Кроме того, в св. Писании нельзя найти буквально выраженной доксологии: » Σο τ Πατρ τιμ κα δξα δι το μονογενος σο Yο ν τω γω Πνεματι " 166 . Можно найти каждое выражение ее только в отдельности. В своем целостном виде она могла быть заимствована только из Предания, которое, в свою очередь, освятило давностью и другого рода доксологию: « Σο τ Πατρ τιμ κα δξα μετ το μονογενος σο Yο σν τ Πνεματι τ γω " 167 . Последняя нисколько не противоречит св. Писанию, так как предлог » σν« имеет то же значение, что и союз » κα " , которым соединяются и имена Лиц Св. Троицы ( 2Кор. 13:13 ; Рим. 15:30 и др.) 168 . По своему же глубокому смыслу, она имеет полное право на употребление в Церкви 169 . Вообще, по учению св. каппадокийцев, Духу Святому, единосущному и нераздельному с Отцом и Сыном, приличествует одинаковое с Ними и поклонение и прославление. Таким образом, в учении о Лицах Св. Троицы каппадокийские отцы совершенно согласны с св. Афанасием, и если у последнего, занятого главным образом полемикой с арианством, еще не получил полного раскрытия вопрос о Духе Святом, то у них, в полемике против духоборческой ереси, он выступает уже вполне решенным и раскрытым с возможной полнотой и ясностью. Все три Лица Пресвятой Троицы, по их учению, равны между Собой и имеют одно естество и одно божество. Отсюда – Божество едино. «Троица» – говорит св. Василий Великий – «нерассекаема, неразрывна и нераздельна; в Отце, Сыне и Св. Духе одно божество, одно господство и одна святость» 172 . Но, при единстве природы и божества, каждое Лице Св. Троицы имеет свое личное свойство и не может быть смешиваемо или сливаемо с другими Лицами. Отсюда – Божество троично. «Естество Троицы» -учит св. Григорий – «едино; но в каждой Ипостаси личное свойство, в Ней исключительно примечаемое, не сливается (с другими Ипостасями), и отличительные свойства каждой Ипостаси не смешиваются между Собой, так что личное свойство Отца не переносится на Сына или Духа, точно также личное свойство Сына не применяется к Отцу и Духу и личное свойство Духа по проявляется в Отце и Сыне; но в общности естества усматривается и несообщимое различие особенностей» 173 .

http://azbyka.ru/otechnik/Nikolaj_Petrov...

Божиими и богами по причастию к божественной природе ( Ин.7:39 ). 221, – ( Ин.14:16–17 ). 246–247, – ( Ин.14:18 ), – святые запечатлеваются от Бога ( Ин.6:27 ). б. 463, – через Него жизнь ( Ин.14:20 ). 266–267, – ( Ин.17:18–19 ). 93, – обрезание через Духа ( Ин.6:37 ), – Духом Святым совершается очищение как иудеев, у коих отсекается хотение жить по закону, так и язычников, из сердца коих изъемлется увлечение прелестью идолослужения ( Ин.18:2 ). 335. Духом Святым мы побеждаем диавола ( Ин.16:8–11 ), действуем ( Ин.16:16 ), – укрепляемся и мужественно сражаемся со злом ( Ин.16:23–24 ), – через общение с Ним возвышаемся над своею природою ( Ин.18:24–27 ), – в Нем полнота всех благ ( Ин.14:27 ). – без укрепления благодатию через Божественного Духа душа человека, несмотря на все свое мужество, бессильна в добре и не может выдержать тяжести подвига за него, особенно страха пред смертью ( Ин.18:24–27 ). 160, – без Него мы ничего не можем совершать доброго ( Ин.14:18 ). Сошествие Св. Духа на апостолов с неба и сила свыше окончательно освободили их от человеческого малодушия и сообщили им непреоборимую смелость ( Ин.16:31–32 ). Получение Святого Духа апостолами по воскресении Христа сообщило им вышечеловеческую силу ( Ин.18:24–27 ), – они были бы бессильны против греха и не совершили бы воли Божией, если бы не облечены были силою свыше – и совсем не могли бы разуметь таинства Христова и быть тайноводителями, если бы через просвещение от Духа не получили откровения превышающих ум и слово тайн ( Ин.20:22–23 ). 259, – только при причастия Святого Духа и просвещении Им они уразумели священные догматы Церкви и богодухновенное Писание ( Ин.17:18–19 ). 91. Дух есть источник совершенного ведения для святых ( Ин.14:25–26 ). Вселяясь в человеческую природу, Дух Святый сообщает ей собственное благо, – ведение будущего и знание сокровенных тайн... ибо всеведение принадлежит одному только Богу, посредством Духа Святого световодствующему человека к восприятию сокровенного ( Ин.1:31 ). Дух просвещает чистых сердцем и открывает им Себя ( Ин.14:21 ). Благодать Святого Духа ( Ин.6:5–7 ). 423, – ( Ин.6:27 ). 463. Кто преисполнен дарами Святого Духа, тот не только упитывает свой ум, но и в состоянии оказывается наполнять ими сердца других, наподобие речного потока ( Ин.7:38 ). Водою живою называется животворное дарование Духа, через которое одно только человек в состоянии снова восходить в изначальную красоту своей природы ( Ин.4:10–11,13–15 ),=( Ин.15:4 ) ср. ( Ин.6:35 ). б. Кто напояется благодатию

