| 7. Πνευματικ εκπαδευση Τν προηγομενη δεκαετα ολοκληρθηκε η διαδικασα αναγννησης της Εκπαιδευτικς Επιτροπς ως ενς ολοκληρωμνου συνοδικο ιδρματος. Διαμορφθηκε το προσωπικ στον τομα της πνευματικς εκπαδευσης. Το 2010 στον θεσμ παραδθηκαν οι χροι στην Ιερ Μον του Αγου Ανδρα στη Μσχα και το 2014 μετ την ολικ ανακανιση η Εκπαιδευτικ Επιτροπ ρχισε την εργασα του στο νο χρο. Κατ τη διρκεια των δκα χρνων βασικ σημασα στον τομα της πνευματικς εκπαδευσης εστιστηκε στην δημιουργα και την ανπτυξη του νομοθετικο και διαχειριστικο πλαισου του συστματος της θεολογικς εκπαδευσης και της επιστμης που ανταποκρνεται στις σγχρονες εσωτερικς και εξωτερικς υποθσεις της Εκκλησας. Χρη στο θμα τοτο γινε μια ποιοτικ αξηση του γενικο επιπδου γνσεων των φοιτητν και της προετοιμασας του διδακτικο προσωπικο των σεμιναρων. Την παροσα στιγμ στη Ρωσικ Ορθδοξη Εκκλησα νοιξαν 5 Ακαδημες και 50 Σεμινρια (το 2009 ταν μλις 38), στα οποα σμφωνα με τα στοιχεα στην αρχ του 2018-2019 ακαδημακο τους φοιτον περπου 14 χιλ.φοιτητς. Απ το 2009 ως το 2018 πνω απ 15 χιλιδες τομα αποφοτησαν απ τα πνευματικ εκπαιδευτικ ιδρματα της Ρωσικς Ορθδοξης Εκκλησας. Επσης ΑΕΙ της Ρωσικς Ορθδοξης Εκκλησας εναι το Πανεκκλησιαστικ Μεταπτυχιακ και Διδακτορικ Πργραμμα των Αγων Ιεραποστλων Κυρλλου και Μεθοδου, το Ορθδοξο Ανθρωπιστικ Πανεπιστμιο του Αγου Τχωνα, το Ορθδοξο Πανεπιστμιο της Ρωσας, η Ορθδοξη Θεολογικ Σχολ του Μακαρου στο Νοβοσιμπρσκ, η Αποστολικ Σχολ στο Εκατερινμποργκ. Μσα σε 10 χρνια το σστημα της πνευματικς εκπαδευσης συμμορφθηκε με καννες και απαιτσεις του σγχρονου συστματος της κοσμικς εκπαδευσης. Πρωταρχικ αντικεμενο αρωγς της Πρωθιεραρχας γινε η αναδιοργνωση της εκπαδευσης σε σεμινρια στα προπτυχιακ προγρμματα, τα οποα σμερα εναι το βασικ εππεδο της πνευματικς εκπαδευσης που αποσκοπε στην προετοιμασα των ιερων. Στις 15 Φεβρουαρου του 2015 το Αντατο Εκκλησιαστικ Συμβολιο ενκρινε το ενιαο πργραμμα προπτυχιακν σπουδν. Απ το Σεπτμβριο του 2015 σε λα τα εκπαιδευτικ ιδρματα της Ρωσικς Ορθδοξης Εκκλησας δθηκαν οδηγες να πραγματοποιον της εκπαιδευτικ δρση με βση αυτ το πργραμμα. Η ολοκλρωση της μετβασης προγραμματζεται στο 2018/2019 ακαδημακ τος. |
| Ο Σεβ. Φιλππων κατηγρησε την Εκκλησα της Ρωσας τι προκλεσε το σχσμα στην Ορθοδοξα, χωρς να υπολογσει τις γνμες των λλων Εκκλησιν. Προφανς εδε το αρνητικ φιλμ των γεγοντων. Το Φανρι ταν εκενο που ενργησε χωρς να ερωτσει καμα Εκκλησα, ισχυριζμενο μλιστα τι εχε το δικαωμα να πρξει τσι! Και προφανς εκενο προκλεσε τη ρξη και το σχσμα. Η Ρωσικ Εκκλησα σμερα δχεται επθεση και αμνεται. Κατ την ποψη του Μητροπολτου Λαγκαδ το πρβλημα το δημιοργησε η Ρωσικ Εκκλησα και αυτ το διατηρε, αφο δεν δχεται την ενργεια του Οικ. Πατριρχου(!!!). Υποστριξε επσης τι ο πανσλαβισμς ξεκνησε επ Στλιν.... Η σταλινικ και γενικ η Σοβιετικ νωση χρησιμοποησε την αιχμλωτη Ορθδοξη Εκκλησα στην προπαγνδα της, αλλ δεν ξεκνησε