147. Venit ergo Christus in hanc terrain regnum accipere de nobis, quibus ait: Regnum dei intra uos est. Hoc est regnum quod Christus «accepit», hoc est, quod «patri tradidit». Nam quomodo regnum accepit, qui rex erat sempiternus? Venit ergo filius hominis accipere regnum et reuerti. Noluerunt eum suscipere Iudaei, de quibus ait: Illi qui noluerunt me regnare super se, adducite et interficite eos. Итак, Христос пришёл на эту землю принять Царство над нами и нам говорит: Царствие Божие внутрь вас есть ( Лк.17:21 ). Это Царство принял Христос, и его Он передал Отцу. Как может принять Царство вечный Царь? Сын Человеческий пришёл принять Царство и вновь возвратиться 650 , но иудеи не захотели принять Его, о них Он говорит: Тех, которые не хотели, чтобы Я царствовал над ними, приведите сюда и убейте их ( Лк.19:27 ). De eo quod scriptum est: «Cum autem subiecta illi fuerint omnia tunc et ipse subiectus erit illi, qui sibi subiecit omnia, ut sit Deus omnia in omnibus»/О словах Писания: «Когда же всё покорится Ему, тогда Он и Сам покорится Покорившему Себе 651 всё, да будет Бог всё во всём» 148. Sequamur scripturarum ordinem. Ille qui uenit, regnum deo patri tradit. Et cum tradiderit regnum, tunc et ipse subiectus erit ei, qui sibi subiecit omnia, ut sit deus omnia in omnibus. Si ut filius hominis regnum accipit dei filius, ut filius utique hominis etiam traditurus est, quod accepit. Si ut filius hominis tradit, ergo ut filius hominis subiectionem utique per condicionem carnis, non per maiestatem diuinitatis agnoscet. Последуем порядку Писания. Пришедший передаёт Царство Богу Отцу. И когда Он передаст Царство... ...тогда Он и Сам покорится Покорившему Себе всё, да будет Бог всё во всём ( 1Кор.15:24:28 ). Если Сын Божий принимает Царство как Сын Человеческий, то, конечно, как Сын Человеческий Он передаст принятое 652 . Если как Сын Человеческий передаст, то как Сын Человеческий и признает подчинение по естеству плоти, а не по величию Божества. 149. Et tu ad contumeliam obicis, quod «ei subiecerit omnia» deus, cum audias «quod regnum filius hominis deo tradat» et, ut in superioribus libris diximus, legeris: Nemo uenit ad me nisi pater eum adtraxerit, et ego resuscitabo eum in nouissimo die? Si litteram sequamur, uide magis adque aduerte unitatem honorificentiae: et pater subicit filio et filius patri tradit. Die, quid sit amplius, trahere an resuscitare! Nonne secundum morem hominum ministerium trahentis, potestas est suscitantis? Sed et filius ad patrem trahit et pater ad filium trahit, et filius suscitat et pater suscitat. Facessant igitur sacrilegae conmenta discretionis, ubi unitas potestatis est.

http://azbyka.ru/otechnik/Amvrosij_Medio...

