| nov. 7, 170; Migne, s. gr. t. 10. col. 1109, 1. c. ap. Swete): ποφεγομεν τν Σαβλλιον λγοντα τν ατν Πατρα, τν ατν Υιν Πατρα μν γρ λγει εναι τν λαλοντα, Υιν δ τν Λγον ν τ Πατρ μνοντα, κα κατ καιρν τς δημιουργας φαινμενον. Некоторые свидетельства Афанасия В. (напр. or. 4 n. 25) также говорят в пользу Неандера. Но несмотря на все это его представление не может быть признано единственно правильным: оно противоречит другим местам у св. Афанасия и вполне согласным между собою данным у Василия В., Епифания и Феодорита. Представление Баура признают более обоснованным и разделяют и другие исследователи (Meier, Domer); оно предлагается у нас в тексте. Но из сказанного ясно, что различие взглядов Неандера и Баура основывается на разногласии источников, которое, в свою очередь, имеет свою объективную причину в самом савеллианстве. Дорнер (S. 709) объясняет это непоследовательностью самого Савеллия: открытие «Философумен» дало возможность объяснить это иначе (Kuhn; Д. Гусев ): Неандер воспроизводит то воззрение, которого держался Савеллий, пока он был последователем Ноэта (Philos. 1. 9 р. 438. cfr. 1. 10 с. 27. cfr. 1. 6 с. 12. р. 458 (см. стр. 105), где учение Савеллия признается равносильным ноэтианству); Баур дает систему Савеллия в законченном виде, который он придал ей впоследствии. 385 Epiphan. haer. 62 n. 1. ς ν ν λφ δντι μν ν ποστσει, τρες δ εχοντι τς νεργεας φημ δ τ φωτιστικν, κα τ θλπον, κα αυτ τ τς περιφρειας σχμα. Κα εναι μν τ θλπον, ετουν θερμν κα ζον, τ Πνεμα, τ φωτιστικν δ τν Υιν, τν δ Πατρα αυτν εναι τ εδος πσης τς ποστσεως. 386 Ibid, ς εναι ν μια ποστσει τρεις ονομασας, ς ν νθρπω σμα, κα ψυχ, κα πνεμα. Κα εναι μν τ σμα, ς επεν, τν Πατρα, ψυχν δ, ς επεν, τν Υιν, τ πνεμα δ ς νθρπου, οτως κα τ γιον Πνεμα ν τ θετητι. 388 Theodoret, haer. fab. comp. 2, 9. μαν πστασιν φησεν εναι τν Πατρα κα τον Υιν, κα τ γιον Πνεμα, κα εν τρινυμον πρσωπον (конечно, в смысле πστασις), κα τν αυτν, ποτ μεν ς Πατρα καλε κ. |
| 940 Arii ad Euseb. ер. πντες ol κατ τν νατολν λγουσιν, δτι προπρχει θες το Υιο νρχως… 941 ibid, πρν γεννηθ, τοι κτισθ, τοι ρισθη, τα θεμελιωθ, οκ ν· ’Αγννητος γρ οκ ν. Διωκμεθα δ, δτι επομεν· ’Αρχν χει δ Υις, δ θες ναρχς στι. Ar. ep. ad Alex, ο δ γρ στιν διος συναδιος, συναγννητος τφ Πατρ· ο δ μα τφ Πατρ τ εναι χει, ς λγουσι τ πρς τι, δο γενντους ρχς εσηγομενοι. 942 Ar. ep. ad Al. γεννσαντα δ ο δοκσει, λλ’ ληθεςι... οδ’ ς Οαλεντ νος προβολν τ γννημα το Πατρς δογμτισεν... οδ’ ς Σαβλλιος τν μονδα διαιρν υοπτορα επεν. 943 ibid, οδ τν δντα πρτερον στερον γεννηθντα πικτισθντα εις Υιν... κα ε τ κ Πατρς ξλθον (Joh. 15, 28), ς μρος το μοουσου [supra: ς Μανιχος μρος μοοσιον το Πατρς τ γννημα εσηγσατο] κα ς προβολ π τινων νοεται, σνθετος εσται Πατρ κα διαιρετς, κα τρεπτς, κα σμα κατ’ ατος... τα κλουθα σματι πσχων σωματος Θες. Ср. стр. 199 пр. 2. 