| И что удивительно, так это то, что свидетельствами об Иисусе, извлеченными из закона и пророков, доказывается то, что Моисей и пророки действительно были пророками Божиими. XLVI. Зakoh и пророки наполнены такими же необычайными рассказами, которые очень близко походят на записанное (в Евангелии) сказание о крещении Иисуса, в частности, на сказание о голубе и голосе с неба. А что это был Святой Дух, явившийся тогда в образе голубя, это, по моему мнению, доказывают те чудеса, которые совершил Иисус и которые признает, собственно, и сам Цельс, когда объявляет их «совершенными при помощи знаний, приобретенных в Египте.» Но и этими одними чудесами (Иисуса) я не ограничиваюсь: по справедливости я должен обратиться также и к тем чудесам, которые совершили Апостолы Иисуса. Ведь и они без помощи знамений и чудес не могли побудить людей, которым они проповедовали новые учения и новые наставления, оставить веру отцов и, вместе с опасностями, граничащими со смертью, принять их наставления. У христиан еще и теперь сохраняются следы (χνη) Святого Духа, Который явился тогда в образе голубя. Они изгоняют демонов, совершают многочисленные исцеления от болезней и иногда, по воле Слова (το λγου), предвидят даже будущее. Пусть Цельс, или хотя бы и тот иудей, которого он выводит для разговора, подвергает осмеянию мои слова, но все же он должен выслушать: многие даже против своего собственного желания перешли в христианство, после того как некоторый дух (πνεματος τινος) внезапно до того изменил их ум (τ γεμονικν), что они совершенно оставили ненависть к Слову (τν λγον) и дошли до готовности умереть за Него, и это потому, что (дух) и наяву, и во сне не переставал действовать на их воображение. Мы знаем много таких случаев, и если бы мы стали их перечислять, то доставили бы неверующим людям обильный материал для насмешек: правда, мы сами были свидетелями и очевидцами таких случаев, но неверующие люди все равно могут подумать, что в данном случае мы прибегли к помощи фантазии по примеру тех людей, измышления которых заведомо известны. Но Господь, Который знает тайники нашего сердца, может засвидетельствовать, что мы хотим подтвердить Божественное учение Иисуса не вымышленными показаниями, но многочисленными и очевидными фактами. Так как лицом, выражающим свое недоумение по поводу рассказа Писания о схождении Святого Духа на Иисуса в виде голубя, является иудей, то мы должны задать ему такой вопрос: любезный, да кто же это такой говорит у Исайи: и ныне послал Меня Господь Бог и Дух Его? В этом изречении хотя и трудно понять: Отец вместе ли со Святым Духом послал Иисуса или же Отец послал Христа и Святого Духа; но последнее (понимание), конечно, правильное. И вот ввиду того, что Спаситель был послан сначала и затем уже Дух Святой для того, чтобы исполнилось предсказание пророка; ввиду того также, что исполнение пророчества должно было сделаться известным последующим поколениям: ученики Иисуса и записали данное событие. |
