| να απ τα πιο εντυπωσιακ παραδεγματα τς εφαρμογς μιας ττοιας πολιτικς εναι η κοιν «λατρεα» τν εκπροσπων τς Ρωμαιοκαθολικς Εκκλησας [Ρ-Κ.Ε.], τς Ο.Ε.Κ.Ε. και τς Ο.Ο.Ε-Π.Κ., με επικεφαλς τον επσκοπο το Λουτσκ (Επισκοπεο τς Ρ-Κ.Ε.) Βιτλι Σκμποφσκι , τον ξαρχο το Λοτσκ Ιωσαφτ Γκβερα , τον Αρχιεπσκοπο το Σοκαλσκ-Τζβκοφ (Ο.Ε.Κ.Ε.) Μιχαλ Κλτουν , και τον Επσκοπο το Βλαντιμρ-Βλινσκυ (Ρ-Κ.Ε.) Ματθαο Σεβτσοκ . Η κοιν αυτ λατρεα λαβε χρα στις 2 Νοεμβρου, 2018 στην Ουνιτικ εκκλησα του Αγου Ιωακεμ και ννης (Βλαντιμρ-Βλσκυ). Η εκδλωση αυτ αφιερθηκε στη λατρεα το Ιωσαφτου (Κουντσλοβιτς), που τεκμηρινεται στην ιστορα τς Ορθοδοξας ως νθερμος δικτης και μισητς της. Αυτ το γεγονς οτε καν ενχλησε να υψηλβαθμο μλος τς Ο.Ο.Ε-Π.Κ. που συμμετεχε στην κοιν προσευχ πνω στα " λεψανα του Αγου Ιωσαφτου " και μλησε για την ανγκη για εντητα με την Ο.Ε.Κ.Ε. " χι στα λγια, αλλ στην πρξη . " Ακμη κι ο Μητροπολτης Επιφνιος δεν χει ενδοιασμος ς προς την τλεση απ κοινο «Λειτουργας» και " προσευχν " με τον ηγτη των ουκρανν Ουνιτν. Για παρδειγμα, στις 21 Αυγοστου, 2019, ο επικεφαλς τς Ο.Ε.Κ.Ε., Σβιατολαβ Σεβτσοκ, κι ο επικεφαλς τς «Ορθδοξης Εκκλησας τς Ουκρανας» απ κοινο «αγασαν» να μνημεο για τους Ουκρανος εθνικιστς στο νεκροταφεο το Σμπορ. χι λιγτερο σημαντικ κατεθυνση για την επκταση του " παραθρου βερτον " στα συμφροντα τς Ουνας εναι επσης η επεξεργασα σχεδου καταβρχθισης απ την Ο.Ε.Κ.Ε. ενς απ τα μλη που υπρχει ξχωρα απ την " ουκρανικ αυτοκφαλη Ορθδοξη εκκλησα [Ο.Α.Ο.Ε.] " - την «[Ο.Α.Ο.Ε.](ο)», δηλ. την πρην επαρχα Χρκοβο-Πολτβα τς [Ο.Α.Ο.Ε.] ). Αυτ η διαδικασα κυρθηκε/εγκρθηκε απ το Βατικαν, το οποο δημιοργησε de facto το πρτο προηγομενο στην ιστορα τς σγχρονης Ουκρανας σε ,τι αφορ στην μετταξη στην Ουνα μις θρησκευτικς δομς που χει αυτο-προσδιορισθε ως Ορθδοξη. Σμφωνα με εμπειρογνμονες, αυτ η πρωτοβουλα θα πρπει να θεωρηθε ως τελειοποση μιας τεχνικς ενσωμτωσης τς ουκρανικς Ορθοδοξας σε καθολικς δομς. Απ αυτ την ποψη, παρεμπιπτντως, αξζει να προσξουμε το γεγονς τι η διαδικασα συγχνευσης τς [Ο.Α.Ο.Ε.](ο) με την Ο.Ε.Κ.Ε. δεν σταμτησε ακμη και μετ τη δημιουργα τς Ο.Ε.Ο. ως σημεου επαννταξης διαφρων οργανσεων που χουν αποσχιστε απ την Ορθοδοξα. Αυτ μαρτυρε για ακμη μια φορ τι οι Ουντες δεν θεωρον την δομ που σχηματστηκε απ τον Φανρι ως μακροπρθεσμο, ανεξρτητο και ιστιμο πακτη στην θρησκευτικ σφαρα της Ουκρανας. Επιπλον, προετοιμζουν γι την Ο.Ε.Ο. ναν κπως διαφορετικ, πολ λιγτερο σημαντικ και ευγνμονα ρλο. |
| Материал из Православной Энциклопедии под редакцией Патриарха Московского и всея Руси Кирилла ИОАКИМ ПАПУЛАКИС [Иоаким Итакиец, Ватопедский; греч. Ιωακεμ Παπουλκης, Ιθακσιος ( ξ Ιθκης), Βατοπαιδηνς] (1786, с. Каливия, о-в Итака - 2.03. 