| Με τα μικρτερα παιδι δεν υπρχε ττοια ζλια, πως με τα μεγαλτερα. Η μεγαλτερη αδερφ μου εναι η πρωττοκη και η αγαπημνη των παπποδων μας. Η δετερη αδερφ μου χει ναν ιδιατερο δεσμ με τον μπαμπ μας. Κι εγ εμαι το παιδ της μητρας μου. Η μαμ μου μο δινε πολλ προσοχ, οπτε δεν βωσα ποτ ντονη ζλια, αλλ για την προσοχ της μητρας μου πλευα πντοτε. θελα να χω πντα επγνωση του τι συνβαινε, θελα ν " αφιερωθε ακμη περισστερος χρνος σ " εμνα προσωπικ, αλλ αυτ εναι γενικ η ανγκη κθε παιδιο, δηλαδ να θλει περισστερα απ " σα του δνουν. Η μαμ πντα με αντιμετπιζε με ιδιατερη αγπη, εχαμε τα δικ μας θματα για συζτηση... – Σε μια μεγλη οικογνεια, οι γονες μπορε να μην χουν σωματικ αρκετ χρνο για κθε παιδ. – Πργματι, ταν τα παιδι εναι πολλ, δεν εναι δυνατν οι γονες να τα προσχουν λα παρομοως. Συχν η μερδα του λοντος των γονικν δυνμεων αφιερνεται στα μεγαλτερα παιδι , αντθετα, στα μικρτερα, εν τα μεσαα παιδι βρσκονται σε μια -τρπον τιν- «τυφλ ζνη». Κατ τη γνμη μου, λα εξαρτνται απ τους γονες και απ το πς διαρθρνουν τις σχσεις μσα στην οικογνεια. Υπρχουν γονες που δεν φροντζουν οτε να παιδ, προσπαθντας να το αναθσουν σε νταντδες, δασκλους, παπποδες και γιαγιδες και το παιδ μεγαλνει χωρς να χει σχση με τους γονες του. Αλλ υπρχουν και μαμδες και μπαμπδες που, ανεξρτητα απ τον αριθμ των παιδιν, προσπαθον να διατηρον την επικοινωνα με λους, να τους πνε κπου, να κνουν κτι λοι μαζ. Εμες στην οικογνει μας νιθουμε τι οι γονες μας δεν χουν πντα αρκετ δναμη για λους μας, αλλ, ταυτχρονα, δεν μπορ να πω τι στερομαστε της προσοχς τους. Ο μπαμπς και η μαμ πντα προσπαθοσαν να μας αφιερνουν χρνο και ο καθνας μας χει αναμνσεις, ταν ο μπαμπς η μαμ, για παρδειγμα, τον/την πγε κπου μλησε μνο μαζ του/της. ταν να παιδ σε μια μεγλη οικογνεια χει την ευκαιρα να περσει χρνο μνο με τους γονες του, χωρς αδρφια, εκτιμ αυτν την ευκαιρα και λατρεει αυτν τον χρνο. Ττοιες στιγμς μαζεονται στη μνμη, πως σ " ναν κουμπαρ. Πρσφατα ρχισα να συνειδητοποι πσο ζεστς εναι για μνα ττοιες αναμνσεις, πς προσπαθ να θυμμαι κθε στιγμ που πρασα ιδιαιτρως με τους γονες μου, κθε λεπτομρεια, τι νιωθα, τι συζητοσαμε κ.τ.λ. |