| Иоан. 5:46, 47 ). И что удивительно, так это то, что свидетельствами об Иисусе, извлеченными из закона и пророков, доказывается то, что Моисей и пророки действительно были пророками Божиими. XLVI. Закон и пророки 112 наполнены такими же необычайными рассказами, которые очень близко походят на записанное (в Евангелии) сказание о крещении Иисуса, в частности, на сказание о голубе и голосе с неба. А что это был Святой Дух, явившийся тогда в образе голубя, это, по моему мнению, доказывают те чудеса, которые совершил Иисус и которые признает, собственно, и сам Цельс, когда объявляет их «совершенными при помощи знаний, приобретенных в Египте.» Но и этими одними чудесами (Иисуса) я не ограничиваюсь: по справедливости я должен обратиться также и к тем чудесам, которые совершили Апостолы Иисуса. Ведь и они без помощи знамений и чудес не могли побудить людей, которым они проповедовали новые учения и новые наставления, оставить веру отцов и, вместе с опасностями, граничащими со смертью , принять их наставления. У христиан еще и теперь сохраняются следы (χνη) Святого Духа, Который явился тогда в образе голубя. Они изгоняют демонов, совершают многочисленные исцеления от болезней и иногда, по воле Слова (το λγου), предвидят даже будущее. Пусть Цельс, или хотя бы и тот иудей, которого он выводит для разговора, подвергает осмеянию мои слова, но все же он должен выслушать: многие даже против своего собственного желания перешли в христианство, после того как некоторый дух (πνεματς τινος) 113 внезапно до того изменил их ум (τ γεμονικν) 114 , что они совершенно оставили ненависть к Слову (τν λγον) и дошли до готовности умереть за Него, и это потому, что (дух) и наяву, и во сне не переставал действовать на их воображение. Мы знаем много таких случаев, и если бы мы стали их перечислять, то доставили бы неверующим людям обильный материал для насмешек: правда, мы сами были свидетелями и очевидцами таких случаев, но неверующие люди все равно могут подумать, что в данном случае мы прибегли к помощи фантазии по примеру тех людей, измышления которых заведомо известны. |
| Данное рассуждение св. Григория является отзвуком учения Аристотеля. Ибо «процесс ощущения, по Аристотелю, заключается в видоизменении ощущающего органа под воздействием внешнего ощущаемого предмета: орган уподобляется предмету, принимая его " форму " ». «Вообще относительно всякого ощущения следует признать, что оно есть нечто, способное принимать ощущаемые формы без их материи, подобно тому, как воск принимает отпечаток перстня, но не железа и золота. Ведь воск принимает отпечаток золота или меди, но не поскольку это золото или медь. Подобным же образом и ощущение каждого предмета испытывает нечто от предмета, имеющего цвет, вкус или звучность, но не поскольку каждый из этих предметов тот или иной, но поскольку он именно такой и в определенном отношении». «Иными словами, под воздействием внешнего предмета ощущающая способность переходит из потенциального состояния в актуальное, уподобляясь в отношении " формы " (и только " формы " ) этому предмету». Зубов В. П. Указ. соч. С. 181–182. 