| § 1. ν Κριος μν συνδιελγετο μετ τς γυναικς μυν ατν τ μυστμα τς βασιλεας τν ορανν, ο μαθητα ατο πορευθντες ες τν παρακειμνην πλιν, «να τροφς γορσωσιν», λθον πρς ατν. θαμασαν δ λαν δντες τν διδσκαλον ατν μετ γυναικς συνδιαλεγμενον κα δ Σαμαρετιδος· διτι, ς ατς οτος Εαγγελιστς ξηγσατο μν τοτο, «ο συγχρνται ουδαοι Σαμαρεταις»· τοι οδεμαν κοινωναν κα σχσιν χουσιν ο ουδαοι πρς τος Σαμαρετας. λλ’ μες θαυμσωμεν τν γυνακα τατην, μεθ’ ς «τζων καρδας κα νεφρος» Κριος συνδιελγετο. Ατη φνη κα ατο το Νικοδμου συνετωτρα οτος μν γρ κοσας το Κυρου λγοντος «ν μ τις γεννηθ νωθεν, ο δναται εσελθεν ες τν βασιλεαν το Θεο» λεγε διαπορομενος, «πς δναται τατα γενσθαι»; κα ο μνον ττε, λλ κα τε ησος θλων να πεσ ατν περ το δυνατο το πργματος φερε τ ραον κα σαφς κενο τ νμου παρδειγμα, οδ ττε σοφς το σραλ διδσκαλος πεσθη· δ γυν τοναντον, τ μν πρτον φσει πρει κα ξεπλττετο, μετ τν π το ησο μως κατ μικρν νπτυξιν τν περφυσικν ληθειν πστευε κα ζτει τ ζν δωρ. νταθα δ τσοτον νθους γνετο π τς γλυκυττης το Σωτρος μν διδασκαλας, στε ατκα «φκε τν δραν ατς κα πορεθη ες τν χραν να κα τος συμπολτας ατς λκσ πρς τν ησον. ντεθεν δνατατις επεν τι κα ατν τν ποστλων τολμηρτερα τε κα προθυμοτρα γυν ατη φνη· διτι κενοι μν φκαν τ δκτυα προσκληθντες π το ησο, ατη δ νευ οδεμις προσκλσεως, λλ’ ξ πλς μλιστα διδασκαλας θερμανσης τν καρδαν ατς γκαταλεπει τν δραν. κα π μεγστης ναπτερωθεσα χαρς τρχει δρομαως ες τν πλιν κα διηγεται πντα, σα επεν ατ Κριος, εαγγελιζομνη οτως ατος τν προσδοκμενον Μεσσαν. Λγοντες τι γυν ατη κα ατν τν μαθητν το Κυρου τολμηροτρα φνη, οδεμαν περβολν κφρομεν, ν λβωμεν π’ ψει τι ο μαθητα το Κυρου ο καθ’ μραν π’ ατο διδασκμενοι κα τ θαματα ατο βλποντες κατλιπον πολλο ξ ατν τν ησον· «σκληρς στιν λγος οτος» επον, «τς δναται ατο κοειν»; κα «κ τοτου πολλο πλθον τν μαθητν ατο ες τ πσω κα οκτι μετ’ ατο περιεπτουν»· ατη «φκε τν δραν ατς κα πλθεν ες τν πλιν» να κα τος συμπολταις ατς περ το Μεσσου προγγελος γνηται μ κρπτουσα, ς πονηρς κενος τ τλαντον ες τν γν, λλ πολλαπλασιζουσα ατ. «ξλθον ον κ τς πλεως κα ρχοντο πρς ατν». γυν πολλαπλασασε τ τλαντον ατς· γαγε πολλος ες τν ησον· «πολλ πρβατα πολωλτα οκου σραλ». λλ’ γλυκτατος μν Σωτρ κα Κριος να κατηχσ κα διδξ ατος περ τν μυστηρων τς βασιλεας τν ορανν, κα ατο το βρματος μλησεν. |
| Σοφα. Ορθο. Ακοσωμεν του αγου Ευαγγελου. + Ειρνη πσι. Και τω πνευματ σου. Εκ του κατ (το δινος) αγου Ευαγγελου το ανγνωσμα. Πρσχωμεν. Δξα σοι, Κριε, δξα σοι. Τ Ευαγγλιον + Ειρνη σοι τω ευαγγελιζομνω. Δξα σοι, Κριε, δοξα σοι. ΟΜΙΛΙΑ Επωμεν πντες εξ λης της ψυχς και εξ λης της διανοας ημν επωμεν. Κριε παντοκρτορ ο Θες των Πατρων ημν, δεμεθ σου, επκουσον και ελησον. Ελησον ημς ο Θες κατ το μγα ελες σου, δεμεθ σου, επκουσον και ελησον. τι δεμεθα υπρ του Πατρς ημν, Αρχιεπισκπου (το δινος). τι δεμεθα υπρ των αδελφν ημν, των ιερων, ιερομονχων, ιεροδιακνων και μοναχν, και πσης της εν Χριστ ημν αδελφτητος. τι δεμεθα υπρ ελους, ζως, ειρνης, υγεας, σωτηρας, επισκψεως, συγχωρσεως και αφσεως των