| Νηστεα στ βα φσεως, κα περιτομ δτητος λρυγγος, πυρσεως κτομ, πονηρν ννοιν κκοπ, νυπνιασμν λευθερα, προσευχς καθαρτης· ψυχς φωστρ, νος φυλακ· πωρσεως λσις, κατανξεως θρα, στεναγμς ταπεινς, συντριμμς λαρς, πολυλογας ργα, συχας φορμ, πακος φλαξ, πνου κουφισμς, γεα σματος, παθεας πρξενος, μαρτημτων φεσις· παραδεσου θρα κα τρυφ. παιτσωμεν κα τοτον, μλλον δ πρ πντων τοτων τν προσττην τν κακν μν πολμιον, τν θραν τν παθν, τν πτσιν το δμ, τν το σα πλειαν, τν σραηλιτν τν λεθρον, τν το Νε σχημοθαν, τν τν Γομων προδτην, τν το Λτ μμψιν, τν τν υν λε το ερως ξολθρευσιν, τν τν μολυσμν χειραγωγν. Πθεν δ τκτεται, κα τνες ο τατης πγονοι; Τς τε συντρβων ατν; Κα τς πολλων ατν ες τλος; Λγε μν, πντων τν βροτν τυραννς, πντας νησαμνη χρυσ πληστας, πθεν τνεσοδον ν μν κκτησαι; κα τ μετ τν εσοδον τκτειν πφυκας; κα τς σο ξ μν ξοδος; δ π τας βρεσι πονσασα, πρς μς τυραννικς μαιμσσουσα, κα γρα πεκρνετο· Τ με λοιδοραις βλλετε, ο μο πεθυνοι τυγχνοντες; Πς δ μου χωρισθναι σπουδζετε; Κγ τ φσει συνδδεμαι· μο θρα, φσις βρωμτων· μο δ πλησταις συνθεια ατιος· μο δ πθους πθεσις συνθεια προλαβοσα, κα ναλγησα ψυχς, κα μνημοσνη θαντου· πς δ τν μν πογνων τ νματα ζητετε μαθεν; ξαριθμσομαι ατος, κα πρ μμον πληθυνθσονται· μως τος πρωτοτκους μου κα γαπητος κοσατε τνες προσαγορεονται. Υς πρωττοκς μου, πορνεας πουργς, κενου δ δετερος σκληρτης καρδας· πνος τρτος, θλασσα λογισμν, κματα μολυσμν· βυθς γνστων κα των καθαρσων ξ μο κπορεονται. μο θυγατρες κνηρα, πολυλογα, παησα, γελωτοποια, ετραπελα, ντιλογα, σκληροτραχηλα, νηκοα, ναισθησα, αχμαλωσα, μεγαλαυχα, θραστης, φιλοκοσμα, ν διαδχεται προσευχ υπαρ, κα εμβασμο λογισμν. Πολλκις δ κα συμφορα νλπιστοι κα προσδκητοι, ας προσωμλησε νελπιστα πντων χαλεπωτρα· μ πολεμε μν, ο νικ δ μνμη πταισμτων· χθρανει μοι ες παν ννοια θαντου, τ δ μ καταργον τελεως ν νθρποις οδν· κτησμενος παρκλητον, τοτ ντυγχνει κατ μο· κκενος δυσωπηθες, μπαθς οκ με νεργεν· ο γρ κενου γευστοι, δι τς μς γλυκτητος πντως δνεσθαι ζητοσι. |
| Ο γιος της, ο πατρ Μιχαλ, εναι πρωτοδικονος στην ενορα της Γεννσεως της Θεοτκου στην Αλβνη κοντ στο Ντζρντανβιλλ. Στο σπτι της γνρισα για πρτη φορ τον αξχαστο Μητροπολτη Ιλαρωνα. Ο χρνος περνοσε. ταν ρθε η ρα να γεννσει η γυνακα μου τον πρωττοκο γιο μας (Ναομ), για τον οποο ο πατρ Ηλας εχε πει τι θα πρεπε να γεννηθε στην Αμερικ, καταλβαμε τι εννοοσε. Κατ τη διρκεια του τοκετο, η καρδι του μωρο σχεδν εχε σταμτησε. Οι γιατρο το πρσεξαν και καναν εγκαρως καισαρικ τομ. Κποτε, ταν επισκεφθκαμε τον πατρα Θεοδσιο, μας ρτησε: " Λοιπν, πς εστε εσες και η γιαγι σας; " – " Δξα τω Θε " , απαντσαμε. – λα εναι μια χαρ " . " Δεν πειρζει, θα μενετε μνοι κποια στιγμ " . – Πτερ Σεργκι, θα σας διακψω τρα. Πιστεετε τι εναι σωστ για μια οικογνεια να υπρχει νας πνευματικς; – Για την οικογνει μας ναι. Ο ιερας μας γνωρζει απ την αρχ. Εναι ο πνευματικς μας εδ και χρνια. – Τι εδους νθρωπος