επ των ημερν της ο πανσλαβισμς. Ο Μητροπολτης Ιωανννων παρτρυνε τους λλους Μητροπολτες να υπηρετσουν την εντητα που εκφρζει το Οικουμενικ Πατριαρχεο, χωρς να κνουν δεκτς τις απειλς και τους εκβιασμος του Μητροπολτου Βολοκολμσκ Ιλαρωνα. Για τις αιωρομενες απειλς και τους εκβιασμος για τις «Νες Χρες» απ το Φανρι ουδες φυσικ λγος. Οτε για το σχσμα, που το Φανρι προκλεσε σε λη την Ορθοδοξα. Ο Σεβ. Κορνθου μλησε ελεθερα υπρ του Φαναρου και απρριψε τις αριστες απειλς (Σημ. Προφανς απ τους Ρσους) διασπσεως της Εκκλησας της Ελλδος, της δη διασπασμνης απ το Φανρι σε Αυτοκφαλη και «Νες Χρες» και χωρς να περιλαμβνονται οτε στη μα κατηγορα οτε στην λλη η Κρτη, η Δωδεκνησος και οι Μονς του Αγου ρους... Κατηγρησε λους τους Ρσους ιερρχες τι εναι «υπ την μπτα του Στλιν», χωρς να εξηγσει τι εννοοσε. Εναι πντως γνωστ τι λα τα Πατριαρχεα χουν καθεστς απλυτης μοναρχας, με πρτο το Φανρι. Σημεωσε ακμη τι ο Πατριρχης Ιεροσολμων σβεται κποια πργματα και υποστριξε τι ποτ ο Πατριρχης Θεφιλος δεν αναγνρισε τον Ονοφριο. Προφανς δεν χει πληροφορηθε τις σχετικς δηλσεις του. Κατηγρησε επσης τους Ουκρανος της υπ τον Ονοφριο κανονικς Εκκλησας, που σαν πολ περισστεροι απ τους λληνες στα Ιεροσλυμα για προσκνημα, τι την ημρα της Υψσεως του Τιμου Σταυρο εχαν μαζ τους καρφτσες και τρυποσαν τους λληνες προσκυνητς για να περνον μπροστ!... Αυτ τα κουτσομπολι ελχθησαν σε κρσιμη συζτηση για το κανονικ θμα της αναγνωρσεως χι των σχισματικν της Ουκρανας... |
| 3.1 Το κρτος εναι υποχρεωμνο να διαφυλττει το δικαωμα κθε πολτη να πρεσβεει οποιαδποτε θρησκεα επιθυμε καθς και το δικαωμ του να εναι θρησκος θεος να μην χει θρησκευτικ συνασθημα. Αυτονοτως, το κρτος δεν θρησκεεται, θρησκεονται μως οι πολτες του. Υπ το πρσμα αυτ, η Πολιτεα οφελει να σβεται το θρησκευτικ συνασθημα και να διαμορφνει με δικαιοκρατικ κριτρια και εγγυσεις να επαρκς πλασιο νομοθετικς προστασας του. 3.2 Ο νθρωπος, ως ψυχοσωματικ εντητα, θρησκεεται κατ καννα απ την πρτη στιγμ που αποκτ αυτοσυνεδηση και υπαρξιακς ανησυχες. Απ το θρησκευτικ βωμα και την πστη προσδιορζονται σε μεγλο βαθμ η εξωτερικ συμπεριφορ του μσα στο κοινωνικ σνολο, καθσον απ τη σχση με το θεο επηρεζονται ως επ το πλεστον οι κοσμοθεωριακς πεποιθσεις και το αξιακ του σστημα. Σε αντθεση με σους εναι θεοι, μηδενιστς, αγνωστικιστς, οπαδο της τυχαιτητας, σοι θρησκεονται νοηματοδοτον τη ζω τους μσω της σχσης τους με το θεο. Η σχση αυτ εναι εξ ορισμο σχση με το υπρλογο, υπερβατικ, υπερκσμιο, και μεταφυσικ, και ως εκ τοτου η κατανηση και προσγγισ της εκφεγει των καννων της ανθρπινης λογικς και του ορθο λγου. Με τις σκψεις αυτς, καθσταται αντιληπτ η ιδιζουσα φση του δικαιματος στη θρησκευτικ λατρεα αλλ και η ιδιατερη υποχρωση της Πολιτεας να σεβαστε και να διαφυλξει το θρησκευτικ συνασθημα των πολιτν της. Επομνως, η ιδιατερη αντιμετπιση των περιορισμν της σκησης λατρεας απ τα αντατα δικαστρια της Γερμανας και Γαλλας ερεδεται κατ την ποψ μας σε αιτιολογημνη δικαιολογητικ βση. ΙV. Το θρησκευτικ συνασθημα των Ελλνων 4.