756 de illa sublimitate caelesti ad terrena descendens non aspernatur Dei Filius carnem hominis induere et cum peccator ipse non esset aliena peccata portare. Im mortalitate interim posita, fieri se et mortalem patitur, ut innocens pro nocentium salute perimatur. 757 Cp. De opere et eleem., 2: Delicta... illa Christi sanguine et sanctificatione purgantur. Свт. Киприан учит, что Христос как Первосвященник Бога Отца (summus sacerdos Dei Patris) первый принес Самого Себя в жертву Отцу (sacrificium Patri se ipsum primus obtulit), очевидно, для искупления наших грехов (Ер. 63.14). 759 Hanc gratiam Christus impertit, hoc munus misericordiae suae tribuit, subigendo mortem trophaeo crucis, redimendo credentem pretio sanguinis sui, reconciliando hominem Deo Patri, vivificando mortalem regeneratione caelesti. Hunc, si fieri potest, sequamur omnes, hujus sacramento et signo censeamur. Hic nobis viam vitae aperit, hic ad paradisum reduces facit, hic ad caelorum regna perducit. Cum ipso semper vivemus, facti per ipsum filii Dei; cum ipso semper exultabimus, ipsius cruore reparati. Erimus Christiani cum Christo simul gloriosi, de Deo Patre beati, de perpetua voluptate laetantes semper in conspectu Dei, et agentes Deo gratias semper. Ср. Ер. 56.6: Quam vero gravis causa sit hominis Christiani servum pati nolle, cum prior passus sit Dominus, et pro peccatis nostris nos pati nolle, cum peccatum suum proprium non habens passus sit ille pro nobis? Filius Dei passus est ut nos filios Dei faceret, et filius hominis pati non vult ut esse Dei Filius perseveret! 760 Multa et magna sunt, fratres charissimi beneficia divina quibus in salute nostram Dei Patris et Christi larga et copiosa clementia et operata sit et semper operetur, quod conservandis ac vivificandis nobis Pater Filium misit, ut reparare nos posset, quodque Filius missus esse et hominis filius fieri voluit ut nos Dei filios faceret. Humiliavit se, ut populum qui prius jacebat erigeret: vulneratus est, ut vulnera nostra curaret: servivit, ut ad libertatem servientes extraheret: mori sustinuit, ut immortalitatem mortalibus exhiberet. Cp. Ep. 56.6.

http://azbyka.ru/otechnik/Aleksej-Fokin/...

104 Это утверждение, преувеличенное по существу, представляет чрезмерную уступку арианской экзегезе, особенно если читать всю 8-ю главу сначала; начальные слова Премудрости не могут почитаться словами Сына. 105 К Афанасиеву различению Премудрости Ипостасной и Воплощенной относится и мысль блаж. Августина De trinitate, lib. I, с. 24. Secundum formam Dei dictum est Ante omnes colles genuit me ( Prov. 8,25 ), id est, ante omnes creaturarum altitudines; et Ante luciferum genui te ( Ps. 109 :). id est, ante omnia tempora et temporalia: secundum formam autem servi dictum est Dominus creavit me in principio viarum suarum ( Prov. 8,22 ) ( Притч. 8: 22 ) " ]. Августин (de trin, L. VII, с I (III) рассматривает вопрос, один ли Сын есть Премудрость, и приходит к отрицательному выводу: Ergo et Pater ipse sapientia est: et ita dicitur Filius sapientia Patris, quomodo di- citur lumen Patris; id est, ut quemadmodum lumen de lumine, et utrumque unum lumen; sic intelligatur sapientia de sapientia, et utrumque una sapientia: ergo et una essentia; quia hoc est ibi esse quod sapere. Quod enim est sapientiae sapere et potentiae posse et aeternitati aetemam esse, justititiae justam esse, magnitudini magnam esse; hoc est essentiae ipsum esse. Et quia in illa simplicitate non est aliud sapere quam esse, eadem ibi sapientia est quae essentia (cap. I). Et ideo quia una essentia una sapientia. Quoniam vero et Verbum sapientia est, sed non eo Verbum quo sapientia: Verbum enim relative, sapientia essentialiter intelligitur: id dici accipia et Filius et imago … Unde Pater et Filius simul una sapientia, quia una essentia, et singillatim sapientia de sapientia, sicut essentia de essentia… Uterque simul una sapientia et una essentia, ubi hoc est esse quod sapere (с. II) Почему же Премудростью преимущественно называется Сын? Sapientia ergo Filius de Sapientia Patre, sicut lumen de lumine, et Deus de Deo, ut et singulus Pater lumen, et singulus Filius lumen; et singulus Pater Deus et singulus Filius Deus: ergo et singulus Pater sapientia, et singulus Filius sapientia. Et sicut utrumque simul unum lumen, et unus Deus, sic utrumque una sapientia. Sed Filius factus est nobis sapientia a Deo et justificatio (1 Kop. 1,30), quia temporaliter nos ad eos convertimus, id est ex aliquo tempore, ut cum illo maneamus in aetemum. Et ipse quodam tempore Verbum caro factum est et habitavit in nobis (с. III). (Т. О. Именование Сына Премудростью связывается с фактом воплощения). Propreterea igitur cum pronuntiatur in Scripturis aut enarratur aliquid de sapientia, sivedicente ipsa sive cum de illa dicitur, Filius nobis potissimum insinuatur.