αμαρτιν των δολων του Θεο, πντων των ευσεβν και ορθοδξων χριστιανν, των κατοικοντων και παρεπιδημοντων εν τη (πλη) τατη, των ενοριτν, επιτρπων, συνδρομητν και αφειρωτν του αγου ναο τοτου. τι δεμεθα υπρ των μακαρων και αοιδμων κτιτρων της αγας Εκκλησας τατης, και υπρ πντων των προαναπαυσαμνων πατρων και αδελφν ημν, των ενθδε ευσεβς, κειμνων, και απανταχο ορθοδξων. τι δεμεθα υπρ των καρποφοροντων και καλλιεργοντων εν τω αγω και πανσπτω να τοτω, κοπιντων, ψαλλντων και υπρ του περιεσττος λαο, του απεκδεχομνου το παρ σου μγα και πλοσιον λεος. Κριε ο Θες ημν, την εκτεν τατην ικεσαν πρσδεξαι παρ των σων δολων και ελησον ημς κατ το πλθος του ελους σου, και τους οικτιρμος σου κατπεμψον εφ» ημς, και επ πντα τον λαν σου, απεκδεχμενον το παρ σου μγα και πλοσιον λεος. τι ελεμων και φιλνθρωπος Θες υπρχεις, και σοι την δξαν αναπμπομεν, τω Πατρ και τω Υι και τω Αγω Πνεματι, νυν και αε και εις τους αινας των αινων. Αμν. Εξασθε οι Κατηχομενοι τω Κυρω. Οι πιστο, υπρ των Κατηχουμνων δεηθμεν. να ο Κριος αυτος ελεση. Κατηχση αυτος τον λγον της αληθεας. Αποκαλψη αυτος το Ευαγγλιον της δικαιοσνης. Ενση αυτος τη αγα αυτο Καθολικ και Αποστολικ Εκκλησα. Σσον, ελησον, αντιλαβο, και διαφλαξον αυτος, ο Θες, τη ση χριτι. Οι Κατηχομενοι τας κεφαλς υμν τω Κυρω κλνατε. |
| Τκνον γαπητν, μ νομσς τι φ αυτν πγνωτε τ χθεσινν κεφλαιον τ ες τν πιστολν τν πρς Θεσσαλονικες Παλου το ποστλου λλ γ εδς τ πρπερον τς πομονς μν, τι μετ ργς στι μεμιγμνον, δεθην πρ μν το Θεο, πως ν γντε ατ τ κεφλαιον ες ατ γρ κεται λη δναμις τν πιστολν τν παρ μο δι σο γραφεισν τ δελφ ωνν. Ο μνον δ, λλ κα προσχετε ος μλλετε σμερον ναγνναι κεφαλαοις λγω δ το ποστλου Παλου, κα το γου Εαγγελου τι κενην χουσι τν δναμιν. Κα νγνωτε ατ τρτον, νακρνοντες τν τν λγων δναμιν, φελεας ψυχικς χριν πνυ γρ βαστζω κα φροντζω μν κατ Θεν. Συγκοπισατε ον μοι κα συναθλσατε κψαι φ μν τν ργν κα τν θυμν (σελ. 100) γνος γρ χρεα συμβοηθοντος το Θεο. Εσ δ τ κεφλαια τατα κ τς πρς Θεσσαλονικες πρτης π το «ρωτμεν δ μς, δελφο, εδναι τος κοπιντας ν μν κα προσταμνους μν ν Κυρ», ως το τλους τς πιστολς. ς κ τς πρς Κορινθους πρτης, π το «περ δ τν πνευματικν ο θλομεν μς γνοεν, δελφο, οδατε τε τε θνη», ως το «λλ ν κκλησ θλω πντε λγους ν τ νο μου λαλσαι, να κα λλους κατηχσω, μυρους λγους ν γλσσ». κ το κατ Ματθαον Εαγγελου, π το «ξελθν ησος εδε πολν χλον κα εσπλαγχνσθη π ατος, κα θερπευσε τος ρρστους ατν», ως το «ο δ ν τ πλο ντες προσεκνησαν ατ λγοντες, ληθς Θεο Υς ε». κε« Απκρισις το ατο μεγλου Γροντος πρς τν ατν, κα πρς τν ββν, βουλμενον φπαξ σφγξαι τν καννα κατ τν δελφν. Κα σο λγω, τκνον κα τ δελφ, προεγρφη μν περ τς μακροθυμας κα νν λγω τι «μλγησον γλα κα σται βοτυρον, ν σφγξς χερα ες μαζν ξρχεται αμα». Κα πλιν γιος Παλος λγει, «γενμην τος ουδαοις ς ουδαος, να ουδαους κερδσω» κα τ ξς. στερον λγει «τος πσι γγονα τ πντα, να πντως τινς σσω». Ε τις γρ θλει νακλσαι δνδρου, μπελον, κατ πρσβασιν νακλ κα ο κλται ν δ φπαξ λκσ σφοδρς, κλται εθς τ πργμα. |