Σμφωνα με μελτη του αμερικανικο Pew Research Center, η οποα διενεργθηκε το 2019 σε 34 χρες, οι λληνες καταλαμβνουν την πρτη θση στην Ευρπη και στον δυτικ κσμο σε ,τι αφορ τη σημασα που χει η θρησκεα στη ζω Στο προομιο του ελληνικο Συντγματος (Σ), γνεται επκληση του ονματος «της Αγας και ομοουσου στο δε ρθρο 3 Σ αναφρεται τι «επικρατοσα θρησκεα εναι η θρησκεα της Ανατολικς Ορθδοξης του Χριστο Εκκλησας». Ομοως, στο ρθρο 3 παρ. 1 Σ γνεται ρητ αναφορ στην Oρθδοξη Eκκλησα της Eλλδος, η οποα «τηρε απαρασλευτα ….. τους ιερος αποστολικος και συνοδικος καννες και τις ιερς παραδσεις». Οι εν λγω αναφορς, πως επισημανει η Ολομλεια του ΣτΕ, συναρτνται με τον καριο ρλο της Ορθδοξης Εκκλησας στην ιστορικ πορεα του Ελληνισμο, αποτελον δε και διαπστωση του πραγματικο γεγοντος τι την θρησκεα αυτν πρεσβεει η συντριπτικ πλειοψηφα του ελληνικο |
| Ο αντικανονικς επεκτατισμς του Πατριαρχεου Κωνσταντινουπλεως στο δαφος της Εσθονας οδγησε το 1996 στην προσωριν διακοπ ευχαριστιακς κοινωνας της Ρωσικς Ορθοδξου Εκκλησας με το Πατριαρχεο Κωνσταντινουπλεως. Η κοινωνα αποκαταστθηκε με κοινς αποφσεις των Ιερν Συνδων και των Εκκλησιν στις 16 Μαου 1996 με τους ρους των Συμφωνιν της Ζυρχης, οι οποοι ουδποτε εφαρμσθηκαν πλρως απ την πλευρ της Κωνσταντινουπλεως. Το 2018 το Πατριαρχεο Κωνσταντινουπλεως μονομερς ρε την ισχ της υπογραφεσης απ τον Αγιτατο Πατριρχη Κωνσταντινουπλεως Διονσιο Δ και την Ιερ Σνοδο της Εκκλησας Κωνσταντινουπλεως Πρξη του 1686, η οποα επιβεβαινει την υπαγωγ της μητροπλεως Κιβου στο Πατριαρχεο Μσχας. πως επισημνθηκε στην απ 15 ης Οκτωβρου 2018 Δλωση της Ιερς Συνδου της Ρωσικς Ορθοδξου Εκκλησας η Πρξη του 1686 δεν μπορε να αναθεωρηθε, λλωστε «θα ταν δυνατ να ακυρωθε οιοδποτε γγραφο, που ορζει το κανονικ δαφος και τη θση της Τοπικς Εκκλησας ανεξαρττως αρχαιτητας, αυθεντας και αναγνωρσεως αυτο απ το σνολο της Εκκλησας». Το Συνοδικ Γρμμα του 1686 και λλα επ του θματος αυτο γγραφα δεν αναφρονται καθλου στον προσωριν χαρακτρα παραδσεως της μητροπλεως Κιβου στην ευθνη του Πατριαρχεου Μσχας, πως και δεν καθιερνουν το ενδεχμενο ρσεως ισχος αυτς της Πρξεως. Το αβσιμο της ρσεως της ισχος της Πρξεως του 1686 υπογραμμζεται απ το τι σε πανορθδοξο εππεδο για περισστερο απ τρεις αινες ουδες γειρε αμφισβητσεις για το τι οι ορθδοξοι της Ουκρανας αποτελον πομνιο της Ρωσικς και χι της Κωνσταντινουπολτιδος Εκκλησας . Επιπλον, το Πατριαρχεο Κωνσταντινουπλεως αποσιωπ το γεγονς τι η μητρπολη Κιβου του 1686, για την επιστροφ της οποας κνει λγο η Κωνσταντινοπολη, αποτελε το μικρτερο μλις τμμα της σγχρονης Ουκρανικς Ορθοδξου Εκκλησας, η οποα διαμορφθηκε περαιτρω εντς της Αυτοκεφλου Ρωσικς Εκκλησας. Ο 8 ος καννας της Γ Οικουμενικς Συνδου απαγορεει στους επισκπους να επεκτενουν την εξουσα τους σε αλλτριους εκκλησιαστικος κλρους. Με την δρυση «σταυροπηγου» του στο Κεβο νευ συνεννοσεως με τις κανονικς εκκλησιαστικς Αρχς της Ουκρανικς Ορθοδξου Εκκλησας το Πατριαρχεο Κωνσταντινουπλεως εισπδησε στα ρια μιας λλης Εκκλησας, γεγονς που υπκειται στην καταδκη του ως νω καννα. |
