| Προκεμενον χος γ Ψαλμς κς Κριος φωτισμς μου, κα Σωτρ μου. Στχ.Κριος περασπιστς τς ζως μου. Τ ΤΕΤΑΡΤ ΤΗΣ Β ΕΒΔΟΜΑΔΟΣ ΕΝ Τ ΕΣΠΕΡΙΝ Στιχηρ προσμοια το Τριδου χος α Πανεφημοι Μρτυρες Σταυρ ξεπτασας Χριστ, τς χρντους χερς σου, πισυνγων τ πρατα· δι κραυγζω σοι· Τν σκορπισμνον, νον μου πισναξον, αχμλωτον λκμενον πθεσι, κα παθημτων με, κοινωνν τν σν νδειξον, γκρατε λον καθαιρμενον. χος α Τος Παδας στομσασα ποτ, νηστεα δειξε, δυνατωτρους ς γγραπται, πυρς φλογζοντος. Ταπειν ψυχ μου, νστευσον νπτουσα, ν σο τν το Δεσπτου γπησιν, δι ς τν μλλουσαν, κφυγεν δυνσ γενναν, κα τ πθη φλξαι τ λθρια. τερον Ποημα Θεοδρου χος γ Γενναοι Μρτυρες Καιρς εφρσυνος τς Νηστεας, δι γνεας φωτοειδος, κα γπης ελικρινος, προσευχς φωταυγος, κα πσης λλης ρετς, μφορηθντες πλουσως, φαιδρς κβοσωμεν· Σταυρ το Χριστο πανγιε, βλαστσας τν τρυφν τς ζως, πντας καθαρ σε προσκυνσαι καρδ, ξωσον μς, λασμν μν διδος, κα τ μγα λεος. Προκεμενον χος πλ. β Ψαλμς κζ Σσον, Κριε, τν λαν σου, κα ελγησον τν κληρονομαν σου. Στχ.Πρς σ, Κριε, κεκρξομαι, Θες μου. Γενσεως τ νγνωσμα (Κεφ. Δ, 8–15) Επε Κν πρς βελ τν δελφν ατο· Διλθωμεν δ ες τ πεδον. Κα γνετο, ν τ εναι ατος ν τ πεδ, νστη Κν π βελ τν δελφν ατο, κα πκτεινεν ατν. Κα επεν Θες πρς Κν· Πο στιν βελ δελφς σου; κα επεν· Ο γινσκω, μ φλαξ το δελφο μου εμ γ; Κα επεν Θες· Τ ποησας τοτο; φων αματος το δελφο σου βο πρς με κ τς γς. Κα νν πικατρατος σ π τς γς, χανε τ στμα ατς δξασθαι τ αμα το δελφο σου κ τς χειρς σου, τε ργ τν γν, κα ο προσθσει τν σχν ατς δονα σοι, στνων κα τρμων σ π τς γς. Κα επε Κν πρς Κριον· Μεζων ατα μου το φεθνα με, κα ε κβλς με σμερον π προσπου τς γς, π το προσπου σου κρυβσομαι, κα σομαι στνων κα τρμων π τς γς, κα σται, πς ερσκων με, ποκτενε με. Κα επεν ατ Κριος Θες· οχ οτω, πς ποκτενας Κν, πτ κδικομενα παραλσει. Κα θετο Κριος Θες σημεον τ Κν, το μ νελεν ατν, πντα τν ερσκοντα ατν. |
| Азбука веры Православная библиотека Ορθδοξα βιβλα Литургика (Λειτουργικ) Постная и Цветная Триоди на греческом языке в современной орфографии. (Τριδιον κα Πεντηκοστριον. Σγχρονη ορθογραφα) Пожертвовать Вход Постная и Цветная Триоди на греческом языке в современной орфографии. (Τριδιον κα Πεντηκοστριον. Σγχρονη ορθογραφα) Источник ΤΗ ΔΕΥΤΕΡΑ ΤΗΣ Β' ΕΒΔΟΜΑΔΟΣ ΕΙΣ ΤΟΝ ΕΣΠΕΡΙΝΟΝ ΤΗ ΤΕΤΑΡΤΗ ΤΗΣ Β' ΕΒΔΟΜΑΔΟΣ ΕΙΣ ΤΟΝ ΕΣΠΕΡΙΝΟΝ Скачать epub pdf ΤΗ ΤΡΙΤΗ ΤΗΣ Β " ΕΒΔΟΜΑΔΟΣ ΕΙΣ ΤΟΝ ΕΣΠΕΡΙΝΟΝ Στιχηρ χος α " Πανεφημοι Μρτυρες Σταυρ εξεπτασας Χριστ, τς