| κα ποϑνσκοντας δ ϑπτειν· ϑπτειν δ οχ πλς οδ ς τυχεν, λλ πρτερον ψαλλομνους τ πιτφια παρ’ μν κα τς λλης ξιουμνους πιμελεας, κα παξαπλς λαρωττως τν πρς τος ξνους μν δελφος λαρτητα διαδεχνυσϑαι, να κα μες λαρν τε κα δαψιλς τ πρ ατν λεος το ϑεο πολβωμεν. νε´. Περ το χρναι γυνακας παραβλλειν τ μον, ε μ τινες εεν β κα ρετ περιβητοι Οδ τινα γρ κενν κ το πυλνος μν ποστρφειν βουλμεϑα, ε μ τις εη γυν· ταταις γρ ο μεταδοτον, ο μισοντας τ συγγενς, παγε, λλ τν κεϑεν βλβην φορωμνους, ς μ συνϑεας κρατησσης πυκντερον τ πυλνι παραβλλειν ατς (κα) κακν ατας μλλον γαϑν τος διακονητας ερσκεσϑαι. ε μντοι καϑολικ διδοσς στιν, ς ν τ τς ποτομς ορτ το δεσπτου μν, το τιμου Προδρμου, κα ν διαφροις μνημοσνοις τν προκεκοιμημνων, διδναι κα ταταις ο κωλυτον· σπνιον γρ τοτο κα βλβην οδ μαν μν μποιον. κα τν μονν δ βατν τε κα παντελς διδευτον γυναιξν βουλμεϑα μν εναι κα πεδεχμεϑα, δ τν πολλν περιφνεια κα τ μ δνασϑαι δως ποπμπεσϑαι τατας οκ εασεν μς τοτο δ κα προτρψασϑαι. δι τοι τατα εσιετωσαν μν σαι β κα ρετ εγενε τε κα περιφανε διαβητοι, σπανως δ γαν κα πιτετηρημνως κα ε δυνατν νωστ, ν’ οτως χοιμεν τ τε ελαβς π’ ατας συντηρεν κα τ βλαβς αυτος περφυλττειν. ερητα μοι τοιγαρον νωϑεν λγα περ τν ρρστων μν δελφν, τ το προεσττος βουλ τ πν τς ατν προνοας νατιϑντι· χρ δ κα περ τοτων πλαττερον διαλαβεν. νς´. Περ τς τν ρρστων δελφν ναπασεως ντελλμεϑα ον φορισϑναι χριν τν ρρστων κελλον τπον ποσζον νοσοκομεου, κα κραββτους τσσαρας πρς κενων νκλισν τε κα νπαυσιν, κα πηρετικν 219 δελφν να, στε τοτοις πηρετεν ν πσι· κα ρουλαν δ μεγλην, ν δον τ τοτων ψειν μαγειρευτ, ϑερμ τε ποιεν κα λλ’ ττα πρς τν κενων παρκλησιν· ποιεσϑαι δ τν τοτων πιμλειαν οχ πλς, λλ κατ τ δυνατν ν τε βρσει κα πσει κα λοιπος χρειδεσιν 220 . |
| κα ψυχ μν ατς εκτως ν νομζοιτο ν ψαλμωδ πσα ϑεοπρεπς κολουϑα, σμα δ ατ τε μον κα σα τος μν λυσιτελε σμασιν. πειδ τονυν ρκοντως δη ον ϑε περ τς ψυχς ατς επομεν, πρπον στ κα περ τν τ σματι τατης διαφερντων επεν, τν τε τν τροφν δαιταν διατυπσασϑαι κα τλλα, σα τν τς μονς σστασιν διαρκεστραν περιμνηστεεται, κριβεστερον κϑσϑαι μν, ν οκ λαττον φροντζειν χρεν τν ϑλοντα φροντζειν τς τν δελφν ατου σωτηρας κα ναπασεως. λεγσϑω τονυν κα τατα κα τος μο ποϑουμνοις πατρσι κα