| να βρδυ μετ απ εννι μρες απ την ημρα που μπκα στο νοσοκομεο εδα νειρο. Μπανει στον θλαμ μου η μητρα μου και καλε κποιον να μπει και αυτς. νας ιερας με παλι ροχα, αδνατος, με σπρα γνια, με να ραβδ στα χρια και με απστευτα στοργικ μτια, μπκε στον θλαμο. – Αυτ εναι; – ρτησε ο ξνος ιερας τη μητρα μου. – Ναι, αυτ εναι – με θλψη απντησε η μαμ – Αφο την ξρω αυτ! – ξεκθαρα και με σιγουρι επε ο ιερας. Με κοταξε χαμογελντας και με σταρωσε με τα χρια του. πειτα, ψιθρισε κτι στο αυτ της μητρας μου και χαμογελντας βγκαν και οι δο απ το δωμτι μου. Ο ιερας σταρωσε με τα χρια του. πειτα, ψιθρισε κτι στο αυτ της μητρας μου και χαμογελντας βγκαν και οι δο απ το δωμτι μου. Με λη τη δναμ μου ρχισα να φωνζω τη μαμ μου. Εκενη τη στιγμ με ξπνησε η νοσοκμα. Λγες ρες αργτερα με επισκφθηκε ο γιατρς με να φκελο στα χρια. Κτι εξηγοσε στην μεταφρστρια η οποα τον κουγε, με προσοχ, για πολλ ρα. Στο τλος η μεταφρστρια μου ανακονωσε – « «Λνα, ο γιατρς επε τι εσαι απλυτα υγις. Δεν υπρχει γκος και οι εξετσεις σου εναι καθαρς και φυσιολογικς». μεινα φωνη. Πολλς φορς η μεταφρστρια, κατπιν αιτματς μου, ρωτοσε ξαν και ξαν τον ιατρ για να διευκρινσει αν λα ταν ντως καλ. Με κθε ερτηση, βλεπα τον ιατρ να χαμογελ και με χαρ να επαναλαμβνει τα δια λγια στην διερμηνα. Ακριβς οι διες προτσεις. «λα εναι πολ καλ, δεν χεις γκο, οι εξετσεις δειξαν τχιστη βελτωση. λα εναι φυσιολογικ. Εσαι απλυτα υγις». Δεν υπρχε πιο ευτυχισμνος νθρωπος απ μνα. Και το πιο απρβλεπτο δεν εχε ρθει ακμα. ρχισα να μαζεω τα πργματ μου. νοιξα την τσντα μου και μεινα εμβρντητη. Μσα υπρχε η εικνα του «μαμ Γαμπριλι» εκενου για τον οποον ταν το ντοκιμαντρ. ταν ακριβς εκενο το εικνισμα το οποο αρνθηκα να πρω απ τους γεωργιανος! Κρατοσα την εικνα στα χρια μου και δεν μποροσα να πιστψω με ποιο τρπο βρθηκε στην τσντα μου. Κποια στιγμ, καθς περιεργαζμουν προσεκτικ την εικνα, μου κπηκε η ανσα. Συνειδητοποησα τι το πρσωπο, που εικονιζταν στην εικνα και ο γνωστος ιερας, που εδα στο νειρο να μπανει στον θλαμ μου με τη μητρα μου, ταν να και το αυτ πρσωπο. Στα χρια μου κρατοσα την εικνα του γροντα Γαβριλ. κλαψα με λυγμος. Κτι γινε μσα μου – ανακατετηκε το εναι μου. θελ μου σταυροκοπθηκα. Αγκλιασα την εικνα του γροντα και μεινα τσι για πολλ ρα. |
| Ο κσμος ολκληρος εναι να δρο του Θεο στον νθρωπο• κι ο νθρωπος εναι δρο Θεο στον κσμο. Απ πνευματικ ποψη τρα, η δωρε του Θεο εναι ο διος ο Κριος. Παραδνοντας ολκληρο τον ορατ κσμο στον νθρωπο απ την αγπη Του, ο Θες του δνει τον διο Του τον εαυτ. Αν εσ, γυνακα, γνριζες τι πολτιμο δρο στειλε ο Θες στους Ιουδαους και στους Σαμαρετες, καθς και σ " λους τους λλους λαος χωρς εξαρεση, η ψυχ σου θα τρεμε. Θα κλαιγες απ χαρ, θα μενες φωνη απ θαυμασμ, δε θα τολμοσες να σκφτεσαι καν για αμοιβαα χθρα και