| J. Die Canisius-Enzyklika «Militantis Ecclesiae»//Reformatio ecclesiae: Beiträge zu kirchlichen Reformbemühungen von der Alten Kirche bis zur Neuzeit. Paderborn etc., 1980. S. 893-910; Donnelly J. Peter Canisius//Shapers of Religious Traditions in Germany, Switzerland, and Poland, 1560-1600/Ed. J. Raitt. New Haven, 1981. P. 141-156; Wolter H. Canisius, Petrus (1521-1597)//TRE. 1981. Bd. 7. S. 611-614; Diez K. Petrus Canisius SJ (1521-1597)//Katholische Theologen der Reformationszeit. Münster, 1986. Bd. 3. S. 89-102; idem. Christus und seine Kirche: Zum Kirchenverständnis des Petrus Canisius. Paderborn, 1987; idem. Petrus Canisius als Theologe//Petrus Canisius - Reformer der Kirche. 1996. S. 178-193; Stierli J. Pierre Canisius//DSAMDH. 1986. T. 12. Pt. 2. Col. 1519-1525; Bundschuh B., von. Das Wormser Religionsgespräch von 1557: Unter besonderer Berücksichtigung der kaiserlichen Religionspolitik. Münster, 1988; Appuhn-Radtke S. Petrus Canisius im Bild: Entwicklungsstadien einer Heiligenikonographie//Petrus Canisius - Reformer der Kirche. 1996. S. 244-274; Haub R. Petrus Canisius als Schriftsteller//Ibid. S. 151-177; eadem. «Bei Gott, ich erdichte nichts; ich gebe nur der Wahrheit Zeugnis»: Impressionen zum Testament des Petrus Canisius//Petrus Canisius SJ (1521-1597). 2000. S. 313-346; eadem. Das Erziehungskonzept der Jesuiten und der Stellenwert des Katechismus// Canisius P. Der Grosse Katechismus. 2003. S. 35-48; eadem. Petrus Canisius: Botschafter Europas. Limburg, 2004; Oswald J. Petrus Canisius - Ein Lebensbild//Petrus Canisius - Reformer der Kirche. 1996. S. 21-38; idem. Petrus Canisius - ein Mystiker?: Eine Hinführung zu seinem Testament//Geist und Leben: Zschr. f. christliche Spiritualität. Würzburg, 1997. Bd. 70. H. 4. S. 260-269; Petrus Canisius - Reformer der Kirche: FS z. 400. Todestag des zweiten Apostels Deutschlands/Hrsg. J. Oswald, P. Rummel. Augsburg, 1996; Rummel P. Petrus Canisius und Otto Kardinal Truchsess von Waldburg//Petrus Canisius - Reformer der Kirche. |
| 1996. S. 41-66; Schatz K. Petrus Canisius und das Trienter Konzil//Ibid. S. 67-96; Schmid A. Die Vita Petri Canisii des P. Matthäus Rader SJ//Ibid. S. 223-243; Sieben H. J. Petrus Canisius und die Kirchenväter: Zum 400. Todestag des Heiligen//Theologie und Philosophie. 1997. Bd. 72. H. 1. S. 1-30; Begheyn P., Foresta P., Maryks R. Peter Canisius to Ignatius of Loyola, Vienna February 1556: An Unpublished Letter: A Presentation of the Canisius Project//Archivum Historicum Societatis Jesu. 2000. Vol. 69. P. 223-235; Giard L. Le rôle secondaire de Petrus Canisius dans l " élaboration de la Ratio studiorum//Petrus Canisius SJ (1521-1597). 2000. S. 77-106; L ö ssl J. Konfessionelle Theologie und humanistisches Erbe: Zur Hieronymusbrief edition des Petrus Canisius//Ibid. S. 121-154; Lucas T. M. Petrus Canisius: Jesuit Urban Strategist//Ibid. S. 275-292; M ü ller R. A. Schul- und Bildungsorganisation im 16. Jh.: Die Canisianische Kollegienpolitik//Ibid. S. 259-274; Obirek S. Petrus Canisius und sein Beitrag zur Erneuerung des Katholizismus in Polen//Ibid. S. 293-300; Petrus Canisius SJ (1521-1597): Humanist und Europäer/Hrsg. R. Berndt. B., 2000; R ä dle F. Petrus Canisius als lateinischer Autor in seinem Verhältnis zum Humanismus//Petrus Canisius SJ (1521-1597). 2000. S. 155-168; Sievernich M. Gesetz oder Weisheit: Zum theologischen Prinzip der Katechismen Martin Luthers und Petrus Canisius "http://Ibid. S. 399-422; Nieden H.-J. Petrus Canisius aus evangelischer Sicht//Jesuitica: Forschungen zur frühen Geschichte des Jesuitenordens in Bayern bis zur Aufhebung 1773. Münch., 2001. S. 95-109; Filser H. Die literarische Gattung «Katechismus» vor Petrus Canisius// Canisius P. Der Grosse Katechismus. 2003. S. 25-33; Dael P., van. Two Illustrated Catechisms from Antwerp by Petrus Canisius//Education and Learning in the Netherlands, 1400-1600: Essays in Honour of H. de Ridder-Symoens. Leiden, 2004. P. 277-296; Foresta P. «Sicut Ezechiel propheta… et alter Bonifatius»: San Pietro Canisio ed «il totalitarismo cattolico» di Pio XI//Archivum historicum Societatis Iesu. |
| 9 Ertesi gün olar ýol ýöräp, ähere golaýlanlarynda, günortan on iki töweregi Petrus Hudaýa doga etmek üçin üçege çykypdy. 10 Ol ajykdy we bir zatlar iýesi geldi. Nahar taýýarlanýarka, oa bir görnü aýan boldy. 11 Ol gögü açylyp, ullakan saçaga meze bir zady dört burçundan aak ýere sallanyp gelýänini gördi. 12 Onu içinde ýer ýüzünde ýaaýan her dürli dört aýakly haýwanlar, süýrenijiler we gular bardy. 13 Bir ses oa: «Petrus! Tur, damaklaryny çal-da, iý!» diýdi. 14 Petrus: «Ýok, Rebbim! Ýahudy kanunyna görä, men hiç haçan haram zat iýen däldirin» diýdi. 15 Ses ýene ikinji gezek oa: «Hudaýy halal diýen zatlaryna sen haram diýmegin» diýdi. 16 Bu üç gezek gaýtalandy-da, saçak göz-açyp ýumasy salymda göge alyndy. 17 Petrus bu görnüi nämedigine ge galyp durka, ine, Kornelini ýollan adamlary Simuny öýüni sorap, gapa geldiler. 18 Olar gygyryp: «Petrus lakamly Simun diýen myhman u ýerdemi?» diýip soradylar. 19 Petrus henizem bu görnü barada oýlanyp otyrka, Mukaddes Ruh oa: «Ine, üç adam seni gözläp ýör. 20 Tur, aak dü, ikirjilenme-de, olar bilen git. Olary Men ýolladym» diýdi. 21 Petrus adamlary ýanyna gelip: «Gözleýän adamyyz men. Näme üçin geldiiz?» diýdi. 22 Olar: «Bizi ýüzbay Korneliý iberdi. Ol dogry we Rebbe sede edýän adam, ýahudy halkyny arasynda hem onu abraýy uludyr. Hudaýy bir peridesi oa: „Petrusy öýüe çagyryp, onu aýtjak sözlerini dile“ diýip buýruk beripdir» diýdiler. 23 Petrus olary öýe çagyryp myhman aldy. Petrus Kornelini öýünde ol günü ertesi Petrus olar bilen ýola düdi. Ýafoly doganlary-da käbiri onu bilen gitdi. 24 Ertesi gün olar Kaýsariýa bardylar. Korneliý hem dogan-garyndalaryny, ýakyn dostlaryny üýürip, olara garayp otyrdy. 25 Petrus öýe girende, Korneliý onu öünden çykdy-da, aýagyna ýykylyp, oa tagzym etdi. 26 Emma Petrus oa: «Tur ýeriden! Men hem seni ýaly bir ynsan» diýdi. 27 Petrus onu bilen gürrüleip, içeri girende, köp adamlary ýygnanandygyny gördi. 28 Petrus olara: «Bir ýahudyny baga milletden bolan biri bilen gatnamagyny ýa-da onu ýanyna gitmegini bizi kanunymyza garydygyny özüiz bilýänsiiz. Emma Hudaý maa hiç bir adama haram diýmeli däldigimi aýan etdi. 29 onu üçin hem çagyrylanymda, ikirjilenmän gaýtdym. Indi meni näme üçin çagyrandygyyzy sorap bilerinmi?» diýdi. |
