Κα νν... Τας τς Θεοτκου, πρεσβεαις, Ελεμον, εξλειψον τ πλθη, τν εμν εγκλημτων. Στχ. Ελησν με, ο Θες, κατ τ μγα λες σου, κα κατ τ πλθος τν οικτιρμν σου εξλειψον τ ανμημ μου. χος πλ. β» λην αποΘμενοι Μ καταπιστεσης με, ανθρωπνη προστασα, Παναγα δσποινα, αλλ δξαι δησιν, το ικτου σου, θλψις γρ χει με, φρειν ου δναμαι, τν δαιμνων τ τοξεματα, σκπην ου κκτημαι, ουδ πο προσφγω ο θλιος, πντοθεν πολεμομενος, κα παραμυθαν ουκ χω πλν σου, Δσποινα το κσμου, ελπς κα προστασα τν πιστν, μ μου παρδης τν δησιν, τ συμφρον ποησον. τερα Θεοτοκα Ουδες προστρχων επ σο, κατησχυμνος απ σο εκπορεεται, αγν Παρθνε Θεοτκε, αλλ» αιτεται τν χριν, κα λαμβνει τ δρημα, πρς τ συμφρον τς αιτσεως. Μεταβολ τν θλιβομνων, απαλλαγ τν ασθενοντων υπρχουσα, Θεοτκε Παρθνε, σζε πλιν κα λαν, τν πολεμουμνων η ειρνη, τν χειμαζομνων η γαλνη, η μνη προστασα τν πιστν. Ιερες Σσον, ο Θες, τον λαν σου, και ευλγησον την κληρονομαν σου: επσκεψαι τον κσμον σου εν ελει και οιτιρμος: ψωσον κρας Χριστιανν Ορθοδξων, και κατπεμψον εφ ημς τα ελη σου τα πλοσια: πρεσβεαις της παναχρντου, Δεσπονης ημν, Θεοτκου και αειπαρθνου Μαρας: δυνμει του τιμου και ζωοποιο Σταυρο, προστασαις των τιμων επουρανων Δυνμεων ασωμτων, ικεσαις του τιμου, ενδξου, προφτου προδρμου και βαπτιστο Ιωννου, των αγων, ενδξων, και πανευφμων Αποστλων. των εν αγοις Πατρων ημν, μεγλων Ιεραρχν, και Οικουμενικν Διδασκλων, Βασιλεου του Μεγλου, Γρηγορου του Θεολγου και Ιωννου του Χρυσοστμου, Αθανασου και Κυρλλου, Ιωννου του Ελεμονος, πατριαρχν Αλεξανδρεας: Νικολου του εν Μροις της Λυκας, Σπυρδωνος επισκπου Τριμυθοντος, και Νεκταρου της Πενταπλεως, των θαυματουργν. των αγων ενδξων μεγαλομαρτρων Γεωργου του Τροπαιοφρου, Δημητρου του Μυροβλτου, Θεοδρου του Τρωνος, και Θεοδρου του Στρατηλτου και Μην του θαυμαρτουργο, των ιερομαρτρων Χαραλμπους και Ελευθερου: των αγων, ενδξων, μεγλων μαρτρων Θκλας, Βαρβρας, Αναστασας, Κυριακς Φωτηνς, Μαρνης: Παρασκευς και Ειρνης: των αγων ενδξων και καλλινκων Μαρτρων, των οσων και θεοφρων Πατρων ημν, (ναο), των αγων και δικαων θεοπατρων Ιωακεμ και ννης, (ημρας), και πντων σου των Αγων. ικετεομν σε, μνε πολυλεε Κριε, επκουσον ημν των αμαρτωλν δεομνων σου και ελησον ημς.

http://azbyka.ru/otechnik/greek/chasoslo...

