| 659 «...Решающее значение для права всегда имеет обязательство твердо соблюдать его нормы при убежденности в легитимности власти, создающей право» (Friedrich C. J. The Philosophy of Law in Historical Perspective. Chicago, 1958. P. 9). 660 «Ибо все они [т. е. святые отцы], от единаго и тогожде Духа быв просвещены, полезное узаконили» (ξ νς γρ παντες κα το ατο Πνεµατος αγασθντες ρισαν τ συµφροντα– 1–е правило VII Вселенского Собора; см.: Joannou (ed.) Discipline generale. T. 1/1. P. 247. 14–16). В своих комментариях к этому канону двое из трех великих византийских комментаторов пользуются даже более сильными выражениями об авторах канонов и их богодухновенности. Иоанн Зонара († 1159) использует литургическую терминологию, а Алексей Аристен (ок. сер. XII в.) слегка адаптирует язык этого канона и заявляет, что они были вдохновлены (μπνευθντων) Святым Духом (см.: Ρλλης Γ., Ποτλς Μ. Σνταγµα τν θεων κα ερν καννων. θναι, 1852–1859. Τ. 2. Σ. 558, 560). 661 «Тот, кто вступил во второй брак после крещения или содержит любовницу, не может стать епископом, пресвитером, диаконом или кем–либо из числа церковнослужителей» (Joannou. Discipline generale. T. 1/2. P. 16; Ρλλης, Ποτλς. Σνταγμα. T. 2. Σ. 23). 663 См. 2–е правило I Вселенского Собора (Joannou (ed.) Discipline generale. T. 1/1. P. 24–25; Ρλλης, Ποτλς. Σνταγμα. T. 2. Σ. 116–117), 12–е правило Анкирского Собора (Joannou (ed.) Discipline generale. T. 1/2. P. 65; Ρλλης, Ποτλς. Σνταγμα. T. 3. Σ. 43). Даже такой авторитет как свт. Василий Великий , проводил это различие. В тексте, ставшем его 20–м правилом, он пишет, что будет неправильно осуждать кого–либо за их действия до того, как «они пришли под иго Христово», поскольку тогда они «не признавали законов Господа». В целом совершенное тогда, когда они были оглашенными, во внимание не принимается (см.: Joannou. Discipline generale. T. 2. P. 122–123; Ρλλης, Ποτλς. Σνταγμα. T. 4. Σ. 146–47). 664 Список правил из «Номоканона 14 титулов» об извержении из сана и отлучении духовенства от церкви. |
| Ради сего и дана ему, преосвященному митрополиту (имя рек) и пречестному, во Святом Духе, возлюбленному брату нашей мерности и сослужителю, и настоящая ее грамота для удостоверения“ (Ρλλης κα Ποτλς, V, 588). Вообще, и в отношении формального изменения синтагматиона епархий в Византии de jure установлена была симфония между патриаршей и царской властью, хотя de facto иногда наблюдался и наклон в сторону власти царской (ср. Ρλλης κα Ποτλς, II, 247–249 (толкование Феодора Вальсамона на 12-е правило IV вс. собора), 392–394 (толкование его же на 38-е пр. Трулльского собора). 