για μσος ανμεσα στους Ιουδαους και τους Σαμαρετες. Να ξρεις πως αν επρκειτο να σου αποκαλυφτον λα τα μυστρια Εκενου που τρα μιλει μαζ σου, Αυτο που κρνοντας απ την εξωτερικ Του εμφνιση τον λογαριζεις για κποιον συνηθισμνο νθρωπο, που απ τα ροχα που φορει κι απ τον τρπο που μιλει τον θεωρες Ιουδαο, συ αν τησας αυτν και δωκεν αν σοι δωρ ζων. Με το δωρ ζων εννοε ο Κριος την φωτιστικ και ζεδωρη δναμη του Αγου Πνεματος που υποσχθηκε στους πιστος. «Ο πιστεων εις εμ... ποταμο εκ της κοιλας αυτο ρεσουσιν δατος ζντος. Τοτο δε επε περ του Πνεματος ου μελλον λαμβνειν οι πιστεοντες εις αυτν» (Ιων. ζ’, 38-39). Η γυνακα μως δεν ξερε και δεν καταλβαινε τποτα απ’ λ’ αυτ και γι’ αυτ συνχισε να ρωτει: «Λγει αυτ η γυν• Κριε, οτε ντλημα χεις, και το φραρ εστ βαθ• πθεν ουν χεις το δωρ το ζων; μη συ μεζων ει του πατρς ημν Ιακβ, ος δωκεν ημν το φραρ, και αυτς εξ αυτο πιε και οι υιο αυτο και τα θρμματα αυτο;» (Ιων. δ’, 13, 14). Δολους δεν χεις, δοχεο δεν χεις, το πηγδι εναι βαθ. Πς λοιπν θ " αντλσεις το δροσερ και ζωογνο νερ; Η γυνακα βλεπε τον Κριο κτω απ το κλυμμα της ανθρπινης σρκας, τον λογριαζε κποιον συνηθισμνο θνητ, ναν αβοθητο νθρωπο. δωρ ζων, και ττε και τρα, ονομζεται το νερ που βγανει απ πηγ, σε αντθεση με το νερ που αντλομε απ πηγδια και στρνες. Υπρχει μως και πηγαδσιο νερ που ονομζεται δροσερ, ζων δωρ, ταν το πηγδι αυτ τροφοδοτεται απ πηγ. Η πηγ βρσκεται στον πυθμνα του πηγαδιο, απ " που ρει το νερ και το γεμζει. Σε κποια στιγμ μως της ρχεται μια δετερη σκψη και βιζεται να την εξωτερικεσει: μη συ μεζων ει του πατρς ημν Ιακβ; Σα ν " θελε να πει: Μπως μπορες εσ να δημιουργσεις μια λλη πηγ νερο, δπλα στην πρτη; Ο πατρας μας Ιακβ δε δημιοργησε την πηγ, αλλ " απλ την χτισε και την περιρισε. Αν εσ μπορες να δημιουργσεις μια λλη πηγ, να φτιξεις τρεχομενο νερ, αυτ θα ταν δωρ ζων, και ττε ββαια θα σουν μεζων του πατρα μας Ιακβ. Εσαι αντερος απ εκενον; Το πηγδι αυτ του Ιακβ χει τσο φθονο νερ, στε απ " αυτ πιε ο διος, πιαν τα παιδι του, τα ζωνταν του κι λοι εμες που ζομε εδ κοντ, καθς κι οι ταξιδιτες που περνον απ " εδ, κι οι επισκπτες. Κι αυτ γνεται αινες τρα και το νερ στο πηγδι δε στερεει. Μπως εσ μπορες να κνεις κτι καλλτερο κι αντερο απ " αυτ; |
| Παρεστησαν οι βασιλεις της γης Предсташа царие земстии Και οι αρχοντες συνηχθησαν επι το αυτο И князи собрашася вкупе Κατα του κ και κατα του χ αυτου На Господа и на Христа Его. ΔΙΑΨΑΛΜΑ Διαρρηξωμεν τους δεσμους αυτων Расторгнем узы их Και απορριψωμεν αφ μων τον ζηγον αυτων ... κ.τ.λ.--- И отвержем от нас иго их... и проч.