτος, διστης πρς ουρανν. Δο σν αυτος προσκυνομν σε, Κριε δξα σοι. ΕΩΘΙΝΩΝ ΣΤ " ΛΟΥΚΑΝ 24,36–53 Τ καιρ εκενω, αναστς ο Ιησος εκ νεκρν στη εν μσω αυτν, κα λγει αυτος, Ειρνη υμν. πτοηθντες δ κα μφοβοι γενμενοι εδκουν πνεμα θεωρεν. κα επεν αυτος, Τ τεταραγμνοι εστ, κα διατ διαλογισμο αναβανουσιν εν τας καρδαις υμν. δετε τς χερς μου κα τος πδας μου, τι αυτς εγ ειμι, ψηλαφσατ με κα δετε, τι πνεμα σρκα κα οστα ουκ χει, καθς εμ θεωρετε χοντα. κα τοτο ειπν δειξεν αυτος τς χερας κα τος πδας. τι δ απιστοντων αυτν απ τς χαρς, κα θαυμαζντων, ε πεν αυτος, χετ τι βρσιμον ενθδε; οι δ επδωκαν αυτ Ιχθος οπτο μρος, κα απ μελισσου κηρου. κα λαβν ενπιον αυτν φαγεν. Επε δ αυτος, Ουτοι οι λγοι, ος ελλησα πρς υμς τι ων σν υμν, τι δε πληρωθναι πντα τ γεγραμμνα εν τ νμω Μωσως κα προφταις κα ψαλμος περ εμο. ττε δινοιξεν αυτν τν νον, το συνιναι τς γραφς. κα επεν αυτος τι Οτω γγραπται, κα οτως εδει παθεν τν Χριστν, κα αναστναι εκ νεκρν τ τρτη ημρα, κα κηρυχθναι επ τ ονματι αυτο μετνοιαν κα φεσιν αμαρτιν εις πντα τ θνη, αρξμενον απ Ιερουσαλμ, υμες δ εστε μρτυρες τοτων. κα Ιδο εγ αποστλλω τν επαγγελαν το πατρς μου εφ " υμς, υμες δ καθσατε εν τ πλει Ιερουσαλμ, ως ο ενδσησθε δναμιν εξ ψους. Εξγαγε δ αυτος ξω ως εις Βηθαναν, κα επρας τς χερας αυτο, ευλγησεν αυτος. κα εγνετο εν τ ευλογεν αυτν αυτος, διστη απ " αυτν, κα ανεφρετο εις τν ουρανν. κα αυτο προσκυνσαντες αυτν, υπστρεψαν εις Ιερουσαλμ μετ χαρς μεγλης, κα σαν διαπαντς εν τ ιερ, αινοντες κα ευλογοντες τν Θεν. Αμν. |
| Ομιλα 20) κα ενεργε... 21) κα σοφα ο αυτος ν ουκ ενϑμημα το Πατρς νοεται, 22) οτε κνησις το ηγεμονικο ενργεια, 23) αλλ γννημα μοιον τε το Πατρς, 24) κα τν καραχτρα Πατρς αχριβον 25) Τοτον γρ ο Πατρ εσφργιδεν ο Θες Εκϑεσις 81... αναϑεματζομεν ανπαρχτον... καλοντας εν ετρφ τ ειναι χοντα... 26) Και ουχ ετρφ μν ενυπρχει, ουχ υφστηχε δε καϑ εαυτ, 27) αλλ γννημα ενεργητιχν, 28) κα πεποιηχς τδε τπν, κα 29) φυλλτον αε. Гл. 31 (Migne, col. 464–464) 30) τολμσιν αϑετειν την ϑετητα το Υιο... 31) το Μονογενος την φσιν... Επιστολ–Υπομνηματισμς 12, 428 αχοειν το Πατρς, κα υπουργεν τ Πατρ 6, 413, μτ σοφα η στιν ο Υις, ξις τοεται. 5, 412 καϑ ομοιτητα τς εαυτο ουσας πντως τν εξ αυτο χων γεγεννημνον Υιν 6, 413 Αλλ η σοφα, ουσα στιν απ σοφο ουσα, εστν σοφα, ουσα ο Υις υποστς, μοια σται κα κατ ουσαν το σοφο Πατρς αϑ ουπερ υπστη σοφα ο Υιος 10, 421 ου ειχν κα κατ ουσαν... 13, 428 μοιον κατ πντα 12, 428 Εκενοι γρ τ ειναι εν τ λαλοντι χουσιν: ο δ τειναι τ εκ το Πατρς γεγεννσϑαι κα αχοειν το Πατρς, κα υπουργεν τ Πατρ χει. Памятники консервативного богословия. Ομιλα 2. Сирм. 103. τν δ Υιν υποτεταγμνον μετ πντων ων αυτ ο Πατρ αυτο υπταξεν. 32) ως ομοιος εστιν ο Υιος το Πατρι, ατε δη ειχων υπαρχων 33) του επ πντων ο δι πντων, 1. Сирм. 101. Ε τς λγων Θεν τν Χριστν πρ αινων Υιν το Θεο, υπουργηχτα τ Πατρ εις τν τν λων δημουογαν μ ομολογοη, ανϑεμα στω 34) δ ου τ πντα δδημιοργηται, τ τε εν τος ουρανος, κα τ επ γς 1. Сирм. 103. Ε τς Χριστν Ιησον Υιν το Θεο πρ αινων ντα, υπουργηχτα τ Πατρ ες τν τν λων δημιουργαν μ λγοι, αλλ εξ ου εγεννϑη εκ Μαρας, εκ ττε κα Υιν κα Χριστν χεχλσϑαι, κα αρχν ειληφναι το Θεν ειναι, αναϑεμα στω ως Σαμοσατες 35) εικν δ ουχ ως ψυχον εμψχου 36) ουδ ως ενργεια τχνης 37) ουδ ως αποτλεσμα ενεργεας 14, 321. |