| Canisius (1625)//Zschr. f. Schweizerische Kirchengeschichte. Fribourg, 1942. Bd. 36. S. 81-106; P ö lnitz G. F., von. Petrus Canisius und das Bistum Augsburg//Zschr. f. Bayerische Landesgeschichte. Münch., 1955. Bd. 18. S. 352-394; Schneider B. Peter Canisius und Paul Hoffaeus//ZKTh. 1957. Bd. 79. S. 304-330; idem. [Petrus Canisius:] Leben und Werk. Die Geistige Gestalt// Petrus Canisius. Briefe. Salzburg. 1959. S. 11-56; idem. Pietro Canisio//BiblSS. 1968. Vol. 10. Col. 798-814; Kranz G. Petrus Canisius (1521-1592)// Idem. Politische Heilige und katholische Reformatoren. Augsburg, 1959. Bd. 2. S. 241-271; Pelsemaeker A., de. Canisius éditeur de Tauler//RAM. 1960. T. 36. N 141. P. 102-108; Malley W. J. The «Contra Julianum» of St. Cyrill of Alexandria and St. Peter Canisius//Theological Studies. Milwaukee, 1964. Vol. 25. N 1. P. 70-74; K ö tter F. J. Die Eucharistielehre in den katholischen Katechismen des 16. Jh. bis zum Erscheinen des Catechismus Romanus (1566). Münster, 1969; Begheyn P. Is Reinalda van Eymeren, zuster in het St.-Agnietenklooster te Arnhem, en oudtante van Petrus Canisius, de schrijfster der Evangelische Peerle?//Ons geestelijk erf. Leuven, 1971. Vol. 45. P. 339-375; idem. Six Unpublished Letters of St. Peter Canisius to His Relatives//Archivum Historicum Societatis Jesu. 1986. Vol. 55. P. 129-144; idem. Die Familie Kanis aus Nijmegen//Petrus Canisius - Reformer der Kirche. 1996. S. 9-20; idem. The Editions of the Letters of St. Peter Canisius by Otto Braunsberger SJ and the Vicissitudes of its Ninth Volume//Petrus Canisius SJ (1521-1597). 2000. S. 303-312; idem. The Catechism (1555) of Peter Canisius: The Most Published Book by a Dutch Author in History//Quaerendo. Leiden, 2006. Vol. 36. N 1/2. P. 51-84; Buxbaum E. M. Petrus Canisius und die kirchliche Erneuerung des Herzogtums Bayern: 1549-1556. R., 1973; Troll A. Der hl. Petrus Canisius und Erasmus//Ephemerides mariologicae. Madrid, 1974. Vol. 24. P. 347-367; Bruhin J., Hrsg. Petrus Kanisius. Freiburg, 1980; Rivinius K. |
| Ex libro de Deitate sou de theologia (G.), 509–512, 521–22. De adventu salvatoris (G. et M.), fg. 1–2, 511–12. De Paschate, fg. (G.), 511–20. De anima et согроге, fg. (M.), 519–22. Didascaliæ fg. (M.), 521–22. In Matthæum, fg. (M.), 521–22. Acta sincera, lat. Anastasius Bibl. (M.), 453–66. Mai monitum, 451–54. Notitia G,., 449–52. PETRUS II ALEXANDRINUS ep., s. IV, 33. Epistola encyclica, 1275–92. Fg, ex Facundo Hermianensi 1–4, 1291–4. Notitia G., 12.73–6. PETRUS ANTIOCHENUS patr., s. XI. Epistola ad Dominicum Gradensem (Cotelerius), 120, 755–82. Dissertatio (id.), 795–816. PETRUS ARGIVORUM ep., s. IX, 104. In conceptionem S. Annæ (Monaldinus), 1351–66. Oratio funebris in S. Athanasium Methones ep., latine (AA.SS.), 1365–80. PETRUS CHRYSOLANUS [Grosolanus], Mediolanensis arch., s. XII, 127. Oratio de Spiritu S. (Allatius), 911–20. Notitia F., 909–10. [PETRUS DAMASCENUS ep., s. VIII, 162. Unio cum Deo (Philocatia), lib. 1–2, 162, 1185. Manifesta necessitas septem operum corporalium (ibid.), 1195. Sermones ascetici 1–24 (ibid.), 1279. Notitia ex Philocatia.] PETRUS DIACONUS СР., Chartularius, s., XII, 119. Responsa canonica (Leunclavius), 1093–98. PETRUS