30 πειδ α κατ τν τπον τς νατολς γιτατι Μητροπλεις τς Σεβαςτεας δηλοντι, τν Εχαρτων, το κονου, το Μωκησο κα γιττη ρχιεπισκοπ Ναζιανζς μοιροσι γνησων ρχιερων π χρνον δη συχνν…, μετριτης μν… πτρεε κα νθετο τ ερωττ μητροπολτη Καισαρεας, περτμ κα ξρχφ πσης νατολς κτλ. Miklosich et Müller, I, 143. Ср. ibid. 471, 537. 32 Ρλλης κα Ποτλς, II, 260: Ελγοντο δ ξαρχοι κα τεροι γουν Καισαρεας Καππαδοκας, κα φσου, κα Θεσσαλονκης, κα Κορνθου, ος λγεται δι τοτο κα προνμιον δοθναι, πολυσταρια φορεν ν τας κκλησαις ατν κτλ. 33 Об экзархах см. также: Zhushman, Die Synoden und die Episkopalämter in der morgenlandischen Kirche. S. 158–160. Wien 1867; проф. В. В. Болотов, Лекции по истории древней церкви, III, 216–222; проф. И. С. Бердников, Краткий курс церковного права, стр. 150. Казань 1888; проф. Н. С. Суворов, Учебник церковного права, стр. 37–39. М. 1902; П. Лапин, Собор, как высший орган церковной власти. Историко-канонический очерк, стр. 234–235. Казань 1909. 43 Χρυσνθου, το μακαριωττου πατριρχου τν εροσολμων, Συνταγμτιον, σ. ξς». ν Τεργοβστφ 1714. 45 Впрочем, в документах 1561 г. Митрополит Марарий подписывался – „Κεσαρας κα Καππαδοκας“ (Regel, 77). 46 De graecae ecclesiae hodierno stadu epistola authore Thoma Smitho, edito nova, p. 61. Trajesti ad Rhenum 1698; . Παπαδπουλος Κεραμες, Τακτικν τν ρθοδξων κκλησιν τς νατολς κα κατλογος ρχιερων κμασντων ν ατας μεταξ το ΙΖ´ κα ΙΗ´ ανος (Δελτον τς στορικς κα θνλογικς ταιρας τς λλδος, ΙΙΙ, 469); Χρσανθος, ξς´. Русский переводчик „Συνταγμτιον’а“ патриарха Хрисанфа приписал Кесарийскому митрополиту следующий титул: „Первопрестольный митрополит Кесарии и Каппадокии, первостепенный над первостепенными и патриаршего престола первоблюститель во всей Азии“ (Описание Четырех Вселенских (sic) Патриарших Престолов: Константинопольского, Александрийского, Антиохийского и Иерусалимского, стр. 3. Спб. 1784). |
| 151 Μχαλ νθυπτου κα κριτο, το τταλειτου, ποημα νομικν, τοι πραγματικ, ττλος Β, к. 4–5//Leunclavius. Jusgraeco-romanun. T. II. Francofurti, 1596. P. 83. 152 Zacharie a Lingenthal. Jus graeco-romanum. Pars II: Liber juridicus alphabe- ticus sive Synopsis Minor (Νμιμον κατ στοιχεον), lit В. с. 24–25, Lipsiae, 1856. P. 41. 153 Ματθαου το Βλαστρεως Σνταγμα κατ στοιχεον Σ. 123//Ρλλης κα Ποτλς. Σνταγμα τν θεων κα ερν καννων. T. VI. θναι, 1859. 154 Zachariae a Lingenthal. Jus graeco-romanum. Pars II: Ecloga legum in epitome expositarum, p. 291: σχλια κ – κα. Lipsiae, 1856; Hergenröther. Photius, Patriarch von Constantinopel. Bd. II. Regensburg, 1867. S. 588–589; Сокольский В., проф. О характере и значении Эпанагоги//Византийский Временник. I (1894), 34. 155 Об этом говорит и буквальное сходство императорских новелл в Эпанагогой в определении царской власти: βασιλεα (или βασιλες) ννομος πιστασα στιν. Ср.: Epanagoge. Т. II, cap. I, Nov. XXXI imp. Alexii Comneni (Zachariae. III, 378), Nov. LXVI imp. Manuelis Comneni (Zachariae . Ibid. III, 460), Nov. LXXXVI imp. Isaacii Angeli (Zachariae . Ibid. Pars III. P. 515). 