| Θεοτοκον Σ ε Θεοτκε, τ πλα μν κα τεχος, σ ε ντληψις, τν ες σ προστρεχντων, σ κα νν ες πρεσβεαν κινομεν, να λυτρωθμεν τν χθρν μν. Ερμς «Τν προδηλωθντα, ν ρει τ νομοθτ, ν πυρ κα βτ, τκον τν τς ειπαρθνου, ες μν τν πιστν σωτηραν, μνοις σιγτοις μεγαλνομεν». ξαποστειλριον το σου χος β« Γυνακες κουτσθητε Τ βθη τν κριμτων σου, ρενηται τ Πνεματι, τ δ το Πνεματος Στερ, ν πνεματι κα δυνμει, Μξιμος ξηρενησεν, ς νδικος φιλσοφος, θελσεις νεργεας τε, νακηρττων σου δο· δι λαμπρς νν τιμται. ξαποστειλριον τν Μαρτρων χος γ» Φς ναλλοωτον Λγε Φς Φωτου τος χλοις, γνετο μαρτυρα, το νικτου νικντος, ν τας βασνοις τν πλνην, Χριστο τς δο γεννσεις, θεολογοντων, ος εφημσωμεν μα. ξαποστειλριον χος γ " ατμελον Φς ναλλοωτον Λγε, φωτς Πατρς γενντου, ν τ φανντι φωτ σου, σμερον ν Θαβωρ, φς εδομεν τν, Πατρα, φς κα τ Πνεμα, φωταγωγον πσαν Κτσιν. Ες τν Στχον τν Ανων, Στιχηρ Προσμοια. χος β» Οκος το φραθΠαρλθεν σκι, λλυθεν χρις, ν τ Θαβρ τ ρει, Μωσς βα Στερ, δν σου τν Θετητα. Στχ. Σο εσιν ο ορανο, κα σ στιν γ. λας κα Μωσς, ν τ Θαβρ τ ρει, τν ξοδον λλουν, ν μελλες πληρσειν, πρ μν Φιλνθρωπε. Στχ. Θαβρ κα ρμν ν τ νματ σου γαλλισονται. Τς θεας σου μορφς, ο τρες τν Μαθητν σου, ρν μ δυνηθντες, τν στραπν ν φβ, Σωτρ ες γν κατπιπτον. Θεοτοκον χος β " Οκος το φραθ ψωσον εσεβν, βασιλων τ κρας, Παμβασιλε οκτρμον, κα νκας δδου Στερ, πρεσβεαις τς τεκοσης σε. Ες τν Λειτουργαν. ντφωνον Α» Στχος α». Μγας Κριος κα ανετς σφδρα ν πλει το Θεο μν. Στχος β». τοιμζων ρη ν τ σχ ατο. Στχος γ». ναβαλλμενος φς ς μτιον. Στχος δ». Τ ρη γαλλισονται π προσπου Κυρου. ντφωνον Β» Στχος α». Ο θεμλιοι ατο ν τος ρεσι τος γοις. Σσον μς Υ Θεο, ν τ ρει τ Θαβρ μεταμορφωθες, ψλλοντς σοι λληλοα. Στχος β». γαπ Κριος τς πλας Σιν, πρ πντα τ σκηνματα, ακβ. Στχος γ». Δεδοξασμνα λαλθη περ σο, πλις το Θεο. Στχος δ». Μτηρ Σιν, ρε νθρωπος. κα νθρωπος γεννθη ν ατ. ντφωνον Γ» Στχος α». Τ λη σου, Κριε, ες τν ανα σομαι. χος βαρςΜετεμορφθης ν τ ρει Χριστ Θες, δεξας τος Μαθητας σου τν δξαν σου, καθς δναντο. Λμψον κα μν τος μαρτωλος, τ φς σου τ διον, πρεσβεαις τς Θεοτκου, φωτοδτα δξα σοι. Στχος β». ξομολογσονται ο ορανο τ θαυμσι σου, Κριε. Στχος γ». Μακριος λας γινσκων λαλαγμν. Στχος δ». Κριε ν τ φωτ το προσπου σου πορεσονται, κα ν τ νματ σου γαλλισονται λην τν μραν. ΕσοδικνΘαβρ κα ρμν ν τ νματ σου γαλλισονται. Σσον μς Υ Θεο, ν τ ρει τ Θαβρ μεταμορφωθες, ψλλοντς σοι λληλοα. |