| Το πρβλημα σχσεων με το κοσμικ κρτος, η επικαιρτητα του οποου αυξανταν σταδιακ και μχρι την επανσταση το 1917, μετ την λωση της αυτοκρατορας προκυψε στη Ρωσικ Ορθδοξη Εκκλησα σαφς. Το συνειδητοποιοσαν απολτως οι εκκλησιαστικο παργοντες πριν ρθουν στην εξουσα οι Μπολσεβκοι. Για την Σνοδο των ετν 1917-1918, αυτ ταν το κριο πρβλημα στην σφαρα σχσεων κρτους-Εκκλησας. Ακριβς αυτ προσπθησε να λσει η Σνοδος με τον Ορισμ της «για την νομικ κατσταση της Ρωσικς Ορθδοξης Εκκλησας». Μποροσε να λυθε με σμβαση (συμφωνα, συμβιβασμ) μεταξ εκκλησας και κρτους. Σμβαση, η οποα θα εγγυταν την εσωτερικ ανεξαρτησα της Ρωσικς Εκκλησας. Αυτ η ανεξαρτησα συνειδοτοποιταν ως η πρωταρχικ ανγκη της Εκκλησας. Οχι τυχαα, το ζτημα της εσωτερικς ανεξαρτησας τθηκε στην αρχ του Συνοδικο Ορισμο: «Η Ιερ Σνοδος της Ρωσικς Ορθδοξης Εκκλησας αναγνωρζει τι για την διασφλιση της ελευθερας και της ανεξαρτησας της Ορθδοξης Εκκλησας στη Ρωσα, με την αλλαγ του πολιτικο συστματος πρπει να ψηφιστον απ το κρτος οι ακλουθες βασικς διατξεις ...». Ως κριο τρπο για τη διασφλιση της εκκλησιαστικς ελευθερας ο Ορισμς αναγνριζε τη δικριση των εκκλησιαστικς και κρατικς δικαιοδοσιν. Το 6ο ρθρο του Ορισμο της 2ας Δεκεμβρου,ιδιατερα, δεχνει το αστρικτο του ισχυρισμο τι η Ρωσικ Ορθδοξη Εκκλησα θελε να διατηρσει την «κυραρχη» θση της. Η Εκκλησα λπιζε να πψει να εναι μρος του κρατικο μηχανισμο. Μπορομε να πομε τι το ψηφισμνο στη Σνοδο σχδιο Συνθκης, σηματοδτησε την ξοδο της Εκκλησας απ τους κρατικος θεσμος και τη μετθεσ της στην σφαρα των κοινωνικν θεσμν και σχσεων. Το 6 ο ρθρο του συνοδικο Ορισμο δεχνει τι η Εκκλησα θεωροσε τον εαυτ της χωρισμνη απ το κρτος, αλλ καταλβαινε αυτ το ξεχωρισμ τελεως διαφορετικ απ τους μελλοντικος αντιπλους της . Πρκειται, χι για το θραμβο της αρχς της κοσμικοποησης, αλλ κατ τον ορισμο του Σ.Ν.Μπουλγκκοφ, για τη διαρεση της «δικαιοδοσας του κρτους και της Εκκλησας» . Αυτ η κατανηση του χωρισμο, προτεινμενη απο τη Σνοδο, δεν απκλειε οτε την προτεραιτητα της Ρωσικς Εκκλησας, μεταξ λλων θρησκειν της χρας, οτε την ολπλευρη συνεργασα μεταξ Κρτους και Εκκλησας, και, ταυτχρονα, ξεπερνοσε οδυνηρς, για την Εκκλησα και , μη προοπτικς για το κρτος, σχσεις μεταξ τους, που ταν χαρακτηριστικς κατ τη συνοδικ περοδο. Απεναντας, η δικριση εκκλησιαστικς και κρατικς δικαιοδοσας, ταν προπθεση για την αμοιβαα επωφελ συνεργασα. |