52 О роли этой способности души (τ τς ψυχς φανταστικν) в духовной жизни Ориген говорит так: «Мы хотим повиноваться следующей заповеди, заключающей в себе таинственный смысл и гласящей: всяким хранением соблюдай сердце твое (Притч. 4, 23), дабы никакой демон не вошел в ум (τω γεμονικ — владычественное начало) наш или какой–либо вражий дух не направил наше воображение (τ φανταστικν μν) туда, куда ему угодно. Мы, напротив, молимся, чтобы свет знания славы Божией воссиял в сердцах наших (2 Кор. 4, 6), чтобы Дух Божий вселился в наше воображение и образовал в нем образы Божественных предметов (φαντζοντος μς τα το Θεο). Ибо все водимые Духом Божиим, сии суть сыны Божии (Рим. 8, 14)». Ориген. Против Цельса апология христианства. Перевод с греческого Л. Писарева. М., 1996. С. 360. Текст: Origene. Contre Celse. T. II. Ed. Par M. Borret//Sources chrétiennes. Paris, 1968. P. 420–422. 53 В одной из своих проповедей св. Григорий говорит, что «ощущение ( αισθησις — чувство) есть неразумная способность, познающая и воспринимающая чувственные вещи; а воображение берет свое начало от ощущения, но может осуществлять собственную деятельность и при отсутствии чувственных вещей». ΓΡΗΓΟΡΙΟΥ ΠΑΛΑΜΑ. ΑΠΑΝΤΑ ТА ΕΡΓΑ. Т. 11. ΟΜΙΛΙΕΣ (МГ " –ЕГ " )//ΕΛΛΗΝΕΣ ΠΑΤΕΡΕΣ ΤΗΣ ΕΚΚΛΗΣΙΑΣ. T. 79. ΘΕΣΣΑΛΟΝΙΚΗ, 1986. Σ. 334. 54 |
| 5 . λλ’ τος μετροις κακος πιχαρων ε, οδ’ οτως συχαν γειν γνκει, οδ γρ ργνων πορν περιει τατα ζητν· λλ’ χων τι τινς παρ τν Βαρλαμ κα τν κνδυνον κενον φοιτσαντας, κα τ κενων σχτως νοσοντας, δι’ κενων φ’ αυτν ποιεται τν τε χρηματσαντα φσου κα τν Γννου, Γρηγορν τε κα Δεξιν. Ο κα σστημα ποιησμενοι κα λλους προσεταιρισμενοι νθρωπσκους, οδν γις διανοηθντας οδποτε, θρυβον γερουσι κατ τς κκλησας Θεο, σπουδν ποιομενοι ποπλανν τος πολλος κα τς κκλησας ποτμνειν λεεινς, δξαν αυτος κ τοτου πορζειν ομενοι. δησε γον δι τατα Σνοδον συγκροτηθναι μεγλην, το γαληντατου βασιλως μν λεον λαβντος τν πολλυμνων ψυχν. Δι κα μεταπεμφθντες παρ τς κ Θεο κραταις κα γας βασιλεας ατο κα το γιωττου κα οκουμενικο πατριρχου κυρου Καλλστου ο ερτατοι ρχιερες κα πρτιμοι, τε ρακλεας, Θεσσαλονκης, Κυζκου, Φιλαδελφεας, Χαλκηδνος, Μελενκου, μασεας, Ποντοηρακλεας, Πηγν, Βερροας, Τραπεζοντος, Τραανουπλεως, Σηλυβρας, πρω, μστριδος, Ανου, Σουγδαας, Βρσεως, Μαδτων, Βιζης, Γαρλλης, Μηδεας, Τενδου, Καλλιουπλεως, ξαμιλου, ντων κα δι γνωμν το δριανουπλεως, το Χριστουπλεως, το Διδυμοτεχου· παρντων κα θεοφιλστατων πισκπων, το Πανου, το Χαριουπλεως, το Παμφλου, το θρα, το Καμπανας, το Σινου, το λευθερουπλεως· προκαθεσθντος το γαληντατου κα κρατστου κα γου μν αθντου κα βασιλως κυρου ωννου Καντακουζηνο ν τ τρικλν τ οτω πως πιλεγομνω