| γ ποστελ σε, κα ρες πρς ατος· Τδε λγει Κριος· ν ρα κοσωσιν, πτοηθσι, διτι, οκος παραπικρανων στ, κα γνσονται, τι προφτης ε σ ν μσ ατν. Κα σ, υ νθρπου, μ φοβηθς ατος, μηδ κστς π προσπου ατν, διτι παροιστρσουσι, κα πιστσονται π σ κκλ, κα ν μσ σκορπων σ κατοικες, τος λγους ατν μ φοβηθς, κα π προσπου ατν μ κστς, διτι οκος παραπικρανων στ, κα λαλσεις τος λγους μου πρς ατος, ν ρα κοσωσιν πτοηθσιν, τι οκος παραπικρανων στ. Κα σ, υ νθρπου, κουε το λαλοντος πρς σ, κα μ γνου παραπικρανων, καθς οκος παραπικρανων· χνε τ στμα σου κα φγε, γ δδωμ σοι. Κα εδον, κα δο χερ κτεταμνη πρς με, κα ν ατ κεφαλς βιβλου, κα νελισσεν ατν νπιν μου, κα ν ν ατ γεγραμμνα τ μπροσθεν, κα τ πισθεν, κα γγραπτο ν ατ θρνος, κα μλος, κα οα. Κα επε πρς με· Υ νθρπου, κατφαγε τν κεφαλδα τατην, κα πορεθητι κα λλησον τος υος σραλ. Κα δινοιξε τ στμα μου κα ψμισ με τν κεφαλδα τατην, κα επε πρς με· Υ νθρπου, τ στμα σου φγεται, κα κοιλα σου πλησθσεται τς κεφαλδος τατης, τς δεδομνης ες σ. Κα φαγον ατν, κα γνετο ν τ στματ μου ς μλι γλυκζον. Προκεμενον χος β Ψαλμς ρλδ Ο φοβομενοι τν Κριον, ελογσατε τν Κριον. Στχ.Ανετε τ νομα Κυρου, ανετε δολοι Κριον. Στιχηρ διμελα το Τριδου χος α Σ τν τς Παρθνου Υν, Πρνη πιγνοσα Θεν λεγεν, ν κλαυθμ δυσωποσα, ς δακρων ξια πρξασα. Διλυσον τ χρος, ς κγ τος πλοκμους, γπησον φιλοσαν, τν δικαως μισουμνην, κα πλησον τελωνν σε κηρξω, Εεργτα φιλνθρωπε. χος α Τ πολυτμητον μρον, Πρνη μιξε μετ δακρων, κα ξχεεν ες τος χρντους πδας σου, καταφιλοσα· κενην εθς δικαωσας, μν δ συγχρησιν δρησαι, παθν πρ μν, κα σσον μς. χος α τε μαρτωλς, προσφερε τ μρον, ττε μαθητς, συνεφνει τος παρανμοις· μν χαιρε κενοσα τ πολτιμον, δ σπευδε πωλσαι τν τμητον, ατη τν Δεσπτην πεγνωσκεν, οτος το Δεσπτου χωρζετο, ατη λευθεροτο, κα οδας δολος γεγνει το χθρο· δεινν αθυμα! μεγλη μετνοια! ν μοι δρησαι Σωτρ, παθν πρ μν, κα σσον μς. |
| Ομοι! λγουσα, οτι νξ μοι, υπρχει, οστρος ακολασας, ζοφδης τε κα ασληνος, ρως τς αμαρτας. Δξαι μου τς πηγς τν δακρων, ο νεφλαις διεξγων τς θαλσσης τ δωρ, κμφθητ μοι πρς τος στεναγμος τς καρδας, ο κλνας τος ουρανος, τ αφτω σου κενσει, καταφιλσω τος αχρντους σου πδας, αποσμξω τοτους δ πλιν, τος τς κεφαλς μου βοστρχοις, ν εν τ Παραδεσω Εα τ δειλινν, κρτον τος ωσν ηχηθεσα, τ φβω εκρβη. Αμαρτιν μου τ πλθη κα κριμτων σου αβσσους, τς εξιχνισει ψυχοσστα Σωτρ μου; Μ με τν σν δολην παρδης, ο αμτρητον χων τ λεος. ΕΙΣ ΤΗΝ ΤΡΙΘΕΚΤΗΝ Τροπριον τς Προφητεας χος β " Σμερον τ πονηρν συνχθη συνδριον, κα κατ σο κεν