| Теологические и метафизические основания христианской культуры предстают нашему взору своеобразной диалектикой христианской религиозной мысли и античного миросозерцания. Ориген жизнью своей живёт по-христиански, по воззрениям же своим на соделанное и Божественное эллинствует 94 . Источники 1 . Ориген. Ωριγνονς τον εις το κατα Ματθ ιον Εναγγλιον εξηγητικων. – Paris: Sources Chretiennes, t. 43,1992. 2 . Ориген. Ωριγνους τν ις τ κατ ωννην Ευαγγλιον ξηγητικν. – Paris: Sources Chretiennes, t. 120,1996. 3 . Ориген . Origenis homilia in Librum Regnorum I. – Paris: Sources Chretiennes, t. 328, 1986. 4 . Ориген . Origenis in Exodum. – Paris: Sources Chretiennes, т.321, 1985. 5 . Ориген . Origenius commentarium in cantico canticorum. – Paris: Sources Chretiennes, t. 375, 1991. 6 . Ориген . Homiliae in Jesu Nave. – Paris: Sources Chretiennes, t. 71, 1960. 7 . Ориген . Homilia in Sancto Luca. – Paris: Sources Chretiennes, t. 87, 1998. 8 . Ориген . “О Началах» – Новосибирск, 1993. 9 . Ориген . “О Молитве”, “Увещание к мученичеству” – Сам., 1992. 10 . Ориген . “Против Цельса” – М. 1997 11 . Августин Аврелий . Творения. – М., 1997 12 . Григорий Чудотворец , Мефодий Патарский . Творения. – М., 1997 13 . Деяния вселенских соборов. – СПб., «Воскресение», 1996. 14 . Евсевий Памфил . “Церковная История” – М., 1993. 15 . Иероним. О девственности. – М., 1995. 16 . Ириней Лионский . Творения. – М., 1996. 17 . Иустин Мученик . Творения. – М., 1996. 18 . Платон. Собрание сочинений. – М.. «Мысль», 1993. 19 . Плотин. Эннеады. – М., 1997. 20 . Порфирий. Жизнь Плотина//Диоген Лаэрций. О жизни, учениях и изречениях знаменитых философов. – М., 1978. 21 . Ранние Отцы Церкви. – Брюссель: “Жизнь с Богом”, 1988. 22 . Ранович А. Б. “Первоисточники по истории раннего христианства», “Античные критики христианства” – М., 1976. 23 . Сократ Схоластик . “Церковная История» – М., «РоссПЭн», 1996. 24 . Сочинения древних христианских апологетов. – СПб., «Але- тейя», 1999. 25 . Jacques Loew Fayard. Histoire du I’Eglise par Elle-meme. 1978. |
| Ο Πατριρχης Σερβας υπενθμισε τον κνδυνο εκλεψεως του αισθματος συνοδικτητας στον ορθδοξο κσμο «Η συνοδικτητα εναι μια απ τις ουσιαστικς ιδιτητες της Εκκλησας, που εκ διαισθσεως εναι κατανοητ σε οποιονδποτε ορθδοξο χριστιαν, αλλ παρλληλα χει να ανεξντλητο μυστηριακ περιεχμενο. Συνοδικτητα εναι και η αδελφικ ομοφροσνη των μελν της Οικουμενικς Ορθοδξου Εκκλησας, που χει ως Κεφαλ τον Κριο Ιησο Χριστ», υπενθμισε ο Αγιτατος Πατριρχης Σερβας Πορφριος στο χαιρετιστριο μνυμα προς τους διοργανωτς και μετχοντες στο διεθνς συνδριο «Η συνοδικτητα της Εκκλησας: θεολογικς, κανονικς και ιστορικς