--- Κε τι επληθηνθησαν οι θλιβοντες με Господи, чтося умножиша стужающиими; Πολλοι επανιστανται επ εμε Мнози востают на мя, Πολλοι λεγουσιν τη ψυχη μου Мнози глаголют души моей: Ουκ εστιν σωτηρια αυτω εν τω θ αυτου. Несть спасения ему в Бозе его. ΔΙΑΨΑΛΜΑ Συ δε κε αντιλημπτωρ μου ει Ты же Господи заступник мой еси, Δοξα μου και υψων την κεφαλην μου. Слава моя, и возносяй главу мою. Φωνη μου προς κν εκεκραξα Гласом моим ко Господу воззвах Κα επικουσεν μου εξ ορους αγιου αυτου И услыша мя от горы святыя своея ΔΙΑΨΑΛΜΑ Εγω εκοιμηθην και υπνωσα... κ.τ.λ. Аз уснух и спах… и проч. Понятно, что диапсалмами уяснен смысл Псалтири и указан способ пения оной на два лика. Каждая диапсалма есть или ответ на вопрос, или оттенок мысли и чувства, или неожиданный оборот речи и вместе отпев. – Книга Песнь Песней вся написана в виде разговора между несколькими лицами. Так например: Κεφαλ α Глава 1 Η ΝΥΜΦΗ НЕВЕСТА Φιλησατω με απο φιλιματων στοματος αυτου... Да лобжет мя от лобзаний уст своих: яко блага сосца твоя паче вина, и воня мира твоего паче всех аромат. Миро излиянное – имя твое. Сего ради отроковицы возлюбиша тя. Μυρων σου δραμουμεν. Влецы мя: вслед тебе в воню мира твоего течем. ΤΑΙΣ ΝΕΑΝΙΣΙΝ Η ΝΥΜΦΗ ΔΙΗΓΕΙΤΑΙ ΠΕΡΙ ΤΟΥ ΝΥΜΦΙΟΥ Α ΕΧΑΡΙΣΑΤΟ ΑΥΤΗ. НЕВЕСТА ГОВОРИТ ДЕВИЦАМ О ЖЕНИХЕ И О ДАРАХ ЕГО. Εισηνεγκεν με ο βασιλευς εις το ταμειον αυτου. Введе мя царь в ложницу свою. ΤΗΣ ΝΥΜΦΗΣ ΔΙΗΓΗΣΑΜΕ ΝΗΣΤΑΙΣ ΝΕΑΝΙΣΙΝ ΑΙΔΕ ΕΠΑΝ. ПОСЛЕ НЕВЕСТЫ ДЕВИЦЫ СКАЗАЛИ Αγαλλιασωμεθα ... Возрадуемся и возвеселимся о тебе, возлюбим сосца твоя паче вина. ΑΙ ΝΕΑΝΙΔΕΣ ΤΩ ΝΥΜΦΙΩ ΒΟΩΣΙΝ ΤΟ ΟΝΟΜΑ ΤΗΣ ΝΥΜΦΗΣ. ДЕВИЦЫ ЖЕНИХУ ГРОМКО ВОЗГЛАШАЮТ ИМЯ НЕВЕСТЫ. Ευθητης ηγαπησεν σε Правость возлюби тя. |
| – ς γουν Πν σβεσε τν Περσν (?) γερουχαν, τε συνεστρατγει τ Διονσ, ν κα σανδα, γουν μνυμον φησ το παπποφνου , το Περσως δηλαδ· π γρ Περσως Πρσης, ξ ο τ Περσν γνος. Παπποφνος δ Περσες, καϑς στορε κα Λυκφρων· τν γρ πππον... ϑλον πκτεινε κα φελετο · π... τν νοραν κα τν Περσικν λαζονεον π τς τυρας γουν τς Ερωπης μετονυμικς. ν γρ τ τρ τ Ερπ Ζες μγη. – « τ δ τυφλοφρων ρατν ψυχν ». – « Πμα Πρις ϑτο σιμιχιδς ». ( Παν, τ πμα κα κτμα τ δ, τν τυφλρων, γουν τν ποιμνων κατ μετληψιν, τουτστι πηροφρων κα σακοφρων. Πηροφρος γρ κα τυφλοφρος· τ ρατν κα πιϑυμητν κατ ψυχν, Πρις, γουν ϑεκριτος κατ μετληψιν, δι τ κα τν Πριαμδην Πριν κρναι τς τρες ϑες περ το μλου κα τς ριδος κα δνασϑαι καλεσϑαι ϑεκριτον, ϑτο κα νϑηκεν Σιμιχδης κα ις το Σιμιχδου. Ετα πρς τν Πνα... – « βροτοβμων ( βροτοβαμων σττης· Πν βροτοβμων)», σττας οστροδτας (γουν πετροβμων· κ πετρν γρ ο βροτο κατ τν παλαιν μϑον). – Οστρε κα ρως τς Νυμφαης τς σττης κα γυναικς. τς δ τς κα Λυδς. – « Κλωποπτωρα πτωρ · ρμο... ι κατ τινς παλαιος ρμο πας Πν» (... не могу прочесть). – Λαρνακγυλε, γουν χηλπ... κατ μετληψιν· χηλς γρ τ κιβτειον, κα λρναξ, κα χηλ νυξ. – « Χαροις δυμελισδς λλπι κορα Καλλιπ νηλεστ ». – Χαροις δυμελς ν τ σριγγι τ λλοπι κα φνω, τ λλιπομν δηλαδ πς κα φωνς· ατ γρ καϑ’ αυτν σριγγξ μ μπνευμνη πρς τινος φωνη στ... (Остальное немногое прочитать затрудняюсь). Всё это стихотворение Феокрита, написанное в честь бога Пана экзаметрами, пентаметрами, тетраметрами и триметрами, весьма загадочно, иносказательно. Если бы не объяснил его Хартофилакс, т. е. делохранитель архиепископа первой Иустинианы, что в Болгарии, Иоанн Педиасим, живший в XIV веке, то оно осталось бы непонятным. Объяснения же его – таковы: Οδενς εντειρα, Ничья супруга μακροπτολμοιο δ μτερ, а дальноратая мать |
| Σκοπς τς ζως μας εναι ν γνουμε τλειοι κα γιοι. Ν ναδειχθομε παιδι το Θεο κα κληρονμοι τς βασιλεας τν ορανν. ς προσξουμε μπως, γι χρη τς παροσας ζως, στερηθομε τ μλλουσα, μπως, π τς βιοτικς φροντδες κα μριμνες, μελσουμε τ σκοπ τς ζως μας. νηστεα, γρυπνα κα προσευχ π μνες τους δν φρνουν τος πιθυμητος καρπος, γιατ ατς δν εναι σκοπς τς ζως μας, ποτελον τ μσα γι ν πετχουμε τ σκοπ. Στολστε τς λαμπδες σας μ ρετς. γωνιστετε ν’ ποβλετε τ πθη τς ψυχς. Καθαρστε τν καρδι σας π κθε ρπο κα διατηρστε τν γν, γι ν ρθει κα ν κατοικσει μσα σας Κριος, γι ν σς πλημμυρσει τ γιο Πνεμα μ τς θεες δωρες. Παιδι μου γαπητ, λη σας σχολα κα φροντδα σ’ ατ ν εναι. Ατ ν’ ποτελον σκοπ κα πθο σας σταμτητο. Γ’ ατ ν προσεχεστε στ Θε. Ν ζηττε καθημεριν τν Κριο, λλ μσα στν καρδι σας κα χι ξω π ατν. Κα ταν Τν βρετε, σταθετε μ φβο κα τρμο, πως τ Χερουβεμ κα τ Σεραφεμ, γιατ καρδι σας γινε θρνος το Θεο. λλ γι ν βρετε τν Κριο, ταπεινωθετε μχρι τ χμα, γιατ Κριος βδελσσεται τος περφανους, ν γαπει κα πισκπτεται τος ταπεινος στν καρδι. ν γωνζεσαι τν γνα τν καλ, Θες θ σ νισχσει. Στν γνα ντοπζουμε τς δυναμες, τς λλεψεις κα τ λαττματ μας. Εναι καθρφτης τς πνευματικς μας καταστσεως. ποιος δν γωνστηκε, δν γνρισε τν αυτ του. Προσχετε κα τ μικρ κμα παραπτματα. ν σς συμβε π προσεξα κποια μαρτα, μν πελπιστετε, λλ σηκωθετε γργορα κα προσπστε στ Θε, πο χει τ δναμη ν σς νορθσει. Μσα μας χουμε δυναμες κα πθη κα λαττματα βαθι ριζωμνα, πολλ εναι κα κληρονομικ. λα ατ δν κβονται μ μα σπασμωδικ κνηση οτε μ τν δημονα κα τ βαρει θλψη, λλ μ πομον κα πιμον, μ καρτερα, μ φροντδα κα προσοχ. περβολικ λπη κρβει μσα της περηφνεια. Γ’ ατ εναι βλαβερ κα πικνδυνη, κα πολλς φορς παροξνεται π τ διβολο, γι ν’ νακψει τν πορεα το γωνιστ. δρμος πο δηγε στν τελειτητα εναι μακρς. Εχεστε στ Θε ν σς δυναμνει. Ν ντιμετωπζετε μ πομον τς πτσεις σας κα, φο γργορα σηκωθετε, ν τρχετε κα ν μ στκεστε, σν τ παιδι, στν τπο πο πσατε, κλαγοντας κα θρηνντας παρηγρητα. γρυπνετε κα προσεχεστε, γι ν μν μπετε σ πειρασμ. Μν πελπζεστε, ν πφτετε συνχεια σ παλις μαρτες. Πολλς π’ ατς εναι κα π τ φση τους σχυρς κα π τ συνθεια. Μ τν προδο το χρνου, μως, κα μ τν πιμλεια νικιονται. Τποτα ν μ σς πελπζει. π τ σειρ τν φυλλαδων «Η ΦΩΝΗ ΤΩΝ ΠΑΤΕΡΩΝ» τς ερς Μονς Παρακλτου ρωπο ττικς. γιος Νεκτριος Αιγνης enromiosini.gr 11/11/2019 Βαθμολογα: 9.9 Ψφοι: 63 Βαθμολογα: 1 2 3 4 5 6 7 8 9 10 Βλπε επσης Σχλια ΤΕΛΕΥΤΑΙΕΣ ΠΡΟΣΘΗΚΕΣ ΤΑ ΚΟΙΝΩΝΙΚΑ ΜΑΣ ΔΙΚΤΥΑ |
