| – «до горы Сирской», у LXX: ως το ρους – «до горы». Может быть, Слово «сирский» переводчик перенес из находящегося в некоторых списках перевода LXX чтения: «до реки Сирской», и приложил название Сирии, вместо реки, к горе. Много отступлений объясняется перифрастическими попытками переводчика пояснить текст LXX. Арабский переводчик иногда перифрастически переводит греческий текст и может быть назван комментатором его. В Мих.2:7 : πιτηδεματα ατο – «помышления Его», переводится: – «действия их самих». Там же: – «предписал нам законы». В Мих.6:7 – ε δ πρωττοκ μου πρ σεβεας, καρπν κοιλας μου πρ μαρτας ψυχς μου, – «если дам первородного моего за грех , плод чрева моего за преступление души моей», переводится: – «посвящать (Богу в жертве) первородных моих, плод чрева моего за грех души моей, нечестиво было бы». В Мих.6:8 – ε νηγγλη – «не возвещено ли?» переводится: – «я уже возвестил». В Мих.7:11 – μρα λοιφς πλνθου,, ξλειψς σου μρα κενη, κα ποτρψσεται νμιμ σου μρα κενη – «день изглаждения кирпича, истребление твое день тот, и отвергнет законы твои день тот», так переводится: – «в какой день ты замажешь известью бока (вероятно, стены), в тот день тебя истребят, и обратится день тот в закон». Отступая от LXX, арабский перевод в некоторых случаях приближается к еврейскому тексту. Мих.5:1 по тексту LXX в арабском переводе отнесен к 4-й главе, как и в еврейском тексте. В Мих.5:5 слова: – «помазанные люди или князья», у LXX переводятся: δγματα νθρπων – «человеческие язвы», в арабском –– «князья из людей» (атаманы). В Мих.6:9 – в еврейском тексте читается: – будет взывать; у LXX: πικληθσεται – «будет призываем», в арабском –– «будет взывать». Славянский перевод. Славянский перевод книги пророка Михея, изданный при Елизавете Петровне (1753 г.) и доселе употребляемый в России, сходен с переводом LXX толковников. В книге пророка Михея находятся только следующие уклонения славянского перевода от LXX: в Мих.2:13 – к древне-италийскому переводу, в Мих.1:5 – уклонение к еврейскому тексту, и в Мих.5:5 – к Вульгате. Иногда в нем видны перифрастические отступления ( Мих.1:4; 2:8; 6:11; 7:14 ). Некоторым выражениям славянского перевода не найдены нами параллели у LXX и в других переводах ( Мих.1:7 ). Из истории исправлений славянского перевода известно, что справщиков затрудняли разночтения в переводе LXX. В случае таких разночтений в книге пророка Михея, елизаветинские справщики обыкновенно сохраняли чтение Острожского издания, как бы освященное авторитетом русского предания. (Например, Мих.1:15; 5:4,5; 2:1,3; 6:1; 7:1–2 ). Как в Острожском, так и в елизаветинском издании, славянский перевод сходен с переводом LXX по Александрийскому кодексу и отличается от западных изданий перевода LXX, основывающихся на Ватиканском кодексе. Вообще славянский перевод книги пророка Михея сравнительно правилен и удобопонятен. |