http://azbyka.ru/otechnik/pravoslavnye-z...

Вот в чем состояли теоретические предпосылки учения николаитов, выражавшегося практически в прелюбодеянии и ядении идоложертвенного. На взаимные отношения этой секты и ортодоксально церковных общин апокалипсические послания содержат неопределенные указания, – причем такой характер последних обусловлен, конечно, самым положением дела. В Ефесе николаиты представляли, очевидно, отдельную секту, противонравственный характер учения которой был ясен для всех церковных христиан. В Пергаме дело уже обстояло несколько иначе: там еретики вкрадывались в самую общину. Особенно же последнее заметно было в Фиатире. Их пропаганда здесь была настолько успешна, что они имели на своей стороне какую-то экзальтированную женщину, которая, – пользуясь широким признанием и уважением, – своими пророчествами распространяла лжеучение. χω κατ σο, говорит Господь ангелу этой церкви, τι φες τν γυνακα (σου) εζβελ, λγουσα αυτν προ­φτιν, κα διδσκει κα πλαν τος μος δολους πορνεσαι κα φαγεν εδωλθυτα ( Откр.2:20 ). Th. Zahn 676 убедительно доказывает подлинность чтения τν γυνακα σου, засвидетельствованного кодексами A, B, многими минускульными и древне-латинским переводом (Киприан, Примазий) 677 . Признание в чтении с σο ошибки переписчика ничем не оправдывается; – наоборот, чтение без σο в более позднее время гораздо понятнее. Если согласиться с Zahn’oм, то под ложною пророчицею, которая символически называется Иезавелью, придется признать жену самого предстоятеля. В этом случае самое имя Иезавель как нельзя более кстати: роль жены предстоятеля действительно очень сходна с ролью супруги слабого израильского царя Ахава 678 . Впрочем, если и не видеть в пророчице жену предстоятеля, все-таки нам представляется самым естественным видеть в Иезавели определенное лицо. Это реалистическое толкование подтверждается и дальнейшим: „Я дал ей время покаяться в любодеянии ее, но она не покаялась“. Здесь, конечно, имеется в виду какое-то определенное событие, цель которого состояла в том, чтобы побудить жену к покаянию. Считаем мы возможным понимать буквально и следующую после этого угрозу пророчице Иезавели: „Вот, Я повергаю ее на одр и любодействующих с нею в великую скорбь, если не покаются в делах своих. И детей ее поражу смертью , и уразумеют все церкви, что Я есмь испытующий сердца и внутренности; и воздам каждому из вас по делам вашим“ ( Откр.2:22:23 ). Название Господом Себя Самого в последнем стихе: ραυνν νεφρος κα καρδας также свидетельствует о вкрадчивости, обольстительности николаитизма, который под прикрытием благородной маски врывался в церковь и вносил туда деморализацию. В таких чертах представляется нам отношение секты к церкви.

http://azbyka.ru/otechnik/Biblia2/apokal...