| Στν συνχεια ρχων σηκρτις προσπαθε ν δικαιολογσει τν ρνητικ του πντηση, ποστηρζοντας τι τ οκρανικ ζτημα δν εναι «μεζονος σημασας». Γρφει λοιπν τι «Στην περπτωση, μως, του «Ουκρανικο» ζητματος, η απφαση της Αγας και Ιερς Συνδου του Οικουμενικο Πατριαρχεου περ παραχωρσεως αυτοκεφλου καθεσττος στην Εκκλησα της Ουκρανας, ουδν αντικανονικ αποτλεσμα επφερε εντς των ορων κανονικς δικαιοδοσας της Συνδου αυτς. Συνεπς, αντικανονικ αποτλεσμα που δεν επλθε, πς μπορε να " εξαχθε " σε λλη λλες Αυτοκφαλες Εκκλησες, στε να χουμε μεζον ζτημα;». Γι ν σχυριστε κποιος τι πφαση τς Συνδου το Οκουμενικο Πατριαρχεου δν χει ντικανονικ ποτλεσμα ντς ατο τς τοπικς κκλησας τς Οκρανας, θ πρπει ν ποδεξει βση το κκλησιαστικο δικαου, α) τι Οκρανα εναι τπος κανονικς δικαιοδοσας το Οκουμενικο Πατριαρχεου κα μνο, κα τι π τ τελευταα 330 χρνια δν νηκε στ Πατριαρχεο Μσχας, σχετα τ γρφουν λα τ πσημα γγραφα π ττε κα τ λει πανορθδοξη κκλησιαστικ συνεδηση κα τ πατριαρχικ γρμματα το 1992 κα το 1997, β) τι εχε δικαωμα ν δεχθε κκλητο προσφυγ τν καθηρημνων κα φορισμνων π τν τλεια Σνοδο το Πατριαρχεου Μσχας, παρ τν ναφορ τν ερν καννων σ στιμη μεταξ Πατριαρχεων προσφυγ κα χι πλυτη στν Πατριρχη Κωνσταντινουπλεως, ποφεγοντας ν το ποδσουν ττοια περεκκλησιαστικ ξουσα, γ) τι ρκοσε πλ συνοδικ πφαση, χωρς δημσια κφραση μετανοας κα ναχειροτονα, γι τν ποκατσταση τν καθηρεμνων, κμα κα τν χειροτνητων (που στν περτπωση τν δετερων ββαια δν τθεται θμα ναχειροτονας, λλ πρτης χειροτονας). π’ ατο συνεχζει κα πμενη παργραφο το ρθρου, τς ποας μως τ περιεχμενο ξεφεγει π τ ρια τς λογικς πιχειρηματολογας π το θματος κα εναι νευ νοματος: «Και το ανυπστατο της θεωρας περ " μεζονος " ζητματος αποδεικνεται απ την δια την πραγματικτητα, αφο το αποτλεσμα που η απφαση αυτ επφερε, εναι η ρνηση των περισσοτρων Αυτοκεφλων Εκκλησιν να αποδεχθον, πως χουν υποχρωση, την απφαση αυτ. Δηλαδ, αλλο επλθε το γεγονς (εντς των ορων κανονικς δικαιοδοσας του Οικουμενικο Πατριαρχεου) αλλο μως δημιουργθηκε για πρτη φορ το αποτλεσμα (εντς των ορων μερικν εκ των υπολοπων Αυτοκεφλων Εκκλησιν). Και το αποτλεσμα αυτ το δημιοργησαν οι διες οι Αυτοκφαλες Εκκλησες και χι η κανονικ απφαση της Αγας και Ιερς Συνδου του Οικουμενικο Πατριαρχεου. Συμπερασματικς, δεν υφσταται ζτημα «μεζονος σημασας», που να απαιτε σγκληση της Συνδου των Προκαθημνων». |
| ρμηνεα, μως, ν πιχειρετε ν δσητε ες τ δικαιματα, τ ποα δθεν χετε, οδποτε πολμβανε καθολικς ποδοχς ντς τς κκλησας. γκριτοι σχολιαστα το κανονικο δικαου φεραν λκληρην σειρν ντιρρσεων κατ τς μετρας κατανοσεως το δικαιματος ποδοχς κκλτου π το Θρνου Κωνσταντινουπλεως. Οτε α σγχρονοι κατ τπους ρθδοξοι κκλησαι δχονται τ τοιοτο προνμιον μν. Οτως, σπουδαος Βυζαντινς κανονολγος ωννης Ζωναρς σημεινει: «Ο γρ πντων δ τν μητροπολιτν πντως Κωνσταντινουπλεως καθιεται δικαστς, λλ τν ποκειμνων ατ. Ο γρ δ κα τος τς Συρας μητροπολτας, τος τς Παλαιστνης, κα Φοινκης, τος τς Αγπτου, κοντας λκσει δικσασθαι παρ ατ. λλ ο μν τς Συρας, τ τς ντιοχεας πκεινται φρ, ο δ τς Παλαιστνης, τ το εροσολμων, ο δ τς Αγπτου, παρ τ λεξανδρεας δικσονται, παρ κα χειροτονονται, κα ος περ πκεινται». Δι το σφετερισμο, μως, τοιοτου δικαιματος, ν