| Απ την αμεριμνα, την ησυχα, την προσοχ και την προσευχ γεννιται η κνηση και η θρμη της καρδις, η οποα καιει τα πθη και τους δαμονες και καθαρζει την καρδι πως σε χωνευτριο. Απ αυτ, γεννιται ο πθος και ο χωρς τλος ρωτας προς τον Κριο Ιησο Χριστ. Απ αυτν χνονται γλυκ οι κρουνο των καρδιακν δακρων, με τα οποα η ψυχ και το σμα καθαρονται και αλεφονται με τη μετνοια, την αγπη, την ευχαριστα και την εξομολγηση, πως με το αρωματικ σσωπο. Απ αυτ προρχεται η γαλνη και η ειρνη των λογισμν που δεν χει καννα ριο και ξεπερν κθε νου(Φιλιπ. 4, 7), και απ αυτς η χιονοφεγγφωτη λλαμψη. Και τλος η απθεια –σο μπορε να φτσει ο νθρωπος– και η ανσταση της ψυχς πριν απ το σμα και η αναμρφωση και επιστροφ στο κατ’ εικνα και καθ’ ομοωση με την πρξη, την θεωρα, την πστη, την ελπδα και την αγπη, και η ολικ ανψωση προς το Θε και η μεση νωση με αυτν και η κσταση και η παση και η στση –κατ το παρν πως μσα σε καθρφτη και σαν απεικνιση(Α Κορ. 13, 12) και σαν πργευση, κατ το μλλον μως η τελεως τλεια και αινια μθεξη και απλαυση του Θεο πρσωπο προς πρσωπο. Η ησυχα με υπακο εναι πργματι η απλανς και αληθιν και πατροπαρδοτη και θερεστη ζω. Αυτ ευλγως ονομστηκε απ τους Αγους «κρυμμνη εν Χριστ ζω» Αυτ εναι η οδς και η κατ Θεν νοερ ζω και ιερ εργασα των πραγματικν Χριστιανν, η αληθιν και απλανς και γνσια και ανθευτη, η ολοφνερα κρυμμνη στο Χριστ ζω(Κολ. 3, 3). Αυτ τη χραξε και τη μυσταγγησε ο θενθρωπος και γλυκτατος Ιησος, την περπτησαν οι θεοι Απστολοι και κατπιν ακολοθησαν πιστο σ’ αυτος οι πειτα απ αυτος νδοξοι αρχηγο και διδσκαλο μας, οι οποοι απ την αρχ της παρουσας του Χριστο στον κσμο και μχρι σμερα λμπουν σαν φωτειν αστρια μσα στον κσμο με τις ακτινοβολες των ζωοποιν λγων τους και τα θαματ τους. Αυτο διδωσαν ο νας στον λλο και στα δικ μας χρνια τον καλ αυτ σπρο(Ματθ. 13, 24), την ιερ ζμη(Ματθ. 13, 33), την αγα απαρχ(Ρωμ. 11, 16), την ασφαλ παρακαταθκη(Α Τιμ. 6, 20), τη χρη, την εξ ψους δναμη(Λουκ. 24, 49), το πολτιμο μαργαριτρι(Ματθ. 13, 46), την νθεη πατρικ κληρονομι, το θησαυρ τον κρυμμνο στο χωρφι(Ματθ. 13, 44), τον αρραβνα του Πνεματος(Β Κορ. 1, 22), το βασιλικ σημδι, το ζωνταν και ορμητικ νερ(Ιω. 4, 14), τη θεα φωτι, το σεβσμιο λας, το χρισμα, το σφργισμα, το φως και τα μοια με αυτ. Αυτ και θα κληροδοτεται και θα μεταβιβζεται μυστικ απ γενι σε γενι ως τη δευτρα παρουσα του Χριστο. |