Κανν α», δ δ», τν Μαρτρων χος δ " καθμενος ν δξ πρ ννοιαν πθος, τν γων Μαρτρων σου, περβανει πντα, Λγε λογισμν τ παλασματα, κα ο νδρεοι γνες κα τ παθλα, παρσχες, νομμως ατος ναθλσασι. Μαν γνμην διαφροις, ακιζμενοι σμασιν, ο Χριστο πλται, περβολικς πεδεξαντο, να Θεν ν σταδ μολγησαν, κα πολθεον, πλνην σαφς ξηφνισαν. Ναζαρου, Γερβασου, Προτασου, Κελσου τε, τν σεπτν Μαρτρων, γγελοι τν πλην θαμασαν, πς ν σαρκ τ σρκ συμπλεκμενοι, κατηδφισαν τοτον ες γν νδρικτατα. ς γενναοι στρατιται, ς ττητοι Μρτυρες, ο Χριστο πλται, ς τς εσεβεας πρμαχοι, τς ορανους σκηνσεις κληρσασθε, κα χορος τν γγλων, ε παγλλεσθε. Θεοτοκον Μ κενσας τος πατρους, πρθεος χραντε, Θεοτκε κλπους, κλποις σου χρντοις καθζεται, θεαν καθδραν τος πσιν γαθτητι, τοιμζων κα δξαν, ε διαμνουσαν. Κανν β», δ δ», το σου χος δ " παρθντα σε δοσα ξυγρφου ς κλαμος σο γλσσα, παναληθς γεγνηται, ριστα Παμμκαρ, γρψασα ς ν πνακι, Χριστο τ σεβσμια, κα σωτηριδη παθματα. νυψομενος ς φονιξ τας θεωραις, τν ρετν ψκομον, δνδρον καθωρθης, γλυκασμν σωτριον, παρχων τος μλπουσι· Δξα τ δυνμει σου Κριε. ψηγορ τν λγων σου θεοφντορ, τς τς Πανγνου μνησας, κα πντων γων ορτς λαμπρτατα, κραυγζων γηθμενος· Δξα τ δυνμει σου Κριε. Θεοτοκον κατ φσιν λεθερος τν δαν, δολου μορφν πτχευσε, χρησττητος πλοτ Μτηρ ειπρθενε, κ σο καθ» πστασιν, λον προσλαβν τ μτερον. Κανν α», δ ε», τν Μαρτρων χος δ " ξστη τ σμπαντα Ακαις τ σμ σου, Ναζριε μλησε, στρβλαις κα βασνοις πολυπλκοις, μρον εδες· θεν πηγζει μν, κατευωδιζον τς ψυχς, πστει διστκτ σε, τν τιμντων Πανεφημε. ανσιν αμτων σου, κατσβεσας τος νθρακας, τς πολυθεας θλοφρε, λην παθημτων χαλεπν, φλγεις θε χριτι,το Σωτρος Ναζριε. Τ νθη τ πνοντα, σμν νθου γνσεως, τς θεογνωσας τος λειμνας, το Παραδεσου δνδρα τ γκαρπα, τος περικαλες κα φωταυγες, Μρτυρας μνσωμεν, κα πιστς μακαρσωμεν. μνεσθω Ναζριος, μεγαλυνσθω Κλσιος, μα Προτασ γενναος, νευφημεσθω πστει Γερβσιος, ο τς κκλησας κλινες, στλοι κα θεμλιοι, ρραγες χρηματσαντες. Θεοτοκον ομφαα τ πρτερον, τν δμ φυλττουσα, ντα τος πιστος γν παρχει, σημειουμνοις τιμ αματι, πλαι κενωθντι κ πλευρς, λγχς κκεντματι, το κ σο νατελαντος.

http://azbyka.ru/otechnik/greek/mineja-o...