http://azbyka.ru/otechnik/Sergij_Bulgako...

quem dignatur imitari uitiosa iactantia, ut ad uirtutem percipiendam possit adduci, si crubescit imitari eum, de quo dictum est, antequam nasceretur, quod filius altissimi uocabitur, et per omnes iam gentes, quod negare nemo potest, filius altissimi uocatur? si multutn de nobis sentimus, dignemur imitari cum. qui filius altissimi uocatur; si parum de nobis sentimus, audeamus imitari piscatores et public anos, qui eum imitati sunt, o medicinam omnibus consulentem, omnia tumentia comprimentem, omnia tabescentia reficientem, omnia superflua rcsecantem, omnia necessaria custodientem, omnia perdita reparantem, omnia deprauata corrigentem! quis iam se extollat contra filium dei? quis de se desperet, pro quo tam humilis esse uoluit filius dei? quis beatam uitam esse arbitretur in his, quae contemnenda esse docuit filius dei? quibus aduersitatibus cedat, qui naturam hominis tantis persecutionibus custoditam credit in filio dei? quis sibi esse clausum regnum caelorum putet, qui cognoscit publicanos et meretrices imitatos esse filium dei? qua peruersitate non careat, qui facta et dicta intuetur et diligit et sectatur illius hominis, in quo se nobis ad exemplum uitae praebuit filius dei? Глава XI Тайна Боговоплощения не должна быть соблазном     12. Но есть глупцы, которые говорят: «Не могла ли Премудрость Божия освободить человека иначе, как восприняв на Себя , родившись от жены и перенеся все страдания от грешников?» Наш ответ таков: Конечно, могла, но если бы и поступила иначе, то и это не понравилась бы вашему тупоумию. Если бы Она не явилась пред очами грешников, то. конечно же, Ее вечный свет, видимый внутренними очами, не мог бы быть виден падшим разумом. Теперь же, соблаговолив преподать нам наставление видимым образом, чтобы приготовить к восприятию вещей невидимых, Он раздражает алчных тем, что не имел тела из золота, раздражает невоздержных тем, что родился от жены (ибо невоздержные ненавидят женщин за зачатие и рождение), раздражает гордых, ибо терпеливо перенес оскорбления, раздражает изнеженных, ибо распят, раздражает робких, ибо умер.

http://lib.pravmir.ru/library/ebook/2775...