156 Tν κρατοσαν ν τας συνοδικας περ κοινν πρξεσι διατηροντες συνθειαν, νενεγκεν κα πρς τν μν εσεβ βασιλεαν τ πα ατν διαγνωσθντα κα ροδοτηθντα καλς βουλεσαντο//Zachariae. Ibid. Pars III. P. 483. 157 Constantinus Porphyrogenitus. De cerimoniis aulae byzantinae. Т. I,I.I, cap. 9. Bonnae, 1839. P. 59–60; Ρλλης κα Ποτλς. Σνταγμα τν θεων κα ερν καννων. II, 467 (толкование Вальсамона на 69-е пр. Трулльского собора); III, 44 (толкование его же на 12-е пр. Анкирского собора). – Об усвоении царю звания епистимонарха Церкви в силу св. помазания на царство более подробно говорит св. Симеон Солунский (PG. Т. CLV. Col. 352–353, 356 ). Ср.: Ματθαου το Βλαστρεως Σνταγμα Σ. 124 (Ρλλης κα Ποτλς. Т. VI). 158 Перед избранием византийского патриарха Василия Скамандрина (6 февраля 970 г.) Иоанн Цимисхий обратился к синоду и синклиту с такой речью: «Μαν ρχν ξεπσμαι, τν νωττην κα πρτην, τις κ το μ ντος ες τ εναι τ το ρατο κα ορατου κσμου παργαγε σστημα. Δο δ τς ν τδε τ β γινσκω κα τ κτω περιφορ, ερωσνην κα βασιλεαν, ν τ μν τν τν ψυχν πιμλειαν, τ δ τν τν σωμτων κυβρνησιν νεχερησεν Δημιουργς» κτλ// Leo Diaconus. Historia. Lib. VI, cap. 8. Bonnae, 1828. P. 101–102. |
| О служении на антиминсах и почитании мест, на которые могут быть помещены антиминсы для совершения литургии, говорят многие византийские канонисты: Никифор Исповедник, Феодор Вальсамон, Иоанн Китрский, патриарх Мануил Константинопольский, Матфей Властарь , патриарх Нил Керамевс, Симеон Фессалоникийский . Большинство авторов XIII–XV вв. говорит о помещении мощей в антиминсах, которые пришивались к ним в особых мешочках. В XIII в. использование антиминсов было уже повсеместным: патриарх Мануил Харитопулос говорит, что они обязательны не на всех престолах, а только на тех, освящение которых ненадёжно 63 . Патриарх Нил (1378–1388 гг.) в своих канонических ответах говорит о том, что нечестивцы, придя в христианские земли, часто разрушают храмы (θυσαυστρια) а построить новые бывает невозможно, то св. отцы и св. соборы дозволяют служить на вырубленном в доме месте, или на камне, или на доске. Совершать богослужение таким образом разрешается и патриархам, и митрополитам. Все христиане должны такое место почитать, хранить, рассматривать как святое и поклоняться ему так же, как в святых храмах (Πντες ον χριστιανο φελουσι τοτο στργειν, κα τηρεν, κα βλπειν ς γιον, κα σβεσαι, κα προσκυνεν ατ, καθς κα ν τος ερος ναος τοτο ποιοσι) 64 . 3 Ες τ λεγμενα μαρτρια... εχς θεραπεας νεκα. См.: Ρλλης Г., Ποτλς Μ. Σνταγμα τν θεων κα ερν καννων. θναι, 1853. T. III. Σ. 479–480. 5 Ρλλης Κ. Т ναπαλλοτρωτον τς κκλησιαστικς περιουσας κατ τ δκαιον τς ρθοδξου νατολικς κκλησας. ν θναις, 1903. Κονιδρης Ι.