εναι ο πατρ Θεοδσιος; – Ο πατρ Θεοδσιος εναι απ την Σιβηρα, εργαζταν εκε λη του τη ζω. Στη συνχεια φυγε για το Κρασνοντρ, που ταν διευθυντς σχολεου. δη απ ττε, σαν να αστειευταν, ρχισε να προβλπει κποια πργματα για τους μαθητς του στην τξη. Λγο καιρ αργτερα, περπου 20-30 χρνια αργτερα, οι προβλψεις του επαληθεθηκαν. ταν στην οικογνεια μεγλωσαν τα παιδι, η σζυγς του πρε το δρμο για το μοναστρι στην περιοχ του Κρασνοντρ και ο διος δχτηκε την μοναχικ κουρ. Ττε ο πατρας Θεοδσιος ρχισε να χτζει μα σκτη προς τιμν του Αγου Ιωννη του Βαπτιστ στα βουν κοντ στο Μικοπ. Η σζυγς μου συνθιζε να πηγανει στον πατρα Θεοδσιο ταν δεν υπρχε ακμα η σκτη, και αυτ και τα κορτσια ερχντουσαν για να βοηθσουν και κοιμντουσαν ετε σε σκην με τα κογιτ να τρχουν τριγρω, στις ντπιες γιαγιδες. Μετ πθαναν οι γιαγιδες. μως λο και περισστεροι νθρωποι ρχισαν να ρχονται στον πατρα Θεοδσιο για να προυν συμβουλς. Και ττε ο ιερας ρχισε να χτζει να ξενοδοχεο για τους προσκυνητς. Τον βοηθοσαν σωματικ και ο ιερας υποστριζε τους ανθρπους με προσευχ. |
| Ο Ιακβ ευλογε τους γιους του Θυμστε τα ονματα των γιν του Ιακβ; Πρωττοκος ταν ο Ρουβμ, ακολοθησε ο Συμεν, τρτος ταν ο Λευ, τταρτος ο Ιοδας, ενδκατος ο Ιωσφ ο Πγκαλος και τα λοιπ. Απ ποιον απ αυτος πρεπε να προλθει ο Μεσσας; Εννοεται απ τον πρωττοκο, τον Ρουβμ. μως, ο Ρουβμ εχε διαπρξει μια πολ βαρι αμαρτα, με το να μολνει το κρεβτι του πατρα του, καθς εχε κοιμηθε με την παλλακδα του, την Βαλλ (Γεν. 35, 22). Αυτ η αμαρτα του στρησε το δικαωμα της πρωτοτοκας. Ο δετερος και ο τρτος, ο Συμεν και ο Λευ, εχαν προχωρσει σε γρια σφαγ απροσττευτων κατοκων της πλης Συχμ (Σχεμ), επειδ θλησαν να εκδικηθον για την τιμ της αδελφς τους, της Δενας, που εχε υποστε βιασμ σε αυτν την πλη. Και αυτο στερθηκαν του δικαιματος να γνουν προπτορες του Χριστο εξαιτας της σκληρτητς τους. Το δικαωμα για τη συνχιση της ιερς γραμμς απ τον Αβραμ μχρι τον Ιησο Χριστ μεταφερταν στον τταρτο γιο του Ιακβ, τον Ιοδα ρα, το δικαωμα για τη συνχιση της ιερς γραμμς απ τον Αβραμ μχρι τον Ιησο Χριστ μεταφερταν στον τταρτο γιο του Ιακβ, τον Ιοδα. Εναι αυτ ακριβς η φυλ του Ιοδα, την οποα ο Κριος θα την διαφυλξει και θα εξασφαλσει την επιστροφ της απ την Βαβυλνια αιχμαλωσα. Γιαυτ, τους Εβραους, μετ τη Βαβυλνια αιχμαλωσα, θα τους αποκαλον και Ιουδαους (εκδοχς αυτς της ονομασας εναι το ανατολικ «γιαχοντ», το αγγλικ «Jews» και το που απκτησε αρνητικ χροι), καθς η πλειοντητα των Εβραων της μεταιχμαλωσιακς εποχς κατγονταν απ τη φυλ του Ιοδα. Και ο διος ο Κριος ημν Ιησος Χριστς θα εναι εκενος ο « Λων κ τς φυλς Ιοδα» (Αποκ. 5; 5), τον Οποον ο ετοιμοθνατος Ιακβ-Ισραλ προφητικ εχε εξαγγελει στους γιους του στην Αγυπτο… Λοιπν, το τος 1859 π.