944 ibid, στε τρεις εσιν υποστσεις, Πατρ, Υις, κα γιον Πνεμα. Κα μν Θες [ς μονς κα ρχ τν πντων] ατιος τν πντων τυγχνων στν ναρχος, μοντατος [supra: μνον γννητον, μνον ληθινν]· δ Υις, χρνως γεννηθες π το Πατρς... μνος π μνου. Ar. ep. ad Eus. δτι Υς οκ στιν γννητος, οδ μρος γενντου, κατ’ οδνα τρπον [Eus. ad Paulin, ер. то γρ κ το γενντου πρχον, κτιστν τι φ’ τρου π’ ατο θεμελιωτν οκ ν εη, ξ ρχς γννητον πρχον]· λλ’ οτε ξ ποκειμνου τινς· λλ’ δτι θελματι κα βουλ πστη πρ χρνων καπρ αινων, πλρης θες μονογενς, ναλλοωτος... δτι επομεν ’Εξ οκ δντων στν. Οτως δ ε’πομεν, καθτι οδ μρος θεο στιν, οδ ξ ποκειμνου τινς. Ar. ep. ad Al. ποστσαντα δ δφ θελματι, τρεπτον κα ναλλοωτον, κτσμα το Θεο τλειον, λλ’ οχ ς εν τν κτισμτων, γννημα, λλ’ οχ ς ν τν γεννημτων... τ ζν κα τ εναι παρ το Πατρς εληφτα, κα τς δξας συνυποστσαντος ατφ το Πατρς- ο γρ Πατρ δος ατφ πντων τν κληρονομιν στρησεν αυτν το γενντως χειν ν αυτφ πηγ γρ στι πντων. |
| κα αυτν γινσκων, δπερ κα αυτ ο μακρν ποδε το προτρου. 698 in Jerem, h. 1,8 р. 130; 265. λγει ον τ· Οκ πσταμαι λαλεν ( Jerem. 1, 6 ) οδ τινα μεζονα το λαλεν... Θλεις με λαλεν νθρποις· οπω διλεκτον νθρωπνην νεληφα, χω διλεκτν σου το θεο, Λγος εμ σου το θεο, σο οδα προσδιαλγεσθαι. 699 in Joh. t. 13, 36 ρ. 245; 461. ποιητς γνεται το πατρικο θελματος, τοτο τ θλειν ν αυτφ ποιων, δπερ ν κα ν τω Πατρ... εις τ μηκτι εναι δο θελματα, λλ ν θλημα. 700 in Joh. t. 2, 6 ρ. 61; 128. μες μντοι γε τρεις ποστσεις πειθμενοι τυγχνειν, τον Πατρα, κα τν Υιν, κα τ γιον Πνεμα. 702 S. Basil, ер. 236, 6, р. 363. ουσα δ κα πστασις τατην χει τν διαφορν, ν χει το κοινν προς τ καθ’ καστον οον ς χει το ζον πρς τον δενα νθρωπον (ер. 214 ρ. 322. δν χει λγον κοινν τ διον τοτον χει οσα πρς τν πστασιν. «Εκαστος γρ μνκα τω κοινω της οσας λγφ του εναι μετχει, κα τος περ ατν διμασιν δειν στι κα δενα, ер. 38 ρρ. 115–117, где πστασις=Πτρος, νδρας κ. τ. λ., οσα=νθρωπος). Δι τοτο ουσαν μν μαν π της Θετητος μολογομεν, στε τον το εναι λγον μ διαφρως ποδιδναι· πστασιν δ διζουσαν, ν’ σγχυτος μν κα τετρανωμνη περ Πατρς κα Υιο κα γιου Πνεματος ννοια νυπρχη. 703 Theodoret. Eranist. dialog. 1 ρ. (ed. Schulze. Halae. 1769) 7 (Migne, s. gr. t. 83 col. 33). Eranistes. ’χει τιν διαφορν οσα πρς τν πστασιν; Orthodoxus. Κατ μν τν θραθεν σοφαν, οκ χει. «Η τε γρ οσα τ δν σημανει, κα τ φεστς πστασις· κατ δ γε τν των Πατρων διδασκαλαν, ν χει διαφορν τ κοινν πρ τ ’διον, τ γνος πρς τ εδος τ τομον, τατην οσα πρς τν πστασιν χει. 704 Σκαρλτου Δ το Βυζαντου, Λεξικν της λληνκης γλσσης. ν θναις. 1852. " Υπστασις. 1) βσις, θεμλιον (базис, основание). 2) υποστθμη, κ. τ. λ. 705 D. Petav. de Trinit. ρ. 176. Maxim, confess, λλ’ θετης τ τ εναι σημανει, δ πστασις τ εναι. J. Damascen. |