13. 79. Dicet aliqui: «Quomodo generatus sit filius?» Quasi sempitemus, quasi uerbum, quasi splendor lucis aeternae, quia simul splendor operatur, ut nascitur. Apostoli istut exemplum est, non meum. Noli ergo credere quod fuerit uel momentum aliquod, quo fuerit sine sapientia deus aut sine splendore lux. Noli, Arriane, ex nostris aestimare diuina, sed diuina crede, ubi humana non inuenis. Пожалуй, кто-нибудь спросит: «Как был рождён Сын?» – Как вечный, как Слово, как сияние вечного света ( Прем.7:26 ), потому что свет сияет при своём появлении. Это пример апостола 173 , а не мой. Не верь, что был момент, когда Бог был без Премудрости, а свет без сияния. Арианин, не ищи в божественном человеческого, но верь: божественно то, в котором нет ничего человеческого. 80. Rex gentilis in igne cum tribus pueris Hebraeis quarti quasi angeli uidit figuram, et quia praestare putabat angelis, «dei filium», quem non legit, sed credidit, iudicauit. Abraham quoque tres uidit et unum adorauit. 81. Petrus in monte Moysen et Helian cum filio dei uidit nec errauit in natura nec errauit in gloria. Denique quod facere deberet, non illos, sed Christum interrogauit; nam etsi tribus parabat obsequium, unius tamen expectabat imperium. Sed quoniam uel tabemaculorum numerum deferendum tribus simpliciter aestimauit, emendatur dei patris auctoritate dicentis: Hic est filius meus dilectissimus, ipsum audite, id est: «Quid conseruos tuos cum domino socias tuo? Hic est filius meus; non Moyses filius, non Helias filius, sed hic filius». Sensit emendationem apostolus, procidit in faciem consternatus patris uoce et filii claritate, sed leuatur a filio, qui «iacentes erigere» consueuit. Vnum uidet, solum uidet dei filium; recesserunt enim seruuli, ut solus dominus, qui solus designabatur filius, uideretur. Пётр, видя на горе Моисея и Илию с Сыном Божьим 177 , не ошибся в их природе, не ошибся в их славе; он спросил, что нужно сделать, не у них, а у Христа, и хотя он выказывал почтение всем троим, но ожидал повеления Одного. Он по простоте своей решил, что нужно поставить три кущи, но его исправляет властный глас Бога Отца: Это Сын Мой возлюбленный, Его послушайте ( Мф.17:5 ), то есть: «Зачем ты соединяешь сослужителей твоих и Господа Бога твоего? Это – Сын Мой, не Моисей, не Илия, но Он». Понял свою ошибку апостол и пал на лицо своё, повергнутый в страх гласом Отца и славой Сына, но его поднимает Сын, всегда воздвигающий павших 178 . Пётр видит Его одного, видит лишь Сына Божьего, ведь удалились рабы, чтобы виден был лишь Господь, на Которого одного было указано как на Сына.

http://azbyka.ru/otechnik/Amvrosij_Medio...

Иоанн говорит: Возлюбленные, мы дети Божии; но ещё не открылось, что будем. Знаем только, что, если откроется, будем подобны Ему ( 1Ин.3:2 ). О безумная беспечность! О бесстыдное упрямство! Мы, люди, насколько возможно, будем по образу Божьему, и при этом смеем отрицать, что Сын подобен Богу Отцу? 53. Ergo pater dixit: Faciamus hominem ad imaginem et similitudinem nostram. In principio ipsius mundi patrem et filium esse audio et unum opus cerno, audio loquentem, agnosco facientem. Sed et patris et fili unam imaginem, unam similitudinem lego: similitudo haec non diuersitatis, sed unitatis est. Quod igitur tibi usurpas, filio dei derogas, cum utique nisi per imaginem dei ad imaginem dei esse non possis. Итак, Отец сказал: Сотворим человека по образу и подобию Нашему ( Быт.1:26 ). Я слышу, что Отец и Сын существуют в начале самого мира, и я вижу одно творение. Я слышу Говорящего и признаю Творящего. Я читаю, что у Отца и у Сына один образ, одно подобие, и это подобие единства, а не различия. Ты отказываешь Сыну Божьему в том, что присваиваешь себе, хотя ты можешь быть по образу Божьему лишь через Образ Божий. De sempitemo Dei Filio/О вечном Сыне Божьем 3. 54. Claret igitur non esse dissimilem et ideo procliuior uia est, ut etiam sempiternum esse fateamur, cum similis sempiterni utique sempiternus sit. Si autem patrem sempiternum dicimus et hoc idem filium denegamus, dicimus esse dissimilem; sempitemo enim temporale dissimile est. Clamat propheta sempiternum, clamat et apostolus sempiternum, plenum est uetus testamentum testimoniis fili sempitemi, plenum est nouum. Ясно, что Сын подобен Богу Отцу, и нам легко признать, что Он также вечен, поскольку подобный Вечному и Сам вечен. Если же мы признаём, что Отец вечен, и отказываем в этом Сыну, мы утверждаем, что Он не подобен Отцу, как временное не подобно вечному. Пророк провозглашает Его вечным, провозглашает вечным и апостол: Ветхий Завет , так же как и Новый, полон свидетельств о вечности Сына. 55. Ordinem ergo teneamus. Scriptum est in ueteri testamento, ut uel unum de pluribus dicam: Ante me non fuit alius deus et post me non erit. Nihil ego argumentabor, te ipsum interrogo: Quis hoc dicit, pater an filius? Vtrum dixeris, eo te conuinci intelleges uel, si credas, doceri. Quis ergo hoc dicit, pater an filius? Si filius, ante me, inquit, non fuit alius deus, si pater, post me, inquit, non erit. Hic priorem, ille posteriorem non habet. Inuicem in se et pater in filio et filius in patre cognoscitur. Cum enim patrem dixeris, eius etiam filium designasti, quia nemo ipse sibi pater est. Cum filium nominas, etiam patrem eius fateris, quia nemo ipse sibi filius est. Ita nec filius sine patre nec pater potest esse sine filio. Semper igitur pater, semper et filius.