Χ., βρισκμαστε στην Αγυπτο, στην πλη βαρης στο Δλτα του Νελου, εκε που σε ηλικα 147 ετν ο Ιακβ-Ισραλ ετοιμζεται να υποδεχτε το θνατο… Οι 11 γιοι του, οι προπτορες των 11 φυλν του Ισραλ (με τον αγαπημνο του γιο τον Ιωσφ ο Ιακβ εχε δη αποχαιρετιστε), τον πλησιζουν για μια τελευταα ευλογα. |
| «Ο νθρωπος δεν πρπει να εξαρτται απ τα γινα» Συνομιλα με τον πρωθιερα Μιχαλ Μπελιεβ, πατρα δδεκα παιδιν» ννα Μπερσνεβα-Σνκεβιτς Σε αυτν τη συνομιλα πρεπε να συμμετσχουν και ο πατρ Μιχαλ και η πρεσβυτρα του, μως η πρεσβυτρα αρνθηκε κατηγορηματικ, επειδ πρσφατα στην οικογνει τους συνβη να θλιβερ γεγονς, πθανε η εγγον τους, ηλικας μλις δυο μηνν. τσι μιλσαμε μνο με τον πατρα Μιχαλ, ο οποος μας διηγθηκε για την εμπειρα της οικογνεις του, για τη ζω και τον θνατο. Η οικογνεια του Μπελιεβ Πρωθιερας Μιχαλ Μπελιεβ , προστμενος του ναο του Αγου Λαζρου στο Τβερ, 49 χρονν, πατρας 12 παιδιν. – Πτερ Μιχαλ, παρακαλομε, μιλστε μας για τα παιδι σας! – Ο πρωττοκς μας γιος εναι δη 27 χρονν. Εναι παντρεμνος, χει να παιδ. Πρσφατα πθανε απ εγκεφαλικ το δετερ τους παιδ, η Αλεξνδρα. Εναι η πρτη μεγλη θλψη στη ζω τους. Ο δετερς μας γιος εναι 26 χρονν. Εναι επσης παντρεμνος κι χει δυο παιδι. Και οι δο γιοι μας ολοκλρωσαν τις στρατιωτικς τους θητεες. Δξα τω Θε, συμμετχουν στα Μυστρια της Εκκλησας, πργμα το οποο πντα ονειρευμουν, στε τα παιδι μου να εναι πιστο νθρωποι. Η πρεσβυτρα στην τελετ ορκωμοσας του γιου μας Κυρλλου Μετ χουμε δο κρες, οι οποες εναι παντρεμνες και αυτς. Η μα χει τρα παιδι, η λλη δο. λα τα παιδι τους εναι ακμα πολ μικρ. Το πμπτο μας παιδ, ο Σεραφεμ, σπουδζει στο τταρτο τος της Ιερατικς Σχολς. Η τρτη κατ σειρ κρη αποφοτησε απ το Καλλιτεχνικ Κολγιο στο Τβερ και μπκε στο Ορθδοξο Ανθρωπιστικ Πανεπιστμιο Αγου Τχωνα Μσχας, στο τμμα ζωγραφικς. Ο τταρτος κατ σειρ γιος μπκε φτος στην Ιερατικ Σχολ. Η τταρτη κατ σειρ κρη σπουδζει στο Ιατρικ Κολγιο του Αγου Δημητρου, που εναι παρρτημα του 1 ου Νοσοκομεου της Μσχας. λα τα υπλοιπα παιδι πνε στο σχολεο: Η Σοφα εναι στην νατη τξη, η Βαρβρα στην κτη, η Λιομπα στην πμπτη και η Βρα στη δετερη. Ο πατρ Μιχαλ μαζ με τις εγγονς του, Ελιζαβτα και Βαλρια |
