Лит.: Остроумов С. [И.] Разбор сведений Евсевия Кесарийского и блж. Иеронима Стридонского о греческих апологетах христианства II в. М., 1886; он же. Гонение на христиан в царствование Коммода//ПО. 1890. 11/12. С. 701-702; Seeberg R. Das Martyrium des Apollonius//Neue kirchliche Zschr. 1893. Bd. 4. S. 836-872; Harnack A. Der Prozess des Christen Apollonius vor dem praefectus praetorio Perennis und dem römischen Senat//SAWW. 1893. Bd. 37. S. 721-746; Mommsen Th. Der Prozess des Christen Apollonius unter Commodus//Ibid. 1894. Bd. 27. S. 497-503; Hardy E. G. Christianity and the Roman Government. L., 1894. p. 200-208; Болотов. Лекции. т. 2. С. 103-105; Geffcken J. Die Acta Apollonii//Nachrichten der Göttinger Akademie. 1904. S. 262-284; idem. Die Christlichen Martyrien//Hermes. 1910. T. 45. P. 486 ff.; Callewaert C. Questions de droit concernant le procès du martyr Apollonius//Revue des questions historiques. 1905. Т. 77. Р. 353-375; DACL. Т. 4. Col. 1633-1646, 2131-2136; Zeiller J. Nouvelles observations sur l " origine juridique des persécutions contre les chrétiens aux deux premiers siècles//RHE. 1951. T. 46. P. 521-533; idem. Sur un passage de la Passion du martyr Apollonius//Mélanges Jules Lebreton. 1952. T. 2. P. 153-157; Griffe E. Les Actes du martyr Apollonius et le problème de la base juridique des persécutions//Bull. de littérature ecclésiastique. 1952. T. 53 (72). N 2. P. 65-76; Sordi M. L " apologia del martire romano Apollonio, come fonte dell " «Apologeticum» di Tertulliano e i rapporti fra Tertulliano e Minucio//Rivista di Storia della Chiesa in Italia. 1964. Vol. 18. P. 169-188; Tibiletti G. Gli «Atti di Apollonio» e Tertulliano//Atti della Accademia delle Scienze di Torino. 1964/1965. Vol. 99. P. 295-337; idem. Il Cristianesimo come «inganno» negli «Atti di Apollonio»//Aevum. Mil., 1967. Vol. 41. Fasc. 5/6. P. 511-515; Gabba E. Il processo di Apollonio//Mélanges d " archéologie, d " épigraphie et d " histoire, offerts à J. Carcopino. P., 1966. P. 397-402; Freudenberger R. Die Überlieferung vom Martyrium des römischen Christen Apollonius//ZNW. 1969. Bd. 60. S. 111-130; Schwartz J. Autour des Acta S. Apoll[o]nii//Revue d " histoire et de philosophie religieuses. 1970. T. 50. P. 257-261; Lanata G. Gli atti dei martiri come documenti processuali. Mil., 1973. P. 145-157 [Библиогр.]; Prete S. «Confessioni Trinitarie» in alcuni Atti di martiri del sec. II (Giustino, Apollonio, Policarpo)//Augustinianum. 1973. Vol. 13. P. 469-482; Paulsen H. Erwägungen zu Acta Apollonii 14-22//ZNW. 1975. Bd. 66. S. 117-126; EEC. Р. 59-60; Saxer V. Martyrium Apollonii Romani: analyse structurelle et problèmes d " authenticité//Rendiconti della Pontifica Accademia di Archeologia. 1982/84. Vol. 55-56. P. 265-298.