1868, Итаки (Вати), там же), прп. (пам. греч. 2 марта, 10(23) мая). Род. в благочестивой христ. семье, получил в крещении имя Иоанн. Его отец, Ангелос Патрикиос, капитан корабля, овдовев, вступил во 2-й брак. Мачеха невзлюбила Иоанна и настраивала против него отца. Юноша был вынужден поступить юнгой на чужой корабль. Однажды, когда его судно причалило к п-ову Халкидики близ Афона, юнга, воспользовавшись отлучкой капитана Г. Хадзиса, отправился в мон-рь Ватопед . Посещение мон-ря произвело столь сильное впечатление на Иоанна, что он стал просить игумена принять его в число братии, и тот согласился взять его послушником. Капитан, разыскав Иоанна, хотел забрать его из мон-ря, т. к. нес за него ответственность перед его отцом. Иоанну и игумену с трудом удалось уговорить капитана оставить юношу в Ватопеде. Прп. Иоаким Папулакис. Икона. ХХ в. (мон-рь Пресв. Богородицы Макриррахис в Пиерии) Прп. Иоаким Папулакис. Икона. ХХ в. (мон-рь Пресв. Богородицы Макриррахис в Пиерии) Иоанн, принявший постриг с именем Иоаким, впосл. был назначен экономом и занимал эту должность до начала Греческой национально-освободительной революции (1821-1829), когда отправился на Пелопоннес, в Эпир и Центр. Грецию для поддержки повстанцев. Известно, что в 1822 г. И. П. находился в числе приближенных Григория (Дендриноса), еп. Евдокиадского (активного участника восстания, сотрудничавшего с Т. Негрисом, А. Маврокордатосом и Г. Кундуриотисом), а в 1825 г.- среди соратников архим. Григория Папафлессаса. В эти годы по молитве И. П. жители окрестностей Калавриты на Пелопоннесе были избавлены от нашествия саранчи. В 1826 г. И. П. вместе с иереем Иоанном Макрисом приобрел небольшой корабль, чтобы снабжать продовольствием повстанцев и перевозить женщин и детей с зап. берега Пелопоннеса на Ионические о-ва, принадлежавшие англичанам. |
| Αρχεο Пн O επικεφαλς της Ρωσικς Εκκλησιαστικς Αποστολς στην Ιερουσαλμ συμμετεχε στην πατριαρχικ Θεα Λειτουργα στη Γιφα 22 Νοεμβρου 2023 τος 12:34 Στις 21 Νοεμβρου 2023, εορτ της Συνξεως των Αρχαγγλων Μιχαλ και Γαβριλ και των λοιπν Ασωμτων ο επικεφαλς της Ρωσικς Εκκλησιαστικς Αποστολς στην Ιερουσαλμ αρχιμανδρτης Βασσιανς Ζμεφ, συνοδευμενος απ τον γραμματα της Αποστολς ηγομενο Νκωνα Γκολφκο, μετβη στην ιερ μον του Αρχαγγλου Μιχαλ στη Γιφα, που συμμετεχε στη Θεα Λειτουργα, προεξρχοντος του Μακαριωττου Πατριρχη της Αγας Πλεως Ιερουσαλμ και πσης Παλαιστνης Θεοφλου Γ. Επσης συλλειτοργησαν ιερρχες της Σιωντιδος Εκκλησας: ο μητροπολτης Ναζαρτ Κυριακς, ο αρχιεπσκοπος Κωνσταντνης Αρσταρχος, ο μητροπολτης Ελενουπλεως Ιωακεμ, ο αρχιεπσκοπος Ιππης Δαμασκηνς, καθς και κληρικο της Αγιοταφιτικς Αδελφτητας και ιερωμνοι προσκυνητς. Η Θεα Λειτουργα τελσθηκε στην ελληνικ, την αραβικ, την εκκλησιαστικ σλαβονικ και τη ρουμανικ γλσσα, αναφρει το Γραφεο Τπου της Ρωσικς Εκκλησιαστικς Αποστολς. Η ελληνορθδοξη ιερ μον του Αγου Αρχαγγλου Μιχαλ ευρσκεται στις ακτς της Μεσογεου. Χρη στην τοποθεσα το ιερ καθδρυμα ανκαθεν παρεχε φιλοξενα σε λους τους προσκυνητς, οι οποοι κατφθαναν στον λιμνα της Ιππης, προκειμνου να πραγματοποισουν απ εκε προσκυνηματικς επισκψεις στα ιερ προσκυνματα της Παλαιστνης. Χιλιδες Ρσοι προσκυνητς οι οποοι δι θαλσσης αφχθησαν στην Ιππη απ την Οδησσ, τις πρτες ημρες της παραμονς τους στους Αγους Τπους φιλοξενονταν σε αυτ τη μον. Η αρχαα ιερ μον, που παρκμασε με την προδο του χρνου, ανακαινσθηκε και καλλωπσθηκε απ τον Πατριρχη Κριλλο Β το 1852. Το 1961 μια καταστροφικ πυρκαγι σρωσε τη μον: το καθολικ της μονς συνεπεα της πυρκαγις καταστρφηκε ολοσχερς, στη συνχεια η μον ερμωσε και οι κτηριακς εγκαταστσεις περιλθαν σε αξιοθρνητη κατσταση. Μλις το 1990 η μον αναστηλθηκε εκ θεμελων με τους κπους και μχθους του αρχιμανδρτη Δαμασκηνο (σμερα αρχιεπισκπου Ιππης). Календарь ← 21 апреля 2024 г. (8 апреля ст.ст.) воскресенье Неделя 5-я Великого поста. Глас 5-й. Прп. Марии Египетской (переходящее празднование в 5-ю Неделю Великого поста). Апп. Иродиона, Агава, Асинкрита, Руфа, Флегонта, Ерма и иже с ними (I). Свт. Нифонта, еп. Новгородского (1156). Прп. Руфа, затворника Печерского, в Дальних пещерах (XIV). Мч. Павсилипа (117–138). Свт. Келестина, папы Римского (432). Сщмч. Сергия Родаковского пресвитера (1933). Литургия св. Василия Великого. Утр. – Ев. 2-е, Мк., 70 зач., XVI, 1–8 . Лит. – Евр., 321 зач. (от полу), IX, 11–14 . Мк., 47 зач., X, 32–45 . Прп.: Гал., 208 зач., III, 23–29 . Лк., 33 зач., VII, 36–50 . 23 Ιανουαρου 2024 τος © Patriarchia.ru , 2005 – 2024 Με την επιφλαξη παντς νομμου δικαιματος © Сделано в Κατασκευ απ Stack Group Поделитесь с друзьями |
| Материал из Православной Энциклопедии под редакцией Патриарха Московского и всея Руси Кирилла КАЛЛИНИК (Деликанис) [греч. Καλλνικος] († 11.01.1934), митр. Кесарии Каппадокийской, историк и церковный писатель. Род. в семье свящ. Михаила Деликаниса в г. Митилини на о-ве Лесбос, по одним сведениям, ок. 1852 г. ( Ιωακεμ (Μαρτινιανς). 1934. Σ. 21), по другим - ок. 1855 г. (Θνατος μητροπολτου Καισαρεας Καλλινκου. 1934. Σ. 45). Получил начальное образование в Митилини, затем поступил в военно-медицинское училище, которое вскоре оставил. В 1877 г. перешел в католичество и продолжил образование в коллегии св. Афанасия в Риме, где получил диплом доктора богословия и был рукоположен во иерея униат. титулярным епископом Филиппийским и Драмским. Служил священником греч. обряда в Латеранском соборе в Риме. В 1884 г. возвратился в лоно Православия и был признан священником без реординации. В 1885 г. К. отправился на Афон и провел там более года, работая в монастырских б-ках. В 1886 г. он был назначен преподавателем Патриаршей семинарии в квартале Балат. Одновременно К. давал уроки в греко-франц. лицее Хадзихристоса и в уч-ще Басмадзиду в Пере. После закрытия Патриаршей семинарии К. стал настоятелем ц. свт. Николая Чудотворца в Галате, а затем иерокириксом (священнопроповедником) ц. Введения Пресв. Богородицы в Пере. В 1893 г. он был назначен инспектором церковных школ К-поля и пригородов, а в 1901 г.