LAODICENUS ер., s. VII, 86, II. Commentarii in 4 Evangelia fg. (M.). In Matth., 3323–26; in Marc, 3325–8; in Luc, 3327–30; in Joan., 3329–30. Monitum M., 3321–4. Expositio in orationem dominicam (græce ex Origenis Opp., t. I, latine G.), 3329–36. PETRUS MANSUR [Ps. Joan. Damascenus]. De corpore et sanguine Christi, 95, 401–12. PETRUS PATRICIUS, s. VI. De legationibus Romanorum ad gentes (Excerpta Constantini Porphyrogeniti), 113, 663–74. De legationibus gentium ad Romanes (ibid.), 673–76. Notitia Niebuhr, 615–621. PHIALITUS (Phialites), s. XIII, 127. Præfatio super emendatione Dioptræ, latine (Pontanus), 127, 707–10. PHILEAS THMUITANUS, ep., s. III, 10. Epistolæ, 1561–8. Notitia G., 1359–60. [PHILEMON, a. IV, 162. Apophtegmata, græce, 593. Notitia ex Philocatia.] PHILIPPUS SOLITARIUS, s. XI-XII, 127. Dioptra latine, lib. 1–3 (Pontanus cum notis Gretseri), 709–878 (fg. græce [Cotelerius], 877–78 et 1, 1145–6). |
| „Hudaý Rebbime eýle sözledi: ‘Dumanlaryy aýak astyna salýançam, Meni sagymda otur’“. 36 onu üçin hem, eý, tutu ysraýyl halky, uny anyk bilip goý: Hudaý sizi haça çüýlän bu Isayzy hem Reb, hem Mesih edip belledi». 37 Bu sözleri eidende, adamlary ýüregine hanjar urlan ýaly boldy. Olar Petrusdan we beýleki resullardan: «Doganlar, biz näme etmeli?» diýip soradylar. 38 Petrus olara eýle diýdi: «Toba edi, her biriiz Isa Mesihi ady bilen suwa çümdürili. onda sizi günäleriiz bagylanar we Mukaddes Ruhu pegeini alarsyyz. 39 Bu wada sizi özüiz we çagalaryyz üçin, uzakda bolanlary ählisi, ýagny Hudaýymyz Rebbi çagyrjaklaryny her biri üçindir». 40 Petrus baga-da köp deliller bilen olara aýatlyk edip: «Özüizi bu azgyn nesilden halas edi!» diýip ýalbardy. 41 eýlelikde, onu sözlerini atlyk bilen kabul edenler suwa çümdürildi. ol gün üç müe golaý adam iman etdi. 42 Olar resullary taglymatyny öwrenmäge, ýakyn gatnaykda ýaamaga, bile çörek iýmäge we doga-dileg etmäge yhlasly ýapydylar. Imanlylar arasyndaky birlik 43 Resullar arkaly köp mugjyzalardyr alamatlar görkezilýärdi. ol sebäpli hemmeleri kalbyny gorky gaplapdy. 44 Iman edenleri hemmesi bilediler. Olar ähli zatlaryny orta goýýardylar. 45 Mal-mülklerini satyp, her kimi mätäçligine görä öz aralarynda bölüerdiler. 46 Olar bir adam ýaly bolup, her gün ybadathanada ýygnanardylar. Biri-birinikä myhmançylyga baryp, çöregi bölüip iýýärdiler. Çyn ýürekden atlanyp naharlaryny paýlaardylar. 47 Hudaýa alky okap, bütin il içinde hormatlanylýardylar. Hudaý hem halas bolanlary sanyny günsaýyn köpeldýärdi. 3-nji bap Petrus otura maýyby sagaldýar 1 Bir gün Petrus bilen Ýohanna öýlän sagat üçlerde — doga-dileg wagty ybadathana gitdiler. 2 ol wagt ybadathanany Owadan diýen derwezesine bir dogabitdi otura adamy göterip getirdiler. Ybadathana girýänlerden sadaka dilemegi üçin, ony her gün ol ýere getirip oturdýardylar. 3 Bu adam Petrus bilen Ýohannany ybadathana girip barýanyny görüp, olardan sadaka diledi. 4 Petrus bilen Ýohanna oa üns berip seretdiler. Sora Petrus oa: «Bize seret!» diýdi. 5 Ýaky adam olardan bir zat alaryn öýdüp, olara çierilip seretdi. 6 Petrus oa: «Meni kümüm, altynym ýok, ýöne özümde barymy saa berýärin. Nasyraly IsaMesihi adyndan buýurýaryn: Tur-da, ýöre!» diýdi. 7 Onso Petrus onu sag elinden tutup, oa ýerinden turmaga kömek etdi. Ýaky adamy obada aýaklaryna ysgyn geldi. 8 Ol ýokary towusdy-da, ýöräp balady. Onso Hudaýa alky aýdyp, ýöräp hem towsup, olar bilen birlikde ybadathana girdi. 9 Bütin halk onu ýöreýändigini we Hudaýy alkylaýandygyny gördi. 10 Adamlar onu ybadathanany Owadan diýen derwezesinde sadaka diläp oturýan adamdygyny tanadylar. Onu badan geçiren bu wakasyna juda haýran galdylar. |