В рукописях, в составе циклов, написанных тем или иным песнотворцем, также сохранились и др. каноны на эти дни. Прп. Феодор Студит составил трипеснцы на всю Страстную седмицу, в частности на Вел. понедельник (2-го гласа, ирмос: «Εν βυθ κατστρωθε» (      ), нач.: «Απαρχ γων μερν» (Начатки святых дней)), на Вел. вторник (1-го гласа, ирмос: «Ιδετε, δετε, τι γ εμι Θες δουλωθντα» (              ), нач.: «Πλιν πανγυριν τν ταθημτων» (Снова торжество гробниц)) и на Вел. среду (2-го плагального (6-го) гласа, ирмос: «Εν τ στε, τς πστες σου» (        ), нач.: «Τ πονηρν συνδριον» (Лукавый синедрион)). В рукописях X-XI вв. сохранились 3 полных канона Иосифа: на Вел. понедельник (4-го плагального (8-го) гласа, акростих: «Μγιστος ανος τ μεγστ δευτρ. Ιωσφ» (Величайшая хвала величайшему понедельнику. Иосиф), ирмос: «Αρματηλτην Θαρα» (    ), нач.: «Μετ τν παδων Ιησον μνσαντες» (С детьми поюще Иисуса)); на Вел. вторник (2-го гласа, акростих: «Σεπτς πφυκεν μνος ες σεπτν τρτην. Ιωσφ» (Священный произвести гимн на Священную Троицу. Иосиф), ирмос: «Εν βυθ κατστρωθε» (      ), нач.: «Συνελθντες δετε τ Χριστ» (Собравшись придем ко Христу)); на Вел. среду (2-го гласа, акростих: «Τν παμμγιστον ανσωμεν τετρδα» (Всевеличайшую да хвалим среду), ирмос: «Δετε, λαο» (    ), нач.: «Τ πονηρν ρτι συνχθη συνδριον» (Лукавый недавно собрался синедрион)) ( Карабинов. Постная Триодь. С. 152). В древнем груз. Иадгари выписаны трипеснцы на каждый из 3 дней (в Вел. понедельник 5-го гласа, нач.: «Бог явися во плоти»; в Вел. вторник 6-го гласа, нач.: «Воздадите, люди, славу Христу Богу нашему»; в Вел. среду 1-го гласа, нач.: «Крестом спасение наше устроить Ты благоволил»), относящиеся к более ранней стадии развития жанра канона и имеющие более архаичную форму, чем трипеснцы и каноны совр. Триоди, в частности, в них отсутствует четкое разделение на ирмосы и тропари. Кроме того, в рукописях встречается еще неск. десятков самогласных и подобных стихир на эти 3 дня, отсутствующие в совр. Триоди. ( Карабинов. Постная Триодь. С. 274-280).