| 1389 Orat., iv. contra Arianos, с. 1 (tom. i, p. 617): «Ωστε δο μεν εναι πτερα κα υν, μονδα δε θετητος διαρετον κα σχιστον… μα αρχ θετητος κα ο δο ρχα, θεν κυρως κα μοναρχα εστν. 1390 Orat. iv, с. Arianos, с. 10 (p. 624): «Εστω δε παρδειγμα νθρπινον τ πρ κα τ εξ αυτο απαγασμα (ignés et splendor ex eo ortus), δο μεν τω εναι [это неточно и в строгом понимании могло бы привести к двум οσαι] κα ρσθαι, εν δε τω εξ ατο κα διαρετον εναι τ απαγασμα αυτο. 1391 Orat. iii, с. Arian., с. 1 (p. 551): Πλρης κα τλειος στιν πατρ, κα πλρωμα θετητς στιν Τς. 1392 Τρεις υποστσεις [здесь, как часто в никейскую эпоху, это синоним οσαι] μεμερισμνας καθ » αυτς. Афанасий, Expos. Fidei или κθεσις πστεως, cap. 2 (Opera, ed. Bened., i, p. 100). 1393 Expositio Fidei, cap. 2: ς γαρ οκ εστν πηγ ποταμς, οδε ποταμς πηγ, αμφτερα δε εν κα τατν στιν δωρ τ κ της πηγς μετεχευμενον, οτως κ το πατρς ες τν υν θετης ρρεστως κα αδιαιρτως τυγχνει, к. τ. λ. 1394 Πατρ, υις, μονογενς υις (часто встречается у Иоанна), πρωττοκος πσης κτσεως ( Кол. 1:15 ). Уотерленд (Waterland, Works, i, p. 368) говорит об этом моменте никейского учения, «что без явного заявления о вере в вечное порождение можно было обойтись: достаточно было доказать вечное существование λγος как реально существующей личности, в Отце и от Отца, и вера в предыдущий момент обеспечена. Такова была проблема, и в ней – все остальное». 1396 Αγνητος, où ποιηθες, non-factus, increatus; не путать с γννητος, non-genitus, которое относится только к Богу Отцу. 1398 γννητος, non-genitus. Эта терминология очень часто встречается у Афанасия, особенно в Orat. i contra Arianos и в его Epist. de decretis Syn. Nic. 1399 Ин. 1:18 : μονογενς υος, о ν (постоянные или вечные отношения, не ν) εις (движение, в отличие от èv) τον κολπον του πατρς. См. также Афанасий, Epist. de deer. S. Ν., с. 22 (tom. i, p. 227): Τ γαρ λλο το èv κλποις σημανει, τν γνησαν κ του πατρς του υο γννησον. |
| Στο 7 ο κεφλαιο του ιδου βιβλου εξιστορεται το ραμα του ιδου του Δανιλ (Δαν. 7.1–28). Παρουσισθηκαν ενπιον το προφτη τσσερα θηρα, τα οποα βγκαν απ την ταραγμνη θλασσα: μια λαινα με φτερ αετο, μια αρκοδα με τρεις κυνδοντες, μια λεοπρδαλη με τσσερα πτεργια και τσσερα κεφλια και να φοβερ θηρο με σιδηρος οδντες και δκα κρατα. Ανμεσα σε αυτ τα κρατα φτρωσε να ακμη, το οποο εκρζωσε λλα τρα και φνηκαν σε αυτ «φθαλμο σε φθαλμο νθρπου… κα στμα λαλον μεγλα». Στη συνχεια στον πρινο θρνο κθησε ο Παλαις των Ημερν με νδυμα λευκ σαν χινι, «κριτριον κθισε, κα ββλοι νεχθησαν». Το τρομερ θηρο με το λαλον κρατο εξοντθηκε και κηκε στη φωτι, εν απ τα λοιπ θηρα αφαιρθηκε η εξουσα. Ο Δανιλ εδε πως «μετ τν νεφελν το ορανο ς υς νθρπου ρχμενος ν κα ως το παλαιο τν μερν φθασε κα νπιον ατο προσηνχθη. Κα ατ δθη ρχ κα τιμ κα βασιλεα, κα πντες ο λαο, φυλα, γλσσαι