| Isa Zeýtun dagynda Hudaýa dileg edýär (Matta 26:36-46;Mark 14:32-42) 39 Isa daary çykyp, hemiekisi ýaly Zeýtun dagyna gitdi. ägirtleri hem Onu yzyna düdüler. 40 Ol ýere baranlarynda, Isa olara: «Synaga dümez ýaly dileg edi!» diýdi. 41 Özi bolsa olardan bir da atym çete çekildi-de, dyza çöküp: 42 «Eý, Atam! Eger islese, bu hasrat käsesini Menden sowa geçir! Ýöne Meni islegim däl, Seni islegi amala asyn!» diýip, dileg etmäge durdy. 43 Gökden bir peride görnüp, Ony güýçlendirdi. 44 Ol agyr gama batyp, yhlas bilen Hudaýa dileg etdi. Isadan akýan der ýere damýan gan damjalary ýalydy. 45 Dileg edip bolandan so turup, Isa ägirtleri ýanyna geldi. Olary uklap ýatandyklaryny gördi, olar gaýgy-hasratdan ýaa tapdan düüpdiler. 46 Isa olara: «Näme üçin uklap ýatyrsyyz? Synaga dümez ýaly, turu-da, Hudaýa dileg edi!» diýdi. Isa tutulýar (Matta 26:47-58;Mark 14:43-54;Ýohanna 18:3-11) 47 Ol entek gepläp durka, bir mähelle peýda boldy. Onkileri biri Ýudas mähelläni öüne düüp gelýärdi. Ýudas Isany ogajak bolup, Onu golaýyna geldi. 48 Isa oa: «Eý, Ýudas! Sen bir oguk bilen Ynsan Ogluna haýynlyk edýärsimi?» diýip sorady. 49 Isany ýanyndakylar näme boljagyny görüp: «Eý, Agam! Gylyç bilen uralymy?» diýdiler. 50 Olary biri ba ruhanyny hyzmatkärini urup, onu sag gulagyny kesdi. 51 Emma Isa: «Hany, bes edi!» diýdi. Onso hyzmatkäri gulagyna elini degrip, ony sagaltdy. 52 Onso Isa Özüni ele salmaga gelen ýolbaçy ruhanylara, ybadathanany goragçylaryna, ýaululara ýüzlenip: «Näme üçin bir gozgalaçyny garysyna çykan ýaly, Meni tutmak üçin gylyçly hem taýakly gelipsiiz? 53 Men her gün sizi bilen birlikde ybadathanadakam, Meni tutmandyyz. Emma indi bu pursat sizikidir, tümlügi höküm sürýän sagadydyr» diýdi. 54 Isany tutup, ba ruhanyny öýüne alyp gitdiler. Petrus hem gara görnümden olary yzyna düüp gitdi. Petrus Isany inkär edýär (Matta 26:67-75;Mark 14:65-72;Ýohanna 18:15-18,25-27) 55 Howlyny ortasynda ot ýakyp otyrkalar, Petrus-da olary arasynda otyrdy. 56 Petrusy odu ýagtysyna gören bir keniz oa içgin seretdi-de: «Bu adam hem Onu bilen biledi» diýdi. 57 Emma Petrus: «Eý, zenan, men Ony tanamaýaryn» diýip inkär etdi. 58 Az salymdan so baga biri ony görüp: «Sen hem olardan» diýdi. Emma Petrus: «Garda, men olardan däl» diýdi. 59 Aradan bir sagada golaý wagt geçenso, baga bir adam: «Dogrudan-da, bu adam Onu bilen biledi, sebäbi bu jelileli» diýdi. 60 Emma Petrus: «Eý, garda, men seni näme aýdýanyy bilemok» diýdi. Edil ol wagt, Petrus gepläp durka, horaz gygyrdy. 61 Reb Isa garylyp, Petrusa seretdi. Petrus Rebbi: «Horaz gygyrmazdan ö, sen Meni üç gezek inkär edersi» diýen sözüni ýatlady. 62 Petrus daary çykyp, möürip aglady. 63 Isany saklaýan adamlar Ony masgaralap, urmaga baladylar. 64 Gözüni dayp: «Hany, welilik et! Seni uran kim?» diýip soradylar. 65 Ýene-de Oa ençeme hapa sözler aýtdylar. |