http://pravenc.ru/text/75666.html

Палладий (Выдыбида-Руденко), еп. вик. Варшавской епархии Биографическими данными о нем не располагаем. Во епископа викария Варшавской епархии хиротонисан в период 1920–1939 гг. Принадлежал к Польским автокефалистам. дальнейших сведений о нем не имеем. Литература: ФАМ 14. EBPalladij (in der Welt Petro Vydybida-Rudenko) wurde am 29.6.1891 in Strilincy (Podolien) geboren. Nach Abschluß des podolischen GS studierte er an der physikalisch-mathematischen Fakultät der Universität Kiev. Er war Mitglied des Ukrainischen Zentral-Rates und Vize-Finanzminister des damaligen Ukrainischen Staates. Dann emigrierte er nach Polen. Am 1.1. 1920 wurde er Witwer. Nach seiner Priesterweihe am 27.7.1921 diente er in den Pfarreien Wolhyniens. Später wurde er Mitglied des Wolhynischen Geistlichen Konsistoriums in Kremjanec Podolski. 1934 wurde er Leiter des Priester-Pensionsfonds bei der polnischen Orthodoxen Kirche. 1935 wurde er Mönch und zum Archimandriten erhoben. Am 9.2.1941 empfing er durch M Dionysij (Valedinskij), EB Ilarion (Ohienko) und BTimofej (Szretter) die Bischofsweihe als «B von Krakau und dem Lemkenland» und wurde gleich zum EB erhoben. Am 12.2.1941 leistete er dem deutschen Generalgouverneur den Treueid. Er behielt jedoch seinen Wohnsitz im Warschauer Metropolitangebäude. 1944 emigrierte er nach Deutschland; die am 15.5.1946 in München tagende Synode der russischen Auslandskirche hat ihn wegen seiner Verbindung zur Autokephalen Ukrainischen Orthodoxen Kirche nicht aufgenommen. Vorübergehend wurde er von der Militärregierung festgenommen, dann wirkte er im DP-Lager in Regensburg. Am 22.2.1952 traf er in den USA ein und schloß sich am 5.5.1952 в Bogdan (Špilka) an. 1954 gehörte er als ”EБvon Krakau, Lemkenland und Lemberg» dem Episkopat der «Ukrainischen Autokephalen Orthodoxen Kirche im Exil” unter der Jurisdiktion des Ökumenischen Patriarchen an. 1961 verlor er gegen die Ukrainische Autokephale Orthodoxe Kirche den Prozeß um die preifaltigkeitskathedrale in New York, wo er lebte. Er starb am 1.9.1971 im Alter von 80 Jahren in Staten Island, N.Y. Literatur : f. Heyer, Die orthodoxe Kirche 69, 163–165, 179, 224. Vi. Haugg, Materialien zur Geschichte der östlich-orthodoxen Kirche in Deutschland, in: Kyrios 6(1942/43)1/2,138. Protestantische Rundschau 18(1941)3/4,156. A. Sviti, Prav. Cerkov» v Polše 192. I. Vlasovs’kyj, Narys istorii UPC IV,2, 183 passim. Ukr. Prav. Slovo 1961, 7/8,20. Ridna Cerkva 10(1961) (47) 7. Ridna Cerkva 20(1971) (88) 17. W.Alexeev – Th.Stavrou, The Great Revival 152. Th.E. Bird, A survey of Orthodoxy, in: Diakonia 7(1972)2, 150–181, hier 177. Читать далее Источник: Русские православные иерархи : период с 1893-1965 гг. : [Каталог]/Митр. Мануил (Лемешевский). - Куйбышев. : 1966./Часть 5. Назарий (Андреев) – Руфим (Троицкий). – 1987. - 504 с. Поделиться ссылкой на выделенное

http://azbyka.ru/otechnik/Manuil_Lemeshe...