ατ δουλεσουσιν ξουσα ατο ξουσα ανιος, τις ο παρελεσεται, κα βασιλεα ατο ο διαφθαρσεται». νας εκ των παρισταμνων εξγησε στον Δανιλ: «Τατα τ θηρα τ μεγλα τ τσσαρα, τσσαρες βασιλεαι ναστσονται π τς γς, α ρθσονται κα παραλψονται τν βασιλεαν γιοι Υψστου κα καθξουσιν ατν ως ανος τν ανων». Οι προφητεες του Δανιλ προκαλοσαν ζωνταν ενδιαφρον: λλωστε αυτς ο προφτης υπδειξε επακριβς τον χρνο της ελεσεως του Χριστο (Δαν. 9.25–26). Οι τσσερις βασιλεες που περιγραψε, ταριαζαν ψογα με την παγκσμια ιστορα: Το νο βασλειο της Βαβυλνας (η χρυσ λαινα) διαδχθηκε η Περσα (η ασημνια αρκοδα), την οποα απορρφησε το μακεδονικ κρτος του Αλεξνδρου, που διαιρθηκε μετ τον θνατ του (η χλκινη λεοπρδαλη με τα τσσερα κεφλια). Στη συνχεια η πανσχυρη Ρωμακ Αυτοκρατορα νωσε λη σχεδν την οικουμνη στις σιδερνιες αγκαλις της. Απ λες τις υπλοιπες την δικρινε η λλειψη ενς κυραρχου θνους (πργμα που εξηγοσε την ανομοιτητα του θηρου, που την εκπροσωποσε, με κθε λλο θηρο), εν το μγμα πηλο με τον σδηρο εξηγετο εκολα απ τη σταδιακ ανμειξη των φιλοπλεμων Ρωμαων με τους κατακτημνους λαος. Τα κρατα μπορον να συσχετισθον με τους αυτοκρτορες, οι οποοι αγωνζονταν για την εξουσα, εν «το στμα λαλον μεγλα», το οποο καταπεζε τον «λα των αγων», ταν φυσικ να ταυτισθε με την λευση του Αντιχρστου, του οποου πεται η Βασιλεα του Θεο. |
| Гедеона, « Иоанна Златоустог о житие и других святых». На л. 294 об.: «в сей книге 295, два 408-х (sic), еще два 140-х, считал и метил подьяк Алексей Розов». В ркп. имеются сигнатуры тетрадей: на лл. 1–141 α – ς, на лл. 50 – 294 α – μβ. Между листами 192 и 193 недостает 9 листов, последнего листа 18-й и всей 19-й тетради. В 20-й тетради только 6 листов. Лл. 278–285 тетрадь 31-я. Тетради 32–41 вырваны. На л. 286 первоначальная сигнатура μβ переправлена на λβ. В два столбца, по 37 строк. 36,3 X 27,2 сантим. На л. 286 об. начинается μαρτριον τν γων μολογητν Γορια, Σαμνα κα ββου. Начинается сей лист словами: παλιγγενεσας τ τοτους προσγε ωτ; на обороте его пред отмеченной новой статьей читаются последние слова предыдущей статьи: τ το Χριστο κηρκοντες εαγγλιον τι ατ πρπει и пр., обычное славословие). 133 (134). Το ατο λγοι διοροι τρικοντα τρεις. Того же разные тридцать три слова. «У оной книги оболочка и переплет ветхи и доски нет». (По описи 224). 134 (135). Το ατο περ ιερωσνης κα τεροι λγοι. Того же о священстве и прочие слова. «У оной книги переплет и оболочка ветхи». (По описи 229). 135 (136). Το ατο περ καταλπτου κατ νομοων κα " Ιουδαων κα τα λοιπ. Того же о непостижимем на аномиов, на иудей и прочая. «У оной книги листы некоторые, переплет и оболочка ветхи». (По описи 227). 136 (137). Το ατο λγοι διοροι κα ομιλα τρες του μεγλου Βασιλεου. (По описи 228). 137 (138). Το ατο περ καϑαλπτου κα τεροι λγοι διοροι. Того же о непостижимем и другие разные беседы. «У оной книги листы некоторые пообетшали». 138 (139. Л. 31 об.) Το ατο ερμηνεα ες το κατ Ματϑαον κα ωννην εαγγλιον κα ες τ κατ Λουκαν κα Μρκον Ττου πισκπου Βστρων κα λλων τινν. Того же толкование на евангелие Матфея и Иоанна и на евангелие Луки и Марка толкование Тита епископа Вострского и прочих... «У коей книги переплет и доски обтшали и досток нет». (По описи 231). 139 (140) Το ατο ερμηνεα ες το κατ Ματϑαον κα ωννην εαγγλιον. |
| Η ημρα και η ρα του εορτασμο της Λαμπρς, επομνως, σμφωνα με την Πατερικ Παρδοση, πρεπε να τηρηθε και φτος, χωρς παρεμβσεις και αλλαγς. Διτι, τελικ, τι εναι πιο σημαντικ, η Ανσταση του Χριστο η τρηση της Κ.Υ.Α; Μπορε δηλαδ να αλλξει ρα η τελετ της Ανστασης του Κυρου και Θεο μας αλλ δεν μπορε να αλλξει η Κ.Υ.Α; Ο λγος της τηρσεως των μτρων, λγω του κινδνου μεταδσεως του ιο, που προβλλεται, ουσιαστικ δεν ισχει, διτι οι Χριστιανο χουν δεξει ως τρα τι εναι ευπειθες και τηρον, χωρς παρεκτροπς, τα μτρα προφυλξεως. Η νευ σοβαρο λγου, επομνως, επιβολ του εορτασμο, το Σββατο και χι την Κυριακ, την πραγματικ ερτιον ημρα, που ορζει το λειτουργικ τυπικ της Εκκλησας, παραβιζει την δι του Αποστλου Παλου διδασκαλα της Εκκλησας, ο οποος παραγγλλει: «πντα εσχημνως κα κατ τξιν γινσθω» (λα να γνονται με κοσμιτητα, με ευπρπεια και με τξη) – (Α Κορ. 14, 40) και «Στκετε, κα κρατετε τς παραδσεις ς διδχθητε ετε δι λγου ετε δι’ πιστολς μν» (Στκεστε σταθερο, και κραττε τις παραδσεις που διδαχτκατε ετε με λγο ετε με επιστολ μας) – (Β Θεσ. Β’ 2, 15). Την τριμερη Ανστασ Του εχε προαναγγελει στους μαθητς του ο διος ο Ιησος Χριστς, λγοντας τι θα σταυρωθε, αλλ την τρτη ημρα θα αναστηθε: «Απ ττε ρξατο Ιησος δεικνειν τος μαθητας ατο τι δε ατν πελθεν ες Ιεροσλυμα κα πολλ παθεν π τν πρεσβυτρων κα ρχιερων κα γραμματων κα ποκτανθναι, κα τ τρτ μρ γερθναι.» (Ματθ. 16, 21). Το Σμβολο της Πστες μας, επσης, ργο των θεοφρων και θεοπνεστων Αγων Πατρων της Εκκλησας μας, το οποο, μλιστα, αναγιγνσκεται τσο σε λες τις Λειτουργες και τις Εορτς του τους, σο και τρεις φορς, κατ την τλεση του Μυστηρου του Βαπτσματος αναφρει: «Σταυρωθντα τε πρ μν π Ποντου Πιλτου, κα παθντα κα ταφντα. Κα ναστντα τ τρτ μρα κατ τς Γραφς». Θεολογικο λγοι, επομνως, δεν υπρχουν για να στηρξουν αυτν την αλλαγ, αλλ το ακριβς αντθετο για να την αποτρψουν. |
| Πνεματος cfr. col. 1785 AB. Item sub Moyse... Spiritus s. Κα πε... κρεμσθη. cfr. col. 1784 CD. Diximus autem... suspendi). в) Τοτο στι... τπος ν τοτων. ν μση δ... μρα ν (13 стр.). Cfr. s. Joh. Chrysost. opp. (Migne, s. gr. t. 58) horn, in Matth. 