λεξιακ τν ερν Βλαχερνν· συνεδριζοντος τ γ βασιλε ατο κα το γιωττου κα οκουμενικο πατριρχου κυρου Καλλστου· κα τι το περιποθτου αταδλφου τς γας βασιλεας ατο το πανευτυχεσττου σεβαστοκρτορος κυρο Μανουλ το σνη· κα τι το περιποθτου αταδλφου τς γας βασιλεας ατο κυρου Μιχαλ το σνη· λλ δ κα το περιποθτου νεψιο τς γας βασιλεας ατο πανυπερσεβστου κυρου νδρονκου το σνη· παρακαθημνων τς συγκλτου σν τος ρχιερεσι κα κκλησιαστικος ρχουσι, κα συνειλεγμνων τν τε γουμνων κα ρχιμανδριτν τν ν τ εδαμονι τατ πλει, τι τε ερομονχων κα ερων κα μοναχν οκ λγων, οκ πντων κα τινων τν τς πολιτεας ρχντων, περιεστηκτος δ κα λαο, σον ν τοτοις φιλκοον. Προσεκλθησαν κα ο θορυβοντες κα τν κκλησαν κατατμνοντες οτοι κα ρωτθησαν, τνος νεκεν, βασιλως εσεβς ζντος, παρ’ ατν τοιατα κατ τς εσεβεας τολμται. Ο δ τισαντο προσθκην τινα ν τ μολογ τν χειροτονουμνων ρχιερων γεγενημνην. ν αταις δ ποιοντο κα τν Θεσσαλονκης, πειδ σκανδαλζεσθαι λεγον κατ’ ατο ν τισι τν πρς Βαρλαμ κα κνδυνον ντιρρητικς ατ συγγεγραμμνων. |
| Οι μοναχο, που συγκεντρθηκαν γρω απ το Μακριο της Κορνθου και το Νικδημο τον Αγιορετη, λαβαν το νομα Κολλυβδες για το ρλο που παιξαν σε μα διχογνωμα, που τραξε το γιον ρος κατ το δετερο μισ του 18ου αινα. Επικρατοσε να κνουν μνημσυνα το Σββατο και να ευλογον τα κλλυβα. Μοναχο της σκτης της αγας ννας, φροντζοντας περισστερο για τα οικονομικ τους συμφροντα, παρ για το σεβασμ της Παρδοσης, εχαν μεταφρει τη μνημνευση των νεκρν στην Κυριακ, στε να διαθτουν το Σββατο για την πληση των εργοχερων τους. Οι κολλυβδες αντιστθηκαν σ’ αυτ την αλλαγ, διτι η Κυριακ, υπμνηση εβδομαδιαα της ανστασης, εναι ασυμββαστη με το πνθος και τις τελετς που το ανακαλον. Η διαμχη συνεχστηκε επ πολ και γνρισε πολλς φσεις. Το πραγματικ αντικεμενο της διαμχης ξεπερνοσε πολ τη γενεσιουργ αιτα. Επρκειτο στ’ αλθεια για μα σγκρουση μεταξ των οπαδν μιας στενς προσλωσης στο τυπικ, διατεθειμνων να συμβιβασθον με μια παρδοση, που το νημ της δεν αντιλαμβνονταν, και των πρωταγωνιστν μιας βαθις πνευματικς ανανωσης. Αυτο οι τελευταοι εκτιμοσαν τι θα μποροσαν να τη στηρξουν μνο σε μια μεγλη πισττητα στην αγιοπατερικ διδασκαλα και στο σεβασμ της Λειτουργικς παρδοσης και των καννων της πρτης Εκκλησας. Ττοιο ταν πραγματικ το ευρ σχδιο των Κολλυβδων. Να γιατ εχαν επιχειρσει μια μεγλη εκδοτικ εργασα των Πατρων της Εκκλησας, χωρς να εξαιρσουν τους ησυχαστς του 14ου αινα, διτι ο παλαμισμς τος φαινταν ως η κρα εφαρμογ της πατερικς παρδοσης. Ο Νικδημος ο Αγιορετης εχε ετοιμσει την πλρη κδοση των ργων του Γρηγορου Παλαμ. Το χειργραφο δυστυχς χθηκε, ταν το τυπογραφεο της Βενετας, που το εχε εμπιστευθε, κλεισε κατ διαταγν της αυστριακς κυβρνησης. Εχε καταστραφε απ το στρατ που ερευνοσε για προπαγανδιστικ επαναστατικ κεμενα απευθυνμενα στους λληνες απ τον Βοναπρτη. Στα 1777, ο Μακριος της Κορνθου λθε να μενει στο γιον ρος. ρχισε να ψχνει για χειργραφα. Ανακλυψε τονΕυεργετιν. πολτιμη ανθολογα ασκητικν κειμνων, που εχε