| Скачать epub pdf ΤΟΥ ΘΩΜΑ ΚΥΡΙΑΚΗ ΤΟΥ ΑΝΤΙΠΑΣΧΑ ΗΤΟΙ Η ΨΗΛΑΦΗΣΙΣ ΤΟΥ ΑΓΙΟΥ ΑΠΟΣΤΟΛΟΥ ΘΩΜΑ ΕΝ Τ ΜΙΚΡ ΕΣΠΕΡΙΝ Στιχηρ χος α Τν ορανων ταγμτων Φρει Χριστς φιλανθρπως, κα τν ψηλφησιν, ς κα Σταυρν πρ τατης, κα τν δικον φνον, τφου τριημρως ξαναστς, σφραγισμνου το μνματος, κα τν θυρν κεκλεισμνων τος Μαθητας, πιστς ς παντοδναμος. χος α Φρει Χριστς φιλανθρπως, κα τν ψηλφησιν, ς κα Σταυρν πρ τατης, κα τν δικον φνον, τφου τριημρως ξαναστς, σφραγισμνου το μνματος, κα τν θυρν κεκλεισμνων τος Μαθητας, πιστς ς παντοδναμος. χος α το Θωμ πιστα, τν κοσμοστειραν, το θεανθρπου Λγου, τν ξ δου κευθμνων, γερσιν πιστοται, τρσιν χειρν κα ποδν τολμηρτερον, κψηλαφσα πρς πστωσιν κοσμικν, δεξι τ φιλοπργμονι. χος α Συνηθροισμνων τ φβ, τ κ το πθους σου, τν ποστλων Λγε, κα θυρν κεκλεισμνων, φνω συνεισλθες, μσον ατν, τν ερνην δωρομενος, κα τ Θωμ προτεινμενος ψηλαφν, τος σεπτος πλευρς σου μλωπας. Δξα... Κα νν... χος β Μετ τν γερσν σου Κριε, συνηγμνων τν Μαθητν σου, κα τν θυρν κεκλεισμνων, ν μσ στης, ερνην παρχων ατος. Πεισθες δ κα Θωμς, τ ρσει τν χειρν κα τς πλευρς σου, Κριον κα Θεν σε μολγησε, σζοντα τος λπζοντας ες σ, φιλνθρωπε. Ες τν Στχον, Στιχηρ Προσμοια. χος β Οκος το φραθ Χελεσι καθαρος, μνετε σν γγλοις, βροτο τν ναστντα, τριμερον κ τφου, κα κσμον συνεγεραντα. Στχ. πανει ερουσαλμ τν Κριον, ανει τν Θεν σου Σιν. χος β φθης τος ερος, σο Στερ ποστλοις, τν θυρν κεκλεισμνων, δι ατν γκαινζων, μν τ θεον Πνεμ σου. τι νσχυσε τος μοχλος τν πυλν σου. χος β Νν σε Παμβασιλε, δντες ο βλεφροις, λλ καρδας πθ, Θεν πεπιστευκτες, ν μνοις μεγαλνομεν. Δξα... Κα νν... χος β Οκος το φραθ Νμεις Λυτρωτ, ερνην τ λα σου, κα φλημτων λσιν, πρεσβεαις τς πανγνου, κα μνης Θεομτορος. πολυτκιον χος βαρς, (γ) σφραγισμνου το μνματος ζω κ τφου ντειλας Χριστ Θες, κα τν θυρν κεκλεισμνων, τος Μαθητας πστης πντων νστασις, πνεμα εθς δι ατν γκαινζων μν, κατ τ μγα σου λεος. |
| Χορς· μν. νταθα παντες ψλλουσιν ργς κα μετ κατανξεως τ· Σ μνομεν, σ ελογομεν, σο εχαριστομεν, Κριε, κα δεμεθ σου, Θες μν. Κα ν συνεχε πλυσις τς Θεας Λειτουργας. Η ΠΡΩΝΗ ΔΕΗΣΙΣ ΔΙΑ ΤΗΝ ΚΑΤΑΠΑΥΣΙΝ ΤΟΥ ΠΟΛΕΜΟΥ κδοσις «γιορειτικς Βιβλιοθκης», 1941 κδοτικς Οκος Σωτ. Ν. Σχοιν, ν Βλ πρων μετ τν θεαν Λειτουργαν δησις, γνεται οτω. Κατ τν ραν τς θεας Μεταλψεως π το ερως ντ Κοινωνικο, ψλλεται πρτον τ παρν· πολυτκιον. χος α´. Σσον, Κριε, τν λαν σου, κα ελγησον τν κληρονομαν σου, νκας τος βασιλεσι κατ βαρβρων δωρομενος, κα τ σν φυλττων, δι το Σταυρο σου πολτευμα. Ετα κολουθε Κανν, Τν κραταιν ν σχ κα δυνατν· μετ τν ποον ερες στμενος πρ τς γας Τραπζης ναφωνε· λησον μς Θες κατ τ μγα λες σου, δεμεθ σου πκουσον κα λησον. Χορς· Κριε, λησον (γ´ καθ κστην). τι δεμεθα πρ τν εσεβν κα ρθοδξων Χριστιανν. τι δεμεθα πρ το ρχιεπισκπου μν (δενος), κα πσης τς ν Χριστ μν δελφτητος. τι δεμεθα πρ το εσεβεσττου βασιλως μν Γεωργου, το διαδχου Παλου, τς συζγου ατο Φρειδερκης, το υο ατν Κωνσταντνου, πσης τς Βασιλικς οκογενεας, τν μελν τς Κυβερνσεως, το κατ γν, ρα κα θλασσαν φιλοχρστου μν στρατο, κα πρ το Κριον τν Θεν μν το π πλον συνεργσαι κα κατευοδσαο ατος ν πσι, κα πρ το συμπολεμσαι κα ποτξαι πντα χθρν κα πολμιον, επομεν. τι δεμεθα πρ πικρατσεως τς σωτηρας το θνους μν κα τς νκης το κατ ξηρν, θλασσαν κα ρα φιλοχρστου μν στρατο. τι δεμεθα πρ το διαφυλαχθναι τν γαν κκλησαν (Μονν) κα τν πλιν ( κμην, χραν, νσον) τατην, κα πσαν πλιν κα χραν π ργς, λοιμο, λιμο, σεισμο, καταποντισμο, πυρς, μαχαρας, πιδρομς λλοφλων, μφυλου πολμου, κα αφνιδου θαντου· πρ το λεων, εμεν κα εδιλλακτον γενσθαι τν γαθν κα φιλνθρωπον Θεν μν, το ποστρψαι κα διασκεδσαι πσαν ργν κα νσον, τν καθ μν κινουμνην· κα σασθαι μς κ τς πικειμνης δικαας ατο πειλς, κα λεσαι μς. |
| Κανν α», δ ς», το σου χος πλ. β " Ερμς «Το βου τν θλασσαν, ψουμνην καθορν, τν πειρασμν τ κλδωνι, τ εδ λιμνι σου προσδραμν, βο σοι νγαγε, κ φθορς τν ζων μου Πολυλεε». Ο ψμμον θεμλιον, λλ πστιν ρραγ, Θεοφρος θμενος, τας το χθρο παντοαις πιβουλας, κλνητος μεινεν, ητττ δυνμει κυβερνμενος. γλσσ σου κλαμος, ξυγρφου ληθς, ς γραμματως γγονεν, φηγουμνη γνσιν πανευσεβ, πλαξν γχαρττουσα, καρδιν Πτερ νμον τν το Πνεματος. Τ σν ο κπλοντες, τν δογμτων γαληνν, φραμ θεφρον πλαγος, τρικυμιν λυτρονται ψυχοβλαβν, κα ζλης αρσεων, νανεοντες πστει διασζονται. Θεοτοκον πσης πκεινα, νοουμνης ς Θες, κα ρωμνης κτσεως, σωματωθες προλθεν κ σς γαστρς, τηρσας σε φθορον, σπερ ς πρ το τκου σου Θεονμφευτε. Ερμς «Το βου τν θλασσαν, ψουμνην καθορν, τν πειρασμν τ κλδωνι, τ εδ λιμνι σου προσδραμν, βο σοι νγαγε, κ φθορς τν ζων μου Πολυλεε». Κοντκιον χος β " Τ νω ζητν Τν ραν ε, προβλπων τς τσεως, θρνεις πικρς, φραμ ς φιλσυχος πρακτικς δ γγονας, ν τος ργοις διδσκαλος σιε. θεν Πτερ παγκσμιε, αθμους γερεις πρς μετνοιαν. Οκος χνηλατεν βουλμενος, Πτερ, το Προδρμου τας τρβοις, κ το κσμου μνος ατς πρας, ες ρημον κατκησας. Βλπων