- архивариусом К-польской Патриархии и главным редактором газеты К-польской Православной Церкви «Экклисиастики Алифия» (Церковная правда). В 1902 г. возведен в сан архимандрита. К. систематизировал и исследовал архивные документы османского периода. Его труд, не потерявший значения до наст. времени,- 3-томное издание «Официальные церковные документы, сохранившиеся в кодиках Патриаршего архивохранилища». Автор многочисленных статей (гл. обр. в журналах «Экклисиастики Алифия» и «Ортодоксия») и исследований, посвященных как истории древней Церкви (в т. ч. Вселенским I и III Соборам), так и актуальным проблемам К-польского Патриархата (напр., взаимоотношениям с Болгарским Экзархатом и Антиохийским Патриархатом), а также вопросам канонического права. |
| Αθναι, 1917 [Доклад перед Высшим церковным судом относительно судебного дела бывших членов Синода Феоклита Афинского, Арсения Ларисского, Авросия Фокидского, Дамаскина Кефалинийского, Дамаскина Илийского: во время заседания 2 окт. 1917 г.]; Επ τς κκλησιαστικς καταστσεως μελται: 25 Νοεμβρου 1921 - 24 Ιανουαρου 1922. Κωνσταντινοπολις, 1922 [Исследования относительно церковного положения: 25 нояб. 1921 - 24 янв. 1922]; Τ δκαια το Οκουμενικο Πατριαρχεου ν Τουρκ: Μελται. Κωνσταντινοπολις, 1922 [Права Вселенского Патриархата в Турции: Исследования]; Επ το νου μερολογου. Κωνσταντινοπολις, 1924 [Относительно нового календаря]; Περ τς Ιερς Μονς Αγας Τριδος Χλκης κα τς ν ατ Θεολογικς Σχολς διλεξις. Αθναι, 1925 [Доклад о мон-ре Св. Троицы на Халки и находящейся в нем Богословской школе]; Ο ν Αγοις Αρχιεπσκοπος Κωνσταντινουπλεως Θτιος//Ορθοδοξα. Κωνσταντινοπολις, 1926. Τ. 1. Σ. 194-404 [Иже во святых архиеп. К-польский Фотий]; Η Αγγλικαν Εκκλησα. Κωνσταντινοπολις, 1930 [Англиканская Церковь]; Η πρτη ν Νικα Οκουμενικ Σνοδος. Κωνσταντινοπολις, 1930. Θεσσαλονκη, 1997 2 [Первый Вселенский Собор в Никее]; Α ξισεις τν πισκπων τς Παλαις Ρμης: Ιστορικ μελτη. Κωνσταντινοπολις, 1932 [Притязания епископов Ветхого Рима: Историческое исследование]; Η τρτη ν Εφσ Οκουμενικ Σνοδος. Κωνσταντινοπολις, 1932 [Третий Вселенской Собор в Эфесе]. Лит.: Θνατος μητροπολτου Καισαρεας Καλλινκου//Ορθοδοξα. Κωνσταντινοπολις, 1934. Τ. 9. Σ. 42-49; Ιωακεμ (Μαρτινιανς), μητρ. Πτολεμαδος. Ο Καισαρεας Καλλνικος Δελικνης//Εκκλησα. Αθναι, 1934. Τ. 12. Σ. 21-23; Κρρης Κ. Π. Καλλνικος. Ο Δελικνης//ΘΗΕ. 1965. Τ. 7. Στ. 254-255; Σταυρδης Β. Θ. Επισκοπικ στορα το Οκουμενικο Πατριαρχεου: Α ντς τς Τουρκας μητροπλεις κατ τν 20ν ανα. Θεσσαλονκη, 1996. Σ. 45-46; idem. Επισκοπικο κατλογοι κατ τος κδικας τν πομνημτων το ρχειοφυλακου το Οκουμενικο Πατριαρχεου. Αλεξανδροπολη, 20002. Σ. 396, 406, 440; idem. Ο Οκουμενικο Πατριρχαι, 1860 - σμερον. Θεσσαλονκη, 20042. Σ. 477, 487, 500-501, 516-518, 527, 550, 562, 567, 1041. О. В. Л. Рубрики: Ключевые слова: АВЕРКИЙ († 1878), бывший митр. Врачанский Константинопольского Патриархата, переводчик духовной литературы с греческого и сербско-хорватского языков |