“ЖМП“ 1944, 5, стр.14–16. “Слово, сказанное в кафедральном Екатерининском соборе г.Краснодара за Божественной литургией 20 февр. 1944 г.“ “ЖМП“ 1944, 3, стр.29–30. Стихи: “Христос Восркес!“ “ЖМП“ 1945, 5, стр.34. Крупицы воспоминаний. «Патриарх Сергий и его духовное наследство». МП, 1947, стр.211. “Новый год» – слово. “ЖМП» 1948, 12, стр.21–24. “О мире». “ЖМП“ 1950, 10, стр.16. “О всемирном совете мира». “ЖМП» 5, стр.12–13–14. Литература: “Русск.Прав.Церк.», стр.153. “ЖМП” 1945, I, стр.4. 1945, 3, стр.8. 1946, 5, стр.15. 1946, 8, стр.6. 1948, 9, стр.40. 1949, 4, стр.7. 1949, 3, стр.6. 1950, 8, стр.9. 1952, 2, стр.3. 1952, 5, стр.4. 1952, 10, стр.7. 1960, 4, стр.29. “Прав.Висник» 1952, 2, стр.40–47. “Вестн.Св.Син. Пр.Р.Ц.” 23 от 12.XII.1947. -”- 4 от 2.III.1946 г. -“- 15 от 3.VIII.1948 г. -“- 24 от 18.XI.1948 г. -“- 12 от 27.XII.1951 г. ФПС I, 297, стр.12. ФПС IV, стр.8. ФПС V, 203. Кат-АМ 341. Кат-ЕС I, стр.9–10, 50. Vom 10. bis 23.10.1945 weilte er im Auftrag des Patriarchen in Wien und Prag, um dort die russischen Pfarreien zu reorganisieren und sie dem Moskauer Patriarchat zu unterstellen. Er wurde dort von Marschall Konev empfangen und unterstützt. Von da flog er nach Paris (B. Aleksandrov, Poezdka Preosv. Fotija, archiepiskopa Orlovskogo i Brjanskogo v Avstriju i echoslovakiju, in: МР 1945 ,11 ,14–19; vgl. Joh. Chrysostomus, Kirchengeschichte III, 142ff). N. Struve, 169, schildert ihn während seines Aufenthaltes in Paris folgendermaßen: «Der physisch völlig Erschöpfte – an seinem Körper trug er noch die Spuren der Mißhandlungen, die er während seiner jahrelangen Haft erlitten hatte – glich eher einem Geist, der aus dem Grabe wiedergekehrt ist, als einem Menschen von dieser Welt.» Literatur: МР1945,11,14–15. Vest. Ekzarchata 12(19S2)3f. Joh. Chrysostomus, Kirchengeschichte III, 142–143, 172, 176. G.Seide, Geschichte der ROK im Ausland 83. Читать далее Источник: Русские православные иерархи : период с 1893-1965 гг. : [Каталог]/Митр. Мануил (Лемешевский). - Куйбышев. : 1966./Часть 6. Савва (Бабинец) – Ювеналий (Тарасов). – 1989. - 534 с.

http://azbyka.ru/otechnik/Manuil_Lemeshe...