| 82 Excerpta ex Theodoto, §§ 6, 7, 23, 72, 74, 85. – Напротив, западные валентиниане, как замечает св. Ириней, не хотели, действительно, называть Его Господом (οδ γρ Κριον νομζειν ατν ϑλουσι – Contra haeres, lib. I, cap. 1, 3). Обычным названием Его у них было Сотир ( Σοατρ). 83 Excerpta ex Theodoto, § 7, τι ες κα ατς ν ν μν τ κτσει πρωττοκς στιν ησος ν δ πληρματι μονογενς; cf. § 6. 84 Мало того, Горний Христос – Сотир, по их учению, даже желал страданий и смерти психического Христа, – для чего и скрывал своё высшее божественное существо, чтобы враги Иисуса, уразумев, что он есть Господь, не убоялись наложить на Него руки, – и таким образом дело спасения осталось бы несовершённым. См. Excerpta ex Theodoto, § 5. 85 О рождении И. Христа от Девы Марии западные валентиниане прямо говорили, что Он прошёл чрез Неё, как вода проходит чрез трубу (Ириней, Contra haeres, lib. I, cap. 7, 2; cp. Excerpto ex Theodoto, §§ 59–60). 87 Элкесаиты представляли себе высшего, небесного Христа, как Существо, облечённое телом 96 миль в вышину и 24 миль в ширину (Harnack, Die Ketzergeschichte des Urchristenthums, Leipz. 1884, S. 434; на русском языке об элкесаитах см. у В. Снегирёва: «Учение о Лице Господа Христа в трёх первых веках христианства» (Казань 1870 г. стр. 67). И по учению докетов, заметим также, Сотир (νωϑεν λϑν) имел, кроме материального тела, воспринятого от Марии Девы, ещё другое, духовное тело, полученное им во время крещения, как образ и печать первого (Hyppolyt. Philosophum., lib. III, 10). Не в этом ли духовном теле и явился, по представлению автора, воскресший Господь? 89 Так объясняет образ выражения автора в данном случае из западных учёных Шуберт в своей, цитированной уже нами, монографии: Die Composition d. Pseudopetrinischen Evangelienfragments, S. 54. 90 Наибольшее сходство с учением докетов находит в особенности Шуберт, хотя сам же справедливо замечает, что о тех докетах, о которых говорит Серапион Антиохийский, мы так же мало знаем, как и о том, кто такой был упоминаемый тем же Серапионом Маркиан (Die Composition..., S. 46). Замечание о сходстве с элкесаитами см. у Lods’a L’Evangile et l’Apocalypse de Pierre, p. 73. |
| Мы не забыли, конечно, также замечания митрополита Филарета на перевод одного места из Творений св. Афанасия Александрийского , где в переводе встретились слова: «стадо комаров». В 1853 г., когда в Академии продолжаем был перевод этих творений, святитель Филарет, по поводу перевода другого места из них, писал от 29 марта ректору Академии архимандриту Алексию: «Как желалось бы, чтобы каждая мысль св. отца передана была в переводе со свойственною ей точностью и ясностью, но особенно мысль догматическая, в которой неточность может быть близка к мраку или заблуждению. – Св. Афанасия на Ариан в слове 2-м, на стр. 350, читается: «Апостол не —33— сказал: перворожден иных тварей, чтобы не почли