| Με ευλογα του Μακαριωττου Πατριρχη Ιεροσολμων Θεοφλου Γ την Σιωντιδα Εκκλησα εκπροσπησε στο φρουμ ο αρχιμανδρτης Μελτιος Μπασλ, εκπρσωπος της ιερς μονς Αγας ννης (των Αγων Ιωακεμ και ννης) στον τπο γεννσεως της Παναγας στην Παλαι Πλη της Ιερουσαλμ. Ο αρχιεπσκοπος Σεβαστεας Θεοδσιος εκ μρους του Πατριαρχεου Ιεροσολμων απστειλε βιντεοσκοπημνο μνυμα προς τους συμμετχοντες στη συνντηση. Επσης αναγνσθηκαν χαιρετισμο εκ μρους του προδρου του Συνοδικο Τμματος εκκλησιαστικς ευποιας και κοινωνικο ργου επισκπου Βερεγις Παντελεμονος, του επικεφαλς της εκκλησιαστικς επαρχας Ρωσας και Νοβοναχιτσεβν της Αρμενικς Αποστολικς Εκκλησας, του επικεφαλς της Πνευματικς Συνελεσεως μουσουλμνων της Ρωσας κ.. Μεγλο ενδιαφρον προκλεσε η παρμβαση του διευθυντ του Ινστιτοτου των χωρν Ασας και Αφρικς του Πανεπιστημου Λομονσοφ Α. Μσλοφ με ττλο «Νες μελτες των θρησκειν στην Ασα και ζητματα ταυττητας της κοινωνας». Κατ την ολοκλρωση της τελετς ενρξεως υπεγρφη συμφωνα μεταξ της Ενσεως για τη συνδρομ στη διαφλαξη των παραδοσιακν πνευματικν αξιν «Χριστιανικς κσμος» και του Φιλανθρωπικο ιδρματος «Ρουσρ». Στο φρουμ, το οποο θα ολοκληρωθε στις 28 Οκτωβρου συμμετχουν εκπρσωποι κοινωνικν οργανσεων της Ρωσας και λλων χωρν. Την πρτη ημρα της εκδηλσεως πραγματοποιθηκε θεματικ συζτηση με ττλο «Η κοινωνικ διπλωματα και ο διαπολιτισμικς διλογος» με συντονιστ τον σμβουλο του Τμματος του Γραφεου του Προδρου της Ρωσικς Ομοσπονδας επ εσωτερικς πολιτικς Π. Κοστιλιφ. Ο ιερας Δημτριος Σαφνοφ στην εισγησ του «Επκαιρα ζητματα του διαθρησκειακο διαλγου, που υλοποιεται απ τη Ρωσικ Ορθδοξη Εκκλησα» προβη σε επισκπηση των βασικν κατευθνσεων αυτο του ργου. Κλυψε αναλυτικ το διλογο με τις ισλαμικς κοιντητες και ειδικτερα με τον Οργανισμ Πολιτισμο και Ισλαμικν Σχσεων του Ιρν, το Πανεπιστμιο Al-Azhar κ.. Επσης ο εισηγητς ενημρωσε για τις πιο πρσφατες συναντσεις του Αγιωττου Πατριρχη Κυρλλου και του προδρου του ΤΕΕΣ μητροπολτη Βολοκολμσκ Αντωνου με εκπροσπους του ισλαμικο κσμου, επισημανοντας τσεις και προοπτικς στην ανπτυξη του διαθρησκειακο διαλγου. |
| Αρχεο Пн Ο Μακαριτατος Πατριρχης Ιεροσολμων Θεφιλος προστη των πανηγυρικν λατρευτικν εκδηλσεων στη Ρωσικ Εκκλησιαστικ Αποστολ 5 Ιουνου 2023 τος 18:11 Στις 5 Ιουνου 2023, ημρα του Αγου Πνεματος, η οποα σμφωνα με την ιεροσολυμιτικ παρδοση αποτελε πανγυρη της Ρωσικς Εκκλησιαστικς Αποστολς στην Ιερουσαλμ, ο Μακαριτατος Πατριρχης της Αγας Πλεως Ιερουσαλμ και πσης Παλαιστνης Θεφιλος Γ προστη της Θεας Λειτουργας στον ιερ να της Αγας Τριδος της Αποστολς. Συλλειτοργησαν ο μητροπολτης Καπιτωλιδος Ησχιος, ο αρχιεπσκοπος Ουγκν και Νισπρεν Πτρος, εκ μρους της Ορθοδξου Εκκλησας της Μολδαβας του Πατριαρχεου Μσχας, ο αρχιγραμματας της Ιερς Συνδου του Πατριαρχεου Ιεροσολμων αρχιεπσκοπος Κωνσταντνης Αρσταρχος, ο μητροπολτης