σε ον οτω βιοντα χθρς τν δκαιον, γναιον πνυ ναιδς κατ σο διεγερει, ομενος δι το ρχαου πλου τν σν νδρεαν καταβαλεν, κα τν γνεαν μολνειν σου, να μ ν τος λγοις κα ργοις σου αθμους γερς πρς μετνοιαν. Σ Υ Ν Α Ξ Α Ρ Ι Ο Ν Τ ΚΗ» το ατο μηνς, Μνμη το σου Πατρς μν φραμ το Σρου. Στχοι κουσε γλτταν ψαλμικς, ν οκ γνω, φραμ, νω καλοσαν, γλσσαν Σρος. Εκδι γδοτ Νες φραμ θυμν πηρον. Τ ατ μρ, Μνμη το σου Πατρς μν Παλλαδου. Στχοι Κρεττων πρξας σαρκικν σκιρτημτων, Σκιρτ παρ ατ Παλλδιος τ πλ. Τ ατ μρ, Μνμη το σου Πατρς μν ακβου το σκητο. Στχοι πλθε σαρκς, σπερ κ τινος πγης, σαρκς, κωβος οχ λος πγαις. Τ ατ μρ, α γιαι δο Μρτυρες, μτηρ κα θυγτηρ, ξφει τελειονται. Στχοι Τ παιδ συγκλνασα μτηρ τν κραν, Ξφει συνεξπνευσε τ θυγατρ. Τ ατ μρ, γα Χρις τος πδας κκοπεσα τελειοται. Στχοι Πδας Χρις τμηθεσα, πρς Θεν τρχει Τος ψυχικος γρ ο συνετμθη πδας. Τας τν γων σου πρεσβεαις, Θες, λησον μς. μν. |
| Κανν β», δ ς», τς ορτς χος πλ. δ» λσθητ μοι Σωτρ ς μγα κα φοβερον, ρθη θαμα σμερον! ξ ορανο ασθητς, κ γς δ σγκριτος, ξστραψεν λιος, τς δικαιοσνης, νοητς π το ρους Θαβρ. Παρλθε μν σκι, το νμου ξασθενσασα, λλυθε δ σαφς, Χριστς λθεια, Μωσς νεβησεν ν τ Θαβωρ, κατιδν σου τν Θετητα. στλος τ Μωσε, Χριστν τν μεταμορφουμενον, δ νεφλη σαφς, τν χριν το Πνεματος, τν πισκισασαν, ν τ Θαβωρ, παρεδλου μφανστατα. Καταβασα «Νοτου θηρς ν σπλγχνοις, παλμας, ωνς, σταυροειδς διεκπετσας, τ σωτριον πθος προδιετπου σαφς. θεν τριμερος κδς, τν περκσμιον νστασιν πεζωγρφησε, το σαρκ προσπαγντος Χριστο το Θεο, κα τριημρ γρσει τν κσμον φωτσαντος». Κοντκιον τς ορτς χος βαρς Ατμελον π το ρους μετεμορφθης, κα ς χρουν ο Μαθητα σου τν δξαν σου, Χριστ Θες θεσαντο, να ταν σε δωσι σταυρομενον, τ μν πθος νοσωσιν κοσιον, τ δ κσμ κηρξωσιν, τι σ πρχεις ληθς, το Πατρς τ παγασμα. Οκος γρθητε ο νωθες, μ πντοτε χαμερπες, ο συγκμπτοντες ες γν τν ψυχν μου λογισμο, πρθητε κα ρθητε ες ψος θεας ναβσεως, προσδρμωμεν Πτρ κα τος Ζεβεδαου, κα μα κενοις τ Θαβριον ρος προφθσωμεν, να δωμεν σν ατος τν δξαν το Θεο μν, φωνς δ κοσωμεν, ς περ νωθεν κουσαν, κα κρυξαν, το Πατρς τ παγασμα. Σ Υ Ν Α Ξ Α Ρ Ι Ο Ν Τ ΙΓ» το ατο μηνς, μνμη τς μεταθσεως το λειψνου το σου Πατρς μν Μαξμου το μολογητο. ΣτχοιΚινοσ σου Μξιμε πιστο τν κνιν, Δηλοντες, ς ζς, ξαμεβων κα τπους. Μαξμου μφ τρτην νεκρν δεκτην μεταθκαν. Τ ατ μρ, μνμη τς οιδμου κα Παμμακαρστου Βασιλσσης κα κτιτορσσης τς σεβασμας μονς το Παντοκρτορος Σωτρος Χριστο, Ερνης, τς δι το γου κα γγελικο σχματος μετονομασθεσης Ξνης Μοναχς. ΣτχοιΠαντοκρτωρ δδωκ σοι Μονν νω, ς κτιτορσσ δας Μονς κτω. Τας τν γων σου πρεσβεαις, Θες, λησον μς. μν. Κανν α», δ ζ», τς ορτς |