προκειμν δν σχολθητε κμη μ τν φαρμογν τν σχυουσν κανονικν ρχν, τν καθοριζουσν τς νεργεας τς πλευρς, τις ποδχεται τ κκλητον. Γνωστν τυγχνει τι Μιχαλ Ντενισνκο ξακολοθει ν νεργε, τν πιβληθντων ες τοτον κκλησιαστικν πιτιμων κα φορισμο π τς κκλησας, δι κα στρησεν αυτν το δικαιματος σκσεως τς προσφυγς το κκλτου, συμφνως πρς τς βασικς ρχς το κανονικο δικαου, ατοκατκριτος γενμενος. Σες πεδξασθε τν κπτωσιν το Ντενισνκο, κατοι εχατε λβει μχρι ττε τν πρτην κκλητον προσφυγν τοτου. Ες τ π μερομηναν 31ης Αγοστου 1992 Γρμμα τ Πατριρχ Μσχας κα Πασν τν Ρωσσιν λεξ Β’ νεκοινσατε: «… καθ’μς γα το Χριστο Μεγλη κκλησα ναγνωρζουσα ες τ κραιον τν π το θματος ποκλειστικν ρμοδιτητα τς φ’μς γιωττης κκλησας τς Ρωσσας ποδχεται τ Συνοδικς ποφασισθντα περ το ν λγ, μ πιθυμοσα τ παρπαν να παρξ οανδτινα δυσχρειαν ες τν καθμς δελφν κκλησαν». ερ Σνοδος τς κκλησας Κωνσταντινουπλεως δν λαβεν π’ψιν ατς τ πολλαπλ προβλματα τς κανονικς διαδοχς κα το θους τν, ος δξατο ες τν μετ τατης κοινωναν, «εραρχν», καπερ παλαιτερα κκλησα Κωνσταντινουπλεως πεδχετο τν σπουδαιτητα τς ντιμετωπσεως τν ζητημτων τοτων δι τν θεραπεαν το Οκρανικο σχσματος, δεξαμνη π τοτων πσας τς παραιττους πληροφορας κατ τν διρκειαν συνομιλιν τν μετρων κκλησιαστικν ντιπροσωπειν. |
| ρμηνεα, μως, ν πιχειρετε ν δσητε ες τ δικαιματα, τ ποα δθεν χετε, οδποτε πολμβανε καθολικς ποδοχς ντς τς κκλησας. γκριτοι σχολιαστα το κανονικο δικαου φεραν λκληρην σειρν ντιρρσεων κατ τς μετρας κατανοσεως το δικαιματος ποδοχς κκλτου π το Θρνου Κωνσταντινουπλεως. Οτε α σγχρονοι κατ τπους ρθδοξοι κκλησαι δχονται τ τοιοτο προνμιον μν. Οτως, σπουδαος Βυζαντινς κανονολγος ωννης Ζωναρς σημεινει: «Ο γρ πντων δ τν μητροπολιτν πντως Κωνσταντινουπλεως καθιεται δικαστς, λλ τν ποκειμνων ατ. Ο γρ δ κα τος τς Συρας μητροπολτας, τος τς Παλαιστνης, κα Φοινκης, τος τς Αγπτου, κοντας λκσει δικσασθαι παρ ατ. λλ ο μν τς Συρας, τ τς ντιοχεας πκεινται φρ, ο δ τς Παλαιστνης, τ το εροσολμων, ο δ τς Αγπτου, παρ τ λεξανδρεας δικσονται, παρ κα χειροτονονται, κα ος περ πκεινται». Δι το σφετερισμο, μως, τοιοτου δικαιματος, ν προκειμν δν σχολθητε κμη μ τν φαρμογν τν σχυουσν κανονικν ρχν, τν καθοριζουσν τς νεργεας τς πλευρς, τις ποδχεται τ κκλητον. Γνωστν τυγχνει τι Μιχαλ Ντενισνκο ξακολοθει ν νεργε, τν πιβληθντων ες τοτον κκλησιαστικν πιτιμων κα φορισμο π τς κκλησας, δι κα στρησεν αυτν το δικαιματος σκσεως τς προσφυγς το κκλτου, συμφνως πρς τς βασικς ρχς το κανονικο δικαου, ατοκατκριτος γενμενος. Σες πεδξασθε τν κπτωσιν το Ντενισνκο, κατοι εχατε λβει μχρι ττε τν πρτην κκλητον προσφυγν τοτου. Ες τ π μερομηναν 31ης Αγοστου 1992 Γρμμα τ Πατριρχ Μσχας κα Πασν τν Ρωσσιν λεξ Β’ νεκοινσατε: «… καθ’μς γα το Χριστο Μεγλη κκλησα ναγνωρζουσα ες τ κραιον τν π το θματος ποκλειστικν ρμοδιτητα τς φ’μς γιωττης κκλησας τς Ρωσσας ποδχεται τ Συνοδικς ποφασισθντα περ το ν λγ, μ πιθυμοσα τ παρπαν να παρξ οανδτινα δυσχρειαν ες