| Φσεως μν στι τ γνητον κα τ γενητν δι νς το ν γραφμενον, περ δηλο τ κτιστον κα κτιστν· τ δ γννητον κα γεννητν ο φσεως, λλ ποστσεως, τοι τ γεννηθναι κα τ μ γεννηθναι, περ δι τν δο ν κφρεται. στι ον μν θεα φσις γνητος, τοι κτιστος, πντα δ τ μετ τν θεαν φσιν γενητ τοι κτιστ. Θεωρεται τονυν ν μν τ θε κα κτστ φσει τ μν γννητον ν τ Πατρ –ο γρ γεννθη–, τ δ γεννητν ν τ Υ –κ Πατρς γρ ιδως γεγννηται–, τ δ κπορευτν ν τ γ Πνεματι. κστου δ εδους ζων τ μν πρτα γννητα, λλ οκ γνητα· γεγνασι μν γρ π το Δημιουργο, οκ γεννθησαν δ ξ μοων. Γνεσις μν κτιστ στι, γννησις δ π μν Θεο κ μνου Πατρς μοουσου Υο προδος, π δ τν κτισμτων κ συναφεας ρρενς τε κα θηλεας μοουσου ποστσεως προδος. θεν γινσκομεν, ς οκ στι φσεως τ γεννσθαι, λλ ποστσεως. Ε γρ φσεως ν, οκ ν ν τ ατ φσει τ γεννητν θεωρετο κα τ γννητον. πστασιν τονυν γννησεν γα Θεοτκος ν δυσ γνωριζομνην τας φσεσι, θετητι μν κ Πατρς γεννηθεσαν χρνως, π σχτων δ ν χρν ξ ατς σαρκωθεσαν κα σαρκ τικτομνην. Ε δ ο ρωτντες ανττοιντο, τι γεννηθες κ τς γας Θεοτκου δο φσεις στ, φαμν· να, δο φσεις στ· «Θες γρ στιν ατς κα νθρωπος». μοως κα περ τς σταυρσεως, ναστσες τε κα ναλψεως· ο φσεως γρ τατ στιν, λλ ποστσεως. παθεν ον Χριστς ν δο φσεσιν ν τ παθητ φσει σταυρθη τε· σαρκ γρ π σταυρο κρματο κα ο θετητι. πε ν επωσιν μν ρωτσιν· Δο φσεις πθανον; Οχ, ρομεν. Οκον οδ δο φσεις σταυρθησαν, λλ γεννθη Χριστς, τοι Θες Λγος νανθρωπσας, γεννθη σαρκ, σταυρθη σαρκ, παθε σαρκ, πθανε σαρκ, παθος μεινσης ατο τς θετητος. ΚΕΦΑΛΑΙΟN 81. Πς πρωττοκος λγεται μονογενς Υς το Θεο Πρωττοκς στιν πρτος γεννηθες, ετε μονογενς, ετε κα πρ λλων δελφν. Ε μν ον λγετο Υς το Θεο πρωττοκος, μονογενς δ οκ λγετο, πενοσαμεν ν κτισμτων ατν εναι πρωττοκον ς κτσμα πρχοντα. |
| — πρωττοκς μου «первенец мой». σχς μου без предшествующего σ «ты» согласно с Монак. и др. сп. и евр. т.; в Лукиан. и проч. σ читается, как и в Слав. Б. μ ρεσ согласно с сп. Дорофея и Глазгов.; в Лукиан. и проч. — μ ρεσαι «да не прилепятся». ανσαιεν согласно с сп. Дорофея; в Лукиан. и др. — ανσαισαν восхвалили; «восхвалят» Слав. Б. согласуется с евр. т. πκειται согласно с сп. Коислиан. (на поле), поздн. Ватик., Медицейск. ( πκειτα «что отложено») и др. («Field»); в Лукиан., древн. Ватик. и Алекс. сп. — τ ποκειμνα «отложенная»; в Моск. греч. Б. чтение πκειται ошибочно приписано Алекс. списку. κενος, разумеется Мессия. δι τν οκονομαν. γενηθτω Δν согласно с древн. Ватик. и др. сп.; в Лукиан. — γενθη τ Δαν «и был Дану». Ιωσφ υς ηξημνος, ζηλωτς: Ιωσφ ος ηξημνος; в таком виде это чтение не встречается в др. сп.; так в Лукиан. — υς ηξημνος Ιωσφ υς ηξημνος μου, ζηλωτς... «сын возращенный Иосиф, сын возращенный