διαστσεις». Το συνδριο διεξχθη στις 11 Νοεμβρου 2021 στη Λαρα των Σπηλαων του Κιβου υπ την προεδρα του Μακαριωττου μητροπολτη Κιβου και πσης Ουκρανας Ονουφρου. Τον χαιρετισμ του Προκαθημνου της Ορθοδξου Εκκλησας της Σερβας ανγνωσε κατ την ναρξη των εργασιν ο εκπρσωπος του Πατριρχη Σερβας παρ τω Πατριρχη Μσχας και Πασν των Ρωσιν επσκοπο Μορβιτς Αντνιος. πως επεσμανε ο Αγιτατος Πατριρχης Πορφριος, πηγ της συνοδικτητας εναι η συνεργασα του Θεο και του ανθρπου, ο οποος εργζεται για την καλλιργεια της καρδις του, εν καρπς της ενισχσεως της συνοδικτητας καθσταται ο πολλαπλασιασμς της εντεταλμνης απ τον Θε αμοιβαας αγπης. «Ο Κριος μας κρινε να ζομε την εποχ, κατ την οποα “ψυγσεται γπη” (Ματθ. 24.12) και εκλεπει το ασθημα συνοδικτητας στον ορθδοξο κσμο», με λπη διαπστωσε ο Αγιτατος κ. Πορφριος και πρσθεσε: «Συνπεια αυτς της κρσεως ταν και οι συμφορς, που θτουν σε δοκιμασα την κανονικ Ουκρανικ Ορθδοξη Εκκλησα». Ο Προκαθμενος της Ορθοδξου Εκκλησας της Σερβας τνισε: «Η υποστριξη των σχισματικν, οι απειλς και η βα, η αρπαγ των ορθοδξων ναν και η υιοθτηση νμων που εισγουν διακρσεις και στρφονται κατ της κανονικς Ορθοδοξας, δεν μπορον να δικαιολογηθον για οποιουσδποτε κρατικος εθνικος λγους, διτι λα αυτ εναι μια ανοικτ μχη κατ του Σωτρος Χριστο, καθς και κατ της Μας, Αγας, Καθολικς και Αποστολικς Αυτο Εκκλησας». Υπηρεσα Επικοινωνας του ΤΕΕΣ με πηγ την ιστοσελδα του Ενημερωτικο Μορφωτικο Τμματος της Ουκρανικς Ορθοδξου Εκκλησας DECR Communication Service 11/15/2021 Βαθμολογα: 3.8 Ψφοι: 4 Βαθμολογα: 1 2 3 4 5 6 7 8 9 10 ΤΕΛΕΥΤΑΙΕΣ ΠΡΟΣΘΗΚΕΣ ΤΑ ΚΟΙΝΩΝΙΚΑ ΜΑΣ ΔΙΚΤΥΑ |
| Αυτν, μερικο απ τους Πατρες την ονμασαν καρδιακ ησυχα• λλοι, προσοχ• λλοι, φλαξη της καρδις• λλοι, νψη και αντρρηση• λλοι, ρευνα των λογισμν και φλαξη του νου• λοι μως με αυτ καλλιργησαν τη γη της καρδις τους και με αυτ αξιθηκαν να τραφον με το θεο μννα. Γι’ αυτ λει ο Εκκλησιαστς: «Ευφρανου, νε, στη νετητ σου και περπτα στους δρμους της καρδις σου μωμος και διξε απ την καρδι σου τον παροργισμ. Αν το πνεμα αυτο που εξουσιζει ρθει καταπνω σου, μην αφσεις τον τπο σου»(Εκκλ. 11,9· 10,4)• λγοντας τπο εννοε την καρδι, πως λει και ο Κριος: «Απ την καρδι βγανουν πονηρο διαλογισμο»(Ματθ. 15,19). Λει ακμη: «Μη σκορπζετε το νου σας εδ κι εκε»(Λουκ. 12,29), και:«Τ στεν εναι η πλη και δσκολη η οδς που οδηγε στη ζω!»(Ματθ. 7,14), και πλι: «Μακριοι οι πτωχο τω πνεματι»(Ματθ. 5,3), εκενοι δηλαδ που δεν απκτησαν μσα τους καμα ννοια τοτου του κσμου. Λει και ο Απστολος Πτρος: «Να εστε νηφλιοι και γρυπνοι• ο αντπαλος σας διβολος περιφρεται σαν το λιοντρι που ουρλιζει ζητντας ποιον να καταπιε κλπ.»