II. С молитвою и рукоположением соединяется сообщение благодати приемлющему на себя иерархическое служение, необходимой и соответствующей этому служению, – благодати священства. Основания для убеждения в этом даются в откровении. Так, когда апостолы, помолясь, возложили руки свои на семь мужей, избранных служить трапезам, то мужи эти приняли Св. Духа ( Деян. 6, 10 ; сн. 8, 29). Наставление ап. Павла пастырям ефесским: внимайте себе и всему стаду, в нем же вас Дух Святый постави епископы, пасти церковь Господа и Бога ( Деян. 20, 28 ), предполагает, что поставленные Духом Святым получали и дар благодати, чтобы достойно исполнять служение, – охранять целость тела Христова, стадо Его, от расхищения людей развращенных, которых апостол уподобляет лютым волкам ( Деян. 20, 29–30 ). В посланиях к Тимофею он и прямо говорить, что чрез возложение рук, при поставлении в степени священства, сообщается благодать Св. Духа. Не неради, внушает он ему, о своем даровании, живущем в тебе (το ν σο χαρσματος), еже дано тебе бысть пророчеством (δι προφητεας) с возложением рук священничества ( 1Тим. 4, 14 ). Воспоминаю тебе возгревати дар Божий, живущий в тебе τ χρισμα το Θεο, στιν ν σο) возложением руку моею ( 2Тим. 1, 6 ). Здесь в том и другом случае апостол говорить о даровании Св. Духа, находящемся в душе Тимофея епископа (ν σο – в тебе; сн. 1Кор. 12, 4 и 30–31; 2Тим. 1, 14 ), следовательно, о благодати внутренней и постоянно действующей, а не даре чрезвычайном. В том и другом случае апостол показывает еще, что это дарование не означало благодати, сообщаемой каждому верующему при крещении и миропомазании, но то, которое дано с возложением рук священничества возложением руку моею, т. е. дарование Духа Св., сообщенное при посредстве внешнего действия, входящего в состав таинства, освящающего лице, назначаемое на служение церкви. Слово χρισμα, которым называется благодать, дарованная Тимофею, означая дар Духа Св. для общественного служения ( 1Кор. 12, 4. 11. 12 ), – тот же дар, который получил и сам ап.

http://azbyka.ru/otechnik/Nikolaj_Malino...

В пользу этих правозамечательным образом высказался Феодор Студит в письме к настоятельнице одного монастыря. Она обращалась к преп. Феодору, прося его наставления, как следует проводить Великий пост. Феодор Студит , не давая никаких положительных советов дисциплинарного свойства, советует держаться того порядка, какой принят в ее монастыре, ( τμ συνθη σο καννα τς σκσεως νεργρν, τοτο δ επ σο τς καθηγομνης χοριολεκτεσθαι δναται... δι τ κατα πο σο δεδομνην διταξιν κα σθειν κα πνειν κα την λλην εναι. Ер. 135. Patr. Т. 99 р. 1433), замечает, что ей, как настоятельнице, принадлежит право вводить порядки относительно стола и вообще всего образа жизни подчиненного ей братства. Таким образом, по мысли одного из величайших организаторов монашеской жизни и установителей уставных порядков, каждый монастырь в том, что касается деталей его быта и образа жизни, представляет из себя самостоятельную единицу с своим особым местным режимом и с своим складом дисциплины. В этом отношении имели большое значение ктиторские типики ( τ τυπικ κτητρικα), или те уставы, которые были выдаваемы строителями монастырей в руководство поселившимся монахам. Из слов Вальсамона видно, что они могли расходиться с правилами общего устава в дисциплинарных подробностях и отличались большей против них строгостью относительно продолжительности постов, а также и способа их исполнения 58 . А так как в Греции был в большей силе обычай основывать монастыри частными средствами и содержать их на правах частной собственности, то понятно, что ктиторские типики вносили не мало особенностей в дисциплинарную практику и в постановку вопроса о постах. Иногда патриархи вмешивались в устройство монастырской дисциплины, усиливая строгость правил общего устава и вводя более суровые порядки. Так, напр., поступал патр. Афанасий с целью исправить тогдашнее деморализованное восточное монашество и привести его в лучшее состояние. По словам того же Григория (?), он требовал, чтобы монахи ежедневно постились до 9-го часа, за исключением праздничных дней, но эта крутая мера не могла поправить дела, и когда сошел со сцены этот энергический реформатор, прежние порядки возобновились.

http://azbyka.ru/otechnik/Ivan_Mansvetov...