δελφος εκτως παραδεδσϑω. κα´. Περ εταξας τς κατ τν τρπεζαν Μετ τ γενσϑαι τν συνϑη διακλυσμν ν τ νρϑηκι, τς ϑεας δη λειτουργας περαιωϑεσης, δον παντας νταυϑο συνημμμνως καϑσϑαι, κδεχομνους τν ν τ τραπεζ πρσκλησιν, τν δι το κροματος το τραπεζικο συμβλου γινομνην. κρουσϑντος δ το συμβλου, εϑς μα τ ερουργσαντι ερε ξιντας προσκνησιν τ προεσττι ροιεν κα οτω το συνϑους ψαλμο ρξαμνους ες πκοον βαδζειν π τν τρπεζαν, ατν τε δ τν γομενον κα πντας σοι κατ τν πρτην στασιν ν τ πρτ τραπζ καϑσϑαι τετχανται παραλεπτως· οτω τε ν τ ριστητηρ εσιντας κα τν ηϑντα ψαλμν μετ τς σν ατ μκρς εχς κπερναντας καϑσϑα τε κατ τξιν, τν παρ το προεσττος διωρισμνην, κα τν παρατιϑεμνων εχαρστως μεταλαμβνειν. τν τονυν το ψαλμο κα τς εχαριστας στερσαντα προσαγγλλεσϑαι παρ το τραπεζαρου τ προεσττι, ρσϑαι τε ατν τν αταν τς στερσεως· κα ε μν ελογος δξειε, συγχωρεν· ε δ’ ον, λλ γονυκλισας ποιεν σας προεστς βολοιτο. γνεοϑαι μντοι κα τν ξ ϑους νγνωσιν ν τας στισεσιν ναγκαον κατ τ σνηϑες, μ ϑορυβοντς τινος, μ ταρττοντος, μ συγχοντος τν κεϑεν φλειαν τας κοσμικας μλαις κα ργολογαις, μνου δ το προεσττος, ε τι βολοιτο, λγοντας φειδομνως κα το σως ρωτωμνου παρ’ ατο τν πκρισιν μοως ποιομενου, ε δυνατν, ν λγοις τισ κα συντετμημνοις τος μασιν. |
| κα τατα μν φησιν Διονσιος· ες δ τς Διατξεις ο γιοι πστολοι ως λεκτοροφωνας νηστεειν νομοϑετοσιν· κενοι γρ μετ τν λλων κα τδε φασν· «Τς μρας τν το κυρου ορτν φυλσσετε, κα πρτην μν τν γενϑλιον, μεϑ’ ν τν πιφνειον· ετα τν νηστεαν τς Τεσσαρακοστς μνμην περιχουσαν τς το κυρου πολιτεας κα νομοϑεσας. πιτελεσϑω δ νηστεα ατη πρ τς νηστεας το Πσχα, ρχομνης μν π τς Δευτρας, πληρουμνης δ ες Παρασκευν· μεϑ’ ς πονηστεσαντες ρχεσϑε τς γας το Πσχα βδομδος, νηστεοντες περ τν πολλυμνων ουδαων· οτως γρ κριος παργγειλεν μν νηστεειν τς ξ μρας τατας δι τν τν ουδαων παρανομαν, πενϑεν ατος παρακελευσμενος π τ πωλε ατν· κα γρ ατς ατος πεδκρυσεν. ν δ τας μραις το ΙΙσχα νηστεετε ρχμενοι π τς Δευτρας μχρι το Σαββτου μρας ξ, μν χρμενοι ρτ κα λαχνοις κα δατι· μραι γρ εσι πνϑους κα οχ ορτς, ατ δ νηστεετε τ Σββατον, οχ τι δε τ Σββατον νηστεειν κατπαυσιν δημιουργας πρχον, λλ’ τι κκεν μν χρ νηστεειν, το δημιουργο ν ατ τι π γν ντος· ν ατ γρ ατν τ ορτ κατσχον τν