Посетив в 1623 году Великую Лавру, бывший Константинопольский патриарх Анфим II обнаружил там только пятерых монахов, живших в полной нищете. 173 Что касается Русика, то постигшая Московское царство затяжная смута, народные бунты, непрерывные войны с поляками и шведами, результатом которых стали польско-шведская интервенция и даже взятие Москвы, привели к тому, что на это время прекратилась материальная поддержка и русского святогорского монастыря, столь ощутимая до упомянутых событий. 174 Отсутствие ктиторской опеки привело к скорому материальному упадку обители, что в условиях грабительской «вакуфной» политики турок грозило катастрофой для монастыря. Возможно, это была одна из причин, по которой старец Иоанн Вишенский оставил затвор и в 1604–1607 годах ездил в Украину, где встречался с князем Константином Острожским. Одной из тем переговоров мог быть и вопрос оказания материальной поддержки древнерусскому монастырю на Афоне. По этой же причине, скорее всего, в 1619 году игуменом Русика мог стать сподвижник старца Иоанна отец Киприан Острожанин. 175 Однако помощь как со стороны князя Острожского, так и запорожского казачества на ту пору вряд ли могла быть существенной, чтобы покрыть все нужды древней святогорской обители; претерпевая гонения и притеснения в составе Речи Посполитой, Православная Церковь в Украине сама нуждалась в поддержке и защите. Возобновление поддержки Русика стало возможным лишь с 1626 года, когда в Москве окончательно были преодолены последствия Смутного времени и польско-шведской интервенции. В этом году в Москву для сбора пожертвований впервые за долгое время прибывают игумен русского Пантелеимонова монастыря на Афоне отец Макарий и некий «строитель» отец Савва. 176 С собой они привезли просительную грамоту от Константинопольского патриарха Кирилла I (Лукариса) к царю Михаилу Феодоровичу, в которой подробно описывалось бедственное положение Русика. В частности, в документе сообщалось, что «монастырь, нарицаемый Русский» имеет огромные долги и заложил все свое имущество (как недвижимость, так и драгоценные облачения), а некоторые из братии находятся в долговой тюрьме: «в нынешнее время впал он в убыток и в долг, и заложил ризы церковные и монастырские, и иное строение недвижимое, и пашню и сады, все, чем питались, и ныне тем не владеют; от великого долга и самих их посажали в темницы, и там зле погибают; да и церковь их, и келлии и монастырские стены разорены; и пищи никакой не имеют, и от великого своего изнеможения и от долга не могут ничего починить». 177

http://azbyka.ru/otechnik/Zhitija_svjaty...

2. С. 4-8; Ч. 3. С. 23-29; 1903. Ч. 2. С. 182-186; 1904. Ч. 1. С. 553-557; Ч. 2. С. 22-30; Ч. 3. С. 86-91; 1905. Ч. 1. С. 503-507; Ч. 2. С. 3-9). Из святоотеческих творений в «Д. ч.» были изданы «Слова» прп. Симеона Нового Богослова (1877-1881), «Невидимая брань» Никодима Святогорца (1886. 5. С. 4-41; 6. С. 129-170) в переводе свт. Феофана, переводы из творений блж. Августина (1876. 8. С. 484-493; 9. С. 61-73), Иоанна Кассиана Римлянина (1876. 9. С. 90-100), прп. Иоанна Дамаскина (1877. 10. С. 240-243) и др. Постоянно печатались жития святых и жизнеописания подвижников благочестия в изложении прот. Виктора Гурьева, А. Ф. Ковалевского , Владимирского архиеп. Сергия (Спасского) , еп. Василия (Преображенского) и др. Объяснению богослужебного устава и гимнографии были посвящены статьи свящ. В. Нечаева («Ектении» -1865. 2. С. 121-145; 3. С. 175-191, «Антифоны» - 1868. 3. С. 188-196; 4. С. 304-316; 7. С. 267-284; 9. С. 27-52 и мн. др.), Д. Ф. Голубинского («О времени празднования Пасхи» - 1865. 3. С. 165-174), Н. Ф. Одинцова («Порядок общественного и частного богослужения в древней России до XVI в.» - 1877. 2-12; 1878. 1), а также объяснения и переводы отдельных богослужебных текстов свящ. Николая Воинова (1861-1874), свящ. Михаила Боголюбского (1869-1874), диак. Сергия Борзецовского (впосл. иером. Серафим) (1871-1874), новые переводы канонов на церковнослав. язык Костромского еп. Августина (Гуляницкого) (1882-1889). По церковной истории публиковались как общие работы и учебные курсы («Рассказы из истории Русской Церкви» гр. М. В. Толстого , «Очерки истории Восточной Церкви со времени взятия Константинополя турками» И. И. Розова, «Очерки из истории новейшего (Синодального) периода Русской Церкви» А. П. Доброклонского , ряд статей, составивших впосл. кн. «Церковно-исторические повествования общедоступного содержания и изложения: Из давних времен Христианской Церкви» (М., 1900) А. Лебедева), так и статьи и очерки на частные темы («Поучительные пути промысла в исторических судьбах Православия на Волыни» свящ.