(Α Πετρ. 5, 8). Και ο Παλος αναφρεται ολοφνερα στη φλαξη της καρδις ταν γρφει προς τους Εφεσους: «Η πλη μας δεν εναι εναντον ντων απ αμα και σρκα»(Εφ. 6,12). Και ο θεοι Πατρες μας γραψαν πολλ για τη φυλακ της καρδις, κι ποιος θλει ας διαβσει τα συγγρμματ τους να δει σα δηλαδ γραψε ο ασκητς Μρκος και σα λει ο Ιωννης της Κλμακας και ο Ησχιος και ο Φιλθεος Σινατης και ο Ησαας και ο Βαρσανοφιος και το βιβλο «Παρδεισος Πατρων» (Γεροντικ). Και τι λω πολλ; Κανες δεν μπρεσε, αν δε φλαξε το νου του, να φτσει στην καθαρτητα της καρδις, για να γνει ξιος να δει το Θε(Ματθ. 5,8). Γιατ χωρς την προσοχ κανες δεν μπορε να γνει «πτωχς τω πνεματι», μτε μπορε να πενθσει να πεινσει και να διψσει τη δικαιοσνη, και χωρς νψη κανες δεν μπορε να εναι αληθιν ελεμων καθαρς στην καρδι ειρηνοποις διωγμνος για χρη της δικαιοσνης(Ματθ. 5, 3–10)• και για να πω γενικ, με καννα τρπο δεν μπορε κανες ν’ αποκτσει λες τις θεπνευστες αρετς, παρ με τη νψη. |
| Πρωτοπρεσβτερος γγελος γγελακπουλος ΤΑΣ ΘΥΡΑΣ ΤΑΣ ΘΥΡΑΣ 3/11/2020 Βαθμολογα: 8.2 Ψφοι: 18 Βαθμολογα: 1 2 3 4 5 6 7 8 9 10 1 Κατανυκτικν Τριδιον, κδ. Φς Χ.Ε.Ε.Ν., θναι 2010, σσ. 618-635. 2 Ματθ. 21, 18-19. 3 Ματθ. 25, 41. 4 Ματθ. 23, 13-39. 5 ω. 2, 13-16. 6 Μρκ. 14, 71. 7 Πρξ. 23, 12 κα 21. 8 Πρξ, 23, 14. 9 Ρωμ. 9, 3. 10 Α Κορ. 16, 22. 11 ΑΓΙΟΣ ΝΙΚΟΔΗΜΟΣ ΑΓΙΟΡΕΙΤΗΣ, ρμηνεα ες τς ΙΔ πιστολς το ποστλου Παλου, τ. Α, κδ. ρθδοξος Κυψλη, Θεσ/κη 1989, σ. 697. 12 Α Κορ. 12, 3. 13 Γαλ. 1, 8. νθ’ νωτ., τ. Β, Θεσ/κη 1990, σσ. 248-249. 14 ΑΓΙΟΣ ΙΩΑΝΝΗΣ ΜΑΞΙΜΟΒΙΤΣ, λξη νθεμα κα σημασα της, 15 Γαλ. 1, 8-9. 16 βρ. 10, 31 κα 12, 29. 17 2ο Στιχηρ τν ποστχων το σπερινο τς Κυριακς τν Βαων, ν Τριδιον Κατανυκτικν, κδ. Φς Χ.Ε.Ε.Ν., θνα 2010, σ. 448. 18 Ο ΑΓΙΟΣ ΘΕΟΦΑΝΗΣ Ο ΕΓΚΛΕΙΣΤΟΣ ΓΙΑ ΤΑ ΑΝΑΘΕΜΑΤΑ, Μετφραση (λληνικ κ το γγλικο) : . Μ. Παντοκρτορος Μελισσοχωρου, http://www.impantokratoros.gr/39536729.el.aspx , Πρωττυπο κεμενο (ρωσσικ) : στ περιοδικ Pravoslavnaya Rus ( ρθδοξη Ρωσσα), #4, 1974, γγλικ κεμενο : 19 ΑΓΙΟΣ ΙΓΝΑΤΙΟΣ ΜΠΡΙΑΝΤΣΑΝΙΝΩΦ, μιλα στν Κυριακ τς ρθοδοξας, http://orthochristian.com/45266.html . «The meaning of anathema is the meaning of the Church’s spiritual cure of an illness in the human soul, which causes eternal death. All human teachings cause eternal death if they introduce their own thinking drawn from reason falsely so-called, from carnal mindedness—that common heritage of fallen spirits and men—into the God-revealed teaching about God. Human philosophies introduced into the teachings of the Christian Faith are called heresies, and adherence to these teachings is called evil belief». 