κριον, πως πληρωϑ τ ϑεντο τ σημεα ατν ν μσ τς ορτς ατν κα οκ γνωσαν. τν μεντοι Παρασκευν κα τ Σββατον λκληρον νηστεετε μχρις λεκτοροφωνας νυκτς. ε δ τις δυνατε τς δο φυλττειν μο, φυλαττσϑω κν τ Σββατον· λγει γρ κα κριος περ ατο· ταν παρϑ νυμφος π’ ατν, ττε νηστεσουσιν ν κεναις τας μραις. ν ταταις ον ρϑη φ’ μν π τν παρανμων ουδαων κα τ σταυρ προσεπγη. δι παραινομεν κα μν νηστεειν τατας, ς κα μες νηστεομεν. ν δ τας λοιπας πρ τς Παρασκευς κατ τν σπραν καστος σϑιτω, πως ν δναιτο π τς Δευτρας μχρις λεκτοροφωνας πονηστιζμενοι πιφωσκοσης μις Σαββτων, τις στ Κυριακ π σπρας ως λεκτοροφωνας, γρυπνοντες κα προσευχμενοι κα ναγινσκοντες τν νμον κα τος προφτας κα τος ψαλμος μχρις λεκτρυνων κραυγς. |
| κα τν πομονν δ κα τν μακροϑυμαν μν μ κ τς τν λλων ρετς προσδοκτε κατορϑοσϑαι, οον, ταν π’ οδενς παροξνησϑε οκ ξουδενσϑε, οκ τιμζησϑε, πεπερ οδ τς μν ρετς δεγμα τοτο οτε ν τ μν ξουσ κεται· λλ’ ταν λοιδορσϑε τιμζησϑε ξουϑενσϑε, πρως φρετε· τοτο γρ ν τ μν προαιρσει κεται. να τονυν τατα πντα, περ πλαττερον ερηκα, συναϑροσας τι σντομον επω πρς τ εκλως τν μν δινοιαν τοτων μνημονεειν, κοετε πλιν κατ τξιν, πς δυνσεσϑε πιβανειν τς τελειτητος. η´ (sic). τρα κλμαξ πνενματικς ναβσεως ρχ τς μετρας σωτηρας στν φβος το ϑεο. κ τοτου γεννται γαϑ πακο. κ τατης τς πακος τκτεται ποταγ κα καταφρνησις πντων τν το κσμου πραγμτων, κ τατης δ ταπενωσις, κ δ τς ταπεινσεως γεννται τν οκεων ϑελημτων νκρωσις, κ δ τς νεκρσεως τν ϑελημτων α τν δονν ζαι μαρανονται, κ δ τοτων πντα τ λαττματα τς ψυχς ποβλλονται· τ δ ποβολ τοτων α ρετα καρπν ποιοσι κα αξνονται, τ δ αξσει τν ρετν καϑαρτης τς καρδας, γουν ποστολικ τελειτης, προσγνεται. πλν λλ’ ε τ ματα τατα μπρκτως φαλττοιτο τας τν κουντων ψυχας κα τν το ρους τοτου κατοκησιν κα μοναν μετ χαρς πομενοιτε, ϑαρρν ποφανομαι τ τε πρεσβε το μεγαλοκρυκος τς λϑειας κα βαπτιστο κα τας πρεσβεαις τς περαμμου παρϑνου ϑεοτκου κα ϑεομτορος, ς εοδα τατ κα ναγωγ γενσεται πσ τ δελφτητι ες ατν τν βασιλεαν τν ορανν. λλ’, ϑε κα κριε το παντς κα πανμνητε μτερ το κυρου κα ϑεο κα σωτρος μν ησο Χριστο κα πρδρομε κα βαπτιστ Χριστο το ληϑινο ϑεο μν, γνοιτο τατα νεργ τε κα μπρακτα μν τε κα τος μεϑ’ μς χρι τλους το παρντος ανος τας τιμαις εχας το μετρου ϑερποντος, μν δ γου πατρς. προσεκτον τοιγαρον δη τος λεγομνοις, πε ρξασϑαι βολομαι ϑεν μεινον, μεινον δ π τς τ φς φαπλοσης ρας, τις πρτη τς μρας στν· δεν δ ομαι πντως τος περεργον φωτς τν ξγησιν ποιησομνους κολοϑως π φωτς ρξασϑαι. |