единого из тварей». – Что значит: иных тварей? По толкованию академического словаря: не тех же самых тварей 2160 . Это не дает никакого смысла. – Посоветуемся с употреблением слова: иный. Например, иные люди мирно принимают обличение. Это значит: некоторые. Еще: это иной перевод; это значит: инаковый. Обратимся к тексту: «перворожден, инаковых тварей; – перворожден некоторых тварей. Это все против смысла Отца, и против истины. Переводчик думал, что: иных, тоже значит, что: других. Нет. Например: еврейский язык старее других языков; это значит: всех. Еврейский язык старее иных языков; это значит некоторых. Для чего же бы не сказать: перворожден других тварей, или еще яснее: перворожден прочих тварей» 2161 . Действительно и яснее и точнее было бы перевести; «перворожден других тварей», ибо по-гречески стоит: πρωττοκς στι τν λλων κτισμτων 2162 . Между тем еще в 1852 г. вышел академический перевод творений преподобного Макария Египетского в одной книге. Этим переводом, над которым также, по обычаю, больше всех в Академии потрудился Петр Спиридонович Делицын 2163 , владыка, по прочтении его, был очень доволен. «Благодарю, отец ректор, писал он от 27 октября означенного 1852 года ректору Академии упомянутому архимандриту Алексию, – за книгу преп. Макария Египетского . Новый перевод хорошо читается, и лучше некоторых мест других переводов 2164 . |
| πτε Θες προκλεσε τν δκατη φοβερ πληγ, ν πεθνουν σ μα νκτα στν Αγυπτο λα τ πρωττοκα κα τν νθρπων κα τν ζων, κτς π τ πρωττοκα τν ουδαων, ο ποοι πραν ντολ π τν Θε δι το Μωσως ν σφξουν ρνι κα ν χρσουν μ τ αμα τους τς εσδους τν σπιτιν τους, στε ν ξαιρεθον π τ φοβερ θανατικ: «Κα διελεσομαι ν γ Αγπτ ν τ νυκτ τατ κα πατξω πν πρωττοκον ν γ Αγπτ π νθρπου ως κτνους κα ν πσι τος θεος τν Αγυπτων ποισω τν κδκησιν· γ Κριος. Κα σται τ αμα μν ν σημε π τν οκιν, ν ας μες στε κε, κα ψομαι τ αμα κα σκεπσω μς, κα οκ σται ν μν πληγ το κτριβναι, ταν πα ν γ Αγπτ» . πραγματοποηση ατς τς πειλς, πο περιλαβε κα τ πρωττοκα τς βασιλικς αλς, κα γενικ κατακραυγ το λαο τς Αγπτου, φο δν πρχε σπτι Αγυπτου πο ν μ θρηνε θματα, ναγκασε ρον-ρον μσα στν νκτα τν Φαρα ν καλσει τν Μωσ κα τν αρν κα ν πιτρψει τν ξοδο τν ουδαων π τν Αγυπτο: «Κα κλεσε Φαρα Μωσν κα αρν νυκτς κα επεν ατος· νστητε κα ξλθετε κ το λαο μου κα μες κα ο υο σραλ· βαδζετε κα λατρεσατε Κυρ τ Θε μν, καθ λγετε» . μες ο ρθδοξοι Χριστιανο, νος σραλ τς Χριτος το Θεο μετ τν πρριψη το παλαιο σραλ, εμαστε χι πλς σφραγισμνοι π τ αμα το σφαγμνου ρνου ξωτερικ, λλ χομε τν Χριστ λκληρο μσα μας, τ σμα κα τ αμα Του στ μυστριο τς Θεας Εχαριστας, εμαστε σναιμοι κα σσσωμοι Χριστο, κα δν μς γγζουν ο ποιεσδποτε λοιμδεις πιδημες πιτρψει Θες ν πλξουν τος νθρπους. θνατος θ μς ερει, ταν λοκληρωθον, ταν συμπληρωθον τ ρια τς πγειας ζως πο θεσε Θες γι τν καθνα μας, πως διδσκουν ο θεοφτιστοι γιοι Κα ν συνβη συμβε κα κποιος πιστς Χριστιανς ν προσβληθε π τν θανατηφρο κα ν ποθνει, ατ δν φελεται στ τι δν τν σκπασε Χρη το Θεο, λλ ες τ τι συμπληρθηκαν τ ρια τς ζως πο το εχε προκαθορσει Θες γι τν π γς παρουσα του. |