| Κοντκιον το σου χος πλ. δ " Τ περμχ στρ φνης παμφας π γς λμπων, κα τος ν ζφ τν παθν περιαυγζων, ατρς δ ρωγτατος τν νοσοντων, λλ» ς χριν εληφς, τν τν σεων, τος ατοσ σε παρσχου πσαν ασιν, να κρζωμεν· Χαροις, Πτερ ωαννκιε. Οκος στραψεν ν τ κσμ θεληπτος βος τν σν κατορθωμτων, Παμμκαρ, κα πλασε πσαν χλν ψυχικν παθημτων, κα φς λον κατηγασε, τος πστει σο κα πθ κβοσι τατα. Χαροις, τερπνν Μοναζντων κλος, χαροις, φωστρ διαυγς το κσμου. Χαροις, τν νοσοντων ταχεα παρκλησις, χαροις, ερωστοντων κλνητον ρεισμα. Χαροις, τι τν πγειον πεβλου στρατιν, χαροις, τι τ ορνια ντηλλξω τν φθαρτν. Χαροις, τν θεων ντως ρετν ταμας, χαροις τν πορρτων ατουργς θαυμασων. Χαροις, παθν παντοων καθαρεσις, χαροις, μν προσττης θερμτατος. Χαροις, παντς τοιμτατος στης, χαροις, παντς καταφγιον κσμου. Χαροις, Πτερ ωαννκιε. Σ Υ Ν Α Ξ Α Ρ Ι Ο Ν Τ Δ» το ατο μηνς, Μνμη το σου Πατρς μν ωαννικου το μεγλου, το ν τ λμπ. Στχοι Τν ωαννκιον κ γς λαμβνει τ λγ γν το Θεο πξας Λγος. Σμ σοι ν γε τετρτ ωαννκιε χεσαν. Τ ατ μρ, μνμη τν γων ερομαρτρων, Νικνδρου πισκπου Μρων, κα ρμαου Πρεσβυτρου, χειροτονηθντων παρ το γου ποστλου Ττου. Στχοι Χριστν ποθοντας ζντας Μρτυρας δω, Κα ζντας νθπτουσι πικρς τ τφ. Τ ατ μρ, Μνμη το γου Μρτυρος Πορφυρου. Στχοι Πορφριος εστλιστος κ ξφους, Λαμπρν στολισθες πορφραν ξ αμτων. Τ ατ μρ, Διγησις ες τν θρνον το Προφτου ερεμου περ τς ερουσαλμ, κα ες τν λωσιν τατης, κα περ τς κστσεως βιμλεχ. Μνμη το γου κα εσεβστου βασιλως, ωννου το Βαττζη, το κα λεμονος πικληθντος. Τας τν γων σου πρεσβεαις, Θες λησον μς. μν. Κανν α», δ ζ», το σου χος δ " Ερμς «Οκ λτρευσαν, τ κτσει ο θεφρονες, παρ τν κτσαντα, λλ πυρς πειλν, νδρεως πατσαντες, χαροντες ψαλλον· περμνητε, τν Πατρων Κριος, κα Θες ελογητς ε». Τν καρδαν, τς Τριδος οκητριον, περγασμενος, τρες δομσω ναος, ν ος θε χριτι, ωαννκιε, μρα βλζουσιν, ες φωτισμν κα κθαρσιν, τν πιστς σοι προσιντων. ψυχ σου φωταυγε θεου Πνεματος, λλαμπομνη ε, ψυχν ρα πιστς, τν προσερχομνων σοι, ωαννκιε, τ βουλεματα, προφητικας προγνσεσιν, ερς θαυμαζομνη. Νοσημτων, χειμαζντων με Μακριε, ψυχς κα σματος, τας κεσαις σου, συντμως πλλαξον, κα μλπειν ποησον· περμνητε, τν Πατρων Κριος, κα Θες ελογητς ε. Θεοτοκον ναλλοωτον, τεκοσα μνη Κριον, Θεοχαρτωτε, τ δεξι τ ατο, γν λλοισα μου, τν νον κτευε, πρς τ κρεττονα, δεινς περιτρεπμενον, τας το βου σχολαις. |