| κα τοτων μρτυς ϑεος ντως κα μγας πστολος, γιος Παλος, οτω διαρρδην βον· «Τ μωρ το κσμου κα τ σϑεν κα τ ξουϑενημνα ξελξατο ϑες, να τος σοφος κα δυνατος κα ψηλος καταισχν, κα τ μ ντα, να τ ντα κατργσ» 183 . λζ´. Περ το μ χρναι τν γομενον νακρνεσϑαι π τν μοναχν περ εσδων ξδων τς μονς Οκ νακρινοσιν ο δελφο τος γουμνους, οδ λγον ποτ παιτσουσιν, φ’ ος εσοδιζουσ τε κα ξοδιζουσιν· νξιον γρ τοτο κα βλαπτικν κα οκ λγην ποτκτον τν πισταν, διχνοιν τε κα καταστασαν κα τι τερον σκνδαλον μποιον· λλ’ οδ ατο ο καϑηγομενοι τος συγγενσιν αυτν κα φλοις χαριζμενοι τ τς μονς ναλσουσιν· σονται γρ οτω ποιοντες τν ϑεων μτοχοι μυστηρων ν γ πνεματι, ως ν το τοιοτου πσχωνται. λη´. Περ το νεκποητα εναι πντα τ τ μον φιερωϑντα νεκποητα εναι βουλμεϑα τ πικτηϑντα μν ερ τε σκεη κα πιπλα, ϑεας τε εκνας κα ββλους· περ γρ τν κιντων περιττν στι κα λγειν. ο μνον δ νεκποητα, λλ κα παντελς ναφαρετα κα παρ μηδενς ποτε τ σνολον φαιρομενα, ς ναϑματα τ τιμ προδρμ κα βαπτιστ ωνν φιερωϑντα· τραν γρ ελογον πρφασιν το φαρεσιν τοτων ποισασϑαι πκτησιν οϑ’ μες οτ’ λλος τις ε φρονν ρσαιτο, ε μ τν κ τυχηρς συμβσεως περστασιν, τν ξ εμπρησμο τυχν γινομνην πιδρομς τινων πολεμων τν μονν σως τεφρωσντων, κα π βϑρων κατερειψντων κα πλιν σπερ κα πρτερον, κα τν π σεισμο κατπωσιν κα τηνικατα πολλς τι 184 δοιντο τς ξδου ες περιποησιν κα νγερσιν· ττε γρ ελογως φαιρεϑσονται κα ποκτηϑσονται, φαιρεϑσονται δ νομισμτων σως μ ντων ες περιποησιν το δοντος ρκετς· ο τοτο δ μνον, λλ’ οδ λαϑραως φ’ νς κα νωστ, λλ’ ες προπτον κα ριδλως συνιντων π τ ατ το προεσττος, το οκονμου, το κκλησιρχου κα τν λοιπν προκρτων διακονητν, κα παρουσ τοτων πντων τν δεντων φαρεσις γνηται 185 παρ το τς εσδους τε κα ξδους ποτ κα που ποιουμνου, ε μλλοι αυτ τ μεμπτον περιποιετϑαι κα πντας πληροφορεν. |