мой, ревностный»; Слав. Б. согласуется с Сикстин. изданием и древн. Ватик. сп. υς ηξημνος, Ιωσφ, υς ηξημνος μου ζηλωτς: «сын возращен Иосиф, сын возращен мой ревностный». κα πιθυμαις согласно с Париж. сп. (56 у «Holmes»); в др. Ватик. и Лукиан. — ελογαις «благословения». Буквально по тексту Миня «спустя малое время» (τ μετ μικρν σμενα χρνον), что совершенно несогласно с выраженным выше (в 1 отд. этой бес.) воззрением Златоуста, что благословение Иакова относится не к тому, «что будет в скором времени», а к тому, «что будет в самые отдаленные дни». В виду этого вместо μικρν следует здесь читать μακρν, как и выражено в рус. Переводе. Ωρκωσε согласно с сп. Дорофея; в Лукиан. — ρκισε (значение то же). Κα τν σγγνειαν согласно с Лукиан., Алекс. и др. сп. и евр. т. ( «детей их»); в древн. Ватик. сп. — κα συγγενα ατο «и сродницы его» (Слав. Б.). κα τος βας κα τ πρβατα; в Лукиан. и проч. сп. — κα τ πρβατα κα τος βας «овцы и волы». κα συνανοσετε согласно с Лукиан. и проч. сп. Информация о первоисточнике При использовании материалов библиотеки ссылка на источник обязательна. При публикации материалов в сети интернет обязательна гиперссылка: " Православная энциклопедия «Азбука веры». " (http://azbyka.ru/). Преобразование в форматы epub, mobi, fb2 " Православие и мир. Электронная библиотека " (lib.pravmir.ru). Поделиться ссылкой на выделенное |
| — πρωττοκς μου «первенец мой». σχς μου без предшествующего σ «ты» согласно с Монак. и др. сп. и евр. т.; в Лукиан. и проч. σ читается, как и в Слав. Б. μ ρεσ согласно с сп. Дорофея и Глазгов.; в Лукиан. и проч. — μ ρεσαι «да не прилепятся». ανσαιεν согласно с сп. Дорофея; в Лукиан. и др. — ανσαισαν восхвалили; «восхвалят» Слав. Б. согласуется с евр. т. πκειται согласно с сп. Коислиан. (на поле), поздн. Ватик., Медицейск. ( πκειτα «что отложено») и др. («Field»); в Лукиан., древн. Ватик. и Алекс. сп. — τ ποκειμνα «отложенная»; в Моск. греч. Б. чтение πκειται ошибочно приписано Алекс. списку. κενος, разумеется Мессия. δι τν οκονομαν. γενηθτω Δν согласно с древн. Ватик. и др. сп.; в Лукиан. — γενθη τ Δαν «и был Дану». Ιωσφ υς ηξημνος, ζηλωτς: Ιωσφ ος ηξημνος; в таком виде это чтение не встречается в др. сп.; так в Лукиан. — υς ηξημνος Ιωσφ υς ηξημνος μου, ζηλωτς... «сын возращенный Иосиф, сын возращенный мой, ревностный»; Слав. Б. согласуется с Сикстин. изданием и древн. Ватик. сп. υς ηξημνος, Ιωσφ, υς ηξημνος μου ζηλωτς: «сын возращен Иосиф, сын возращен мой ревностный». κα πιθυμαις согласно с