| – Κατ πσον αυτς οι μεταβολς και απειλς, για τις οποες κνετε λγο, μπορον να επηρεσουν τη Ρωσα και τη Ρωσικ Ορθδοξη Εκκλησα; – Οι Εκκλησες των Ιεροσολμων και της Ρωσας κατχουν μορες θσεις στα ιερ Δπτυχα: εκενη των Ιεροσολμων κατχει την τταρτη και εκενη της Ρωσας την πμπτη. Αλλ η εγγτητα των Εκκλησιν μας δεν οφελεται βεβαως σε τοτο, αλλ στο τι στη Γη των Ρως πντοτε με ιδιατερη ευλβεια αντιμετπιζαν την Εκκλησα των Ιεροσολμων, η οποα ταν η πρτη που ιδρθηκε και εναι η Μτηρ πασν των Εκκλησιν. Το διο βεβαως ισχει και για τα ιερ προσκυνματα, που χουν σχση με την επ γης ζω του Κυρου Ιησο Χριστο, ευλαβς φλακας των οποων επ αινες ταν και παραμνει η Εκκλησα των Ιεροσολμων. Η παρδοση των προσκυνηματικν εκδρομν στους Αγους Τπους εμφανσθηκε στη Γη των Ρως σχεδν παρλληλα με τον εκχριστιανισμ. Επ αινες πολλο εκ των προγνων μας ποθοσαν να βρεθον στην Ιερουσαλμ, να προσκυνσουν τον Πανγιο Τφο, να μεταβον στα πανγια σεβσματα. Ο κυβερντες της Ρωσας πντοτε θεωροσαν καθκον τους να βοηθον στη συντρηση των ιερν χριστιανικν προσκυνημτων. Η σημεριν απειλ για την παρουσα των χριστιανν στους Αγους Τπους δεν μπορε παρ να προκαλε την ανησυχα της Ρωσικς Εκκλησας. Συμμεριζμαστε αμριστα την ανησυχα του Πατριρχη Ιεροσολμων και καλομε μαζ του τις ισραηλινς Αρχς να πρξουν το πν για την προστασα της χριστιανικς κοιντητας της Ιερουσαλμ, να ανταποκριθον στην κκληση των επικεφαλς των Εκκλησιν της Αγας Γης για τη δημιουργα μιας ιδιατερης χριστιανικς ζνης πολιτισμικς κληρονομις στην Παλαι Πλη για τη διαφλαξη της μοναδικς ιδιομορφας της χριστιανικς συνοικας. Календарь ← 10 апреля 2024 г. (28 марта ст.ст.) среда Прп. Илариона Нового, игумена Пеликитского (ок. 754). Прп. Стефана чудотворца, исп., игумена Триглийского (ок. 815). Прмч. Евстратия Печерского, в Ближних пещерах (1097). Прп. Илариона Псковоезерского, Гдовского (1476). Мчч. Ионы и Варахисия и других с ними (ок. 330). Мч. Бояна, кн. Болгарского (ок. 830). |