συγκεντρσει ο Παλος, κττωρ της μονς του Ευεργτου στην Κωνσταντινοπολη. Ο Ευεργετινς περιεχε επσης φιλοκαλικς συλλογς ησυχαστικν κειμνων της εποχς μεταξ 4ου και 14ου αινα. Με μεγλο ζλο φρντισε ν’ αντιγραφον και πριν φγει απ τον θωνα εμπιστεθηκε στο Νικδημο τον Αγιορετη την επιμλεια της δημοσευσης του Ευεργετινο, πως και της πραγματεας του Περ της συχνς μεταλψεως. Του ανθεσε επσης να ετοιμσει για το τυπογραφεο τη Φιλοκαλα, πλουτζοντς την με πρλογο και βιογραφικς σημεισεις των παρουσιαζομνων συγγραφων. |
| В последующих версиях италийской редакции этот дубляж выглядит более ярким: дубляжные прошения в некоторых рукописях почти совсем одинаковы и отличаются только началом (Υπρ το δωρηθναι или Υπρ το καταπμψαι). Опубликуем здесь эту ектению по изданию: Евхологий Барберини гр. 336… Стр. 336 (перевод мой). 1) Υπρ το αγιασθναι τ υδατα ταυτα τ πιφυτησει κα ενεργεα το Αγου Πνεματος δεηθμεν (О еже освятитися водам сим просвещением и действием Святаго Духа, помолимся). 2) Υπρ το καταπμψαι π′ ατ τν χριν τς απολυτρσεως, τν ευλογαν το Ιορδνου, το Κυρου δεηθμεν (О еже низпослати ей Господней благодати избавления, благословению Иорданову, Господу помолимся). 3) Υπρ το ελογηθηναι τ υδατα ταυτα τ πιφυτησει το Αγου Πνεματος, το Κυρου δεηθμεν (О еже благословитися водам сим наитием Святаго Духа, Господу помолимся). 4) Υπρ το ελογηθηναι αυτα ς τ Ιορδνια ρειθρα, το Κυρου δεηθμεν (О еже благословитися им как Иорданским струям, Господу помолимся). 5) Υπρ το καταφοιτσαι ν τος δασι τοτοις τν καθαρτικν τς υπερουσου Τριδος εεργεσαν… (О еже снизходити на воды сия очистительному пресущественныя Троицы благодейству…). 6) πρ το πσαν ν ατος το ψυχοκτνου πολεμου τν δναμιν βυϑισϑναι… (О еже погрузитися в них силе душетленного супостата…). 7) Υπρ το γενσθαι αυτα πρς καθαρισμν ψυχν κα σωμτων πασιν τοις ροιομνοις κα μεταλαμβννουσιν εξ αυτου… (О еже быти ей на очищение душам и телом всем емлющим и причащающимся от них…). 8) πρ το ναδειχϑναι τος ν ατ βαπτιζομνους, ς τος φωστρας το ορανο, μ χοντας σπλον υτδα (О еже явитися крестящимся в Нем как светилам небесным, не имеющим пятна или порока…). В крещальном прошении используется выражение ς τος φωστρας το ορανο (как светилам небесным), а в Богоявленском – ς τος στρας του ορανου (как звездам небесным). К тому же концовка крещального прошения отсутствует в Crypt. Γβ VII. Впрочем, в древних италийских Богоявленских богослужебных источниках присутствовало прошение, точно соответствующее крещальному – это подтверждается наличием этого прошения в Чине Агиасмы рукописи Sinait. gr. 974. 16 в. (1510 г.) |
