| 644 Сюда относится главный аргумент ариан: Сын не имеет личного свойства Отца, γεννησα, следовательно, Он отличен от Отца по существу. 648 Ibid.: οκ ναρχα γρ κα ναρχ πως... οκ ναρχα μν γρ τ ατω κ Θεο γρ, ε κα μ μετ ατν, ς ξ λου φς ναρχα δ τ χρνω. 650 Orat. 29, n. 2, c. 76. (t. 36): Πατρ μεν γενντωρ κα προβολες, λγω δ παθς, κα χρνως, κα σωμτως τν δε τ μν γννημα, τ δ πρβλημα, οκ ο δ πως ν τις τατα καλσειε, φελν πντι τν ρωμνων. 657 Orat. 25, n. 16, с. 1221: ληθς πατρα τν Πατρα, κα πολ γε τν παρ μν ληθστερον, τι μνως, διοτρπως γρ, κα οκ ς τ σματα κα μνος, ο γρ μετ συξυγας κα μνον, Μονογενοπυς γρ κα μνον, ο γρ Yσ πρτερον κα λον Πατρ, κα λου. 658 Ibid. Более подробное раскрытие Григорием этих двух божественных актов мы увидим ниже; здесь же мы представляем только его общее понятие о них, насколько это имеет отношение только к учевнию о Боге Отце. 662 Ibid., с. 96: τι ο τε οσας νομα Πατρ, σοφτατοι, ο τε νεργεας σχσεως δ κα το πς χει πρς τν Yν Πατρ, Yς πρς τν Πατρα. 663 Orat. 36, n. 8, c. 249: μν ( ρχικ φσις) Θες καλεται κα ν τρις τος μεγστοις σταται, ατω, κα δημιουργ, κα τελειοποι τ Πατρ λγω, κα τ Y, κα τ γω Πνεματι. 664 Ibid.: n. 14, c. 256: τε δ συνγει τν μαν θετητα τι ξ ατο, κα δ ατο, κα ες ατν τ πντα, δηλαδ δι το γου Πνεματος. Cf. or. 31, n. 20, 156. 666 Евномий большей частью ведет свою полемику с православным учением на основании диалектики (Ruffin. Histor. Eccles., lib. 1, c. 25); но нередко ссылается и на тайное предание немногих, но знаменитых учителей Церкви (S. Basil. Magn. Advers. Eunom., lib. 3, init.). Впрочем, это мы встречаем не у одного только Евномия, но и у некоторых более ранних еретиков (S. Iren. Advers. haeres., lib. 2, с. 27, not. 2. Tertullian. De praeser. haeres., cap. 25). 667 S. Gregor. Theolog. Orat29, n. 3, с. 77: πτε δ Πατρ, Οκ ν, τε θκ ν. Τοτο ο ν κα Πνεμα τ γιον. Слова Григория: « οκ ν, τε οκ ν», очевидно указывают на известное арианское положение: « ν ποτε, τε οκ ν». |
| Ibid. да имт в ствин: ut habeant ad vescendum; въ дъ (съндь): ες βρσιν. 2:4. егда обраовани ст: quando creata sunt; гдд Лоб. Стеф.: τε γνετο. 2:14. име же рц третои Тигра; nomen vero fluminis tertii, Tigris; (и) рка г Тигръ Гр.: κα ποταμς τρτος, Τγρις. 2:15. да длал би и и хранил би и: ut operaretur, et custodiret illum; длати (и) ργζεσθαι ατν κα φυλσσειν. 2:19. да видл би то нарекьль би : ut videret, quid vocaret еа; видти то наретъ : tδεν τ καλσει ατ. 2:23. и вовет се мжехотца: hatc vocabitur Virago; си наретъ с жена: ατη κληθσεται γυν L. 3:3. да не л бихов ни прикоснла се бихов: ne comederemus, et ne tangeremus; не имата снстн него ниже има прикоенти с: ο φγεσθε π ατο οδ μ ψησθε. 