| κα τοτο δ λγουσιν ο πατρες, τι ργαζμενος ν δαμονι πολλκις πολεμε κα π’ ατο ϑλβεται, δ ργς π μυρων πνευμτων αχμαλωτζεται. καλν δ πρς τοτοις κα λγων πιμνησϑναι το ββ Μωσως, το δοκιμωττου ν τος πατρσι, ος πρς τν μγαν Κασιανν πεφϑγξατο. καϑεσϑες γρ ερημνος ϑεος Κασιανς λγον χρνον ν τ ρμ κα χληϑες π κηδας παρβαλε τ γ Μωσε κα επεν ατ, τι «Χϑς δεινς χληϑες π κηδας κα ξασϑενσας σφοδρς ο πρτερον πηλλγην ατς, ε μ παρβαλλον τ ββ Παλ». πεκρϑη δ ατ ββς Μωσς κα επε· «Θρσει· ο σεαυτν π τατης λευϑρωσας, λλ μλλον κδοτον κα δολον αυτν τατ παρδωκας. γνωσκε τονυν, τι βαρυτρως ς λιποτκτην καταπολεμσει, ε μ το λοιπο δι’ πομονς κα προσευχς κα το ργου τν χειρν τατην καταπαλασαι σπουδσεις». τατα δ πντα, δελφο μου γαπημνοι, ναμιμνσκω, τι πομονς χρεα πολλς· ο γρ παρξμενος το καλο μακριος, λλ’ στις ως τλους ν τοτ διαμεμνηκεν· γρ π γς συρμενος φις τν μετραν ε πτρναν τηρε 45 , τουτστι τ μετρ ξδ πιβουλεει κα ως τλους τς ζως πισκελζειν 46 μς πιχειρε, κα τοτου χριν τ πρξασϑαι καλς οδν φελσει οδ ν ρχ τς ποταγς ϑερμτης, ε μ κα τ τλος οτως γνηται. κα το Χριστο δ ταπενωσις, ν νν πηγγελασϑε νπιον ατο, οκ λλως βεβαιωϑσεται, ε μ ως τλους τατην πιδεξετε. δι, να δυνηϑτε τατην τελεως κτσασϑαι κα συντρψαι τν κεφαλν το δρκοντος, σπουδζετε, ταν πρχωνται μν λογισμο, εϑως τοτους ξαγγλλειν τ ατρ τν ψυχν μν, τ πατρ μν· οτω γρ δημοσιεοντες τς ρχς τν λεϑρων το δρκοντος λογισμν κα μ ασχυνμενοι κφανειν ατος συντρψετε τν τοτου κεφαλν. δι δη, κατ τν Γραφν, ε προσλϑετε το δουλεειν τ κυρ, τοιμσατε τς καρδας μν μ πρς μεριμναν, μ πρς νσεις κα τρψεις, λλ πρς πειρασμος, πρς ϑλψεις· «δι πολλν γρ ϑλψεων δε μς εσελϑεν ες τν βασιλεαν τν ορανν» κα στεν κα τεϑλιμμνη δς πγουσα ες τν ζων κα «λγοι εσν ο ερσκοντες ατν» 47 . |
| κενοι τονυν οχ να καννα νηστεας οδ’ να τρπον τς τν βρωμτων μεταλψεως οδ τ ατ μτρου παραδεδκασι, δι τ μηδ πντας τν ατν σχν χειν δι’ ξιν στειοτραν σματος· να δ πσι σκοπν παραδεδκασι, τ φεγειν τν πλησμονν κα ποστρφεσϑαι τν χορτασαν τς γαστρς. τν ατν δ κα καϑημερινν νηστεαν επον κα δοκιμσαντες φελιμωτραν φασαν εναι κα συμβαλλομνην πρς καϑαρτητα τς ν τρισν τταρσιν ως βδομδος λκομνης νηστεας· κα γρ φησι τν μτρως πεκτεινμενον τν νηστεαν πρ μτρον πολλκις τ τροφ κεχρσϑαι, ς κ τοτου ποτ μν τ περβολ τς σιτας τονεν τ σμα κα πρς τς πνευματικς λειτουργας κνηρτερον γνεσϑαι, ποτ δ τ πλϑει τν τροφν καταβαρυνμενον κηδαν κα χανωσιν μποιεν τ ψυχ. κα πλιν ο πσιν ρμδιον εναι