66 . Заметка о Церкви [Рец.на ст.: Богданов С.Т. Священство православных и баптистов//ВРХД. 1983. 140. С. 29–60]//ВРХД. 1984. 141. С. 78–82. 67 . Reply to Jürgen Moltman’s “The Unity of the Triune God”//SVTQ. 1984.Vol. 28. P. 183–188. 68 . Рец. на кн.: The Correspondence of Leo, Metropolitan of Synada and Syn-cellus/Greek text, transl. and comment. by M. P. Vinson.Washington, DC: Dum-barton Oaks, 1985. 143 p. (Corpus Fontium Historiae Byzantinae; T. 23– DOT;Vol. 8)//SVTQ. 1986. Vol. 30. P. 372–374. 69 . The Melkite Patriarchatë Paradoxes of Vocation – an Initial Response toFather Khairallah [P. 189–216]//SVTQ. 1986. Vol. 30. P. 217–230. 70 . Рец.на кн.: Fraigneau-Julien B. Les sens spirituels et la vision de Dieuselon Syméone le Nouveau Théologien. Paris: Beauchesne, 1985. 204 p. (Théologie historique)//SVTQ. 1987. Vol. 31. P. 383–385. 71 . Рец. на кн.: Basil (Krivocheine), archbp. In the Light of Christ St. Symeon theNew Theologian (949–1022): Life, Spirituality, Doctrine. Crestwood, NY: SVSPress, 1986. 411 p.//SVTQ. 1987. Vol. 31. P. 383–385. 72 . Response to “Are We Lovers Anymore”//Theological Education. 1987. Vol. 24. P. 40–43. 73 . A Final Word in Defense of Ecclesiology [Reply to J. Boojamra and P. Garret]//SVTQ. 1988. Vol. 32. P. 72–87, 395–399. 74 . Рец. на кн.: Aidan Nickolson O. P. Theology in the Russian Diaspora. Church, Fathers, Eucharist in Nikolai Afanas’ev (1893–1966). Cambridge, NY: Cambridge University Press, 1989. 295 p.//SVTQ. 1990. Vol. 34. 4. P. 361–364. 75 . Рец. на кн.: Raeff M. Russia Abroad: A Cultural History of the Russian Emigration 1919–1939. New York; Oxford: Oxford University Press, 1990//SVTQ. 1991. Vol. 35. 1. Р. 83–85. 76 . Рец. на сб. ст.: de Halleux A.Patrologie et o_ecuménismë Recueil d’études.Leuven: University Press, 1990. 892 p.//SVTQ. 1992. Vol. 36. 3. Р. 299–301. 77 . Рец. на кн.: Die Russischen Orthodoxen Bischöfe von 1893–1965. Biobibliographie von Metropoliten Manueil (Lemeshevskij) bis zur Gegenwart, ergänztvon P. Coelestin. Patock, OSA. Teil 1 (431 S.), 2 (420 S.), 3 (414 S.), 4 (441 S.),5 (502 S.), 6 (532 S.)//SVTQ. 1992. Vol. 36. 3. P. 301–303.

http://azbyka.ru/otechnik/Ioann_Mejendor...

(МР 1980,5,9). 24 .4.1980 von Krasnodar und Kuban‘ (MP 1980,6,4). 12–14.4.1980 Teilnahme am internationalen Seminar der Christlichen Weltkonferenz in Budapest (mP 1980,9,7). Werke: Zasedanie komissi Vsemirnoj missii i evangelizacii Vsemirnogo Soveta Cerkvej (Mechiko, 8.–19.12.1963 g.) in: MP 1965, 2,66–67. Jubilejnye torestva posvjašennye prazdnovaniju 1400-letija osnovanija monastyrja sv. vkm. Ekateriny na Sinae, in: MP 1967,1,55. Dvadcatyj Medunarodnyj starokatolieskij Kongres, in: MP 1970, 11,55–56. Zasedanie Central‘nogo komiteta VSC, in: mP 1972,11,53–59. Zasedanie Central‘nogo komiteta VSC v eneve, in: MP 1974, 4,55–59. Na mirnoj konferencii v Indii, in: MP 1975,4,49–51. Vsemirnaia Ljuteranskaja Federacija nakaune estoj Assamblej, in: MP 1977,4,48–50. Uerdenie Afrikanskoj ChMK, in: MP 1978,4,42–43. Medunarodnaja konferencija za zaprešenie nejtronnoj bomby, in: МР 1978,6,46. Medunarodnaja konferencija nepravitel’stvennych organizacii po razorueniju, ebda 47. Na desjatoj, Specialnoj sessii 00N po razorueniju, in: mP 1978, 10,34–35. Special " naja sessija Vsemirnogo Soveta Mira, in: mP 1975,5, 49–50. Bogoslovskie sobesedovanija s Episkopal‘noj Cerkov " ju v SŠA, in: МР 1980,2,59–61. Konferencija nepravitelstvennych organizacii v Nju-Jorke, in: МР 1980,11,38–40. Weihnachtsbotschaften, in: StdO 1968,l,9f.; 1969,1,5; 1970,1,5. Osterbotschaften, in: StdO 1968,4,7; 1969,4,7; 1970,4,7. Jubiläumsfeier des hl. Katharinenklosters auf dem Sinai, in: StdO 1967,2,17–21. Zwanzigster Jahrestag der Inthronisation S. Seligkeit, Justinian, Patriarch von Rumänien, in: StdO 1968,9,46–55. Augustin Kardinal Bea, in: StdO 1969,1,44–46. Jubiläumsveranstaltungen der Bulgarischen Orthodoxen Kirche, in: StdO 1969,7,14–23. Zwanzigster Internationaler Altkatholiken-Kongreß in Bonn, in: StdO 1970,11,35–36. Tagung des Zentralausschusses des Weltrates der Kirchen in Addis Abeba, in: StdO 1971,5,39–46. Literatur: StdO 1967,11,12–13. StdO 1967,12,11. Читать далее Источник: Русские православные иерархи : период с 1893-1965 гг. : [Каталог]/Митр. Мануил (Лемешевский). - Куйбышев. : 1966./Часть 2. Боголеп (Анцух) – Гурий (Степанов). – 420 с.