εμελτησε, σμερον εκ συμφνου, τν βρχον Ιοδας αρραβωνζεται. Καφας δ κων ομολογε, τι ες υπρ πντων αναδχη τ πθος εκοσιον. Λυτρωτ ημν, Χριστ ο Θες δξα σοι. Δξα... Κα νν... Τ αυτ Προκεμενον χος πλ. δ " Ψαλμς ρλγ " Ευλογσαι σε Κριος εκ Σιν, ο ποισας τν ουρανν κα τν γν. Στχ. Ιδο δ, ευλογετε τν Κριον πντες οι δολοι Κυρου. Προφητεας Ιεζεκιλ τ Ανγνωσμα (Κεφ. Β " , 3 – Γ " , 3) Επε Κριος πρς με. Υι ανθρπου, εξαποστελ εγ σε πρς τος υιος Ισραλ, τος παραπικρανοντς με, ο τινες παρεπκρανν με, αυτο κα οι πατρες αυτν ηθτησαν εις εμ, ως, τς σμερον ημρας, κα υιο σκληροπρσωποι, κα στερεοκρδιοι εγνοντο. Εγ αποστελ σε αυτος, κα ερες. Τδε λγει Κριος. Εν πρς ρα ακοσωσιν, πτοηθσι, διτι, οκος παραπικρανων εστ, κα γνσονται, τι προφτης ε σ εν μσφ αυτν. Κα σ, υι ανθρπου, μ φοβηθς αυτος, μηδ εκστς απ προσπου αυτν, διο " τι παροιστρσουσι, κα επιστσονται επ σ κκλω, κα εν μσω σκορπων σ κατοικες, τος λγους αυτν μ φοβηθς, κα απ προσπου αυτν μ εκστς, διτι οκος παραπικρανων εστ, κα λαλσεις τος λγους μου πρς αυτος, εν ρα ακοσωσιν πτοηθσιν, τι οκος παραπικρανων εστ. Κα σ, υι ανθρπου, κουε το λαλοντος πρς σ, κα μ γνου παραπικρανων, καθς ο οκος ο παραπικρανων, χνε τ στμα σου κα φγε, εγ δδωμ σοι. Κα εδον, κα ιδο χερ εκτεταμνη πρς με, κα εν αυτ κεφαλς βιβλου, κα ανελισσεν αυτν ενπιν μου, κα ν εν αυτ γεγραμμνα τ μπροσθεν, κα τ πισθεν, κα εγγραπτο εν αυτ θρνος, κα μλος, κα ουα. Κα επε πρς με. Υι ανθρπου, κατφαγε τν κεφαλδα τατην, κα πορεθητι κα λλησον τος υιος Ισραλ. Κα δινοιξε τ στμα μου κα εψμισ με τν κεφαλδα τατην, κα επε πρς με. Υι ανθρπου, τ στμα σου φγεται, κα η κοιλα σου πλησθσεται τς κεφαλδος τατης, τς δεδομνης εις σ. Κα φαγον αυτν, κα εγνετο εν τ στματ μου ως μλι γλυκζον. Προκεμενον χος β " Ψαλμς ρλδ " Οι φοβομενοι τν Κριον, ευλογσατε τν Κριον. Στχ. Αινετε τ νομα Κυρου αινετε δολοι Κριον. Читать далее |
| Οι εποχς στο Νικλσκ Φωτογκαλερ Η Ιερ Μον Κοιμσεως της Θεοτκου και Αγων Βασιλεου και Νικολου αποτελεται απ δο μρη: Την ανδρικ Μον του Αγου Βασιλεου και τη γυναικεα Μον του Αγου Νικολου, οι οποες βρσκονται στο διο προαλιο, στο χωρι Νικλσκοε, στη Βολνοβχα του Ντοντσκ, στη θση της πρην χωρικς ενορας του Μεγλου Βασιλεου. Η πρτη αναφορ της ενορας του Αγου Βασιλεου του χωριο Βασιλβκα (τρα χωρι Νικλσκοε) εμφανζεται σε αρχεα απ το 1859. Εδ μχρι το 1912 υπρχε ξλινη εκκλησα. Το 1912, με τις δωρες ενοριτν και ευεργετν, χτστηκε ο λθινος νας, προς τιμν του Μεγλου Βασιλεου. Το 1934 ο νας κλεισε και υπστη σοβαρς ζημις απ τους θεους