3:11. кром ко от дрка: nisi quod ex ligno; аще не.. дрва: ε μ π το ξλου. 4:14. иже колиждо обрещет ме: omnis igitur, qui invenerit те; въскъ брта (-таи Зах. и др.) м: πς ερσκων με. 4:15. на (т.е. нъ) иже аще биеть: sed omnis, qui occident; въскъ бнвъи: πς ποκτενας. 6:5. многа лоба ловаска бше: multa malitia hominum esset; множиш с лобы πληθνθησαν α κακαι τν νθρπων. Ibid. все мишление срдьца комждо напрежено бнси вь ло на всако врме: cuncta cogitatio cordis intenta esset ad malum omni tempore; вскъ в срци прилжно вс дни на ла Л.: πς τις διανοεται ν τ καρδ ατο πιμελς π τ πονηρ πσας τς μρας. 6:13. конц всакое пльти приде: finis universae carnis venit; врм въском лвк приде: καιρς παντς νθρπου κει. 6:16. окьнце в кове створиши: fenestram in arca facies; съвръша створиши ковегъ: πισυνγων ποισεις τν κιβωτν. Ibid. сврьшиши сврьшение его: consummabis summitatem ejue; сконъеши (сьвръшаеши Лоб.) съвръх: συντελσεις ατν νωθεν. 6:21. от всхь брашьн же могт се сти: ex omnibus escis, quae mandi possunt; въсхъ браш(ь)нъ же имате сти: π πντων τν βρωμτων δεσθε L. 7.13. вь тци в истин дьне того: in articulo diei illirs; къ съ днъ: ν τ μρ τατ. 7:14. все еже подвиает се: omne, quod movetur; въскъ гадъ двиаи с: πν ρπετν κινομενον. 7:17. внсе ковегь високо от емле: elevaverunt arcam in sublime a terra; въатъ (-тс Ляп.) ковегъ. и вънесе (-сес Лоб. Стеф. и др.) емл Зах.: πρεν τν κιβωτν κα ψθη π (π Vat. A. L. и др.) τς γς. 7:19. води прмогли бх велми на емли покрьвени же бише все гори: aquae praevaluerunt nimis super terram: opertique sunt omnes montes; кода же одержааше на емли ило. вс Л.: τ δ δωρ πεκρτει σφδρα π τς γς, κα πεκλυψεν πντα τ ρη. 7:24. одрьжаше же води емлю (Шаф.): obtinueruntque aquae terram; внесе с вода надъ емлею Л.: κα ψθη τ δωρ π τς γς. 8:1. приведе дхь на емлю и мнише се води: adduxit spiritum super terram, et imminutae sunt aquae; наведе Бъ дхъ на емлю и се вода Перф.: πγαγεν θες πνεμα π τν γν κα κπασεν τ δωρ. |
| «Ακτινοβολοσε μεγλη χρη και αγπη» (βντεο) Οι αναμνσεις της Κετεβν Μπεκαορι για τον σιο Γαβριλ. Καθαγιασμνος με την χρη του Αγου Πνεματος ο δι Χριστν Σαλς γροντας Γαβριλ (Ουργκεμπντζε) εχε την εκπληκτικ ικαντητα διορατικτητας με την οποα μποροσε να δει τα μελλομενα διαπερνντας χρνους και χρους. Οι πρξεις του ταν τσο απρβλεπτες, ανεξγητες που ταν δσκολο σε απλ νθρωπο να φανταστε τη δναμη της πνευματικτητας και της σοφας του. Μα απ τις αυτπτες μρτυρες της πληθρας των θαυμτων του γροντα, των ακατανητων πρξεων και προφητειν του ταν το πνευματικ του τκνο η Κετεβν Μπεκαορι, η οποα ζησε κοντ στον σιο τα τελευταα χρνια της ζως του. «λοι θα γρφουν για μνα εν εσ θα τα διηγεσαι προφορικ» - ταν ακριβς τα προφητικ λγια του γροντα σε αυτν. Η Κετεβν Μπεκαορι δχτηκε χωρς περιστροφς να μοιραστε μαζ μας τις αναμνσεις της για τον πνευματικ της πατρα