Μ. Τ δκαιον τς μοναστηριακς περιουσας π το 9 ου μχρι κα το 12 ου αινος. Αθναι, 1979. Σ. 254–264; Troianos S.N. Reliquien, heilige Sachen und Pfandrecht//Δκαιο και ιστορα. Μελτες Ιστορας το Δικαου/Επ. Μ.Σ. Γιονη. Αθνα, Κομοτιν, 2008. S. 159. 6 Ρλλης Г., Ποτλς Μ. Σνταγμα. 1852. Σ. ΙΙ. Σ. 14, 92–93, 682–686. Святотатством называет кражу церковных вещей Вальсамон и в комментарии к 72 правилу Св. Апостолов. 9 Ρλλης Г., Ποτλς Μ. Σνταγμα... 1855. Т. V Σ. 281–284; Γλαβιν Α.Α. π λεξου Κομνηνο (1081–1118) περ ερν σκευν, κειμηλων κα γων εκνων ρς (1081–1095). Θεσσαλονκη, 1972. Σ. 55–58. |
| 5 . λλ’ τος μετροις κακος πιχαρων ε, οδ’ οτως συχαν γειν γνκει, οδ γρ ργνων πορν περιει τατα ζητν· λλ’ χων τι τινς παρ τν Βαρλαμ κα τν κνδυνον κενον φοιτσαντας, κα τ κενων σχτως νοσοντας, δι’ κενων φ’ αυτν ποιεται τν τε χρηματσαντα φσου κα τν Γννου, Γρηγορν τε κα Δεξιν. Ο κα σστημα ποιησμενοι κα λλους προσεταιρισμενοι νθρωπσκους, οδν γις διανοηθντας οδποτε, θρυβον γερουσι κατ τς κκλησας Θεο, σπουδν ποιομενοι ποπλανν τος πολλος κα τς κκλησας ποτμνειν λεεινς, δξαν αυτος κ τοτου πορζειν ομενοι. δησε γον δι τατα Σνοδον συγκροτηθναι μεγλην, το γαληντατου βασιλως μν λεον λαβντος τν πολλυμνων ψυχν. Δι κα μεταπεμφθντες παρ τς κ Θεο κραταις κα γας βασιλεας ατο κα το γιωττου κα οκουμενικο πατριρχου κυρου Καλλστου ο ερτατοι ρχιερες κα πρτιμοι, τε ρακλεας, Θεσσαλονκης, Κυζκου, Φιλαδελφεας, Χαλκηδνος, Μελενκου, μασεας, Ποντοηρακλεας, Πηγν, Βερροας, Τραπεζοντος, Τραανουπλεως, Σηλυβρας, πρω, μστριδος, Ανου, Σουγδαας, Βρσεως, Μαδτων, Βιζης, Γαρλλης, Μηδεας, Τενδου, Καλλιουπλεως, ξαμιλου, ντων κα δι γνωμν το δριανουπλεως, το Χριστουπλεως, το Διδυμοτεχου· παρντων κα θεοφιλστατων πισκπων, το Πανου, το Χαριουπλεως, το Παμφλου, το θρα, το Καμπανας, το Σινου, το λευθερουπλεως· προκαθεσθντος το γαληντατου κα κρατστου κα γου μν αθντου κα βασιλως κυρου ωννου Καντακουζηνο ν τ τρικλν τ οτω πως πιλεγομνω λεξιακ τν ερν Βλαχερνν· συνεδριζοντος τ γ βασιλε ατο κα το γιωττου κα οκουμενικο πατριρχου κυρου Καλλστου· κα τι το περιποθτου αταδλφου τς γας βασιλεας ατο το πανευτυχεσττου σεβαστοκρτορος κυρο Μανουλ το σνη· κα τι το περιποθτου αταδλφου τς γας βασιλεας ατο κυρου Μιχαλ το σνη· λλ δ κα το περιποθτου νεψιο τς γας βασιλεας ατο πανυπερσεβστου κυρου νδρονκου το σνη· παρακαθημνων τς συγκλτου σν τος ρχιερεσι κα κκλησιαστικος ρχουσι, κα συνειλεγμνων τν τε γουμνων κα ρχιμανδριτν τν ν τ εδαμονι τατ πλει, τι τε ερομονχων κα ερων κα μοναχν οκ λγων, οκ πντων κα τινων τν τς πολιτεας ρχντων, περιεστηκτος δ κα λαο, σον ν τοτοις φιλκοον. Προσεκλθησαν κα ο θορυβοντες κα τν κκλησαν κατατμνοντες οτοι κα ρωτθησαν, τνος νεκεν, βασιλως εσεβς ζντος, παρ’ ατν τοιατα κατ τς εσεβεας τολμται. Ο δ τισαντο προσθκην τινα ν τ μολογ τν χειροτονουμνων ρχιερων γεγενημνην. ν αταις δ ποιοντο κα τν Θεσσαλονκης, πειδ σκανδαλζεσθαι λεγον κατ’ ατο ν τισι τν πρς Βαρλαμ κα κνδυνον ντιρρητικς ατ συγγεγραμμνων. |