| ν´. Περ τν κεκοιμημνων ρκοντως ον δη περ τν τς μονς κα ς εκς διαϑμενοι, περ τν κεκοιμημνων πατρων κα δελφν μν π τοτοις διαληψμεϑα. προσκει τονυν λαμπρς κα μεϑ’ λονκτου ψαλμωδας ορτζειν μς τν μνμην το τρισμκαρος κα οιδμου πατρς μν κα κττορος κρι [ωννου], τις κατ’ ατν [τν ις´ το· Δεκεμβρου] 192 τυγχνουσα, κατ’ ατν δπου νυπερϑτως τελεσϑσεται, ν κα συνδρμ, ε μ τις εη Κυριακ. δ κολουϑα τς ψαλμδας οτως ψαλεται, καϑς ν τ βαμβακηρ βιβλιδαρ ερσετε ναταττομνην. μοως κα τν μνμην το πανοσιωττου κρι Λουκ, το γεγοντος μητροπολτου Μεσημβρας κα τς μονς τατης γουμενεσαντος, το γου μου πατρος κα ναδχου μου· ο τς ργασας τς πνευματικς κα τς πομονς κα τς ταπεινσεως κα τν περων δακρων ατο τν ντμειψιν ε βολεσϑε μαϑεν, τ τιμ κα γ ατο λειψν σϑενοντες προσλϑετε κα κ το λαου τς κανδλας ατο λειφμενοι τν δοϑεσαν ατ παρ ϑεο εωδαν κα χριν τς σεως πιγνσεσϑε. να μν λλ κα τν σοι τι μνμης ξιον τ μον περιεποισαντο κα μνημονεεσϑαι παρ’ μν τετυπκασιν τησως τ μνημσυνα γνοιντο 193 , γουν το μακαρτου σεβαστο κρι Νικηφρου το Βοτανειτου, το γεγοντος γαμβρο το οιδμου κρι σαακου το σεβαστοκρτορος, το κα ν τ ϑε κα γγελικ σχματι Νεοφτου μετακληϑντος· μοως κα τς σεβαστς κυρς Εδοκας τς Коμνηνς, τς συμβου ατο κα τν παιδων ατν, γουν ωαννικου μοναχο το συναδελφο μν κα υο ατν· μοως κα τν μνμην τς γας δεσπονης κυρς Μαρας, μοως κα το γιωττου κα οκουμενικο πατριρχου κυρο Νικολου· σν τοτ κα τν μνμην το εεργετου μν κρι Λοντος το καντου κα τς συμβου ατο ννης κα τν παδων ατν· σν τοτοις κα το γαπημνου μν δελφο το χαρτουλαρου κρι Κωνσταντνου το το Ζικχας, π τοτοις κα τν μνμην τν γονων μο το μαρτωλο (ν τ ονματ εσι τατα· Νικηφρος κα Θεοδολη μοναχ, Χριστοφρου κα Μαρας μοναχς τς μηχρς μου τς γιασμνης), πως ερωσιν λεος σν μο ν τ φοβερ μρ τς κρσεως. |
| ν δ γρων διορατικς κα ϑεωρε πτ στεφνους π τς κεφαλς ατου, κα ποησε μετνοιαν δελφς τ γροντι λγων· Εξαι πρ μο, τι ππτωκα ες πορνεαν. κα πγγειλεν ατ, πς πολμησε μετ’ ατο διβολος ες τν ϑλειαν νον ν τ δ. κα λγει ατ γρων· Θρσει, τκνον, τι πτ στεφνους εδον ν τ κεφαλ σου, τε λϑες· ο γρ ττϑης, φ’ σον οκ τλεσας τν μαρταν, λλ μλλον νκησας. μγας γρ γν στιν, ταν ερ νϑρωπος εκαιραν κα γκρατεσηται, κα χει τ πργμα τοτο μισϑν μγαν, σπερ κα π το μεγλου ϑλητο το μακαρου ωσφ. τατα ον παντα κοοντες, δελφο κα πατρες μου, προσχωμεν μετ κριβεας, πς περιπατμεν τν κατ ϑεν δν μν, πς συνδιγωμεν μετ τν δελφν μν τν νεωτρων, να μ γενμεϑα ν τ λιμνι μλλον το διαβλου κατβρωμα κα πχαρμα τος χϑρος μν, τος δαμοσι λγω, τος μηδποτε παυομνοις το πολεμεν μς, «Τοτο γινσκοντες, τι παλαις μν νϑρωπος συνεσταυρϑη, να καταργηϑ τ σμα τς