τον γιο Γαβριλ (Ουργκεμπντζε). Η πνευματικ μου κατσταση και ο φβος του γνωστου με φεραν στην Εκκλησα. Δολευα ττε στην αρχαιολογικ αποστολ στην Μτσχτα και δεν μποροσα να μην επισκεφθ τον να Σβετιτσχοβλι. Για τρις συνεχμενους μνες πγαινα στην εκκλησα χωρς να μπορ να κοινωνσω και οτε να εξομολογηθ και γιαυτ ανησυχοσα πολ. «Οι εικνες και οι τοιχογραφες σκπτονται και μας δνουν ορισμνα σημεα» - λεγε ο πατρ Γαβριλ. Μια φορ μουν στην εκκλησα και παρακολουθοσα την Θεα Λειτουργα. Ξαφνικ νιωσα περεργα, με κατλαβε η ασθηση τι η τοιχογραφα του ναο μου υπαγρευε κτι. «Θα αποκτσεις πνευματικ πατρα, ναν γροντα, μγιστο ασκητ, εκλεκτ του Κυρου ο οποος θα σε καλσει κοντ του» - σαν να μου λεγε η τοιχογραφα. Εκενη τη στιγμ εμφανστηκε μπροστ μου, σαν λλος ρωας του διηγματος «Διγηση ενς πτωχο» του Ιλα Τσαβτσαβντζε, Γαβριλ. Ο γροντας για τον οποον μου μλησε η τοιχογραφα μου φνταζε να εναι ο φτωχς Γαβριλ. Πρασε καιρς. Επισκφθηκα τον να Σβετιτσχοβλι για την βραδιν παρκληση και κουσα κποιον να λει τι θα ρθει κποιος γροντας Γαβριλ που ταν πτης και συνηθζει να ελγχει και να βλασφημε τον κσμο χωρς φανερ λγο. νιωσα δυσρεστα και ρτησα τους ενορτες για αυτν τον γροντα, ποιος εναι; Μου απντησαν τι εναι νας τρομακτικς στην ψη και περεργος νθρωπος με εκκεντρικ χαρακτρα. Αυτ που κουσα με επηρασαν σε τσο μεγλο βαθμ που βγκα αμσως απ τον να και για ενμιση χρνο δεν ξαναπτησα το πδι μου εκε. Εγκατλειψα την εκκλησα αλλ δεν με εγκατλειψε ο Θες. |
| Αλλ οι αδυναμες αυτς λειτουργον σαν δναμη επνω μας. Αδυναμες τα λμε. Σαν δναμη, μως, λειτουργον ταν λοιπν θελσει ο νθρωπος να τα σκεφτε σωστ, να κνει χρση της λογικς - ως κποιο σημεο την χρησιμοποιομε - εκε, μως, που εναι οι αδυναμες, δε χωρει η λογικ. Εκε διαστρφεται, ταν πλησιζει τις αδυναμες μας, διτι χει δναμη ο λλος. ταν εκενος μπορε και μας κυβερνει με το νστικτο, το νστικτο επηρεζει τη λογικ. Και ο νθρωπος παρτι φανεται λογικς, δεν εναι λογικς. Ενεργε παραλγως. Τι κνει ο Χριστς; ρχεται και μας φρνει εντολς. Οι εντολς εναι ικανς, αν τις τηρσουμε, να μας απελευθερσουν απ τα πθη με τα οποα εμαστε δεμνοι. Οι εντολς κβουν τα πθη. Μη ετοτο, μη εκενο, μη εκενο, κβεται. Οπτε, ταν με τις εντολς κβουμε τα πθη, ττε μπορε και λειτουργε σωστ η λογικ. ταν κοπον τα πθη, λειτουργε η λογικ. ταν, μως, λειτουργον τα πθη, νοσε η λογικ. τσι δεν εναι; Αυτ εναι το οποο πσχουμε λοι μας. Και η μετνοια ακριβς αυτ κνει. Μας βοηθ, τηρντας τις εντολς, να αποκαθσταται η λογικ. Και ταν αποκαθσταται η λογικ, την παρνει ο Θες προς το υπερ-Λγον. ταν, μως, δεν αποκαθσταται και λειτουργε η λογικ υπ το πρσμα των παθν και των αδυναμιν, λειτουργε παρ-Λγον. Δθεν ο νθρωπος τα φτιχνει, κπως τα φτιχνει, αλλ ουσιαστικ μνει στον παραλογισμ. Αφο λλα θλει και λλα κνει. τσι δεν εναι; Μια φορ πγε