399 Автор «Encyclopéie des sciences relig». (t. IX, p. 735) говорит между прочим о следствиях отношений между Лелием и Окино: En effet, Ochino semble, surtout depuis cette époque. s’etre détaché de l’orthodoxie protestante à laquelle il avait été jusqu’alors attaché. Ce n’élait pas un savant, il connaissait mal le grec, nullement l’hebreu. Не зная ни греческого, ни еврейского языка, Окино не знал и латинского: il n’eut pas le bonheur de faire de grands progrès dans la lengue latine; il ne la scùt jamais bien. Hist. du Socinian. p 229. Правда в издании «Corp. reform». (t. 43, p. 880) находится письмо Окино к Кальвину на латинском языке, но без сомнения оно переведено с итальянского и вероятнее всего Петром Мартиром. 400 Sciendum est, Christum, licet perfectissimus faerit perfecteque legem divinam observarit, neque supererogations opera (ut loquimini) neque ultra debitum suum oparatum esse. Etenim Christus ut homo praeter idquod debuerat propter Dei gloriam et propter accepta beneficia operari et pati, nihil amplius operatus neque passus est. Ad illustrandam patris gloriam non solummodo unam, sed innumeras mortes subire debuerat, si fieri potuisset et expedisset... См. Bernardini Ochini Senensis viri doctissimi De Purgatorio dialogus. Tiguri apud Gessneros; p. 35. Сочинение это было написано Окино на итальянском языке, на латинский же язык переведено было по свидетельству автора Biblioth. Antitr. каким-то Thaddaeo Duno. См. стр. 4. 401 Syncerae et verae doctrinae de Coena Domini detensio per B. Ochinum Locarnensium Ecclesiae pastorem: contra Libros tres I. Westphali Hamburg. Eccl. praedicatoris. Tiguri Mense lanuar. 1556. Цель таинства, по понятию автора, состоит частью в благодарственном воспоминании смерти Христа, частью в исповедании, что чрез смерть Христа нам уже отпущены грехи. Буллингер по поводу сочинения Окино писал к Кальвину от 27-го января 1556 года: Scripsit et Ochinus contra Westphalum. Non omnia legi, sed quaedam duntaxat: nunc fero cxcuditur. Existimas suspecta in te belli mole nobis peperisse inducias. Ego vero rabiem istorum hominum sic novi ut neque inducias neque pacem nobis pollicear. Consolatur hoc maxime nos omnes quod bellamus bella Domini... Corp. Reformat. t. 44 p. 16.

http://azbyka.ru/otechnik/bogoslovie/ant...

197 Christiani Schocttgenii, Horae Hebraic te et talmudicae. Diesdie et Lipsiae. 1742 г. т. II De Messia, стр. 182–185. 199 Комментарий на L1II гл. Исаии Rabbi Al chech’a, изданный в Hulsii Theologia ludaica, стр. 21 и далее. 209 Storr, Dissertatio, qua les. LIII illustratur. Tubingen. 1790 г.; Hansi, Comment, in Ies. LIII. Rostock 1791 г.; Krüger. Comment. de les. LIII, interpret; Jahn, Append, ad Hermen.; Steudel, Observ. ad les. LIII. Tübingen 1825; Sack в Apologemik’e; Reinke, Exegesis in les LIII. Münster, 1836 г.; Tholuck, в сочинении Das А. Г. im N. T. 211 Блаж. Иероним пережает подлинник: Ессе intelliget seivus meus, exalta’bitur et elevabitur, et subliniis erit valde 212 LXX передают понятием συνσει, Акила и Симмах – πισϑημονισϑσεται. Новейшие переводчики и экзегеты переводят “будет действовать премудро " ‘ Английские Revised version (will deal prudently), Чейне. Делич, Орелли, Генгстенберг и др., или же, “будет блогоуспешен“ (Таргум, Гезениус, Гитинг, Эвальд, Кнобель, Lowth, Bodwell). 213 Напр. Stier, см. Delitzsch. Biblical commentary on the prophecics of Jsaiah; Edinb, 1894, t. II. стр. 282. 214 Четырнадцатый и пятнадцатый стихи блаж Иероним переводит: sicut obstupucrunt super te mult, sic mg " orius erit inter viros adspectus ejus, et forma cjus inter flics hominum. Iste aspergct genres multos, super ipsum continebunr reges os snum: quia quibus non est narratum de eo viderunt, et qui non audicrunt, contemplâtisunt. 215 14-го стиха и ст. 15-го (как так) выражают полную противоположность между двумя состояниями Раба Иеговы: состояниями унижения и прославления. Насколько глубоко было унижение Мессии, настолько же высоко будет Его прославление. Второе предложение стиха: так был обезображен паче всякого человека лик Его – несомненно служит вводным, имеющим, впрочем, значение причинного придаточного предложения, обеясняющего загадку предшествующего как многие изумлялись. Субъектом при следует считать, по нашему мнению, неверующих из среды еврейского народа, так как, согласно Ис. 49:4 , против Раба Иеговы восстают евреи, согласно Ис. 53:1 первые скептики являются среди избранной нации, по 2–4 стихам той же 53 главы даже верующие из евреев говорят, как трудно было признать Страдальца Мессией; ту же мысль подтверждает и ясно выраженная противоположность между 14 и 15 стихами, потому что благоговейные поклонники Раба в стихе; 15-м по общепризнанному мнению принадлежат к языческим нациям. Форма может быт или в status constructus (которое иногда стоит раньше предлога), или совершенно самостоятельной формой, или сокращенной из подобно как у Мал. 1:14 , или же, как думает Делич, подобной форме в Ис. 10:6 с первоначальным . Вавилонская пунктуация вместо имеет (Delitzsch. Biblical commentary, т. II, стр. 283).

http://azbyka.ru/otechnik/Biblia2/proroc...

Евангелие свидетельствует о таком Его могуществе и величии, что говорит, что Апостолы не могли принять того, чему хотел научить их Спаситель, до того времени, пока не сошел святый Дух, Который, изливаясь в их души, мог бы просветить их в разумении и вере в Троицу. Haereses dictae Graeca voce, ex interpretatione electionis , qua quis sive ad inctituendas sive ad suscipiendas eas utitur. Ideo et sibi damnatum dixit haereticum, quia et in quo damnatur sibi elegit. Ересь получила название от греческого слова, означающего выбор , которым пользуется кто-либо для научения или принятия ереси. Потому-то о еретике сказано, что он самоосужден, так как он то, в чем осуждается, сам для себя избрал. б) Гл. 10 и 11 Certum si, quia et alia tanta ab aliis sunt instituta, propterea in tantum quaerere debemus, in quantum possumus invenire, semper quaeremus et nunquam omnino credemus . Ubi enim erit finis quaerendi? ubi statio credendi? ubi expunctio inveniendi? Apud Marcionem? sed et Valentinus proponit: quaerite et invenietis. Apud Valentinum? sed et Apelles hac me pronuntiatione pulsavit, et Hebion et Simon et omnes non habent aliud, quo se mihi insinuantes me sibi addicant. Ero itaque nusquam, dum ubique convenior: quaerite et invenietis. Et velint me sic esse nusquam, quasi qui nunquam apprehendenim illud, quod Christus instituit, [quod credi oportet, quod quaeri necesse est]. Impune erratur, nisi delinquantur; quamvis errare delinquere est... At enim, si quod debui credere credidi, et aliud denuo puto requirendum, spero utique, aliud esse inveniendum, nullo modo speraturus istud, nisi quia aut non credideram, qui videbar credidisse, aut desii credidisse . Если бы мы потому только, что одни учат одному, а другие – другому, стали постоянно искать, чтобы найти, то всегда искали бы и никогда совершенно не уверовали бы . Где тогда будет предел исканий? Где пристань веры? Где конец исследованиям? У Маркиона? Но и Валентин предлагает: ищите и обрящете. У Валентина? Но и Апеллес побуждает меня тем же возгласом, и Евион, и Симон и все подобные им имеют в мысли не иное чтó-либо, как только то, чтобы уловками привлечь меня к себе. Итак, нигде не будет [конца исканиям], пока я буду слушаться «ищите и обрящете», и я нигде бы и никогда не постиг того, чтó установил Христос, чему должно веровать, чего необходимо искать. Понапрасну будет бросаться из стороны в сторону тот, кто ничего не покидает, разве только для того, чтобы впасть в заблуждение… Ибо если я уверовал в том, во чтó должен был уверовать, и после этого думаю искать еще чего-либо другого, надеясь при этом найти что-либо иное, то эта надежда не может быть объяснена ничем иным, как тем, что я или уверовал только по наружности, или вовсе перестал веровать .

http://azbyka.ru/otechnik/Evgenij_Akvilo...