περλμπρ σημε σε, Μκαρ δι στρων Χριστς λιος, καταυγζει κα φωστρα σε, τν σκοτισμνων ναδεκνυσι. Κα τος τρποις φιλθεος, κα τας θεαις πρξεσιν ξιγαστος, Μακαρα χρημτισας· δι τοτο πστει σε δοξζομεν. Φανερος τ κρυπτμενον, χρνοις π πλεστοις νν θεον τρπαιον, το Σταυρο, δι ο σεσσμεθα, κα δαιμνων πλνης λυτρθημεν. Θεοτοκον. Τν ψυχν μου καταγασον, τν σκοτισμνην τος πλημμελμασιν, τν λιον κυσασα, τς δικαιοσνης ειπρθενε. δ ε´. ρθρζοντες, βομν σοι. ρθρσας πρς τν δυτον λιον, κα Δεσπτην, Βασιλε θεσοφε, φωτς νπλεως γγονας. γπην κα τελεαν συμπθειαν, ς πορφραν, φοροσα κατκησας, νν ες τ νω βασλεια. Συνφθης σωμτων λνη χοροστασαις, Θεν θεραπεσασα, τας ναρτοις σου πρξεσι. Θεοτοκον. Παρθνε τν ψυχν μου καθρισον μολυνθεσαν, δονας το σματος, τ πηρε το φεως. δ ´. Τν δησιν κχω. Συνθροισας θεοφρων Πατρων, τν μακριον χορν παραδξως, κα δι ατν, Κωνσταντνε τς πντων, κυμαινομνας καρδας στριξας, μτιμον δοξολογεν, τ τεκντι τν Λγον κα σνθρονον. Πιστεσασα π Κριον ζντα, τν τ εναι παρεχμενον πσι, τν βδελυκτν, κα ματαων εδλων νεκροποι πεβλου θρησκεματα κα εληφας περιχαρς, βασιλεαν λνη ορνιον. Παλμ σου κυβερνμενοι Λγε, γνωσας τ βαθτατον σκτος, κα τς δεινς θεας τν σλον, ο δι σο βασιλεοντες λιπον, κα χθησαν πρς γαληνος, εσεβεας λιμνας γηθμενοι. Θεοτοκον. τρευσον νιτως νοσοσαν, κα τ δγματι δεινς πληγωθεσαν, το πονηρο, τν καρδαν μου Κρη, κα τς ν σο θεραπεας ξωσον, κα σσν με τν π σο, πεποιθτα πρεσβεαις σου χραντε. Κοντκιον. χος γ´. Παρθνος σμερον. Κωνσταντνος σμερον, σν τ μητρ τ λν, τν Σταυρν μφανουσι, τ πανσεβσμιον ξλον, πντων μν τν ουδαων ασχνην ντα, πλον δ πιστν, νκτων κατ ναντων· δι μς γρ νεδεχθη, σημεον μγα, κα ν πολμοις φρικτν. Οκος. Κωνσταντνον πιστο σν τ μητρ τιμσωμεν· το Προφτου γρ ατο λγους κροασμενοι, ν κδρ κα πεκ κα κυπαρσσ, τν τρισνθετον Σταυρν κατενησαν, δι ο τ σωτριον πθος ξηκολοθησε, κα πντας παρστησαν τος ουδαους παρασκευζεσθαι, δεξαι τος λαος μγα δικαωμα, τ κεκρυμμνον δι τν φθνον, κα βασκαναν τν ατν· κα τοτο ερντες νδειξαν ατο. Δι τοτο τος πσι νικηφροι νεδεχθησαν, πλον φροντες προσμχητον, σημεον μγα, κα ν πολμοις φρικτν.

http://azbyka.ru/otechnik/greek/mineja-m...