| Ττε ρχισαν να μετανοον οι Ληστς και να παρακαλον τον Πατρα Αρσνιο να τους συγχωρση: «Συγχρα μας, την ευχ σου να χουμε, το αναγνωρζουμε πως εμαστε εγκληματες· λσε μας να ρθουμε να προυμε την ευχ σου και θα γνουμε στο εξς και εμες καλο νθρωποι». Ττε τους λυσε ο Χατζεφεντς και τους επε: «Πετξτε τα πλα σας, εμες πλα δεν θλουμε, και ελτε εδ». Μπκαν λοι στην σειρ και απθεσαν τα πλα και μετ πεσαν στα πδια του Πατρς Αρσενου με κλματα ζητντας συγχρηση. Παρλληλα κλαιγαν και τα γυναικπαιδα απ χαρ και συγκνηση. Επειδ μως δεν εχαν αφσει τα λγα παλληκρια του χωριο να τους πολεμσουν, ο Πρδρομος ο Εζνεπδης ταν λο στενοχρια, γιατ θελε να ξεσπση στους Τορκους. Δεν μπρεσε λοιπν να συγκρατηθ, ρπαξε ναν απ τους επικεφαλς, τον πιο ζωηρ, και τον δερνε. Ο καλς ο Χατζεφεντς τον βγαλε απ τα χρια του λγοντας: «Αφ’ετριμ» 6 . μασαν μετ τα πλα οι χωριανο, τα φρτωσαν στα μουλρια και τα παρδωσαν στην Τουρκικ αρχ, στο Βερκι (γιο Κωνσταντνο). Απ τους λιποτκτες αυτος, εκτς που μετανησαν και λλαξαν ζω, μερικο μλιστα γιναν κρυφο Χριστιανο και φυγαν κρυφ μαζ με τους Χριστιανος, με την Ανταλλαγ, και ρθαν στην Ελλδα. Και αυτς που εχε φει το ξλο απ τον Πρδρομο Εζνεπδη, εχε γνει Χριστιανς, και απ Σουλεμν ονομστηκε Ελευθριος. ρθε με την Ανταλλαγ και αυτς κρυφ και εγκατεστθηκε στα Γιαννιτσ. Το 1982 ζοσε ακμη. ταν πνω απ ενενντα χρονν, και τον φναζαν Τουρκολευτρη. Μια απ τις γυνακες του Μουσουλμνου που μενε στα Φρασα, εξφρασε την επιθυμα της να βαπτισθ στην μητρα της κ. Αγθης που μου δωσε τα στοιχεα αυτ. Εκενη το ανφερε στον Πατρα Αρσνιο και ο Πατρ της επε να την φρνη κρυφ στο σπτι της να την κατηχση, και να γνη η Νουν της. Μετ απ την κατχηση την βπτισε και την ονμασε Ελευθερα. Εχε δε κοινωνσει εν λω τρεις-τσσερις φορς μνον, και αυτς κρυφ, και ζοσε πως οι κρυφο Χριστιανο. Απ την στιγμ που βαπτσθηκε η Ελευθερα, κανε την αδιθετη και τσι δεν μλυνε το γιο Βπτισμα με τον Τορκο νδρα της. |
| Глава X. Дар языков и пророчество. (Продолжение) 3. Отношение глоссолалии к умственной деятельности (13–19) 13. δι λαλν γλσσ προσευχσθω να διερμηνε. 14. ν γρ προσεχωμαι γλσσ τ πνεμ μου προσεχεται δ νος μου καρπς στιν. 15. τ ον στιν προσεξομαι τ πνεματι προσεξομαι δ κα τ νο ψαλ τ πνεματι ψαλ δ κα τ νο. 16. πε ν ελογς ν πνεματι ναπληρν τν τπον το διτου πς ρε τ μν πι τ σ εχαριστ πειδ τ λγεις οκ οδεν. 17. σ μν γρ καλς εχαριστες λλ τερος οκ οκοδομεται. 18. εχαριστ τ θε πντων μν μλλον γλσσαις λαλ. 19. λλ ν κκλησ θλω πντε λγους τ νο μου λαλσαι να κα λλους κατηχσω μυρους λγους ν γλσσ Поэтому говорящий языком пусть молится, чтобы разъяснять. Ибо если молюсь языком, дух мой молится, ум же мой бесплоден. Итак, что же? Буду молиться духом, буду молиться и умом; буду петь псалмы духом, буду петь псалмы и умом. Так как если ты славословишь духом, то наполняющий место идиота каким образом скажет аминь на твое благодарение? Так как что ты говоришь, он не знает. Ибо ты-то хорошо благодаришь, но другой не назидается. Благодарю Бога, из всех вас я больше языком