| Εις την Υπαπαντν του Κυρου († Αρχ. Γεργιος Καψνης, Προηγομενος Ι. Μ. Γρηγορου Αγου ρους) Ομιλα του γροντα στην τρπεζα της Μονς το 1991. Ο μωσακς νμος, ο οποος επρσταζε να προσφρεται κθε πρωττοκο αρσενικ βρφος στον Να του Σολομντος την τεσσαρακοστ ημρα απ της γεννσες του, απβλεπε στο να προετοιμση τον Ισραηλιτικ λα, πως και λλες διατξεις του Νμου, για την λευσι του Μεσσου. Για εκενον τον μοναδικ πρωττοκο Υι τς Παρθνου, ο οποος θα το ολοκληρωτικ αφιερωμνος εις τον Θεν, δηλαδ τον Μεσσαν. Εχε λοιπν μεσσιανικ χαρακτρα αυτ η εντολ. Και με παρμοιες εντολς διατηρθηκε στον Ισραηλιτικ λα η συνεδησις της ανεπαρκεας του Νμου για την σωτηρα των ανθρπων και της προσδοκας του ερχομνου Μεσσου, ο οποος θα επλρωνε τον Νμο και θα φερε το πλρωμα της σωτηρας και της αιωνου ζως στους ανθρπους. Αφοροσε λοιπν τον Χριστν η διταξις αυτ, και ο Κριος, προς τον οποον καττεινε αυτ η εντολ, δεν εχρειζετο να προσφερθ εις τον Ναν, διτι το ο διος ο Νας της Θετητος. Ηθλησε μως αυτς ο Ποιητς του Νμου να πληρση τον Νμον, τιθμενος υπ τον Νμον. Και ως δολος και αυτς να προσφερθ εις τον Ναν απ την Μητρα Του και τον θετ πατρα Του και να γνουν τα ειθισμνα και υπ του Νμου προβλεπμενα, οι τελετουργες και οι προσφορς ζεγους τρυγνων δο νεοσσν περιστερν. τσι ο Κριος, πως και με την Περιτομ και με το Βπτισμ Του στον Ιορδνη ποταμ και με λλες πρξεις Του, κατστησε τον εαυτ Του υπ τον Νμον, στε να υπερβ τον Νμον δι της υπακος του εις τον Νμον, να πληρση τον Νμον και να χαρση εις τους ανθρπους, δι’ αυτς της υποταγς Του εις τον Νμον, την αληθιν ελευθερα. Δεν εχε ανγκη Εκενος να κερδση την ελευθερα υποτασσμενος εις τον Νμον, διτι το ο διος ο χορηγς της ελευθερας, η ντως Ελευθερα. Αλλ για να δση σε μας ελευθερα, εμπκε υπ τον Νμον. Συγχρνως δε, για να δση και σε μας παρδειγμα τι, εν θλουμε να αποκτσουμε την αληθιν ελευθερα, πρπει να μπομε και εμες εκουσως υπ τον Νμον του Χριστο. χι ββαια τρα υπ τον Νμον του γρμματος της Παλαις Διαθκης, αλλ υπ τον Νμον της Χριτος της Καινς Διαθκης. |
| ταν η Ξνια μεινε γκυος, ο Ρωμανς εχε την αγαπημνη του στα πα-πα και της αγραζε , τι φροτα το χειμνα επιθυμοσε. Παρλο που η εγκυμοσνη ταν ευχριστη και ειδυλλιακ, η γννα ταν πολ δσκολη. Ο πρωττοκς τους, ο Ολγκ, γεννθηκε πολ αδναμος και τις δο πρτες μρες τον εχαν σε ειδικ θερμοκοιτδα για νεογννητα. Η Ξνια ερχταν και κοιτοσε το μικρ της παιδκι που ταν ξαπλωμνο και διασωληνωμνο και κλαιγε πικρ. Απ τον απναντι θλαμο, μως, βγαιναν χαρομενες, πως της εχαν φανε ττε, και εμφανς πιο περιποιημνες απ αυτν, γυνακες. Η νοσηλετρια της επε τι εκε βρσκονται σες πρκειται να κνουν κτρωση. Αυτ το σχλιο συγκλνισε την ευασθητη Ξνια μχρι τα βθη της ψυχς της: «ρα, σο εγ εδ προσεχομαι για την υγεα του γιου μου, εκενες εκοσια σκοτνουν τα παιδι τους;» – Πς