Κανν α», δ ζ», το ερρχου χος pl. δ " Ερμς «Θεο συγκατβασιν, τ πρ δσθη ν Βαβυλνι ποτ· δι τοτο ο Παδες, ν τ καμν γαλλομν ποδ, ς ν λειμνι χορεοντες ψαλλον· Ελογητς Θες, τν Πατρων μν». Πατρων τ καχημα, κα Διδασκλων τ σεμνολγημα, φωστρ τς κκλησας, τς εσεβεας στλος κρδαντος, σ καθωρθης, κραυγζων Γρηγριε· Ελογητς Θες, τν Πατρων μν. στρψας τος θαμασι, τν οκουμνην φωταγγησας· δι τοτο Θεφρον, συναθροισθντες σ μακαρζομεν, ο τν σν λγων, τρυφντες κα ψλλοντες· Ελογητς Θες, τν Πατρων μν. ματα Πνσοφε, τος σθενοσι πσιν πγασας· ξεχθη γρ χρις, δαψιλεσττη σο ν τος χελεσι, θαυματουργας, δι» ς νακρζομεν· Ελογητς Θες, τν Πατρων μν. Θεοτοκον Νν πντα πεπλρωται, φωτς το θεου, δι σο Πναγνε· σ γρ πλη φνης, δι» ς τ κσμ Θες μλησε, καταφωτζων τος πστει κραυγζοντας· Ελογητς Θες, τν Πατρων μν. Κανν α», δ η», το ερρχου χος pl. δ " Ερμς «πταπλασως κμινον, τν Χαλδαων τραννος, τος θεοσεβσιν, μμανς ξκαυσε, δυνμει δ κρεττονι, περισωθντας τοτους δν, τν Δημιουργν κα Λυτρωτν νεβα· ο Παδες ελογετε, ερες νυμνετε, λας περυψοτε, ες πντας τος ανας». Ο δι σο πλουτσαντες, τς Τριδος τν λλαμψιν, τς μοουσου, κα σεπτς Γρηγριε, τν σν νν πανγυριν, πιτελοντες χριτι, θαυματουργικ, καταλαμφθναι ατομεν, βοντες· Τν Δεσπτην, ερες ελογετε, λας περυψοτε, ες πντας τος ανας. Νεοφανς ς σοπτρον, δεδεγμνος πανλβιε, τς μαρμαρυγς, τς ρχικς Θετητος, τν κσμον φτισας, ντανακλσεις πμπων φωτς, τος μελδικς, ρθοδοξ βοσιν· Ο Παδες ελογετε, ερες νυμνετε, λας περυψοτε, Χριστν ες τος ανας. π Θεο σκεπμενος, εσεβεας πθεσις, τος θεοσεβσιν, φρουρθης πνσοφε, ες ρος στμενος, ς νομοθτης λλος Μωσς, τν Δημιουργν, κα Λυτρωτν κδιδσκων, Γρηγριε κραυγζεις· ερες ελογετε, λας περυψοτε, ες πντας τος ανας. Θεοτοκον Φωτς δτου γγονας, νδιατημα Πναγνε, τας τς παρθενας, καλλονας στρπτουσα, κα πντας κατηγασας, τος Θεοτκον σε ληθ, καθομολογοντας, κ ψυχς κα βοντας· Ο Παδες ελογετε, ερες νυμνετε, λας περυψοτε, Χριστν ες τος ανας. Ερμς «πταπλασως κμινον, τν Χαλδαων τραννος, τος θεοσεβσιν, μμανς ξκαυσε, δυνμει δ κρεττονι, περισωθντας τοτους δν, τν Δημιουργν, κα Λυτρωτν νεβα· ο Παδες ελογετε, ερες νυμνετε, λας περυψοτε, ες πντας τος ανας».

http://azbyka.ru/otechnik/greek/mineja-n...