| ταν λθης εν δξη μετ " Αγγελικν Δυνμεων, κα καθσης εν θρνω Ιησο διακρσεως, μ με Ποιμν αγαθ διαχωρσης, οδος δεξις γρ οδας, διεστραμμναι δ εισιν αι ευνυμοι, μ ον ερφοις με, τν τραχν τ αμαρτα συναπολσης, αλλ τος εκ δεξιν, συναριθμσας προβτοις, σσν με ως φιλνθρωπος. Ο Νυμφος ο κλλει ωραος, παρ πντας ανθρπους, ο συγκαλσας ημς, πρς εστασιν πνευματικν το νυμφνς σου, τν δυσεμον μου μορφν, τν πταισμτων απαμφασον, τ μεθξει τν παθημτων σου, κα στολν δξης κοσμσας, τς σς ωραιτητος, δαιτυμνα φαιδρν ανδειξον, τς Βασιλεας σου ως εσπλαγχνος. Δξα... Κα νν... χος βαρς Ιδο σοι τ τλαντον, Δεσπτης εμπιστεει ο ψυχ μου, φβω δξαι τ χρισμα, δνεισαι τ δεδωκτι, διδος πτωχος, κα κτσαι φλον τν Κριον, να στς εκ δεξιν αυτο, ταν λθη φωνς. Εσελθε εν δξη, κα ακοσης μακαριας δολε, εις τν χαρν το Κυρου σου, Αυτς αξωσν με, Σωτρ τν πλανηθντα, δι τ μγα σου λεος. ΕΙΣ ΤΗΝ ΤΡΙΘΕΚΤΗΝ Τροπριον τς Προφητεας χος α " Τος αμτρως πταουσι, πλουσως συγχρησον Σωτρ, αξωσον ημς, ακατακρτως προσκυνσα σου τν αγαν Ανστασιν, πρεσβεαις τς αχρντου σου Μητρς, μνε πολυλεε. Δξα... Κα νν... Τ αυτ Προκεμενον χος πλ. β " Ψαλμς ρκθ " τι παρ τ Κυρω τ λεος, κα πολλ παρ αυτ λτρωσις. Στχ. Εκ βαθων εκκραξ σοι Κριε. Προφητεας Ιεζεκιλ τ Ανγνωσμα (Κεφ. Α " , 21–28) Εν τ πορεεσθαι τ ζα, επορεοντο και οι τροχο, κα εν τ εστναι αυτ, ειστκεισαν, κα εν τ εξαρειν αυτ απ τς γς, εξ ροντο σν αυτος κα οΙ τροχο, διτι πνεμα ζως ν εν τος τροχος κα ομοωμα υπρ κεφαλς αυτν τν ζων, ωσε στερωμα, ως ρασις κρυστλλου, εκτεταμνον επ τν πτεργων αυτν επνωθεν, κα υποκτω το στερεματος, αι πτρυγες αυτν εκτεταμναι, πτερυσσμεναι ετρα τ ετρα, εκστω δο συνεζευγμναι, κα επικαλπτουσαι τ σματα αυτν. Κα κουον τν φωνν τν πτεργων αυτν, εν τ πτερσσεσθαι αυτ, ως φωνν δατος πολλο, κα ως φωνν Θεο Σαδα ικανο, εν τ πορεεσθαι αυτ, φων το λγου, ως παρεμβολς, κα εν τ εστναι αυτ, φωνη κατπαυον αι πτρυγες αυτν. Κα ιδο φων υπερνωθεν το στερεματος, το ντος υπρ κεφαλς αυτν, εν τ εστναι αυτ, ανεντο αι πτρυγες αυτν, κα υπερνω το στερεματος το υπρ κεφαλς αυτν, ως ρασις λθου Σαπφερου, ομοωμα θρνου επ " αυτο, κα επ το ομοιματος το θρνου, ομοωμα ως εδος ανθρπου νωθεν. Κα εδον ως ψιν ηλκτρου, ως ρασιν πυρς σωθεν αυτο κκλω, απ ορσεως οσφος κα επνω, κα απ ορσεως οσφος ως κτω, εδον ρασιν πυρς, κα τ φγγος αυτο κκλω, ως ρασις τξου, ταν εν τ νεφλη, εν ημρα υετο, οτως η στσις το φγγους κκλωθεν. Ατη η ρασις ομοιματος δξης Κυρου. |