| Поэтому если мессианское воодушевление, о котором говорят разнообразные источники, принять во внимание как важный факт религиозного сознания того времени, то самым веским основанием для его экспоненциального роста именно в это время оказывается хронология Септуагинты. Что же касается «седмин» Даниила, их интерпретировали не в отношении грядущего Мессии, а в отношении уже свершившегося факта гибели первосвященника Онии III, с которой в Израиле прекратилась династическая преемственность законных первосвященников ( 2Мак 4:7–33 ), и оскверения Храма в пору войны с Антиохом Епифаном, как можно видеть из древнегреческого перевода этого пророчества, являющегося фактически его древнейшим толкованием 1544 . Когда Церковь отвергла этот перевод и приняла вместо него Феодотионов, она предпочла «исторической» интерпретации духовную, но в то же время и более точную с точки зрения еврейского языка. Неточность первого перевода может объясняться тем, что сам переводчик был современником событий, которые казались ему сбывающимся пророчеством, и в своем труде одушевлялся исторической очевидностью. Рассмотрим оба греческих текста о Данииловых седминах подробнее: Дан 9:24–27 Древненгреческий перевод. 24 βδομκοντα βδομδες κρθησαν π τν λαν σου κα π τν πλιν Σιων συντελεσθναι τν μαρταν κα τς δικας σπανσαι κα παλεψαι τς δικας κα διανοηθναι τ ραμα κα δοθναι δικαιοσνην ανιον κα συντελεσθναι τ ραμα κα εφρναι γιον γων. 25 κα γνσ κα διανοηθσ κα εφρανθσ κα ερσεις προστγ-ματα ποκριθναι κα οκοδομσεις ερουσαλημ πλιν κυρ. 26 κα μετ πτ κα βδομκοντα κα ξκοντα δο ποσταθσεται χρσμα κα οκ στα κα βασιλεα θνν φθερε τν πλιν κα τ γιον μετ το χριστο κα ξει συντλεια ατο μετ ργς κα ως καιρο συντελεας π πολμου πολεμηθσεται. 27 κα δυναστεσει διαθκη ες πολλος κα πλιν πιστρψει κα νοικοδομηθσεται ες πλτος κα μκος κα κατ συντλειαν καιρν. κα μετ πτ κα βδομκοντα καιρος κα ξκοντα δο τη ως καιρο συντελεας πολμου κα φαιρεθσεται ρμωσις ν τ καισχσαι τν διαθκην π πολλς βδοδας κα ν τ τλει τς βδομδος ρθσεται θυσα κα σπονδ κα π τ ερν βδλυγμα τν ρημσεων σται ως συντελεας κα συντλεια δοθσται π τν ρμωσν. |
| πομνως ο σχισματικο τς Οκρανας ξακολουθον ν εναι σχισματικο κα κοιννητοι, φ σον δν καταργθηκε π τν κκλησα τς Ρωσας πιβληθεσα π ατν ποιν, κα εναι ες τος πντας γνωστν κα μ πλθος καννων κατοχυρωμνο, τι σοι κοινωνον μ καθηρημνους κα σχισματικος, πκεινται κα ατο σ καθαρεση κα κοινωνησα. πατριρχης Βαρθολομαος, ρχιεπσκοπος ερνυμος κα σοι κοινωνον μ τος σχισματικος τς Οκρανας εναι πδικοι γι καθαρεση κα κοινωνησα. π τος πολλος ερος Καννες νδεικτικ ναφρουμε τος ξς: 11ος ποστολικς: «Ε τις καθρημν, Κληρικς ν, Κληρικ συνεξηται, καθαιρεσθω κα ατς». 