http://azbyka.ru/otechnik/Manuil_Lemeshe...

. . 54–61. Zum zweiten Todestag des M Nikodim von Leningrad und Nowgorod, in: StdO 1981,1,12–15. Orthodoxie heute 1978(64)26–27. In memoriam M Nikodim von Leningrad und Novgorod, in: Kirche im Osten 21/22(1978/79)292–301 (K.Chr. Felmy, Fairy von Lilienfeld). FAZ vom 5.9.1978; 6.9.1978, S.6. Fursenko, P.T., Metropolit Nikodim (Rotov). Najzagadkoviša postat’ u cekovnij politycii našych asiv, in: Kalendar «Rida Nyva» 1965,138–145. R. Hotz, Antwort an unbefugten Richter. Kontroverse um den russisch-orthodoxen Metropoliten Nikodim (Rotow) – Antwort an P. Werenfried van Straaten. KIPA. P. Werenfried van Straaten, Der Verrat Nikodims, in: Echo der Liebe, 1971, Nr.l. Struve 179–180, 124f, u.a. Joh. Chrysostomus, Kirchengeschichte III, 81, 260–266. д.Е. Levitin-Krasnov, Auf der Suche nach der neuen Stadt. Memoiren eines russischen Christen (Luzern/Stuttgart 1983) 87, 212ff. G. Seide, Geschichte der ROK im Ausland 374, 376. A. Martin, Die Gläubigen in Rußland (Luzern 1971), S.67–77. Prav. Rus ’ 1961,20,8; 1962,5,14; 1963,17,12. r. Slenczka, ökumenische Beziehungen der Russischen Orthodoxen Kirche, in: W. Kasack, Die Russische Orthodoxe Kirche in der Gegenwart (München 1979), hier 33–37. Archim. Gregori, Abberufen mitten aus dem Dienst der Versöhnung, in: StdO 1984,9,2–6. Archim. Gregorij, Pamjati mitr. Nikodima, in: MP 1983,11,9–12. I.M. Andreyev, Russia‘s Catacomb Saints 457–568 passim. D. Pospielovsky, The Russian Church, ab 215 passim. M. Bourdeaux, Patriarch and Prophets passim. K.N. Nonemaker, Metropolitan Nikodim and the Russians, in: Brethern Life and Thought 26(Winter 1981)45–58. D. Pospielovskij, Metropolit Nikodim (Rotov) i ego vremja, in: Posev 1979,2,21–26. W. Stoikow, Metropolit Nikodim im Dienst an Kirche und Welt. Der Seelsorger und Hirte, in: StdO 1979,10,6–34. Iz vospominanij Archiepiskopa Vasilija oSobore 1971 g., in: Vest.russ.ehr.dv. 147(1986)219ff. 226, 229, 230. Читать далее Источник: Русские православные иерархи : период с 1893-1965 гг. : [Каталог]/Митр. Мануил (Лемешевский). - Куйбышев. : 1966./Часть 5. Назарий (Андреев) – Руфим (Троицкий). – 1987. - 504 с.

http://azbyka.ru/otechnik/Manuil_Lemeshe...