το μπορον; – με αγανκτηση το λεγε στο τηλφωνο στον ντρα της. – Πς μπορον να το κνουν! – Ε, - αναστναξε ο Ρωμανς - εσαι εσ που μου εσαι τσο καλ. Αυτς, σως, εναι διαφορετικς… Και, ποιος ξρει, τι καταστσεις αντιμετωπζουν εκενες! Ξρω σγουρα τι ποτ δε θα το κανα! – Καταστσεις! ποιες και να εναι αυτς, δεν εναι λγος για να σκοτνουν τα παιδι τους! Ξρω σγουρα τι ποτ δε θα το κανα! – φναζε στο τηλφωνο. Μετ απ αυτ που επε πρασαν πολλ χρνια. Ο Ολγκ, ο πρωττοκς τους, τελεωνε την κτη τξη, η Ντρια τη δετερη και ο μικρτερος μλις ρχισε να πηγανει στο νηπιαγωγεο. Η Ξνια δεν πρλαβε να εργαστε κπου. Το πτυχο της, που ταν με ριστα, σκονιζταν χρηστο ανμεσα στα παιδικ πιστοποιητικ γννησης. Ο Ρωμανς, μως, εξαφανιζταν στη δουλει, απ πολ νωρς το πρω μχρι πολ αργ το βρδυ. Και να που εδ στην υποδειγματικ, πως φαινταν σε πολλος, οικογνεια, ρθε το κακ. Στη διρκεια μιας πρωτοχρονιτικης εορταστικς βραδις της εταιρεας, μια μεθυσμνη συνδελφος του Ρωμανο εκμυστηρετηκε στην Ξνια τι ο ντρας της, εδ και πολλ χρνια, χει ερωμνη. τσι, ρχισε μια μακρ περοδος απ καυγδες και αμοιβαες κατηγορες. Η Ξνια, μετ απ τα πολλ, χοντας συνειδητοποισει τι δεν εναι τοιμη να συγχωρσει την προδοσα, υπβαλε ατηση διαζυγου. |
| 14, 19). Με αυτ, το πνεμα μας ανυψνει σε υψηλτερη θεωρα. Πρπει δηλαδ τα κρα και τα καλτερα λιπαρ μρη του λου ψυχοσωματικο μας συνθματος, τα οποα εναι ο νους, η συνεδηση, η αγαπητικ δναμη της ψυχς, να τα προσφρομε πρτα απ’ λα σαν ιερ ολοκατωμα. πειτα, τους πρτους και καλτερους απ τους ορθος λογισμος μας να τους αφιερνομε στη μνμη του Θεο και να τους απασχολομε αδικοπα στην αγπη Του και στον μυστικ και υπρλογο ρωτ Του. Και τσι μπορομε να προκβομε μρα τη μρα και να προοδεομε στην αρετ, με τη βοθεια της θεας χρης, οπτε και το φορτο της δικαιοσνης των εντολν θα μας φανε ελαφρ(Ματθ. 11, 30) και θα τις εκτελομε καθαρ και μεμπτα, βοηθομενοι απ τον διο τον Κριο με την πστη μας προς Αυτν. Σχετικ με την εξωτερικ σκηση και ποι αγαθ εργασα εναι μεγαλτερη και πρτη, πρπει να γνωρζετε τοτο, αγαπητο· τι οι αρετς εναι δεμνες μεταξ τους και ακολουθον η μα την λλη, σαν κποια ιερ αλυσδα, πιασμνες η μα απ την λλη. Η προσευχ, για παρδειγμα, απ την αγπη, η αγπη απ τη χαρ, η χαρ απ την πρατητα, η πρατητα απ την ταπεινοφροσνη, η ταπεινοφροσνη απ την διακονα, η διακονα απ την ελπδα, η ελπδα απ την πστη, η πστη απ την υπακο, η υπακο απ την απλτητα. Επσης και τα αντθετα εναι δεμνα το να με το λλο. Το μσος με το θυμ, ο θυμς με την υπερηφνεια, αυτ με την κενοδοξα· τοτη με την απιστα, η απιστα με τη σκληροκαρδα, αυτ με την αμλεια, η αμλεια με την χανωση, με την ολιγωρα τοτη, αυτ πλι με την ακηδα, πως επσης κι αυτ με την ανυπομονησα, εν τοτη με τη φιληδονα. τσι και οι υπλοιπες κακες, η μα ακολουθε την λλη. ,τι καλ κνει ο νθρωπος, ο πονηρς θλει να το σπιλνει και να το καταμολνει με την επιμιξα των δικν του σπερμτων, δηλαδ της κενοδοξας της οισεως του γογγυσμο κποιου λλου παρομοου, στε να μη γνεται το καλ για το Θε μονχα με προθυμα. Αναφρεται στη Γραφ τι ο βελ πρσφερε στο Θε θυσα απ τα λιπαρ μρη και απ τα πρωττοκα πρβατα. |