Κθισμα χος γ " Θεας πστεως Φγγος στραψας θεογνωσας, σκτος λυσας πολυθεας, μαρτυρικς κτελσας τν δρμον σου, κα αμτων πηγζων χαρσματα, τν προσιντων καθαρεις νοσματα, μρτυς νδοξε, Χριστν τν Θεν κτευε, δωρσασθαι μν τ μγα λεος. Δξα... Κα νν... Θεοτοκον Θεα γγονας σκην το Λγου, μνη πναγνε Παρθενομτορ, τ καθαρτητι γγλους περχουσα, τν πρ πντας μ γον γενμενον, ερυπωμνον σαρκς πλημμελμασιν, ποκθαρον, πρεσβειν σου νθοις νμασι, παρχουσα σεμν τ μγα λεος. Σταυροθεοτοκον μαντος μνς το Λγου, κρατος Παρθενομτωρ, ν Σταυρ θεασαμνη κρεμμενον, τν ξ ατς νωδνως βλαστσαντα, μητροπρεπς θρηνδοσα κραγαζεν· Ομοι! τκνον μου, πς πσχεις; θλων σασθαι, παθν τς τιμας τν νθρωπον! Κανν α», δ δ», το γου ερομρτυρος χος πλ. δ " Σ μου σχς, Κριε λ νο, ποδημν πρς τν Κριον, οκ σθνου, πντοθεν τυπτμενος, κα σπαραττμενος χαλεπς, οα δ εδες, θυμαμα ξιγαστε, σμς τος παρεσττας, πεπλρωσας θεας, νεργε θεφρον το Πνευματος. π Θεο, μρτυς θεφρον φρουρομενος, ν φρουρ τε, δσμιος καθμενος, ρτον ορνιον ρατς, χαρων πεδξω, Θεο σε παραθαρρνοντος, το μνου θλοθτου, Ετυχ θλοφρε, ο τ πθος τ θεον ζλωσας. Σο τ σεπτν, στμα νοξας ν Πνεματι, πρ βημτων, πνσοφε στμενος, δικαστικν τν ληθινν, πστιν τς Τριδος, τρνωσας μφανστατα, εδλων δ τν πλνην, στηλτευσας μκαρ, κα τυρννων θων φρονματα. Μετ πολλς, λλας ακας το σματος, θε πθ, μκαρ πυρπολομενος, τν ξαφθεσαν φλγα πυρς, χαρων πεισλθες, ποτομ δικζοντος, φλχθης δ οδλως· γρ θεα σε δρσος, Ετυχ ορανθεν δρσιζεν. Θεοτοκον ν γυναιξ, μνη Παρθνος διμεινας, κα πρ τκου, κα μετ τν γννησιν· Θες γρ ν καινοτομν, φσεις πρ λγον, κ σο ρρτως σαρκομενος, νω πρ ανων, κα ν γ ες τ τλη, γεννηθες τν ανων Πανμωμε. Κανν α», δ ε», το γου ερομρτυρος χος πλ. δ " να τ με πσω Λγον θεον πλουτσας, πασι τος χρζουσι μκαρ μετδωκας, κα Χριστο τν πομνην, ερες δεδεγμνος πομανας, νουθετν διδσκων, καθοδηγν πρς σωτηραν, Ετυχ θλοφρε πολαθλε. Ψυχολτειραν πλνην, σθνει θεου Πνεματος ποσεισμενος, τ Χριστ προσλθες, κα πληθν τοτ μρτυς προσγαγες, σζομνων πστει, σο τας σεπτας θεηγοραις, Ετυχ θλητν γκαλλπισμα. ς ραοι ο πδες σου, μακαριτατε τρβον δεσαντες, μαρτυρου θεου, κα ν τοτ καλς βηματσαντες, κα πρς πλτος μγα, τς ορανου βασιλεας, καταντσαντες μρτυς οδιμε.

http://azbyka.ru/otechnik/greek/mineja-a...