http://pravenc.ru/text/180721.html

18) В 1767–75 г.г., игумен Сильверст Кияновский. 164 В то время, именно в октябре 1767г, когда архимандрит Наркисс из Обоянского переведен был в Белоградский Николаевский монастырь, с предоставлением ему в консистории первого места в заседаниях, – по определению Преосвященного Епископа Порфирия, – на место его, в Обоянский монастырь переведен из Святогорского Успенского монастыря игумен Сильверст, место которого нужно было для игумена Лаврентия, который по одному криминальному делу лишен был звания присутствующего консист. и отправлен в Святогорский монастырь по-прежнему. 165 Старанием игумена Сильвестра и иеромонаха Иустина Гостерминского возобновлена кровля на Предтечиевской церкви Обоянского монастыря, перестроены престол с помостом и вновь освящен. 166 О других нуждах Обоянского монастыря в его время мы уже знаем довольно из некоторых указов Курской консистории. 167 Неизвестно, когда и куда выбыл игумен Сильверст из монастыря Обоянского. 168 19) В 1776 году строитель иеромонах Лаврентий Карпинский; 169 он был здесь очень короткое время, с июня 170 по октябрь 1776 года. В 1776 году 10 го октября иеромонах Лаврентий из Обоянского монастыря переведен в Кореной Рождест. монастырь строителем, 171 откуда в 1779 году перемещен был строителем же в Гороховатскую Рождество-Богородицкую пустынь. 172 20) В 1776–78 г.г., строитель иеромонах Константин Савурский, 173 определен указом из духов. преосвященного Аггея епископа Белогр. и Обоянского консистории, от 10-го октября 1776 года за 1998, одновременно с перемещением отсюда строителя Лаврентия Карпинского. Он из учителей риторики с правом присутствовать в Обоянском духовном правлении Указом преосв. епископа Аггея от 1-го ноября 1778 года переведен в Коренную пустынь. 174 21) В 1774–80 г.г., игумен Гавриил. 175 Неизвестно, откуда и когда именно определен Гавриил в игумены Обоянск. монастыря. Нам известны указы из_ консистории преосв. Аггея на его имя с 22 марта 1779 г. по 27 ноября 1780 года за 1828. Сим последним, игумен Гавриил по прошению уволен из Обоянского монастыря и отправления при духовном Обоянском правлении письменных дел за прописанными в его прошении резоны, и определен в Краснокутский Петропавловский монастырь на свое содержание; но прежде выбытия обязывался преемнику своему сдать монастырь по прежним описным книгам.

http://azbyka.ru/otechnik/Istorija_Tserk...