μπολσεβκους, καταστρφηκε ολκληρη η οροφ, οι 9 τρολοι και το καμπαναρι, καθς και το μοναδικ φαγεντιαν εικονοστσιο. Το 1954 η εκκλησα του Μεγλου Βασιλεου αποκαταστθηκε στην παροσα μορφ της μ’ ναν τρολο κι να καμπαναρι και δεν κλεισε κτοτε. Το 1986 ο ηγομενος Σαββτιος (Σκουρ) διορστηκε προστμενος της ενορας του Αγου Βασιλεου. Ο νας αποκαταστθηκε με τους κπους του, το 1988 χτστηκε Βαπτιστριο με δωμτιο για τον προστμενο και τραπεζαρα για τους προσκυνητς. Το 1990 ο ηγομενος Σαββτιος προχθηκε σε αρχιμανδρτη, εν το 1992 λαβε το Μεγαλ Σχμα, με το νομα Ζωσιμς. Με την προδο του χρνου, ο αριθμς των ανθρπων που θλησαν να υπηρετσουν τον Θε σε αυτ το μρος, κτω απ την πνευματικ τροφ του Μεγαλσχημου Αρχιμανδρτη Ζωσιμ, αυξθηκε. Το 1998 χτστηκαν οι πτρυγες με τα κελα για τους μοναχος και το 1999 για τις μοναχς. Το 1997 το μοναστρι νοκιασε να «Σπτι Προσωρινς Κατοικας» απ τις αρχς του χωριο, βρισκμενο δπλα απ την εκκλησα. Εκε, με τους κπους των μοναχν, δημιουργθηκε το πτωχοκομεο «Οκος ελεημοσνης», χωρητικτητας 50 ατμων, για τη φροντδα αδναμων και ηλικιωμνων. Σμερα λειτουργε νο πτωχοκομεο, που χτστηκε το 2003, για 100 τομα, με εκκλησα προς τιμν του Αγου Σαμψν του Ξενοδχου. Το 2001 η γυναικεα αδελφικ κοιντητα λαβε καθεστς μοναστηριο, το 2002 δηλθηκε το ανδρικ μοναστρι. |
| Κοντκιον Προερτιον χος δ " πεφνης σμερον ν τος εθροις σμερον το ορδνου, γεγονς Κριος, τ ωνν κβο· Μ δειλισς βαπτσαι με· σσαι γρ κω, δμ τν πρωτοπλαστον. Οκος Οκ παιτ σε, Βαπτιστ, τος ρους περβναι, ο λγω σοι· Επ μοι λγεις τος νμοις, κα παραινες μαρτωλος, μνον βπτισν με σιωπν, κα προσδοκν τ π το Βαπτσματος· ξεις γρ δι τοτο ξωμα, περ οχ πρξε τος γγλοις· κα γρ πντων τν Προφητν μεζον σε ποισω· κενων μν οδες σαφς με κατεδεν, λλ» ν τποις κα σκιας κα νυπνοις, σ δ, π σο στμενον κατ γνμην· σσαι γρ κω, δμ τν πρωτοπλαστον. Κοντκιον, τερον το γου χος β " Τ νω ζητν Σοφας Θεο, μπλσας τ στμα σου, Τριδος μν, τν γνσιν τρνωσας, κα τν θετητα τν τυρννων, κατβαλες Σλβεστρε, τ σφεδνι τν λγων σου· δι πρ μν δυσπει τν Κριον. Οκος το γου Το Κορυφαου τν ποστλων τν καθδραν πλουτσας, το Θεο Λειτουργς δεχθης θαυμασιτατος, ραζων, στηρζων, κα μεγαλνων δγμασι θεοις τν κκλησαν, ς στρ δ φωτοβλος, φωτζων φωτ ρετν, Τριδα σβειν διδσκεις, ς μριστον μαν Θετητα· κα τς αρσεις τν δυσμενν πεδωξας, Σλβεστρε πνσοφε· δι πρ μν δυσπει τν Κριον. Σ Υ Ν Α Ξ Α Ρ Ι Ο Ν Τ Β» το ατο μηνς, Μνμη το ν γοις Πατρς μν Σιλβστρου Ππα μης. Στχοι Ζωο νεκρν βον, ασχνων Ζαμβρν Μγον, κα νεκρς ζν, Σλβεστρος