| § 26. Κα παραυτο μεσημβριν στιν γα Σιν, μτηρ τν κκλησιν Σολομν 2060 . κε καθζετο γιος ωννης Θεολγος. κε γινε 2061 κα μυστικς δεπνος κα νιπτρας. κε λθε κα τ πνεμα τ γιον κα φτισε τος ποστλους. κε κοιμθη κα περαγα Θεοτκος. Ατο στιν κα τφος το Δαβδ κα το πρεσβτου Συμεν κα το γου πρωτομρτυρος Στεφνου. Ες διστημα λγον εναι τπος που θρνησεν γιος Πτρος μετ τν ρνησιν. Ατο δωχεν κα λεπρς το Χριστο πισμα. Τατα γεγνασιν ες τν γαν Σιν. πχει π τν γιον Τφον στδια ς´. § 27. π’ ατο κα κτω εναι γρς το Κεραμως, ες ν δξατο τ τρικοντα ργρια ες ταφν τος ξνοις, μλιον α´. § 28. π’ ατο κα κτω στδια β´ εναι τ πηγδι το β, κα κθε χρνον γεμζει ως νω κα χνεται σπερ ποτμι, κα πγει ως τν Νκραν Θλασσαν λον τν Μρτιον κα πλιν φυρ ως κτω. § 29. Παραπνω δ τ ερουσαλμ εναι το Σιλωμ κολυμβθρα, δπου στειλεν Χριστς τν τυφλν κα θη. § 30. π’ ατο δ πνω εναι τφος το γου ακβου το δελφοθου. Ες τν ατν τπον ιψαν ατν κα πκτειναν. Ατο εναι κα Οκος το Φαρα. π’ ατο πνω λγον εναι τπος που φουρκσθηκεν οδας. § 31. κε πλησον ες τν φραγγαν εναι Γεθσημαν, ο στιν νας κα γιος τφος τς περαγας Θεοτκου. Κτω εναι χωσμνος. Καταβανει βαθμδες μ´. Ες τν μσην το ναο εναι κουβοκλιον πτρινον κα μσα ατο εναι τφος τς Παναγας. Κρμονται κα κανδλαι ις´ κομητες. Εναι γον κα μα πρτα νδον το ναο κτισμνη. § 32. Κα π’ ατο μλιον α´ στι τ σπλαιον, ο προσεχετο Κριος μετ τν μαθητν ατο· ο λθν οδας μετ το συνεδρου κα επεν Χαρε, ραββ» (Ματθ. κς´, 49), κα κατεφλησεν ατν, λαβεν ατν κα πγαν ατν ν τ αλ το Πιλτου. κε κοψεν Πτρος τ τον το Μλχου. § 33. Κα παραυτο στδιον ν στιν τπος που επεν Χριστς γονυπετν· Πτερ, ε δυνατν στιν (παρελθτω) τ ποτριον π’ μο» (Ματθ. κς´, 39). Κα τυπθησαν τ γνατα ατο ες τν πτραν ως τν σμερον. |
| χος δ« Χρσμα ερτατον, ς ερες περικεμενος, κα Προφτης δεικνμενος, προβλπεις τ μπροσθεν· κα προστξει θε, χρεις βασιλας, κα τ σμενα δηλος, κρνων δικαως σραηλτην λαν, παστως παραβανοντα, κα το Θεο μακρυνμενον, Σαμουλ ξιγαστε, θεοφρε πανλβιε. χος δ» Νν οκ ν ανγμασιν, οδ σκιας ς τ πρτερον, πρς δ πρσωπον πρσωπον, ρς πθησας, τς σαρκς τν γνφον, κα τν βαρτητα, πεξελθν κα ορανος, περιπολεων κα γαλλμενος, Προφτα πανσεβσμιε, τν προφητν σοστσιε, τν δικαων συνμιλε, τν γγλων συμμτοχε. Θεοτοκον, Τς ορτς χος πλ. β " Τ θαντ σου Κοιμσει, Θεοτκε Μτηρ τς ζως, νεφλαι τος ποστλους, αθερους διρπαζον, κα κοσμικς διεσπαρμνους, μοχρους παρστησαν τ χρντ σου σματι, ο κα κηδεσαντες σεπτς, τν φωνν το Γαβριλ, μελδοντες νεβων· Χαρε κεχαριτωμνη, Παρθνε Μτηρ νμφευτε, Κριος μετ σο· Μεθν ς Υν σου κα Θεν μν, κτευε σωθναι τς ψυχς μν. Ες τν Στχον, Στιχηρ Προσμοια τς ορτς. χος β», Οκος το φραθμνοις σου τ σεπτν, κα θεοδχον σμα, προπμποντες ο θεοι, βων θιασται· Πο νν παρεις Δσποινα; Στχ. νστηθι Κριε ες τν νπαυσν σου. Δετε ο γηγενες, στησμεθα χορεαν, ξδια βοντες· π τ Μεταστσει, τς Θεοτκου σμερον. Στχ. μοσε Κριος τ Δαυδ λθειαν, κα ο μ θετσει ατν. Πλαι τν ορανν, πρθητε ρσαι, τν πλην το ψστου, χωροσαν μετ δξης, πρς τν Υν κα Κριον. Θεοτοκον χος β« Οκος το φραθ Γ μν τ σ ταφ, ελγηται Παρθνε, ρ δ τ νδ, γασται τ ξν, νμ θανοσης φσεως. πολυτκιον το γου Προφτου χος β» Το Προφτου σου Σαμουλ τν μνμην, Κριε, ορτζοντες, δι ατο σ δυσωπομεν·Σσον τς ψυχς μν. πολυτκιον τς ορτς χος α« ν τ Γεννσει τν παρθεναν φλαξας, ν τ Κοιμσει τν κσμον ο κατλιπες Θεοτκε. Μετστης πρς τν ζων, μτηρ πρχουσα τς ζως, κα τας πρεσβεαις τας σας λυτρουμνη, κ θαντου τς ψυχς μν. ΕΙΣ ΤΟΝ ΟΡΘΡΟΝ Μετ τν α» Στιχολογαν, Κθισμα τς ορτς |
| Ες τν Στχον, Στιχηρ Προσμοια χος β Οκος το φραθ θαματος καινο! παραδξου τρπου! πς χρτος οκ φλχθη, χερ το ποστλου, πυρ τ τς Θετητος! Στχ. πανει ερουσαλμ τν Κριον, ανει τν Θεν σου Σιν. χος β Σπεσωμεν κα μες, τς χερας γισαι, τ τν παθν ργ, κα οτω το Δεσπτου, τς πλευρς φαψμεθα. Στχ. τι νσχυσε τος μοχλος τν πυλν σου, ελγησε τος Υος σου ν σο. χος β γκανισον ψυχ πσας σου τς ασθσεις, πρς θεαν θεωραν· Χριστς γρ οτω θλει, τελεσθαι τ γκανια. Δξα... Κα νν... χος β Οκος το φραθ ρα μοι νοητς τν λλαγν το κσμου, κα κσμησον τ νδον, τας ρετας ς φλλοις ψυχ, κα ρασθητι. ντφωνον α χος β Στχ. λαλξατε τ Κυρ πσα γ. Στχ. Ψλατε δ τ νματι ατο, δτε δξαν ν ανσει ατο. Στχ. Επατε τ Θε· ς φοβερ τ ργα σου. ν τ πλθει τς δυνμες σου ψεσοντα σε ο χθρο σου. Στχ. Πσα γ προσκυνηστωσν σοι κα ψαλτωσν σοι, ψαλτωσαν δ τ νματι σου ψιστε. ντφωνον β χος ατς Στχ. Θες οκτειρσαι μς κα ελογσαι μς, πιφναι τ πρσωπον ατο φ μς, κα λεσαι μς. Στχ. Το γνναι ν τ γ τν δν σου, ν πσιν θνεσι τ σωτριν σου. Στχ. ξομολογησσθωσν σοι λαο, Θες, ξομολογησσθωσν σοι λαο πντες. Στχ. Ελογσαι μς Θες, κα φοβηθτωσαν ατν πντα τ πρατα τς γς. ντφωνον γ χος πλ. α Στχ. νασττω Θες, κα διασκορπισθτωσαν ο χθρο ατο, κα φυγτωσαν π προσπου