νας χριστιανς, αλλ ο νθρωπος ταν χριστιανς, γιατ νομζουμε αλλ δεν εμαστε. O καθνας ας βλει τον εαυτ του κπου. Ας χουμε αυτ ως αρχ: αν μθουμε να κατηγορομε τον εαυτ μας, θα τον βλουμε κποτε στη θση που πρπει. Αν εκτονωνμαστε, κατηγορντας τους λλους, δε θα μπομε ποτ στη θση που πρπει. Λοιπν, εχαν καλσει, απ μια συντροφι, κποιο γνωστ σε δεπνο. Μετ το δεπνο, μαζετηκαν γρω-γρω απ να πρσινο χαρτ, πρσινη τσχα. Πραν λοι τις θσεις τους, και περιμνουν και αυτν να σηκωθε και να πει εκε. Του κνουν νημα… πει… Αυτς δειχνε σαν ξνος σε λη αυτν την ιστορα, σαν μη μετχων, σαν να μην εχε προσανατολισμ, τι να κνει. κανε και λγο τον κουτ. Του λνε: «Ορστε, πρε και εσ τη θση σου». Αυτο τοιμοι… κι τσι δεχνοντας σπουδ. Πθος! Αυτς σε κποια στιγμ νιωσε τι το εχε παρακνει, ας πομε, με την καθυστρησ του, για να συντονιστε εκε στο χρο. Του λνε: «τι θα κνουμε, λα να παξουμε», δηλαδ να γνει κι αυτς μτοχος, να πρει τη θση του. «Καλ» - τους λει - «δε θα κνουμε προσευχ;» Δηλαδ, σαν να θελε να δικαιολογσει το τι φαινταν σαν απξενος. «Περμενα να κνουμε προσευχ για να αρχσουμε». Οι λλοι, ακογοντας για προσευχ, τα χασαν: «Μα τι; Να κνουμε προσευχ για να αρχσουμε το κουμρι;». Τους φερε σε μια απεργραπτη αμηχανα! |
| Αποτεινμενος στον Πρωθιερρχη της Υπερορου Ρωσικς Εκκλησας, τον κλρο και τους ενορτες του ιερο ναο της Παναγας «Ζνμενιε» ο μητροπολτης Βολοκολμσκ Ιλαρωνας τους μετφερε τους εγκρδιους χαιρετισμος και την ευλογα του Αγιωττου Πατριρχη Μσχας και Πασν των Ρωσσιν Κυρλλου: «Χαρεται σμερα η καρδι και η ψυχ μου που χω τη δυναττητα να τελσω τη Θεα Λειτουργα σε αυτ τον ιστορικ να της Υπερορου Ρωσικς Εκκλησας, που εναι η καρδι της, που προσεχονταν και λειτουργοσαν οι προκτοχο Σας, αγαπητ Δσποτα, συμπεριλαμβανομνου και του μακαριστο κ. Αναστασου, του οποου τη μνμη επιτελσαμε σμερα», ανφερε ο πρεδρος του Τμματος Εξωτερικν Εκκλησιαστικν Σχσεων του Πατριαρχεου Μσχας. Κνοντας λγο για την πανγυρη εκενης της ημρας, ο μητροπολτης Βολοκολμσκ Ιλαρωνας σημεωσε: «Η εορτ των Αγων Αποστλων Πτρου και Παλου μας ανγει στις διες τις καταβολς του χριστιανισμο, στην πρτη γενι των χριστιανν, ταν μετ την Ανσταση και την Ανληψη του Κυρου Ιησο Χριστο οι Απστολοι ρχισαν να κηρσσουν τον Χριστ Σταυρωθντα και Αναστντα. Διαβζουμε στην Πρξη των Αποστλων πς συντελστηκαν αυτ τα πρτα βματα της χριστιανικς Εκκλησας: πς οι Απστολοι κθονταν στην Ιερουσαλμ, πς οι νθρωποι προσκμιζαν και τοποθετοσαν στα πδια τους τις περιουσες τους, πς σταδιακ και σιγ-σιγ εξαπλωνταν η Εκκλησα του Χριστο. Η πρτη αυτοτελς πρξη της εκκλησιαστικς κοιντητας ταν η εκλογ του δωδεκτου Αποστλου προς αντικατσταση του εκπττου Ιοδα. Εξελγη δι κλρου και το νομα του εκλεγντος ταν Ματθας, αναφρεται, δε, στο βιβλο των Πρξεων μνον μια φορ, ακριβς με αφορμ αυτ την