θλψεως αντιμετπιση 45, 199, 206 θλψεις 25, 209, 216 βλ. και δοκι- μασα – ανθρπου πνευματικο 198 θυμο αντιμετπιση 49 θυσα 44, 74, 140, 151, 175, 221, 238, 246, 255 θυσας λλειψη 81 Ιακβ 142 ιατρικ 173 κ.ε., 225 ιατρς 97, 173 κ.ε., 224, 227 – και διγνωση 227 ιδιοτροπας αντιμετπιση 51 ικανοποηση 170 ικαντητα 171 Ιοδας 201 ιστητα δο φλων 42 κ.ε. Ιωακεμ γιος 61, 69 Ιβ δκαιος 215 Καθαρτητα 285 κθαρση 201, 210, 282 καθυστερημνος διανοητικ 241, 242 καθυστερημνα παιδι 237–238 – και καλωσνη 237 – και ταπενωση 237 καθυστερημνων παιδιν γονες 238 – μητρα 237 κακα 105 κακομοιρι 147 κακοπθεια 194 κακο επιλογ 201 καλ 266 – πνευματικ 210, 228 καλο επιλογ 201 καλοπραση 194, 195, 257 καλωσνη 52, 57, 162, 164, 174, 240, 255, 277, 285 κπνισμα 228 κ.ε. Καππαδκης 160 καρδι 88 καρκινοπαθς 223 καταδκη μλλουσα 274 κατκριση 19, 164, 178 κατανηση 44, 58 κατρα 148 – μητρας 143 κατσταση πνευματικ 155, 173, 279 κατφορος πνευματικς 102, 128 κ.ε. καχηση 213 κεκοιμημνοι 255, 271 κ.ε. – και αγνας ζντων 279 – και συνασθηση αμαρτωλτητος 273 κεκοιμημνων ανγκη 278 – βοθεια 276, 277 κεκοιμημνοι υπδικοι 273–274 – και μετνοια 274, 275 – και προσευχ 274 κ.ε. κεν 165 κ.ε. κρυγμα 162 κ.ε. κληρονομι 142, 143 – πνευματικ 96 κληρονομικ 115 κ.ε. κλση 21, 22–24, 27, 167, 168 κοινωνα 174 Κοινωνα Θεα 226 – και νηστεα 179 κλαση 149, 248, 250, 258, 284, 285, 286 κλλυβο 276 – Αγου 277 κομποσχονι για κεκοιμημνους 278 κοροδα 240 κσμος σγχρονος 33, 101 κ.ε., 111, 115, 153 κ.ε. κοραση 166, 170 – ψυχικ 170 κορασης αντιμετπιση 172 κουφς 236 κρματα Θεο 71, 193, 244 κρση 130 κ.ε. – κατ ψιν 203 Κρση Θεο 123 – μλλουσα 98, 271, 274, 282–283 κυοφορα βλ. εγκυμοσνη Λακς 214 λαιμαργα βλ. γαστριμαργα Λειτουργα Θεα 277, 278 – και μνημσυνο 276 λεψανο 284 Λεψανα για 120 λευχαιμα 226 Ληστς Ευαγγελου 202, 274 λιττητα 65, 150 λογικ 178 κ.ε. – και θλημα Θεο 64–68 – πνευματικ 212 λογισμς 81, 166 κ.ε., 185, 239 – κακς 34, 132, 215

http://azbyka.ru/otechnik/Paisij_Svjatog...

162 . Порфирий Успенский , архим. Статистика Афона. [Неизд. ркп, на к-рую автор постоянно ссылается в посл. томах «Истории Афона». 2 кн. (486 л.=971 с.). Описание ркп см.://Описание бумаг. еп. Порфирия Успенского . 3 .366). 203–205]. 163 . Послание с исповеданием веры, посланное от всех святогорцев к царю Михаилу Палеологу, когда этот всеусильно спешил нерассудительно соединить с нами италианцев, хотя они пребывали вовсе неисправимыми в своих ересях и нераскаянными/Греч. текст и рус. пер. еп. Арсения (Иващенко). М. 1895. 34. 164 . Соколов И. И. Афонское монашество в его прошлом и современном состоянии. СПб. 1904. 98. 165 . Соколов П. Афон//ПБЭ 1903. 2. 189–236. 166 . Троицкий С. В. Афон и международное право//БТ 1997. 33. 138–154. 167 . Херувим, архим. Из удела Божией Матери/Пер. с новогреч. Киев 1998. 205. 168 . Яковлев-Козырев А., диакон Димитрий. Ночь на вершине. Страницы Афонского дневника. СПб. 2001. 304. 169 . Amfilohije (Radovi), mitrop. Duhovni ivot u Svetoj Gori//Sveta Gora danas. Niš 1993. 7–24. 170 . Anastasiou I. E. θρυλομενος διωγμς τν γιωρειτν π το Μιχαλ Η Παλαιολγου κα το ωννου Βκκου. Θεσσαλονκη 1963. 712. 171 . θως στους 14–16 ανες. [ θνικ δρυμα ρευνν – νστιτοτο Βυζαντινν ρευνν. θωνικ Σμμεικτα. 4]. Athens 1997. 200. [Apostolopoulos D. Τ γιον ρος στ σωζμενα πατριαρχικ γγραφα τς πρτης μετ τν λωση περιδου (1454–1500): 89–98; Maurommates L. Τ γιον ρος κατ τον ΙΔ ανα: 3–16]. 172 . θως. γνες κα θυσαι 1850–1855. γγραφα Μακεδονικς παναστσεως. θναι 1962. 215. 173 . Alexidzé A. Le Mont-Athos. Historique, légendaire, réel//BK 1983. 41. 73–79. 174 . Andreas, monachos. T γιον ρος: Προπργιον ρθοδοξας κα θνους. Θεσσαλονκη 1969. 296. 32 ill. пер.: Andreas, monachos. Holy mountain. Bulwark of orthodoxy and of the Greek nation, [by] Andrew Simonopetritis [Haralampos Teophilopoulos, his name-of-layman]/Transl. Boumis J.-E. Thessaloniki 247. 175 . Bennigsen G. The Orthodox Church, the Monks of Athos//Dublin Rev. 1936 (Apr/.June). 4:198:397. 347.