80 В заключение автор говорит: supplico prefacto sanctissimo domino nostro cuius est ista corrigere et emendare, pro cuius gloria et honore coram Deo ot, hominibus sic insulse hec scriptu sunt zelo meo licet forte nou secundum conscientiam si in aliquo erravi iudulgero dignetur. 82 Paolo singulari amicitia Barlaae junctus, quae a latinis habere non poterat, eo medio (то есть, Варлаама) innumera extraxit a graecis. 83 Fracassetti, Lettere di Francesco Petrarca, Firenze, 1862 – 1867, 5 томов Boccaccio, Genealogia ileorum; Coraszini, G. Boccaccio, Le Lettere edite e inedite Kirenae, 1877; Attilio Hortis, Study suile opere latine dei Boccaccio, Trieste, 1887. 85 Ego tum primum inchoabam, aliquantulum ille processerat, ut qui italica natus esset in Graecia, et qui licet aetate provectior, latinorum conversationem magisteriumque sortitus, ad naturam propriam facilius remearet. 86 Далее Петрарка сообщает, что у нею есть теперь в библиотеке Платон и Гомер; graecos proprio in habitu spectare etsi forte non prosit, certe juvat. Просит поникать для него Гесиода и Еврипида. 87 В сочинении De sui ipsius et aliorum ignorantia он называет Варлаама modernum graecae specimen philosophiae. 89 Современник его Манетти говорит; totum hoc quidquid apud nos graeorum est, Boccaccio nostro feratur acceptum, qui primus praeceptorem et libros graecos a nobis per longa terrarum murisque spatia distantes propriis sumptibus in Etruriam seduxit (Attilio Hortis, p. 367). 94 Gen. d., XV, с. 6; Et si usquam curiosissimus fuit homo in perquirendis peregrinis undique libris, historiis et poeticis operibus, iste fuit. 97 Genealogia deorum, lib. 1, с. 11; lib. IV, с. 47; XIII, с. 48: lib. I, с. 20; lib. VII с. 11: asserit Barlaam rei liujus veritatem fuisse.... 98 Genealogia deorum, lib. IV c. 7: dicebat enim se legisse in graecorum antiquissimis annalibus; lib. IX, c. 7: dixit Barlaam in annalibus graecorum legisse. 99 Geneal., XV, e. 6: aspectu horridus homo, turpi facie, barba prolixa, moribus iucultus, nec satis urbanus homo. Сравни: Петрарка, epp. senil., III, 6.

http://azbyka.ru/otechnik/Fedor_Uspenski...