| νησυχα μν πεκεντρθη λως διαιτρως ες τ καριον θμα τς χειροτονας τν πισκπων, τς ποστολικς διαδοχς. Δι πεγραμμσθη προπαντς δλιος ρλος το ατοκαλουμνου «πιτμου Πατριρχου Κιβου κα πσης Ρς-Οκρανας» κ. Φιλαρτου κα διετυπθησαν θεολογικα πιφυλξεις, ς πρς τν γιοπνευματικν γκυρτητα τν π’ ατο τελεσθεισν χειροτονιν, δοθντος τι θεα Χρις δν πενεργε, ταν τελετουργς εναι καθρημνος, φωρισμνος κα ναθεματισμνος κα τι κανονικς χειροτονν πσκοπος δν νεργε ξ δας δυνμεως, λλ’ ξ νματος τς κκλησας, μοναδικο φορως τς χριτος το Θεο. Διερωτμεθα κατ πσον παναφορ το κ. Φιλαρτου ες τν κανονικν τξιν καθιστ ατομτως γκρους τς τελεσθεσας π’ ατο χειροτονας. 2. συσχτισις κα ναλογα το Οκρανικο ζητματος πρς τ Μελιτιανν Σχσμα το 4ου ανος, περ το ποου γνεται κτενς ναφορ ν τ μετρ Γρμματι, δν λυσεν τς πορας μν. ντιθτως προσεκτικ μελτη ατο δηγε ες διαφορετικ συμπερσματα: Συμφνως πρς τν Πραγματεαν το ειμνστου Μητροπολτου γχιλου κα μετπειτα Σμρνης κυρο Βασιλεου, τν ποσταλεσαν μν σωκλεστως, ες τ παρρτημα «Περ το Σχσματος τν Μελιτιανν πλαττερον» καταγρφονται τ ξς: « διρθωσις γνετο δι παραδοχς το μν Μελιτου μνον ν τ πισκοπικ τιμ νευ το λειτουργεν, τν δ π’ ατο, καπερ καθρημνου, χειροτονηθντων πισκπων τε κα πρεσβυτρων κα διακνων μετ τς ατς συνθκης κα κατ τν ατν τρπον, πως δι το γδου καννος διετξετο περ παραδοχς τν Καθαρν ετε Νοβατιανν, τοτστιν δι’ πλς χειροθεσας μετ’ εχς βεβαιωθντων κστωνν τος οκεοις ερατικος βαθμος». τελευταα πεξηγηματικ φρσις παρελφθη ες τ μτερον Γρμμα. Πργματι, σχετικς πρς τν διαδικασαν τς διορθσεως το Σχσματος Μ. θανσιος διευκρνσεν: «δοξεν…τος δ π’ ατο κατασταθντας μυστικωτρ χειροτον βεβαιωθντας κοινωνηθναι π τοτοις, φ’ τε χειν μν ατος τν τιμν κα λειτουργεν, δευτρους δ εναι ξπαντος πντων τν ν κστ παροικ»(1). Μητροπολτης Βασλειος πλεξεν τν κδοχν, πως προανεφρθη, τι γιναν ποδεκτο ες κοινωναν δι’ πλς χειροθεσας μετ’ εχς. π’ ατο μβριθς στορικς οδιμος ρχιεπσκοπος θηνν Χρυσστομος Παπαδπουλος συνοψζει: « Σνοδος πελφθη κα το ζητματος το Μελιτου Λυκοπλεως (Καν. 4). Ες τν Μελτιον πετρπη ν μνν Λυκοπλει κα ν χ τν τιμν το πισκπου, νευ το δικαιματος το διοικεν τν πισκοπν Λυκοπλεως κα το χειροτονεν. λεξανδρεας λξανδρος πτησε παρ’ ατο (το Μελιτου) βρεβον (κατλογον) τν π’ ατο χειροτονηθντων πισκπων νερχομνων ες 29. Τοτους δ Σνοδος φιλανθρωπευομνη νεγνρισεν ν τ ξιματι ατν δι νας πιθσεως τν χειρν, «μυστικωτρ χειροτον βεβαιωθντας», π τν ρον πως διατελσι δετεροι μετ τος κανονικος πισκπους, πκεινται τ ρχιεπισκπ δ οτοι ν κλγωνται ες κενουμνας θσεις πισκπων. Μνος Μελτιος δν δνατο ν κλεγ»(2). |
| Ωστσο, ο διος ο Ποροσνκο μπκε πρσφατα στν ουσα το θματος ταν στις 29 Απριλου 2019, σε ομιλα του στο Λβιβ στην Ελληνρυθμη εκκλησα τς το Θεο Σοφας, επτρεψε στον εαυτ του να αποδσει στος Ουντες τον κυραρχο ρλο στη θρησκευτικ ζω τς Ουκρανας (σμφωνα με τα λεχθντα το πρην Προδρου, « η Ο.Ε.Κ.Ε. εναι ο χρος που βασιλεει η χριστιανικ πστη το Ουκρανικο θνους »). Κατ δετερον, στην μυστρια ζνη τς Ουνας εισλθε κι ο κατχων την θση το Προδρου το Κοινοβουλου, ενορτης τς Ο.Ε.Κ.Ε. Αντρι Παρομπι. Χρη, σε μεγλο βαθμ, στην ντονη δραστηριτητα κι επιμον του, μσω του Κοινοβουλου, πραγματοποιθηκαν ττοιες θραστατες πρωτοβουλες, πως η φεση τς Βερχβνα Ρντα (Σ.