Feofan (Galinskij Oleg Ivanovi), В von Kašira, V der Ep. Moskau Er ist am 8.7.1954 in der Stadt Belaja Cerkov‘, obi. Kiev, geboren. Nach dem Abschluß der Mittelschule studierte er am chemisch-technologischen Institut in Dnepropetrovsk. 1972 trat er in das GS Leningrad und dann in die Leningrader GA ein, die er 1977 als cand. theol. abschloß. Am 4.1.1976 empfing er die Mönchsweihe, am 7.1.1976 wurde er von M Nikodim (Rotov) zum Ierodiakon und am 17.4.1977 von EB Kyrill (Gundjaev) zum Ieromonach geweiht. Nach Abschluß der GA war er Lehrer und Hilfsinspektor am Leningrader GS. Von 1977 bis 1979 studierte er am Ostkirchlichen Institut in Regensburg, danach folgte weitere Lehrtätigkeit an den Geistlichen Schulen in Leningrad. 1980 wurde er Sekretär des Rates der GA sowie Lehrer für Liturgik. Im Januar 1985 übernahm er den Posten des stellvertretenden Inspektors, ab August den des Inspektors des GS und der GA in Leningrad. Am 14.2.1985 wurde er Archimandrit, im April des gleichen Jahres Dozent. Vom 7.2.1986 an war er Stellvertreter des Vorsitzenden des Kirchlichen Außenamtes und von 1980–1983 Mitglied des Komitees des Syndesmos. Er war oft im Ausland und nach der Generalversammlung des Weltrates der Kirchen in Vancouver (1983) Mitglied dessen Arbeitskomitees „Kirche und Gesellschaft“. Am 30.12.1986 wurde er zum Bvon Kašira, V der Ep. Moskau ernannt. Am 11.1.1987 erfolgte in der Hl.-Geist-Kathedrale zu Minsk die Bischofsweihe durch M Filaret (Vachromeev), EB Iov (Tyvonjuk) und EB Mefodij (Nemcov) (ZMP 1987,7,13–16). Vom 4.–11.3.1987 weilte er in Kuba, im Juli 1987 nahm er teil an dem Kongreß zum 1000jährigen Jubiläum der Taufe der Rus’ in Tutzing. Vom 23.–26.6.1987 nahm er am Internationalen Liturgischen Kongreß in Paris teil (ZMP 1987,12,8). Vom 2.–17.1.1988 war er im Hl. Land (ZmP 1988,4,10). Am 19.7.1988 zum Vorsteher des Klosterhofes in Karlsbad (SSR) bestimmt (ZMP 1988,10,3). Literatur: ZMP1987,5,6. StdO 1987,9,8–11. ZMP 1988,6,10. Читать далее Источник: Русские православные иерархи : период с 1893-1965 гг. : [Каталог]/Митр. Мануил (Лемешевский). - Куйбышев. : 1966./Часть 6. Савва (Бабинец) – Ювеналий (Тарасов). – 1989. - 534 с. Поделиться ссылкой на выделенное

http://azbyka.ru/otechnik/Manuil_Lemeshe...