δοκμασαν τν τν λαχνων μετληψιν, οδ πσι τν τν σπρων, οδ πντας δνασϑαι τ το ξηρο ρτου κεχρσϑαι τροφ διηνεκς· κα λλον μν επον δο λτρας σϑοντα ρτου κμν πεινν, λλον δ σϑοντα λτραν ξ ογγας χορτζεσϑαι. πσιν ον, ς ερηται, να ρον γκρατεας παραδιδασι, τ μ πατσϑαι χορτασ κοιλας μηδ ξλκεσϑαι τ το λρυγγος δον· οδ γρ διαφορ τς ποιτητος τν βρωμτων μνον, λλ κα ποστης το πλϑους τ πεπυρωμνα βλη το χϑρο 38 εωϑεν νπτειν· οας γρ δποτε τροφς πληρουμνη γαστρ σωτας σπρματα τκτει. κα πλιν ο μνον κραιπλη ονου τν δινοιαν μεϑσκειν εωϑεν, λλ κα πλησμον δατος κα πασν τροφν περβολ κεκαρωμνην κα νυστζουσαν τατην ποτελε. τος Σοδομταις οκ ονου κα διαφρων βρωμτων μετληψις καταστροφς γγονεν ατα, λλ’ ρτου πλησμον 39 κατ τν προφτην. γρ σϑνεια το σματος πρς τν καϑαρτητα τς καρδας οκ ντκειται, ταν παρσχωμεν τ σματι περ σϑνεια παιτε, οχ περ δον ϑλει. τν βρωμτων χρσις, σον πρς τ πουργσαι τ πρς τ ζν, ε παραλαμβνεται, οχ σον δουλεσαι τας ρμας τς πιϑυμας, ο κωλεται. σμμετρος κα μετ λγου τν τροφν μετληψις τς γεας φροντζει το σματος, ο τν γιωσνην φαιρεται. |
| κοομεν γρ τινας περιπατοντας ν μν τκτως κα μηδ ργαζομνους· τος δ τοιοτοις παραγγλλομεν κα παρακαλομεν ν κυρ ησο Χριστ, να μετ συχας ργαζμενοι τν αυτν ρτον σϑωσιν» 43 . κοσωμεν, πς σοφς ποδεκνυσι τς ατας τς κηδας πστολος· τακτους γρ καλε τος μ ργαζομνους, ν τοτ τ ματι πολλν κακαν μφανων· γρ τακτος κα νευλαβς τυγχνει κα προπετς περ λγον κα ες λοιδοραν πρχειρος, κα λοιπν κα ες μοναστηρου ποταγν νεπιτδειος κα τς κηδας δολος. παραγγλλει ον στλλεσϑαι π’ ατο, τουτστιν φορζεσϑαι ς π λοιμικς νσου. ετα τ φησι; «κα μ κατ τν παρδοσιυ, ν παρλαβον παρ’ μν, δι τς λξεως τατης μφανων περφνους υτος εναι κα καταφρονητς κα τν ποστολικν παραδσεων καταλτας. κα πλιν «δωρεν» φησιν, «οκ φγομεν ρτον παρ τινος, λλ’ ν κπ κα μχϑ νυκτς κα μρας ργαζμενοι πρς τ μ πιβαρσα τινα». διδσκαλος τν ϑνν, κρυξ το εαγγελου, μετρσιος ως τρτου ορανο, λγων τν κριον προστεταχναι τος τ εαγγλιον καταγγλλοντας κ το εαγγελου ζν 44 , ν κπ κα μχϑ νυκτς κα ημρας ργζεται πρς τ μ πιβαρσα τινα. τ τονυν μες ποισομεν κηδιντες π ργου κα τν σωματικν νπαυσιν δικοντες, ος οτε κρυγμα εαγγελου νεχειρσϑη, οτε τν κκλησιν μριμνα, λλ τς δας μνον ψυχς φροντς; ετα σαφστερου δεικνων τν