говорю; но в церкви желаю пять слов умом моим сказать, чтобы и других наставить, чем десятки тысяч слов на языке. В ст. 16 Тишендорф, Альфорд, Стэнли и Элликотт опускают с AFGKL ν пред πνεματι; Вейсс с BDEP прибавляет ν. В ст. 18 Тиш., Альфорд, Стэнли и Элликотт – γλσσο с Грисбахом и Син. ADEFG; но Вейсс и эльзев. изд. с BKLP – γλσσαις. Ориген – «языками». Согласно с глоссолалической теорией, принимающей иностранные языки, говорящий на каком-нибудь языке произносят слова, непонятные для посторонних, и потому должен молиться, чтобы сделать свою речь понятною (ст. 13); другими словами – чтобы получить способность переводить ее с незнакомого языка на тот, на котором говорят собравшиеся. Толкование Златоуст считает за особенный благодатный дар, как это ясно и из слов самого апостола (12:10), и показывает, что мы можем получать его, если будем прилежно молиться. |
| Еще молимся о милости, жизни, мире, здравии, спасении, посещении, прощении и оставлении грехов рабов Божиих всех благочестивых и православных христиан живущих и пребывающих в граде сем, прихожан, заведующих, жертвователей и дарствующих святаго храма сего, вместе с женами и со чадами их. τι δεμεθα πρ τν μακαρων κα ειμνστων κτιτρων τς γας κκλησας τατης κα πρ πντων τν προαναπαυσαμνων πατρων κα δελφν μν, τν νθδε εσεβς κειμνων κα τν πανταχο ρθοδξων. Еще молимся о блаженных и приснопамятных создателех святаго храма сего, и о всех прежде почивших отцех и братиях, зде благочестиво лежащих и повсюду, православных. τι δεμεθα πρ τν καρποφοροντων κα καλλιεργοντων ν τ γ κα πανσπτ να τοτ, κοπιντων, ψαλλντων κα πρ το περιεσττος λαο, τν πεκδεχομνων τ παρ σο μγα κα πλοσιον λεος. Еще молимся о плодоносящих и добродеющих во святем и всечестнем храме сем, труждающихся, поющих и предстоящих людех, ожидающих от Тебе великия и богатыя милости. ερες: Κριε Θες μν, τν κτεν τατην κεσαν πρσδεξαι παρ τν σν δολων, κα λησον μς κατ τ πλθος το λους σου· κα τος οκτιρμος σου κατπεμψον φ μς κα π πντα τν λαν σου, τν πεκδεχμενον τ παρ σο πλοσιον λεος. τι λεμων κα φιλνθρωπος Θες πρχεις, κα σο τν δξαν ναπμπομεν, τ Πατρ κα τ Υ κα τ γ Πνεματι, νν κα ε κα ες τος ανας τν ανων. Священник: Господи Боже наш, прилежное сие моление приими от Твоих раб, и помилуй нас по множеству милости Твоея, и щедроты Твоя низпосли на ны и на вся люди Твоя, чающыя от Тебе богатыя милости. Яко милостив и человеколюбец Бог еси, и Тебе славу возсылаем, Отцу, и Сыну, и Святому Духу, ныне и присно, и во веки веков. Χορς: μν. Хор: Аминь. ΔΕΗΣΙΣ ΥΠΕΡ ΤΩΝ ΚΑΤΗΧΟΥΜΕΝΩΝ ЕКТЕНИЯ ОБ ОГЛАШЕННЫХ Δικονος: Εξασθε ο κατηχομενοι τ Κυρ. Диакон: Помолитеся, оглашеннии, Господеви. Χορς: Κριε, λησον. Хор: Господи, помилуй. Δικονος: Ο πιστο πρ τν κατηχουμνων δεηθμεν. να Κριος ατος λεσ. Κατηχσ ατος τν λγον τς ληθεας. ποκαλψ ατος τ Εαγγλιον τς δικαιοσνης. νσ ατος τ γ ατο καθολικ κα ποστολικ κκλησ. Σσον, λησον, ντιλαβο κα διαφλαξον ατος, Θες τ σ χριτι. Ο κατηχομενοι, τς κεφαλς μν τ Κυρ κλνατε. |
|
|