Ελενουπλεως Ιωακεμ, ο επικεφαλς της Ρωσικς Εκκλησιαστικς Αποστολς στην Ιερουσαλμ αρχιμανδρτης Αλξανδρος Γλισοφ κ.. Παρστησαν στη Θεα Μυσταγωγα ο πρσβυς της Ρωσικς Ομοσπονδας στο Ισραλ Α. Βκτοροφ, ο πρσβυς της Δημοκρατας της Λευκορωσας στο Ισραλ Ε. Βορομπιφ, ο επικεφαλς της αποστολς της Ρωσικς Ομοσπονδας στο Κρτος της Παλαιστνης Γ. Μπουατσντζε, λλοι επσημοι, καθς και πολυπληθες ομδες ρωσοφνων προσκυνητν απ την Ιερουσαλμ, τη Ρωσα και τη Μολδαβα. Την ημρα του Αγου Πνεματος ο κριος ρωσικς νας των Αγων Τπων, ο ιερς νας της Αγας Τριδος στην Ιερουσαλμ, ταν γεμτος πιστος, οι οποοι προσλθαν στη Μετληψη του Θεου Σματος και Αματος του Χριστο, που παρλαβαν απ τα χρια του Μακαριωττου Πατριρχη Ιεροσολμων και πολυεθνικο ιερο κλρου, ο οποος μοιρσθηκε με τον Μακαριτατο την πανγυρη της κοινς προσευχς. Σημειωτον, τι η Θεα Σναξη τελσθηκε στην εκκλησιαστικ σλαβονικ, την ελληνικ, την αραβικ και τη μολδαβικ γλσσα. Μετ την απλυση της Θεας Μυσταγωγας ο Μακαριτατος απευθνθηκε στον επικεφαλς της Ρωσικς Εκκλησιαστικς Αποστολς και το εκκλησασμα, επισημανοντας: « πιλμψασα σμερον χρις το γου Πνεματος συνγαγε πντας μς ν τ φερωνμ τοτ Να τς γας Τριδος, να ορτσωμεν τν Πεντηκοστν, τν πιδημαν δηλοντι το γου Πνεματος, συμμετχοντες τ εχαριστιακ θε μυστηρ το Σματος κα το Αματος το Θεο κα Σωτρος μν ησο Χριστο». |
| 1071 . Κατ της κακαδξου περ της θετητος του ονματος Ιησος διδασκαλας. – Εκκλησιαστικ Αλθεια. Ν. 33, 1913. Σ 187–192. 1072 . Κομνηνς Π. εν A γω " Ορει θρησκευτικ ερις.– Εκκλησιαστικς Φρος. Ν. 11. Αλεξνδρεια, 1913. Σ. 361–372. 1073 . Κωνσταντνου Μ. Δ. Ρμα Θεο κραταον. A φιγματικ κεμενα απ την Παλαι Διαθκη. Θεσσαλονκη, 1998. 1074 . Μαμαλκης Ι. Μ. Το « Αγιον » Ορος ( " Αθως) δια μσου των αινων. Θεσσαλονκη, 1971. 1075 . Μεταξκης Μ. Το « Αγιον ρος και ρωσικ πολιτικ εν Ανατολ. » Αθναι, 1913. 1076 . Μυλωνκος Ν. Γ. « Αγιον ρος και Σλβοι. » Αθναι, 1960. 1077 . Οι Ονοματολτραι εν A γω " Ορει.– Εκκλησιαστικς Κρυξ. Ν. 3, 1913. Σ. 708–720. 1078 . Πατριαρχικν γρμμα Οικουμενικο Πατριρχου Γερμανο Ε– ου προς αντιπροσπους 1. Κοιντητος Αγου ρους απ 5.4.1913. – Εκκλησιαστικ Αλθεια. Ν. 33, 1913. Σ. 145–146. 1079 . Πατριαρχικν γρμμα Οικουμενικο Πατριρχου Ιωακεμ Γ– ου προς γομενον Μονς Παντελεμονος απ 12.9.1912. – Εκκλησιαστικ Αλθεια. Ν. 33, 1913. Σ. 144–145. 1080 . Πρακτικ Ιερς Κοιντιητος του Αγου ρους.– Παπουλ– δης Κ. Ο Ρσοι Ονοματολτραι του Αγου " Ορους. Θεσσαλονκη, 1977. Σ. 77–114. 1081 . Παπουλδης Κ. " Ονοματολτραι. τεροδιδασκαλα Ρσων μοναχν του Αγου ρους κατ την δευτραν δεκαεταν του 20– ανος. – Μακεδνικα 11, 1971. Σ. 117–166. 1082 . Παπουλδης Κ. Σοφιολογα και Πνευματολογα παρ Σ. Βουλ– γκοφφ και Βλ. Λσσκι. – Εκκλησα 47, 1970. Σελ. 209–210, 398–400, 435–438, 494–496. 1083 . Παπουλδης Κ. Ο Ρσοι Ονοματολτραι του Αγου ρους. Θεσσαλονκη, 1977. 1084 . Παπαδπουλος Ν., πρωτοπρεσβτερος. " Ονοματολτραι.– γκυκλοπαιδικν Λεξικν Ελευθερουδκη 10, 1930. Σ. 91. 