2247 Hilar. De Trinit. Lib. VI, § 39: Loquatur Ioannes sic usque ad adventum Domini manens et sub sacramento divina voluntatis relictus et deputatus, dum non mori dicitum et manere. S. Ambrosius. Sermo 20 in ps. CXVIII. Бл. Феофилакт. Твор. цит. т. IV, стр. 486. Андрей Кесарийский . Толкование на Апокалипсис. Стр. 80 (пер. Π. М. Б. М. 1884) и др. мн. 2248 Hippolyst. De consumm. mundï ipsius adventus praecursorem habuit Ioannem Baptistam, posterior autem, quo venturus est in gloria Enoch, Eliam et Ioannem Theologum exhibebat и др. cf. Lampe. Op. cit. p. 98. 2250 Lampe. Op. cit. p. 93. Много подобных очень характерных рассказов можно видеть в сочинениях Tillemont " a, (Op. cit. Not. ΧVIII). Basnahium (Annal. t, II ad an. 101), Florentinium Martyrot. (p. 127 sq . 141 sq.) и других писателей. 2251 Theodoret. Hist. Eccl. Lib. V, c. 24. Бароний, Тиллемон и многие другие (Lampe. p. 101) признают этот рассказ за действительный. Руфин, Орозий, бл. Августин и Амвросий Медиоланский обходят этот рассказ молчанием. Созомен, рассказывая эту историю, называет вместо Иоанна Богослова Иоанна Крестителя (Lamp. p. 101). 2252 Gregor. Nyssen. In ejus vita Opp. tom. II, p. 977 sg. Учение Ап. Иоанна, сообщенное в этом видении св. Григорию Чудотворцу , передают следующим образом. Unus est Deus Pater Verbi viventis, sapientiae substi tentis et potentiae, et figurae aeternae, perlectus, perfecti genitor: Pater Filii unigeniti. Unus Dominus, Solus ex Solo, Deus de Deo figura et imago Deitatis. Verbum efficax, sapientia constitionis rerum universarum comprehensiva et potentia totius creaturae effectrix. Filius verus veri Patris, invisibilis illius qui est invisibilis, incorruptibilis ejus, qui est incorruptibilis, immortalis ejus, qui est immortalis, aeternus aeterni. Unus Spiritus Sanctus ex Deo ortum et existentiam habens: quique per Filium apparuit, videlicet hominibus, imago Fili perfecti perfecta, vita viventium causa, fons sanctus, Sanctificationis suppeditatrix, per quem manifestatus Deus Pater, qui est super omnia et in omnibus, et Deus Filius, qui est per omnia. Trinitas per tecta, quae gloria atque aeternitate et regno non dividitur, neque abalienatur.

http://azbyka.ru/otechnik/Biblia2/sv-apo...

Иерониму, и написанного, по крайней мере, не позже VII века, где читаем: in qua (prima Joannis epistola) ab infidelibus mramslamoribus multum erratum esse fidei veritate comperimus, trium tantum vocabula, hoc est, aquae·, sanguinis et spiritus in sua editione ponentibus, et Patris Verbique ac Spiritus Sancti testimonium omittentibus, in quo maxime et fides catholica roboratur, et Patris, et Filii et Spiritus Sancti una divinitatis substantia comprobatur, – откуда также следует, что и в VII веке не было этого стиха только в некоторых списках и притом испорченных неточными переводчи­ками, след. не в греческих, и что против этого опущения тогда вопияли право­славные (Vid. Witassii, tract. dc Sanctiss Trinit. quaest. III, articul. 2). 461 Начинаются оба словами: три свидетельствуют, а оканчивают­ся – первый: и Сии три суть едино, последний: и сии три об одном. 462 В этом нередко обличал Ариан святой Амвросий – de fide lib. II, cap. 15, n. 335. также lib. V, cap. 16, n. 193, и особенно – de Spiritu S. lib. III, cap. 10, где, сказавши, что они опустили в своих кодексах текст: Дух есть Бог..., восклицает: atque utinam de vestris et non etiam de Ecclesiae codicibus tolleretis! Eo enim tempore, quo impiue infidelitatis Auxentius Mediolanensem ecclesiam armis exercituque occupaverat, vel a Valente atque Ursatio, nutantibus sacetordibus suis, incursabatur ecclesia Syrmiensis, falsum hoc et sacrilegium vestrum in ecclesiasticis codicibus comprehensum est. Et fortasse hoc etiam in Oriente fecistis.... Α Сократ свидетельствует, что Ариане точно также опустили в кодексах 2 стих 4 гл. 1 послания Иоаннова. 463 Есть он также в переводе армянском, по свидетельству Миллия, как и помещается в некоторых изданиях этого текста, хотя в издании новейшем (edit. Veneta Zohrabi an. 1805) опущен. Есть он и в италийском издании (1532 г.) Бруциоля, сделанном с греческого текста. 466 Contra Prax. cap. XXV et XXXI. Conf. de monogam. cap. XI, где, при­ведя по латинскому переводу 1 Кор. гл. 7, стих 39, автор замечает: sciam plane, non sic esse in graeco autentico, quomodo in usum exiit. 467 Dicit Dominus: ego et Pater unum sumus. Et iterum de Patre et Filio et Spiritu Sancto scriptum est: et hi tres unum sunt (De unit. eccles. pag. 195–196, ed. Maur Paris 1726; conf. epist. ad Jubaian. LXXIII, pag. 133). 471 Vihilii – De Trinit. lib. I et VII (in Biblioth. Patr. ed. Lugdun. tom. VIII, pag. 771 et seqq.); Fulgent. Respons. ad objection. Arian. X, item de Trinit. lib. IV; Cassiodor. Complexion, in Epistol. et Acta Apostol. et Apocal,, ed. Florent. 1721, vid. complex, ad cap. V Epist. 1 Joannis. 472 Обо всем этом говорит сам Кассиодор в сочинении своем Lib. Institut. Divinar. cap. 3, и в предисловии к этой книге. 475 На этом именно тексте она основывает и учение о единосущии Божеских Лиц в самом своем Православном Исповедании (См. ч 1, отв. на вопр. 9).