| ταν μουν 17 χρονν, οι γονες μου κι εγ ρθαμε να ζσουμε στο Ντιβεβο απ μια ντια πλη. Η αδελφ μου μεινε εκε μαζ με την οικογνει της και κθε καλοκαρι ερχταν με τα παιδι της να μας επισκεφτε. ταν να πολυαναμενμενο γεγονς, μια περοδος με πολλς εγκρδιες συζητσεις, θορυβδη οικογενειακ δεπνα, βλτες γρω απ το Ντιβεβο. φερνε πολλ κερσματα μαζ της, πργμα το οποο κανε τις επισκψεις της ακμη πιο ευχριστες. μως εκενο το καλοκαρι λα ταν διαφορετικ... φτασε μνη της, χωρς δρα, αναστατωμνη και φωνη. Επε μνο στη μητρα μας τον λγο της ανασττωσς της. Αλλ επειδ το σπτι μας ταν μικρ, μια κουζνα κι να δωμτιο με σμπα, το μυστικ δεν μποροσε να κρυφτε. κουσα τη συζτησ τους, ευρισκμενη πσω απ τη σμπα. Η αδελφ μου και η μαμ μου νμιζαν τι κοιμμουν και μιλοσαν ψιθυριστ. Η αδελφ μου κλαιγε και η μητρα μου την καθησχαζε. Μερικς φορς τα κλματα της αδελφς μου μετατρπονταν σε λυγμος. Σντομα κατλαβα τι συμφορ την περμενε στο εγγς μλλον. Η αδελφ μου κλαιγε και η μητρα μου την καθησχαζε. Μερικς φορς τα κλματα της αδελφς μου μετατρπονταν σε λυγμος Πριν απ μερικος μνες, ρχισε να κνει μια θεραπεα σε γυναικολγους. Οι γιατρο τς γραψαν ενσεις, ορμονικ χπια, κποια λλα φρμακα και της απαγρευσαν αυστηρ να μενει γκυος: «Τα φρμακα εναι ισχυρ και αν μενεις γκυος, θα πρπει να κνεις κτρωση». Πς συνβη αυτ, η δια δεν καταλβαινε: Εκενη και ο σζυγς της λαβαν λα τα μτρα για ν’ αποκλεσουν την εγκυμοσνη. Στο πλασιο αυτ, καναν συχν τεστ εγκυμοσνης. Το πμπτο στη σειρ απ αυτ ταν ξεκθαρο: «Θ’ αποκτσετε παιδ». Η αδελφ πγε με αυτ την εδηση στους γιατρος, εκενοι επαν: «Κυρα, χετε τρελαθε; Θλετε να γεννσετε να τρας, το οποο θα φροντζετε για το υπλοιπο της ζως σας; Η περοδος εναι μικρ, μη φοβστε, θα την τερματσουμε με φρμακα. Στη συνχεια θα θεραπευτετε και θα γεννσετε να υγις παιδ». Η αδελφ μου φοβταν και να σκεφτε να σκοτσει το παιδ της. Επε στους γιατρος τι δεν θα κνει κτρωση. Οι γιατρο σκωσαν τα χρια ψηλ: «Ττε δεν μπορομε να σας βοηθσουμε». τσι, η αδελφ μου πγε στο μρος που μποροσε να πρει βοθεια. |
| Τ’ αγνισμνα μτια του οσου Γεωργου Καρσλδη Μοναχς Μωυσς Αγιορετης (†) Μα πρεσβυτρα διηγθηκε πως οι δικο της δεν θελαν να λθει σε γμο με αυτν που θα γινταν ιερας. Ο σιος Γεργιος, ταν την πρωτοεδε, της επε: «Γιατ οι δικο σου δεν θελαν να πρεις τον παπ; θελαν να σε δσουν καλτερο, εσ μως επμενες και καλ κανες». Ο σιος επσης της αποκλυψε τι ταν απ την Κερασοντα. Κθε φορ που την βλεπε, Κερασοντια την λεγε. Αργτερα μαθε τι πργματι η καταγωγ της ταν απ την Κερασοντα του Πντου. ταν με τη θλησ της χασε το δετερο παιδ της κι επισκφθηκε τον σιο Γροντα, της φρθηκε πολ αυστηρ, λγοντας: «Εσ, Κερασοντια, λλο δεν θα ‘ρθεις να κοινωνσεις». –«Γιατ; ζτησε και τον λγο, εγ θα ‘ρθω». –«Καλ, λα και θα τα πομε». –«Θα εμαι μσα στον κσμο και δεν θα με δεις». –«Εγ μως πντα σε βλπω. Πρτα θα ‘ρθεις να μιλσουμε και μετ θα δομε αν πρπει δεν πρπει να κοινωνσεις». –«Μα εγ ντρπομαι, τι θα πομε εμες οι δο;» –«Καλ, εκε που