αχρντους χερς σου, επισυνγων τ πρατα, δι κραυγζω σοι, Τν εσκορπισμνον, νον μου επισναξον, αιχμλωτον ελκμενον πθεσι, κα παθημτων με, κοινωνν τν σν ανδειξον, εγκρατεα λον καθαιρμενον. Τος Παδας στομσασα ποτ, η νηστεα δειξε, δυνατωτρους ως γγραπται, πυρς φλογζοντος, Ταπειν ψυχ μου, νστευσον ανπτουσα, εν σο τν το Δεσπτου αγπησιν, δι " ς τν μλλουσαν, εκφυγεν δυνση γενναν, κα τ πθη φλξαι τ ολθρια. τερον Ποημα Θεοδρου χος γ " Γενναοι Μρτυρες Καιρς ευφρσυνος τς Νηστεας, δι αγνεας φωτοειδος, κα αγπης ειλικρινος, προσευχς φωταυγος, κα πσης λλης αρετς, εμφορηθντες πλουσως, φαιδρς εκβοσωμεν, Σταυρ το Χριστο πανγιε, ο βλαστσας τν τρυφν τς ζως, πντας καθαρ σε προσκυνσαι καρδα, αξωσον ημς, ιλασμν ημν διδος, κα τ μγα λεος. Κα το Μηναου, Προσμοια γ " Δξα... Κα νν... Σταυροθεοτοκον Προκεμενον χος πλ. β " Ψαλμς κζ " Σσον, Κριε, τν λαν σου, κα ευλγησον τν κληρονομαν σου. Στχ. Πρς σ, Κριε, κεκρξομαι, ο Θες μου. Γενσεως τ Ανγνωσμα (Κεφ. Δ " , 8–15) Επε Κν πρς βελ τν αδελφν αυτο, Διλθωμεν δ εις τ πεδον, Κα εγνετο, εν τ εναι αυτος εν τ πεδω, ανστη Κν επ Αβελ τν αδελφν αυτο, κα απκτεινεν αυτν. Κα επεν ο Θες πρς Κν, Πο στιν βελ ο αδελφς σου; κα επεν, Ου γινσκω, μ φλαξ το αδελφο μου ειμ εγ; Κα επεν ο Θες, Τ εποησας τοτο; φων αματος το αδελφο σου βο πρς με εκ τς γς, Κα νν επικατρατος σ επ τς γς, χανε τ στμα αυτς δξασθαι τ αμα το αδελφο σου εκ τς χειρς σου, τε εργ τν γν, κα ου προσθσει τν ισχν αυτς δονα σοι, στνων κα τρμων ση επ τς γς, Κα επε Κν πρς Κριον, Μεζων η αιτα μου το αφεθνα με, κα ει εκβλης με σμερον απ προσπου τς γς, απ το προσπου σου κρυβσομαι, κα σομαι στνων κα τρμων επ τς γς, κα σται, πς ο ευρσκων με, αποκτενε με. Κα επεν αυτ Κριος ο Θες, ουχ οτω, πς ο αποκτενας Κν, επτ εκδικομενα παραλσει. Κα θετο Κριος ο Θες σημεον τ Κν, το μ ανελεν αυτν, πντα τν ευρσκοντα αυτν. |
| Τν υμν ανδρεαν, θρες πτηξαν σφοδρς, υπεχρησε πρ, συνετρβησαν τξα, εν υμν Αθλοφροι, θαυμαστς ο Θες. Δξα... Υπερρχιε φσις, τρισυπστατε Μονς, Πτερ, Υι, κα Πνεμα γιον, φς κα ζω θεαρχα, τος σ δοξολογοντας, διαφλαττε. Κα νν... Θεοτοκον Ευλογομν σε, τν Θεν το Ισραλ, τν εκ τς Παρθνου, επιφανντα τ Κσμω, κα εγεραντα κρας, σωτηρας ημν. Στχ. Τος Αγοις τος εν τ γ αυτο εθαυμστωσεν ο Κριος. Πρεσβευτα το Κσμου, Αθλοφροι το Χριστο, τν αυτο ιδσθαι Σταυρν, κα προσκυνσαι, καταξισατε πντας, ικεσαις υμν. Στχ. Μακριοι, ος εξελξω, κα προσελβου, Κριε. που αναβλζει, πηγ ζως Υι Θεο, κα επισκοπε σου, ο