εκλογ. Κοιτντας μως την αγα εικνα της Πεντηκοστς, τις εικνες της Συνξεως των Αγων Αποστλων δεν βλπουμε εκε τον Ματθα, αλλ ναν λλο Απστολο, τον Παλο, ο οποος ουδποτε ταν μλος του αποστολικο σματος και σο ζοσε ο Κριος Ιησος Χριστς δεν ταν ακλουθς Του, εν τα πρτα χρνια της υπρξεως της Εκκλησας ταν δικτης και αντπαλς της. Ο Θες μως ευαρεστθηκε να καλσει αυτν τον δικτη και να τον καταστσει μεγλο Απστολο και κρυκα του χριστιανισμο [...]. |
| Απ’ σο χω καταλβει, ο κριος τρπος εξπλωσης του κορονοο εναι μσω της αφς, δηλαδ μσω χειραψας φιλιν. Γι’ αυτ μια απ τις πιο σωστς και αυστηρς απαιτσεις των επιδημιολγων εναι το συχν πλσιμο των χεριν. Δεν μπορ να μη συμφωνσω. Εν κποιος θλει να φιλσει την εικνα, σμφωνα με τις οδηγες, τη σκουπζουμε με αντισηπτικ. μως δεν εναι απαρατητο να φιλμε τις εικνες, εναι αρκετ να κνουμε μια μετνοια μπροστ τους και ν’ ανψουμε το κερκι. Ο Θες βλπει την καρδι του ανθρπου. Εναι σημαντικ να μη σκανδαλζουμε καννα. πως λει ο Απστολος Παλος: «Διπερ ει βρμα σκανδαλζει τον αδελφν μου, ου μη φγω κρα εις τον αινα, να μη τον αδελφν μου σκανδαλσω» (Κορ. Α. 8,13). Σημαντικ εναι να μην υπρχει σγχυση μσα στις καρδις των ανθρπων. Εν κποιος κανε μια ττοια ρευνα, στε να μθουμε τα στατιστικ στοιχεα για το πσοι ιερες και ενορτες χουν αρρωστσει, θα το βρισκα ενδιαφρον να δω τ’ αποτελσματα. τσι κι αλλις, οι ιερες τρα ρισκρουν αρκετ, επειδ βρσκονται σε συνεχ επαφ με τους ανθρπους, συμπεριλαμβανομνων και των αρρστων. Οι ιερες τος εξομολογον, κοινωνον, μεταλαμβνουν των υπολοπων Αγων Δρων. Πολλο ιερες εναι πνω απ 60 ετν. Ο Θες τος φυλει. Δεν πρπει να παρνουμε τον λοιμ στ’ αστεα. Εν χετε ορισμνα συμπτματα, πως βχα, πυρετ κ.τ.λ., καλτερα να μην πηγανετε στην εκκλησα, για να μη μολνετε τους λλους. Πρπει να μνετε σπτι και να κνετε την απαρατητη θεραπεα να καλσετε τον γιατρ, εν χρειαστε. Σε σους με ρωτον για κποια ιατρικ συμβουλ, τους συστνω πντα ν’ ακολουθον τις οδηγες των γιατρν. Εν ο ρρωστος δεν χει εμπιστοσνη στον γιατρ, ττε η αποτελεσματικτητα της θεραπεας μεινεται αισθητ. Επσης, πρπει να θυμμαστε τι αυτ η δυστυχα δεν ρθε σ’ εμς χωρς λγο. Κποτε το διο συνβη και στους Νινευτες . Αλλ εμφανστηκε ο Προφτης Ιωνς, τον οποο, μετανησαν και ο κνδυνος εξαφανστηκε. Νομζω τι ο σγχρονος νθρωπος χει για τι να μετανοσει, ειδικ την περοδο της Μεγλης Τεσσαρακοστς, που πντοτε αποσκοποσε στη μετνοια του ανθρπου. Και εναι σημαντικ να θυμμαστε τι το Μυστριο της Εξομολγησης ανογει την καρδι του ανθρπου μπροστ στον Θε. |