http://azbyka.ru/otechnik/molitva/isihaz...

170 . Гиляревский Α., священник. Русский путешественник по святым местам Василий Григорович-Барский. – ЧОЛДП, 1889, кн. 4, с. 376; кн. 5, с. 466; кн. 6, с. 592. То же. Отд. изд. М., 1889. 108 с. Об Афоне: с. 23, 51, 78–87, 92–96. 171 . Гипсовое окно с разноцветными стеклами. – ХДА, 1862, т. 1, кн. 1, с. 18–19. 172 . Голубинский Ε. Ε. История Русской Церкви. Т. 1–2. М., 1880–1911. Т. 1, пол. 1. М., 1880. XXIV, 793 с. Т. 1, пол. 2. М., 1881. (6), 792, XV с. Т. 2, пол. 1. М., 1900. 919 с. Т. 2, пол. 2. М, 1911. 616 с. На обл. год. изд.: 1917. То же. Изд. 2-е, испр. и доп. Т. 1, пол. 1. М., 1901. III–XXIV, 968 с. Т. 1, пол. 2. М, 1904. (6), 926, XVIII с. Об Афоне: Изд. 2-е. Т. 1, пол. 2, с. 569–572, 742–745. 173 . – Отчет экстраординарного профессора Евгения Голубинского о его заграничном путешествии. – «Журналы Совета МДА 1874 года», 1875, с. 8–21. Ε. Ε. Голубинский пробыл на Афоне 3 недели в июле 1873 года с целью изучения монашеской жизни и памятников церковной древности. О посещении Афона: с. 20. 174 . – Очерк истории просвещения у греков со времени взятия Константинополя турками до настоящего столетия. – ПОб, 1872, т. 1, с. 699–730. То же. Отд. отт. M., 1872. Об Афонской Академии, открытой в 1753 г. в Ватопедском монастыре и возглавлявшейся Евгением Булгарисом (впоследствии митрополитом Русской Церкви): с. 710–711. 175 . Голубцов А. П. О греческом иконописном подлиннике. – ПрТСО, 1888, ч. 42, с. 131–151. 175а. Горбачев А. (соавт.). – См. 338. 176 . Горностаев И. И. Византийские царские двери с Афона. – ИРАО, 1861, 3, с. 205–211; 2 илл. 177 . Горский Α., протоиерей. Максим Грек святогорец. – ПрТСО, 1859, ч. 18, с. 144–192. 178 . – О сношениях Русской Церкви со святогорскими обителями до XVIII столетия. – ПрТСО, 1848, ч. 6, с. 129–168. То же. Отд. отт. M., 1848. 42 с. 179 . Гранстрем Е. Э. Два неопубликованных средневековых каталога (материалы для истории библиотек в Византии). – В кн.: Эллинистический Ближний Восток, Византия и Иран. М., 1967, с. 88–96. В частности, описан каталог монастыря Филофея на Афоне.

http://azbyka.ru/otechnik/Innokentij_Pro...