| 27 Πστει κατλιπεν Αγυπτον, μ φοβηθες τν θυμν το βασιλως, τν γρ ρατον ς ρν καρτρησεν. 28 Πστει πεποηκεν τ πσχα κα τν πρσχυσιν το αματος, να μ λοθρεων τ πρωττοκα θγ ατν. 29 Πστει διβησαν τν ρυθρν Θλασσαν ς δι ξηρς γς, ς περαν λαβντες ο Αγπτιοι κατεπθησαν. 30 Πστει τ τεχη εριχ πεσαν κυκλωθντα π πτ μρας. 31 Πστει αβ πρνη ο συναπλετο τος πειθσασιν, δεξαμνη τος κατασκπους μετ’ ερνης. 32 Κα τ τι λγω; πιλεψει με γρ διηγομενον χρνος περ Γεδεν, Βαρκ, Σαμψν, εφθε, Δαυδ τε κα Σαμουλ κα τν προφητν, 33 ο δι πστεως κατηγωνσαντο βασιλεας, εργσαντο δικαιοσνην, πτυχον παγγελιν, φραξαν στματα λεντων, 34 σβεσαν δναμιν πυρς, φυγον στματα μαχαρης, δυναμθησαν π σθενεας, γενθησαν σχυρο ν πολμ, παρεμβολς κλιναν λλοτρων 35 λαβον γυνακες ξ ναστσεως τος νεκρος ατν λλοι δ τυμπανσθησαν, ο προσδεξμενοι τν πολτρωσιν, να κρεττονος ναστσεως τχωσιν 36 τεροι δ μπαιγμν κα μαστγων περαν λαβον, τι δ δεσμν κα φυλακς 37 λιθσθησαν, πρσθησαν, ν φν μαχαρης πθανον, περιλθον ν μηλωτας, ν αγεοις δρμασιν, στερομενοι, θλιβμενοι, κακουχομενοι, 38 ν οκ ν ξιος κσμος, π ρημαις πλανμενοι κα ρεσιν κα σπηλαοις κα τας πας τς γς. 39 Κα οτοι πντες μαρτυρηθντες δι τς πστεως οκ κομσαντο τν παγγελαν, το θεο περ μν κρεττν τι προβλεψαμνου, να μ χωρς μν τελειωθσιν. ОТКРОВЕНИЕ СВЯТОГО ИОАННА БОГОСЛОВА (ΑΠΟΚΑΛΥΨΙΣ ΙΩΑΝΝΟΥ) 1, 1–3 1 Свидетельство Иоанна; благословение на читателя. 1 ποκλυψις ησο Χριστο, ν δωκεν ατ θες, δεξαι τος δολοις ατο δε γενσθαι ν τχει, κα σμανεν ποστελας δι το γγλου ατο τ δολ ατο ωνν, 2 ς μαρτρησεν τν λγον το θεο κα τν μαρτυραν ησο Χριστο, σα εδεν. 3 μακριος ναγινσκων κα ο κοοντες τος λγους τς προφητεας κα τηροντες τ ν ατ γεγραμμνα, γρ καιρς γγς. 6 1 Снятие семи печатей: четыре всадника; души убиенных под жертвенником; землетрясение. |
| —2— I. Св. Григория Богослова Слово 1. На Пасху и о своем замедлении 2118 ναστσεως μρα, κα ρχ δεξι, κα λαμπρυνϑμεν πανηγρει, κα λλλους περιπτυξμεϑα· επωμεν, δελφο, κα τος μισοσιν μς, μ τι τος δι γπην τι πεποιηκσιν, πεπονϑσι· συγχωρσωμεν πντα τ ναστσει· δμεν συγγνμην λλλοις, γ τε τυραννηϑες τν καλν τυραννδα, τοτο γρ νν προστϑημι, κα μες ο καλς τυραννσαντες, ε τ μοι μμφοισϑε τς βραδτητος, ς τχα γε κρεττων ατη κα τιμιωτρα Θε τς τρων ταχτητος· γαϑν γρ κα ποχωρσαι Θε τι μικρν, ς Μωσς κενος τ παλαιν, κα ερεμας στερον, κα προσδραμεν τομως καλοντι, ς αρν τε κα σαας, μνον εσεβς μφτερα, τ μν δι τν οκεαν σϑνειαν, τ δ δι τν το καλοντος δναμιν. Μυστριον χρισ με, μυστηρ μικρν πεχρησα, σον μαυτν πισκψασϑαι· μυστηρ κα συνεισρχομαι, καλν παγμενος τς μς δειλας κα σϑενεας πκουρον τν μραν, ν σμερον κ νεκρν ναστς κμ καινοποισ τ πνεματι, κα τν καινν νδσας νϑρωπον, δ τ καιν κτσει, τος κατ Θεν γεννωμνοις, πλστην γαϑν κα διδσκαλον Χριστ κα συννεκρομενον προϑμως κα συνανιστμενον. Χϑς