| – Αυτ που διαβζουμε στα βιβλα. – Ψφησε η γτα μου. Πγαινε να την αναστσεις! Μου πρτεινε και, ταν εδε την αμηχανα μου, συμπλρωσε: – Τι θλεις; Να κνεις θαματα; Εγ μως θυμμουν εκενη την ευωδα που εχε διαχυθε σε λη τη φση… μως, το θμα δεν εναι το γιο ρος, εναι ο Χριστς. Κποια φορ, νας μεγαλσχημος αγιορετης μου χει διηγηθε, πως κποτε, στην αδελφτητ του, εχαν καλσει να νεαρ δκιμο μοναχ να παρουσιαστε στο στρατ. Αυτς, αν πγαινε στο στρατ και μενε στο στρατνα, μσα σε κλμα παλληκαρις και βωμολοχας, θα εχε χαθε για τη μοναχικ ζω. Ο γροντς του ανησυχοσε πολ. σπου, αυτς ο μεγαλσχημος μοναχς πγε στο γροντα και του πρτεινε να στελουν τον διο στο στρατ αντ για τον αδελφ. – Θα αντξεις; Τον ρτησε ο γροντας. – Ναι, εμαι τοιμος, ακμα και τρα. «Ο Κριος δεν εγκαταλεπει αυτν που θυσιζει τον εαυτ του», μας λεγε ο γροντας Πασιος Την δια στιγμ βγαλε τα ρσα, ξρισε τα γνια και τα μαλλι, πγε μαζ με την αστυνομα, που εν τω μεταξ εχε ρθει, στο στρατ και παρουσιστηκε αντ για εκενον. Αυτς και σοι τον συνδευαν, διανυκτρευσαν σε ξενοδοχεο της Ιερισσο. Δπλα του ακογονταν τραγοδια και γλντια, αλλ παρλο που δεν εχε ρσα, ταν χωρς μαλλι, χωρς το σχμα του, λη τη νχτα, πως μου διηγοταν αργτερα ο διος ο μοναχς, που εναι μεγαλτερος απ μνα, βρισκταν στον παρδεισο. Ποτ ξαν, οτε πριν, οτε μετ, δεν νιωθε τσο πλοσια τη χρη, πως εκενη τη νχτα. «Ο Κριος δεν εγκαταλεπει αυτν που θυσιζει τον εαυτ του», μας λεγε ο γροντας Πασιος. Την επμενη μρα, στειλαν τηλεγρφημα τι δε χρειαζταν να πει στρατ, οπτε τον μετφεραν πσω, στο γιο ρος. Αργτερα, εκενος ο μοναχς λυπταν και μου λεγε: «χασα ττοια χρη! Επειδ, ταν επστρεψα, ρχισα πλι να ακολουθ το θλημ μου». Ποιος ρθε εδ για να ενταφισει το γιο ρος; Μητροπολτης Μεσογαας και Λαυρεωτικς Νικλαος (Χαζηνικολου), Ορθδοξη Εκκλησα της Ελλδας: – Θυμμαι τον τρπο με τον οποον βλεπα το γιο ρος, ταν μουν απλς προσκυνητς, για να μην πω τουρστας. ψαχνα, ββαια, κτι. μως, δεν εχα συγκεκριμνο σκοπ που να σχετζεται με τις εσωτερικς μου αναζητσεις. πως λνε οι αγιορετες, ο νθρωπος δε χρειζεται πολλ πργματα: κουτλι, πιτο, πολ λγα ροχα. Το σημαντικτερο που χρειζεται ο νθρωπος στη ζω εναι ο σκοπς! Και εγ στη ζω μου εχα πολλ, αλλ με το σκοπ τα πργματα δεν μου ταν ξεκθαρα. Στη συγκεκριμνη περπτωση, ββαια, μου ρεσε η δια η φση και το καθημεριν τυπικ της ζως στο γιο ρος. Μου ρεσαν και οι νθρωποι. ταν αλλιτικοι. |
| Αυτ προξνησε τσο μεγλη εντπωση στον πιλτο, στε να χσει κιλας τον λεγχο του ελικοπτρου με αποτλεσμα να πσει σε να ξφωτο, που τον βρκαν και τον συμμζεψαν στρατιτες. Λγους μνες αργτερα, ταν συνλθε, κλθηκε στην αρμδια ειδικ υπηρεσα για εξηγσεις. Αντ να απαντσει, φησε την κομματικ του ταυττητα στο τραπζι και ζτησε να απολυθε. Στη συνχεια βαφτστηκε. …Αυτ την ιστορα μου την διηγθηκαν στο Να, που αυτς ο αξιωματικς ταν ενορτης. Ζτησα να μου τον δεξουν. Στεκταν σεμν δπλα στον τοχο, στο πσω μρος του Ναο, και προσευχταν με συγκντρωση και «Καμα συμφορ δε θα σε αγγξει» Αρχιμανδρτης Βιτλιος (Σιντορνκο) Ο Αρχιμανδρτης Βιτλιος (κατ κσμον Βιτλιος του Νικολου Σιντορνκο), στη