Μεγλη υπθεση να αφνεται κανες στα χρια του Θεο! Οι νθρωποι βζουν στχους και προσπαθον να τους επιτχουν, χωρς να αφουγκρζωνται ποι εναι το θλημα του Θεο και χωρς να συμμορφνωνται προς αυτ. Πρπει να αφεθομε με εμπιστοσνη στον Θε να κατευθνη τα πργματα και εμες να κνουμε το χρος μας με φιλτιμο. Αν ο νθρωπος δεν εμπιστευθ στον Θε, στε να εγκαταλεψη τελεως τον εαυτ του στα χρια Του, θα βασανζεται. Οι νθρωποι συνθως καταφεγουν πρτα στην ανθρπινη παρηγορι κα, ταν απογοητευθον απ τους ανθρπους, ττε καταφεγουν στον Θε. Αν μως θλουμε να μη βασανιζμαστε, να ζητομε την θεα παρηγορι, γιατ αυτ εναι και η μνη αληθιν παρηγορι. Δεν φθνει η πστη 173 στον Θε· χρειζεται και η εμπιστοσνη στον Θε. Η εμπιστοσνη στον Θε ελκει την βοθει Του. Ο Χριστιανς πιστεει και εμπιστεεται τον εαυτ του στον Θε μχρι θαντου, και ττε βλπει καθαρ το χρι του Θεο που τον σζει. Ο Απστολος Παλος λει τι πστη εναι να πιστεουμε στα μη βλεπμενα, χι απλς στα βλεπμενα 174 . ταν αναθτουμε το μλλον μας στον Θε, Τον υποχρενουμε να μας βοηθση. Η απλυτη εμπιστοσνη στα χρια του Θεο χει μητρα την πστη, με την οποα προσεχεται κανες μυστικ και απολαμβνει τους καρπος της ελπδος. Εναι μα συνεχς προσευχ και φρνει θεα αποτελσματα την ρα που πρπει. Ττε φυσικ ο νθρωπος ζη αγγελικ ζω και ξεσπει σε δοξολογα: «γιος, γιος, γιος Κριος Σαβαθ» 175 . Γιατ ο νθρωπος μπορε να κνη την ζω του παραδεισνια, εν χη εμπιστοσνη στον Θε, Τον δοξζη για λα και δχεται να τον κυβερνη σαν καλς Πατρας. Διαφορετικ, κνει την ζω του κλαση. Εναι μεγλο πργμα να νιθη ο νθρωπος απ τοτη την ζω να μρος της χαρς του Παραδεσου. – Γροντα, σον αφορ στην σωματικ την ψυχικ υγεα, μχρι ποι σημεο πρπει να αφνη κανες τον εαυτ του στα χρια του Θεο; – Εμπιστεεται κανες πρτα τον Θε, και μετ απ τον Θε, θα εμπιστευθ και τον κατλληλο νθρωπο. Πστη και αγπη – Γροντα, τ σχση υπρχει ανμεσα στην πστη και την αγπη;

http://azbyka.ru/otechnik/Paisij_Svjatog...

– μοναχς 124 αναδεια προς Θεν 241 αναιμα μεσογειακ 70, 226 ανπαυση 165, 166, 170 – εσωτερικ 22, 169, 170, 199 ανπηρα παιδι 221, 233, 267 αναπρων παιδιν γονες 221, 241–242 αναπηρα 122, 233–242 – και αγνας κατ παθν ψυχικν 236 – και γογγυσμς 236, 237 – και δοξολογα 234, 236 – και ζω μλλουσα 236, 238 – και μειονεκτικτητα 233 – και μισθς ουρνιος 234, 236–237 αναπηρας αντιμετπιση 233–235, 262 κ.ε. ανσταση κοιν 282 – μλλουσα 284 ανατροφ βλ. αγωγ νδρας 41, 43, 83, 88 – και αγπη 82 ανδρς προστασα προς γυνακα 43 ανδρισμς 37 ανεξικακα 45 κ.ε. ανησυχα 21 κ.ε. νθρωπος πιστος 162, 198 – απομακρυσμνος απ Θε 196, 248 – καινς 280 – κοσμικς 50, 196, 265 κ.ε. – παλαις 280 – πιστς 68 – πνευματικς 149, 214, 257 – ως εικνα Θεο 164, 175 ανθρπου δημιουργα 61, 91 ανα 81, 168 κ.ε. ννα Αγα 61, 69 ανταμοιβ μλλουσα 192, 197, 198, 203, 211, 245, 246, 281 – πνευματικ 250, 280 αντιλογα 43, 133 αντιμετπιση κοσμικ 58, 269 αντοχ 217 ανυπαρξα 285 αξιοποηση στο καλ 210 απθεια σαρκικ 61–62 απελπισα 285 απεργα πενας 182 πιστος βλ. νθρωπος πιστος απλοποηση ζως 86 κ.ε., 88, 90, 150, 172 απλτητα 133, 162, 176, 184 απδειπνο 155 αποκατσταση 21 κ.ε., 28–32 – και ζω πνευματικ 32–34 απλαυση 165 απολογα μλλουσα 20, 196 απομκρυνση απ Θε 129, 275 αποταγ βλ. μοναχο αποταγ 24 αποταμευση μλλουσα 54, 126, 128, 191, 194, 195, 196, 206 αποτοξνωση 177 απφαση 29 – επιλογς τρπου ζως 23, 25–28 απλεια πνευματικ 129 αρετ 51, 214 αρετς σκηση 151 κ.ε. – μμηση 51, 105 αρμονα Θεο 39 αρραβνας 38 αρρστια 76, 193, 209–232 – βαρει 211 – και σκηση βλ. σκηση και αρρστια – και βοθεια ανθρπινη 224 – και βοθεια θεα 224, 225 – και βοθεια ιατρικ 224, 225 – και θυσα 227–230 – και μισθς ουρνιος 211–213 – και οικογενειακς υποχρεσεις 223 – και παργων ψυχικς 223 – και πστη 174, 225, 226 – και προσευχ 225, 231 – και στενοχρια 223 – και ταπενωση 210 – και χαρ πνευματικ 223 – και ωφλεια πνευματικ 209–210, 220 – κληρονομικ 239, 240 – πνευματικ 200, 210 – ψυχικ 239–241 αρρστιας αντιμετπιση 214 κ.ε.