πγες δεν ντρπηκες και εδ που θα μιλσουμε θα ντραπες;». Εκενη μεινε φωνη, γιατ νμιζε πως αυτ που κανε, ταν δικ της μυστικ και κανες λλος δεν το γνριζε. μως τ’ αγνισμνα μτια του οσου Γροντος βλεπαν τα πντα. Κρυφ και μυστικ δεν υπρχε γι’ αυτν. Σε διβαζε σαν ανοιχτ βιβλο, πως λγουν. ταν ταν να γεννσει η πρεσβυτρα αυτ, πρασε απ το μοναστρι να πρει την ευχ του οσου. Μλις την εδε, ρχισε να μετρει με τα δχτυλ του, να, δο, τρα, μλις φτασε στο εννα σταμτησε και της ευχθηκε: «ντε πγαινε, με το καλ, με την ευχ μου, λα θα πνε καλ». ξερε καλτερα απ τη μητρα πτε θα γεννσει. Την νατη ημρα πργματι γννησε να υγιστατο παιδ. Μια φορ πγε μα να με τη θεα της στον σιο. Μλις φθασαν και κθισαν στην αυλ, ο σιος επε στη θεα: «Εσ μαρη κρβουνο εσαι. Τι κανες και εσαι κρβουνο;» Εκενη απορημνη ρτησε: «Γροντα, τι κανα και εμαι κρβουνο;» «Εσ το ξρεις». Επειδ η θεα δεν απαντοσε, ετοιμσθηκε να μιλσει η ανιψι. Ο σιος ξαναεπε: «Αυτ η να το ξρει, και εσ το ξχασες; Θα ‘ρθεις λλη φορ, για να σου πω τι θα κνεις για να συγχωρεθες». Ο σιος Γροντας Γεργιος εκινετο σε λλες σφαρες. Αυτ που μνο τον νοιαζε ταν η σωτηρα των ψυχν των ανθρπων που τον πλησαζαν και η δξα του Θεο. Γι’ αυτ χρησιμοποιοσε διφορους τρπους. Απ το βιβλο: (†) Μοναχο Μωυσως Αγιορετου, Ο σιος Γεργιος της Δρμας. κδοσις Ι. Μ. Αναλψεως του Σωτρος, Ταξιρχες (Σψα) Δρμα 2016, σελ. 153, 295 (αποσπσματα). 8/31/2022 Βαθμολογα: 8 Ψφοι: 4 Βαθμολογα: 1 2 3 4 5 6 7 8 9 10 Βλπε επσης Σχλια ΤΕΛΕΥΤΑΙΕΣ ΠΡΟΣΘΗΚΕΣ ΤΑ ΚΟΙΝΩΝΙΚΑ ΜΑΣ ΔΙΚΤΥΑ |
| Г. Ο τε ατς ατ φνη, ο τε κενη ατν θεσατο. В. Οκ ο ν οδε» κ ησεν ε " ν αυ« τ γα» ρ ν θ εα " σατο ατον Γ . Επειδη» ο ν τς αυτν ψυχα " ς (f. 298) οχ ο " ρ μεν η " μρς 42 , ω " ς οικεν, οκ χομεν ψυχα " ς; В. Ο σαμεν, τι χομεν πα " ντες ψυχα " ς. Γ. ιδει κ αι» Μαρι " α, τι νδον ατς ο» Θεο " ς ν αλλα» κ αι» οι» πνεμα γιον χοντες σασιν τι κ τς νεργει " ας εχουσι, κ αι» μη» ο " ρ σι το» γιον πνεμα. В. Οι» γιοι Θεο ν ε δον και πνευμα οχ ε δον. Γ. Και τι νες ε δον Θεο ν; В. Αβραα μ πρτος. φδη γα ρ φησιν ο Θεο ς τω Αβραα μ ( Γεν. 12.7). Γ. φθη ατ ο Θεο ς α ου φυ σει 43 . α ε ν φαντασι " φωτο ς. φησι γα ρ ο Κυ ριος Αβραα μ η γαλλια σατο να δη τη ν η με ραν τμην. και» ει δε και ε χα ρη ( Ιωαν. 8.56). ου κ με ε δε, α λλα τη ν μη ν με ραν. ου τν χρονικη ν λε γων με ραν, λλα το φς ατο με ρα καλε. πειδη το παρ η μν τοτο φς η με ρα κληθη 44 . В. Οδε» α κωβος ο» πατρια ρχης ε δε Θεο ν, ει πω ν ε δον γα ρ Θεο ν προ ωπον προ ς προ ωπον και σω θη μου η ψυχη»; ( Γεν. 32. 30) Γ. φντα σθη ω ς νδρωπος και ατο ς ορν. και τν α γγελιχη ν δε λεωφορον ν ε δει κλι μακος ε δεν. και ω ς νθρωπ τ Θε 45 παλαι ων ντστη ( Γεν. 28. 