μης Ππας. Θυμν ποπνεει Σλβεστρος δευτρ ο. Τ ατ μρ, Μνμ το γου ερομρτυρος Θεαγνους. Στχοι Θεγενες, βλθητι το πντου μσον, κν βυθισθς, νδον κνξ πλου. Τ ατ μρ, ο γιοι Θεπεμπτος κα Θεοδτη, μτηρ τν γων ναργρων, ν ερν τελειονται. Στχοι Τν Θεπεμπτον σαρκικς λσαι πδης, λθον, Θεο πμψαντος, μπυροι Νες. Νσ παρλθε τν βον Θεοδτη, Νσων λυτρας τεκοσα τ β. Τ ατ μρ σιος Μρκος κωφς, ν ερν τελειοται. Στχοι Μρκος οκ κουσε γηνων λγων, Κα πρν λιπεν γν, τα γθεν ξγων. Τ ατ μρ, Μνμη το γου Μρτυρος Βασιλεου το ξ γκρας. Στχοι Βρχημα, χσμα, δγμα θηρν γρων. Βασιλεου τ προν ο κατεπτει. Τ ατ μρ, γιος Σργιος ξφει τελειοται. Στχοι Οχ οον επεν, οδ γνσιν φρειν, ση χαρ Σργιος τμθη κραν. Τ ατ μρ, γιος Θεπιστος, λιθοβοληθες τελειοται. Στχοι Κτενει σε Θεπιστε πιστ τος λθοις, τν πστων πληθς κ δυσβουλας. Τ ατ μρ, Μνμ το σου Πατρς μν Κοσμ, ρχιεπισκπου Κωνσταντινουπλεως το θαυματουργο, το ν τ σεβασμ Μον τς Χρας. Τας ατν γαις πρεσβεαις, Θες, λησον μς. |
| πστιχα Στιχηρ Προσμοια χος β " Οκος το φραθ Μγα κα φοβερν, μυστριον τελεται! Δεσπτης γρ τν λων, βροτν ες ψιν πντων, χειρ δολου βαπτζεται. Στχ. θλασσα εδε κα φυγεν, ορδνης στρφη ες τ πσω. νωθεν Πατρ, βα· Οτς στιν, Υς γαπητς μου, ν εθροις ορδνου, σαρκ νν βαπτιζμενος. Στχ. Τ σο στι θλασσα, τι φυγες; κα σο ορδνη τι στρφης ες τ πσω; Τξεις γγελικα, δοσαι τν Δεσπτην, μοιωθντα δολοις, κα εθροις βαπτισθντα, μνοσαι ξεπλττοντο. Θεοτοκον χος β« λθεν φωτισμς, λτρωσις φνη, ν ορδν, δετε, συνλθωμεν υφθναι, φαιδρς συνεορτζοντες. Ες τν Λειτουργαν ψλλομεν, ντ τν Τυπικν, τ ντφωνα. ντφωνον Α χος β» Στχ. α». ν ξδ σραλ ξ Αγπτου, οκου ακβ. Στχ. β». γενθη ουδαα γασμα ατο, κ λαο βαρβρου. Στχ. γ». θλασσα εδε, κα φυγεν, ορδνης στρφη ες τ πσω. Στχ. δ». Τ σο στι θλασσα τι φυγες; κα σο ορδνη, τι στρφης ες τ πσω; ντφωνον Β χος β« Στχ. α». γπησα, τι εσακοσεται Κριος τς φωνς τς δεσες μου. Σσον μς Υ Θεο, ν ορδν π ωννου βαπτισθες, ψλλοντς σοι, λληλοα. Στιχ. β». τι κλινε τ ος ατο μο, κα ν τας μραις μου πικαλσομαι. Στχ. γ». Περισχον μοι δνες θαντου, κνδυνοι δου εροσν με. Στχ. δ». λεμων Κριος κα δκαιος, κα Θες μν λεε. ντφωνον Γ χος α» Στχ. α». ξομολογεσθε τ Κυρ, τι γαθς, τι ες τν ανα τ λεος ατο. χος α " ν ορδν βαπτιζομνου σου Κριε, τς Τριδος φανερθη προσκνησις• το γρ Γενντορος φων προσεμαρτρει σοι, γαπητν σε Υν νομζουσα• κα τ Πνεμα ν εδει περιστερς, βεβαου το λγου τ σφαλς. πιφανες Χριστ Θες, κα τν κσμον φωτσας δξα σοι. Στχ. β». Επτω δ οκος σραλ, τι γαθς, τι ες τν ανα τ λεος ατο. Στχ. γ». Επτω δ οκος