Иаков (Маскаев) Иаков (Маскаев), архп. Барнаульский. Родился 13 октября 1878 года. Окончил Оренбургскую духовную семинарию, возведён в сан иерея, до хиротонии во епископа священствовал. 19 марта 1’923 года хиротонисан обновленческими Преосв. Евдокимом (Мещерским) и Серафимом (Мещеряковым) во епископа Орского. 31 июля 1924 года назначен епископом Оренбургским. По прибытии на кафедру, когда возникла возможность общения с Московской Патриархией, он обратился с особым прошением к Патриарху Тихону о том, чтобы его приняли в молитвенно-каноническое общение с Патриархом, причём в прошении указал, что он молитвенно как бы уже находится в общении с ним, а административно подчиняется обновленческому Синоду, как ставленник обновленческих епископов. Патриарх принял его в общение, но предложил ему «отмежеваться» от Евдокимовского Синода. Епископ Иаков выполнил предложение Патриарха и, по получении от Святейшего грамоты, написал в обновленческий Синод заявление о том, что он отказывается быть в подчинении Синоду. Переход в «Тихоновщину» был расценён обновленцами как нарушение правил Синода и на него 13 января 1925 года было наложено обновленческое запрещение в священнослужении. С этого времени епископ Иаков становится православным епископом. С 2 янв. 1928 года – епископ Курганский, Тобольской епархии. С 1928 года – епископ Осташковский, Тверской епархии. С 6 февраля 1929 года – епископ Балашовский, Саратовской епархии. С 4 апреля 1933 года епископ Барнаульский и временно управляющий Бийско-Алтайской епархией. В 1935 году возведён в сан архиепископа. С 1936 года епархией не управлял. 29 января 1937 года уволен на покой. Скончался в Барнауле в 1937 году. Литература «Оренбург. Епарх. Вед.» за 1902 год 26, стр. 11 165, стр. 6 стр. 4 и 7 104, стр. 9 дело 87 Кат-АМ Кат-ЯВ 115, стр. 56 Списки архиереев 1897–1944 гг. Патр. Алексия, стр. 34 Regel’son 555 1936 Haft Читать далее Источник: Русские православные иерархи : период с 1893-1965 гг. : [Каталог]/Митр. Мануил (Лемешевский). - Куйбышев, 1966./Ч. 3: Давид (Качехидзе) – Иоан (Штальберг). – 414 с. Поделиться ссылкой на выделенное

http://azbyka.ru/otechnik/Manuil_Lemeshe...

Nikanor (Juchimjuk Nikolaj Ivanovi) В von Podol’sk Geboren am 28.8.1935 im D Paševo, jetzt ray. Mlinov, obi. Rovno. Seine Eltern waren Bauern. Nach Abschluß der Mittelschule arbeitete er ab 1952 in einer Fabrik in Luck. Von 1954 bis 1957 diente er in der Roten Armee. 1957 trat er in das GS von Wolhynien ein, das er 1961 abschloß. Nach Abschluß des ersten Kurses der GA Moskau wurde er 1963 von БMefodij (Menzak) zum Diakon geweiht. Dann setzte er das Fernstudium fort. 1965 wurde er vom gleichen Bzum Priester geweiht und diente im D Migovo, ray. Viznica, obl. ernovcy an der Johannes-Chrysostomos-Kirche. Am 2.2.1967 Mönchsweihe in der Troice-Sergieva-Lavra. Im selben Jahr wurde er zum Vorsteher der Nikolaj-Kirche in Putila, obl. ernovcy, ernannt und 1968 zum Pfarrer der Himmelfahrt-Kirche im D Luany, ray. Kicman‘, obl. ernovcy. 1969 beendete er die GA Moskau als cand. theol. mit der Arbeit «Geschichte der Heiligung der Welt und das Sakrament der Salbung in der Rus’». Von BFeodosij (Procjuk) wurde er zum Vorsteher der Nikolaj-Kathedrale in ernovcy ernannt. 1970 wurde er Igumen, 1975 erhielt er den Stab und 1979 das Kreuz mit Schmuck. 16.11.1979  Ernennung zum Bvon Podol " sk für die Orthodoxe Kirche in der SSR. 29.11.1979 Bischofsweihe in der Troice-Sergieva-Lavra durch Patriarch Pimen, M Dorofej von Prag und der ganzen SSR und andere Hierarchen. 12.4.1980 Inthronisation in Michailvici als Bder Böhmen. Seit 21.11.1982 Bvon Olomouc und Brno (Hl. Prav. 38/19827 219); 38(1983)26–29. Werke : Bránu pokání m otveii, Dárce ivota, in: Hl. Prav 39(1984) 52–53. záver velkého postu, in: Hl. Prav. 39(1984)76–78. Duchovníodkaz sv. Cyrila a Metodje, in: Hl. Prav. 40(1985) 26–28. prohlášeni, in: Hl. Prav. 40(1985)108f. Literatur: ZMP 1980,2,12–16. StdO 1980,3,7. Hlas Pravoslavi 36(1980)130–133. 39(1983)90,157,229f. 46(1985)22,142. Читать далее Источник: Русские православные иерархи : период с 1893-1965 гг. : [Каталог]/Митр. Мануил (Лемешевский). - Куйбышев. : 1966./Часть 5. Назарий (Андреев) – Руфим (Троицкий). – 1987. - 504 с. Поделиться ссылкой на выделенное