20 . π., Brianceaninov.php, «Doctoria anatemei a fost întotdeauna socotit ca neaprat trebuincioas de ctre Sfânta Biseric în privina cumplitei boli a ereziei. Când Fericitul Teodorit, episcopul Cirului, dorind s se îndrepteasc în privina învinuirilor aruncate asupra lui, Prinii i-au cerut ca mai întâi de toate s-l dea anatemei pe ereziarhul Nestorie. Teodorit, care se lepdase de Nestorie, dar nu aa de hotrât cum se lepdase de el Biserica, a vrut s dea lmuriri. Prinii i-au cerut iari s dea anatemei cu hotrâre, fr alte explicaii, pe Nestorie i învtura acestuia. Teodorit a vrut din nou s dea lmuriri, îns Prinii au cerut iari ca el s dea anatemei pe Nestorie, ameninând c altminteri îl vor socoti eretic pe însui Teodorit. Teodorit a rostit anatema asupra lui Nestorie i a tuturor învturilor eretice ale acelei vremi. Prinii au dat slav lui Dumnezeu, l-au proclamat pe Teodorit pstor ortodox, iar Teodorit nu a mai cerut s dea lmuriri, cci lepdase din sufletul su pricinile care îl fceau s simt nevoia de a da lmuriri». |
| Царь Давид оплакивал Ионафана и Саула и сместил избыток своего горя и гнева на горы , на которых был убит помазанник Господень (2 Цар. 1:21). Святитель отмечает, что это нередко происходит у детей и женщин . 4. Отождествление с противоположным Отождествление с противоположным является защитным механизмом, во время которого, чтобы удовлетворить одно из наших чувств, человек создает другое, противоположное. Например, супруга Потифара, которая не смогла удовлетворить своего постыдного желания с Иосифом, обратила свое вожделение в гнев . 5. Сопротивление Душевная (психическая) болезнь является следствием душевно-духовного конфликта, и в случае, если разумная часть души одержит победу, то человек становится ближе к самопознанию, покаянию и спасению. Если же человека одолеют страсти, тогда человек становится плотским, после чего бессознательно взращивает в себе целый ряд патологических психологических механизмов с целью избежать суда своей совести. Молитвами святителя Иоанна Златоуста, благой Бог да дарует всем нам истинное познание человека — как самих себя, так и ближнего, чего нам сегодня так сильно не хватает. Перевод Александра Астанова Εις Ιω. 69, 1, PG 59, 377. Иов 21:9, Пс. 72:5. Εις Ματθ. 53, PG 58б 531. Εις Φιλιπ. 10, PG 62, 255, Εις Πραξ. 51, 5, PG 60, 358. 60, 175. Διογ. Λαρτ.,ΦII, 110, Στοβαου, Εκλογα II, 166. Εις Ματθ. 53, PG 58, 531. Εις Εφ. 5, 4, PG 62, 41. Περ μετανας 6, 5, PG 49, 321. Εις Πραξ. 31, 4, PG 60, 232. Περ μετανοας 1, PG 55, 457. Εις Ψαλμ. 143, PG 55, 457. См. 2 Кор. 12:5, 9:11, 30, 13:9. Περ μετανοας 7, 6, PG 49, 332. См. E.Zeller – W.Nestle Ιστορα της Ελληνικς Φιλοσοφας, μτφρ. Χ. Θεοδωρδη, Αθνα 1942, σ.144, 305. Εις Πραξ. 7, 3, PG 60, 67. Προς Σταγεριον 2, PG 47, 470. Εις τον γιον Απστολον Παλον 6, 4, PG 50, 504. Εις τους αγους Μακκαβαους 1, 2, PG 50, 619. Περ μετανοας 3, 4, PG 49, 297. Εις τον Οζαν 3, 4, PG 56, 113. Εις τον γιον μρτυρα Λουκιανν 2, PG 50, 523. Εις Ματθ. 19, 7, PG 57б 283. Εις Α Τιμ. 7, 1, PG 62б 533. |