μαρτας, το μηκτι δουλεειν μς τ μαρτ· γρ ποϑανν δεδικαωται π τς μαρτας. ε δ πεϑνομεν σν Χριστ, πιστεομεν τι κα συζσομεν ατ, εδτες, τι Χριστς γερϑες κ νεκρν οκτι ποϑνσκει, ϑνατος ατου οκτι κυριεει· γρ πϑανε, τ μαρτ πϑανεν φπαξ· δ ζ, ζ τ ϑε. οτως κα μες λογζεσϑε αυτος νεκρος μν εναι τ μαρτ, ζντας δ τ ϑε ν Χριστ ησο τ κυρ μν. μ ον βασιλευτω μαρτ ν τ ϑνητ μν σματι, ες τ πακοειν ατ ν τας πιϑυμαις ατο, μηδ παριστνετε τ μλη μν πλα δικας τ μαρτ· λλ παραστσατε αυτος τ ϑε ς κ νεκρν ζντας κα τ μλη μν πλα δικαιοσνης τ ϑε. μαρτα γρ μν ο κυριεσει· οκ οδατε, τι παριστνετε αυτος δολους ες πακον, δολο στε πακοετε, τοι μαρτας ες ϑνατον, πακος ες δικαιοσνην; σπερ γρ παρεστσατε τ μλη μν δολα τ καϑαρσ, οτως νν παραστσατε τ μλη μν δολα τ δικαιοσν ες γιασμν· τ γρ τλος τς μαρτας ϑνατος, τ δ χρισμα το ϑεο ζω ανιος· ο γρ κλεσεν ϑες μς π καϑαρσ, λλ’ ν γιασμ» 292 293 . |
| ν δ γ ποτε πειραϑες κ δαιμνων δος, οα πολλ τ τς βουλας, κστναι μν τς μονς πειραϑ, βολοιτο δ κα τ δεδωρημνον ποκομσασϑαι, λλ μ δοτον ατ τοτο, κν τι τχοιεν ν· τ γρ παξ τ ϑε φιερωϑν ναφαρετον κα φαιρομενος ερσυλος· ποον δ τ εροσυλεν χει τ πιτμιον, πντες σασι, κν μες μ λγωμεν. πειδ δ κα περ τς δαιμονιδους διαζεξεως κα ποστασας μνσϑημεν, φρε μικρ τινα πρς τν μετραν γπην περ ατς επωμεν οκ π τς μν διανοας τς σϑενος, λλ’ περ σοφς κα μγας διδσκαλος μν, ορανοφντωρ Βασλειος 197 , κατ μα λεξεν οτωσ. νγ´ (sic). Περ το μ δι τ τυχν σκνδαλον μεϑιστασϑα τινα τς μονς «Χρ μντοι κα τοτο πεπεσϑαι σαφς, τι παξ ες σνδεσμον κα συνφειαν λϑν πνευματικς δελφτητος, οχ ος τε ν εη ποκπτεσϑαι κα χωρζεσϑαι τοτων ος συνηρμσϑη· ε γρ νϑρωπος πολλκις ες κοινωναν βου το λικο συνερχμενος οκ ν δναιτο παρ τ συμβιβασϑντα χωρζεσϑαι, τοτο ποιν νοχος σται τος ερημνοις πιτιμοις, πολλ μλλον ες συμββασιν λϑν πνευματικς συμβισεως τος λυτον κα ανιον τν συνφειαν κεκτημνοις οχ ος τε ν εη μερζειν κα ποκπτειν αυτν τοτων, ος συνεκρϑη, τοτο ποιν βαρυττοις αυτν τος νωϑεν πιτιμοις ποβλ. ε γρ γυν ες κοινωναν νδρς φιγμνη κα βαρκικν χουσα τν συνφειαν ατο, ε τοτ πιβουλευουσα φωραϑ, ϑαντ καταδικζεται, πολλ μλλον πνευματικ κοινων συναρμοσϑες π’ ατ μρτυρι κα μεστ τ πνεματι πδικος ν τ χωρισμ γνεται. κα σπερ τ μλη το σματος φσεως συνηρτημνα δεσμ κν το σματος πορργνυσϑαι δναιντο, ε πορραγ νεκρν τ πορρηγνμενον