| Αρχεο Пн Πατριρχης Κριλλος: Καθκον μας εναι η επικαιροποηση της ορθοδξου πστεως σε κθε συγκεκριμνο πλασιο της ζως 24 Μαου 2022 τος 20:54 Στις 24 Μαου 2022, ημρα μνμης των Αγων Ισαποστλων Μεθοδου και Κυρλλου, διδασκλων των Σλβων, μετ τη λξη της Θεας Λειτουργας στον ιερ καθεδρικ να του Σωτρος Χριστο στη Μσχα, διοργανθηκε δεξωση εξ αφορμς της Ημρας Σλαβικν Γραμμτων και Πολιτισμο και των ονομαστηρων του Αγιωττου Πατριρχη Κυρλλου, ανακονωσε το Γραφεο Τπου του Πατριρχη Μσχας και Πασν των Ρωσσιν. Εκ μρους των εκπροσπων των κατ τπους Ορθοδξων Εκκλησιν παρ τω Πατριαρχικ θρνω Μσχας τον Αγιτατο προσφνησε με αφορμ τα ονομαστρια που γει ο προστμενος το εν Μσχα Μετοχου της Εκκλησας της Αντιοχεας μητροπολτης Φιλιππουπλεως Νφων. «Εσθε ο μνος τσο προικισμνος απ τον Θε πνευματικς ηγτης του ορθοδξου κσμου, ο οποος στα βιβλα, τα κηργματα, τις εκκλσεις προς τους πολιτικος ηγτες ομιλε για τα ανθρπινα δικαιματα, υπογραμμζοντας με μφαση χι μνον την ελευθερα, αλλ και την ευθνη», τνισε ο ιερρχης και συνχισε: «Υπενθυμζετε στον εκκοσμικευμνο κσμο τι η ελευθερα και τα ανθρπινα δικαιματα δεν εναι η ασυδοσα, αλλ ο χριστιανικς καννας, ταν ο νθρωπος επωμζεται ευθνη, και μνον η ελευθερα απ την αμαρτα συνιστ αυθεντικ ελευθερα, τι ο πραγματικς ουμανισμς εναι η απουσα εγωσμο, ττε ο νθρωπος εναι σε θση να δει τον Χριστ μσα στον εαυτ του και στον πλησον». Ο ιερρχης επεσμανε τι ο Αγιτατος Πατριρχης ως Προκαθμενος της Εκκλησας, που σεμννεται για τους μεγλους ασκητς της, κρυκες, θεολγους, μρτυρες καλε τους ανθρπους στο να εναι η ζω τους αναπσπαστο κομμτι της πστεως και προσπαθε «να οδηγσει τον λα να ακολουθσει αυτος τους Αγους μσω της στενς, αλλ μοναδικς οδο για την επτευξη του τελικο μας σκοπο, της Βασιλεας των Ουρανν». «Χαιρετζετε τον διλογο με διφορους πολιτισμος, ακμη και με εκενους, που ο Χριστς δεν παρσταται εμφανς. Αλλ επιδεικνοντας την αγπη μσα σε αυτς τις σχσεις, αισθανμαστε την παρουσα του Χριστο», υπογρμμισε επσης ο Σεβασμιτατος Νφων. |
| Ιλαρωνας: " " Ο διχασμς δεν απβη προς φελος της Ορθοδξου Εκκλησας " " Στις 18 Ιουλου 2020 στo πλασιo της εκπομπς «Εκκλησα και κσμος», η οποα μεταδδεται απ τον τηλεοπτικ σταθμ «Ρωσα – 24» τα Σαββατοκριακα, ο Πρεδρος του Τμματος Εξωτερικν Εκκλησιαστικν Σχσεων (ΤΕΕΣ) του Πατριαρχεου Μσχας Μητροπολτης Βολοκολμσκ Ιλαρωνας απντησε στις ερωτσεις της παρουσιστριας του σταθμο Αι. Γκρατσιβα. Μεταξ λλων συζητθηκε και το θμα της Αγας Σοφας Κωνσταντινουπλεως. Χαρετε, εμαι η Αικατερνη Γκρατσιβα και η εκπομπ «Εκκλησα και κσμος» στο κανλι «Ρωσα – 24». Συζητμε με τον Πρεδρο του Τμματος Εξωτερικν Εκκλησιαστικν Σχσεων του Πατριαρχεου Μσχας Μητροπολτη Βολοκολμσκ Ιλαρωνα για τα κεντρικ θματα της εβδομδας αυτς στη Ρωσα και το εξωτερικ. Σεβασμιτατε, χαρετε! Χαρετε, Αικατερνη. Χαρετε αγαπητο αδελφο και αδελφς. Χωρς να υπερβλλουμε, η κεντρικ εδηση εναι οι εξελξεις γρω απ το να της Αγας Σοφας στην Τουρκα. Ο Πρεδρος της Ρωσικς Ομοσπονδας Ποτιν συνομλησε τηλεφωνικ με τον ηγτη της Τουρκας Ερντογν και κατ τη συζτηση ο Ερντογν τον διαβεβαωσε τι δεν θα πειρξουν τα χριστιανικ ψηφιδωτ και τι θα εναι ελεθερη η πρσβαση στο να για λους τους χριστιανος. χω την ερτηση γιατ απ λους τους παγκσμιους ηγτες ο Ερντογν αποφσισε να μιλσει για το θμα αυτ ειδικ με