τν καθμς δελφν κκλησαν». ερ Σνοδος τς κκλησας Κωνσταντινουπλεως δν λαβεν π’ψιν ατς τ πολλαπλ προβλματα τς κανονικς διαδοχς κα το θους τν, ος δξατο ες τν μετ τατης κοινωναν, «εραρχν», καπερ παλαιτερα κκλησα Κωνσταντινουπλεως πεδχετο τν σπουδαιτητα τς ντιμετωπσεως τν ζητημτων τοτων δι τν θεραπεαν το Οκρανικο σχσματος, δεξαμνη π τοτων πσας τς παραιττους πληροφορας κατ τν διρκειαν συνομιλιν τν μετρων κκλησιαστικν ντιπροσωπειν. |
| Με ευλογα του Πατριρχη και της Ιερς Συνδου τθηκαν σε ισχ αυστηρ υγειονομικ μτρα, τα οποα τηρονται στους ναος μχρι σμερα. Οι ενορτες παρακολουθον τις ακολουθες φορντας μσκες, τηρονται κατ το δυνατν οι αποστσεις, οι οποες προβλπονται απ τις οδηγες για τη δημσια υγεα. Πιστεουμε απολτως τι η λομωξη δεν μπορε να μεταδοθε μσω των Αγων Δρων, του Σματος και του Αματος του Χριστο, τα οποα αποτελον πηγ ισεως για λους τους πιστος. Ωστσο, υπ τις συνθκες της επιδημες απολυμανουμε τη λαβδα και δεν επιτρπουμε να ασπζεται το γιο Ποτρι μετ την Θεα Κοινωνα. Η εφαρμογ παρμοιων μτρων δεν συνιστ παραβαση των καθιερωμνων της εκκλησιαστικς Παραδσεως. λλωστε, η σημεριν πρακτικ θεμελινεται στην εμπειρα των παρελθντων αινων, ταν επσης ενσκηπταν επιδημες. Λ.χ. ο γιος Νικδημος ο Αγιορετης γρφει σχετικ στη δικ του ερμηνεα του 28 ου καννα της ΣΤ Οικουμενικς Συνδου, υποδεικνοντας τον τρπο μεταλψεως κατ την επιδημα της πανλης. σον αφορ το εμβλιο, Ρσοι επιστμονες το παρασκεασαν μεταξ των πρτων. Κρνοντας απ τους ανθρπους, οι οποοι δη εμβολισθηκαν, βλπουμε δη τι εναι πργματι αποτελεσματικ και αποκτσαμε μια πραγματικ δυναττητα να νικσουμε αυτν τον τρομερ ι. – Παραμνει επκαιρο το Ουκρανικ εκκλησιαστικ ζτημα, εξ αφορμς του οποου ακομε τακτικ διφορα σχλια και δηλσεις Σας. Στην Ελλδα διχυτη εναι η γνμη τι εν η Ρωσικ Ορθδοξη Εκκλησα εχε συμμετσχει στη Σνοδο της Κρτης και εχε γνει αποδεκτ το κεμενο για την αυτοκεφαλα, ττε θα ταν δυνατ να αποφευχθε ο σημερινς διχασμς της Ορθοδοξας. Πρσφατα διατπωσε αυτ τη γνμη ο μητροπολτης Νας Ιωνας Γαβριλ σε ρθρο του στην εφημερδα «Καθημεριν». Ποια εναι η ποψ Σας; Το θμα του αυτοκεφλου συζητθηκε πολλκις κατ τη διρκεια της προσυνοδικς διαδικασας και ιδιατερα κατ τις συνεδρισεις της Διορθδοξης Προπαρασκευαστικς Επιτροπς το 1993, το 2009 και το 2011. Το κεμενο του εγγρφου «Το Αυτοκφαλο και ο τρπος ανακηρξεως αυτο» εχε σχεδν συμφωνηθε. λες οι Εκκλησες δι των αντιπροσπων τους συμφνησαν τι η απονομ της αυτοκεφαλας στο εξς θα εναι εφικτ μνον κατπιν εγκρσεως λων των κατ τπους Εκκλησιν και χι κατπιν μονοπρσωπης αποφσεως του Οικουμενικο Πατριρχη. Υπολειπταν μνον να συμφωνηθε κατ ποιον τρπο θα τοποθετηθον οι υπογραφς στον τμο της αυτοκεφαλας, αλλ δεν κατστη δυνατ να επιτευχθε συμφωνα επ του θματος. Και τι συνβη ττε; Τον Απρλιο του 2011 ο Πατριρχης Βαρθολομαος απστειλε στις κατ τπους Ορθδοξες Εκκλησες επιστολ με την πρταση να αποσυρθε απ την ημερσια διταξη το θμα της αυτοκεφαλας και να συγκληθε η Πανορθδοξη Σνοδος. Η Ρωσικ Εκκλησα αποδχθηκε εκενη την πρταση και αυτ ταν το μγα λθος της. |