το προσπου φωτισμς, τος πρς σ μεταστντας εγκατταξον. Ο Ειρμς Μεγαλνομν σε, τν Μητρα το φωτς, κα δοξζομν σε, Θεοτκε Παρθνε, ως τεκοσαν Χριστν, τν Σωτρα τν ψυχν ημν. ΕΙΣ ΤΗΝ ΛΕΙΤΟΥΡΓΙΑΝ Προκεμενον χος πλ. β " Ευφρνθητε επ Κριον, κα αγαλλισθε δκαιοι. Στχ. Μακριοι, ν αφθησαν αι ανομαι. Πρς Εβραους Επιστολς Παλου τ Ανγνωσμα (Κεφ. Ι " , 32–38) Αδελφο, αναμιμνσκεσθε τς πρτερον ημρας, εν ας φωτισθντες, πολλν θλησιν υπεμενατε παθημτων. Τοτο μν, ονειδισμος τε κα θλψεσι θεατριζμενοι, τοτο δ, κοινωνο τν οτως αναστρεφομνων γενηθντες, κα γρ τος δεσμος μου συνεπαθσατε, κα την αρπαγν τν υπαρχντων υμν μετ χαρς προσεδξασθε, γινσκοντες χειν εν εαυτος κρεττονα παρξιν εν ουρανος, κα μνουσαν. Μ αποβλητε ον τν παρρησαν υμν, τις χει μισθαποδοσαν μεγλην. Υπομονς γρ χετε χρεαν, να τ θλημα το Θεο ποισαντες, κομσητε τν επαγγελαν. τι γρ μικρν σον σον, ο ερχμενος ξει, κα ου χρονιε. Ο δ δκαιος εκ πστεως ζσεται. Αλληλοα χος πλ. β " Μακριοι ος εξελξω κα προσλβω Κριε, Αλληλοα, Читать далее ΤΗ ΠΕΜΠΤΗ ΤΗΣ Γ' ΕΒΔΟΜΑΔΟΣ ΕΙΣ ΤΟΝ ΕΣΠΕΡΙΝΟΝ ΚΥΡΙΑΚΗ Γ' ΤΩΝ ΝΗΣΤΕΙΩΝ ΤΗΣ ΣΤΑΥΡΟΠΡΟΣΚΥΝΗΣΕΩΣ Источник: Τριδιον κα Πεντηκοστριον (Σγχρονη ορθογραφα). [Ηλεκτρονικς προς]// Ελληνικα λειτουργικα κειμενα τησ Ορθοδοξησ Εκκλησιασ Поделиться ссылкой на выделенное Вконтакте Прямая ссылка: |
| Τοτου χριν κατλιπν σε ν Κρτ, να τ λεποντα πιδιορθσς, κα καταστσς κατ πλιν πρεσβυτρους, ς γ σοι διεταξμην. Τατα λλει κα παρακλει κα λεγχε μετ πσης πιταγς· μηδες σου περιφρονετω. πομμνησκε ατος ρχας κα ξουσαις ποτσσεσθαι, πειθαρχεν, πρς πν ργον γαθν τομους εναι, μηδνα βλασφημεν, μχους εναι, πιεικες, πσαν νδεικνυμνους πρτητα πρς πντας νθρπους. ταν πμψω ρτεμν πρς σε Τυχικν, σποδασον λθεν πρς με ες Νικπολιν· κε γρ κκρικα παραχειμσαι. Ζηνν τν νομικν κα πολλ σπουδαως πρπεμψον, να μηδν ατος λεπ. Μανθαντωσαν δ κα ο μτεροι καλν ργων προστασθαι ες τς ναγκαας χρεας, να μ σιν καρποι. σπζοντα σε ο μετ» μο πντες. σπασαι τος φιλοντας μς ν πστει. χρις μετ πντων μν· μν. λληλοα. χος α ξομολογσονται ο ορανο τ θαυμσι σου. Στχ. Θες νδοξαζμενος ν βουλ γων. 26. Τν γων Μαρτρων δριανο κα Ναταλας Προκεμενον. χος δ Θαυμαστς Θες ν τος γοις ατο. Στχ. ν κκλησαις ελογετε τν Θεν. Πρς βραους πιστολς Παλου τ νγνωσμα 10:32–38 δελφο, ναμιμνσκεσθε τς πρτερον μρας, ν ας φωτισθντες πολλν θλησιν πεμενατε παθημτων, τοτο μν νειδισμος τε κα θλψεσι θεατριζμενοι, τοτο δ κοινωνο τν οτως ναστρεφομνων γενηθντες. κα γρ τος δεσμος μου