γνοιτ ν, οτως κα σκητς δελφτητι συναπτμενος κα φσεως σχυροτρ δεσμ τ το πνεματος ρμολογ κρατομενος οκ ν ξουσαν χοι τμνεσϑαι τοτων, ος συνηρμσϑη, ποιν τοτο νεκρς στι τ ψυχ κα στερημνος τς το πνεματος χορηγας, οα δ τν π’ ατ συμββασιν ϑετσας. ε δ γε λγει τις, τι φαλο τινες τν δελφν φυλκτως τ καλν παραλοντες κα τς κοσμιτητος μελοντες κα τν πρπουσαν σκητας κρβειαν παρορντες κα δι τοτο προσκει τν τοιοτων χωρζεσϑαι, οκ ρκοσαν πολογαν το χωρισμο τατην πινενηκεν· οδ γρ Πτρος νδρας ωννης δι τν το οδα πονηραν περργησαν το λοιπο τν ποστλων χορο, οδ’ τερς τις τν ποστλων τατην φορμν ποστσεως ποισατο, οδ τις πρς τ πεϑεσϑαι τ Χριστ π τς κενου μοχϑηρας νεποδσϑη, λλ τος το κυρου πειϑαρχοντες διδγμασι τν εσβειαν κα τν ρετν ξλουν, οδν πρς τν κενου πονηραν πιστρεφμενοι. |
| ν δ κα παρακοσητ μου, ττε μνησϑτε κα μ βουλμενοι μακαρσετε, ταν οκ ξ ατν φλειν τινα καρπσησϑε, λλ μλλον ζημας σωματικς τε κα ψυχικς κα χλσεις κα ταραχς· πιστεω γρ τ ϑε κα τ αϑντ μν, τ τιμ προδρμ κα βαπτιστ το ϑεο ωνν, τι ε τν κτημοσνην κα τν πτωχεαν τν πνευματικν κα τν κατοκησιν το γου τοτου ρους σπζοισϑε κα δουλεοιτε τ ϑε ξως τν προσταγμτων ατο κα καϑς μν διεταξμην, ο μ λυπηϑσεσϑ ποτε νεκεν πντων τν χρειωδν μν, λλ πλουσως κα κρειττνως τν κεκτημνων τς ματαας κα πολυλους κτσεις πντων, ν χρζετε ες σστασιν το ταλαιπρου μν σματος, πολασετε παρ το φιλανϑρπου ϑεο, καϑς ατς σωτρ μου δι το γου Εαγγελου φησ· «Μ ον μεριμνσητε λγοντες, Τ φγωμεν τ πωμεν, τ περιβαλμεϑα· πντα γρ τατα τ ϑνη πιζητε· οδε γρ πατρ μν ορνιος, τι χρζετε τοτων πντων. ζητετε δ πρτον τν βασιλεαν το ϑεο κα τν δικαιοσνην ατος, κα τατα πντα προστεϑσβται μν. μ ον μεριμνσητε ες τν αριον· γρ αριον μεριμνσει τ αυτς» 222 . τατα δ ληϑς χει κα γνεται, δελφο μου γαπημνοι, τος πιστεουσιν λοψχως κα μ διστζουσι, τος νατιϑεσι τς ψυχς ατν κα τ σματα τ πλσαντι ατος ϑε κα τος ζητοσιν ατν νυκτς κα μρας, ς κα γ μαρτωλς ξ ργων ατν γνων κα πληροφορϑην κ τν πρς με γινομνων καϑ’ κστην περων εεργεσιν το ϑεο. πιστεσατε γρ μοι παραφρονοντι κα ληϑεοντι, τι πολλκις μο το ναξου το ορανο κα τς γς ν τ ρει τοτ περιπολοντος κα δεομνου το λους κυρου ερεν τινα μικρν ανδα σωτηρας κα συγχρησιν τν πολλν κα ναρϑμτων μου πταισμτων, ν πραξα ν τε γνο κα γνσει μου, μεγλαι παρακλσεις, μλλον δ, ε δε τληϑστερον επεν, κα λλμψεις ϑεαι κα ϑαματα φοβερ νεδεχϑησαν τ σϑενε μου π το ϑαμασου βαπτιστο το Χριστο κα ϑεο μν ωννου το τιμου προδρμου κα κυρου μου· κα δι τοτο παρακαλ κα δυσωπ μς μ κενος ν τ ρει τοτ καϑζεσϑαι, διτι κατ πολ στι τ ρος τοτο φλιμον τος σζεσϑαι βουλομνοις. |