τον Ποτιν; Καταρχς, εξ σων μπορομε να κρνουμε απ την επσημη ανακονωση σχετικ με τη συνομιλα, που γινε, ταν ο Ποτιν και χι ο Ερντογν, ο οποος θεσε το θμα της Αγας Σοφας. Νομζω τι τοτο μαρτυρ την ανησυχα, που υπρχει στη Ρωσα, εξαιτας της ειλημμνης απ τις τουρκικς Αρχς αποφσεως, χι μνον στο εππεδο της Εκκλησας, αλλ και στο εππεδο της Πολιτεας. Το ζτημα εναι τι για εκατομμρια ορθοδξους χριστιανος παγκοσμως ο νας της Αγας Σοφας ταν και θα παραμενει νας. Εν προκειμνω οι τουρκικς Αρχς περιφρνησαν τη βοληση του χριστιανικο κσμου και κινθηκαν βσει της γνμης, η οποα διαμορφθηκε στην τουρκικ μουσουλμανικ κοιντητα. |
| 10 Электрон ( εξ λκτpω ) – смесь металла ( по Плинию См Иуд Древности , перев Генкеля Т I 1900. Петербург Примеч к русск перев . на стр . 453) из четырех частей заолота , и одной части серебра . 11 Flavii Iosephi Opera, ed. Niese, Berolini, MDCCCLXXXV. и послед. годы. Nol II Antiqu. Iud VIII, 3, 7, 8. Иосифа Флавия мы будем цитировать далее по изд Niese. 15 Antiqu Vol IV, XVII, 10, 2 Ср также упоминание Иосифа Флавия о сокровищах Иерусалимского храма во время Пилата и Флоруса Antiqu Vol. XVIII, 3, 2 De bello Judaico Vol. VI. Berolini. MDCCCXCIVII, 14, 6 20 Римские победители взяли из Иерусалпмского храма много с п исков священных книг, часть которых император Тит отда л Иосифу Флавию, о чем свиде тельству ет послед ний в своей автобиографии J osephi vita Vol IV 75) a час ть уничтожил Главный из этих свитков оставался при дворцовой библи от еке римских импера торов с 70 по 220 г См. краткую историческую с п равку об этом y А.АОлевницкого , Ветхоз храм в Иерусалиме, стр. 533 , пр им еч I 21 ) Капефиг История иудеев со в ремени упадка Маккавеев до шестого века Пер с фр К. Пугови н а Изд 2-е 1846 С.-Петер бу рг, стр. 213 Следуя в больш инстве с луч аев в изложении факто в Иосиф у Флави ю , Капефиг сообщает иногда по данному во п р о су неко т оры е сведения, заимствова нные им из первои с точн и ков– как y д рев н их и новых историков, так отчасти в раввиниотической литературе. Поступаясь иногда точностью мысли при передаче данных из истории Иосифа Флавия, Капефиг, как автор иудейской истории, написанной живым языком, дает иногда интересные справки, которыя не могут считаться устаревшими и до нашего времени. He лишне при этом заметить, что цитация Иосифа Флавия в русском перев. Капефига не всегда точна. 22 Описани е разруше ни я Иерусалима и храма дано Иосифом Флавием в его сочи нении De bello iudaico Vol VI , V – II . 24 У Скалигера Ка п еф и г, стр. 221 П римеч. Ср. Кейт. Доказ ис ти н. христ. веры. Петерб без года изд., стр 6 0. 27 Об этом свидетельствуют, напр., Созомен, Григорий Назианзин . Кирилл Иерусалимский , языческий историк-философ Аммиан Марцелин . См. Капефиг, ч. II, стр. 51 и след Краткая спр авка об этом имеется y проф Олесницкого в его „Ветхоз. Иерусалимском храме“, стр. 543 Сведения о какой то „случайной» причине приостановки работ по во с становлению ветхозаветного храма при императоре Юлиа н е имеют с я и у раввинов, которые говорят о том, что цезарь был ранен в персидскую войну, почему и н е мог, буд т о бы, осу щ ествить своего нам е рения о построении ветхозаветвого храма. См об этом, н апример, y Hamburger’a R eal-Encyklop fur Bibel und Talm ud. Leipzig 1880. II, S . 1203. |