| 5 eýlelikde, Petrus zyndanda saklanýardy, emma ýygnak onu üçin Hudaýa yhlas bilen doga edýärdi. 6 Hirody ony orta çykarjak gününi ö ýanyndaky gije Petrus iki esgeri arasynda goa zynjyr bilen bagly ýatyrdy. Garawullar-da zyndany girelgesinde gapyny agzynda sakçylyk edýärdiler. 7 Birdenkä Rebbi peridesi peýda bolup, zyndany içinde nur parlady. Peride Petrusy böwrüne dürtüp, ony oýardy-da: «Tiz bol, tur!» diýdi. obada Petrusy zynjyrlary üzülip, elinden ýere gaçdy. 8 Peride oa: «Guagyy guan-da, çaryklaryy geý!» diýdi. Ol eýle hem etdi. Peride ýene-de: «Donuy geý-de, meni yzyma dü!» diýdi. 9 Petrus onu yzyna düüp, zyndandan daary çykdy. Emma ol peride arkaly bu bolýan zatlary hakykatdygyny bilmän, gözüne görünýändir öýdýärdi. 10 Olar birinji, ikinji garawullardan geçip, ähere çykýan demir derwezä ýetenlerinde, ol öz-özünden açyldy. Olar daary çykyp, bir köçäni boýy bilen ýörediler. Birdenkä peride Petrusy ýanyndan gaýyp boldy. 11 ol wagt Petrus özüne gelip: «Indi, hakykatdanam, Rebbi Öz peridesini ýollap, meni Hirody elinden we ýahudy halkyny baymdan inderjek bela-beterlerinden halas edendigine anyk göz ýetirdim» diýdi. 12 Petrus mua akyl ýetirenden so, Ýohannany ejesi Merýemi öýüne gitdi. Ýohanna Mark hem diýýärdiler. Ol ýerde köp adam üýüp, Hudaýa doga edýärdi. 13 Petrus howlyny gapysyny kakanda, gapyny Roda atly bir hyzmatkär gyz açmaga geldi. 14 Ol Petrusy sesini tanap, gapyny açmaga derek begenjinden ýaa içeri ylgap, howlyny gapysynda Petrusy durandygyny habar berdi. 15 Olar oa: «Sen akylydan azaypsy» diýdiler. Emma gyz öz diýenini tutup duranso, olar: «Bu Petrusy peridesidir» öýtdüler. 16 Petrus bolsa yzyny üzmän gapyny kakýardy. Gapyny açanlarynda, ony görüp haýran galdylar. 17 Petrus olara eli bilen ýuwa bolmaklaryny yarat etdi. Onso Rebbi özüni zyndandan nähili azat edendigini olara gürrü berdi. Sora: «Muny Ýakuba we beýleki doganlara habar beri» diýdi-de, baga ýere çykyp gitdi. 18 Gün doganda, esgerleri arasynda uly galmagal turdy. Olar biri-birinden: «Petrusa näme bolduka?» diýip soraýardylar. 19 Hirod Petrusy agtardy. Emma ony tapmanso, garawullary soraga çekip, olary öldürmegi buýurdy. |
| – Puto, uicti sumus. Simon dixit: – Audi, imperator bone, ut isti sciant quae ego. eis aliquando ostendi. Conuersus itaque ad Pauium Nero dicit ei: – Paule, quid dicis? Cui ait: – Hunc nisi citius perdideris, malum grande adcrescet patriae tuae. VIII Contigit autem eo tempore, ut adulescens quidam nobilis etiam propinquus Caeseris moreretur, quem multi in ciuitate dolebant. admonebant autem plerique experimentum quaerentes utrum posset Petrus adulescentem mortuum suscitare, quia iam celeberrimus a diuersis in his operibus habebatur; sed apud gentiles difficile credebatur. alii autem Simonem adduci dicebant, ut eum si posset a morte suscitaret. utrique ergo ubi fuerat corpus directi sunt. conuenientibus etiam multis senatoribus qui fuerant cum Nerone, quaerentes cognoscere utrum aliquis ex ipsis posset iuuenem de morte suscitare, respondens Petrus dixit: – Qui se potentiorem offert, accedat prius et uirtute qua dicit posse mortuum resuscitet. Tunc Simon