1085 . Ρακτιβν Κ. Δ. γγραφα και σημεισεις εκ της πρτης ελληνικς διοικσεως της Μακεδονας (1912–1913). Θεσσαλονκη, 1951. 1086 . Τσιρκης Ν. Ε. Παντελεμονος Αγου Μον.– Θρησκευτικ και θηκ Εγκυκλοπαδεια 9, 1966. Σ. 1136. 1087 . Χερουβεμ, αρχιμανδρτης. Καλλνικος συχαστς. ροπς Αττικς, 1990. Читать далее Источник: Священная тайна Церкви : Введение в историю и проблематику имяславских споров/Митр. Иларион (Алфеев). - Изд. 3-е, испр. - СПб. : «Издательство Олега Абышко» ; М. : Храм иконы Божией Матери «Всех скорбящих Радость» на Большой Ордынке в Москве, 2013. - 912 с. (Серия «Библиотека христианской мысли. Исследования»). Вам может быть интересно: |
| См.: Антоний (Булатович), иеросхимонах. Моя борьба с имяборцами. С. 21–22. 1098 Там же. С. 17–18. 1099 Там же. С. 25. 1100 Там же. С. 26. 1101 Там же. С. 28. 1102 Выходцев Ε " . I часть истории афонской смуты. С. 54–55. 1103 Там же. С. 66–68. 1104 См.: Определение Святейшего Синода 2670 от 14 марта 1916 года по вопросу о праве афонских иноков совершать священнослужение. Цит. по: Забытые страницы русского имяславия. С. 270 (ГАРФ. Ф. 3431. Оп. 1. Д. 359. Л. 112–123об.). 1105 Выходцев Ε " . I часть истории афонской смуты. С. 71. 1106 Цит. по: Русский инок 20, 1912. С. 78–79. См. также: Забытые страницы русского имяславия. С. 35. Греческий текст послания см. в: Πατριαρχικν γρμμα Οικουμενικο Πατριρχου Ιωακεμ Γ " -ου προς γομενον Μονς Παντελεμονος απ 12.09.1912. — Εκκλησιαστικ Αλθεια. Ν. 33, 1913. Σελ. 144–145. 1107 Выходцев Ε. Ι часть истории афонской смуты. С. 76–83. 1108 Антоний (Булатович), иеросхимонах. По поводу именуемой грамоты патриарха Иоакима (Письмо к издателю). — Московские ведомости, 9.03.1913 57). С. I. 1109 См.: Троицкий С. В. Афонская смута. — Начала 1–4, 1995. С. 137. Ср.: Па–хамий, ипок. История Афонской смуты. С. 24. 1110 Схимонах Мартиниан (Белоконь) — одно из главных действующих лиц в стане имяславцев. 1111 Полный текст протокола см. в: Забытые страницы русского имяславия. С. 23–33 (НИОР РГБ. Ф. 765. К. 4. Д. 15). 1112 Там же. С. 33. 1113 Антоний (Булатович), иеросхимонах. Моя борьба с имяборцами. С. 30–32. 1114 См.: И. А. Вести с Афона. — Русский инок 21–22, 1912. С. 83. 1115 Подробнее об этом см. в: Дмитриевский А. А. Афон и его новое политическое международное положение. СПб., 1913. 1116 Охрана Афона. — Русское слово, 29.01.1913 24). 1117 Судьба Афона. — Русское слово, 29.01.1913 24). 1118 См.: Троицкий С. В. Афон и международное право. Богословские труды 33. М, 1997. С. 144–145. 1119 Архимандрит Давид (Мухранов, 11931) происходил из крестьян Симбирской губернии. Был на военной службе, в зрелые годы принял монашеский постриг. В 1888–1898 годах заведовал Санкт–Петербургским подворьем афонского Андреевского скита. В 1903–1908 годах- настоятель Кобьевского монастыря Грузинской епархии. С 1908 года — на Афоне. С 1914 года — в Москве. В 20–е годы — духовник А. Ф. и В. М. Лосевых. См.: Флоренский Павел, священник. Переписка с М. А. Новоселовым. С. 94. 1120 |