| 19, 24–25). τσι και στην εποχ του Νε· επειδ οι νθρωποι ταν αχαλνωτοι στις ορμς της κακας και δεν δειχναν καννα εδος μετνοιας, συσσρευσαν ττοιο γκο αμαρτιν, στε λη η γη να καταστραφε τελεως(Γεν. 6, 7). τσι και προς τους Αιγυπτους, οι οποοι αμρταναν πολ και κακομεταχειρζονταν το λα του Θεο, ο Θες ταν επιεικς, και δεν τους παρδιδε σε μια πανωλεθρα, αλλ με διφορες επιμρους τιμωρες τους οδηγοσε σε μετνοια· μα επειδ μετ απ προσωριν μεταμλεια γριζαν πλι με αγπη στην κακα και συνχιζαν την προηγομενη απιστα τους, και τλος καταδωξαν το λα του Κυρου που φευγε απ την Αγυπτο, τους αφνισε τελεως η θεα δκη και τους κατστρεψε(Εξ. 14, 27–28). τσι και στον Ισραηλιτικ λα που αμρτανε πολ και θαντωνε τους Προφτες του Θεο, ο Θες δειχνε τη συνηθισμνη Του μακροθυμα. Αφο μως προχρησαν τσο στην κακα, στε οτε το δεσποτικ αξωμα του Χριστο να σεβαστον, αλλ να απλσουν χρι φονικ επνω Του, διχτηκαν και αυτο μια για πντα και καταπατθηκαν. Και αφαρεσε ο Θες απ’ αυτος και την προφητεα και την ερωσνη και την λατρεα, και τα εμπιστεθηκε στα θνη που πστεψαν(Ματθ. 21, 43). Ας προστρξομε με προθυμα στο Χριστ που μας καλε και ας ανοξομε σ’ Αυτν τις καρδις μας, και ας μη δειλιζομε και απελπιζμαστε για τη σωτηρα μας. Γιατ αυτ εναι σφισμα του εχθρο, με την υπμνηση των προηγουμνων αμαρτιν να ανογει το δρμο στην απγνωση. Αλλ ας κατανοσομε τι, αν ο Χριστς, ταν ρθε, γινε γιατρς και θεραπευτς τυφλν και παρλυτων και κωφαλλων, και ανσταινε νεκρος που εχαν αρχσει να φθερονται(Ιω. 11, 39–44), πσο περισστερο δε θα γιατρψει την τυφλτητα του νου και την παρλυση της ψυχς και την κωφαλαλα της αμελος καρδας; Αφο δεν εναι λλος, αλλ Αυτς που κτισε το σμα, Αυτς κτισε και την ψυχ. Και αν σ’ εκενα που διαλονται και πεθανουν εχε τση συμπθεια και λεος, πσο μλλον δε θα δεξει φιλανθρωπα και δε θα θεραπεσει την αθνατη ψυχ που κυριεθηκε απ την ασθνεια της κακας και της γνοιας και κατπιν ρχεται σ’ Αυτν και τον παρακαλε; Γιατ δικ Του εναι τα λγια: «Ο ουρνιος Πατρας μου δε θα αποδσει δικαιοσνη σ’ εκενους που φωνζουν σ’ Αυτν νχτα-μρα; Σας βεβαινω, τι θα τους αποδσει το δκαι τους αμσως»(Λουκ. |
| 24 Ομως вм. επι πασιν τουτοις . 25 Εστν вм. εστρικται . 26 Και ουδεις δναται αυτ περασαι εξ ημων . 27 Ου γαρ οιδας ... вм. ου γαρ γινσκεις .. 28 В тексте Патрологии после слов: εις τας αιωνους σκηνας следует: Μεθ ου , из чего видно, что здесь пропущено в списках несколько слов, которые и восполнены. 29 Αφηκεν αυτψ вм. читаемого в Евангелии απλυσεν αυτν . 30 Συνεχρησεν вм. αφηκεν . 31 ενα των συνδολων , буквально — «одного из сорабов» 32 Сто динариев — около 20 руб. 33 Талант стоил около 2600 руб. 34 ο σνδουλος αυτου «сораб его» 35 ... την των προβατων εξεθσαμεν φσιν . Объяснением этого выражения может служить то понимание (Быт.3:21), что первая одежда сделана была из кожи животных, которые принесены были в жертву Богу. См. «Записки на книгу Бытия». 36 νεκρων ... στολισμος . Разумеется, нужно думать, вышеуказанная одежда из кожи животных. 37 ου ’ τεχθν . Объяснением этого могут служить слова Иова в (Иов.3:11, 16). 38 Βλπετε вместо προσχετε δε αυτοις «внемлите же себе» . 39 γνετο γαρ вместо — δε . 40 των ιματων αυτου с опущением αυτον перед этими словами, читаемым обыкновенно в греч. списках. 41 η δσποινα αυτου в списках отсутствуют. 42 Εις τας χειρας αυτης читаются из унциальных греческих списков в Коттонианском ( ν ταις χερσιν αυτης ); из других — в Лукиановских, согласно с еврейским текстом. 43 Γυμνς в греч. сп. и евр. тексте отсутствует. 44 προς τα σκαμματα της κκλησας . Ареной — σκαμμα — называлось у греков особое место, назначенное для состязания борцов. Здесь это слово употреблено в переосном смысле для означения борьбы с врагами Церкви. Какое разумеется здесь событие, заставившее святителя удалиться на некоторое время из города и остановить свои беседы, неизвестно. 45 θεοποιας εξβαλεν . То есть, лишил чести быть созданною прямым творческим действием, подобно человеку. 46 τον αποστολον «апостола» 47 αρχιερα «архиерея» 48 Дословно будет не «Поставившему», а «Сотворившему». — и.Н. 49 Дальнейшие слова: «во еже очистити грехи людския» отсутствуют в тексте Патрологии. |
| 24 . «Τον Σταυρν σου προσκυνομεν, Δσποτα, και την αγαν σου Ανστασιν δοξζομεν». Τροπριο της εορτς του Τιμου Σταυρο. 34 . Εξαποστειλριο της εορτ των Χριστουγννων: «Επεσκψατο ημς εξ ψους ο Σωτρ ημν ανατολ ανατολν και οι εν σκτει και σκι, ερομεν την αλθειαν, και γαρ εκ της Παρθνου ετχθη ο Κριος». 43 . Μηχνημα χειροκνητο μηχανοκνητο, με το οποο ξαιναν και καθριζαν το μαλλ που επρκειτο να κλωσθ. 48 . Το Κεφαλοχρι ξι ελληνικν χωριν στην περιοχ της Καισαρεας της Καππαδοκας, πατρδα του Αγου Αρσενου του Καππαδκου και του Γροντα. 74 . Ο γιος Αρσνιος ο Καππαδκης διβαζε τον πρτο Ψαλμ, ταν φτευαν Δνδρα κ.λπ., για να καρποφορσουν. 77 . Στο κεφλαιο αυτ φανεται το αγωνιστικ πνεμα που εχε ο Γροντας ως ασκητς και η αγωνα του μπως αλλοιωθ το ασκητικ πνεμα του Μοναχισμο. Ο Γρνοντας δεν εναι ενντιος του πολιτισμο. Θλει να τονση τι δεν πρπει να μας κυβερνη ο πολιτισμς, αλλ να τον κυβερνομε. Ειδικ ο μοναχς, λεγε, θα πρπη να κυριαρχ στα σγχρονα μσα και να τα χρησιμοποι με δικριση, για να μπορ να διοχετεη τις δυνμεις του στον πνευματικ αγνα. 80 . Ο γιος Αρσνιος ο Μγας (354) καταγταν απ την Ρμη. ταν μγας κατ την σοφα και την αρετ. Ονομαζταν «πατρ Βασιλων», γιατ ο αυτοκρτορας Θεοδσιος του ανθεσε την μρφωση των δο παιδιν του. Το 394 μετ απ θεα πληροφορα αναχωρε για την ρημ της Αιγπτου. Αν και εχε ζσει στα ανκτορα, διακρθηκε ως μοναχς για την μεγλη αυστηρτητα και την σκληραγωγα του. 81 . Ο Γροντας, ταν αναφρεται στους Ευρωπαους και στην Δση, δεν υποτιμ τους λαος αυτος, αλλ θλει να χτυπση το ορθολογιστικ και αθεστικ πνεμα. 