12ος ποστολικς: «Ε τις κληρικς λακς φωρισμνος, τοι δεκτος, πελθν ν τρ πλει προσδεχθ, νευ γραμμτων συστατικν, φοριζσθω, κα δεξμενος κα δεχθες». 33ος Λαοδικεας: «τι ο δε αρετικος σχισματικος συνεχεσθαι». 2ος τς ντιοχεας: «Μ ξεναι δ κοινωνεν τος κοινωντοις μηδ ν τρ κκλησ ποδχεσθαι τος ν τρ κκλησ μ συναγομνους. Ε δ φανεη τις τν πισκπων πρεσβυτρων Διακνων τις το Καννος, τος κοινωντοις κοινωνν, κα τοτον κοιννητον εναι, ς ν συγχοντα τν Καννα τς κκλησας». Πο βλπουν λοιπν τ κακ κα τν περβολ σοι νεκοποι κανονολγοι κα ο το Φαναρου πικρνουν τν κκλησα τς Ρωσας, ποα συνοδικ πβαλε τν κοινωνησα κα τν μ μνημνευση το Πατριρχου Βαρθολομαου κα το ρχιεπισκπου ερωνμου; 4. Εσγουν πλεμο στν κκλησα κα μετ κοροδεουν μ «ερηνικ γρμματα» ερνη και εταξα στν κκλησα πιτυγχνονται, ταν φαρμζονται ο ερο Καννες. ντθετα προκαλονται διαιρσεις κα σχσματα, φυγαδεονται ερνη κα ντητα, ταν μ ντικανονικς νργειες προσβλλονται τ δκαια τν τοπικν κκλησιν. Ττε εσγεται πλεμος, κα προκαλεται σγχυση κα ναταραχ, πως συνβη κα ξακολουθε ν συμβανει στν περπτωση τς Οκρανας. πολυπληθς κκλησα τς Ρωσας σ διαμχη μ τν στορικ κκλησα Κωνσταντινουπλεως. κατομμρια Ρσων ρθοδξων σ κοινωνησα μ τν Κωνσταντινοπολη. κατομμρια Οκρανν ρθοδξων τς κανονικς κκλησας διωκμενα κα προπηλακιζμενα π τος σχισματικος. Κληρικο λων τν βαθμν σ κλμα ντιπαρθεσης κα χθρτητας. Στ γιο ρος διχασμς κα διξεις. Στν κκλησα τς λλδος διαιρεμνη εραρχα κα σμφωνη μ διαξιφισμος μεταξ εραρχν σ γωνα κα νησυχα τ πομνιο, γι τ πς θ ποφγει τν κοινωνα μ τος σχισματικος. Προβληματισμνες λες ο ατοκφαλες κκλησες. Τ «Ερηνικ Γρμμα» το ρχιεπισκπου πρς τν σχισματικ πιφνιο δν χει καννα ντκρυσμα μοιζει μ κοροδα, ταν μλιστα τ σνολο τν λοιπν κκλησιν ρνονται τν ναγνριση. Πρωτεργτες κα πρωτουργο λων ατν τν παρεκκλσεων κα πλθους λλων νεωτερισμν πατριρχης Βαρθολομαος κα ο σν ατ κληρικο κα φφικαλοι, πως εθαρσς κατγγειλε Γροντας Γαβριλ π τ γιον ρος ατς τς μρες στν στορικ νοικτ πιστολ πο στειλε στν πατριρχη Βαρθολομαο . |
| Δν χω πευθνους πληροφορας κ τν συσκψεων κα συνδιασκψεων ατν. κοσαμεν μνον ν Συνδ τν εδησιν παρ το Σεβ. Μητροπολτου Μαρωνεας κα Κομοτηνς κ.Παντελεμονος, Συνοδικο Συνδσμου μετ τς Συνοδικς πιτροπς π τν Δογματικν κα Νομοκανονικν Ζητημτων, τι λλογιμτατος κ.Βλσιος Φειδς, μτιμος Καθηγητς Πανεπιστημου κα Μλος τς ν θματι πιτροπς, καμε εσγησιν πρ τς Ατοκεφαλας τς «νας Οκρανικς κκλησας». μολογ τι μ ξπληξε δυσμενς πληροφορα ατ, Μακαριτατε, δι τ βεβιασμνον τς ντς τριημρου ξαγωγς συμπερασμτων κα πορισμτων π τν ν λγ Συνοδικν πιτροπν. γεθην τς πικρας, τς ποας κα μες γεθητε τν παρελθντα κτβριον, ταν τ ΣτΕ σπευσε ν ξαγγ χαριστικν πφασιν δι τν Παναγιτατον Πατριρχην μας, σχετικς μ τν πθεσιν το ερο Ναο κα το κτματος Προμπον. «Κα δο πλεον (Προμπον) δε» (πρβλ. Λουκ. ια’ 31-32). ξ ρχς μετρα τοποθτησις κα σστασις π το Οκρανικο θματος το κα εναι ν ξετασθ κα θεωρηθ π πσης πλευρς τ φλγον κα περπλοκον ατ ζτημα π τν ν θματι ρμοδων Συνοδικν πιτροπν, π τς Διαρκος ερς Συνδου κα ν τλει π τς Σεπτς εραρχας μν, τις κα θ ποφανθ σχετικς ν μυστικ ψηφοφορ, φο γν συνολικ θερησις το λου ατο προβλματος κα μελετηθον πισταμνως παντα τ σχετικ γγραφα κα πομνματα. Ταπεινς φρον τι τ πολυδαδαλον κα πολπλοκον ατ θμα το Οκρανικο Ατοκεφλου, ες ος κα δι’ ο τρπου χορηγθη, χρζει πολλς κα μπεριστατωμνης μελτης, θερμν κα κατανυκτικν προσευχν κα πρωτστως το τηλαυγος φωτισμο το Παναγου Πνεματος. Δν εναι δυνατν ες λακς, σην λιπαρν πιστημονικν κα θεολογικν γνσιν κα ν χ, ν ποφανθ φ’ νς τσον εαισθτου κανονικο κα κκλησιολογικο ζητματος, ταν μλιστα κοιννητοι – σχισματικο, καθρημνοι κα ναθεματισμνοι πσκοποι «χειροτνησαν», μετ τς ς νω σοβαρωττας κκλησιαστικς ποινς, τρους «πισκπους» κα «Κληρικος». Σβομαι τν προσωπικτητα κα τν πιστημονικν κρσιν το λλογ. Καθηγητο κ.Βλασου Φειδ, λλ θεωρ τι δν εναι φρνιμον κα λυσιτελς ν περιορισθμεν ες τν γνμην νς κα μνου σοβαρο κατ τ λλα πιστμονος. Τοσοτον μλιστα, καθ’ σον τερος συνδελφος ατο μτιμος Καθηγητς, λλογιμτατος κ.Παναγιτης Μπομης τς δρας το Κανονικο Δικαου, χει λλοαν τοποθτησιν π το Οκρανικο ζητματος. |
| 4. Ατ εναι, πιστεω, μ λθεια κα πραγματικτης, Μακαριτατε κα γιοι Πατρες κα συνεπσκοποι δελφο. Μακ. ρχιεπισκπος Τιρννων κα πσης λβανας κ.ναστσιος, διερμηνεων τν πφασιν τς περ ατν ερς Συνδου, ες τ π 14ης ανουαρου 2019 ρχιεπισκοπικν του Γρμμα πρς τν Α.Θ.Π. τν Οκουμενικν Πατριρχην κ. Βαρθολομαον, διεκτραγδε τ δρμα τς Οκρανικς κκλησας κα στιγματζει τν ξ κοινωντων, καθρημνων, χειροτοντων - κα δ το ς «Προκαθημνου τς Ατοκεφλου Οκρανικς κκλησας» φερομνου κ.πιφανου -κα σχισματικν συγκροτηθεσαν «Ατοκφαλον κκλησαν», παραγκωνισθεσης τς κεσε κανονικς Οκρανικς κκλησας π τν Μητροπολτην Κιβου κ.νοφριον. Θεωρεται, λοιπν, σοφιστικ κα χι σοφ θερησις το λλογ. κ.Καθηγητο, φο παραθεωρε παντα τ ς νω, τ ποα προδλως προσκροουν ες τος Θεους κα ερος Καννας τς γας μας κκλησας, τ Κανονικν Δκαιον Ατς κα τν ν Ατ εροκανονικν τξιν, κα 5. Σεπτ μν εραρχα κατ τατα δν θ σταζε, προφανς, τν προσοχν Ατς ες τν δυναττητα κα τ δικαωμα το Οκουμενικο Πατριαρχεου ν χορηγ τν Ατοκεφαλαν ες παρχας – Κρτη το Οκουμενικο Θρνου, λλ ες τ ν κκλησιαστικ κοινωνα τς λλαδικς μν κκλησας κωλεται μ κ τς οτω πως δοθεσης Ατοκεφαλας ες σχισματικος, ναθεματισμνους, καθρημνους κα χειροτοντους «πισκπους» κα λοιπος «Κληρικος» κα συνεπς, ν μες, Μακ. Προκαθμενος ατς ερουργοντες ς Πρωθιερρχης κα ρχιεπσκοπος θηνν κα πσης λλδος δνασθε κ τν ερν Καννων ν μνημονεητε ες τν Μεγλην Εσοδον κα τ Δπτυχα κα τ βασικτερον ν συλλειτουργτε μετ το «νου Προκαθημνου» κ.