http://azbyka.ru/otechnik/Makarij_Bulgak...

610 Мальшевский, стр. 17. В сочинении Fock " a указаны некоторые из представителей партий, явившихся на диспут: Von Seiten der Unitarier waren Gregor Pauli und Georg Schomann, damals Prediger zu Lublin zu Collocutoren bestimmt, und eine Anzahl der angesehensten Edelleute dieser Partei, ein Joh. Lutomirski, Castellan von Sieradez, Nicol. Sienicki, der sarmatische Demosthenes, Präsident der Abgeordneten des Ritterstandes auf dem Reichstag. Joh. Niemojewski, Richter zu Inowladislaw, der schon genanate Stanisl. Lutomirski, Hieron. Philopowski. Quästur des Palatinats Krakau, ein Stanisl. Lasocki. Erzkämmerer von Lenzik und Andere wohnten als Kampfrichter und Zeugen den Verbandlungen bei. Von der entgegengesetzten Partei waren zu Sprechen ernannt Sarnicki und ein gewisser Discordia, dessen Name zuerst bei den krakavischen Streitigkeiten genannt wird, Jac. Sylvius und noch ein paar andere unbekanntere Namen. Der Socin. s. 150. См. также And. Wissowatii Compend... Bibl. Ant. p. 212. 613 О присутствии на диспуте Гентилия упоминает автор Hist. du Socin. (р. 36); у других же авторов, описывающих диспут, нам не встречалось на то указания. 621 Mira est in Polonia conturbatio et altercatio in causa trinitatis et in causa Blandratae et Stancari... Corp. reform. t. 47, p. 721. В другом письме Буллингер между прочим говорит: Ех Polonia literas datas ad finem prope Martii pridie accepi, ac ex his intellexi nebutones illos Italos maxima excitasse dissidia et augere... Corp. Reform. t. 48. p 3. 622 Video esse hic turbas in religione, quae multos et me ipsum offendunt, in praecipuo articulo religionis de S. Trinitate,.. Sed quia mirabilia hic audio: varii enim varie nunc docent de fide et de invocatione. Dicunt alii quod in oratione dominica, quum dicimus Pater noster, intelligendus sit sub nomine patris et filius et spiritus sanctus, ita ut invocetur Deus Trinitas, non Deus pater per filium. Drinde cantiones hic fere omness habemus in quibus invacant unum Deum in Trinitate. Et conclusiones cantionum maltarum hoc fine clauduntur ut sit benedistum nomen Dei unius in Trinitate, vel Trini, nut Dei Trinitatis... Deinde et isti hic qui contendunt secum, dicunt quod simbolum apostolicum dividendum est, quum dicimus: credo in Deum, et deinde interposito puncto patrem dicunt, quod ego in tua Catechesi et lnstitutione non vidi. Sic et symbolum Nicenum dividunt: Credo in unum Deum, et interposito puncto dicunt: Patrem, quod testantur confessiones impressae nuper Polonicae... Deinde etiam contentio fuit hic inter nos an baplizandi sint nomine eorum qui olim idolatrae erant, ut apud nos Stanislaus fuit... Zycovius Calvino. Corp. ref. t. 48, p. 68. См. в особенности характеристику различных возвращений догмата о Св. Троице в длинном письме Радзивилла к Кальвину. Ibid. р. 328.

http://azbyka.ru/otechnik/bogoslovie/ant...