conditionem proposuit, si ipse mortuum resuscitaret, continuo Petrus occideretur; si uero Petrus praeualuisset, in Simonem sentencia uerteretur. et quieuit Petrus conditioni propositae. accessitque Simon ad iectulum defuncti, incantare atque inmurmurare dira carmina coepit. et post horam multam caput mouere uisus est qui mortuus fuerat. et mox clamor ingens omnium qui aderant surrexit, quod iam uiueret aduiescens. ira ergo et indignatio ab omnibus surrexit in Petrum, quod ausus esset praefere se tantae potentiae. IX Tunc sanctus Petrus apostolus petiit silentium dicens: – Si uiuit defunctus loquatur, et si resuscitatus est surgat, ambulet, fabuietur. fantasma, non ueritas est quod uidetur caput mouisse. Deinde uero dicit: – Separetur a lectulo Simon et uideamus si iterum se mortuus mouere possit. Quo facto remansit corpus examine sicuti fuerat. adstitit itaque Petrus iongius a lectulo et intra se orationem cum lacrimis faciens magna uoce dicit: – Adulescens, surge sanet te dominus lesus Christus. Et statim surrexit adulescens et locutus est et ambulauit et cibum sumpsit: et dedit eum matri suae. qui cum rogaretur ut ab eo non discederet, ait: |
| VI Sequenti uero die introiuit Simon ad Neronem in cubiculum, quia carissimus factus ei fuerat, et ait: – Hic sunt illi duo quos parens Pontii Pilati magnos esse proposuit. sed audi, imperator, diutius uiuere non debent, quia isti totam ludaeam subuerterunt. nam Petrus et Paulus alii sunt. Nero autem iussit colligi senatum et Petrum et Paulum introduci. quibus ait: – Quid uocamini? Responderunt: – Petrus et Paulus discipuli domini lesu Christi. Tunc ostendit eis Simonem dicens: – Nostis hominem hunc? Et dixerunt: – Nouimus magum peruersum ualde. Subridens uero Nero dixit: – Quid uocatur? Dixerunt: – Simon. iste et ad nos uenit et baptizatus uoluit uirtutem diuinam pretio conparare. unde maledictus et condemnatus a nobis discessit in suam perditionem. nam Christus non est quem esse se dicit: etsi alios per inquitates suas inducit, nos tamen nullo modo fallere potest. Nero imperator dicit: – Quis est Christus, cuius uos discipulos esse dixistis? Petrus et Paulus dixerunt: – Si uis scire, lege omnes uirtutes et doctrinas eius, et uera et praeclara mirabilia, et inuenies Christum. nam iste fallax est et iniquus. VII Nero imperator ait: – Et iste multa mirabilia fecit me praesente et quicquid uolui statim demonstrauit mihi. Petrus et Paulus dicunt: – Si quid fecit, per fantasiam ad praesens et in aenigmate fecit; nam uerissimum aliquid nec fecit nec aliquando facturus est. Sirnon dixit: – Dicat Petrus quid nunc facere cogito. Petrus uero silentio panem petiit et sub manica tenens dixit Simoni: – Fac quod cogitas, ut cognoscant omnes quia fantasticum est omne quod facis. Simon autem continuo eleuata manu digitos excussit, et apparuerunt subito quasi canes ingentes et impetum magnum in Petrum et Pauium fecerunt, ita ut omnes exterriti fugerent. Petrus quoque proiecto in terra pane, canes statim fantastici nusquam conparuerunt. et ait Simoni: – Si uera sunt quae fecisti, quare panis remansit in manu tua, et qui comederent nusquam conparuerunt? Nero etiam imperator Simoni mago sic ait: |
|
|