συνεπαθσατε κα τν ρπαγν τν παρχντων μν μετ χαρς προσεδξασθε, γινσκοντες χειν ν αυτος κρεττονα παρξιν ν ορανος κα μνουσαν. Μ ποβλητε ον τν παρρησαν μν, τις χει μισθαποδοσαν μεγλην. πομονς γρ χετε χρεαν, να τ θλημα το Θεο ποισαντες κομσησθε τν παγγελαν. τι γρ μικρν σον σον, ρχμενος ξει κα ο χρονιε. δ δκαιος κ πστεως ζσεται. λληλοα. χος δ κκραξαν ο δκαιοι κα Κριος εσκουσεν ατν. Στχ. Πολλα α θλψεις τν δικαων. 27. Το σου Πατρς μν Ποιμνος κα τν γων Μαρτρων Φανουρου το νεοφανος κα νθοσης. Το σου Πρς Γαλτας πιστολς Παλου τ νγνωσμα 5:22–26; 6:1–2 δελφο, καρπς το Πνεματς στιν γπη, χαρ, ερνη, μακροθυμα, χρησττης, γαθωσνη, πστις, πρατης, γκρτεια· κατ τν τοιοτων οκ στι νμος. |
| Θεοτοκον Στχ. Υπεραγα Θεοτκε σσον ημς. Ρσα με ατπου αμαρτας, κα φλογς τς γεννης, σκτους κολζοντος, κα βρυγμο τν οδντων, κα σκληκος, Παρθνε, μνη προστασα, το γνους τν ανθρπων. Ωδ θ " Ο Ειρμς Τν φωτοφρον νεφλην, εν ο πντων Δεσπτης, ως υετς εξ ουρανο, επ πκον κατλθε, κα εσαρκθη δι " ημς, γενμενος νθρωπος ο ναρχος, μεγαλνωμεν πντες, ως Μητρα το Θεο ημν αγνν. Στχ. Δξα σοι, ο Θες ημν δξα σοι. Ιδο καιρς μετανοας, κα καθαρς εργασας, ιδο ημρα του φωτς, επεργζου τ ργα, φεγε τ σκτος τν παθν, τν πνον εκδωξον, τς κακστης ραθυμας, ψυχ μου, πως γνη θεου φγγους κοινωνς. Στχ. Δξα σοι, ο Θες ημν δξα σοι. Ως ο Τελνης στενζω, σπερ η Πρνη δακρω, ως ο Ληστς αναβο, Μνσθητ μου, οικτρμον, κα ως ο σωτος υις, κραυγζω τ, μαρτον, προσππτω σοι, σπερ η Χαναναα, Ελεμον, μ παρδης με, Χριστ. Μαρτυρικ Στχ. γιοι το Θεο πρεσβεσατε υπρ ημν. Σωματικν παθημτων, κα ψυχικν συντριμμτων, φθητε ντως ιατρο, παραδντες τ σμα πρς αικισμος καρτερικς, πρς βαιον θνατον, πανεφημοι Αθλητα το Κυρου, δι τοτο μακαρζεσθε αε. Στχ. γιοι το Θεο πρεσβεσατε υπρ ημν. Ηλιακν λαμπηδνων, εναπαστρψασα πλον, η καρτερα τν σοφν, το Χριστο Αθλοφρων, σκτους τν ρχοντα σαφς, ηφνισαν χριτι, κα λυσαν αθεας τν νκτα, κα καρδας κατεφτισαν πιστν. Θεοτοκον Στχ. Υπεραγα Θεοτκε σσον ημς. Φωτιστικας λαμπηδσι, το ανατελαντος Λγου, εκ τς αγας σου γαστρς, Θεοτκε Παρθνε, κα καταυγσαντος τς γς τ πρατα, φτισον τν ψυχν μου, ηδονν αμαυρσει σκοτισθεσαν, να πστει σε υμν. Κανν Το Προδρμου Ειρμς ο αυτς Στχ. Βαπτιστ το Χριστο πρσβευε υπρ ημν. Ιδο ο λχνος ο φανων, τος εν τ σκτει το βου, η καλλικλαδος ιδο χελιδν, η τ αρ πσι μηνουσα Χριστν, ο μγιστος Πρδρομος, μεστης τε παλαις κα τς νας, ο πρεσβεαις φυλαττμεθα αε. Στχ. Βαπτιστ το Χριστο πρσβευε υπρ ημν. Ως το νυμφου σε φλον, νυν προβλλομαι πρσβυν, χων πληθν αμαρτιν, βο σοι, Βαπτιστ, Αποκοπν μοι τν χρεν, Παμμκαρ πρυτνευσον, κα ναψον τς ψυχς μου τν λχνον, εσβεσμνον αμελεα παντελς. |