12–17). В. Πο θεν ο ν ε Θεο ν; ε δον; Γ. κ του νεργος το ν τ μηρ. κ τς α νο δου. και καθο δου τν α γγε γων. και κ το προσφο ρως μετονομασθναι σραη λ. Β. Οδε β επων κο με ν το ς κουο ν σου το προ τερον, νυνι δε» ο φθαλμο ς μου ρακε» σε; ( Ιωβ. 42.5). Γ. λλα» δια λαι λαπος και νεφν. Β. Οδ Μωυσς ο τ προσ π νδοξος περι ου λε χθη. τι στο μα κατα στο μα λα λει 46 ατ και ο ανιγμα των; Γ. Προ θες και τν δο ξαν Κυρι ου ε δε και» ο φυ σιν Θεο 47 . και κα λεσε φησι ο Θες τν Μωσν κ ωε σου τς νεφε λης. το δε ε θος τς δο ξης ατο ν ω σει πρ φλε γον ( Εξοδ. 24. 16–17). Β. Ο τε Ηλι ας ο ναληφθει ς ω ς ει ς το ν ορανον 48 ; Γ. Ο τε λι ας. φωνη γα ρ κεν α ρας λεπτς. |
| Здесь столкнулись лицом к лицу наиболее видные представители общих соперничающих между собой партий в учении о Лице I. Христа, – представители апологетической теологии и модализма, – и поставили местную церковную власть в необходимость определить свои отношения к спорящим сторонам; и вот те колебания, какие испытали при этом церковные люди, дают очень живую картину тех затруднений, которые переживала тогдашняя богословская мысль в разъяснении учения о Троице. Еще в последние десятилетия второго века среди римских христиан сформировались две партии, которые, не порывая связей с римскою церковью, держались совершенно различного учения о Лице I. Христа и вступили между собой в открытый спор. То была уже известная нам, скоро нашедшая себе даровитого продолжателя в лице Савеллия, пария ноэтиан-модалистов и кружок последователей Ипполита. Человек самого широкого образования, изучивший прекрасно всю греческую философию, наглядным доказательством чего и доселе служит сохранившийся труд его «против всех ересей» или Философумены, занимавший в римском клире влиятельное положение уже по одному своему высокому нравственному характеру, Ипполит был не только ревностным учеником апологетов, но и, усвоив их теорию, развил ее далее и выразил в форме, в которой уже ясно сказались все недостатки этой теории. Богословская система Ипполита принадлежит к числу оригинальных и замечательнейших явлений в истории богословской мысли за первые три века. Бог есть первый и единый, творец всего ( α " ποντων) и Господь, ничего не имеющий современного Себе ( συνχρο " νον ου« δε» ν) 253 . Он не рожден, бесстрастен, бессмертен, все творящий, как хочет, насколько хочет и когда хочет. Он один существует, и в начале никого, кроме Его, не было ( ου« δε» ν πλη " ν αυ " το η " ν αυ " τος μο " νοε ω " ν). Но будучи одним, Он в то же время множественен ( πολυ " ς ν). Все было в Нем и Он был все ( πα " ντα δε» η " ν ε " ν αυ« τ», αυ» τος δε» τ " ν το» π ν) 254 . Этот единый Бог, вначале помысливши в Себе Логоса ( πρ τον ε " ννοη θ ε " ις λο " γον), родил его из Себя, не как звук ( φωνη»), а как сокрытую мысль всего ε« νδια» θ ετος το πα " ντος λογισμο " ς). |
|
|