αρν, τι γαθς, τι ες τν ανα τ λεος ατο. Στχ. δ». Επτωσαν δ πντες ο φοβομενοι τ Κριον, τι γαθς, τι ες τν ανα τ λεος ατο. Ες τ, ξαιρτως χος β " Μεγαλυνριον Σμερον Δεσπτης, κλνει τν αχνα χειρ τ το Προδρμου. « τν πρ νον το τκου σου θαυμτων! Νμφη Πναγνε, Μτερ ελογημνη. Δι» ς τυχντες, παντελος σωτηρας, πξιον κροτομεν, ς εεργτ, Δρον φροντες, μνον εχαριστας». Κοινωνικν πεφνη χρις το Θεο, σωτριος πσιν νθρποις. λληλοα. Читать далее Τ Ζ " ΤΟΥ ΜΗΝΟΣ ΙΑΝΟΥΑΡΙΟΥ Τ Θ " ΤΟΥ ΜΗΝΟΣ ΙΑΝΟΥΑΡΙΟΥ Поделиться ссылкой на выделенное Прямая ссылка: Нажмите правой клавишей мыши и выберите «Копировать ссылку» Telegram-kahaлы Пожертвовать Комментарии для сайта Cackl e |
| Κοντκιον τς νδκτου, Ιακβου πρωτοψλτου χος δ´ ψωθες ν τ σταυρ τν ανων ποιητς κα δεσπτης, Θε τν λων περοσιε ντως, τν νιασιον ελγησον περοδον, σζων τ λει σου τ περ, οκτρμον, πντας τος λατρεοντας σο τ μν δεσπτ, κα κβοντας φβ, λυτρωτ• εφορον πσι τ τος χοργησον, Κριε. Οκος τς νδκτου, Ιακβου πρωτοψλτου ρρτ πντα ς Θε ποισαντι σοφ σχι τε παντουργικ διασζοντι πντα τν μνον δει κ ψυχς προσγομεν ντρμως δυσωποντες παρασχεν εφοραν τ γ ν τ σμερον τησ παρχ, παντς υσθναι δυσχερος, ρατν κα ορτων δυσμενν, ν τας ασαις κρζοντες περιδοις• εφορον πσι τ τος χοργησον, Κριε. Κοντκιον το σου χος β´ Ατμελον Τ νω ζητν, τος κτω συναπτμενος, κα ρμα πυρς, τν στλον ργασμενος, δι» ατο συνμιλος, τν γγλων γγονας σιε, σν ατος Χριστ τ Θε, πρεσβεων παστως πρ πντων μν. Οκος Το Συμεν τν μεμπτον βον, ποα γλσσα νθρπων ξαρκσει ποτ, πρς παινον ξηγσασθαι; μως μνσω Θεο σοφα, τ το ρωος θλα κα τος γνας, το ν τ γ ς φωστρος φανντος τος πσι βροτος, κα μεγλως τ καρτερ τ χορ τν γγλων κλμψαντος· σν τοτοις γρ ψλλων παστως Χριστ, πρεσβεων ο παει πρ πντων μν. Σ Υ Ν Α Ξ Α Ρ Ι Ο Ν Τ Α´ το ατο μηνς, ρχ τς, νδκτου, τοι το νου τους. Στχοι νδικτον μν ελγει νου Χρνου, κα Παλαι, κα δι νθρπους Νε. Τ ατ μρ, μνμην ποιομεν το γενομνου θαματος παρ τς γας Θεοτκου ν τ Μον τν Μιασηνν, κα μνμη το γενομνου μπρησμο. Στχοι Αθαιρτως νεισιν γρα τις ξνη, Λμνης βυθο πντιμος εκν Παρθνου. Τ ατ μρ, Μνμη το σου Πατρς μν Συμεν το Στυλτου. Στχοι Λιπν Συμεν τν π στλου βσιν, Τν γγς ερε το Θεο Λγου στσιν. ψιβτης Συμεν Σεπτεμβρου κθανε πρτ. Τ ατ μρ, μνμη τς σας Μρθας, μητρς το σου Συμεν, κα τς σας Εανθας, κα κομησις ησο το Ναυ. Στχοι ν γ ξενζει Μρθα τν Χριστν πλαι. Σ δ ξενζει Μρθα Χριστς ν πλ. |