| μν. Τοτο ποιετε ες τν μν νμνησιν· σκις γρ ν σθητε τν ρτον τοτον, κα τ Ποτριον τοτο πνητε, τν μν θνατον καταγγλλετε, τν μν νστασιν μολογετε. Μεμνημνοι ον, Δσποτα, κα μες τν σωτηρων ατο Παθημτων, το ζωοποιο Σταυρο, τς τριημρου Ταφς, τς κ νεκρν ναστσεως, τς ες ορανος νδου, τς κ δεξιν σο το Θεο κα Πατρς Καθδρας, κα τς νδξου κα φοβερς δευτρας ατο Παρουσας. Τ Σ κ τν Σν, σο προσφρομεν κατ πντα, κα δι πντα. Σ μνομεν, σ ελογομεν, σο εχαριστομεν, Κριε, κα δεμεθ σου, Θες μν. Δι τοτο, Δσποτα, Πανγιε κα μες ο μαρτωλο κα νξιοι δολο σου ο καταξιωθντες λειτουργεν τ γ σου θυσιαστηρ, ο δι τς δικαιοσνας μν (ο γρ ποισαμν τι γαθν π τς γς), λλ δι τ λη σου κα τος οκτιρμος σου, ος ξχεας πλουσως φ μς, θαρροντες προσεγγζομεν τ γ σου θυσιαστηρ, κα προθντες τ νττυπα το γου Σματος κα Αματος το Χριστο σου, σο δεμεθα, κα σ παρακαλομεν, γιε, γων, εδοκ τς σς γαθτητος, λθεν τ Πνεμ σου τ γιον φ μς, κα π τ προκεμενα Δρα τατα, κα ελογσαι ατ, κα γισαι, κα ναδεξαι. Θες λσθητ μοι τ μαρτωλ κα λησν με. (3) Ελγησον, Δσποτα, τν γιον ρτον. + Τν μν ρτον τοτον, ατ τ τμιον Σμα το Κυρου κα Θεο κα Σωτρος μν Ιησο Χριστο. μν. Ελγησον, Δσποτα, τ γιον Ποτριον. + Τ δ ν τ ποτηρ τοτ, ατ τ τμιον Αμα το Κυρου κα Θεο κα Σωτρος μν Ιησο Χριστο.μν. Ελγησον, Δσποτα, μφτερα τ για. + Τ κχυθν πρ τς το κσμου ζως κα σωτηρας. μν. μν. μν. μς δ πντας, τος κ το νς ρτου κα το Ποτηρου μετχοντας, νσαις λλλοις ες νς Πνεματος γου κοινωναν, κα μηδνα μν ες κρμα, ες κατκριμα ποισαις μετασχεν το γου Σματος, κα Αματος το Χριστο σου, λλ να ερωμεν λεον κα χριν μετ πντων τν, γων, τν π ανς σοι εαρεστησντων, Προπατρων, Πατρων, Πατριαρχν, Προφητν, ποστλων, Κηρκων, Εαγγελιστν, Μαρτρων, μολογητν, Διδασκλων, κα παντς πνεματος δικαου ν πστει τετελειωμνου. |
| Азбука веры Православная библиотека Ορθδοξα βιβλα Литургика (Λειτουργικ) Минея. Декабрь (на греческом языке) [Μηναον το Δεκεμβρου] Пожертвовать Вход Минея. Декабрь (на греческом языке) Μηναον το Δεκεμβρου Τ Γ " ΤΟΥ ΑΥΤΟΥ ΜΗΝΟΣ ΔΕΚΕΜΒΡΙΟΥ Τ Ε " ΤΟΥ ΑΥΤΟΥ ΜΗΝΟΣ ΔΕΚΕΜΒΡΙΟΥ Скачать epub pdf Оригинал: 27 Мб Τ Δ» ΤΟΥ ΑΥΤΟΥ ΜΗΝΟΣ ΔΕΚΕΜΒΡΙΟΥ Μνμη τς γας Μεγαλομρτυρος Βαρβρας. Μνμη το σου Πατρς μν ωννου το Δαμασκηνο. ΕΝ Τ ΕΣΠΕΡΙΝ Ες τ, Κριε κκραξα, στμεν Στχους ς» κα ψλλομεν Στιχηρ Προσμοια τς γας