129 XXXVIII титул носит заголовок; „de purgatione canonica”. В нем вообще принят такой принцип: „infamatus contra quem crimen probari non potest, debet se purgare jnramento de verimame, compurgamores vero de credulitate» (cap. 6). В конституции Иннокентия III, приводимой в этом титуле, значится: „judicamus, ut tertia manu sui ordinis et quarta abbatum et religiosorum sacerdotum de supradicta simonia in vestra praesentia debeat se purgare“, а в конституции Люция IIÏ “si accusatores idonei non apparuerint, qui eum de homicidio convincere possint, ut cum septima aut quinta manu sui ordinis. sicut expedire cognoveris, per purgationem canonicam innocentiam suam ostendat”. 130 О синодальных судах: Dove, De jurisdictionis ecclesiasticae apud Germanos Gallosque progressu. Berol. 1855 ; p. 49 sqq. Dove. Die fränkischen Sendgerichten. Эта статья первоначально была напечатана Zeitschrift für deutsches Recht und deutsche Rechtswissenschaft., В. XIX, 1859, с прило- жением: „Von dem Sendrechte der Main­und Rednitzwenden“, где есть сведения о распространении зендгерихтов на западных славян, подчиненных германцам. Затем та же статья, но без означенного приложения, напечатана в IV и V томах Zeitschrift für Kirchenrecht. Вопрос о зендгерихтах затрагивался в моих сочинениях: О церковных наказаниях, Спб, 1876, ст. 87–88; Объем дисциплинарного суда и юрисдикции церкви в период вселенских соборов, стр. 136 и сл. 133 „Episcopus in synodo residens, post congruam allocutionem septem ex plebe ipsius parochiae vel eo amplus aut minus, pront viderit expedire, maturiores, honestiores atque veraciores viros in medio debet evocare, et allatis sanctorum pignoribus, unumquemque illorum tali sacramento constringit. Jusjurandum synodale. Α modo in antea, quidquid nostl aut audisti aut postmodum inquisiturus es, quod contra Dei voluntatem et rectam christianitatem iu ista parochia factum est, aut futurum erit. si in diebus tuis evenerit, tantum ut ad tuam cognitionem quocunque modo perveniat, si scis aut tibi indicatum fuerit, synodalem causam esse, et ad ministerium episcopi pertinere, quod tu nec propter amorem, nec propter timorem, nec propter praemium, nec propter parentelam ullatenus celare debeas archiepiscopo de Treveris aut ejus misso, qui hoc inquirere jusserit, quandocunque te ex hoc interrogaverit. Sic is Deus adjuvet et istae sanctorum reliquiae.

http://azbyka.ru/otechnik/Nikolaj_Suvoro...

Фукс написал более 70 месс (часть a cappella, часть с сопровождением), неск. реквиемов и ораторий, 27 мотетов, 57 вечерен и псалмов, 38 церковных трио-сонат. В его церковной музыке господствует благородная сдержанность выражения, взыскательный вкус и тонкое сочетание интеллектуализма и задушевности. Наследниками традиций Фукса стали не только его ученики (Готлиб Муффат, работавший в Дрездене Я. Д. Зеленка, Ф. Тума, Г. К. Вагензейль), но и др. австр. композиторы, напр. Г. Ройтер-младший (1708-1772), служивший капельмейстером в соборе св. Стефана, занимавшийся церковной музыкой при венском дворе и создавший 80 месс и множество др. богослужебных сочинений. Часть из них приписывалась впосл. Й. Гайдну (1732-1809), к-рый вместе с братом Михаэлем в отрочестве учился у него в певч. школе при соборе св. Стефана. В. А. Моцарт. Реквием. «Lacrymosa». 1791 г. (Австрийская национальная б-ка Муз. 17. 561. Л. 87). Автограф В. А. Моцарт. Реквием. «Lacrymosa». 1791 г. (Австрийская национальная б-ка Муз. 17. 561. Л. 87). Автограф На протяжении XVIII в., до смерти императрицы Марии Терезии в 1780 г., австр. церковная музыка находилась под особым покровительством монархов. Праздничные службы и уличные процессии совершались столь торжественно, что в 1782 г. папа Пий VI , увидевший процессию в Вене на Вербное воскресенье, удивленно воскликнул: «Romae non sic!» (В Риме такого нет!) - что послужило имп. Иосифу II одним из поводов для наступления на «излишества» при совершении богослужения. Эти меры (в частности, отмена богослужебных процессий и старинных рождественских и пасхальных обрядов) отрицательно сказались на австр. церковной музыке этого периода. «Чем проще музыка, тем лучше она соответствует христианскому смирению и благоговению»,- говорилось в «Положении о совершении богослужения» 1786 г. После смерти Иосифа II его политика была пересмотрена, и церковная музыка А. вернулась в прежнее русло развития. В храмах вновь зазвучали большие композиции, рассчитанные на профессиональных певцов и солистов в сопровождении оркестра, инструментальная музыка (напр., исполнение в качестве музыки для градуала камерных трио-сонат или частей симфоний). Самым авторитетным церковным композитором 2-й пол. XVIII в. был М. Гайдн (1737-1806), с 1763 г. работавший в Зальцбурге при дворе князя-архиепископа. М. Гайдн продолжал традиции Фукса, привнеся в них классическую ясность формы, изящество хорового письма и мелодическую закругленность. Он сочинил 32 лат. и 8 нем. месс, 2 реквиема (второй не закончен), 6 «Te Deum» , 117 градуалов, 45 офферториев , 27 пасхальных респонсориев и т. д. В Вене большим авторитетом пользовался И. Г. Альбрехтсбергер (1736-1809), придворный органист, капельмейстер собора св. Стефана, автор 26 месс, 43 градуалов, 34 офферториев и др. сочинений. Он считал фугу «необходимейшим жанром церковной музыки» и внушал это своим многочисленным ученикам (среди к-рых был и Л. ван Бетховен (1770-1827)).