πιφανου. Ατ εναι τ οσιδες θμα κα τ ζητομενον. Κα ατ δν δικαιοται πλς, λλ’ εναι ποχρεωμνη ν τ κρν ρμοδως κα παραιττως μ εροκανονικ κριτρια ερ Σνοδος τς εραρχας μας. πομνως ερ μν Σνοδος τς εραρχας, αρομνη ες τ ψος τν περιστσεων, θ δει, συνερχομνη νευ πιβραδνσεως τινος, ν επ ς ες νθρωπος, μετ το προσκοντος σεβασμο, λλ κα το πιβεβλημνου ασθματος εθνης ναντι Θεο κα νθρπων, τ «οκ ξεστι παραβανειν τος ερος Καννας κα παραθεωρεν τν κανονικν τξιν τς κκλησας». Ες τοιατα κρσιμα κα κατεπεγοντα θματα ταπεινς φρον τι δν χρειζεται π’ ριστον ναμον κα τρησις το κκλησιαστικο πρωτοκλλου. λλωστε εναι γνωστν τι τ βλμματα τν λοιπν Ατοκεφλων κατ τπους ρθοδξων κκλησιν εναι στραμμνα ες τν λληνορθδοξον Πατρδα μας κα τν λλαδικν μας κκλησαν, παρ’ ς τν πιβεβλημνην κνησιν κα πρωτοβουλαν ναμνουν. |
| ρθδοξη νατολ πο σταυρθηκε κα σταυρνεται π τος δυτικος Σταυροφρους ντεξε κα ντχει. Δν ξισλαμσθηκε οτε μ τν βα τν Μουσουλμνων κατακτητν κα γινε π ανες κυματοθραστης κα τ χρωμα τς σνετης Δσης. ρθδοξη Ρωσα μετ τν θεστικ λαλαπα το Κομμουνισμο νασυντσσεται κα δυναμνει κτω π ξια κα καν πολιτικ γεσα. Νομοθετε κα ργαννει τν κοινωνικ βο μ τς χριστιανικς κα τς ρθδοξες ξες. Ο Σταυροφροι τς Δσης πειλον, νομζοντας τι θ πιτχουν σα πτυχαν μ τν Κωνσταντινοπολη παλαι κα μ τν Σερβα στ νετερα χρνια. Δν περιμναμε, σοι ρθδοξοι δν πηρεαζμαστε π θνοφυλετικ κριτρια, τι ατ πο δν κατρθωσε Δση καθ λην τν διρκεια τς δετερης χιλιετας, ν διασπσει κα ν διαιρσει τος ρθοδξους, θ τ κατρθωνε στ τλος τς χιλιετας κα στς ρχς τς τρχουσας τρτης ν προκαλσει ντιπαλτητα κα σγκρουση μεταξ τν δο σχυρν τους κντρων, τς στορικς Κωνσταντινοπολης, ξασθενημνης τρα πολιτικ κα κκλησιαστικ, κα τς σχυρς κοσμοκρτειρας Μσχας, τν ποα ο Δυτικο πολογζουν, φθονον, πολεμον κα πιδικουν μ κθε τρπο ν ταπεινσουν, πως πραξαν κα μ τν παλαι κοσμοκρτειρα το Βοσπρου. 5. Κωνσταντινοπολη σμμαχος τν Δυτικν κα πρωτεργτρια στ συνεργασα μ τος Παπικος κα τος Προτεστντες. Τν πολιτικ κα κκλησιαστικ της ξασθνηση Κωνσταντινοπολη, διατερα μετ τν Μικρασιατικ Καταστροφ κα τν πληθυσμιακ της πογμνωση (1922), πεσθηκε ν θεραπεσει, στρεφμενη ποκλειστικ κα ντυπωσιακ πρς τ Δση, ποα γκλιασε θανσιμα τ Οκουμενικ Πατριαρχεο κα τ μετβαλε σ ργανο τν γεωπολιτικν της σχεδιασμν, αχμλωτο το Βατικανο, το Παγκοσμου Συμβουλου κκλησιν (ΠΣΕ) κα τν διπλωματικν μεθοδεσεων τς μερικς κα τς Ερπης. Δν πρχει χρος σ να ρθρο ν κατοχυρσουμε ατν τν να πραγματικτητα, κρως πικνδυνη γι τν ντητα τς ρθοδοξας, γι τν ντητα τς Μις, γας, Καθολικς κα ποστολικς κκλησας, πως φνηκε λοκθαρα στν π μερικανικ ποπτεα ργνωση κα λειτουργα τς ψευδοσυνδου το Κολυμπαρου τς Κρτης (2016) κα στν μ μερικανικ προτροπ κα μεθδευση χοργηση ψευδοαυτοκεφαλας στος σχισματικος τς Οκρανας (2018), μ εσπδηση στν κανονικ δικαιοδοσα τς κκλησας τς Ρωσας κα γνηση τς κανονικς τοπικς κκλησας τς Οκρανας, τς π τν μητροπολτη νοφριο. |
|
|