http://pravenc.ru/text/150085.html

Если «плоть и кровь» в отношении людей выражают их психо-физическую, недуховную природу, то в отношении Иисуса Христа они означают дифисию Его как Богочеловека, в силу которой Он алкал, жаждал и насыщал малым количеством хлебов многие тысячи людей, утомлялся, скорбел и болел, исцелял больных и одержимых злыми духами, умер на кресте и восстал из гроба, но не выражают Его превечного Божественного бытия и ипостасных свойств. По учению Златоуста, Сам воплотившийся Сын Божий в Евхаристии предлагает нам ту плоть и кровь, благодаря которым Он сделался родственным нам: «Я восхотел быть вашим братом; Я ради вас приобщился плоти и крови. И эту плоть и кровь, чрез которые Я сроднился с вами, Я опять преподаю вам» ( Πλιν ατν μν την σρκα και τ αμα, δι ν συγγενς γενμην, κδδωμι) 384 . Златоуст говорит, что Христос «Сам питает нас Собственной Кровью» ( Ατος μας τρφει οικεω αιματι) и «мы делаемся одним телом Христа в одной плоти (с Ним. – Я. Χ)» ( και γεγναμεν ημες Χρστου σμα εν και σαρξ μα) 385 . И с этой Плотью Христос вознесся на небо. «Илия, – говорит Иоанн Златоуст , – оставил своему ученику милоть, а Сын Божий, возносясь, оставил нам Плоть Свою. Илия сам остался без милоти, а Христос и нам оставил Плоть Свою, и с нею же вознесся» ( Χριστς και κατλιπε και εχων ( σρκα) νλθεν) 386 . Учение строго православное, признающее реальное присутствие в евхаристических хлебе и вине Плоти и Крови Господней и далекое от средневекового, вызвавшего культ поклонения Телу Христову. Поэтому в Православной Церкви священник, преподавая святое Причастие, говорит: «Причащается раб Божий (имярек) честнаго и святаго Тела и Крове Господа и Бога и Спаса нашего Иисуса Христа», но не «причащается раб Божий (имярек) Господа и Бога и Спаса нашего Иисуса Христа». Иоанну Златоусту мы обязаны раскрытием православного учения о Евхаристии как никому другому из отцов Церкви. Однако и у других отцов встречаются высказывания, отражающие всеобщую веру Церкви по этому вопросу. Афанасий Великий писал: «Хотя в одном Писании написано о Божестве Сына и о теле от Марии, которое Сын ради нас понес на Себе, однако же мы, как разумные ученики единого истинного Учителя, распознаем каждое изречение Писания. Посему все речения и дела унизительные разумей написанными о теле Иисусовом, все же славные письмена – о Божестве Слова… О Его теле Давид пророчески говорит от Отчего лица: „Седи одесную Мене, дóндеже положу враги Твоя подножие ног Твоих» [ Пс. 109,1 ]. Чрез сие-то тело Он соделался и наименован Господь Святителем и Посланником в таинстве, которое преподал нам, говоря: „Сие есть Тело Мое, за вас предаваемое и Кровь нового, а не ветхого завета, за вас изливаемая». Божество не имеет ни тела, ни крови, виновником же сего соделался человек от Марии, которого понесло на Себе Божество» 387 . «Слово стало плотью, и от Марии Девы произошел человек по нашему подобию… И мы обожаемся, причащаясь не тела какого-либо человека, но приемля Тело Самого Слова» 388 .

http://azbyka.ru/otechnik/Nikolaj_Uspens...

Достоверно, что акты Собора Никейского были приняты всеми Церквами Востока и Запада, как исходившие от Собора Вселенского. Вскоре после собора Святой Афанасий удостоверял, что Собор этот был принят не только на Востоке, но и в Галлии, Испании и Риме. 82 Епископы, тайно приверженные к арианству, подписали акты Собора, кроме Феоны и Секунда; но искренними они не были. Евсевий Никомидийский, и Феогнис Никейский, допуская Символ Вселенский, по крайней мере по наружности порицали отлучение Ария, вследствие которого он был сослан. Они не осмеливались защищать заблуждений еретика, но заступались за личность его. Этим они делали оскорбление самому императору, произнесшему определение о ссылке; а потому сами были сосланы. Их судили и избрали им преемников Амфиона в Никомидию, а Хреста в Никею. 83 10 Евсев. Жиз. Конст. В . кн. III, г. 4, 5, 6; Св. Афанас. О Соборе § 5; к Афрос. § 2. 11 Официальные документы, которые приводим, не оставляют никакого сомнения в том, что Собор был созван Константином. Историки в том единогласны. Евсевий положительно говорит, что Константин созвал Собор: σνοδον οκυμενικν «συνεκρτει...» Жиз. Конст. В. кн. III, гл.. 6. Другие древние историки равным образом это утверждают. Феодорит говорит: εις την Νικαων «συνγειρε» σνοδον. Сократ: σνοδον οικουμενικν «συνεκρτει», τος πανταχθεν ε’πισκοπους δι γραμμτων ες Νκαιαν τς Βιθυνας πανθσαι παρακαλν. Созомен: ασινεκλεσε» σνοδον εις Νκαιαν της Βιθυνας, και πανταχ τοΓς προεστσι των ’Εκκλησιν γραφεν ες ρητγην χραν παρεναι. Даже Геласий Цизикский выражается так: lib. 1, Prooem: ου χαριν και την πολυνθρωπον χενην ε’πι την των Νικαων πλιν ο πισττατος βασιλες Κωνσταντνος συνγαγε σνοδον ... .... Κωνσταντνου, του και την σνοδον των ε’πισκπων εν τη Νικαων συναιθροισναι προςτξαντος πλει. В приводимых официальных актах увидят, что сам Собор признает, что был созван Константином. Хотя свидетельству Геласия нельзя придавать большего значения, по его многочисленным и дознанным заблуждениям; но как известная богословская школа Церкви римской признает за ним некоторое значение, то мы приведем и его свидетельство, когда оно будет согласоваться с древними историками. Должно сказать, что если богословы рпмские слишком во многом доверяют Геласию Кизическому по другим вопросам, в той же Церкви его слишком уничижали (См. Dictionaire historique du jesuite Feller). Истина здесь, подобно как при многих случаях, находится на средине преувеличений обеих противных сторон. Из приведенных, свидетельств ясно, что Император Константин созвал Собор Никейский. Факт этот нисколько не изумит знающих историю и учреждения первоначальной Церкви; но он не согласуется с теорией папской, требующей, чтобы всякий собор, для законности своей, был созван епископом Римским.