http://pravenc.ru/text/63028.html

407  Таковы, например, сочинения «О началах», «О молитве», «Увещание к мученичеству», «Против Цельса». 408  Hieronymi prolog. in (homil. Orig. in) Ezechiel. p. 354; 666. scias Origenis opuscula in omnem scripturam esse triplicia. Primum ejus opus excerpta, quae graece σχλια nuncupantur, in quibus ea, quae sibi videbantur obscura, atque habere aliquid difficultatis, summatim breviterque perstrinxit. Secundum homileticum genus, de quo et praesens interpretatio ejus est. 409  Схолии сохранились разве только в так называемых selecta ( κλογα) на разные книги св. Писания. Эти selecta извлечены из катен, а потому происхождение каждого отрывка остаётся неизвестным: он мог быть взят из недошедшего до нас специального трактата, из тома, из беседы, мог быть заимствован конечно и из схолий. 410  Hieron. apol. 2 n. 23 p. 517; 447. in adolescentia homilias tantum ejus quas loquebatur ad populum, in quibus non tanta scandala tenebantur, simpliciter rogantibus transtuli. n. 14 p. 505; 436. Ego ipse... sic septuaginta homilias ejus transtuli et nonnulla de tomis, ut et mala in bonorum interpretatione subtraherem... Vis Origenem in latinum vertere? Habes multas homilias ejus et tomos, in quibus moralis tractatur locus, et scripturarum panduntur obscura. Haec interpretatë haec rogantibus tribue. 411  Hier. prol. in Ezech. p. 354; 666. Tertium (genus) quod ipse inscripsit τμους, nos volumina possumus nuncupare in quo opere tota ingenii sui vela spirantibus ventis dedit, et recedens a terra in medium pelagus auffugit. 412  Хронологические данные заимствованы из Notitia ex Schoennemanno (Migne, Patrol, s. lat. t. 21 col. 12–15) и Fontanini, Rufini vita (col. 75 sq.). 413  Pammach. et Ocean, ad Hieron. (Migne, s. 1.t. 22. ep. 83 al. 64). Et quoniam in his multa sunt, quae tenuitatem nostri ingenii permovent, quaeque minus catholice dicta existimamus, suspicamur... multa de libris ejus esse subtracta, quae apertam impietatem ejusdem monstrare potuissent. 414  Ibid. in praefatione... expressit, quod a te promissum opus ipse compleverit: illud oblique agens, etiam te simili ratione sentire. Purga ergo suspiciones hominum, et convince criminantem, ne si dissimulaveris, consentire videaris.

http://azbyka.ru/otechnik/Vasilij_Boloto...

   001    002    003   004     005    006    007    008    009    010