| Εσοδος τ Φς λαρν, τ Προκεμενον, κα τ ναγνσματα. Γενσεως τ νγνωσμα. (Κεφ. 28, 10–17). ξλθεν ακβ π το φρατος το ρκου κα πορεθη ες Χαν. Κα πντησε τπ, κα κοιμθη κε· δυ γρ λιος· κα λαβεν π τν λθων το τπου, κα θηκε πρς κεφαλς ατο, κα κοιμθη ν τ τπ κεν, κα νυπνισθη. Κα δο κλμαξ στηριγμνη ν τ γ, ς κεφαλ φικνετο ες τν Ορανν· κα ο γγελοι το Θεο νβαινον κα κατβαινον π ατν. δ Κριος πεστρικτο π ατς, κα επεν· γ εμι Θες βραμ το Πατρς σου, κα Θες σακ, μ φοβο· γ, φ ς σ καθεδεις π ατς, σο δσω ατν, κα τ σπρματ σου. Κα σται τ σπρμα σου σε μμος τς γς κα πλατυνθσεται π θλασσαν, κα λβα, κα βον, κα π νατολς· κα νευλογηθσονται ν σο πσαι α φυλα τς γς, κα ν τ σπρματ σου. Κα δο γ εμι μετ σο, διαφυλσσων σε ν τ δ πσ, ο ν πορευθς· κα πιστρψω σε ες τν γν τατην· τι ο μ σε γκαταλεπω, ως το ποισα με πντα σα λλησ σοι. Κα ξηγρθη ακβ κ το πνου ατο κα επεν· τι στ Κριος ν τ τπ τοτ, γ δ οκ δειν. Κα φοβθη, κα επεν· ς φοβερς τπος οτος! Οκ στι τοτο, λλ οκος Θεο, κα ατη πλη το ορανο. Προφητεας, εζεκιλ τ νγνωσμα. (Κεφ. 43, 27 & 44, 1–4). σται π τς μρας τς γδης κα πκεινα, ποισουσιν ο ερες π τ Θυσιαστριον τ λοκαυτματα μν, κα τ το σωτηρου μν· κα προσδξομαι μς, λγει Κριος (μδ´ 1). Κα πστρεψ με κατ τν δν τς πλης τν γων τς ξωτρας, τς βλεποσης κατ νατολς, κα ατη ν κεκλεισμνη. Κα επε Κριος πρς με· πλη ατη κεκλεισμνη σται, οκ νοιχθσεται, κα οδες ο μ διλθ δι ατς· τι Κριος Θες, σραλ εσελεσεται δι ατς, κα σται κεκλεισμνη. Διτι γομενος οτος κθηται π ατν το φαγεν ρτον νπιον Κυρου· κατ τν δν το Αλμ τς πλης εσελεσεται, κα κατ τν δν ατο ξελεσεται. Κα εσγαγ με κατ τν δν τς πλης τν γων τς πρς βον, κατναντι το οκου· κα εδον κα δο πλρης δξης οκος Κυρου. |
| § 21. Παραυτο λγον εναι Λκκος, ο ιψαν τν προφτην ερεμαν. Κα παραυτο στιν Οκος το ωακεμ κα τς ννης. Ατο πλησον στν Προβατικ Κολυμβθρα. Εναι κα νας κε. πχει π τν γιον Τφον στδια δ´. § 22. π’ ατο πλησον, ριστερ πρς τν γιον Τφον, εναι το Πιλτου Αλ κα Οκος το Καφα κα τ Πραιτριον 2055 . πχει π τν γιον Τφον στδια γ´. Τ στδιον στν ργυις ρ´ κα τ μλιον στν στδια ζ´. § 23. Δυτικ δ το γου Τφου ες να στδιον εναι τ μοναστρι τς δηγητρας, περ καθζοντο ο ωμαισσες καλογραες. π’ ατο στατο Θεοτκος κα θερει τν υν ατς π σταυρο κρεμμενον κα θρνει πικρς. § 24. Εναι δ κα λλα μοναστρια νδον τς πλεως ερουσαλμ. Πρτον εναι γιος ωννης Πρδρομος, Μγας Γεργιος κα Μγας Δημτριος, Μγας Νικλαος, γιος ωννης Θεολγος κα Μγας Βασλειος, ρχιστρτηγος Μιχαλ κα γα Ακατερνη, γιος Εθμιος, γα πρωτομρτυς Θκλη. Τατα τ μοναστρια εσν τν ρθοδξων ν τ πλει ερουσαλμ· τν δ αρετικν τ μοναστρια εσν τατα. χουν πρτον ο τρισκατρατοι ρμνιοι τν γιον κωβον, κα ο Λατνοι πλησον τς γας