84 . Στα παλι μηχανοστσια «τρελλ ρδα» ονμαζαν την ρδα που δεν παργε ργο, αλλ την χρησιμοποιοσαν απλς για να περνον το λουρ του τροχο, ταν θελαν να τον απενεργοποισουν. 87 . Η βασλισσα Μρω (1418–1487) ταν κρη του ηγεμνα της Σερβας Γεωργου Μπρνκοβιτς (1375–1456), ο οποος εναι ο δετερος κττορας της Ιερς Μονς του Αγου Παλου Αγου ρους. Η Μρω παντρεθηκε τον Σουλτνο Μουρτ, πατρα του Μωμεθ του Πορθητο, και χρισε στην Μον του Αγου Παλου τα Τμια Δρα, πολλ για Λεψανα και ιερ κειμλια. Στην Ιερ Μον Αγου Παλου σζεται το πρωττυπ της διαθκης της, με την οποα αφνει σ αυτν την Μον λα τα κινητ πολτιμα αντικεμενα που εχε. |
| Daube contends that Jesus» unbroken bones stem from pre-Johannine (but not necessarily eyewitness) tradition. He argues that the claim that Jesus» bones were not broken was essential to early Jewish Christian apologetic, since their adversaries, the Pharisees, believed that one was resurrected in the same state in which one died. 10273 The Pharisees and Jewish Christians probably did not clash as much in the earliest period as Daube here assumes, 10274 but this provides no fatal flaw to his case; this understanding of the resurrection body seems to have been widespread (2 Bar. 50:2–4). More important, however, one might ask why early Christians would concern themselves specifically with Jesus» bones in the resurrection body when other wounds that might also be thought to restrict mobility were not considered problematic (20:20, 25, 27; Luke 24:40). 10275 Whatever John " s tradition, his own emphasis lies in his assimilation of Jesus to the paschal lamb, as in the text he probably cites (see comment below), an assimilation Daube also recognizes. 10276 That Jesus» bones would not be broken may well allude to God " s promise to the righteous sufferer in Ps 34:19–20 (33:20–21 LXX). That text declares concerning τ οστ αυτν (his bones) that εν εξ αυτν ο συντριβσεται ( Ps 34 which corresponds well with John " s στον ου συντριβσεται ατο (cf. the similar paraphrase of 13:10 " s negation in 13:1 1). 10277 Were another source not more likely, one might have supposed this John " s primary basis for the citation. John " s use of the same form of the verb (third singular future passive indicative) may suggest a secondary allusion to this text, perhaps midrashically blended with another allusion to which we now turn. 10278 In a paschal context, John " s predominant allusion would seem to be the prohibition in Exodus and Numbers against breaking the bones of the Passover lamb about to be eaten. The verb appears in a different form, but this allusion is otherwise closer than the language of the psalm: στον ο συντρψετε π» ατο (Exod 12:46); στον ο συντρψουσιν π» ατο ( Num 9:12 ). |
|
|