| οδα γρ κ τν πρς με γινομνων εεργεσιν το ϑεο, τι ο μ παρδ τν δολων ατο τν ατησιν, τν δεομνων ατο νυκτς κα μρας, λλ’ πακοσει κα πμψει ατρν τν μλλοντα παρηγορεν ατος· κα ϑες γιος παρχει τν ασιν ατος κα τν ϑεραπεαν δι πρεσβειν το δεσπτου μν κα κυρου, το τιμου προδρμου κα βαπτιστο ωννου, κα δι μεσιτεας το εεργτου μν, το ϑαυματουργο κα γου Συμεν. νδχεται δ 221 κα τν γομενον μ παρργως μηδ σπανως τ νοσοκομε πιφοιτν, λλ καϑ’ κστην σχεδν, ε δυνατν ατ, ραν κα λοψχως πισκπτεσϑαι τος δελφος κα κστ συνεισφρειν τ πρσφορα. κα ο δελφο δ μν ο ρρωστοι μ τοτ τεϑαρρηκτες κλωσιν αυτος ζητοντες περιττ τινα κα περ σως οδ’ ες κον ποτ δξαντο, μ τι γε εδον φαγον, λλ συνεχτωσαν αυτος κα συστελλτωσαν, ρκομενοι ν κενοις κα μνοις, ος ρα το καιρο κα τς επορας τς μονς περιφορ τοτους δεξιοται· ε γρ κα πιμελεσϑαι ατν δι τν ντολν ντελλμεϑα, λλ’ οχ κα τρυφν ατος παραχωρομεν, συνεσταλμνως δ μλλον ζν κα ς δε τος μοναχος, να κα ατο τν τς πομονς μισϑν, ν στρησις τν ρξεων κα τς ρρωστας δυσχρεια προξενεν ατος μλλει, κ ϑεο πολβωσιν. νς ον πιμνησϑες καταπασω τν λγον. τ δ στι τοτο; τ μεζον πντων τν κακν κα πρτον κα ο μικρς βλπτον τς μετρας ψυχς, μλλον επεν κα τ σματα, κα συγχον πσαν τν δελφτητα τν τε ϑαυμασαν κατστασιν μν κα συχαν τς ν τ ρει τοτ κατοικας τν μετρων ψυχν. νζ´. Περ το μ χειν λως ζα ϑηλυκ περ κα π κυρου ϑεο ντελλμεϑα μν, μ κεκτσϑα ποτε μς σωϑεν τς μονς ξωϑεν ζα ϑηλυκ, μτε βας, μτε πρβατα, μτ’ λλο τι τοιοτον· πηγορευμνον γρ στι πσι τος κατ ϑεν πολιτευομνοις κα ποτασσομνοις τος βου πργμασι. μνον μντοι ρρενικ ζα χετε ες τ λϑειν τν ρτον μν, κα τατα λιγοστ, κα βας ρρενας δο, γουν ζευγριον ν, ες τν πηρεσαν μν κα πλεον οχ· τς γρ ξ ατν βλβης κα ζημας ν περ γενμενος, τς τε ψυχικς κα τς σωματικς, μν διατϑεμαι κφυγεν τς πλνης κα τς πτης ατν, να μ κα μες ς κγ πολλ λυπηϑσεσϑε κα ξετε κα πρ τοτων ζημας οκ λγας κα οκ φλειαν. |