Σιν, κα ο Συρινοι τς Θεοτκου τς λεοσης, ο Μαρωνται το Μεγλου Γεωργου κα ο Χαμπσιοι πλησον το Γολγοθ, λγεται Θυσα το βραμ Πλησον ατν χουσιν ο ακωβται μοναστριον τς Παναγας. τον δ ες τν ερουσαλμ ν τ καιρ τν ωμαων μοναστρια κα κκλησαι τξε´, νν δ τ μν χλασαν, τ δ κυριεουν ο γαρηνο. Τατα τ μοναστρια κα τ θαματα ερσκονται ες τν ερουσαλμ κα ες τν γιον Τφον. § 25. ξω δ τς ερουσαλμ, μεσημβριν, πλησον το τεχους τς ερουσαλμ, στι καστλλι 2056 , γουν ο Οκοι το Δαβδ, κα ατο μλλει καθσαι 2057 Χριστς κρναι ζντας κα νεκρος, καθς φησιν ποιητς· π οκον Δαβδ φβος μγας. Τ φοβερ τελεσιουργονται· πρ γρ κε φλγον παντα ασχρνουν 2058 «. Ες ατ τ καστλλι εναι μα πρτα σιδηρ κα οκ μπορε τινς ν τν νοξ, διτι π’ ατο μλλει ν ξβουσιν 2059 ο δδεκα θρνοι, ν καθσουν ο δδεκα πστολοι, ν κρνουν τς ιβ´ φυλς το σραλ. π’ ατο θλει ξελθεν κα Πρινος Ποταμς ες τν Κοιλδα το Κλαυθμνος κα εσει χει ως τν Νεκρν Θλασσαν. κε στιν κα Κλασις. Εναι δ κα ες τν Οκον το Δαβδ φραρ. κε γραψεν τ Ψαλτριον. πχει π τν γιον Τφον στδια γ´. |
| Στον εκδοτικ οκο τς Μονς Σρτενσκυ, στη σειρ « Φλακας της πστης » κανε την εμφνισ του να νο βιβλο τς O.Λ. Ροζνιβα, το «Ο γιος και Δκαιος Αλξιος τς Μσχας» . γιος και Δκαιος Αλξιος της Μσχας/Συγγραφας. Ο. Λ. Ροζνιβα. - Μ .: Εκδοτικς οκος τς Μονς Σρτενσκυ, 2016. - 144 σελ. Οι Ορθδοξοι γνωρζουν το νομα το Γροντα στον κσμο, το πρωθιερα Αλξιι Μετσιφ (1859–1923), εφημριου τς εκκλησας το Αγου Νικολου στη Μσχα στο Κλννικι, ευχτη και οραματιστ. Το 2000, ο πρωθιερας Αλεξι Μετσιφ κατατχθηκε μεταξ των αγων τς Ρωσικς Ορθδοξης Εκκλησας. Ο Μοσχοβτης Γροντας Αλξιι (Αλξιος) Μετσιφ γεννθηκε στις 17 Μαρτου 1859 σε μια βαθι θρησκευμενη οικογνεια το χορρχη τς δισημης χορωδας τς Μονς Τσουντφ στο Κρεμλνο, Αλξιι Ιβνοβιτς Μετσιφ, γιο το πρωθιερα τς περιοχς Κολμνα. Η ζω της οικογνειας Μετσιφ κυλοσε υπ την σκπη τν προσευχν και την ευλογα το Αγου Φιλαρτου, Μητροπολτη Μσχας και Κολμνα. Η γνωριμα με τον γιο λαβε χρα ταν ο πατρας το μελλοντικο μεγλου ιερα, Αλξιι Ιβνοβιτς Μετσιφ, ταν ακμα παιδ. Απ ττε δη, ο μελλοντικς χορρχης εχε να καταπληκτικ μουσικ αυτ. Κποτε, να παγωμνο χειμωνιτικο απγευμα, μαζ με λλα αγρια απ τις οικογνειες το κλρου τς επισκοπς τς Μσχας, που εχαν επιλεγε, με κριτριο το μουσικ τους ταλντο, για τις εκκλησιαστικς χορωδες τς πρωτεουσας, εχαν ρθει στην αυλ το Μητροπολτη. Τα παιδι κθισαν για να δειπνσουν. Ξαφνικ ο γιος Φιλρετος, σαν να τον ειδοποησε η διορατικ καρδι του, ανησχησε και βγκε στο δρμο για να επιθεωρσει την πομπ με τα λκηθρα. Σε να απ τα λκηθρα, βρκε να αγρι που κοιμταν, και το οποο εχαν ξεχσει εκε. Εν ο γιος δεν εχε βρει το παιδ εκενην την στιγμ, θα μποροσε να εχε παγσει και πεθνει. Ο ιερας Σργκιι Ντουρλιν, πνευματικ παιδ το Γροντα, σημεωνε: " Στον χαρακτρα το πτερ Αλξιι υπρχαν αυτοσια χαρακτηριστικ το Φιλρετου... Κι οι δυο τους ταν ασυνθιστα απαιτητικο απ τον εαυτ τους, σε σημεο να εναι αδστακτοι και υπκουοι σε λα σα αφοροσαν την διακονα και το καθκον τους " . |
| Απκριση, τι για κενους που διλεξαν να προσχουν τον εαυτ τους στην ησυχα, δεν εναι ανφελο να προσπαθον να συγκρατον το νου τους μσα στο σμα. Αδελφ, δεν ακος τον Απστολο που λει τι τα σματ μας εναι νας του Αγου Πνεματος που εναι μσα μας(Α Κορ. 6, 19); Και πλι, τι εμαστε οκος του Θεο, πως λει ο Θες: «Θα κατοικσω και θα περπατσω μσα τους και θα εμαι Θες τους»(Β Κορ. 6, 16); Αφο λοιπν το σμα εκ φσεως εναι φτιαγμνο για να γνει κατοικητριο του Θεο, ποιος λογικς νθρωπος θα κρινε ανξιο κπο το να εγκαταστσει το νου του μσα σ’ αυτ; Γιατ κι ο Θες βαλε το νου εξαρχς να κατοικσει μσα στο σμα; ραγε κι Αυτς κακς πραξε; Αυτ τα λγια, αδελφ, αρμζει να λμε στους αιρετικος, που υποστηρζουν τι το σμα εναι κακ και δημιοργημα του πονηρο. Εμες μως νομζομε κακ να εναι ο νους στα σαρκικ φρονματα, και χι κακ να εναι μσα στο σμα, αφο οτε το σμα εναι κακ. Γι’ αυτ εκενοι που χουν στραμμνη σ’ λη τους τη ζω την παρξ τους στο Θε, αναφωνον μαζ με το Δαβδ προς το Θε: «Δψασε για Σνα η ψυχ μου, αλλ πσες φορς κι η σρκα μου!»(Ψαλμ. 62, 2), και: «Η καρδι μου και η σρκα μου αναγλλιασαν με την παρουσα του ζντος Θεο»(Ψαλμ. 83, 3). Και προσθτουν μαζ με τον Ησαα: «Η κοιλι μου θα αντηχσει σαν κιθρα και τα σπλχνα μου σαν χλκινο τεχος που εγκαινασες Εσ»(Ησ. 16, 11), και: «Απ το φβο Σου, Κριε, λβαμε μσα μας το Πνεμα της σωτηρας Σου, κι χοντας σ’ Αυτ την πεποθησ μας δε θα πσομε, αλλ θα πσουν εκενοι που μιλον εμπνεμενοι απ τη γη(Ησ. 26, 17–18) και κατηγορον ψευδς τα επουρνια λγια και βιματα ως γινα». Γιατ αν και ο Απστολος ονομζει το σμα θνατο λγοντας «Ποιος θα με λυτρσει απ το σμα τοτο του θαντου;»(Ρωμ. 7, 24), αλλ’ αυτ το λει απλς γιατ το πρσυλο και σωματικ φρνημα εναι σωματοειδς. Γι’ αυτ παραβλλοντς το με το πνευματικ και θεο φρνημα, δκαια το ονμασε σμα· και χι απλς σμα, αλλ θνατο σματος. Και λγο παραπνω, φανερνοντας σαφστερα τι δεν κατηγορε τη σρκα, αλλ την αμαρτητικ ροπ που εισλθε σ’ αυτν με την παρβαση του Αδμ, λει: «Εμαι δολος πουλημνος στην αμαρτα»(Ρωμ. |
|
|