88 col. 775. Τοτ στι... μρα ν г) Και Φλγων... λιος (12 стр.) – неизвестного, д) Ετε γρ... θλησαν. cfr. Chrysost. ubi supra: Μετ γρ πντα... τ σκτος κενο. – Недосмотр издателя в данном случае решительно непостижим. Из схолии на Мф.27:17 видно, что он сравнивал ее даже с толкованиями Феофилакта (есть заметка: hinc quaedam videtur hausisse Theophylactus. p. 156 а). Между тем настоящая схолия почти наполовину состоит из слов Златоуста, и чтобы открыть этот источник, достаточно простой справки в толкованиях, специально посвященных евангелию от Матфея, и притом в объяснении именно на Мф.27:45 . Очевидно, это – ошибка не из тех, от которых может спасти или счастливая случайность или огромная эрудиция (как, напр., в том случае, если бы эти слова взяты были из какого-нибудь письма, не имеющего по своему главному содержанию никакой тесной связи с Мф.27:45 ) и потому не может не ослабить в весьма значительной степени доверия к научному авторитету и тщательности издателя. 530 Напр., λυμπιοδρου, ριγνους (t. 17 col. 60. 64), Χρυσοστμου, ριγ. (61), Cyrilli, Origenis (119, 125), Origenis, Didymi, Eusebii (114), Origenis, Eusebii. Theodoreti (116). 531 Вот это примерное разделение схолии (col. 309 CD): [A] То, δθη μοι πσα ξουσα, κα ξης, εις τν νανθρπησιν νει. Ε δ κα εις τν θετητα... (пробел в тексте) θεωρεν, κα οτω λψη τ δθη μοι ξουσα ντ του χωρθη. [Аа?] δθη, νχθη μοι, περ του αυτεξουσου πι- στεθην. [B] (a). Χραν σχεν ζω πρτον μν ν τος νω, ετα νυν κα ν τος κτω ους θαρβοντες βαπτσατε εις τ νομα το Πατρς, κα του Υ " ιο, κα του αγου Πνεματος. (b). Εις σζων, μα σωτηρα. Εις ξν Πατρ, κα Υις, κα τ γιον Πνεμα. Εις στιν ου συναλοιφ των τριν, λλ’ ουσα μις:· τρεις δ υποστσεις τλειοι ν πσι, κα κατλληλοι. |
| Л. 248 об. Διταξις νμων πολιτικν κ τε τν νεαρων «Ιουστινιανου διατξεων κα ετρων βασιλων συνηγορουσαι κα πικυρουσαι τος τν αγων πατρων κκλησιαστικων καννας. Законы гражданские из новелл Иустиниановых, подтверждающие церковные правила. Л. 249. »Ιουστινιανου του εσεβεσττου βασιλως περ τελευτν των κα χαταλιμπανντων κληρονμον κκλησαν οαν δποτε. Закон Иустиниана об оставляющих наследства церквам, см. Веллия стр. 1249, cod. lib. 1, t. II, 26. Печ. Кормчей 2 к., л. 26. Л. 249 об. Λοντος νμος περ του μ ξεναι μοναχν ξελϑεν κ του μοναστηρον ατου κα περιγειν ν πλει. Леона закон, запрещающий монахам выходить, из монастырей и жить в городе, см. Веллия стр. 1256, cod. lib. 1, т. III, 29. ονστινιανου νμος περ του τρεις νρας χρηναι δοϑηναι ες ψφισμα πισκπον κα τν γινμενον γυναιον κα τεκνον εναι χρ. Закон Иустинианов о избрании епископов, см. Веллия стр. 1259, cod. lib. 1, т. III, 42. Л. 251 об. ονστινιανου νμος περ του μη δεν ποκοπον νευ κελευσεως βαοιλικης νιναι ν Βνξαντω. Закон Иустиниана, запрещающий епископам приезжать в Константинополь без государева повеления, см. Веллия стр. 1260, cod. lib. 1, т. III, 43. Л. 252. ονστινιανου νμος παγορενων εναι μοναστρια διπλα τδρων κα γυναικν συνδιατασδαι μοναχος μοναστραις. Закон