Париж. сп. (56 у «Holmes»); в др. Ватик. и Лукиан. — ελογαις «благословения». Буквально по тексту Миня «спустя малое время» (τ μετ μικρν σμενα χρνον), что совершенно несогласно с выраженным выше (в 1 отд. этой бес.) воззрением Златоуста, что благословение Иакова относится не к тому, «что будет в скором времени», а к тому, «что будет в самые отдаленные дни». В виду этого вместо μικρν следует здесь читать μακρν, как и выражено в рус. Переводе. Ωρκωσε согласно с сп. Дорофея; в Лукиан. — ρκισε (значение то же). Κα τν σγγνειαν согласно с Лукиан., Алекс. и др. сп. и евр. т. ( «детей их»); в древн. Ватик. сп. — κα συγγενα ατο «и сродницы его» (Слав. Б.). κα τος βας κα τ πρβατα; в Лукиан. и проч. сп. — κα τ πρβατα κα τος βας «овцы и волы». κα συνανοσετε согласно с Лукиан. и проч. сп. Информация о первоисточнике При использовании материалов библиотеки ссылка на источник обязательна. При публикации материалов в сети интернет обязательна гиперссылка: " Православная энциклопедия «Азбука веры». " (http://azbyka.ru/). Преобразование в форматы epub, mobi, fb2 " Православие и мир. Электронная библиотека " (lib.pravmir.ru). |
| Πρτος πλησιζει στον πατρα του ο Ρουβμ, γονατζει και ακουμπει με το πρσωπο την κρη του κρεβατιο. ταν ο Ρουβμ, αυτς που εχε διαπρξει βδλυγμα, αμαρτνοντας με την παλλακδα του διου του πατρα του. – Ρουβμ εσ, πρωττοκ μου! – κουνντας με δυσκολα τα ξερ του χελη, του απευθνεται ο Ιακβ. – Δναμ μου και απαρχ του ανδρισμο μου, υπροχε σε αξα κι υπροχε σε δναμη, ξεχειλζεις σαν τα νερ. Δε θα υπερισχσεις, γιατ στο κρεβτι του πατρα σου ανβηκες, και μλυνες το στρμα μου... (Γεν. 49: 3-4). Ο Ρουβμ ταραγμνος σηκνεται και απομακρνεται. Η τχη των απογνων του χει προκαθοριστε. «δη, ο Μωυσς στην ευλογα του στη φυλ του Ρουβμ (Δευτ. 33: 6) της εχεται μνο να μην εξαφανιστε… Στο επμενο διστημα μια απ τις πρτες φυλς που εξαφανζεται απ την ιστορα εναι αυτ του Ρουβμ» . Στη συνχεια, στο νεκροκρβατο του Ιακβ πλησιζουν ο Συμεν και ο Λευ. Μαζ παιζαν, ταν ταν παιδι, μαζ εκδικονταν την ατιμωμνη μικρτερη αδελφ τους. Τρα, την ημρα της τελευταας συνομιλας με τον πατρα, τον πλησασαν πλι μαζ. Μαζ γοντισαν μπροστ του. – Ο Συμεν και ο Λευ εναι αδρφια, – τους λει ο Ιακβ με φων που σα-σα που ακογεται, – ργανα του κακο τα ξφη τους. Ας μην πει η ψυχ μου στη συνωμοσα τους… Καταραμνος ο θυμς τους, γιατ ταν βαιος και η οργ τους, γιατ ταν βναυση. Θα τους διαμοιρσω μσα στον Ιακβ, θα τους διασκορπσω μσα στον Ισραλ (Γεν. 49, 5-7). Εννοεται πως αυτ επαληθετηκε αργτερα. πως σχολιζει το παραπνω απσπασμα ο Α. Λοπουχν, «Η προφητεα εκπληρθηκε με ακρβεια και στις δο φυλς, αν και χι με τον διο τρπο. Με την πιο σκληρ εκδοχ στη φυλ του Συμεν. Η φυλ του Συμεν πολ γργορα συρρικνθηκε μσα στη διρκεια των 40 χρνων περιπλνησης στην ρημο… Στη Χαναν δεν της δθηκε αποκλειστικς κλρος, αλλ ο κλρος ταν εντς των ορων της φυλς του Ιοδα (Ναυ. 19: 1, 9). Η ασημανττητ της στην δημσια ζω γνεται προφανς δη απ το γεγονς τι στην ευλογα του Μωυσ (Δευτ. 33) δεν μνημονεεται καθλου. |
| ταν μως πιστεεις ποιος εναι Αυτς που απθανε επ του Σταυρο και συμμορφοσαι αδελφ μου πως ο Χριστς θλει, ττε κου να δεις τι λγει ο γιος Κριλλος Ιεροσολμων: « π μετπου μετ παρρησας. δακτλοις σφραγς κα π πντων σταυρς γινσθω ». Λει : «Με τα δχτυλα τα τρα » , βλπετε η παρδοσις; Εναι του 350 μ.Χ. αυτ η Κατχησις. Βλπετε η Παρδοσις; τι το σημεον του σταυρο εναι παρδοσις αρχαιοττη. Πο εναι οι αιρετικο που λγουν: « γιατ κνεις τον σταυρ σου; ». Πο εναι οι Χιλιαστα; Πο εναι οι Προτεστνται; Πο εναι λοι αυτο; Επ μετπου λοιπν. Μετ παρρησας. Με τα δχτυλα. Δακτλους. Να μπει η σφραγδα του Σταυρο. Εναι σφραγδα. πως το βλπουμε εις τον προφτη Ιεζεκιλ, που το λγει εκε. Ο σταυρς εναι σφραγδα. Εναι το σημεον Τ. Και στο φοινικικ και στο εβρακ αλφβητο, το σημεο Τ εναι νας σταυρς. Διασζεται στη μικρογρμματη γραφ την Λατινικ. Το μικρ t. Σταυρς εναι. « π ρτων -συνεχζει ο γιος Κριλλος- βιβρωσκομνων». Στα ψωμι που θα φμε . Δεν ξρω αν ο πατρας σας το κανε αυτ σπτι. Στο δικ μου γινταν. παιρνε το καρβλι το ψωμ, της οκς, εχαμε την οκ, και με το μαχαρι πριν κψει, σταρωνε απ το κτω μρος του ψωμιο, χρασσε, τρεις σταυρος. Αυτ εναι. Βλπετε η Παρδοση. Αν ρωτοσα τον πατρα μου «γιατ, πατρα μου, το κνεις;», σως να μην ξερε να απαντσει. Κι μως εναι μια παρδοση αρχαιοττη, απ την αρχααν Εκκλησαν. Τι σημανει αυτ; τι εναι Αποστολικ η Παρδοση. « π ρτων βιβρωσκομνων κα π ποτηρων πινομνων, ν εσδοις, ν ξδοις »: ταν μπανουμε, ταν βγανουμε . Αν ρωτσετε, γιατ με το φως το Πασχαλιν κνουμε το σημεο του σταυρο εις το ανφλι του σπιτιο μας; Εναι αυτ. Μπανεις, βγανεις το σημεο του σταυρο. Αλλ εκε χει και κποια λλη σημασα, με τα πρωττοκα που εφονεθησαν, απθανον εις την Αγυπτον κλπ –να μην μακρνω τον λγον. « πρ το πνου »· μπανεις στο σπτι σου βγανεις, ταν πας να κοιμηθες, « κοιταζομνοις κα διανισταμνοις », ταν πσουμε στο κρεβτι μας, ταν σηκωθομε απ το κρεβτι μας, « δεουσι κα ρεμοσι », ταν περπατμε,ταν στεκμαστε, « μγα τ φυλακτριον », μεγλο φυλακτριον ο σταυρς. |
|
|