διρκεια των πολεμικν συγκροσεων στην Τιφλδα που ακολοθησαν το πολιτικ πραξικπημα στις αρχς της δεκαετας του 1990, συμμετεχε στα τραγικ γεγοντα προσευχμενος και δινε στα πνευματικ του παιδι ειδικ καννα για να προστατεονται απ τους κινδνους. Συμβολευε το πρω, πριν βγουν απ το σπτι, να διαβζουν τον 26 ο , τον 50 ο και τον 90 ο ψαλμ και ενδιμεσα, στην αρχ και στο τλος του κθε ψαλμο, μια φορ το «Θεοτκε Παρθνε, χαρε». πως διηγονται τα πνευματικ παιδι του, συμπλρωνε μλιστα: «Μετ απ αυτ, ακμα και αν δπλα σου εκραγε βλμα σφαρα προκληθε πυρκαγι, καμα συμφορ δε θα σε αγγξει». «Διαβστε τον 26 ο , τον 50 ο και τον 90 ο ψαλμ και ο Κριος και η Μητρα Του θα σας δσουν τα ελη Τους». σοι προσεχονταν με αυτν τον τρπο επιβεβαινουν: «ποιος τα τηροσε, σθηκε με λο του το «Η προσευχ στον Θε δε χνεται ποτ» Απ τα απομνημονεματα της Ζηναδας του Βλαδμηρου Ζντνοβα – Με συνλαβαν στις 6 Ιανουαρου του 1950. Με κατηγρησαν σμφωνα με το ρθρο πενντα οχτ, δηλαδ για «εκκλησιαστικ μοναρχικ ομδα». ταν πολ βαρ, πρεπε να υπερασπιστ τις αθες ψυχς. Πολλ θαματα συντελστηκαν στην ανκριση… Εχαν καλσει ναν υπνωτιστ για την ανκρισ μου, οπτε, υπ την επιρρο του υπγραψα να πρακτικ. Εναι τρομακτικ να το θυμμαι. Απαιτοσε συνεχς να τον κοιτζω στα μτια και επαναλμβανε συνεχς: " Εστε νοχη, εστε νοχη! νιωσα τι πεφτα σε βυσσο και νιωθα τερστια ενοχ. ταν κλθηκα να υπογρψω αντγραφο του πρακτικο, δεν μποροσα να πιστψω τι το εχα υπογρψει εγ. Περιεχε ψματα για τον αδελφ μου, ο οποος μλις εχε επιστρψει απ τον πλεμο, και πολλ λλα πργματα. σβησα την υπογραφ μου. |
| – χετε γυνακες στο μοναστρι σας; – Ναι – επιβεβαωσα. – Και τι χουν να κνουν εκε; – δυσαρεστθηκε ο Γροντας. Κι εγ του απντησα: – Σκουπζουν στον να, καθαρζουν παττες, μαγειρεουν φαγητ, πλνουν πιτα. Εργζονται στον λαχανκηπο, φυτεουν λαχανικ και λουλοδια... – Και μπορετε να καλσετε εμνα στο μοναστρι σας; – Δεν εμαι υπεθυνος στο μοναστρι, αλλ ελτε, ββαια. Θα χαρομε πολ να σας φιλοξενσουμε. Και ττε ο Γροντας επε για τον σκοπ της επσκεψς του: – λες αυτς τις γυνακες, θα τις διξω με αυτ το μπαστονι ξω απ το μοναστρι!! Μετ ο Γροντας απευθνθηκε σ’ ναν λλον σεβσμιο και ηλικιωμνο Γροντα και τον νο υποτακτικ του στο κελλ, που ρθαν στο γιον ρος απ να ρουμνικο μοναστρι, και ρτησε τον υποτακτικ: «Στο δικ σας μοναστρι χετε γυνακες;» Λαμβνοντας αρνητικ απντηση, ο Γροντας με κοταξε θριαμβευτικ και στη συνχεια ρχισε να εξηγε κατ πσο η επικοινωνα με τις γυνακες εναι βλαβερ για την ψυχ των μοναχν και πσο δυσκολεει τον αγνα και γενικς τον μοναχικ δρμο. – Ακμη και ταν μουν νος κι πρεπε να τις εξομολογ, προσπαθοσα να κρατω μια απσταση – μοιραζταν μαζ μας την εμπειρα του ο Γροντας. – Κι βαζα το πετραχλι πνω τους, κρατντας κποια απσταση. Αυτς πντοτε προσπαθοσαν να πλησισουν κπως, εγ μως αμσως