Иустиниана, запрещающий иметь монастыри мужские и женские вместе, см. Веллия стр. 1260, cod. lib. 1, т. III, 44. Л. 253. ουστινιανου νμος μ ξεναι γαμεν μετ χειροτοναν υποδικονον, η δικονον, η πρεσβτερον, ε μη μνοις ψλταις κα ναγνοταις. Иустиниана закон, запрещающий вступать в брак пресвитерам, диаконам и иподиаконам, после посвящения, исключая певчих и чтецов, см. Веллия стр. 1260, cod. lib. 1, t. III, 45. Л. 253 об. ουστινιανου νμος περ τελεντντων κα ιατιϑεμνων ποιεν ξενωνα τος κληρονμους ατν κ των ατν πραγμτων η λλων εαγη οκον κα μελοντων των κληρονμων, οτι χρ τον τς πλεως ποκοπον καταναγκζειν τν κληρονμον τ περιεχμενα τη διαϑκη. Иустинианов закон о наследствах, оставляемых на богоугодные дела, см. Веллия стр. 1260, cod. lib. 1, t. III. 46. |
| Non eos vituperat, sed laudat potius; et merito quidem, nam οσα κατ περιγραφν nihil aliud est, quam essentia suis proprietatibuscircumscripta et definita, sive per se subsistens... Sic etiam apud Basilium epist. 38 n. 2, περιγραφ opponitur substantiae communi tribus personis. 727 in Joh. t. 2; 6 p. 61; 128. δογματζων μηδ οσαν τιν ιδαν φεστναι το γου Πνεματος τραν παρ τν Πατρα κα τν Υιν... " Ημες μντοι γε τρεις ποστσεις πειθμενοι τυγχνειν κ. τ. λ. 728 Sei. in Genes, ρ. 34; 109 τος μ νοοσι τ, ’Εγ κα Πατρ ν σμεν (Joh. 10, 30), κα δι τοτο ρνουμνοις πστασιν Ιδαν Υο, προσοσομεν τ, Hv πσα γη χελος ν κα φων μα πσι (Genes. 11, 1). Место взято из катен, но его подлинность вероятна вследствие некоторого сходства его содержания с с. Cels. 8, 12. Равно и слово περιγραφ встречается в in Joh. t. 1, 42 р. 47; 104 (стр. 236 пр. 2) с прилагательным Ιδα и без него, но смысл от этого не изменяется. Что Ориген слова οσα, πστασις и ποκεμενον употребляет как равнозначащие, это ясно из следующих мест: Sei. in Ps. З, 5 р. 551; 1125. Σοφα, τις ατ πρχει τφ Λγφ το Θεο κατ τν πστασιν. Cfr. in Joh. t. 1, 42 p. 47. Но из in Joh. t. 6, 22 p. 137 (стр. 235 пр. 1) видно, что Премудрость и Слово тождественны κατ τ ποκεμενον. В in Jerem, h. 8, 2 p. 171 (стр. 231 пр. 3) множеству определений Сына противопоставляется единство Его υποκειμνου, а в in Joh. t. 1, 30 р. 32 (стр. 231 пр. 3) имеются в виду определения того же порядка, но противополагаемое им реальное тождество означается уже словом οσα. 729 in Joh. t. 2, 18 p. 76; 153. πε δ φως παξαπλς ενταθα μν Σωτρ, ν δ τη καθολικ το ατο ωννου πιστολ λγεται Θες εναι φως, μν τις οεται κα ντεθεν κατασκευζεσθαι τ οσςι μ διεστηκναι το Υο τν Πατρα· δ τις κριβστερον τηρσας, κα γιστερον λγων, φσει ο τατν εναι τ φανον ν τ σκοτςι φς κα μ καταλαμβανμενον π’ ατης, και τ φως, ν ф οδαμς στι σκοτα. Τ μν γρ φανον ν τ σκοτςι φς, οονε πρχεται τ σκοτςι· κα διωκμενον π’ ατς κα πιβουλευμενον ο καταλαμβνεται τ δ φς, ν ф οδεμα στι σκοτα (1 Joh. |
|
|