http://azbyka.ru/otechnik/Amvrosij_Medio...

128. Aequalitas ergo fill ad patrem per unitatem quoque uiuificationis adstruitur, quando sic uiuificat filius ut pater. Agnosce ergo eius uitam et potentiam sempiternam. Similitudo etiam nostra ad filium et quaedam secundum camem unitas declaratur, quoniam quemadmodum dei filius a patre sicut homo est uiuificatus in came sic enim scriptum est, quia «deus lesum Christum a mortuis suscitauit» , ita etiam nos quasi homines uiuificamur a dei filio. Единое действие животворения у Отца и Сына также доказывает Их равенство между Собой. Признай же в Сыне вечную жизнь и вечную силу! Возвещается наше подобие с Сыном и единство с Ним по плоти: как Отец оживотворил Сына Божьего как Человека во плоти – написано, что Бог воскресил Иисуса Христа из мёртвых ( Рим.4:24, 8:11 ), – так и нас, людей, животворит Сын Божий. 129. Secundum hanc ergo expositionem non solum ad condicionem humanam deriuatur gratia largitatis, sed etiam diuinitatis aetemitas praedicatur, diuinitatis, quia ipsa uiuificat, humanae autem condicionis, quia uiuificata est et in Christo. Согласно этому толкованию, на человеческое естество распространяется благодать щедрот и возвещается вечность божественной природы; божественная природа вечна, как животворящая, а человеческое естество – как оживотворённое во Христе. 130. Quod si qui utrumque ad Christi refert diuinitatem, ergo filius dei hominibus conparatur, ut ita filius propter patrem uiuat, sicut nos propter filium dei uiuimus. Sed filius dei uitam largitur aeternam, nos autem largiri nequimus. Ergo nostri conparatione nec ille largitur; habeant igitur Arriani fidei suae praemium, ne uitam aeternam adipiscantur a filio. Если отнести и то и другое к божеству Христа, получается, что Сын Божий сравнивается с людьми, и тогда Сын жив Отцом 503 , как и мы живы Сыном Божьим. Но Сын Божий дарует жизнь вечную, а мы не можем даровать, а если сопоставлять Сына с нами, то и Он не может. Пусть бы ариане получили награду за такую веру и не обрели у Сына вечной жизни! 131. Libet etiam ulterius progredi. Nam si illis placet hunc locum ad diuinae perpetuitatem referre substantiae, accipiant etiam tertiam expositionem. Nonne euidenter uidetur dicere quia sicut uiuus pater est, ita uiuit et filius? Quod utique quis non aduertat ad unitatem uitae, quod eadem patris et fili uita sit, esse referendum? Sicut enim pater uitam habet in semet ipso, sic dedit et filio uitam habere in semet ipso. Dedit per unitatem, dedit, non ut auferat, sed ut «clarificetur in filio», dedit, ut «conplaceat», dedit, non ut pater custodiret, sed ut filius possideret.

http://azbyka.ru/otechnik/Amvrosij_Medio...