http://azbyka.ru/otechnik/Vladimir_Gette...

Величит душа моя Господа, что покрыл… Неизреченное и чудное явилось миру таинство, Христе, Спасе наш. Пришел Ты на Иордан креститься от Иоанна и просветить сидящих во тьме Свет от Отца пришел… Благословен Христос, Царь наш, сошедший со небес, от Девы родившийся безсеменно и удаливший поношение. 12 января. Седьмой день по Богоявлении На «Благословите»: От Девы непорочной Царь родился безсеменно, Христос Бог наш. Кого трепещут силы небесные, священники, пойте, люди, превозносите во веки. Во Иордане Христос крещается. И просветились сыны человеческие. Священники, пойте, люди, превозносите во веки. Свидетельствовал глас Отеческий Во Святаго Духа явлении. Священники, пойте, Люди, превозносите во веки. На «Величит»: Величаем Тебя, обрадованную. Ныне великий собор Бесплотных ангелов удивился, ибо Господь от раба претерпел креститься. И рукой земной осязается Создатель всего. Сего ради мы, крещенные, да приидем, Возрадуемся и возвеселимся, И преизрядно празднуем. Ибо Христос немощи наши взял на Себя. Сего ради Духом Святым просвещенные Воспоем Царя мира со ангелами. См.: Василик В.В. Происхождение канона. История. Богословие. Поэтика. СПб., 2006. Древний Иадгари/Под ред. Е.Н. Метревели, Ц.А. Чанкиева, Л.М. Хевсуриани. Тбилиси, 1980. Хевсуриани Л.М. Структура древнейшего грузинского тропология. Дисс. … канд. филолог. наук. М., 1984. Древний Иадгари. С. 60. Служба шестого дня по Богоявлению//Древний Иадгари. С. 65. Древний Иадгари. С. 22. Там же. С. 60. Тропарь на «Величит» двупеснца второго дня по Богоявлению//Древний Иадгари. C. 60. Греческая реконструкция – Εν ορανοις των γγλων ο λαο αινουσιν σε, Κριε. Древний Иадгари. С. 22. Ιερατικοην. Αθηναι, 1980. Σ. 126. Hermas. 78. 1. 3. Например, Афанасий Великий в толковании на 74-й псалом//PG. T. 27. Col. 340. Древний Иадгари. C. 65. См.: Василик В.В. К датировке Богоявленского канона//Гимнология. Материалы Международной научной конференции памяти протоиерея Димитрия Разумовского. M., 2000. Кн. 1. С. 90–94. Κα πλιν θεωρων ν μσω των ρεθρων – И снова видя в середине потоков