| ομοως κα πντες ο γιοι πατρες μν οτω λγουσι κα δχα τν δεσποτικν νηστειν πντοτε. γ δ δι τοτο τατα συνλεξα κα δλωσα μν, δελφο μου, ν τ παρντι τυπικ. να μετ προϑυμας κα λοψχου προαιρσεως μν γωνζησϑε ποιεν τ διαταχϑντα μν· οδ γρ ξ οκεας προαιρσεως ϑελματος διορρυϑμας γραψα, λλ’ σα κ τν γων πατρων μν γγρφως παρελβομεν κα π τς περας ατς μδομεν ληδ ντα κα τρεπτα κα ναλλοωτα κα ν χωρς τν δν τς μοναχικς πολιτεας δνατον πολιτεεσϑαι. ιζ´ Περ το πτε χρ λειν τν νηστεαν Ε μ πω τχ δεσποτικ κα μεγλη ορτ, μνμη τινς τν γων δδεκα ποστλων, τρου τινς τν μεγλων γων κα πιφανν, ν τας νηστμοις ταταις μραις, γουν ν τ Τετρδι κα ν τ Παρασκευ, εσιν δελφο ρρωστοι κα σϑενες· πρ γρ τν τοιοτων ντλλομαι τ προεσττι φροντζειν μλιστα λοψχως κα ν τας μραις τν νηστειν κα ν ον κα ν ψητ τος ρρστους χειραγωγεσϑαι κα λοψχως γωνιν ες τν τοτων νπαυσιν κα τς ρρωστας νκτησιν· λλως γρ καταλειν τς νηστεας τατας δνατον· ο γρ παραβανοντες τατας ς παραβται παρ ϑεο κριϑσονται. ιη´. Περ μτρου βρσεως κα πσεως κα καιρο ατν κα ποιτητος πε δ ναγκαν στιν μν παραδοναι κα τν ορτν τς διαφορς, ποας τε ξ ατν δε ορτζειν κα ποας οχ, κα περ τς διαφορς τν βρωμτων, δο κα τοτο ντλλομαι. ν τας ρχας τν ψηφιν τν ν τας μνμαις τν γων λαχουσν ν τας νηστμοις μραις, γουν Τετρδα κα Παρασκευν, ν ερσετε κεντματα, νηστεομεν κατ τν παρδοσιν τν ϑεων καννων ε δ σταυρος, καταλομεν ν σπροις ψητος, λαχνοις τε κα λα κα πλεον οδν· περ δ το ονου, ς παντα τ συναξρια τν γων ρευνσας ερον κα τ τυπικ τν μοναστηρων, το τε γου ρους κα τν λοιπν, τρα λγουσι πνειν ν τ γεματι κα δο ψ, τε κα πνουσιν ατν. ναγκαον δ στι κα περ τν διακονητν μν διαϑσϑαι, οκ λγην φλειαν μποιοντων μν· τι δε τος μεγλους διακονητς, τος βαρας 76 διακονας ποιοντας, τε ο μ ργαζμενοι σϑουσιν παξ τς μρας, κενοις διδναι δετερον, τε κα διακονοσι κα κοπισιν. |
| οον δ τι κα τδε προσγγονε τ νδρ, συσκευ κα διαβολ κα τλος τ πιτμιον ϑνατος κα κατ κυμτων ϑαλαττων ψις κα φϑορ κα φανισμς· τοιοτον γρ φϑνος κα τοιατα τ τοτου πχειρα. γετο τονυν νϑρωπος βραδυτρ ποδ κα σχολα τν π ϑαντου στελλμενος, δκνετο τν ψυχν, παϑανετο, σντρομος ν. κα τ γρ λλο ϑαντου δειντερου κα βιαιοττου ϑαντου κα ϑαντου καταποντου; λλ’ τν ρρτων κριμτων το ϑεο· πλιν γρ τατα ϑαυματουργε κα πρην κατασβεννς τν καμινιαον κενον φλογμν, ν πανψε βαρβαρικ τις φρν κα τσϑαλος, τε κα τ μεγλα φυσν Ναβουχοδονσορ πρετο ϑρασυνμενος. τατην ες δρσον μεταβαλν κα τος μπυρους κενους παδας διασωσμενος