γ». Στιχηρ τς γας Μεγαλομρτυρος χος β« τε κ το ξλου σε τε ν σταδ τ φρικτ, ουλιαν διεσκπει παμμακριστος, Μρτυρα τν νδοξον, Βαρβραν μστιξιν, ναθλοσαν βασνοις τε, ποικλοις τ σμα, παν συγκοπτμενον, θερμος τος δκρυσι, Λγε το Θεο νεβα· Τατης κοινωνν με γενσθαι, ρτι καταξωσον φιλνθρωπε. χος β» Μαν Βαρβρα ληθς, ουλιαν τε τν γνμην, πρς τν εσβειαν, χουσαι α γιαι κατηγωνσαντο, το χθρο, κα νικσασαι, ατν κατ κρτος, δξης ξιθησαν, παρ Χριστο το Θεο· θεν λοιμικν παθημτων, λβην φανζουσαι πσι, τος πιστος παρχουσιν ματα. χος β« τε πεφνθη κατ σο, Μρτυς σεμνοττη Βαρβρα, γλυκς θνατος, χαρουσα κα σπεδουσα, τν δρμον νυσας, σεβος δ γενντορος, χερσ παρανμοις, τθυσαι κα κρπωμα, Θε προσνεξαι· θεν, τας φρονμοις Παρθνοις, ντως συγχορεουσα βλπεις, Χριστο το νυμφου σου τν λλαμψιν. Στιχηρ το σου χος πλ. δ» Τ μς καλσωμεν γιοι Τ σε νομσωμεν γιε; θεολγον ωννην, Δαυδ τν μελδν, πνευματμφορον Κινραν, Αλν ποιμενικν; γλυκανεις κον γρ κα δινοιαν, εφρανεις κκλησας τ συστματα, κα μελιρρτοις σος φθγμασι, καταγλαζεις τ πρατα, κτευε, το σωθναι τς ψυχς μν. χος πλ. δ« Τ σε νομσω θεσπσιε; ωννη γλυκορρμον, φαειντατε στρ, τ αγλ τς Τριδος, λλαμφθες τ πτικν; εσδυς ες τν γνφον τν το Πνεματος, το θεου μυθης τ πρρητα, ς Μωσς διεσφησας, τν μουσικν καλλιπειαν, κτευε, το σωθναι τς ψυχς μν. |
| Πντων δ τ τλος γγικε· σωφρονσατε ον κα νψατε ες τς προσευχς· πρ πντων δ τν ες αυτος γπην κτεν χοντες· τι γπη καλψει πλθος μαρτιν· φιλξενοι ες λλλους νευ γογγυσμν. καστος καθς λαβε χρισμα, ες αυτος ατ διακονοντες ς καλο οκονμοι ποικλης χριτος Θεο· ε τις λαλε, ς λγια Θεο· ε τις διακονε, ς ξ σχος, ς χορηγε Θες· να ν πσι δοξζηται Θες δι Ιησο Χριστο, στιν δξα κα τ κρτος ες τος ανας τν ανων· μν. ΠΕΜΠΤΗ ΛΓ, ΕΒΔΟΜΑΔΟΣ Καθολικς Απιστολς Πτρου τ νγνωσμα 4:12–19, 5:1–5 Αγαπητο, μ ξενζεσθε τ ν μν πυρσει πρς πειρασμν μν γινομν, ς ξνου μν συμβανοντος· λλ καθ κοινωνετε τος το Χριστο παθμασι, χαρετε, να κα ν τ ποκαλψει τς δξης ατο χα ρτε γαλλιμενοι. Ε νειδζεσθε ν νματι Χριστο, μακριοι, τι τ τς δξης κα δυνμεως κα τ το Θεο Πνεμα φ μς ναπαεται· κατ μν ατος βλασφημεται, κατ δ μς δοξζεται. Μ γρ τις μν πασχτω ς φονες κλπτης κακοποις ς λλοτριοεπσκοπος· ε δ ς Χριστιανς, μ ασχυνσθω, δοξαζτω δ τν Θεν ν τ μρει τοτ. τι καιρς το ρξασθαι τ κρμα π το οκου το Θεο· ε δ πρτον φ μν, τ τ τλος τν πειθοντων τ το Θεο Εαγγελ; κα ε δκαιος μλις σζεται, σεβς κα μαρτωλς πο φανεται; στε κα ο πσχοντες κατ τ θλημα το Θεο, ς πιστ κτστ παρατιθσθωσαν τς ψυχς ατν ν γαθοποι. Πρεσβυτρους τος ν μν παρακαλ, συμπρεσβτερος κα μρτυς τν το Χριστο παθημτων, κα τς μελλοσης ποκαλπτεσθαι δξης κοινωνς. Ποιμνατε τ ν μν πομνιον το Θεο, πισκοποντες μ ναγκαστς, λλ κουσως. Μηδ ασχροκερδς, λλ προθμως· μηδ ς κατακυριεοντες τν κλρων, λλ τποι γινμενοι το ποιμνου· κα φανερωθντος το ρχιπομενος κομιεσθε τν μαρντινον τς δξης στφανον. μοως νετεροι ποτγητε πρεσβυτροις, πντες δ λλλοις ποτασσμενοι τν ταπεινοφροσνην γκομβσασθε· τι Θες περηφνοις ντιτσσεται, ταπεινος δ δδωσι χριν. ΠΑΡΑΣΚΕΥΗ ΛΓ, ΕΒΔΟΜΑΔΟΣ Καθολικς Βπιστολς Πτρου τ νγνωσμα 1:1–10 Σμων Πτρος, δολος κα πστολος Ιησο Χριστο, τος στιμον μν λαχοσι πστιν ν δικαιοσν το Θεο μν κα Σωτρος Ιησο Χριστο· χρις μν κα ερνη πληθυνθεη ν πιγνσει το Θεο κα Ιησο το Κυρου μν. |
| ψιν. Θαμαζε τν τεχντην, πς τς ψυχς σου τν δναμιν πρς τ σμα συνδησεν, ς, μχρι τν περτων ατο διικνουμνην, τ πλεστον διεσττα μλη πρς μαν σμπνοιαν κα κοινωναν γειν. Σκπει τς π ψυχς νδιδομνη τ σαρκ δναμις· τς π σαρκς πρς ψυχν πανιοσα 9 παθημτων] παθν 16 ννει] νει 19 inv. εναι τν θεν πε] πειδ 21 inv. σωματικ χαρακτρι 23 inv. τν περ ατο что удовольствие, щекочущее теперь наше тело, породит ядовитого червя, который будет вечно мучить нас в геенне, что распалившаяся плоть станет источником вечного огня, – то сразу исчезнут, спасаясь бегством, наслаждения, и внутри воцарится какая-то чудная душевная тишина и спокойствие, точно как гвалт распутных служанок умолкает при появлении целомудренной хозяйки. Так что внемли себе и знай, что одно в душе – разумное и мыслящее, а другое – страстное и неразумное. И как разуму подобает по природе властвовать, так всему остальному – слушаться его и повиноваться. Так что не допускай никогда, чтобы порабощенный ум стал подчиняться влечениям, и, напротив, страстям не дозволяй восставать против разума и присваивать себе власть над душой. В целом же, точное исследование себя самого послужит тебе достаточным руководством и к познанию Бога. Потому что если внемлешь себе, то не придется тебе выслеживать Творца в устроении целого мира, но в себе самом, словно в некоем микрокосме, узришь великую мудрость твоего Создателя. Представляй Бога бестелесным, потому что бестелесна обитающая в тебе душа; не устанавливай ему пространственных пределов, поскольку и ум твой изначально пребывает не в пространстве, и лишь от соприкосновения с телом занимает некое