μνς σφζετο, κα χροντο α φλια, κα ϑρνησεν Αγυπτος τ πρωττοκα, κα μς παρλϑεν λοϑρεων, κα —3— Русский перевод слова, исполненный Московской Духовной Академией. Воскресения день – благоприятное начало. Просветимся торжеством и объимем друг друга. Рцем: братия, и ненавидящим нас ( Ис.66:5 ), кольми паче тем, которые из любви что-нибудь сделали или потерпели. Уступим все Воскресению; простим друг друга: и я (упомяну о сем теперь), подвергшийся доброму принуждению, и вы, употребившие доброе принуждение; хотя несколько и сетуете на меня за умедление. Может быть, пред Богом оно лучше и драгоценнее, нежели поспешность других. Хорошо и уклоняться несколько от призвания Божия, как в древности поступил Моисей, а после Иеремия; хорошо и поспешать с готовностью на глас Зовущего, как Аарон и Исаия, только бы то и другое было по благочестию, – одно по причине собственной немощи, а другое по надежде на силу Зовущего 2119 . |
| 48 Βλ. Ιωννου του Σινατου, Κλμαξ, μεταγλωττισθεσα υπ Ιερεμου Σινατου, εκδοθεσα το πρτον εν τει 1774 εν Βενετα, Λγος Ι´, η´, εκδ. «Αστρ», Αθναι 1969, σ. 145. 49 Γκαμλα ονομζεται η βουνοκορφ της Πνδου Ππιγγο-Τμφη, επειδ το σχμα της μοιζει με καμλα. 50 Ο Γροντας αποκαλπτοντας εξομολογητικ το γεγονς αυτ, αποκαλπτει συγχρνως το μαρτυρικ του φρνημα, το οποο πγαζε απ την αγπη του για τον Χριστ. Η αγπη αυτ κατφλεγε την καρδι του και τον παρακινοσε προς κθε υπερβολ ασκσεως και οδνης. Το κνητρο δηλαδ για την αντιμετπιση αυτν του πειρασμο δεν ταν το μσος προς το σμα, αλλ η αγπη του για τον Χριστ. (Παρμοια παραδεγματα μαρτυρονται και στους βους των Αγων. Βλ. Βος Οσου Μαρτινιανο, 13 Φεβρουαρου). Ο Γροντας ανφερε το γεγονς αυτ, για να τονση τι με την κατκριση απομακρνεται απ τον νθρωπο η Χρις του Θεο· σε καμμι περπτωση δεν θα υπεδεκνυε παρμοια αντιμετπιση ενς σαρκικο πειρασμο. 52 Βλ. Το Μγα Γεροντικν, τμος Α´, κεφ. Γ´, παρ. 51, κδ. Ι. Ησυχαστηρου «Το Γενσιον της Θεοτκου», Πανραμα Θεσσαλονκης, 1994, σ. 344. 53 Βλ. Του Οσου πατρς ημν Ισακ, Τα ευρεθντα ασκητικ, Επιστολ Δ´, εκδ. Βασ. Ρηγοπολου, Θεσσαλονκη 1977, σ. 383. 57 Ο Γροντας εχε επτ αδλφια. Αυτν την εποχ οι τρεις μεγαλτερες αδελφς του εχαν δη δημιουργσει οικογνεια. 74 Βλ. ξ. 11, 1–3 και 12, 36–37. Οι Ισραηλτες, λγο πριν απ την ξοδ τους απ την Αγυπτο, εχαν δανεισθ κατ εντολν του Θεο απ τους Αιγυπτους σκεη ασημνια και χρυσ και ιματισμ. Αυτ δεν τα επστρεψαν, γιατ στην συνχεια θανατθηκαν τα πρωττοκα των Αιγυπτων και ο Φαρα φοβθηκε και τους διωξε αμσως απ την Αγυπτο. 77 Λαμαργα: Τα κλαδι που απομυζντας τον χυμ του δνδρου αναπτσσονται υπερβολικ, αλλ δεν δνουν καρπ. 83 Η αδελφ που κανε την ερτηση εχε υπ ψιν της περιπτσεις ανθρπων που χρησιμοποιοσαν το νομα του Γροντα, για να εξυπηρετσουν συμφροντ τους για να πεσουν τον κσμο να δεχθ πλανεμνες ιδες τους. 84 Ο Γροντας σ αυτς τις περιπτσεις συνθως χρησιμοποιε το μριο «σν» αντ του «ως», που εναι το ορθ. |
|
|