http://azbyka.ru/otechnik/Paisij_Svjatog...

[Φωτογραφα του αγου Πασου να διαβζει] [//223] Τ θεα νοματα κεντον τν καρδι – Γροντα, μο ρσει δετερος χος. – δετερος χος εναι καθαρ νατολτικος, δη­λαδ βυζαντινς. Δν τν πινει καννα ργανο, μνον τ βιολ 172 . Βλπεις, ο Τορκοι πραν τν μουσικ π τ Βυζντιο κα μ τ καημ τραγουδον! Κα τ λνε στ τραγοδια τους; «Ν " χα πενντα δρμια κονικ κα πενντα δρμια παστουρμ, !...» 173 . Γι πενντα δρμια κονικ κα λγο παστουρμ συνεπαρνονται! Κι μες ψλλουμε γι τν Χριστ, πο σταυρθηκε, πο θυσισθηκε, κα ν μ συγκλονιζμαστε; « τρισμακριστον ξλον, ν τθη Χριστς!» 174 . ν σκεφθ κανες τ Πθος το Χριστο, διαλεται. Στ Κελλ το Τιμου Σταυρο εχα βρε να κομμτι ξλο γρεντ 175 μακρ, να μτρο περπου, κα μσως θυμθηκα τν Σταυρ το Χριστο. Τ πρα μσα στ κελλ κα τ γκλιαζα σν ν ταν Σταυρς το Χριστο. , πς χτυποσε καρδι μου! Μ ατ κοιμμουν!... – Σκεφτσασταν, Γροντα, τν Σταρωση; – Μνον τν Σταρωση! νιωθα σν ν μουν στν Γολγοθ κα ν εχα γκαλιασμνο τν Τμιο Σταυρ. ν ταν Τμιος Σταυρς, δν ξρω ν θ νιωθα κτι περισστερο. Κντευε ν σπση καρδι μου, κα δσ’ του δκρυα, δσ’ του χτπημα καρδι! Ο τσατμ­δες 176 – τ πλευρ – θ σπαζαν. σφιγγα τ ξλο, γι ν μ σπσουν τ πλευρ. σες πινετε τν φυλλδα μ τν κολουθα το Σταυρο, ψλλετε «Σταυρ το Χριστο, Χριστιανν λπς» 177 , κα νος σας δν εναι κε. Ττε πς θ λλοιωθ ψυχ; χ, ν δου­λψη καρδι, ν λλοιωθ ψυχ, θ εναι πανηγ­ρι. Ξρετε τ θ π πανηγρι; ταν κανες παρακολουθ κα ασθνεται ατ πο ψλλει, π κε ξεκινει κα ελβεια, π κε ρχεται κα κατνυξη κα λα. Γι’ ατ ν πινετε τκ-τκ τ θεα νοματα, γι ν κεντιται καρδι, ν τ νιθη. ν πη τ τηλεγρφημα στν καρδι, κα π μι λξη κεντιται νθρωπος, τινζεται, λλοινεται πνευματικ, κα τ λλα πλς τ παρακολουθε κα εναι λλοιωμνος μετ σ λα. γ, ταν κοω τ «λιγγι δ νος, κα περκσμιος, μνεν σε, Θεοτκε» 178 , παθανω λιγγο κενη τν στιγμ. Κα ταν κοω τ «Εαγγελζου, γ, χαρν μεγλην» 179 , ξρετε πς γνομαι; Σκιρτ καρδι μου, κα λο τ σμα μου τρμει π να γλυκ ργος. λλ, ν δν προσχη κανες στ νοματα, δν λλοινεται οτε καρδι οτε τ σμα.