| Αυτ εναι η τλεια ελεημοσνη. πως ο Χριστς υπφερε το θνατο για χρη μας και δωσε σε λους παρδειγμα και τπο(Α Πετρ.2,21), να πεθνομε ο νας για χρη του λλου, κι χι μονχα για τους φλους μας, αλλ και για τους εχθρος, ταν το καλε η περσταση. Δεν εναι ανγκη να χει κανες, δθεν για να ελεε. Αυτ μλλον εναι μεγλη ασθνεια. Αλλ κι αν δε χει κανες κτι για να ελεε, να χει ευσπλαχνα σε λους και με ,τι μπορε, να βοηθσει σους χουν ανγκη, αφνοντας κθε εμπαθ προσκλληση στα πργματα του βου και χοντας συμπθεια ια τους ανθρπους. Οτε πρπει να διδσκει απ κενοδοξα, για να ωφελσει δθεν ψυχς ασθενν, αυτς που δεν κανε προηγουμνως πρξη τα λγια του, αφο ο διος εναι πιο ασθενς απ εκενους που νομζει τι θα ωφελσει. Κθε πργμα χρειζεται τον καιρ του και δικριση, για να μη γνει τποτε χωρς να εναι καιρς δχως να χρειζεται. Για τον αδνατο προτιμτερο εναι η φυγ απ’ λα, και η ακτημοσνη εναι υπερβολικ καλτερη απ την ελεημοσνη. Με την απουσα εμπαθν προσκολλσεων αξινεται της κτης εντολς, πως λει ο Κριος: «Μακριοι σοι εναι καθαρο στην καρδι»(Ματθ. 5,8), δηλαδ εκενοι που κατρθωσαν κθε αρετ με γιους διαλογισμος και φτασαν να βλπουν τα πργματα πως εναι στη φση τους. Και τσι περν κανες στην ειρνη των λογισμν. «Μακριοι, λει οι ειρηνοποιο»(Ματθ. 5,9), δηλαδ εκενοι που χουν ειρηνοποισει την ψυχ και το σμα με το να υποτξουν τη σρκα στο πνεμα, για να μην επιθυμε πια η σρκα εναντον του πνεματος(Γαλ. 5,17), αλλ να βασιλεει η χρη του Αγου Πνεματος στην ψυχ και να την οδηγε πως θλει, αφο της χαρσει τη θεα γνση. Με τη γνση μπορε ο νθρωπος να υπομνει διωγμ, ονειδισμ και κακοποηση για την αρετ και χαρεται γιατ η ανταμοιβ του θα εναι μεγλη στους ουρανος(Ματθ. 5,10–12). λοι λοιπν οι μακαρισμο κνουν τον νθρωπο θε κατ χρη, με το να γνει προς, να ποθε κθε αρετ, να εναι ελεμων, απαθς, ειρηνοποις, να υπομνει κθε πνο με χαρ για την αγπη του Θεο και του πλησον. στε εναι δρα του Θεο και οφελομε να ευχαριστομε πολ το Θε γι’ αυτος και για τα παθλα που χουν, δηλαδ τη βασιλεα των ουρανν στο μλλον, εν σ’ αυτ τη ζω, παρηγορι και αφθονα κθε αγαθο και λεος απ το Θε, και τη φανρωση του Θεο με τη θεωρα των κρυφν μυστηρων που εναι κρυμμνα στις γιες Γραφς και σε λα τα κτσματα, και μεγλη ανταμοιβ στους ουρανος. Και γινμαστε μοιοι με το Χριστ με τη μμησ Του εδ στη γη και οι ”μακριοι” κθε εντολς, πργμα που εναι το ακρτατο αγαθ, το αντερο που μπορε να επιθυμσει ο νθρωπος. Επειδ κατ τον Απστολο μνο ο Θες εναι μακριος και κατοικε σε απρσιτο φως(ΑΤιμ. 6,15–16). Αλλ μ’ λο που χομε χρος να φυλξομε τις εντολς, μλλον να μας φυλξουν οι εντολς, ο φιλνθρωπος Θες ωστσο, θα χαρσει τα παθλα της εντολς και εδ και στον ουραν σ’ εκενον που πιστεει σ’ Αυτν. |