τικτομνην βλβην κ τς ργας πιφρει· «μηδν ργαζομνους, λλ περιεργαζομνους». π ργας περιεργα κα π περιεργας ταξα κα π ταξας πσα κακα. κατασκευζων δ πλιν τν ϑεραπεαν ατος πιφρει· «τος δ τοιοτοις παραγγλλομεν ν συχ ργαζομνοις τν αυτν ρτον σϑειν». κα πιπληκτικτερον λγει· «ε τις ο ϑλει ργζεσϑαι, μηδ σϑιτω». τοτοις τος ποστολικος διδγμασιν ο κατ τν Αγυπτον γιοι πατρες πεπαιδευμνοι οδνα καιρν ργος εναι τος μοναχος πιτρπουσι, κα μλιστα τος νεωτρους, εδτες, ς δι τς πομονς το ργου κα κηδαν πελανουσι κα τν αυτν τροφν προσπορζουσι κα τος δεομνοις βοηϑοσιν· ο μνον γρ τς αυτν χρεας ργζονται νεκεν, λλ κα ξνοις κα πτωχος κα τος ν φυλακας κ το δου ργου πιχορηγοσι, πιστεοντες τν τοιατην εποιαν ϑυσαν γαν επρσδεκτον τ ϑε γνεσϑαι. |
| κουσ τινων ξ μν ρμηνευντων κακς τ καλς ερημνον ν τ ϑε Γραφ, «μακριν στι διδναι λαμβνειν» 114 , κα βιαζομνων πρς τν δαν πτην κα τς φιλαργυρας πατηλ πιϑυμ τν ννοιαν το ητο παραλογιζομνων κα τν το κυρου διδασκαλαν, τν λγουσαν· «Ε ϑλεις τλειος εναι, πλησν σου τ πρχοντα κα δς πτωχος, κα ξεις ϑησαυρν ν οραν κα δερο κολοϑει μοι» 115 · κα κρνουσι τς κτημοσνης μακαριτερον τ ξουσιζειν το δου πλοτου κα κ τς τοτου περιουσας διδναι τος δεομνοις. κδ´. Περ το μ χρναι τς κτημοσνης κρεττον γεσϑαι τ το δου πλοτου ξονσιζειν δ λεημοσνην Γινωσκτωσαν τονυν ο τοιοτοι μπω ποτετχϑαι τ κσμ, μηδ πιβεβηκναι τς μοναχικς τελειτητος, φ’ σον ασχνονται πρ Χριστο τν νδοξον ναλαβεν μετ το ποστλου 116 πτωχεαν κα τ τν χειρν ργασ αυτος κα τος δεομνοις πηρετεν. ε δ πιϑυμοσιν ργ πληρσαι τν μοναχικν πολιτεαν κα μετ το ποστλου δοξασϑναι, διασκορπσαντες τν παλαιν πλοτον «ν λιμ κα δψει κα ψχει κα γυμντητι» 117 μετ το Παλου γωνιζσϑωσαν τν καλν γνα 118 · κα γρ ε τ χειν παλαιν πλοτον ναγκαιτερον πρς τελεωσιν γνετο, ατς πστολος οκ ν κατεφρνησε τς πρτης ατο ξας· πσημον γρ αυτν λγει 119 κα πολτην ωμαων. κα ο ν εροσολμοις δ, οτινες πλουν τς οκας αυτν κα τος γρος κα τϑεσαν παρ τος πδας τν ποστλων 120 , οκ ν τοτο πραττον, ε κεκριμνον γνωσκον π τν ποστλων τ τος δοις χρμασι τρφεσϑαι κα μ καμτ δ κα τ τν ϑνν προσφορ, σαφστερον διδσκει περ τοτων ερημνος Παλος ν ος πρς ωμαους γρφων τδε λγει· «Νυν πορεομαι ες ερουσαλμ διακονσαι τος γοις· εδκησαν γρ Μακεδονα κα χαα κοινωναν