http://pravoslavie.ru/51126.html

Отдел исторических поэм, чтобы не смешивать его с другими родами поэзии, следует нам, кажется, ограничить только следующими стихотворениями. « Περ τον εαυτου βον» 11. «Стихотворение, в котором святой Григорий пересказывает жизнь свою«] и, как продолжение этой поэмы или, скорее, приложение к ней, составляющее с ней почти одно целое,» Εις εαυτν και περ επισκπων« 12. «О себе самом и о епископах " ]; затем – « Περ των καθ εαυτν» 1. «Стихи о самом себе, в которых св. Григорий Богослов скрытным образом поощряет и нас к жизни во Христе " ] и « νπνιον περ της Αναστασας εκκλησαν ην επξατο εν Κωνσταντνου πλει» 16. «Сон о храме Анастасии, который св. Григорием устроен был в Константинополе " ]. Сюда же, как произведения, помогающие ближайшему знакомству с жизнью святого отца и с нравами века его, можно отнести еще, из того же первого раздела книги II цитируемого издания, стихотворения: « Προς τους της Κωνσταντνου πλεως ιερας, και αυτν τν πλιν» 10. «К Константинопольским иереям и к самому Константинополю " ]; « Ει ς εαυτν, και προς τους φθονοντας» 14. «О себе самом и на завистников " ]; « Ει ς εαυτν μετατην απτης Κωνσταντνου πλεως επνοδον» 15. «На возвращение свое из Константинова града " ]; " Εις εαυτν« 30. «К себе самому " ]. Едва ли не самой большой известностью из всех этих стихотворений, благодаря своей исторической важности и своим высоким литературным достоинствам, пользуется в церковно-отеческой литературе самая обширная и по внешнему своему объему (в 19 149 стихов) поэма: « Περ τον εαυτου βον» – «Стихотворение, в котором святой Григорий пересказывает жизнь свою». Собственно говоря, она составляет нечто вроде мемуаров или, скорее, новеллы чисто христианского характера. Она задумана и написана в условиях, когда пресвитер или епископ, принимаясь за летопись своей внутренней или внешней жизни с какой бы то ни было целью, сам становился для себя собственным историком. Весьма вероятно, что рассматриваемая поэма далеко не единственный опыт в своем роде из современной ее автору эпохи. Но отчасти, быть может, сравнительная малозначимость в историческом отношении авторов подобных произведений, отчасти же маловажность последних собственно в литературном отношении послужили причиной, что из всех произведений подобного рода до нас дошли от золотого века христианской литературы только « Περ τον εαυτου βιον» святого Григория Богослова да «Confessiones» [ «Исповедь " ] блаженного Августина , заимствовавшего, как позволительно думать, идею для них из превосходной поэмы Григория Назианзина .

http://azbyka.ru/otechnik/Aleksej_Govoro...

Το νομοσχδιο του Προδρου Λβιτς, που αναρτθηκε στην ιστοσελδα του Κοινοβουλου της Λετονας, ισχυρζεται ευθως: “Ο νμος κατοχυρνει πλρως το αυτοκφαλο καθεστς της Εκκλησας” (αρ. 3). Ανακοιννει επισμως την ανληψη καθηκντων του επικεφαλς της Ορθοδξου Εκκλησας της Λετονας, καθς και οποιουδποτε ιερρχη αυτς, η γραμματεα του Προδρου του κρτους και αυτ βσει των πληροφοριν, που παρχει η Ορθδοξη Εκκλησα της Λετονας, ανακοιννει την παση των διων προσπων απ το αξωμ τους. Στο επεξηγηματικ σημεωμα υπογραμμζεται τι αυτ ακριβς η διαδικασα “προσφρει τη δυναττητα να πειστε κανες τι το πρσωπο που εξελγη πληρο λους τους ρους των κανονιστικν πρξεων και συμφερντων της εθνικς ασφαλεας”, εν γενικτερα η ψφιση του νομοσχεδου “θα ενισχσει τον ρλο της Εκκλησας και θα συμβλει στη συσπερωση της λετονικς κοινωνας”, διτι το καθεστς της αυτοκεφλου Εκκλησας “την απαλλσσει απ την επιρρο του επιτιθεμνου κρτους, της Ρωσικς Ομοσπονδας”, πργμα, που και πλιν “ανταποκρνεται στα συμφροντα της εθνικς ασφλειας της Λετονας”. Η Εκκλησα εντλλεται μχρι της 31 Οκτωβρου “να συμμορφσει τους εσωτερικος κανονισμος της με τις τροποποισεις του παρντος νμου περ του καθεσττος της Εκκλησας”. Επιπρσθετα, ανακοινθηκε τι “στην πορεα εκπνησης του νμου διενεργθηκαν διαβουλεσεις με το υπουργεο Εξωτερικν, το υπουργεο Εσωτερικν και τα ργανα της κρατικς ασφλειας… Η Εκκλησα πληροφορεται για τη θση της Δημοκρατας της Λετονας σχετικ με το νομικ καθεστς αυτς και ειδικ τι εναι Αυτοκφαλη Εκκλησα”. Παραλλλως, υποστηρζεται τι το κρτος δθεν “δεν θγει τα ζητματα της εκκλησιαστικς διδασκαλας και του κανονικο δικαου και δεν αναμιγνεται σε αυτ”. τσι λοιπν, ο Πρεδρος του κοσμικο κρτους, αφο συμβουλεθηκε με το ΥΠΕΞ και τα ργανα της ασφλειας, που προφανς συγκεντρθηκαν επσης ειδικο για τους ορθοδξους ιερος καννες, λαμβνει εκκλησιαστικ κανονικ απφαση περ “αυτοκεφλου” και μλιστα με ψευδες ιστορικς αναφορς, που δημιουργον την εντπωση τι δθεν το αυτοκφαλο υποστριξε ο αρχιεπσκοπος Ιωννης Πμερ, ο οποος απολαμβνει υψηλο κρους μεταξ των ορθοδξων πιστν της χρας και κατατχθηκε στη χωρα των Αγων πρτον απ την Ορθδοξη Εκκλησα της Λετονας και στη συνχεια απ το σνολο του Πατριαρχεου Μσχας. Το κοσμικ Κοινοβολιο προτενεται να αναλβει την επλυση των εσωτερικν ζητημτων του εκκλησιαστικο πολιτεματος της Ορθοδοξας στη χρα.