Μ.: Αντατο Συμβολιο της Ουκρανας) στον Πατριρχη Βαρθολομαο για τη εκχρηση αυτοκφαλου, καθς και ο νμος με τον οποο το Υπουργεο Πολιτισμο προσπαθε τρα να στερσει απ την Ορθδοξη εκκλησα τς Ουκρανας την επσημη επωνυμα της. ξιον αναφορς εναι επσης το γεγονς τι τα τελευταα 5 χρνια, την θση το αναπληρωτ προσταμνου τς Επιτροπς Πολιτισμο και Πνευματικτητας το Κοινοβουλου της Ουκρανας κατχει νας λλος βουλευτς πιστς στην Ο.Ε.Κ.Ε.. Ο λγος εναι για τον Βκτωρ Ελεννσκι, ο οποος εναι νας απ τους κριους ιδεολγους τς διοικητικς επθεσης στην Ουκρανικ Ορθδοξη Εκκλησα το Πατριαρχεου Μσχας ([Ο.Ο.Ε.Π.Μ.]). Σμφωνα με εμπειρογνμονες, ο συγκεκριμνος βουλευτς εναι υπεθυνος και για τον " αμερικανικ " κανλι μεταφορς οικονομικς στριξης στους ουκρανος Ουντες. Τρτον, η θση κλειδ-σον αφορ στην σκηση μεσης κρατικς επιρρος στις θρησκευτικς διαδικασες στη χρα- το Υπουργο Πολιτισμο εναι κι αυτ στην ζνη επιρρος τς Ο.Ε.Κ.Ε.: ο Ευγνιος Νισχιοκ δεν κρβει εδ και καιρ το γεγονς τι εναι Ελληνρυθμος καθολικς. Αλλ και πολλο λλοι που ανκουν στα ργανα εξουσας εναι πιστο στους Ουντες: τους συναντ κανες στην προεδρικ διοκηση, στο Υπουργικ Συμβολιο, στα ργανα επιβολ το νμου και καταπολμησης τς διαφθορς (για παρδειγμα, ο επικεφαλς του εξειδικευμνου γραφεου το Ναζαρ Χολοντντσκι, εισαγγελα κατ της διαφθορς), στο γραφεο το γενικο εισαγγελα (σμφωνα με τον αρθρογρφο Αλεξντερ Βοζνσενσκι, ο επικεφαλς το γραφεου, Γιοριυ Λοσενκο, τελε απ το 2016 ενορτης τς Ο.Ε.Κ.Ε.). |
| Ατ κριβς ποσιωπ Μητρ. ερθεος κα τσι, συνειδητς μ, μνηστεει τν κυραρχο ρλο κα τν πρωτεουσα εθνη το Οκουμενικο Πατριαρχεου κα το Πατριρχου Βαρθολομαου σ ατ. Γι’ ατ κα δν τολμ κα μλλον δν διανοεται ν θσει “τν δκτυλον π τν τπον τν λων“, οτε ν ρθρσει λγον κα ν μολογσει τν λθεια. ντιθτως μλιστα, χωρς καμμα συστολ νδοιασμ μολογε, μμσως πλν σαφς, τν αθαιρεσα το Πατριαρχεου Κωνσταντινουπλεως, τν ποα μλιστα ξακολουθε ν συνδει δικαιολογητικς μ τν, δθεν κατανοητ κα νεκτ κα πιβεβλημνη, ντιμετπιση δι’ ατο το τρπου τν τακτικισμν το Πατριαρχεου Μσχας. π παραδεγματι εναι χαρακτηριστικ παραδοχ το Μητροπολτου ναφροντος τι “ Οκουμενικς Πατριρχης χοργησε τν ατοκεφαλα στν ρθδοξη κκλησα τς Οκρανας…. ποα ατοκφαλη κκλησα ποτελσθηκε π τν σχισματικ μδα το καθαιρεθντος Φιλαρτου κα τν σχισματικ μδα το Μακαρου, γι τν ποα μφισβητονται τσο ερωσνη σο κα ποστολικ διαδοχ.(!)…τ Οκουμενικ Πατριαρχεο….κυρως, φο κατλαβε πλρως τν τακτικ το Πατριαρχεου Μσχας σ βρος το Οκουμενικο Θρνου, χοργησε τν ατοκεφαλα….”! Εδικτερον, λοιπν, Μητροπολτης Ναυπκτου προτενει: α) Συνντηση ντιπροσπων τν Πατριαρχεων Κωνσταντινουπλεως κα Μσχας γι συνχιση το διαλγου γι τ πς χορηγεται τ ατοκφαλο σ μα κκλησα, καθς κα γι καθορισμ νς προσχεδου πιλσεως το Οκρανικο ζητματος, β) ρση κ μρους τς κκλησας τς Ρωσας τς διακοπς μνημονεσεως το Πατριρχου Βαρθολομαου, γ) Ν ληφθον ς βση το διαλγου τ προετοιμασθντα πρς γκριση π τ Σνοδο τς Κρτης κεμενα περ Ατοκεφλου κα Διπτχων, στε πιλυομνης τς διαφωνας κα ντιμετωπιζομνης τς νστσεως τς κκλησας τς Ρωσας π’ ατν ν πικυρωθον, δ) τοιμασα τν τελικν κειμνων