ς ν δατι δροσζοντι τν φλγα κατασβεννς 22 , ατς πλιν ϑαυματουργε λλον τρπον ξενζοντα, τι κα ποικλη τις ντως πρνοια λλως κα λλως οκονομοσα τ πργματα. οκτος λαμβνει τν γοντα· τ γρ νϑρωπνης φσεως συμπαϑστερον; ρμα προσεπικλται, συντϑεται, διατϑεται, φιλαν αδεται, τιμ, τλος το λγου μτρα πως ατ χαρζεται τς ζως κα παρεγγυται τας λχμαις κρπτεσϑαι τν ρν κα διαβανειν δι’ βτων τπων. προσεπιπραγματευμενος αυτ τ μτρα τ τς ζως, γνεται κατ τνδε τν τπον νϑρωπος· λπς υτν περισανει περ ζως κα δη τν ρραβνα τς σωτηρας δεξμενος τ συνδνδρ τν τπων κρπτετο. τ τ μετ τοτο; μα τις τν μερν εχε τν νϑρωπον καϑ’ αυτν πορευμενον κα εϑς (μο δ ρα τ ξενζον διηγουμν το πργματος κα τρχες ρϑονται· συννεει γρ ν τος τοιοτοις καϑ’ αυτν ψυχ κα συστλλεται κα γνεται αυτς σννευσιν πσχουσα κατ τινα φσιν γρο περ τ κολον συρρουσαν, τι κα ξενζον στ τ κουσμα κα ξιον γραφ παραδδοσϑαι) νρ τις βαϑς τν τρχα κα λσιος, ρμου ϑρμμα, παρεκει γρ τοιοτ τ ραμα, πιφανεται τ νδρ, ξυνομιλε κατ τ φαινμενου κα τν σωτηραν εαγγελζεται. οκον εκτριον ποδεκνυσι κα τοτ προσκαϑσϑαι παρακελεεται. τ τ μετ τοτο; ο πολς παρρρευσεν καιρς κα τ ραμα πλιν δ. |
| οτως ον ποιεν γωνζεσϑε δι τε τς τν γων παραινσεις κα δι τν νοσαν ν μν τος γωνιζομνοις σωματικν σϑνειαν κα τος γαργαλισμος τς σαρκς· ο γρ δι’ σκησιν τοτων πεχμενοι κα σπεδοντες ποτξαι τν σρκα τ πνεματι καλς ποιοσι. φησ γρ μγας πστολος Παλος· «οκ στιν βασιλεα το ϑεο βρσις κα πσις, λλ δικαιοσνη» 92 κα σκησις κα γιασμς. κα πλιν γγραπται· «πντα τν χρνον νηστεα φλιμς στι κα γωνιζμενoς πντα γκρατεεται· ο γρ οτω δουλεοντες τ Θε, χενοι εαρεστοσιν ατ». κα κνν δ τν γων κα πανευφμων ποστλων 93 πσαν Τετρδα κα Παρασκευν προστσσει μν νηστεειν κα οχ τν μν, τν δ ο, λλ πσαν, ο μνοις δ τος μοναχος φυλττεται οτος κανν, λλ κα τος κοσμικος· ε δ κα κοσμικο οτως νηστεουσι, τ πλον κενων μες παιτεσϑε; πιστεσατε γρ μοι, γαπημνοι δελφο, ληϑεοντι, τι, ν τις κριβς φελει κολουϑσαι τ νο τν γων καννων, οδποτε συγκαταβσετα τινα χριστιανν Τετρδα Παρασκευν λου το νιαυτο καταλσαι ες ψητν κα μνον, χωρς τινος σωματικς σϑενεας. γ δ προκρινα κατακριϑναι παρ ϑεο δι τν σϑνειαν μν κα παραδδωμι μν καταλσαι ες ψητν, τε κα μρα ορτς μεγλης στν· ε δ μ στι μεγλης ορτς, τς παραδοϑεσας μν νηστεας φυλσσετε δι τν κριον. στις δ ξ μν βολεται πσαν Τετρδα