| 39 Κα ξελθν πορεθη κατ τ θος ες τ ρος τν λαιν· κολοθησαν δ ατ κα ο μαθητα ατο. Τ ΑΓΙ ΚΑΙ ΜΕΓΑΛ ΠΕΜΠΤ Ες τν τελετν το νιπτρος Εαγγλιον πρτον κ το κατ ωννην ιγ 3 – 11 Τ καιρ κεν, εδς ησος τι πντα δδωκεν ατ πατρ ες τς χερας, κα τι π Θεο ξλθε κα πρς τν Θεν πγει, 4 γερεται κ το δεπνου κα τθησι τ μτια, κα λαβν λντιον διζωσεν αυτν. 5 ετα βλλει δωρ ες τν νιπτρα, κα ρξατο νπτειν τος πδας τν μαθητν κα κμσσειν τ λεντ ν διεζωσμνος. 6 ρχεται ον πρς Σμωνα Πτρον, κα λγει ατ κενος· Κριε, σ μου νπτεις τος πδας; 7 πεκρθη ησος κα επεν ατ· γ ποι, σ οκ οδας ρτι, γνσ δ μετ τατα. 8 λγει ατ Πτρος· Ο μ νψς τος πδας μου ες τν ανα. πεκρθη ατ ησος· ν μ νψω σε, οκ χεις μρος μετ» μο. 9 λγει ατ Σμων Πτρος· Κριε, μ τος πδας μου μνον, λλ κα τς χερας κα τν κεφαλν. 10 λγει ατ ησος· λελουμνος ο χρεαν χει τος πδας νψασθαι, λλ» στι καθαρς λος· κα μες καθαρο στε, λλ» οχ πντες. 11 δει γρ τν παραδιδντα ατν· δι τοτο επεν· οχ πντες καθαρο στε. Τ ΑΓΙ ΚΑΙ ΜΕΓΑΛ ΠΕΜΠΤ Εαγγλιον δετερον κ το κατ ωννην ιγ 12 – 17 Τ καιρ κεν, τε νιψε ησος τος πδας τν μαθητν κα λαβε τ μτια ατο, ναπεσν πλιν, επεν ατος· Γινσκετε τ πεποηκα μν; 13 μες φωνετ με, Διδσκαλος κα Κριος, κα καλς λγετε· εμ γρ. 14 ε ον γ νιψα μν τος πδας, Κριος κα Διδσκαλος, κα μες φελετε λλλων νπτειν τος πδας. 15 πδειγμα γρ δδωκα μν, να καθς γ ποησα μν, κα μες ποιτε. 16 μν μν λγω μν, οκ στι δολος μεζων το κυρου ατο, οδ πστολος μεζων το πμψαντος ατν. 17 ε τατα οδατε, μακριο στε ν ποιτε ατ. Τ ΑΓΙ ΚΑΙ ΜΕΓΑΛ ΠΕΜΠΤ Ες τν Λειτουργαν κ το κατ Ματθαον Ματθ. κστ 2 – 20, ω. ιγ 3 – 17, Ματθ. κστ 21 – 39, Λουκ. κβ 43 – 44, Ματθ. κστ 40– 75, κζ’ 1 – 5 Επεν Κριος τος αυτο Μαθητας· Οδατε τι μετ δο μρας τ πσχα γνεται, κα υς το νθρπου παραδδοται ες τ σταυρωθναι. |
| Διχνε μακρι σου το πνεμα της πολυλογας. Γιατ σ’ αυτ βρσκονται φοβερτατα πθη, το ψεδος, η θραστητα, οι αστειτητες, η αισχρτητα, η μωρολογα και γενικς πως χει λεχθε: «απ την πολυλογα δεν θα ξεφγεις την αμαρτα»(Παροιμ. 10, 19). Ο σιωπηλς μως νθρωπος εναι θρνος της επιγνσεως(Παροιμ. 12, 23). Αλλ και λγο θα δσομε για κθε λγο περιττ και ανωφελ, επε ο Κριος(Ματθ. 12, 36). Επομνως η σιωπ εναι πολ αναγκαα και ωφλιμη. Σ’ εκενους που μας κακολογον και μας υβρζουν με κποιο τρπο μας κακομεταχειρζονται, χομε εντολ να μην ανταποδδομε την κακολογα την κακομεταχεριση, αλλ μλλον να τους εγκωμιζομε και να τους ευλογομε(Ματθ. 5, 44). Γιατ στο μτρο που ειρηνεομε με τους ανθρπους, πολεμομε τους δαμονες· εν ταν μνησικακομε και πολεμομε τους αδελφος μας, χομε ειρνη με τους δαμονες, με τους οποους χομε διδαχθε να χομε τλειο μσος(Ψαλμ. 138, 22) και ασυμφιλωτο πλεμο. Απφευγε να εξαπατς τον πλησον σου με δλια γλσσα, για να μην εξαπατηθες απ τον εξολοθρευτ. Γιατ κουσα απ τον προφτη τι «τον αιμοχαρ και δλιο νθρωπο ο Κριος τον αποστρφεται»(Ψαλμ. 5, 7), και «ας εξολοθρεσει ο Κριος λα τα δλια χελη και κθε γλσσα που λει μεγλα λγια»(Ψαλμ, 11, 4). Επσης απφευγε να επιπλξεις το παρπτωμα του αδελφο σου, για να μην ξεπσεις απ την καλωσνη και την αγπη. Εκενος που δεν χει καλωσνη και αγπη στον αδελφ του, δεν γνρισε το Θε, γιατ ο Θες εναι αγπη(ΑΙω 4, 8), καθς φωνζει ο Ιωννης, ο γιος της βροντς, ο αγαπημνος μαθητς του Χριστο. «Γιατ αν ο Χριστς, λει, ο Σωτρας λων, δωσε για χρη μας τη ζω Του, το διο και εμες οφελομε να δνομε τη ζω μας για χρη των αδελφν μας»(ΑΙω. 3, 16). Δικαιολογημνα η αγπη ονομστηκε μητρπολη των αρετν και συγκεφαλαωση του νμου και των προφητν(Ρωμ. 13, 9–10). Ας καταβλλομε λοιπν κθε κπο μχρις του επιτχομε την ιερ αγπη. Με αυτν ας αποτινξομε την τυραννα των παθν και ας υψωθομε στους ουρανος πετντας με τα φτερ των αρετν και θα δομε το Θε, σο εναι δυνατν στην ανθρπινη φση. |
| Διαφορετικ γνεται η ανγνωση των Γραφν απ τους αρχαρους στο βο της ευσβειας, διαφορετικ απ εκενους που πρκοψαν και φτασαν στο μσο και διαφορετικ απ εκενους που πλησιζουν προς την τελειτητα. Στους πρτους γνεται ρτος απ’ το τραπζι του Θεο που στηρζει τις καρδις τους(Ψαλμ. 103, 15) και τους δυναμνει στην πλη με τα πνεματα που ενεργον τα πθη και τους αναδεικνει ανδρεους μαχητς κατ των δαιμνων, στε να λνε: «Ετομασες μπροστ μου τραπζι, απναντι σ’ αυτος που με θλβουν»(Ψαλμ. 22, 5). Στους δετερους, γνεται κρασ απ θεκ ποτρι που ευφρανει τις καρδις τους και τους φρνει σε κσταση με τη δναμη των εννοιν και ανυψνει το νου τους απ το γρμμα του νμου που οδηγε στο θνατο(Β Κορ. 3, 6), μεταφροντς τον στα βθη του Πνεματος για να τα ερευνσει και κνοντς τον ικαν να γενν και να εφευρσκει θεα νοματα, στε και αυτο να λνε πολ ταιριαστ: «Και το ποτρι Σου με μεθ σαν το δυναττερο κρασ»(Ψαλμ. 22, 5). Στους τελευταους, γνεται λδι θεκο πνεματος, που αλεφει την ψυχ τους και την καταπρανει και την ταπειννει με την υπερβολ των θεων ελλμψεων και την ανυψνει ολκληρη πνω απ την ταπειντητα του σματος, στε και αυτ να αναφωνε με καχηση: «λειψες με λδι το κεφλι μου»(Ψαλμ. 22, 5), και: «Το λες Σου θα με καταδικει λες τις ημρες της ζως μου»(Ψαλμ. 22, 6). ως του με τους ασκητικος αγνες, με τον ιδρτα του προσπου μας, κατευθυνμαστε φιλπονα προς το Θε τιθασσεοντας τα πθη της σρκας, ο Κριος τρει μαζ μας, στο τραπζι των χαρισμτων Του, τον επιοσιο ρτο που παρασκευζεται με την