π προπαρασκευαστικ πιτροπ κα σγκληση Συνδου τν Προκαθημνων μετ τν συνοδειν των πρς πικρωσ των, ε) Προσυνεννηση το τρπου πιλσεως κα φαρμογς το νου κκλησιαστικο καθεσττος τς Οκρανας, περ το ποου θεωρε τι θ πρπει “χρι καιρο” ν λυθε μ κκλησιαστικ οκονομα. πιπλον, περ ατο προτενει δυνατς κδοχς “μορφν” λσεως κα συγκεκριμνα, ετε τν συνπαρξη λων τν φισταμνων σμερον “κκλησιαστικν δικαιοδοσιν” π τν μα Ατοκφαλη κκλησα, κατ’ πομμηση τς συνυπρξεως τν ρχιερων τς ατοκεφλου κκλησας τς λλδος κα κενων τν λεγομνων “Νων Χωρν”, ετε τν φαρμογ το συστματος τν πισκοπικν Συνελεσεων τς Διασπορς (συνεργασα μεταξ πισκπων διαφορετικν θνικν κκλησιαστικν δικαιοδοσιν στν διο τπο), σστημα τ ποο (κατοι ντικανονικ) γκρθηκε π τ Σνοδο στν Κρτη τ 2016, κα στ) Συνεργασα κα μ τν πολιτικ γεσα τς Οκρανας γι τν κ συμφνου ποδοχ κα φαρμογ τς λσεως πο τελικς θ γκριθε. |
| Παραθτουμε παρακτω τις χαρακτηριστικς δηλσεις του Μητροπολτη Μιχηλ: «ταν ρχισαν να κυκλοφορον οι συζητσεις περ του Τμου, το συζητοσαμε σαν κτι αριστο, χωρς να χουμε δει το περιεχμεν του, δηλαδ χωρς να ξρουμε τι συγκεκριμνα περιλαμβανταν στο κεμενο… Και ταν εμφανστηκε το κεμενο του Τμου, προκυψε τι δεν ικανοποιε τους πντες. Ο Πατριρχης Φιλρετος προβλλει απαιτσεις λγοντας τι περιμναμε να δομε στον Τμο κτι διαφορετικ σε σχση μ’ αυτ που τελικ εναι γραμμνο εκε. Αρχζοντας απ την ονομασα της Εκκλησας που παρασκευζουμε το Μρο μχρι την πλον επμαχη διταξη, που διπει το ζτημα των ενοριακν περιφερειν οι οποες βρσκονται εκτς της Ουκρανας, καθς αυτς, σμφωνα με το κεμενο, δεν ανκουν στην Ουκρανα… Τι να το κνουμε το Μρο το οποο το εχαμε παρασκευσει και το εχαμε παραλβει απ τον Πατριρχη Φιλρετο; Θα συνεχσουμε να το χρησιμοποιομε τι να το κνουμε; Οτως λλως εναι ιερ. Πο να το δσουμε και πς να το αντιμετωπζουμε τρα; Να το θεωρομε ως κανονικ μρο, με το οποο χρζουμε κατ τη διρκεια του βαπτσματος κατ τα εγκανια Εκκλησιν καθαγιζοντας ιερ βματα; Ποια στση τρα πρπει να χουμε απναντ του; Σμερα η συμπθεια προς τον Φιλρετο αρχζει να εκδηλνεται λο και πιο πολ. Τουλχιστον παρατηρεται μια ανοδικ τση. Και ιδιατερα ανμεσα στους μητροπολτες υπρχει τση να υποστηρζουν σα λει ο επτιμος Πατριρχης Φιλρετος…» Επσης, απαντντας στην ερτηση του δημοσιογρφου αν ο διος αντιλαμβνεται ως προσωπικ ττα τα αποτελσματα της ενωτικς συνδου του 2018, ο Μητροπολτης Μιχαλ απντησε: «Με μια ττα χεις να κνεις ταν χασες, εν ταν βρσκεται αντιμτωπος με ναν εκβιασμ, δεν πρκειται για ττα». Στη συνντευξ του στο Τelegram channel PavlovskyNews o Μητροπολτης Βολν, για λλη μια φορ τνισε τι η Ορθδοξη Εκκλησα της Ουκρανας πρπει να χει καθεστς Πατριαρχεου. Αυτ σημανει τι ο Μητροπολτης Επιφνιος μλλον δεν προβληματζεται για τις αντιδρσεις απ τις δηλσεις του, που προκαλονται στις κατ τπους Ορθδοξες Εκκλησες, αλλ για την αξουσα αντιπαρθεση που αντιμετωπζει εντς της Αυτοκεφλου Εκκλησας της Ουκρανας, καθς και για τις συμπθειες των Ιεραρχν της προς τον «επτιμο Πατριρχη Φιλρετο». |
|
|