http://azbyka.ru/otechnik/Paisij_Svjatog...

τεκνοποια 61–78 – και εμπιστοσνη στον Θε 64 κ.ε. τεκνοποιας δυσκολα 68–70 τελειτητα κατ Θεν 24 τελνια 260 τχνης εκμθηση 28, 172 κ.ε. τεχντης 173 τρλλα 240, 242 τυφλς 235, 236 τψεις βλ. συνειδσεως τψεις βρις 203 υγεα 210, 212 – και αγνας κατ παθν ψυχικν 236 – πνευματικ 33, 199 υιοθεσα 72, 73 υπλληλος 172, 173 υπερηφνεια 21, 26, 120 – γονων βλ. γονες και υπερηφνεια – δαιμονικ 248 υπερηφνειας συνπειες 243 υπερκπωση 239 υπερπληθυσμς 67, 76 κ.ε. πνος 166 υπογεννητικτητα 78 υπομον 47–58, 111, 153, 192, 196, 197, 199, 201, 206, 210, 220 – και Χρις θεα 49–51 – στην αναπηρα 236 – στην αρρστια 212 – στον πνο 213–215, 231 υποσχσεις μοναχικς βλ. μοναχικς υποσχσεις Φαγητ και ποικιλα 187 κ.ε. – λιτ 188 Φαρασιτης 214, 220 φθνος 285 φιλαργυρα 152 φιλονεικα 164 φιλτιμο 20, 21, 24, 74, 76, 136, 203, 239, 245, 285 φβος 285 – Θεο 37 φοιτητς 131 φρνημα αγν 62 – σαρκικ 61, 62 φτχεια 65 φτωχς 151, 277 φς κτιστο 45 φωτισμς θεος 101, 131 Χδι Θεο 148 χαρ 163, 170, 192, 199, 200, 257, 285, 286 – μλλουσα 285 – παιδικ 135, 161 – παραδεισνια 149, 280 – πνευματικ 160, 166, 178 χαρακτρας 25 – γυναικεος 37 Χρις θεα 131, 133, 150, 174, 184, 223 Χριτος θεας απκτηση 44, 51, 175, 200, 221, 228 – απομκρυνση 51, 248 – εγκατλειψη 186 χρισμα 51, 171, 192 χαρσματος αξιοποηση 171–173 Χρος 254 Χατζεφεντς βλ. Αρσνιος Καππα- δκης σιος Χατζη-Γεργης 90 χανωση 187 χημειοθεραπεα 219 Χριστιανισμς 137 Χριστιανο πρτων χρνων 27 Χριστο αγπη 51 – Ενανθρπηση 61, 194 – θυσα 51, 200 – Πθη για 216 – Σταρωση 182, 191, 194, 216 Ψαλμωδα 30, 84 ψευδασθηση 151 ψυχανλυση 86 ψυχασθενς 241 ψυχ 210, 212, 213, 218, 224, 258, 273, 282, 285, 286 ψυχολογα 239 ψυχολογικ προβλματα 86, 88, 128, 239, 263 ψυχοπαθς 263 ψυχορργημα 258, 260 – και δυσκολα 258, 259 Ωριμτητα 22, 29, 106, 129 2 Ο Γροντας χρησιμοποιε συχν σ αυτς τις περιπτσεις το μριο «σν» αντ του μορου «ως», που εναι το ορθ. 8 Το 1966 ο Γροντας κανε στο Σανατριο εγχερηση στους πνεμονες, γιατ πασχε απ βρογχεκτασα.

http://azbyka.ru/otechnik/Paisij_Svjatog...

   001    002    003   004     005    006    007    008    009    010