καλλιργεια των αρετν και στηρζει τις καρδις των ανθρπων(Ψαλμ. 103, 15). ταν με την απθεια αγιαστε το νομ Του(Ματθ. 6, 9) απ μας, και βασιλψει Αυτς σε λες τις δυνμεις της ψυχς μας, αφο υποτξει και ειρηνψει τα χωρισμνα, εννο το καττερο σμα στον αντερο λογισμ, και γνει το θλημ Του σε μας πως γνεται στον ουραν(Ματθ. 6, 10), ττε ο Κριος πνει μαζ μας στη βασιλεα Του(Μαρκ. 14, 25), που γνεται μσα μας, καινοργιο υπρλογο ποτ της σοφας του λγου, το οποο αναμιγνεται με κατνυξη και γνση μεγλων μυστηρων. ταν τλος γνομε μτοχοι του Πνεματος του Αγου και υποστομε την καλ αλλοωση με την ανακανιση του νου μας(Ρωμ. 12, 20, ττε ο Κριος, ντας Θες, θα εναι μαζ με μας ως θεος, αθανατζοντας και το σμα μας. |
| Αν ο Χριστς κατοικε στις καρδις μας(Εφ. 3, 17) με την πστη, κατ το θεο Απστολο, και λοι οι θησαυρο της σοφας και της γνσεως εναι κρυμμνοι μσα σ’ Αυτν(Κολ. 2, 3), ρα λοι οι θησαυρο της σοφας και της γνσεως εναι κρυμμνοι μσα στις καρδις μας. Γνονται φανερο στην καρδι ανλογα με την κθαρση καθενς μσω της εργασας των εντολν. Αυτς εναι ο θησαυρς που εναι κρυμμνος στον αγρ της καρδις σου, τον οποον δε βρκες ακμη εξαιτας της αργας σου. Γιατ αν τον εχες βρει, θα πουλοσες τα πντα για να αγορσεις αυτ τον αγρ(Ματθ. 13, 44). Τρα αφο φησες τον αγρ, περιποιεσαι τα γρω του αγρο, στα οποα δεν βρσκεις τποτε λλο εκτς απ αγκθια και τριβλια. Γι’ αυτ λει ο Σωτρας: “Μακριοι σοι χουν καθαρ καρδι, γιατ αυτο θα δουν τον Θε”(Ματθ. 5, 8). Ττε θα δουν Αυτν και τους θησαυρος Του, ταν καθαρσουν τον εαυτ τους με την αγπη και την εγκρτεια. και τσο περισστερο θα Τον δουν, σο καθαρτεροι γνονται. Γι’ αυτ πλι λει: “Πουλστε τα υπρχοντ σας και δσετε ελεημοσνη, και να, θα εναι λα σας καθαρ”(Λουκ. 12, 33. 11, 41), γιατ δεν θα ασχολεσθε πια με τα σωματικ, αλλ ο στχος σας θα εναι να καθαρζετε απ μσος και ακρασα το νου σας (τον οποο ο Κριος ονομζει καρδι). Γιατ αυτ, με το να μολνουν το νου, δεν τον αφνουν να βλπει το Χριστ που κατοικε μσα του με τη χρη του αγου βαπτσματος. Οδος, η Γραφ ονομζει τις αρετς. Μεγαλτερη απ’ λες τις αρετς εναι η αγπη. Γι’ αυτ λεγε ο Απστολος: “Ακμη σας δεχνω μια εξαρετη οδ (την αγπη)”(Α Κορ. 12, 31). επειδ αυτη μας κνει να καταφρονομε τα υλικ πργματα και καννα απ τα πρσκαιρα να μην προτιμομε απ τα αινια. Η αγπη προς το Θε αντιστκεται στην επιθυμα, γιατ πεθει το νου να εγκρατεεται απ τις ηδονς. Η αγπη προς τον πλησον αντιστκεται στο θυμ, γιατ κνει τον νθρωπο να καταφρονε τη δξα και τα χρματα. Και αυτ εναι τα δο δηνρια που δωσε ο Σωτρας στον πανδοχα(Λουκ. 10, 35), για να φροντσει για σνα. Αλλ μη φανες αχριστος και σχετζεσαι πλι με τους ληστς, μπως ξαναπληγωθες, οπτε δεν θα βρεθες μισοπεθαμνος, αλλ νεκρς . |
|
|