48. Apostolus quoque dicit quia omnia operatur unus adque idem spiritus diuidens singulis, prout uult. Prout uult, inquit, hoc est pro liberae uoluntatis arbitrio, non pro necessitatis obsequio. Et diuidit spiritus non mediocria, sed quae deus consueuit operari, gratiam curationum et operationem uirtutum. Ergo diuidit spiritus, prout uult, filius dei non liberat, quem uult? Sed audi etiam ipsum agere, quod uult. Dixit enim: Vt faciam uoluntatem tuam, deus, uolui, et alibi: Voluntarie sacrificabo tibi. Говорит и апостол: всё же сие производит один и тот же Дух, разделяя каждому особо, как Ему угодно ( 1Кор.12:11 ). Как Ему угодно, то есть решая по собственной воле, а не подчиняясь необходимости. И разделяет Дух не малозначащее, но присущую Богу благодать исцелений и чудотворение. Что же, Дух разделяет, как Ему угодно, а Сын Божий не может освободить, кого хочет? Но узнай, что Сын также поступает по Своей воле, как Он сказал: Я желаю исполнить волю Твою, Боже ( Пс.39:9 ), и в другом месте: Волею принесу Тебе жертву ( Пс.53:8 ). 49. Sciuit sanctus apostolus Petrus Iesum in potestate habere, quae uellet, et ideo cum uideret ambulare eum supra mare, ait: Domine, si tu es, iube me uenire ad te super aquam. Petrus credidit quia, si Christus iubeat, naturae possit condicio mutari, ut humanis se subiciat unda uestigiis et discrepantium naturarum possit conuenire concordia. Petrus poscit, ut iubeat, non ut roget Christus, Christus non rogauit, sed «iussit et factum est». Et Arrius contradicit? Знал святой апостол Пётр власть Иисуса совершать то, что Он хочет, и, увидев Его ходящим по морю, сказал: Господи, если это Ты, повели мне прийти к Тебе по воде ( Мф.14:28 ). Пётр верил, что повелением Христа естество природы может измениться, и волна покорится стопам человеческим, и воцарится согласие несогласных стихий. Пётр молит Христа не просить, а повелеть, и Христос не попросил, но «повелел, и стало» 258 . И Арий возражает? 50. Quid est tamen, quod pater uelit et filius nollit aut filius uelit et pater nollit? Pater, quos uult, uiuificat, et filius, quos uult, uiuificat, sicut scriptum est. Die nunc, quos uiuificauerit filius et pater uiuificare noluerit. Cum autem filius, quos uelit, uiuificet et operatio una sit, uides quia non solum filius uoluntatem patris, sed etiam pater fili faciat uoluntatem. Quid est autem «uiuificare» nisi per filii passionem? Passio autem Christi uoluntas est patris. Quos ergo filius uiuificat, per patris uiuificat uoluntatem. Vna igitur est uoluntas.

http://azbyka.ru/otechnik/Amvrosij_Medio...

979 Si Christus Deus, Christus autem mortuus, ergo mortuus est Deus. Sed cum non tantummodo illum, ut ostendimus jam frequenter, Deum, sed et hominem Scriptura constituat; consequens est, quod immortale est, incorruptum mansisse teneatur. Quis enim non intelligat, quod impassibilis sit divinitas, passibilis vero sit humana fragilitas? 980 Quid enim si divinitas in Christo non moritur, sed carnis solius substantia extinguilur; quando et in caeteris hominibus, qui non sum caro tantummodo, sed caro et anima, caro quidem sola incursum interitus mortisque patitur, extra leges autem interitus et mortis anima incorrupta cernatur? См. выше о совлечении Словом плоти в момент смерти и новом облечении после воскресения (De Trinit., 21). Как отмечает А. Грильмайер, «здесь он (Новациан) не думает открыто о душе Христа, даже когда он объясняет Его смерть... Снова и снова мы находим две пары поставленных в один ряд противоположностей: «душа–плоты (в простом человеке) и «Слово–плоть» (во Христе). Даже если для нас вполне законно использовать это сравнение в доказательстве, такое игнорирование души Христа представляется весьма поразительным» (Grillmeier. Op. cit. Vol. I. P. 158). 981 Et quomodo primogenitus est omnis creaturae, nisi quoniam dum Verbum illud quod est ante omnem creaturam, et ideo primogenitus omnis creaturae, caro fit et habitat in nobis, hoc est, assumit hunc hominem qui est post omnem creaturam, et sic cum illo et in illo habitat in nobis, ut neque homo Christo subtrahatur, neque divinitas negetur? 982 Dei Filius... sanctum istud assumit, et sibi Filium hominis annectit, et illum ad se rapit atque transducit, connexione sua et permixtione sociata praestat, et Filium illum Dei facit, quod ille naturaliter non fuit; ut principalitas nominis istius Filius Dei in Spiritu sil Domini, qui descendit et venit; ut sequela nominis in Filio Dei et hominis sit, et merito consequenter hic Filius Dei factus sit, dum non principaliter Filius Dei est. 983 inter Filium Dei hominisque, cum sua tamen sociatione, distinction (ibid.,24). Cp. Christum Deum, sed qua Filium Dei, et assumpto a Deo etiam filio hominis credendum et hominem (ibid., 23).