http://gr.pravoslavie.ru/148156.html

Ο Πατριρχης Μσχας για την φυλκιση του Τολτσιν Ιωνθαν      Ο Αγιτατος Πατριρχης Μσχας και Πασν των Ρωσσιν Κριλλος προβη σε δλωση εξαιτας της εκδσεως της καταδικαστικς αποφσεως απ το ουκρανικ δικαστριο κατ του μητροπολτη Τολτσιν και Μπρατσλφ Ιωνθαν. Στις 7 Αυγοστου 2023 το δημοτικ δικαστριο Βνιτσα εξδωσε καταδικαστικ απφαση κατ του επιχωρου ποιμενρχη της εκκλησιαστικς επαρχας Τολτσιν και Μπρατσλφ της Ουκρανικς Ορθοδξου Εκκλησας μητροπολτη Ιωνθαν Γελτσκιχ. Αυτς της παρνομης αποφσεως προηγθηκαν πολλαπλς προσπθειες ασκσεως πεσης στον Σεβασμιτατο Ιωνθαν, ο οποος παρ τατα παρμεινε αφοσιωμνος στην Εκκλησα του και τους εν Χριστ αδελφος του. Γνωρζω προσωπικ τον μητροπολτη Ιωνθαν απ τα χρνια των σπουδν και των κπων του στη Θεολογικ Ακαδημα Λνινγκραντ. Ακμη στα τλη της δεκαετας του 1980 τα ργανα της κρατικς ασφλειας του θεου κρτους κατβαλαν ατυχες προσπθειες να τον εκφοβσουν. Και οι ακλουθο τους, δηλαδ σοι σμερα πολεμον την Εκκλησα του Χριστο, συνχισαν αυτ την επασχυντη προσπθεια, εκδδοντας δικη ετυμηγορα. Ηλικιωμνος πλον και βαρι ασθενς ιερρχης, ευρως γνωστς στον ορθδοξο κσμο ως εκκλησιαστικς μουσικοσυνθτης, καταδικσθηκε σε πενταετ φυλκιση με κατσχεση περιουσας για παρλογες κατηγορες, που συμπεριλαμβνουν «ενργειες, οι οποες αποβλπουν στην βαιη αλλαγ ανατροπ του συνταγματικς κατοχυρωμνου καθεσττος την κατληψη της κρατικς εξουσας» καθς και «την προσβολ της εδαφικς ακεραιτητας της Ουκρανας». λες αυτς οι κατηγορες εναι απολτως ανυπστατες και τα λεγμενα αποδεικτικ στοιχεα εναι παραποιημνα. Ο Σεβασμιτατος Ιωνθαν, πως και σμπασα η Εκκλησα, δεται υπρ της ειρνης, καλε για την πνευματικ εντητα της Αγας Γης των Ρως, καθς και υπερασπζεται τα δικαιματα της Ουκρανικς Ορθοδξου Εκκλησας, ελγχοντας την απ ιεροκανονικς απψεως αδικα του σχσματος. Αυτς ακριβς ταν ο λγος γιατ καταδικσθηκε. Σε αυτ την δικαστικ ετυμηγορα, που υπαγορεθηκε απ το μσος ναντι της Ουκρανικς Ορθοδξου Εκκλησας, βλπουμε μια λλη κατ σειρ εκδλωση της κραυγαλας παραβισεως της ελευθερας του θρησκεεσθαι και να δεγμα των διωγμν κατ της θρησκεας. Πλιν και πολλκις καλ τη διεθν κοιν γνμη, τους θρησκευτικος και πολιτικος ηγτες, τους οργανισμος προστασας ανθρωπνων δικαιωμτων να στρψετε την προσοχ σας στην σκοπμως ασκομενη απ την ουκρανικ κυβρνηση πολιτικ, που αποβλπει στην καταστροφ της Ουκρανικς Ορθοδξου Εκκλησας, στη συνχιση των ατιμρητων διξεων των ιεραρχν και κληρικν, των μοναζντων και λακν της. Romfea.gr 8/9/2023 Βαθμολογα: 10 Ψφοι: 5 Βαθμολογα: 1 2 3 4 5 6 7 8 9 10 Βλπε επσης ΤΕΛΕΥΤΑΙΕΣ ΠΡΟΣΘΗΚΕΣ ΤΑ ΚΟΙΝΩΝΙΚΑ ΜΑΣ ΔΙΚΤΥΑ