κα Παρασκευν δι’ λου το νιαυτο μηδ ψητο ψασϑαι κα ν ατας τας μεγλαις ορτας, μ κωλυσϑω, λλ’ χτω κα συνεργν ες τοτο κα τν εχν μο το μαρτωλο. ε δ μετ τατα νεφησαν αρσεις τν τε ρμενων κα το ακβου κα τν Τετραδιτν, τ πρς μς, μν χριτι Χριστο το ϑεο μν ρϑοδξων τυγχανντων κα πειϑαρχοντων τος κανσι τος παρ τν γων ποστλων κα τος παρ τν γων πατρων παραδοϑεσι τ γ καϑολικ κα ποστολικ το ϑεο κκλησ; ε δ τις παραβλ τ μν μον ν τας μραις τας πρ τς Κρεωφγου τς Τυρινς κα μφιβλ περ το τοιοτου κεφαλαου, ολγου τυρο πντες πογεσασϑε δι τν συνεδησιν, πως μ σχ ξ ναντας λγειν τι περ μν φαλον. |
| οτος μν δ οτως· μες δ, να πρς μς κα πλιν τρψωμαι, εητ μοι πσαν τιμν, πσαν ενοιαν, πσαν ελβειαν κα ποταγν δικριτον κα επεϑειαν πσαν τ γουμν μν ποσζοντες, πειϑμενοι τ γ ποστλ λγοντι· «Πσα ψυχ ξουσαις περεχοσαις ποτασσσϑω· ο γρ στιν ξουσ, ε μ π ϑεο· α δ οσαι π το ϑεο τεταγμναι εσν. στε ντιτασσμενος τ ξουσ τ το ϑεο διαταγ νϑστηκεν, ο δ νϑεστηκτες αυτος κρμα λψονται· ο γρ ρ χοντες οκ εσ φβος τν καλν ργων, λλ τν κακν. ϑλεις δ μ φοβεσϑαι τν ξουσαν; τ γαϑν ποει κα ξεις παινον ξ ατς 170 · ϑεο γρ δικονς στι σοι ες τ γαϑν, ν δ τ κακν ποις, φοβο· ο γρ εκ τν μχαιραν φορε· ϑεο γρ δικονς στιν ες ργν κδικος τ τ κακν πρσσοντι. δι νγκη ποτσσεσϑαι ο μνον δι τν ργν, λλ κα δι τν συνεδησιν» 171 . κα πλιν φησν· «ρωτμεν δ μς, δελφο, εδναι τος ·κοπιντας ν μν κα προσταμνους ν κυρ κα νουϑετοντας μς (κα) γεσϑαι ατος πρ κ περισσο ν γπ δι τ ργον ατν» 172 . κα πλιν ατς λγει· «Πεϑεσϑε τος γουμνοις μν κα πεκετε· ατο γρ γρυπνοσιν πρ τν ψυχν μν, ς λγον ποδσοντες» 173 . κοετε, δελφο, πς ο προεσττες μν λγον ποδοναι φελουσι τ ϑε πρ νς κστου μν; δι τοι τοτο λοψχως κα μετ προϑυμας μν πσης τν πακον ατος νδεκνυσϑε κα εαπολγητοι 174 σεσϑε ν τ φοβερ βματι το Χριστο· λλ κα πρς λλλους γπην, ερνην, μνοιαν φυλττοντες εητ μοι, λλλων περκαιμενοι, κ φιλοστργου γνμης λλλους ποστηρζοντες, νουϑετοντες, παρακαλοντες, νεχμενοι λλλων κα πλς επεν πν ε τι χρηστν ε τι σωτριον ε τις ρετ κα ε τις παινος σπεδοντες κατορϑον ες δναμιν 175 . «Χαρετε ν κυρ, χαρετε· τ πιεικς μν γνωσϑτω πσιν νϑρποις· κριος γγς, μηδν μεριμντε, λλ’ ν παντ τ προσευχ κα τ δεσει μετ εχαριστας τ ατματα μν γνωριζσϑω πρς τν ϑεν κα ερνη το ϑεο περχουσα πντα νον φρουρσει τς καρδας μν ν Χριστ ησο. |
|
|