http://azbyka.ru/otechnik/Aleksej-Fokin/...

1106 Non potest (Filius) ad eum, ex quo est exaequari. Nam quamvis alter in altero per uniformem ac similem ejusdem naturae gloriam maneat, tamen ex quo genitus est, non exaequari in eo videtur posse quod genuit. Et videamus an hoc quod «non potero ad eam» ad dignitatem paternae confessionis relatum est. Sequitur enim: «quo ibo ab spiritu tuo» etc. Non excedit paternam Filius infinitatem; neque naturam, quae ultra locos omnes est, is qui in sinu est transgreditur. Ps. 138, 17–18 n. Но это созерцание Сыном бесконечности Отца spiritalibus (divinis) oculis, quibus Deum Patrem solus unigenitus videt (cfr. Ps. 138, 16 : «несодеянное=imperfectum=ατγαστον=id quod sine (passive) operatione maneat – видеша очи мои) нельзя понимать в смысле постепенного усовершения Сына в познании Отца, ибо profectum indemutabilis illa unigeniti Dei natura non expetit, ib. 32–33 nn. 1107 Extra Deum nihil est, et ei est semper, ut semper sit. Haec veritas est sacramenti Dei, hoc imperspicabilis naturae nomen in Patre.. Habet naturae suae nomen in Patre: sed Pater tantum est. Non enim humano modo habet aliunde quod pater est. Ipse ingenitus, aeternus, habens in se semper, ut semper sit. De Tr. 2, 6. 1115 Numquid nomen Dei ignorbatur? Нос Moyses de rubo audivit, hoc Genesis in exordio creati orbis nuntiavit, hoc lex exposuit, prophetae praetulerunt... Sed plane ignorabatur. Nam Deum nemo noscit, nisi confiteatur et Patrem Patrem unigeniti Filii. De Trin. 3, 17 n. 1116 Omnibus, quibus per fidem Deus Pater est, per eam fidem Pater est, qua I. Christum Dei Filium confitemur. ib. 6, 30. 1117 Pater soli Filio notus: quia Patrem nemo novit, nisi Filius et cui voluerit Filius revelare.. Et quia Patrem nemo novit, nisi Filius, de Patre una cum revelante Eilio, qui solus testis fidelis est, sentiamus. Atque haec senserim potius de Patre, quam dixerim.. sentiendus est invisibilis, incomprehensibilis, aeternus... In his quidem honoris confessio est, et sensus significatio, et quaedam circumscriptio opinando, sed naturae sermo succumbit et rem ut est verba non explicant. De Trin. 2, 6–7 nn. Впрочем философский характер этой мысли Илария о непознаваемости Отца, как принципе самооткровения Божества в Сыне, в значительной степени ослабляется утверждением этого свойства непознаваемости и за Сыном. Уже в только что цитованном месте из Илария после слов: quia Patrem nemo novit nisi Filius читаем neque Filium nisi Pater. Cfr. 11, 5: ineffabilis Pater est: si filium sermo complectitur extra imaginem est inenarrabilis natura narrabilis.

http://azbyka.ru/otechnik/Ilarij_Piktavi...

   001    002   003     004    005    006    007    008    009    010