место. Помыслив о своей душе, верь, что Бог невидим, потому что и она недоступна для зрительного восприятия. Нет у нее ни цвета, ни очертаний, ни другого телесного признака, она познается лишь по действиям. Так что и Бога не пытайся увидеть при помощи глаз, но, доверившись уму, постигай Его мысленно. Восхищайся Мастером, как сочетал Он с телом душевную силу, так что |
| Будет более правильно видеть определение к глаголу во всем относительном предложении ος – Χριστο. Такого понимания держатся и славянский и русский переводы. Словами πολλκις λεγον Апостол указывает преимущественно на раннейшее, за время пребывания в Филиппах не раз высказываемое им устно, предостережение против изображаемого класса людей, через что во всяком случае не исключается и повторение того же предостережения и в послании. Если же теперь Апостол даже со слезами говорит об этих людях, то это свидетельствует о том, что за время писания послания их бесстыдство в сравнении с прежним возросло значительно, “зло усилилось” 401 . Обозначение их, как τος χθρος το σταυρο το Χριστο отнюдь не указывает на их теоретические заблуждения: они враги не учения о кресте, но осуществления этого учения в жизни. Их заблуждение нравственно-практическое, они изображаются далее, как люди, эпикурейски настроенные. Это не иудеи и язычники, а те из христиан, которые не хотят знать об κοινωνα τν παθημτων Χριστο ( Флп.3:10 ), ни себя распять миру и его себе ( Гал.6:14 ), ни плоть свою со страстьми и похотьми ( Гал.5:24 ). Крест, как образ страдания, самоотречения и самопожертвования в пользу евангелия, был предметом их ненависти. Их настроение определяют следующие 4 предложения стиха Флп.3:19 : Этими словами Апостол поясняет, почему Филиппийцы должны подражать ему. μν здесь, очевидно, указывает на μς ( Флп.3:17 ) и, следовательно, разумеет также Ап. Павла и οτω περιπατοντες. По словоупотреблению светской литературы πολτευμα хотя и обозначает государство, но по аналогии с πολιτεεθαι ( Флп.1:27 ) нельзя принять, чтобы Св. Павел употребил это слово здесь с этим значением. Πολτευμα то же, что πολιτεα Деян.22:28 – гражданство, каковое значение очень близко к πολιτεεθαι Флп.1:27 и удовлетворяет всем требованиям контекста. Мысль Апостола, очевидно, та, что христианин и за время пребывания своего на земле есть уже гражданин неба, а потому и должен всем своим вниманием быть обращен к нему. |
|
|