http://azbyka.ru/otechnik/Manuil_Lemeshe...

12 .2.1968 zum Erzbischof erhoben (МР 1968,3,3). Im November 1968 weilte er als Tourist in Australien (Prav. Rus‘ 1968,22,12). 6 .–30.8.1969 Leiter der Delegation auf dem Athos (МР 1969, 12,5). 25 .6.1970 zum Vorstand der Wirtschaftsabteilung beim Hl. Synod ernannt (МР 1970,7,9), am 21.8.1970 davon wieder befreit (МР 1970,10,1). 4 .–12.11.1970 Reise nach Zypern (МР 1971,1,4). 1 .12.1970 EB von Berlin und Mitteleuropa, Exarch für Mitteleuropa (МР 1971,1,3; StdO 1971,1,7). 18 .4. 1973 wegen Krankheit beurlaubt (МР 1973 ,5 ,»). 31.5.1973 EB von Simferopol’ und der Krim, Vw der Ep. Dnepropetrovsk (МР 1973, 7, 1). 27 .10.1976 erhielt er einen Ehrenbrief des sowjetischen Friedensfonds (МР 1977,3,35). 5 .9.1977 wurde er mit einer Erinnerungspanhagia belohnt (МР 1977,11,3). 22 . –31.8.1979 Leiter einer Pilgergruppe in die SSR (I:MP 1979 ,9 ,6). 10 .2.1982 erhielt er den Sergij-von-Radone-Orden 2. Kl. (МР 1982 , 4, 3. 24 .–31.10.1983 als Leiter der russischen Delegation in Damaskus (МР 1984, 1, 15). Furov zählt ihn zur 1. Gruppe der Hierarchen, die regimetreu sind. Er soll in einem Ukas drei Gemeindemitglieder der Stadt Pavlograd, die sich für die Restaurierung der Kirche einsetzten, für drei Jahre exkommuniziert haben; diese wandten sich deswegen an den Patriarchen (Religion und Atheismus in der UdSSR, Nov./Dez. 1978, S. 10–15; Volnoe Slovo, vyp. 35/36, S. 23). Werke: Festgottesdienst in der St. Georgskathedrale in Beirut, in: StdO 1963,2,29.30. Weihnachtsbotschaft, in: StdO 1971,1,5–6; 1972,1,5; 1973,1,5. Rede auf der Lokalsynode von 1971, in·. Pomestnyj Sobor RPC, 231f. Literatur: МР 1969,8,1. P. Vlodek, Vstrea novogo Ekzarcha v Voskresenskom sobore Zapadnogo Berlina, in: МР 1971,3,3–4. МР 1981,1,11. МР 1981,12,4. МР 1984,1,15. J. Missejuk, Erzbischof Leonti – neuer Exarch in Mitteleuropa, in: StdO 1971,1,9–11. Struve 182. D. Pospielovsky, The Russian Church 410. Orthodoxie Heute 43/44(1973)30. Читать далее Источник: Русские православные иерархи : период с 1893-1965 гг. : [Каталог]/Митр. Мануил (Лемешевский). - Куйбышев. : 1966./Часть 4. Ионафан (Руднев) – Мстислав (Скрыпник). – 441 с.

http://azbyka.ru/otechnik/Manuil_Lemeshe...

   001    002    003    004    005    006   007     008    009    010