Κανν Κατανυκτικς, δ δ χος δ Ερμς καθμενος ν δξ, π θρνου Θετητος, ν νεφλ κοφ, λθεν ησος πρθεος, τ ­κη­ρ­τ Παρ­θ­ν, κα δι­σω­σε, τος κραυγζοντας· δξα Χριστ τ δυνμει σου. ς Κριτ δικαιοττ, νν προσππτω σοι Κριε· κατακεκριμνον, κα κατεγνωσμνον με οκτειρον, κα τς δικαας σου σαι ποφσεως, κα τς στσεως, τν κλεκτν καταξωσον. Τν λστας περιπεσντα, νημροις φιλνθρωπε, τν τραυματισθντα, ασαι Χριστ, πιχων μοι, τς μετανοας τν ονον κα τ λαιον, κα νδων με, καταστολν τν σωτριον. Μαρτυρικ νεδσασθε ξ ψους, σωτηρου μτιον, ν τ πεκδσει, σματος πανεφημοι Μρτυρες, κα τν κδσαντα πρην τους προπτορας, γυμνσατε, πνουν νεκρν ργασμενοι. ητορεοντες νμων, κατενπιον Μρτυρες, το Θεο τν λγον, γνσει εσεβεας κοσμομενοι, σοφος κα τορας πντας, κατσχνατε, σεβοντας, κα τν δυσμεν θανατσαντες. Θεοτοκον π σ καθπερ μβρος, τς σοφας βυσσος, ησος κατλθε, μνην καθαρν σε ερμενος, Θεογενντορ Παρθνε, κα κατκαυσεν, μαρτας, χειμρρους δεινος θε χριτι. Κανν τν σωμτων, δ δ χος δ καθμενος ν δξ καταλπτ δυνμει, κ μ ντων παργαγες, ορανους Νας, Λγε το Θεο περοσιε, κα τ ρρτ σου δξ κατεκλλυνας, τος κραυγζοντας· Δξα Χριστ τ δυνμει σου. υθμιζμεναι τν νω, α Δυνμεις το Πνεματος, τας ναις τοτου, κα θεαις αγας πυρσευμεναι, μεταπττους τς τξεις κληρσαντο, μαν σβουσαι, πντων ρχν κα Θετητα. Το προσπου σου τ κλλος, τ ραον θεσασθαι, καταξιωθεσαι, α λειτουργικα σου λαμπρτητες, κα τς κεθεν μφσεις εσδεχμεναι, σο κραυγζουσι· Δξα Χριστ τ δυνμει σου. Θεοτοκον Βασλισσα Παρθνος, διαχρσ στολσματι, ραζομνη, Υ Βασιλε νν παρσταται, συγκρτως γγλους περχουσα, τος κραυγζοντας· Δξα Χριστ τ δυνμει σου. Κανν Κατανυκτικς, δ ε χος δ Ερμς Νν ναστσομαι, προφητικς φη Θες, νν ψωθσομαι, νν δοξασθσομαι, τν πεσντα προσλαβν κ τς Παρθνου, κα πρς φς τ θαυμαστν, νυψν τς μς Θετητος. πς κατκριτος, σο τ Κριτ, πντων κα Θε, μλλω παρστασθαι, κα διελγχεσθαι, περ πντων τν δεινν, ν περ φρνως πλημμλησα κν, κα μαυτν λως κατηχρεωσα! Σσν με Κριε, τι κακν, ππλησμαι πολλν, ασαι Δσποτα, τς μαρτας μου, κα τ λκη τ δειν, κα μ σς πολσθαι με, τν μνον ησο μου, πολλ σοι πτασαντα. Μαρτυρικ Τλος μακριον, ο θλητα, εραντο σαφς, δξης πτυχον, Χριστν δοξσαντες, τος οκεοις μλεσι, τν θλοθτην, ακισμος κα σπαραγμος, μιλεν νδρικς αρομενοι. λβον ορνιον, πανευκλες, θεοι θλητα, στφος μραντον, κα φς νσπερον, κα οκαν μηδαμς παλαιουμνην, χειρτευκτον κληροσθε, Μρτυρες το Χριστο πανεφημοι. Θεοτοκον Σο τ θαυμσια, προφητικα, φησαν φωνα, ρος καλοσα σε, κα πλην χραντε, κα λυχναν φαεινν, ξ ς τ φγγος, ληθς τ θαυμαστν, φρυκτωρε, γν κσμον παντα.

http://azbyka.ru/otechnik/greek/oktoih-n...

  001     002    003    004    005    006    007    008    009    010