κανα πσω. Μετ ο Γροντας μς επε για τα παιδικ και νεανικ του χρνια. Μεγλωσε σε μια ευσεβ οικογνεια. Ο πνευματικς του ταν νας απ τους πολ δισημους γροντες. Και ταν, στα φοιτητικ του χρνια, του ρθε η επιθυμα να δοκιμσει λες τις χαρς του κσμου και θελε να ξεκινσει απ τον κινηματογρφο, αμσως του εμφανστηκε ο Γροντς του, παρ’ λο που βρισκταν πολ μακρι, και του απαγρευσε αυστηρ να πραγματοποισει την αμαρτωλ πρθεσ του. τσι, ο πνευματικς του Γροντα δεν τον φησε να βγει απ τον στεν και ευθ δρμο. Μετ απ’ αυτ το θαυμαστ γεγονς, ο Γροντας δεν τολμοσε ποτ οτε να σκεφτε κτι ττοιο... Ο Γροντας, ο οποος με αυτν τον θαυμαστ τρπο δεν φησε να εκπσει ο μλλων Γρων Γρηγριος, ταν, σο θυμμαι, ο Γροντας Φιλθεος (Ζερβκος). |
| Δεν προφτανω το λεωφορεο, χρειζομαι κποιον να με πετξει μχρι εκε. Και δεν με εκπλσσει καθλου που ο αρχιδικονος πτερ Ηλιδωρος, το αγαπημνο παιδ το Στρετς Μεγαλσχημου Ηγομενου Ηλα, μο δνει να χρι - δεν κνουν ο νας χωρς τον λλον, σμφωνα με τος ανθρπους τς πτινα, και ακμη κι αν μνουν μακρι, ττε τουλχιστον μα φορ την ημρα, θα καλσει ο νας τον λλον. ... Ακοω μαν εσωτερικ μουσικ, που φανεται να ακογεται εκε κπου - στα βθη τς ψυχς μου. Ναι, να ακμη νας αληθινς χος! Κι η μελωδα θα ηχσει σντομα! Πς λγεται; Προασθημα; Προασθηση; Το αυτοκνητο πηγανει γργορα, κι μως δεν αισθνεσαι την ταχτητα. ξω απ το παρθυρο, μια γκρζα υγρ ημρα το Νομβρη, και μσα στο αυτοκνητο, ζεστ και νετα. Διλου δεν με εκπλσσει το πλθος των εικνων. Στην ερτησ μου στον φιλικ οδηγ ρχεται η απντηση – μασταν στο διο μκος κματος. Ναι σωστ καταλβατε! Ο πτερ Βλαντμιρ εναι Μοσχοβτης δικονος, πνευματικς φλος το πτερ Ηλιδωρου, πνευματικ παιδ το Γροντα Μεγαλσχημου Ηλα. Για πντε χρνια ο Βολντια ταν αρχριος τς πτινα. Σμφωνα με τον διο, η Μον ταν γιαυτν να καλ σχολεο, που τον εφοδασε με μια εσωτερικ «πυξδα» για λη του την μελλοντικ ζω. Το ζητ να μο εξιστορσει κτι για τον Γροντα και ακογεται δη μια οικεα μελωδα. Ξρω τι θα ακοσω κτι το ενδιαφρον. Και ο πτερ Βλαντμιρ, πργματι, μο διηγεται ιστορες για τον Γροντα, τις οποες, με την δει του, παραθτω στην συνχεια. " Πο θα βρω τον Στρετς; " Αυτ η ιστορα συνβη εδ και πολ καιρ. Ο πτερ Βλαντμιρ δεν ταν ακμη δικονος εκενη την εποχ. Και ταν μακρι απ τα τς Εκκλησας. ταν νας νεαρς επιχειρηματας που ασχολονταν με τις κατασκευς. Και σε κποια στιγμ οι δουλεις ρχισαν να χαλνε. Μαζεονταν πνω του να σωρ λπες και δοκιμασες. Τα πργματα γναν τσο δσκολα που δεν ξερε πλον πς να επιβισει σε τσο δσκολες και αντξοες συνθκες. Σε εκενη την φση τς ζως του, νας απ τους πιστος του φλους τον συμβολεψε: «Πρπει να πς στον Στρετς. Να ακολουθσεις τις συμβουλς του, κι ολκληρη η ζω σου θα καλυτερψει. Κι απ πνω, θα προσεχεται για σνα ο Στρετς. τσι θα εσαι εντξει, θα αρχσεις να ζεις καλτερα απ πριν». |
|
|