ατο ο μισοντες ατν. Χριστς νστη κ νεκρν, θαντ θνατον πατσας, κα τος ν τος μνμασι, ζων χαρισμενος. Στχ. ς κλεπει καπνς, κλιπτωσαν, ς τκεται κηρς π προστου πυρς. Στχ. Οτως πολονται ο μαρτωλο π προσπου το Θεο, κα ο δκαιοι εφρανθτωσαν. Στχ. Ατη μρα, ν ποησεν Κριος, γαλλιασμεθα κα εφρανθμεν ν ατ. Εσοδικν ν κκλησαις ελογετε τν Θεν, Κριον κ πηγν σραλ... Μεγαλυνριον χος α «Σ τν φαεινν λαμπδα, κα Μητρα Θεο, τν ρζηλον δξαν κα νωτραν πντων τν ποιημτων ν μνοις μεγαλνομεν». |
| Να μην προσχει αμαρτες λλων, αλλ μνον τις δικς του και να κλαει γι’ αυτς ημρα και νχτα, και να μην χει φιλα με καννα. Η ψυχ που χει πνο απ συμφορς και ελγχεται απ τη θμηση των αμαρτιν της, γνεται νεκρ για τον κσμο, και ο κσμος νεκρνεται γι’ αυτν, δηλαδ γνονται πρακτα τα πθη της σρκας, και ο νθρωπος γνεται αργς γι’ αυτ. Εκενος που απαρνεται τον κσμο και πηγανει μαζ με το Χριστ και ησυχζει, αγαπ το Θε και φυλει καθαρ τη θεα εικνα και αποκτ τη θεα ομοωση. Γιατ δχεται απ το Θε τη χορηγα του Πνεματος και γνεται οκος Θεο και χι οκος δαιμνων· παρουσιζει ργα δκαια ενπιον του Θεο. Και η ψυχ που εναι καθαρ απ τον κσμο και ελεθερη απ σαρκικος μολυσμος και δεν χει καμα κηλδα ρυτδα(Εφ. 5, 27), θα στεφθε με το στεφνι της δικαιοσνης, και θα λμπει ολκληρη απ την ομορφι της αρετς. Αν κποιος στην αρχ της αποταγς του απ τον κσμο δεν χει πνθος στην καρδι του, οτε δκρυα πνευματικ, οτε θμηση της ατελετητης κολσεως, οτε αληθιν ησυχα, οτε επμονη προσευχ, οτε ψαλμωδα, οτε μελτη των θεων Γραφν, οτε του γιναν λα αυτ συνθεια, στε απ την αδικοπη εγκαρτρηση σ’ αυτ να αναγκζεται απ το νου του να τα πρττει και χωρς ακμη να το θλει, και αν δε μεγαλνει ο φβος του Θεο μσα στο νου του, ττε αυτς βρσκει ακμη ανπαυση στη φιλα του κσμου και δεν μπορε να αποκτσει καθαρ νου κατ την προσευχ. Η ευσβεια και ο φβος του Θεο καθαρζουν την ψυχ απ τα πθη και κνουν το νου ελεθερο, τον οδηγον στη φυσικ θεωρα και τον κνουν ν’ αγγζει τη θεολογα, την οποα περιμνει με τη μορφ της μακαριτητας, γιατ αυτ δνει απ εδ στους μετχους της την πργευση της αινιας μακαριτητας και διατηρε την ψυχ ακλνητη. »Με λη μας λοιπν τη δναμη ας φροντσομε για την πρακτικ εργασα, με την οποα ανεβανομε στην ευσβεια, που εναι η καθαρτητα της δινοιας. Καρπς της εναι η φυσικ θεωρα και η θεολογα. Γιατ η πρξη εναι που μς ανεβζει στη θεωρα, πως λει ο γιος Γρηγριος, ο μεγαλφωνος και θεολογικτατος αυτς νους. |
|
|