| στ) Ο Ππας της πρτης αλσεως Ιννοκντιος ο Γ’ (1198-1216) στειλε διαδοχικ τρεις Καρδιναλους (1204, 1205, 1208) στην Κωνσταντινοπολη για την διεξαγωγ συζητσεων, με απατηση να αναγνωρισθε το παπικ πρωτεο29. Συζητσεις ανλογες γιναν και στα τη 1206 και 1214, υπ την πεση της Φραγκοκρατας30. Για πρτη φορ μια μερδα Ανατολικν αντιλαμβνεται και υποστηρζει, τι ταν αναγκαα η σγκληση Οικουμενικς Συνδου, για να τοποθετηθε το θμα στο πλασιο της εκκλησιαστικς παραδσεως και πνω στη βση της αρχαας Πενταρχας. Ο Ππας θερησε ως ευκαιρα την για τη Δση IB’ Οικουμενικ σνοδο του Λατερανο (1215). Δεν παρστησαν μως Ορθδοξοι και τσι δεν δθηκε η ευκαιρα για θεολογικς συζητσεις. Ο Ιννοκντιος, ως παραχρηση ναντι των Ανατολικν, θεσε στην Σνοδο αυτ το θεωρητικ θεμλιο της Ουνας (ανοχ των ανατολικν εθμων). ζ) Νες διαπραγματεσεις γιναν επ του αυτοκρτορος Ιωννου Γ’ Δοκα του Βαττζη (1222-1254) στη Νκαια και το Νυμφαο (α’ μισ του 13ου αινα)31. Για πρτη φορ αντιμετωπσθηκε και πολεμθηκε απ τους Ορθοδξους η περ καθαρτηρου πυρς λατινικ διδασκαλα. Εξ λλου, επιδιχθηκε συμβιβαστικ λση για το Filioque, με βση την προταθεσα φρση του θεολγου και μοναχο Νικηφρου Βλεμμδη «εκ του Πατρς δι’ Υιο». Ο Ιωννης Βαττζης καμε παραχωρσεις ναντι του Ππα (μετ το 1250): δχθηκε το πρωτεο του Ππα, το μνημσυν του στη λατρεα και το κκλητο (εφσεις των δικαστικν αποφσεων) με τον διπλ μως περιορισμ: οι πειθαρχικς αποφσεις του Ππα να μην προσκροουν στις οικουμενικς συνδους και να μη γνει δεκτ το Filioque και ως διδασκαλα και ως προσθκη32. Ο υις μως του Βαττζη, Θεδωρος Β’, ο Λσκαρης (1254-1258), απρριψε (1254) τις παπικς αξισεις, χοντας την επιθυμα αυτς, ως «βυζαντινς» αυτοκρτορας, να συγκαλσει οικουμενικ σνοδο και να εναι πρεδρος και διαιτητς στη συζτηση των διαφωνιν33. η) Επ Μιχαλ Η’ Παλαιολγου (1259-1282) λαμβνει χρα μα να σειρ προσπαθειν, (απ το 1261), με στχο την απκρουση του λατινικο κινδνου και ανσταση της αυτοκρατορας34. Οι Ππες δεν αρνθηκαν τις νες γι’ αυτος ευκαιρες, εφσον ανμεναν απ αυτς ωφλεια. Επβαλαν μως βαρες ρους: πλρη αποδοχ του παπικο πρωτεου και της ρωμακς διδασκαλας. Ο Μιχαλ φνηκε συγκαταβατικς, λγω και των προσωπικν του προβλημτων35, επιχερησε μως με πολλς πισεις να πεσει τον ορθδοξο Κλρο, ο οποος τελικ υπκυψε. Δχθηκε, κατ την απατηση του Μιχαλ, το μνημσυνο του Ππα, το κκλητο και το πρωτεο, με την προπθεση μως, τι θα σαν σμφωνα με τις εκκλησιαστικοκανονικς διατξεις. Τελικ γινε η επιδιωκμενη απ τον αυτοκρτορα νωση στην παπικ ΙΔ’ Οικουμενικ Σνοδο της Λυν 1274. Παρ τις πισεις μως εκ μρους του Μιχαλ, η νωση δεν γινε στην Ανατολ δεκτ παρ μνο απ τους φιλενωτικος συνεργτες του, με εξχοντα τον μετπειτα Πατριρχη Ιωννη Βκκο (1275-1282)36. Η σθεναρ αντσταση του πατριρχου Αρσενου Αυτωρειανο (1255-1260) οδγησε στο «αρσενιαν σχσμα»37. |
|
|