http://gr.pravoslavie.ru/155340.html

13 Этот прекрасный сборник военных, политических и нравственных правил издан по кодексу Московской синодальной библиотеки 285 академиком Васильевским в статье «Советы и рассказы византийского боярина XI в.» и в Записках Историко-филол. факультета Петерб. университета. Ч. 33. Под заглавием Cecaumeni Strategicon. Многие статьи сборника прямо просятся в историю, как и приводимый текст. 15 Schiitte. Der Aufstand des Leon Tornikios im Jahre 1047. Plauen, 1896; Schlumberger. L " epopee. III. Р. 500. 23 По многим соображениям, однако, действительность этого обязательства может быть оспариваема (см. Gfrorer. III. 5. 674–675; Скабаланович. С. 96–97). 24 Κασαρα δε τον αυτο αδελφον ωννην προχειραισμενος κοινωνν βουλευμτων μυστηριωδν και σχεμμτων ετιθετου [пожаловав своего брата, Иоанна, кесарем, он посвятил его в свои тайные намерения и замыслы] (Cedreni II.P.659). 27 Annae Comnenae. Alexias. III. С. 7 (Р. 160–161). Русский перев.: Визант. историки. СПб., 1859. С. 153. 39 εχειτο εν τη. πεδιδι κατ τους πρποδας του βουνο νθα πφ ιδρυται το Καπετρου φροριον [расположилось на равнине у подножия горы, там, где воздвигнуто укрепление Капетру ] (Cedreni П. 578). 43 εκ των ενντων υποσχμενος τα εκεισε στρατενματα διοικειν [обещав прокормить тамошние войска без подвоза дополнительного провианта] (Cedreni II. Р.653). 60 την δε επιλοιπον πασαν πλιν τω εξ A­ ρβνων ορμωμνω Κομισκρτη... υποθμενος (Anna. Alexias. IV. 8. P. 221) 65 τον χρακα περ την Βιτςιναν επξατο [укрепился в ущелье около Вицины] Для топографии: Известия РАИ. Т. X. С. 547. 67 τοις προσκουσι βασιλευσι χραται παρασμοις βασιλα εαυτν ονομζων και την Σμρνην οκων καθαπερει βασλεια τνα ... [пользовался почестями, подобающими царям, называл себя царем и жил в Смирне так, как будто это некая царская столица] (Alexias. Х.1). 70 Наиболее обстоятельный разбор отношений этого времени: А. Петров. Князь Константин Бодин (Сборник статей по славяноведению в честь В. И. Ламанского); Ст. Станоевич. Ucmopuja српскога народа. 2-е изд. Београд, 1910. С. 67–71.

http://azbyka.ru/otechnik/Fedor_Uspenski...