| Материал из Православной Энциклопедии под редакцией Патриарха Московского и всея Руси Кирилла ИОАКИМ САЛАБАСИС [Алабасис, Родосский (Линдосский); греч. Ιωακεμ Ροδτης (Λινδος) Σαλαμπσης (Αλαμπσης)] (сер. XVII в., близ Линдоса, о-в Родос - 15.08. 1720, Адрианополь (ныне Эдирне, Турция)?), митр. Визийский, греч. мелург. Сведений о жизни И. С. на Родосе почти не сохранилось. Как сообщает митр. Софроний (Евстратиадис) , в немногочисленных источниках упоминается крестильное имя И. С.- Иоанн. Вероятно, нек-рое время И. С. жил в К-поле, где обучался (кроме прочего) музыке, поскольку он назван учеником свящ. и номофилакса Баласиса в каталоге Никифора Кантуниариса Хиосского (Ath. Xeropot. 318. Fol. 140, нач. XIX в.). В К-поле И. С., вероятнее всего, принадлежал к патриаршему клиру (митр. Софроний (Евстратиадис) отмечает, что И. С. учился в Патриаршей академии), чем объясняется рост его церковной карьеры от иеромонаха (как он часто называется в более ранних источниках) до митрополита Визийского. В период жизни в К-поле И. С. поддерживал дружеские отношения с митр. Артским и Навпактским Неофитом (Мавраматисом) (происходившим с о-ва Парос), с к-рым он часто общался после своего избрания на митрополичью кафедру: сохранилась их переписка (9 писем; опубл. митр. Софронием (Евстратиадисом)), содержащая сведения о жизни, нраве и деятельности И. С. Так, из нее известно, что И. С. стал митрополитом, возможно, в кон. 1713 г., т. к. уже 20 янв. 1714 г. он пишет в Арту о себе как о занимающем Визийскую кафедру и передает приветствие митрополиту Адрианопольскому (очевидно, Афанасию). В письмах И. С. вспоминает о др. близких друзьях, с к-рыми, по словам митр. Софрония (Евстратиадиса), ранее этот «тонкий, одареннейший и превосходный музыкант счастливо проводил время в Константинополе», напр. о митр. Смирнском Парфении (1707-1717). В последнем письме к митр. Неофиту (окт. 1717) И. С. просил писать ему в Адрианополь, что свидетельствует о начале устранения И. С. от дел собственной епархии и о последующем его смещении с кафедры (после 1718, поскольку в составленном И. С. 15 дек. 1717 письме Хрисанфу Нотаре , патриарху Иерусалимскому, и в др. документе, написанном в 1718, он подписался еще как митрополит Визийский). Спустя 2 года И. С. умер, скорее всего в Адрианополе, о чем свидетельствует запись в начале рукописи Kair. 59/154 (1674 г., писец иером. Климент Кузинский), сделанная, вероятно, ктитором рукописи Герасимом Леросским (впосл. Герасим III , патриарх Александрийский, 1783-1787/88). О смерти И. С. и последовавших за ней событиях говорится также в письме от 24 сент. 1720 г. великого архидиак. К-польской Патриархии Неофита митр. Артскому Неофиту (сохр. в архиве последнего; опубл. митр. Софронием (Евстратиадисом)). |
|
|