τιν ποισασϑαι ες τος πτωχος τν γων τν ν εροσολμοις· εδκησαν γρ κα φειλται εσ» 121 . κα ατς δ δεσμος κα φυλακας πολλκις κα τ σκυλμ τς δοιπορας ποβληϑες κα μποδιζμενος κ τοτου, ς εϑει, τας δαις χερσ προσπορζειν αυτ, τς χρεας τατας εληφναι διδσκει παρ τν δελφν τν π Μακεδονας πρς ατν λϑντων, φσκων· «κα γρ τ στρημ μου πλρωσαν ο δελφο λϑντες π Μακεδονας» 122 . |
| λγει δ κα πστολος· «Ε γ χριτι μετχω, διατ λευϑερα μου κρνεται π τρας συνειδσεως» 94 γγραπται δ κα ν τ βω το σου πατρς μν κα ϑαυματουργο Συμεν ατας λξεσιν οτωσν, τι «Διηγσατο γιος τος ατο μαϑητας περ τς γας Τεσσαρακοστς τ δειχϑντα ατ, λγων οτωσ, τι· Νπιος ν κα στμενος ν τ πρτ τς στσες μου τπ κουον, τι ο φυλττουσιν ο νϑρωποι τν γαν Τεσσαρακοστν, λλ τυρν σϑουσι κα · κα ξισταμν μοι π τοτ παρστη μοι γγελος το ϑεο χων κρατρα κα ριφον αγν κα μχαιραν· κα λαβν σφαξεν νπιν μου κα πεδξατο τ αμα ν τ κρατρι. κα εδον τ αμα κα δο ν πεπηγς κα τυρωϑν ς γλα· κα επε πρς με· δο τυρς, ν σϑουσιν ο νϑρωποι ν τ γ Τεσσαρακοστ, τ αμα τν ρφων στι. δι τοτο διατιϑμενος διϑου πρς τν πισυναγιηινην δλφτητα πρς σ, να τυρν ν ν τ γ Τεσσαρακοστ, Τετρδι 95 Παρασκευ, μηδες σϑ· φεων γρ κα δρακντων στ τατα παρμοια, κ πσης καϑαρσας συνιστμενα· κα γενμενος ες αυτν μνσϑην σαου 96 το προφτου λγοντος σπδος ρρηξε κα στν ρχνης φαινοσης κα μελλων τν ν ατν σϑειν συντρψας οριον ερε κα ν ατ βασιλσκον. τατα δ ναγκσϑην επεν ο κοιν τ πργματα ποιομενος, ϑες καϑρισεν (ο γρ δε παντελς γεσϑαι κοιν, πεπερ τος πιστς μεταλαμβνουσιν ατ, τε δε, γιζονται δι λγου ϑεο κα ντευξεως), λλ’ φελεας χριν ς (πρς) 97 μοναχος ξηγησμην τατα, να π πλον μλιστα ν τας μραις τν γων Νηστειν τν γιασμν παυξσετε, σπερ κα τος πρ μν συμμεναντς μοι φυλξασϑαι παρεσκεασα». κα τατα μν το ϑαυματουργο τ ματα· γγρατςται δ κα ν τ Γεροντικ, τι «Νεκρο σκνωμα φρετο ν τ δ, κα παντσας ατ ββς Παχμιος ρ δο γγλους κολουϑοντας τ νεκρ πσω το κραββτου, κα λογισμενος περ ατο παρεκλεσε τν ϑεν ποκαλψαι τ γεγονς. κα λϑον ο δο γγελοι κα επεν ατος· Διατ κα μες γγελοι ντες κολουϑετε τ νεκρ; κα επον ατ ο γγελοι· ες μν τς Τετρδος στ κα ες τς Παρασκευς, κα πειδ ως ο πϑανεν ψυχ ατη, ο παρλιπε νηστεουσα Τετρδα κα Παρασκευν, κατ τοτο κα μες παρηκολουϑσαμεν τ σκηνματι ατς, τι ως. |
|
|