Αρχεο Στη μνμη της συνντησης της Υπεραγας Θεοτκου και της Αγας Ελισβετ τελσθηκε δοξολογα στην ιερ μον Ορεινς στην Ιερουσαλμ 22 Απριλου 2023 τος 10:21 Στις 20 Απριλου 2023 η τιμμενη εικνα του Ευαγγελισμο της Υπεραγας Θεοτκου μεταφρθηκε απ τον ιερ να της Αγας Τριδος της Ρωσικς Εκκλησιαστικς Αποστολς στην Ιερουσαλμ στην ιερ μον Ορεινς στο Αν-Καρμ. Αυτ η λατρευτικ παρδοση καθιερθηκε δη τον 19ο αι. απ τον αρχιμανδρτη Αντωννο Καποστιν ως επανληψη της πορεας «ες τν ρεινν μετ σπουδς ες πλιν Ιοδα» (Λουκ. 1. 39), την οποα πραγματοποησε η Πανχραντος Παρθνος, προκειμνου να επισκεφθε την Αγα Ελισβετ και να μοιρασθε μαζ τη χαρ για τη σντομη γννηση του Σωτρος στον κσμο. Ο μητροπολτης Ελενουπλεως Ιωακεμ, ο οποος κατφθασε στις 2 μ.μ. στον ιερ να της Αγας Τριδος με ευλογα του Μακαριωττου Πατριρχη Ιεροσολμων Θεοφλου, προστη της δοξολογας και λιτανευτικς πομπς στην πηγ της Παναχρντου Παρθνου στο Αν-Καρμ. Πλησον της πηγς την εικνα υποδχθηκαν η καθηγουμνη της ιερς μονς Ορεινς μοναχ Αικατερνη Τσερνισβα με τους κληρικος και τις αδελφς της μονς. Στη συνχεια η πομπ με επικεφαλς τον μητροπολτη Ιωακεμ ανλθε μσω ενς απτομου δρμου στο ιερ καθδρυμα, που ο Σεβασμιτατος ευλγησε την αρχ της αγρυπνας, αναφρει το Γραφεο Τπου της Ρωσικς Εκκλησιαστικς Αποστολς. Η ιδιατερη εορταστικ ακολουθα τελεται αυτ την ημρα κατ το τυπικ της εορτς του Ευαγγελισμο της Υπεραγας Θεοτκου, αλλ με στοιχεα της ακολουθας της Αναστσεως. Κατ τη λιτ οι κληρικο, οι αδελφς και οι προσκυνητς της μονς πραγματοποησαν λιτανεα πριξ του ιερο ναο της Παναγας του Καζν. Ο εσπερινς ακολουθθηκε απ τον αναστσιμο ρθρο. Μετ το πρας της ιερς ακολουθας ο επικεφαλς της Ρωσικς Εκκλησιαστικς Αποστολς αρχιμανδρτης Αλξανδρος Γλισοφ κρυξε τον θεο λγο στους προσκυνητς. Στις 21 Απριλου ο μητροπολτης Ιωακεμ προεξρχε της Θεας Λειτουργας στον ιερ να Πντων των εν τη Γη της Ρωσας διαλαμψντων Αγων στην ιερ μον Ορεινς, πλαισιομενος απ τον αρχιμανδρτη Αλξανδρο Γλισοφ, κληρικος του Πατριαρχεου Ιεροσολμων, της Ρωσικς Εκκλησιαστικς Αποστολς και ιερωμνους προσκυνητς. Η Θεα Μυσταγωγα τελσθηκε στην εκκλησιαστικ σλαβονικ και την ελληνικ γλσσα.

http://patriarchia.ru/gr/db/text/6021510...

   001    002   003     004    005    006    007    008    009    010